„MINI MAXI"
We willen geen religieuze of
politieke dreunen geven
CABARETWERELD OPGELUISTERD
DOOR SPRANKELEND TWEETAL
Gags
Ongezien
Ontdekt
Schaven
ZATERDAG 20 SEPTEMBER 1960
„Die naam hebben we gekozen vanwege de
lengte," zegt Mini. We zitten in de woonkamer
van Fred Bourgonje, de zakelijk leider van
het kersverse cabaretduo Mini en Maxi. Weg
gezakt in een overheerlijke bank valt het
lengteverschil nog niet zo erg op. „Toch wel
hoor," zegt Maxi. „Zullen we eens even gaan
staan?" Het volgende ogenblik verslikte ik
me in mijn koffie: ze schelen precies een kop.
De naam was duidelijk. Er zou een flinke
sinaasappelkist bijgehaald moeten worden om
het geheel te egaliseren. Dat gebeurde dan
ook wel eens in de twee jaar dat ze in het
cabaret van Tom Manders werkten. Op het
programma stonden ze daar nog altijd afzon
derlijk vermeld: Karei de Rooy (23) en Peter
de Jong (21), resp. „de kleine" en „de grote".
Daar leerden ze elkaar kennen, bij Dorus, de
oude rot in het vak. Hij heeft ze in die twee
jaren niet ontzien. Ze hebben geleerd zich
desnoods kapot te werken, indien dat nodig
is om de top te bereiken. En al staan ze dan
als duo nog helemaal aan het begin van die
lange weg, de eerste stappen waren de beste.
Onlangs kwam Polydor met een elpee op de
markt, waarop het hele gezelschap, waarmee
ze bij Dorus in Rotterdam samenwerkten, Ia
te horen. Ook Peter en Karei, zij het ook nu
nog afzonderlijk. Vorige week vrijdag waren
ze voor het eerst als Mini en Maxi voor de
radio te horen in het TROS-programma „Disco
Drive-in". Een debuut was het echter niet,
want met Dorus hadden ze er al 5 tv-shows
en een dertigtal radio-uitzendingen opzitten.
Op 24 september hebben ze een live-optreden
op de Firatotentoonstelling in Amsterdam,
hetgeen rechtstreeks via radio en tv zal wor
den uitgezonden. Daarnaast zijn er nog een
aantal uitzendingen „in de pen".
Karei (de „kleine"): „We leerden el
kaar bij Tom Manders kennen. Zonder
dat we het uiteraard van elkaar wisten,
hadden we ingeschreven voor een. au
ditie. In totaal hebben er 400 mensen op
geschreven, maar nadat er geselecteerd
was, bleven er maar tien over. Na een
half jaartje bleven er daarvan nog maar
vier over en daar hoorden wij bij. Nou,
we ondekten al gauw, dat we samen
veel konden combineren. De stemmen
kwamen leuk bij elkaar en muzikaal zat
het ook wel goed".
Peter kreeg lange tijd pianolessen in
Delft en Karei studeerde viool en trom
bone op het Koninklijk Conservatorium
in Den Haag. Voor hij bij Manders
kwam had hij het zelfs tot derde trom
bonist in het Residentieorkest geschopt.
Buiten fijne gekke liedjes en komische
sketches bestaat hun programma ook
uit muzikale gags.
Karei: „We weten natuurlijk, dat een
heleboel mensen het muzikale gedeelte
niet eens opmerken. Dat heb je gewoon
hè. Maar we willen toch wel laten mer
ken, dat we allebei behoorlijk kunnen
spelen. Ik vind het muzikale gedeelte
reuze belangrijk, al gaat het dan in de
eerste plaats om het „doen". Wat zo'n
muzikalé gag precies inhoudt? Nou, we
beginnen bijvoorbeeld met een klassieke
tune. In dezelfde toonsoort begint Peter
dan ineens de boel te verstoren met uit
de hand lopende geluiden. Zo krijg je
c' ui eon mengeling van Italiaanse en
Hongaarse muziek, boogie woogie en
beat. Aan het eind ontaardt dat dan
in een enorme janboel met trombone en
grote trom, maar telkens komen we
weer op het klassiek thema terug. Hart
stikke leuk".
Peter: „We willen een lekker luchtig
programma brengen. Ik geloof trouwens
dat dat tegenwoordig praktisch overal
gebeurt. Er is weinig interesse meer
naar satirisch cabaret. Dat gaat er ei
genlijk een beetje uit. Als je dat wèl
doet, bestrijk je vaak maar een klein
gedeelte van het publiek. En dat willen
we niet. We zijn er bewust op uit om
het grote publiek te bereiken. Daarom
geven we geen religieuze politieke dreu-
Zakelijk leider Fred Bourgonje heeft
wel zin in het tweetal. „We hebben erg
veel belangstelling van de commerciële
heren, zoals de arbeidsbureaus, de thea
terbureaus en de ondernemers, die de
artiesten gaan plaatsen, maar daar
naast ook van radio en tv. Het is bij
zonder plezierig, dat er in zo'n korte
tijd al zoveel contracten zijn afgesloten.
Onder dr,e naam is het duo pas een
week geleden gepresenteerd. Dat ge
beurt zelfs „ongezien". Dat komt maar
zelden voor. Het is ook fijn, dat deze
jongens met beide benen op de grond
staan. Ze halen geen gekke dingen uit,
behalve op bet podium dan. Verder heb
ben ze een goede ondergrond en daar
wordt dagelijks nog hard aan gewerkt.
Anders was ik er ook niet aan begon
nen. Waar ik me altijd een beetje aan
erger is, als artiesten de boel gaan for
ceren, als ze het gaan zoeken in het
banale of het onbegrijpbare. Kijk, je
hoeft helemaal niet preuts te zijn, maar
soms is het bij het pornografische af.
En dan vrhag ik me af: moet dat nou?
Als er nou behoefte is aan jonge ar
tiesten, doe het dan op een fijne en
gezonde manier, zodat iedereen er wat
aan heeft. Dat is toch het werk van
een artiest. Ook de gewone man moet
zich kunnen amuseren. Ik vind dat er
te veel artiesten zijn, die te weinig reke
ning houden met datgene, wat van hen
wordt verwacht. Bij deze jongens heb
ik gemerkt, dat zij dat doel ook nastre
ven. En dat heeft me ook eigenlijk aan
getrokken om met deze jongens eens
iets meer te gaan doen.
Ik heb ze ook niet ontdekt. Een artiest
ontdekt zichzelf. Die voelt op een gege
ven moment gewoon: ik moet. Niet „zo
nodig", maar gewoon: ik moet een the
aterman worden".
Peter: „We willen nooit meer terug
naar het „normale" bestaan. Voordat
ik bij Tom Manders kwam zat ik een
half jaar op kantoor. Nou, dat was he
lemaal niets voor mij. Karei was met
zijn vijfde jaar al bezig. Die vervulde
toen een clownact- bij Chris Hofland".
Fred Bourgonje: „Ik geloof, dat het
wel zal lukken, maar we zullen de boel
zeker niet forceren. Het is echt niet zo,
dat we na drie maanden al verwachten,
dat de mensen zeggen: jongens kom
eens kijken, wat je hier ziet heb je nog
nooit gezien. Dat is natuurlijk onzin.
Daar zijn de jongens zich ook goed van
bewust. Maar ik vind nu eenmaal, dat
ze kwaliteiten hebben. Muzikaal kunnen
ze wel wat. maar vooral ook hun mi-
Intussen schaven Mini en Maxi naarstig
aan hun programma. In bijzonder leuke
klederdracht brengen ze liedjes als
„Zoet zijn", waarmee ze in een vijftal
coupletten respectievelijk als baby, kleu
ter. puber, man en „ouwe snoeperd"
door het leven gaan. Op mijn verzoek
speelden ze het even, waarbij direct op
viel, dat deze Jongens aan Dorus (zi
vonden hem een harde maar daarom
juist goede leermeester) een goede leer
school hebben gehad.
Het zingen is gelijk, zuiver en goed ge
timed. De mimiek is inderdaad, zoals
Fred Bourgonje vertelde, zeer sterk. De
teksten zijn veelal pretentieloos, me
uitermate koddig.
Na een laatste slok cola maakten
een eind aan ons gesprek. Mini en Maxi
staan op. „Ze staan met beide benen
op de grond" had de heer Bourgonje
me verteld. Waarmee we dan meteen
bij een laatste opmerkelijkheid hunner
optreden zijn beland: hun verschijning,
die er zonder meer uitspringt.
Daar gaat men immers op af. Even
als dat bij een pak wasmiddel het
geval is, waarop staat, dat het var
biologische afkomst is. Het resul
taat moet men dan maar afwachten
Soms valt het tegen, maar vaal
ook mee, zoals het duo Mini er
Maxi. Ze zullen het wel een eind
schoppen.
WILLEM SCHRAMA
K3CHI
DE KINDEREN
VERTELLEN
WEER
We gaan weer door met de ver
haaltjes van de kinderen.
Anita Bierman, Noordwljk stuur
de ons:
OP DE KERMIS
2, 3, en 4 september zou het ker
mis zijn in Noordwijk Dat wisten
ELSJE
IN
KABOUTER-
LAND
Wat vooraf ging: Jn haar
droom stapt Elsje met kabou
ter Prikkebeen kabouterland
binnen. Alle kabouters zijn be
zig met voorbereidingen voor
de 50e verjaardag van koning
Goudoog. Elsje blijft om hel
feest vun de koning mee Ie
maken. De feestdag is iti volle
Elsje zit met Prikkebeen naast
haar in de grote circustent te
wachten, totdat de voorstel
ling begint. Ze zwaait opge
wonden met haar oranje strik
naar de kaboutervriendjes, die
ze ziet. Die strik is weer uit
Elsje'8 haar gevallen. Ze strikt
hem maar niet weer op. Alle
kabouters trappelen met hun
voeten mee op de maat van de
muziek, die 't orkest speelt.
„Prikkebeen". zegt Elsje, „Dit
is mijn laatste dag in kabou
terland. Ik zou graag nog n
tijdje willen blijven, maar ik
moet weer ndar school toe".
Prikkebeen vindt 't ook jam
mer, dat Elsje weer naar huis
gaat. maar hij belooft haar,
dat ze nog 'ns terug mag ko-
Opeens zet 't orkest een fan
fare in. De gordijnen gaan
open en kabouter Spring in 't
Veld komt aanrennen. Hij gaat
midden in de piste staan en
roept Koning Goudoog en alle
inwonners van kabouterland 'n
hartelijk welkom toe.
Er zijn verschillende nummers,
't Slakken- en kikkernummer
heeft Elsje al gezien, toen ze
pas in kabouterland was. Die
nummers werden juist inge
studeerd. toen Elsje met ka
bouter Prikkebeen daar "n kijk
je ging nemen.
Alles gaat heel vlot. De cir
cusknechten lopen af en aan
Patricia en Bianca maar al te
goed. Al weiken tevoren spraken
ze er al over: ze zouden in de
draai- en zweefmolen gaan, zeker
een keertje touwtje trekken, ook
een lekkere suikerspin kopen en
nog veel meer dingen. Maar voor
dit alles was geld nodig. En...
dat hadden ze niet. Van hun moe
der kregen ze het niet, want er
waren thuis zeven kinderen, en
ook... omdat vader twee jaar ge
leden gestorven was. Hun moeder
moest heel zuinig leven. Er bleef
om werktuigen voor de num
mers in de arena te brengen.
Na ieder stuk komt de hark-
kabouter om 't zand in de pis
te weer gelijk te maken.
De kabouters kijken vol ver
wachting uit naar 't spinne-
spel. Daar is 't al.
Een tiental spinnen met voor
op een grote kruisspin komt
binnen. Allen buigen naar de
koning om hem te groeten.
Kruisspin Erica gaat in 't mid
den staan. Ze begint te draai
en en te trappelen en lang
zaam komt een groot spinne-
web uit haar mond te voor
schijn. Vier kleine spinnetjes
maken 't vast aan 2 laddertjes
die er neergezet zijn. Als kruis
spin Erica genoeg spinrag
heeft gemaakt, controleert ze
of alles wel goed vastzit. Het
is in orde. 't Spel kan begin
nen. Lustig en met veel zwier
verrichten de acrobaatspinneii
hun toeren. Dat is moeilijk
want de spinneweb is erg teer.
Als hij stuk gaat vallen de
spinnetjes op de grond. Kruis
spin Erica kijkt ernstig toe.
Eén acrobaat blijft haken met
haar poot in 't net. Elsje ziet
het, opgewonden geeft ze Prik
kebeen een por en zegt: „Dat
gaat mis". Maar kruisspin
Erica loopt er heen en geeft
liet angstig kijkende spinnetje
'n zetje, zodat alle pootjes zich
weer kunnen vastklemmen aan
't net.
Daar klinkt een tromgeroffel.
De lichten gaan uit. „Wat gaat
er gebeuren", denkt Elsje.
De spinnetjes zijn allemaal op
hun rug aan t web gaan han
gen. Op hun buikjes staan let
ters. die lihct uitstralen. Elsje
leest „50 jaar hoera".
Een langdurig applaus volgt en
koning Goudoog reopt boven
alles uit. hard „bravo".
Er komen nog meikevers en
mieren, die hun kunsten laten
zien. Maar 't optreden van de
spinnen vindt Elsje toch 't
mooiste.
Na een uurtje is de voorstel
ling afgelopen. Iedereen gaat
naar huis om zich klaar te ma
ken voor de optocht.
SLOT VOLGT
dus niets anders over dan zelf
wat geld te verdienen. Maar hoe?
Telkens bedachten ze een planne
tje, maar dat liep steeds op niets
uit. Nu was het maandag, een
week voor de kermis, en nog had
den ze geen geld.
Om 4 uur ging de schoolbel, alle
kinderen liepen uit de klas behal
ve Patricia en Bianca. De juf
frouw zat nog aan de lessenaar
en de twee meisjes gingen naar
haar toe.
,,Zeg juffrouw," zei Patricia.
„Ja Patricia, wat is er aan de
hand?" De juffrouw wist wel, dat
de kinderen het thuis niet al te
breed hadden. Ze had wel eens
medelijden met hen. ze genoten
zo weinig pretjes. „Wel juffrouw,
over een week is het kermiB en
van moeder krijgen we geen ex-
•■ra-geld. We willen zo graag zelf
Iets verdienen en nu wilden we u
vragen of u iets wist."
„Tja." zei de juffrouw, „eventjes
nadenken hoor." Als je goed luis
terde. hoorde je haar nadenken.
Opeens... ja hoor. ze had iets be
dacht. „Moeten jullie luisteren, als
jullie iedere dag om 4 uur, mij ko
men helpen in de klas, om te stof
fen, te vegen, plantjes water ge
ven, en zo meer, dan zal ik jul
lie daarvoor wat geld geven, om
een fijne kermis te vieren. En...
dan heb ik nog een prettige ver
rassing voor jullie. Gaan jullie
daarmee akkoord?" „Ja juffrouw,
o wat fijn! Dank u wel!" „En
nu gauw naar huis, anders wordt
je moeder nog ongerust. Morgen
beginnen we? Okidokie
„Okidokie juf," en weg waren ze.
De juffrouw ruimde haar boeltje
maar op, want onder de hand was
het al over half 5. Ze dacht, 't zijn
toch wel lieve kinderen die Patri
cia en Bianca. Om kwart voor vqf
kwamen ze thuis, hun moeder was
al ongerust, maar nadat de kin-
Heren haar alles verteld hadden,
was het goed. Maar ze moesten
wel iedere dag om half zes thuis
zijn, want dan was het etenstijd.
De week vloog voorbij. Bianca en
Patricia hadden de juffrouw ti'ouw
geholpen. De klas glom gewoon.
Vrijdag, nadat de kinderen "hun
werk gedaan ""hadden zei de juf
frouw: „Jullie weten toch wel
waar ik woon?" „Ja juf we komen
er iedere dag langs." Zouden jul
lie zondag van je moeder bij mij
mogen komen?" „Ja natuurlijk
juffrouw." „Dan moeten jullie on-
geveer om drie uur bij mij zijn,
dan kunnen we even afrekenen en
gezellig santen thee drinken: Oki
dokie?" „Okidokie juffrouw," lach
ten de meisjes en weg waren ze.
Thuisgekomen vroegen ze 't aan
moeder en gelukkig mocht het.
Zondag. Ze hadden haar mooiste
jurk aan en ze wachtten of het
a.u.b. 5 voor drie wilde worden.
En eindelijk 't was 5 voor drie.
Ze zeiden hun moeder goeden dag
en snelden naar het huis van de
juffrouw. Daan gekomen belden
ce aan en nog geen tel daarna
deed de juffrouw zelf open. „Wat
gezellig dat jullie gekomen zijn!"
riep ze. Samen liepen ze door de
gang naar de zitkamer.
„O, wat gezellig juf!" zeiden ze, al
rondkijkend. „Gaan jullie zitten,
dan schenk ik alvast thee in."
Nadat ze ongeveer een kwartiertje
gebaddeld hadden, zei de juffrouw
opeens: „en nu die verrassing! Ik
had zo gedacht, dat we met z'n
drieën gezellig naar de kermis
gaan."
„Echt waar?" riepen ze. „O wat
fijn!" ,,En hier is jullie geld. Ieder
2.50."
Wat waren ze blij. Bianca en Pa
tricia hadden nog nooit zo'n fijne
kermis gehad.
Freddie Schouten
MIJN VAKANTIE
Samen met Peter ben ik vier we
ken naar het Jeugddorp geweest.
Ik vond het daar erg leuk. Je kon
er van alles doen: verven en ook
veel sport bijvoorbeeld balwerpen,
paalwerpen, spint, tienstapsprong.
Mijnheer de Vries zorgde voor de
sport, hij vroeg mij of ik de bal
wilde halen, want we gingen bal-
werpen. Toen we dat gedaan had
den gingen we eten. Er was ook
een kei-mis in het Jeugdorp. Je
loefde geen geld mee te nemen.
We kregen ieder tien bonnetjes,
daar kon je van alles mee doen.
bijvoorbeeld in het rad van
avontuur, de grabbelton, ballen
gooien, ringen gooien, poppenkast
;n nog veel meer. Ik ben ook nog
?en dag naar Avifauna geweest,
laar vond ik het hartstikke leuk.
Dag allemaal. Volgende week
Tante Jo.
GRAPJES IN DE AARDRIJKSKUNDELES
Het la natuurlijk de rechtse tekening waarmee een grapje ls uitgehaald. Als je die tekening met de
dere vergelijkt, ontdek je zeker, dat er vijf dingen ontbreken. Kijk naar de oplossing, ala je
allemaal kunt vinden.
Een bijl is een nuttig werktuig,
maar heel gevaarlijk speelgoed.
Voordat je er op los slaat moet
je toch nog kijken of de bijl vast
in de greep zit en scherp is.
De verdere regels zijn:
1. Sla altijd op een vaste onder
grond, nooit in zand, gras of
op een steen.
2. Laat de bijl nooit zo maai- er
gens liggen, maar sla hem vast
in het hakblok.
3. Als je geen hoes voor de bijl
hebt. houd dan de scherpe kant
altijd van je af.
4. Sta wijdbeens, als Je een stuk
hout wilt doorhakken, dat voor
je ügt.
Tegelijk moet je ervoor zorgen,
dat niemand in je buurt staat.
Maak de bijl na het gebruik goed
schoon en smeer hem met een
beetje olie in, voordat je hem
opbergt.
VOOR STRAF
NAAR BED
Rang! Met een smak gooide Ton
de deur van zijn kamertje woe
dend dicht. Hij kleedde zich uit,
schopte zijn schoenen in de verste
hoek en floep, floep daar vlogen
zijn kleren overal in het rond.
Z'n pyama deed hij maar half
dicht en boven op z'n bed ging
hij zitten mokken. Daar sloeg de
klok vijf uur. „Hartstikke dag en
dan naar bed," bromde hy in zich
zelf. Beneden was het feest. Hij
hoorde de schelle meisjesstemmen
klateren door de kamer, Tilly was
jarig. Ze werd acht jaar. Nou wat
zou hij op dat feest moeten doen
bij die flauwe meisjes. Hij had
niet eens z'n vriend Kees moge.i
vragen. „Nee mam. geen jongens
hoor," had Tilly kattig geroepen.
Wacht hij zou een aardig boek
pakken. Bah. niks aan. heb ik al
gelezen" Wat nou Hij lag na te
niet denken over wat gebeurd was. die
middag en stilletjes, nu hg hier
alleen was, moest hij er om lachen
ook. Daar kwam Tedje, een vrien
din van Tilly, met haar cadeautje.
„Hier Til. een mooi limonadeglas
't is onbreekbaar." Het was een
mooi glaasje met bloemen ver
sierd. Ton. die ook in de kamer
was. bekeek het glas. „Onbreek
baar!" zei ze. Nou dat wou hij we)
eens zien. Meteen draait hij zich
om, loopt met het glas naar de
keuken en gooit het op de stenen
vloer. In duizend scherven lag
daar het onbreekbare glas. Tilly
begon boos te huilen en was ook
kwaad op Tedje die gejokt had.
Moeder had aan het lawaai een
eind gemaakt door Ton bij z'n arm
te pakken en... zonder eten naar
bed. Daar zat hij nu. Beneden wer
den leuke spelletjes gedaan, snoep
jes en limonade gedeeld en voor
al dacht hij aan die lekkere taart,
die de bakker 's morgens bezorgd
had. Hè. als hij aan dit alles dacht,
begon zijn maag te rammelen.
„Tot morgenochtend geen eten!"
Daar piepte de deur. Ton keek
om en daar kwam Joke met een
hand vol snoepjes. „Die heb ik ge
wonnen, voor jou Ton." Lachend
nam hij het lekkers aan hij wilde
nog wat vragen, maar Joke was
alweer, op haar tenen sluipend,
weg. Na een kwartierje liep ze
weer naar boven met snoepjes,
tum-tum. Ze deed de deur weer
op een kiertje en daar kletterden
de suikertjes door de kamer. „Net
zwarte Piet," dacht hij.
Daar kwam plotseling de jarige
Tilly z'n kamer binnen. Ton
schrok, ze zou nog wel boos zgn,
maar nee, ze hield haar handen op
haar rug. „Hier Ton voor jou, een
lekker stuk taart, 't grootste heb
ik uitgezocht. We vinden het zo
naar. dat je straf hebt." „Lieve
hemel," was alles wat Ton zeggen
kon. Met een stralend gezicht ge
noot hij, met kleine hapjes van de
heerlijke taart.
Beneden was het stil geworden De
visite was zeker naar huis. Hij
hoorde rammelen met de borden.
Nou trek had hg niet meer na
dat fijne stuk taart. Daar kwam
weer iemand de trap op. Weel
was het Tlly, maar nu met een
beker melk en twee krentebollen.
Gosjemikkie. wat dachten ze goed
om hem. Ook dc krentebollen
smikkelde hg lekker op. maar de
tweede ging er toch niet zo vlug
in. zeker door dat stuk taart
't Werd donker en beneden werd
hét stil. „Zeker allemaal naar bed,'
dacht hg en kroop onder de dekens
om ook te gaan slapen. Tegen tien
uur kwam er weer iemand kyken,
nu was het moeder. „Kom nog
maar even beneden Ton, want
Tilly is toch eigeniyk jarig."
Hij sprong uit bed en liep achter
moeder aan naar beneden. Vader
zat de krant te lezen. „En Ton ver
tel mij nu eens, wat er aan de
hand is geweest vanmiddag."
„Nou dat onbreekbare glas, was
niet onbreekbaar, dat kon ieder
een zien." Vader legde uit. dat hel
sterkste glas nog stuk valt op
steen, want daar kan het niet i
gen." „O!" zei Ton „dat hadd
ze er bij moeten zeggen." Moed
had nog wat van de feestpuddi:
bewaard, maar hij zat met lan|
tanden te eten. „Je doet net, of
geen honger hebt," zei
verwonderd. En nu vertelde Ti
van de snoepjes, de taart
krentebollen. Vader moest e
lachen en moeder zei: „ik i
voortaan voor jou een andere str
moeten kiezen."
Oplossing: Er ontbreken:
Het haakje van de landkaart:
Het onderste deel van de s
Sardinië
De hak van de „laars" van Itab
Een stuk van de bril van de ondt
wijzer.
I IT PI KR I ICS DAGBOEK
Het is Pukkie toch niet gob
zijn been droog onder dak
