JAN VINDT HET
ZALIG, DAT IK
ME ALS MENS
ONTWIKKEL
N
ILMA IK WIL UIER EEN ECHTE ZANGERES WORDEN
n
iert Timmerman: „ze moesten de luiderzee dempen met die roddelaars"
AMSTERDAM. De razende
reetiger jaren hebben een laat-
komertje gebaard een cursus
voor hippe huisvrouwen. „En
het werd tijd ook", zegt een
moeder van vijf kinderen in een
met koffieleut gevulde adem
pauze tussen het improvisatie-
dansen door. „Ik ken iemand, die
op tweede pinksterdag een bokje
wilde gaan kopen in Purmerend.
Maar dat kon niet. Het was
imaandag en zijn vrouw moest en
zou de was doen. Het kwam niet
bij haar op, dat ze het een dag
uit kon stellen. Een vrouwtje
van 23. Met automatische was
machine. Daar staat mijn ver
stand bij stil".
I Het initiatief is verwekt door de Am-
sterdamse, met Marga Klompé's belas-
Itingpoet gesubsidieerde academie „De
I Gracht". In spijkerpak geklede direc-
van Ingen: „We richten ons
Ivoornamelijk op de creatieve vorming
jonge mensen door middel van
cursussen en workshops. Bij wijze van
I experiment hebben we nu een cursus
opgezet voor gehuwde huis- en stude-
I rende vrouwen. Het gaat vooral om de
groep, die wel eens wat anders wil dan
stofzuigen of koffie drinken met de
buurvrouw. Bij dit project zoeken we
naar meer scheppende bezigheden om
daarmee de sleur van 't dagelijkse huis
houdelijke werk of de studie te door
breken. Voor de subsidiegevers heet ik
jeugdwerkleider. In de praktijk komt
op het organiseren van aller
lei activiteiten in ons gebouw Op de
verschillende cursussen, die we
's avonds hebben, bleek, dat veel jong
gehuwde vrouwen met problemen zaten.
Pa moest op de kindertjes letten of ze
moesten naar schoonmama worden ge
bracht. Ook bleek, dat ze iets meer wil-
den dan 'n huisvrouwenclubje. Ze voel
den, dat ze langzaam het slachtoffer
aan het worden waren van een afstom
pingsproces. Kijk, als zo'n vrouwtje pas
getrouwd is, heeft ze nog de handen
vol met het huis inrichten en lekker ko
ken. Maar op den duur draait het al
lemaal uit op de gestampte pot. En
dan willen ze iets anders, iets crea
tiefs".
Een experiment dus. Hij heeft nu 45
hippe huisvrouwen bij elkaar, dinsdag
morgen improvisatiedans en lichaams
training onder leiding van Marijke
Stuyf. Donderdagmorgen tekenen, schil
deren, constructiewerk en ruimtelijke
objecten onder leiding van Gjalt Wal
stra. 12 lessen in 6 weken. Deelnemers-
prijs totaal f 40,Bij deelname aan
één ochtend f 20.
Gaat het lekker? Van Ingen: ..We heb
ben nu al meer aanmeldingen, dan
we verwerken kunnen. Het leuke is,
dat veel mannen hun vrouwen hier
heen sturen. Dat had ik, gezien de ge
middelde mentaliteit in dit land, niet
verwacht. De doorsneedeelneemsterr
zijn 24, 25 jaar oud en hebben een of
kinderen. Er zijn volkstypetjes
bij, maar ik heb bijvoorbeeld ook een
bejaard, chic personage zo eentje,
die vroeger met een groepje van de
volksuniversiteit ging schilderen op de
Loosdrechtse plassen. Ik durf het ex
periment bij voorbaat geslaagd te noe
men. Wij hebben al verzoeken om in
lichtingen gehad tot uit Limburg toe.
Het zal zich zeker uitbreiden. We den
ken nu aan iets in de toneelmatige
richting. Een mengeling van toneel en
cabaretachtige dingen. Liedjes maken
en zingen. Werken met geluid en dia's,
zogezegd op de psychedelische toer. Ik
laat het erg aan de vrouwen zelf over.
Met deze ploeg verzamelen we gege
vens over hoe het zal moeten worden.
Die improvisatiedans is iets, dat erg
aanslaat. Lekker een ochtend bezig
zijn met je lichaam.
Jeugdwerkleider Ton van Ingen,
die het laatkomertje van de razende
zestiger jaren heeft verwekt.
Dat gebeurt in een kaal zaaltje op de
maat van snijdende bandrecordermu-
ziek. Het ruikt er een beetje zoals in
kleedkamers van voetbalelftallen.
Marijke Stuyf voert het bevel. „Nu
mogen jullie op alles zitten behalve op
je billen", ordonneert ze. „Ook op je
knieën?", vraagt een huismoeder on
zeker. „Ook op je knieën", stemt Ma
rijke toe. „En nu ga je vertragende
bewegingen maken, net of je door
stroop heen moet". Gedwee werken de
huisvrouwen zich vijf minuten lang
door de denkbeeldige stroop. „Nu dan
sen". zegt Marijke. „Doe maar. wat
je in je voelt opkomen. En daarbij
moet je een verhaal in klank vertellen.
Nee, niet alleen maar hoi roepen
Dat is een beetje stom".
Ondanks Van Ingens bewering, dat
ze wat anders willen dan "koffiedrinken
met de buurvrouw, wordt de koffie
pauze met jubel begroet. Tijd om de
dames te vragen, wat ze op de cursus
voor hippe huisvrouwen zoeken. „Ik
raak hier mijn complexen kwijt" zegt
..Ik krijg ze hier juist", zucht een an
der. Een derde ..Je gebruikt hier
spieren, waarvan je niet een wist. dat
ie ze had." En een vierde „Je leert
je eigen mogelijkheden ontdekken te
genover het materiaal". Het woord
huisvrouw" willen ze eenstemmig uit
de Van Dal- geschrapt zien. „Je
spreekt toch ook niet over een kan
toorman?" Even groot is de eenstem
migheid over de vraag, of ze het huis
houden saai vinden. Vooral de afwas
komt er bekaaid af. Hun mannen vin
den het allemaal prachtig. En hun
kinderen mogen later rustig marihua
na roken en naar de meiden kijken
in Paradiso, als dat dan nog bestaat.
Gespreksflarden tussen twee dames
„Gunst, is jouw kat al zindelijk? De
mijne doet het nog altijd naast de bak.
Ik heb van de week vier dekens naai
de stomerij moeten brengenDe
greep van platvloerse beslommeringen
is kennelijk van ijzer, ook als je hip
en geen huisvrouw wilt zijn.
Van Ingen geeft toe. dat de leeftijd
van zyn opwindend uitgedoste cur
sisten („makkelijk zittende kleding is
gewenst", maant de folder) aan de la
ge kant is. Hij had gehoopt, huisvrou
wen van wat rijpere leeftijd in de crea
tieve val te lokken. „Maar die zijn er
al oveerheen". zegt hij berustend.
„Daar is het afstompingsproces al vol
tooid. Ik heb een telefoontje gehad van
een vrouw van 35, die heel voor
zichtig informeerde, of ze mee kon
doen. Ik heb d'r nog niet gezien. Maar Ik
heb ook een paar dames van in de
veertig, die voortreffelijk meedoen.
Ach, we doen er nu nog maar een
Je moet oppassen met wat je bena
drukt. Die hele beeldende zaakHet
is moeilijk te definiëren. Als ze het
woord „beeldende kunst" horen, schrik
ken ze zich rot. En zes weken is na
tuurlijk te kort. We gaan waarschijn
lijk naar een serie van twintig weken
toe, die bij voldoende belangstelling
kan worden verlengd. Docenten hebben
we genoeg. Hoewelook daar moet
je selectief m"": zijn.
Bij allerlei andere bestaande cursus
sen overheerst het pedagogische ele
ment. Dat willen we hier niet. We
zullen ook beslist geen kook- of naai
cursussen gaan geven. Dat is iets
voor instituten als het Nut of de volks
universiteit. Daar ligt onze deskundig
heid niet. De vrouwen moeten hic, ge
woon doen, wat ze leuk vinden. Daar
om eis ik van de docenten een groot
stuk openheid.
In het zaaltje wordt ondertussen touw
getrokken zonder touw. „Het mag geen
elastiek zijn. hoor", waarschuwt Ma
rijke. „Als je het goed doet, wordt je
„Goed hè", hijgt een hippe huisvrouw.
..Je voelt het En Jan vindt het zalig,
dat ik me als mens ontwikkel".
PIET SNOEREN
tVilma is stout. Wilma had nog wel zo
beloofd om zes uur thuis te zyn. Ze Is door-
taans steeds op tyd. De tafel staat gedekt,
maar er kan niet worden gegeten want
Wilma is er niet. Als ze dan tenslotte een
wintig minuten later toch komt weet ze
tandig haar verbroken belofte achter een
luilerig toontje om te buigen tot een meelij
wekkende belangstelling. ..Die kinderen van
i. hebben me weer gepest", zegt het nu wat
reurige ponykopje. „Ze wilden me slaan,
e proberen me altyd te treiteren". Gaat het
;nhu net het Enschedese godinnetje van de lichte
muze al net als met Heintje-bau-mir-ein-
>chloss. die men op de Duitse school in Ber-
ijn maar een duf en stomvervelend jongetje
lijkt te vinden. Die men graag pest omdat hU
an wat al die anderen blijkbaar niet preste-
*"hl en. „Geen sprake van", vertelt mevrouw
h Anne Landkroon-Thyssen (34) met een lieve
jv limlach en zeer sprekende toneelogen. „Onze
ml Vilma heeft hopen vriendinnetjes. Ze komt
r soms met zes of zeven hier thuis".
'huis. Dat is het in lichte zuurtjeskleuren
[ehouden keurige flatje in het hartje van
inschede. Het is bijzonder fraai gemeubi-
eerd. Lorre zegt de vierjarige Renie, het
ehalkse zusje, van Wilma, alles na. Wacht
naar tot dit meiske twaalf is. Daar zullen
lert Timmermans en wij nog wonderen van
;aan beleven. Mits haar stemmetje zo goed
ilijkt als haai- spontane toneeltechniek en
rigdnéle woordenschat nu. De 46-jarige Bart
.andkroon is een voorzichtige prater. De
enuwen spelen hem parten. Het kostte hem
ïdoó elte zi-in baan als schilder. Hij is nu 100
irocent invalide. Dat alles vanwege die
enuwen.
t Be*
Het titelblad is uiteraard
behouden. Zonder hem was immers Wilma
nog nergens. Er wordt niet op een kwijlerige
manier over Wilma's beschermheer, mana
ger en producer gesproken. Slechts met eer
bied en eerlijke bewondering. Omdat oom
Gert en tante Hermien „zo oprecht en zo
menselijk zijn".
Vader Landkroon vertelt: „Ik kon zelf goed
zingen. Ben muzikaal. Was trompettist. Ik
hoorde hoe Wilma's stemmetje hoe langer
hoe beter werd. Vorig jaar heb ik de stoute
schoenen aangetrokken. Ik zette Wilma
achter op de fiets en karde naar Usselo. Daar
was moed voor nodig. Als gewoon burger
mannetjes
Gewone stand
Trieste jaren
t gc
j si )e Landkroons hebben enkele trieste jaren
ichter de rug. Ik mag hen feliciteren. Ze
ijn sedert kort weer bij elkaar. Gert Tim-
_>sp "ermans, die hier op de handen wordt ge-
nlar hagen, heeft een goed stuk maatschappelijk
ociaal werk verricht. Eerder op de dag heeft
i e: «ij mij in zijn witte villa'tje vlak voor het bord
Jsselo verteld: „Wilma's vader en moeder
ige ijn tweeëneenhalf uit elkaar geweest. Vorig
aar heb ik Wilma ontdekt. Dank zij de
iefde die nog niet was gedoofd heb ik haar
•uders weer kunnen herenigen. Toen de
Mevrouw Landkroon: „Gemene dingen heb-
*n ze over ons geschreven. Vooral de
d 0! Duitse pers. Een Nederlandse sportjourna-
Twente heeft daarvoor de stof ge-
lijdt er niet zichtbaar onder. Een harte-
e vrouw met doorgaans een glimlach op
gezicht. De heer Landkroon maakt een
vat zorgelijke indruk. Hij is zichtbaar blij
'aS' lat zijn kleine lieveling, de menselijke pape-
sai* [aai op twee kleine trippelpootjes,
w0 iem is. Wilma heeft hem -gezelschap gehou-
d®1 den in die jaren der eenzaamheid,
l{lÉ lenie was bij familie ondergebracht. Alles
weer vergeten en vergeven. Alles is
j^eer goed. „Kijk maar es", komt moeder
rs<WLandk-i-oon trots met Wilma's ingelijste gou
den plaat, haar uitgereikt in Almelo. En
Pen album met haar filmsuccessen moet ik
natuurlijk doorbladeren. Prachtige „stills"
en ook andere foto's waarop Wilma
Handen van verrukking met beschermende
>blekon en armen van Duitse omes om zich heen.
Tot twee keer toe zegt hij mistroostig: „Dat
doe je niet". Op mijn verküaar-je-nader-ge-
zicht: „Ik dacht ze wordt toch .niet aange
nomen. omdat wij uit de gewone stand
komen". „De eerste keer was Gert Timmer
man niet thuis. Hermien ontving me harte
lijk. Ik kwam een week later terug. Gert
zei: „Ik begin er niet meer aan. Ik heb een
maal vies mijn neus gestoten. Hij heeft
Heintje ook ontdekt moet u weten. En dan
gaat een ander met de eer strijken". Toen
Gert Wilma met eigen gitaarbegeüeiding had
horen zingen en daarna bij zijn pianospel een
Italiaans liedje draaide hij om als een singel
op een automatische platenspeler. Meneer
Timmerman zei: „Er wordt direct een plaat
gemaakt. Er zullen twee platen komen een
voor mij en een voor jou".
En zo verscheen het eerst nogal omstreden
Schloss dat Wilma Heintje vroeg voor haar
te bouwen en Kleine Bingo.
De eerst zo stille heer Landkroon heeft nu
flink de praat. Met een vleug bewondering
in zijn stem zegt hij: „Ik vind het reus
achtig van hem. Wat een groot risico heeft
hij niet genomen. Er staat een band achter
met Sem Nijveen en Benny Beer bij zo'n
opname in Hilversum Zo'n drieën een half a
vierduizend gulden moet hij er sowiso voor
neertellen. Stel je voor dat zo'n plaat een
flop wordt".
„Dat Duits spreekt ze zo goed omdat ik veel
in Duitsland heb gewerkt. Ze ging om met
Duitse vriendinnetjes".
„Bent u niet bang dat uw dochter verknoeid
wordt door die successen in Duitsland"? Of
dat haar schoolwerk er onder lijdt".
Moeder Landkroon (overtuigend) „Als ze op
moet treden gaat ze eerst slapen. Na afloop
direct naar een hotel. Het is meestal in de
weekends En die opname voor de TROS-t.v
in Tecklenburg, hier dicht over de grens viel
juist mooi in de pinkstervakantie".
tenslotte toch nog komt. Ze is wat verdoken
wat weggestopt achter haar ponykopje. Maar
geen nuffig over het paard getild meisje.
Eerder wat verlegen aanvankelijk dan voor
de vreemde meneer van de krant. Dat is
gauw over. Er is niets glamourachtigs aan
haar te bespeuren. Ze doet en spreekt nor
maal. Wel openhartig.
„Ik wil als het kan later een echte zangeres
worden. Op school z(jn ze vaak jaloers.
Schelden me uit. „Je platen z(jn vals" „Waar
deloos" etc. Oom Gert en tante Hermien zU"
heel aardige mensen. Meneer Kappert. het
hoofd van de school is erg belangstellend:
vraagt altyd hoe het is gegaan".
„Ben je niet verlegen of zenuwachtig met
al die toestanden van film- en t.v.-camera'
„In het begin wel. Maar dat ging gauw o-
Wel (keek ik soms teveeü naar de mem
Dan werd ik afgeleid en vergat ik mijn tekst.
Nu niet meer". En in een adem door echt een
beetje vriendelijk-frech„In welke krant komt
dit te staan"?
Witte huis met
tuinbeelden
Ze hebben gemene dingen over ons geschreven
Duitse raket
Wilma Landkroon is een van die tienersterre
tjes waarvan de roem als een maanraket
naar boven is geschoten. Maar dan toch wel
voornamelijk tegen het Duitse firmament. Ze
staat reeds in twee films. In de eerste speelt
ze geen rol, ze zingt alleen het sloüiedje als
het doök langzaam dichtschuift. Maar in het
tweede produkt ONKEL DOKTER 1ST DER
BESTE heeft ze een rol van twee bladzijden
moeten leren. „Toch kun je altijd wel horen
dat je geen Duitse bent al spreek je de taal
nog zo goed. Die stem van mij werd door
een Duits meisje later nagesproken. Ik kan
aan iemand direct horen als ie geen Duitser
is. Laatst -nog zal ik met oom Fred te eten. Ik
had direct door dat die andere man aan het
tafeltje geen Duitser was en ik had nog
maar maar twee woorden van hem gehoord"
zegt wijze Wilma later tegen mij.
„Ze ligt in het ziekenhuis. Dan komt de
dokter binnen. Zij denkt dat hij ook als pa
tiënt daar komt te liggen omdat ie in burgei
is. Ze pakt dan de klompboot in. „Hab'ich
von meinem VattiEin Holzschuh mit Sege!
Een klomp met een zeiltje, ja. dat zingt ze
dan Wilma herhaaldelijk voor de Duitse t v.
(o.m. Studio B Chris Howlandshowi is nu
reeds gecontracteerd voor niet minder dan
drie nieuwe films. Ze zal ook in de Vico
Torrianoshow een rolletje gaan vervullen
..Het is geen kind om buiten de schoenen te
gaan lopen", meent haar moeder. „Ze blijft
gewoon. Haar vader gaat mee op al haar
tournees om een oogje in het zeil te kunnen
houden. Dat ze geen slaap te kort komt en
Vader: „Het geld? Hoeveel ze al heelt ver
diend. Ik zou het niet weten. Het wordt door
Timmerman voor haar op de bank gezet".
Mevrouw: Iets uitbundiger: „Wat ze ook van
hem mogen zeggen, het Is een hele fUne man.
Dat zegt ik nu niet omdat h(j Wilma zover
heeft gebracht. Maar hij Is oobt heel goed en
heel lief voor ons.
Vader ween „Een reuse royale kerel. En zo
gewoon gebleven" Wilma j* zelf niet onder
de indruk van wat er met haar gebeurt. Het
is het alsof het haar eigenlijk niet raakt.
„Ze beseft zelf vrijwel niet wat er met haar
aan de hand is" constateert haar vader. „Dat
bleek wel toen we bericht kregen dat er
450.000 platen van haar waren verkocht.
„In Enschede"" vroeg ze toen heel naïef, Bart
Landkroon glimlacht wat weemoederver-
moeid.
Je kunt lang over de
wet praten
Hoe haar rapporten zijn wil ik wel weten.
...Allemaal zevens en achten. Natuurlijk zijn
kinderen jaloers op haar. Sommigen, vooral
uie van de familie Die moeten we op een
afstand houden. Ze schelden Wilma uit. Ver
moedelijk omdat ik weer terug ben" denkt
mevrouw hardop „Haar toekomst"? Mis
schien muziekstudie. Ze kreeg met de eerste
gouden plaat tevens een piano. Ze heeft nu
les. Ook al gratis. Ze zijn gek met haar
overal, waar ze komt, het Ss een heel lieve
„Och dat ze hier niet mag optreden .Dat ls
nu eenmaal de wet. Je kunt over de wet net
zolang praten als over de kerk je raakt er
nooit over uitgepraat". Haar vader om nog
eens duidelijk uit te laten komen hoe ge
woon Wilma is gebleven: „Ze blijft wie ze
is. Gaat gewoon "door met boompjes klim
men en appeltjes stelen. Ja inderdaad me
neer. een halve jongen dat is ze"
Sportief en jongensachtig zou ze zijn völgens
haar vader. Ik kan bet niet beoordelen als ze
Dat was Wilma. Die ik dan toch nog mocht
ontmoeten toen ik voor de flattelefoon Gerts
toestemming had gemeld. Anders was ik
er bepaald niet ingekomen. Geen wonder als
de kranten ellendige dlingen over je schrijven.
Gert in zijn witte huis met mooie stand
beelden, in zijn privékantoortje waar de
gouden platen in Hülle en Fülle de wand
versieren, naast zijn secretaresse die met
mierenijver een i blauw stempeltje DRUK
WERK op ontelbare blanco enveloppen slaat:
..Mijn toestemming hebt u niet nodig".
Bejaarde melkboer langs de weg had mij het
huis gewezen. Op mijn vraag „Bent u een
fan van Gert Timmerman" klonk het onge
woon enthousiast voor een Twent: „En of"!
Gert: „Ik ben overtuigd dat ik mijn fans een
groot plezier bereid met ons optreden. Als
dat niet gebeurt kun je beter stoppen. Ik kan
wel een stapje hoger op gaan, ik zou een
stukje opera kunnen gaan zingen. En als ik
dan goed aankom, dan heb ik altijd nog een
zeshonderd klanten. Wat heb je nu aan zes
honderd klanten. We hebben er nu miljoe
nen". Miljoenen, die de in Nederland aan
vankelijk onbekende zanger, die toen al en
kele jaren in Duitsland furore maakte met
zijn Blume von Tahiti eigenlijk hebben leren
kennen door een i v.-uitzending van Sterren
en Strepen in de Deventer schouwburg. „Toen
ben ik eigenlijk pas ontdekt. Miljoenen fans.
En dat vind ik toch wel fijn. Dat je iets voor
'de maatschappij kunt doen. Dat is het doel
waarnaar wij streven".
Asthma- en Nierstichting nu zo goed over
kwam in de pers. Was het een flop geworden
dan had men meesmuilend gegniffeld. Zo
denkt hij als ik hem goed heb gepeild. Hij
wil de zaken graag gescheiden houden waar
dit kan. Het liefdadige doel en de commer
cie Hij vindt het gewoon fijn dat hij zijn
miljoenen fans, onder wie vooral veel be
jaarden telt, onvergetelijke uren bereidt met
zijn smartlappen. „Vanmiddag stopte hier
weer een bus met ouden van dagen. Je zag
de man achter de microfoon zeggen: Kijk
daar wonen nu Gert en Hermien. En die
mensen maar zwaaien. Heel enthousiast.
Waarom zouden we niet terugwuiven". Als
Gert en Hermien er niet zijn is er altijd nog
een witte hand voor het raam, zag ik later
De handen van de koningin van Lombardije"
Hermien kijkt even om de deur. De stomerij
is aan de bel. „Hermien zoek maar wat uit
kind. Een paar lichte pakken. Je ziet maar
Ik zie de man later bijna bezwijken onder de
last. Fan of geen fan. een man die bepaald
ook alweer een beste klant heeft dank zij de
showbizz van Gert en Hermien. „U kunt het
geloven of niet. maar er gaan soms een half
jaar voorbij dat ik geen cent verdien. Neem
nu Wilma. Wat een ontzaglijke opbouw. Qua
pers en reclame. Komt er dan een 500 Mark
binnen zoals nu in Tecklenburg dan ia dat
nog niet veel. En dan al dat pro-deowerk
dat we doen. Kankerbestrijding, ouden van
dagen. Nierstichting noem maar op. Dat doe
je graag. Maar het gaat je wel geld kosten.
Je rijdt er heen. Je hebt je vaste mensen. En
je krijgt geen enkele vergoeding". „Dat doet
u echt uit een gevoel van naastenliefde".
„Jaja. Zeer zeker"
„Roddelen doen ze toch over je. Ik zou al
zesmaal getrouwd zijn geweest. En dan hooi
je weer Gert zus en Hermien zo .Ze moesten
de Zuiderzee dempen met die roddelaars.
Maar dat hou je toch".
Gert en Hermien met hun twee kinderen de
vijfjarige Sandra en de driejarige GerLje
tonen ook binnenskamers het vriendelijke
beeld van het dolgelukkige echtpaar dat /.ij
via de t.v. zo indringend in de kamer weten
neer te zetten.
„Wilma is geweldig. Enorm veel talent. Van
haar eerste plaat zijn er in Duitsland nu al
een half miljoen verkocht. Met haar tweede
staat ze op de vijfde plaats van Top Veertig.
In Duitse kranten las ik over Heintje: „Ter
wijl andere kinderen spelen, moet hij werken.
Ik ben toen gaan 'lachen in mijzelf. Ik dacht.
„AJs straks andere kinderen werken, als ze
groter zijn, kan Heintje spelen".
Zestienmaal goud
Donkere ogen
Gert Timmerman k(jkt eerlijk uit zUn don
kere ogen. HU is er zelf heilig van overtuigd
dat hij de waarheid spreekt. HU beseft éven
pUnlyk dat velen in hem hoofdzakelUk de
zakenman zien die ook een liefdadige actie
op touw zet enkel met het doel er platen-
winst uit te slaan.
Hij is er niet kapot vaar, maar hij vindt het
wel misselijk dat zijn jongste succes in het
Amsterdamse stadion ten bate van de
Zestien gouden platen zijn de Jachttrofeeën
aan de wand. „De beloning van mijn werk"
Wie kan dat zeggen behalve de 35-jarige
Gert Timmerman. „Niemand" zegt hU zelf
en vol overtuiging „Dat komt niet meer voor
Mijn genre blijft. Op de manier waarop wij
nu wei-ken kunnen we gewoon twintig jaar
doorgaan. Bobbejaan Schoepen verdwenen
achter dc Brabantse horizon, nu nog een cir
cus exploiterend in de Kempen, schreef het
lied over de eerbied voor de grijze haren en
zette het op muziek. Gert Timmerman ver
kocht er 300.000 platen van.
„MUn genre is niet geschikt voor de Neder
landse film. Duitsland? Stelling. Ik zou er
van willen gaan dromen. Tenslotte ben ik
daar begonnen. Had te grote concurrentie
van Freddy. Als ik daar voor een film in
aanmerking wil komen had ik er eerst een
top moeten bereiken. Wilma's film komt in
augustus naar ons land".
Do witte hand van Lorabardije's koningin
voor het raam geeft mij het heilige kruis na.
Er staat alweer een nieuwe bezoeker aan do
deur. Met een pakje in haar hand, bloemen
in plastic of zoiets. Ditmaal kennelijk eon fan.
