k
SIMON GARFUNKEL'S
NIEUWSTE PRODUCT
„THE BOXER":
Smartlap van bijzonder grote klasse
in*
Mater Amabilis-onderwijs
in Noordwijkerhout
in hip jasje
Cl
ZATERDAG 17 MEI
De onverbiddelijke kraker van deze maand is het laatste produkt van het duo Simon Gar-
funkel, getiteld „The Boxer". Een Paul Simon op de gitaar is als 'n Cassius Clay in de ring.
Zijn „dragende" gitaarspel behoeft in feite vrijwel geen ritmische begeleiding. Met een op de
tekst zeer goed van toepassing zijnd licht gestamp kon men dan ook volstaan. De goed
lopende, zinnige tekst verhaalt het sentimentele relaas van een jongen, die van huis wegloopt
en van wie, eenmaal in de „grote stad" (New York), het noodlot een nogal droevige inbreng
op zijn levensloop krijgt. Hoe droevig dat is, wordt uitstekend weergegeven in het sfeervolle
refrein, dat zijn eigen miskenning symboliseert. De meest sentimentele strofen wordt kracht
bijgezet door Garfunkels subtiele, ragfijne twee de stem en een „blazerig" elektriek gitaar-
solootje. Simons aansprekende stemgeluid doet de rest. De schrijf vloog binnen 14 dagen van
39 naar 4 en het zou ons niets verwonderen, indien hiermee volgende week de eerste plaats
bereikt is. De opname bevat er alle benodigde ingrediënten voor. Het is een geweldig stukje
amusement - met een groots arrangement - niet vrij van sentiment - gebracht door 2 brokken
muzikaal talent.
W.S.
Nieuwe
raadsels
1. Waarom geven witte schapen
meer wol dan zwarte schapen?
2. Wat is het minst kostbare
ding. dat je in je zak kan hebben
:i. Hoe kan iemand tachtig jaar
leven en maar twintig verjaarda
gen vieren?
4. Wanneer steekt een man tot
zijn oren in de schuld?
5. In welke maand praten de
meisjes het minst?
Oplossingen insturen aan Tante
•In. Kranten tuin, Leidse Courant.
Papengractit, Leiden.
Een mooi boek wordt verloot.
Correspon
dentie
Rudie de Roi
vandaag over:
De avonturen
van twee apen
Er brullen leeuwen in de dieren
tuin. Ze zitten gevangen in een
stevig hok. Een eindje verder zien
we in een groot hok twee apen
zitten. Jullie kennen ze wel. Het
zijn Tup en Joep. Ze doen allerlei
leuke dingen, waar de mensen om
moeten lachen. Op een dag stond
er een jongetje bij de apenkooi te
kijken. Hij wou een grapje uit ha
len en gaf een steentje aan de aap,
inplaata van pinda's. De aap stak
hpt in zfln mond en beet er op.
Au! dat deed pijn aan kies. De
jongen lachte en had plezier maar
de aap sprong opeens naar de tra
lies en pakte vlug de pet van de
jongen weg. Hij nam de pet mee
naar een boompje, dat in het hok
stond. Nu had ae jongen geen ple
zier meer, maar schreeuwde hard
om zyn petje. De oppasser kwam
aangelopen. Hy zag direkt wat het
ventje gedaan had, want de steen
lag op de grond. De oppasser pak
te het petje en gaf ook aan de
jongen een flink standje.
's Avonds kreeg de aap kiespijn
en de tandarts werd opgebeld.
Deze bekeek de kies. „Ja Tup, die
moet er uit." Tup vond het niets
leuk, maar ja 't moest. Even riep
hij: „Au!" en de kies was er al
uit.
1 IT PUKKIE S DAGBOEK
Door scha en schande wordt
men wijs. Zou dat ook voor Pukkie
gelden
In 1416 stichtte Prins Hendrik van Portugal ook „Hendrik de
Zeevaarder" genoemd zyn beroemde zeevaartschool, met als hoofd
doel een zeeweg om Afrika heen te ontdekken. Portugal stelde veel
belang in de vele rijkdommen van het Oosten, maar wegens de vijand
schap tussen Christenen en Mohammedanen kon men er niet over
land heentrekken. Prins Hendrik bouwde verscheidene zeilschepen,
zeewaardige vaartuigen van 200 ton. Met de voor toen zeer modern
uitgeruste schepen, zeilden zyn mensen langs de Afrikaanse Westkust.
Iedere expeditie probeerde meer Zuidwaarts te komen, maar pas in
1487 gelukte het Bartholomeus Dias om rond „Kaap de goede Hoop",
de zuidpunt van Afrika, te varen. Prins Hendrik beleefde deze over
winning niet meer. Hy stierf in 1460. Diaz ging weer huiswaartB en een
nieuwe expeditie onder leiding van Vasco da Gama, met Diaz als gids
vertrok in 1497. Niettegenstaande scheurbuik en andere ziektes brach
ten zy de lange reis om Afrika tot een goed einde en landden zij op
het Indische vasteland. Daarna brak de grote tijd voor Portugal aan.
was gingen we fietsen. We gingen
door het tunneltje by De Vliet
Het was er lekker stil.
Op Pasen was ik vroeg wak
ker. Ik was erg ongeduldig maar
om 9 uur gingen we eindelyk eten.
Na de kerk gingen we naar onze
neef Harrie. Eigenlijk was hij op
goede vrijdag jarig, maar hij vier
de het op Pasen. Daarna gingen
we naar myn oma. Daar bleven
we eten. Ik at zoveel kip, dat ik
er buikpyn van kreeg. De tweede
paasdag was het heel warm. Ik
wou naar het zwembad, maar het
mocht niet, want myn tante zou
komen. Dat vond ik helemaal niet
leuk. Ik zat maar te zeuren, maar
ik mocht niet naar het zwembad.
De volgende dag gingen we einde
lijk naar De Vliet
Donderdag was mijn oma jarig.
Ik mocht biyven logeren, mijn
neefjes waren er ook. We hebben
de kamer van mijn tante overhoop
gehaald, overal briefjes opgeplakt
en de radio keihard aangezet. Er
was jazz-muziek. Mjjn moeder
kwam boven en we kregen flink
op c
„Zo, dat is weer gebeurd", zei
de oppasser en de tandarts ging
weg.
„Zeg Tup, heb je het gehoord,
het slot deed geen klik," zei Joep.
„Laten we eens voelen,' en wa
rempel de deur was niet op slot.
„Laten we vlug weggaan."
„Waar na artoe?"
„Nou naar de speeltuin. „Lek
ker schommelen en wippen."
„En als de oppasser ons ziet."
„Nou dan rennen we in die hoge
boom". Even later zitten Tup en
Joep fyn te wippen. Dadehjk zag
de oppasser het. Hij riep de apen.
maar hup-hup, ze klommen ln de
hoogste boom.
„Ik haal een ladder," riep de
oppasser, maar de apen lachten
hem uit. Ze bleven lekker hoog
zitten. Daar kwam de baas van
de dierentuin aangewandeld. Deze
was slim en riep: „Zo Tup en Joep
lopen jullie hier maar f{jn rond."
„Wat is dat aardig," zei Tup en
ze kwamen dadelijk naar beneden.
De baas liet ze een poos spelen
en na een uurtje nam de oppasser
de kans waar en stopte ze in hun
hok. Nu zitten ze weer ln de die
rentuin.
Rudie de Rom(jn
Het paasfeest
's Morgens was ik al gauw op,
myn broertjes en zusje ook. Toen
ik binnen kwam stond de tafel
al heel mooi gedekt. Ik heb drie
broers, maar die ene, die wou niet
uit zyn bed komen. Met z'n allen
hebben we hem uit zijn bed ge
gooid, maar het hielp niet. Toen
ging myn broer Tom met een toe-
Ier naar boven en ging bij zijn
bed staan toeteren, maar het joch
bleef nog in zijn bed liggen en
toen deed hy de deur op slot.
Toen heb ik gelachen, want mijn
broer klom tegen de regenpyp op
en ging weer toeteren. Eindelijk
stond hij op. We wilden nu gaan
eten maar mijn moeder zei: „jullie
moeten eerst paaseieren gaan
zoeken."
Mijn broer Joop vond de eerste,
toen m'n zus Els. toen Theo en
Tom en ik het laatste. Mijn ei lag
onder het gordyn. Eindeiyk gingen
we eten Weet u wat ik ook nog
gekregen heb: twee paashazen,
een kip en een zakje suikereitjes
en nog een groot suiker paasei.
Het was allemaal heel lekker,
maar nog heb ik niet alles opge
geten. Op dinsdag heb Ik met mijn
vriendje een fietstocht gemaakt,
we kwamen doodmoe thuis, eerst
gingen we uitrusten en toen gelijk
weer voetballen. Op woensdag zijn spelen, maar
we naar Noordwljkerhout geweest.
Ook de laatste dagen van de va
kantie waren fijn-maar gelukkig
zit ik nu weer op school-
George te Marvel de
Paasvakantie
Op Goede vrijdag om 3 uur, was Kuiters
er in de kerk een toneelstuk. Ik
ben er heen geweest. Het was niet
zo erg leuk. Na de kerk ging
Guus op school de vogels voeren,
ik mocht mee. Op school waren de
werksters bezig. De klas was pas
geboend. Op de vogelkooi zat een
namaakvogel. We schrokken ons len. We zyn
Mijn
paasvakantie
de moeder van Guus
merkte, dat het geen echte was.
Gelukkig maar. Toen Guus klaar
Spechten en mieren zijn ge
woonlijk gezworen vijanden. In
ieder geval vormen de mieren een
groot deel van het voedsel van
de spechten. Op Ceylon is echter
een mierensoort, dat graag vogel
eieren opeet. Daar zijn spechten
en mieren dan ook met elkaar
bevriend. Ze leven samen en zijn
eigenlyk hele goede vrienden. Als
de specht zyn nest bouwt, hakt
hij gewoon een opening in een
mierennest, dat tussen de takken
hangt, bouwt daar zyn
legt t
De
i latei
zich door deze ongewone mede
bewoner niet storen en de specht
laat zijn huiseigenaren ook met
rust. De biologen hebben dit ver
schijnsel nog niet kunnen ver
klaren.
6
F
7/9»-
WAT BETEKENT DIT?
Het Is niet xo gamalckelyk deze serie tekeningen in de goede volgorde
te zetten. Probeer het maar eens.
O 9 Q I 1 H T»I HIT
ELSJE
IN
KABOUTER-
LAND
Wat gebeurde: In haar
droom stapt Elsje met kabou
ter Prikkebeen kabouterland
binnen. Iedereen is bezig met
voorbereidingen voor de 50e
verjaardag van koning Goud
oog. Elsje kykt naar een num
mer van slakken en kikkers. Ze
bezoekt verschillende plaatsen
Elsje en kabouter Prikke
been gaan naar 't vliegveld.
Dat ligt ook aan de rand van
de stad. De koppige ezel staat
nog steeds by de boom en Prik
kebeen heeft daarom besloten 2
fietsen te huren. Ze fietsen
naast elkaar.
Elsje heeft haar regenhoed
meegenomen. De zon schijnt
wel maar misschien komt er
toch nog 'n bui. Ze zyn er vlug
Als ze by de ingang aanko
men moet kabouter Prikkebeen
weer z'n papieren laten zien.
De kabouterportier zegt hun
dan, dat ze 't beste naar de
uitkyktoren kunnen gaan,
want van daar kunnen ze 't
hele vliegveld overzien. „Jullie
moeten de gele pijlen volgen en
vooral niet van de weg afgaan,
want dan is er kans, dat jul
lie aangevlogen worden. Als
jullie er zijn, vraag dan naar
kabouter Wegwy's. Hy kan jul
lie precies vertellen, hoe alles
in z'n werk gaat."
Aan de voet van de uitkyk
toren treffen ze inderdaad ka
bouter Wegwys. Met z'n drieën
klommen ze naar boven. Hal
verwege blijven ze even uit
rusten, want Elsje raakt buiten
adem van 't trappen kllmrt.
Boven aangekomen zien ze
de verte 'n grote groep gebc
wen met 8 startbanen er
heen. „Kyk, daar landt
vliegtuig," zegt Wegwys.
Het is een tortelduif met
klein huisje aan z'n buik
bonden. Iets verderop staal
huisje op de grond op sta
baan 7. De passagiers stapp
erin. 'n Duif wordt op
pen per microfoon. De riem.
die aan 't huisje zitten word
dan over de duiverug gehaj
en stevig vastgemaakt,
vliegtuig kan starten. De
neemt 'n aanloop en klapp
met z'n vleugels, tot hij los
de grond is.
In de verte komt ook 'n
aan die wil landen. Hij vlii
eerst 'n rondje over de sti
banen om te zien op welke b;
er rode lappen liggen,
moet hü landen.
Mag ik cok 'n stukje
vliegen," vraagt Elsje, 't
goed. Vlakby staat al
klaar om Elsje en Prikkebe
mee te nemen. Nieuwsgie
stapt Elsje in 't huisje. Bin
staan stoeltjes en tafeltjes,
'n cafe-tje.
Elsje gaat uit 't raam b
gen om naar beneden te kykt
Opeens neemt 'n windvla
haar rode regenhoed
hoed," gilt ze. „Ik wil m'n ha
terughebben. Kan de duif
oppikken." „Ja," zegt Pri
been. Even aan de nood*
trekken." Hy pakt
steekt hem door 'n gat in 't d
van t huis. Dan prikt hij
duif voorzichtig in z'n
totdat de duif „roekoe'
als teken dat hij 't begrep
heeft. Hy begint te dalen
stopt juist naast Elsje
hoed, met de noodremstok pi
Elsje de hoed zelf op. Ze
hoed nu steviger op haar ha
en bindt de bandjes strak
haar kin vast. De duif
opnieuw op en al gauw M
vliegveld weer in zicht.
Wordt
Verder ging alles g
moest Ik voetballen. We moesten
spelen tegen S.J.Z., maar jammer
genoeg werd de wedstrijd afgelast.
Dat was wel begrijpelijk, want de
velden lagen onder water. Nou
moeten we nog tegen Meerburg
zullen wel verlie
zen want onze beste spelers Jan
Paauw en Dikkie Zwart zyn naar
een hoger elftal overgegaan. Ge
lukkig hebben we ook nog goede
zoals Rudie Romyn, Max Wessel-
raan, Klaas Vermeer en Ron Ouds-
Vrolijke kinderstemmetjes vullen het
schoolplein aan de Noordwijkerhoutse
Herenweg. Rond een juffrouw krioelen
de kleintjes. De ijle klanken stijgen op,
naar de kamer van Annemiek Altena,
die je na een inspannende trappenloop,
die langs dokter en tandarts voert, be
reikt. Het is het Wit-Gele Kruisgebouw,
waarin Annemiek het zich geriefelijk
probeert te maken. En dat is haar aar-
de dierentuin
geweest. We zagen er slangen, ty-
gers, leeuwen en ook apen. We
hebben ze pinda's gegeven en een
banaan. Was me dat éven vechten
om die ene banaan. We zyn met
de trein naar huisgegaan.
Het was pasen. We kregen al
lemaal 5 eieren en een paaskui-
kentje van chocolade. Maar we
hebben ook echte eieren gegeten,
dat was heerlijk. Voor we naar
bed gingen hebben we nog een
poosje gekaart. Ik heb een potje
gewonnen, het was wel een beetje
moeilijk, maar m'n moeder heeft
me geholpen. Met één en dertigen
heb ik drie potjes gewonnen, dat
is geen wonder want dat doe ik
haast elke avond. M'n vader zegt
altijd, als je het heel erg veel
doet, dan leer je het goed. Myn
varier heeft wel eens een kip ge
wonnen, een levende kip. We had
den niets om hem in te doen,
we hebben hem toen in het ko
nijnenhok gedaan. Wat maakte
dat beest een spektafkel.
Nou toen zat er geenj andere
uitweg op, dan hem slachten en op
eten. Hij smaakte best. Ik zou er
best nog een lusten.
Met het mooie weer in de paas
dagen heb ik ook gezwommen en
een fietstocht gemaakt van 24
km, dat is een heel eind.
Edward Neuteboom
Paaseieren
zoeken
Het begon op paasmorgen 9 uur.
Tk weid wakker rekte me uit en
riep ineens, heerlijk, pasen, hoera,
joepie-jippie-jee!
Door dat geschreeuw kwam m'n
moeder verschrikt naar boven.
Ze vroeg: Heb je je bezeerd?"
„Nee hoor. Alleen maar fijn
dat het pasen is."
„Kom maar gauw uit bed en
ga paaseieren zoeken." Ik begon al
dadelijk onder mijn bed te zoeken.
Ja. daar lag er een, achter de poot
van het bed. Even opeten. Ver
draaid, het was een stenen ei.
Topn ging ik in de kamer zoe
ken. Ik vond ze op een stoel, ach
ter de tafelpoot in het suikerpotje,
in een kopje, in een vaasje en ook
nog in de zak van mijn peig
noir. Even later gingen we eten en
toen vond ik er nog een in de
boterpot.
Ik keek naar buiten en zag nog
meer mensen eieren zoeken, in de
tuinen, op de balkons. Martien
kwam me halen om mee te zoe
ken. Jammer dat Ik er niet zoveel
Dag kinders. De andere ver
haaltjes komen ook nog aan de
beurt Tante Jo
Hartelyk bedankt voor de fijne
verrassing op moederdag. Kunnen
jullie allemaal zo mooi schilderen
Tot ziens derde klassers van de
Antoaiuasohool.
dig gelukt. Een transistorradio over
stemt gemakkelijk het gesnater, dat
nog maar vaag doordringt in de „nok"
van dit gebouwtje. De kinderen horen
niet hij Annemiek, evenmin als de wijk
verpleging. Zij is gast. Sinds enkele
maanden. Met ongeveer 90 meisjes,
die eerst hun domicilie hadden in de
huishoudschool aan de Duindoorn
straat.
De Verhuizing heeft hen goed
gedaan. In de nieuwe omgeving
zijn vele mutaties doorgevoerd.
Mater Amabilis-onderwys in de
huishoudschool heeft afgedaan.
Dat was te formeel, te zakelijk en
niet aangepast aan deze evolue
rende tijd. In het vormingsinsti
tuut „De M.A.ST" behoeven de
meisjes (en vanaf september ook
jongens) niet ja te knikken, niet
alleen te luisteren, nee ze mogen
zelf met ideeën komen. Schoolban
ken hebben afgedaan. Alles ging
keurig volgens het lesrooster. An
nemiek houdt het me voor. „Ja,
nu werken we er nog mee, maar
het zal niet lang meer duren. We
willen niet zozeer meer een vast
omlijnd programma. Creativiteit
wordt vooropgesteld. De tendens
van deze tijd is om jongeren zelf
tot aktie te laten overgaan. Anne
miek, 26 jaar, en thans bezig aan
een cursus verbale expressie, wil
niet dat de jongelui de indruk krij
gen weer de schoolbanken in te
moeten slappen, alsof zy na een
dagtaak nog een extra portie stof
over zich krijgen. Samen met hen
wil zij iets creëren en aan plannen
werken en didaktisch bekeken
verwacht zy toch wel voldoende
rendement.
Het is geenszins de bedoeling
nu een hoog tempo alle tradities
opzij te schuiven. Het zal geleide
lijk gaan. Langzaam zal het
schoolse uit het gebouw worden
verdreven. Samen met Elly Bas-
tiaansen zorgt Annemiek dat er
voldoende ontspanning kan wor
den geboden. De zolder is gezellig
ingericht TL-bulzen zijn vervan
gen door kleurige lampen, die een
gezellig schijnsel in hei vertrek
werpen. Vaag is er een exotische
sfeer te ontdekken.
Gezellligheid wordt primair
steld, maar dat neemt niet
dat er toch ook serieus 1
dachten kan worden gewisseld
meisjes kunnen hun eigen
blemen aanroeren, die
niet aan de orde kunnen brei
omdat daar de taboes vaak
intieme en openlijke gesprei
onmogelijk maken. „Op eei
is een zekere discipline,
uiteraard ook. We zitten niitlt
straat. We hebben rekt
te houden met de omgeving, n
ik stel toch wel voorop dat v.
veel mogelijk vrijgelaten wc'
Ze willen graag in onze I
(Annemiek wil zich distanó
alles wat verband houdt
onderricht en toch kan zij he!
nalaten steeds begrippen i
lesrooster
fen zeerste i
staan) dingen behandelen
thuis taboe zijn. Boeken van
Cremer en Jan Wolkers b.v.
in het huisgezin niet SeJcrimj,
ken wordt, behandelen wij. Ni«y
omdat wij dat
omdat zij er zelf mee
komen. En waarom zouden
niet ronduit over kunnen Pn
Een meisje van zeventien vanj
kantoor toch ook heel wat
Maar niet alleen daarover gewei
'esproken. Ook over Black Pt i-oor i
Èn het begrip „links". Zo k
frouw, zou u er iets over kis
zeggen. Thuis had ze het al i
gehaald, maar dat wist me mt z
geen antwoord op."
De meisjes, 17-21 jaar, dr-
zelf ook aan op vooruitgaat
hun progressieve ideeën dn ver
zeker tot de veranderingen W statis
hebben de medewerking van
team van 15 personen, waart"
pedagoge.
bckijl
Het komend seizoen «tijgt
alles op volle toeren dras miadi
Er zal dan ook niet meei
geloofsovertuiging worden
keken. Eerst echter volgt
30 mei a.s. de slotavond"
het lopende seizoen met
eigen vertrouwde groep.
geau
Heerli
'teeds
•teeds
Ik vii
