BLOOT
SLAAT
DOOD
MUSEA TE KUST EN TE KEUR
Vijf palen heen
en
vijf palen terug
Gustav Vigeland schiep de mens
naar zijn beeld en gelijkenis
lk v
Laat ons hier 100.000
tenten bouwen
an liever
de lucht in
leggen ze bij
sPani de SAS
ER SPOELEN
WEINIG
SCHATTEN
AAN
id
aag pr
Marl
Luftkui
ZATERDAG 10 MEI 1969
Zoals de vreemdeling: in het
Nederlands Jeruzalem nauwe
lijks de kans krijgt om Sijtje
Boes te ontlopen en de rond
vaart door de Amsterdamse
grachten met uitleg in vier
talen, zo is het ook de buiten
lander in Oslo niet gegund om
beeldenstorm van Gustav
Vigeland te negeren. Goed, het
kan twee of drie dagen duren,
onverbiddelijk komt het
moment, dat een taxichauffeur
:en behulpzame gids achte-
het woord „Frogner" uit de
tlugge mond laat vallen. Het
ook zijn, dat u 's avonds
de nachtportier van uw hotel
aanklampt en hem op de licht
aangevreten toon van pot-
verterendc vertegenwoordiger
>ij bos.^raagt, waar zich voor de drom-
het nachtleven van de
hoofdstad afspeelt. In
vonden ervóór heeft u
ich al wezenloos gezocht, maar
opgeklopt volks-
ansfeest van bejaarde jeugd-
erbergvaders heeft u niet kun-
u'. "c( len vinden. U schenkt de nacht-
<LTeIorlier L"":"
volvette knip-
denkt: „voor de draad
vader, zeg nu eindelijk
waar Oslo zich bloot De Monolith is letterlijk
De man knikt, boert figuurlijk het hoogtepunt J J
rervolgens met kracht enige Vigelands beeldenpark; hierop de burgemeester: laten
verontschuldigingen uit liet de kunstenaar 121 figuren fonteintje met die blote kerels
Igat en zegt dan: „Frog- in een eeuwige, hopeloze strijd nou maar accepteren, dan zijn
ik u van harte aanbe- de lange weg naar de hemel
na nog zes jaar, voordat hij de
definitieve vorm had gevonden:
een meute van 121 figuren, man
nen, vrouwen en kinderen van
elke leeftijd kronkelen nu
langs en over elkaar naar de
top van de 56 voet hoge kolom,
struikelend, hijgend, elkaar
vertrappend bevechten zij hun
kleine plaats onder de bleke zon
van Oslo. Drie meestersteen
houwers hebben er vijftien jaar
over gedaan om deze boze
droom van de Meester in het
graniet te hakken. Het resultaat
is verbluffend: staande voor
Vigelands Monolith heb je geen
enkele moeite meer met het
idee, dat bloot dood slaat,
Bezeten doordouwer
Rondom de Monolith, die door
middel van trappen en hekken
de waterdichte status van heili
ge der heiligen heeft meegekre
gen, plaatste Vigeland nog een
handvol beeldengroepen, waarin
hij opnieuw de mens van ge
boorte tot dood liet opdraven.
Het gemeentebestuur van Oslo,
dat in 1906 achteloos zijn fon
tein had geaccepteerd, was
tegen die tijd allang murw ge
beukt onder zijn dadendrang en
had allang één van de stads
parken ingeruimd om de lava
stroom van stuurse naakten te
kunnen opvangen. Wat begon
nen was als een hommage aan
een kunstzinnige inwoner van
Oslo (na zes jaar dremmen riep
Bezeten doordouwer
ving dood en geboorte
in bizar monument
in Noors park
we tenminste van het gedonder
af) was twintig jaar later al zo
feestelijk uit de hand gelopen, worden weerhniKK-n
trand ul>e volgende morgen treffen overal klinkt de bronskreet v;
lie buitenlanders, die op dat vader vigeland.
ïoment in Oslo verblijven, el- Na twintig beelden vraag je je beeldhouwer tot een genie pening.
:aar dus bij de ingang van het bezorgd af, hoe lang dit nog uit te roepen. Vigeland, de be-
'rognerpark. De toegang _is door gaat_ na vijftig beelden zeten doordouwer, die van zich-
Naakt bestaan
1906 accepteerde het
gemeentebestuur van Oslo het
werkstuk voor de
gelandtuin: een gigantische
fontein, door blote beelden
gedragen. Op dat moment wist
nog niemand, dat de droom van
Vigeland twintig jaar later op
een grandioze wijze uit de hand
er van overtuigd, dat Vigeland
een geniaal mens is geweest.
Die ontdekking heeft hem wei
nig moeite gekost, want het
iratis, zodat althans bij de Ne- js bej. je volstrekt onduidelijk, zelf zei, dat hij reeds beeld- Het is overigens merkwaardig, hem bekend, dat alle Noren
- Platz. IB P
- schö erlanders de stemming er al wa^ Vigeland
ineteen goed in zit. Vigeland me^ dje eruptie «au mcui en
DM li mag wat hen betreft losbranden metaai bedoeld heeft. Hij heeft
inet zijn knapenkoor. er onafgebroken aan gewerkt
degenen, die zich terdege vanaf 1906 tot aan zijn dood
Jrillen orienteren, heeft zich in 1943; zeven en derti -aar
massieve poort een wroeten in de materie,
indeloos vrouwtje opgesteld, nefjes bakken, .vrouwtjes boet-
at de levensbeschrijving van seren leverde een park berstens
e beeldhouwer te koop aan- voj blote kunst op. Waarom?
liedt. Ze heeft voorts de be- Hij wude de mens uitbeelden
chikking over een handvol be- vanaf zjjn geboorte tot
luimelde prentbriefkaarten, zijn onherroepelijke dood,
waarop een blote grijsaard vol gen de kenners, hij heeft de
walging naar zijn buik kijkt, cirkelgang ,van het lev
die als hopjesvla over zijn dij- reConstrueerd.
is gevloeid. De kaarten ko- Ze zullen best gelijk hebben,
de prijs van twee kro- maar na een rondgang door-het
park, heb je toch alleen het ver-
moeden, dat Vigeland de ge-
toene Wind broeders Brenninkmeyer een
t park zelf heeft veel weg hak heeft willen zetten. Frogner
n de Keukenhof twee weken is gewoon een „klere-streek" te-
de opening. Er staan vrijwel genover de textielverwerkende
a bloemen en over het malse industrieën. Met een beetje
.land waait een gemene goeie wil kun je er o<
De beelden daarentegen reconstructie in zien v,
•r wel, grote, kleine, staan- paradijs, maar dan wel
liggende. Blote mannen, blo- zondeval. Daarvoor kijken al
in, blote kinderen die mannen en vrouwen te
de einder, omvat- Khuldig, re weten met hun Noorwegen heett voor de kampeerhethebbers dtnzend campinfs Blijkbaai. hebbe„
elkaar bij de plompe leest, eigen naaktheid geen raad. Het waarvan er vijftig met drie sterren en tweehonderd met twee ingecalculeerd ir
paden op, de lanen in. is trouwens opmerkelijk, dat de sterren zijn opgesierd. Ze hebben een gezamenlijke capaciteit jjoorse bestaan.
bezoeker na twintig beelden van 170 000 personen. Prijs per tent en wagen per dag twee tot
ook de neiging krijgt om toch vier gulden (inclusief chauffeur), toeslag per persoon pezjge deerne
maar weor zijn regenjas aan te vijfentwintig tot vijfenzeventig rent per dy, tanderen onder Helaas de buitenlander kan
trekken. fij ggfii
i Vi-
uitzondering
vormen. De Noor gaat echter
weer niet zover, dat hij in gren
zeloze aanbidding ligt voor het
genie Vigeland. Dat hij toeval
lig in zijn ogen de beste beeld
houwer van de wereld is ge
weest, weerhoudt hem bijvoor
beeld niet om, losjes leunend
tegen één van zijn blote opa's
?en banaantje te pellen. Moeders
breien in de schaduw van een
moeizaam vrijend Vigeland-
paar hun ijzersterke truien met
Noorse motieven en de kinderen
werpen elkaar de bal toe over
het monsterachtig, opgeblazen
embryo, waarmee de kunste
naar het hoekje onder de brug
heeft gestraft Ook de* school
jeugd van Oslo komt bij voor
keur in klasseverband naar
Frogner om ergens tussen ge
boorte en dood het meege
brachte brood te nuttigen. Dat
er achter hun rug een kluwen
van hopelozen vanuit een 56
voet hoge paal de pitjes uit hun
pindakaas kijkt, deert hen niet.
e dat detail
hun naakte
D
nidden 1
Autobal
•ring
)e SAS brengt u vliegensvlug gemaakt,
•n bijzonder comfortabel naar
Jslo. U reist per Caravelle, een
'errukkelijk straalvliegtuig
Franse makelij, dat in de
reldluchtvloot nog steeds
ivetroffen is. De verzorging
dorf, bieftoord is onovertroffen, de ste-|
/Iosel, gi uardessen zijn van superieure
icandinavische kwaliteit. Voor
•en enkele reis SchipholOslo
o J(T fyent u in de toeristenklasse 268
vulden kwijt. Voor retovrreizen
Eigei lelden aanzienlijke kortingen.
/Ratlenbe Us u nog wat losse stuivers
hebt, moet u uzelf eens
racteren op een eerste klas
lucht in één van de SAS-Cara-
elles. TJ krijgt dan een verzor-
ng, die normaal alleen voor
jninginnen, oliesjeiks en los-
opende miljonairs is wegge-
tgd. Een paar aperitief jes
'ooraf, een vorstelijk maal, be-
41 Rott 'Proeid met de beste Fri
7, 10,
Herrem
Tel.: 062
chwimmb
ück 13.
elden
rühst® !,P'
zestien jaar een kwartje. De drukst bezochte campings liggen
langs ae Oslofjord en aan de Noorse zuidkust. Deze campings
Boze droom liggen bijna alle aan het strand en zijn voorzien van winkel,
T^ttprliik hnnpfpniint van het kiosk, restaurant, televisiezaal, speelplaats en zwembad. De
SÏÏ de £S!™ bS kampeerterreinen in Oato - Bngstad en Ekeberg - behoren
rots die Vigeland uit de Fjor- de ^ste campings van Europa. Daarnaast kani men opveie
denwand even buiten Oslo heeft campings een Campinghytter - een hut in goed Nederlands -
laten hakken en per schip en huren met vier slaapplaatsen en een kookgelegenheid. Lr zijn
trailer naar zijn atelier aan de matrassen, maar linnengoed, slaapzakken en kookgerei moei men
rand van Frogner heeft laten zelf meenemen. De prijs per dag voor vier bedden bedraagt
brengen. In 1919 had de beeld- twaalf gulden vijftig. Momenteel zijn er al vierduizend huiten lijvige grootmoeder
houwer al zijn eerste ontwer- m Noorwegen. Deze vorm van overnachting is in Noorwegen pezige deerne en tegen de tijd,
deze levensdroom doelmatiger dan het reizen met een caravan, want de meeste dat hij oog in oog staat met de
dergelijke zelfdicipline
verste verten niet opbrengen.
Begrijpelijk overigens, want hij
kende Vigeland alleen van on
duidelijke krantefoto's en de
confrontatie met des beeld
houwers bizarre beeldspraak
verplettert hem dan ook moeite
loos. Als een aangeslagen bok-
wankelt hij
r het duurde daar- wegen zijn niet berekend op auto plus aanhangwagen.
Monolith, is een ijscoman, die
ïijn colbertje uittrekt, al in staat
hem tot doffe razernij te bren
gen. En Gustav Vigeland kijkt
vanuit het werk toe en ziet, dat
het goed is. Hij heeft de mens
laar zijn beeld en
hem vervolgens te
eoor alle volgende
als vredig slaapmuts-
koffie met cognac toe.
3refereert u de auto, dan kunt
het beste eerst in zee gaan
net de Fred Olsen Lijn, die een
,.vj melle verbinding met het mo
derne rij-op-rij-afschip Black
Prince onderhoudt tussen Am
sterdam en Kristiansand. Er
van mei tot oktober twee
drie afvaarten per week.
Ap ent: het Vereenigd Carga-
tloorskantoor te Amsterdam.
Motorische doordouwers kun-
i ook eerst naar Kiel rijden
daar op één van de moderne
schepen uan dé Jahre Lijn
stappen. Dagelijkse afvaart, be- Ook
op regenachtige dagen schip.
Nansen
mag blij zijn
dat Vigeland niet op
Marken is geboren.
Oslo heeft paradijs
vlak voor de deur
Oslo. dc landelijke hoofdstad
van het immense Noorwegen,
heeft 500.000 inwoners, die door
een verrukkelijke speling van
de natuur de fjorden, bossen en
bergen met eeuwige sneeuw
vrijwel voor hun huisdeur vin
den. Daardoor is deze stad ook
voor buitenlanders een toeris
tische uitvalspoort van allure.
Het klimaat van het 900 jaar
oude Oslo is droog en zonnig
en de unieke combinatie van
fjorden en bergen heeft Oslo
een bjjna paradijselijke natuur
gelandmuseum in het Frogner- geschonken: alleen
's maandags. Agent: Bur- biedt Oslo talloze mogelUkhe- Amundsen hun poolexpedities park met 191 beeldengroepen Oslo vindt men reeds meer dan
npr o», 7,..,., Wnctorctrmt 7 in ^nn c.i.r. nUvIffpiir» vi'iivp mifnlffpn T"7e Vilrinff^^hpnpn on en reliëfs. Het technisch mu- lOtlll nlAnlffncnnrtfn Oclikinbrb i
■ndrikkade 135, Amsterdam Het Poolschip FRAM,
reliëfs. Het technisch mu- 1000 plantensoorten. Oslomarka
seum in Etterstad. bijzonder is het uitgestrekte beboste
interessant voor kinderen (en berglandschap rondom de stad.
middel- de Oslofjord hebben gelegen, hun vaders). Het Henie-Onstad Hier vindt men de hutten en
■■■MMMAHÉMÉMHeen splinternieuw bungalows
door de bekende eigendom zijn van de siad. van
erenigingen en particulieren.
'oor inlichtingen over deze
het Noorden buiten Oslo gebouwd. Het mu- romantische pleisterplaatsen
seum zelf is al een bezoek kan men zich wenden tot de
waard, daarnaast krijgt men Ski-Vereniging (Ski-foreningen)
Thor meter. Het Munchmuseum met als toegift ren sight-'seeing van Oslo, Hytteformidiingen.
de volledige verzameling schil- langs 200 moderne schilderijen Kierschowgate 7, Oslo, telefoon
de complete verzameling 379691 i
0er en Zoon, Westerstraat 7 in den om op een plezierige wijze maakten. De Vikingschepen op
nig. Pen.- Rotterdam. Reist u t'ia Dene- onderdak te komen. Hier vol- Bygdoy, originele Vikingboten,
marken, dan zijn er vijf moge- gen er enkele: Akershus ves- die eeuwen op de bodem
lijfcheder om scheep te gaan: ting er. kasteel:
KopenhagenOslo, 15 uur. Ko- eeuwse burcht, hoog boven het Holmenkollen met de wereld
Venhagen—Brevik. 17 uur; Fre- stadscentrum van Oslo. Norsk beroemde springschans,
Res" ^erikshauenOslo, 10 uur, Folklore Museum op het schier- skimuseum en de uitzichttoren. Noorse schaatsster en miljo-
°4 A 92 ijshalsKristiansand of Aren- eiland Bygdoy, met oude hou- Tryvannstarnet, de hoogste uit- nairsvrouw Sonja Henie
■**-'. 4 uur; Frederikshaven— ten gebouwen uit alle streken zichttoren van het Noorder "g
uifc of Frederikstad, 8 uur en van Noorwegen. Kon Tiki Mu- met een adembenemend pano-
'irhusOslo, 16 uur. Alle inlich- seum op Bygdoy, met het we- rama over 1200 vierkante kilo-
ngen over reizen naar Noor- reldberoemde
derijen, gravures en aquarellen, en de complete verzameling 379691 en Norske Folke Feries
i- die de Noorse schilder Edvard bekers, plaquettes en vetleren Hytteformidling Torggt 17, Os-
is op Bygdoy: hot beroemde Munch gemaakt heeft. Het Vi- medailles van Sonja zelf.
lo, telefoon 411346.
Engel Wijker heet bij zijn achternaam al lang geen Wijker meer. Vraag
naar Engel Wijker en je wordt van de ene naar de andere hoek van het
dorp gestuurd. Vraag naar Engel Schippertje en de altijd bij de strand-
afgang aanwezige, met zwarte pet getooide ras-Egmonders wijzen je de
weg naar een bejaardenflat achter de Kennedyboulevard. Daar verblijft
Engel voor 24.84 per week samen met z'n shaggies rollende echtgenote
in een ruime kamer met keuken en slaapkamer. De hardhorende, nu ge
pensioneerde oud-visser en oud-badman dankt zijn bijnaam aan het feit,
dat hij als kleine jongen op de vlet van zijn opa parmantig het roer in
handen nam
Dit verhaal moet gaan overstrandjut
ters. Engel, klein van postuur en gete
kende kop, is één van hen. „Je kunt
hem 's morgens om vijf uur al op het
strand vinden", hebben ze ons in het
dorp verteld. Dat vroege op-het-strand-
zijn is niet een exclusiviteit van Schip
pertje. Hij ontmoet op die idioot vroe
ge tijd bij paal 8 of 9 vaak één van
zijn dorpsgenoten, die het ook niet
kunnen laten.
Een collega-jutter, die zijn naam niet
in de krant genoemd wil zien omdat
anderen er niets mee nodig hebben,
maar die zijn mening toch graag kwijt
wil, ondersteunt Engel in zijn opvat
ting dat er tegenwoordig weinig meer
te halen valt aan het strand.
Sport
„Sommige mensen denken dat het goud
halen is wat we doen. Nou vergeet het
maar. Als je ervan zou moeten leven,
zou je gauw dood zijn. Nee, het is
niet veel wat je vindt. Je doet het om
dat het een sport is, omdat je het
niet kunt laten".
Engel: „Als je een week loopt, heb je
misschien voor ruim vijf gulden, meer
niet. Het is eigenlijk net zo als met
een hengelaar, die de hele dag op een
vissie staat te loeren. Dat vindt ie
leuk. Zo is het met mij ook. M'n hart
klopt op het water en het strand".
De opmerking dat het vroeger veel
beter is geweest, verwijzen de twee
Egmondse Jutters naar het rijk der
(zee)fabelen. „Kijk, in de oorlog spoel
de er natuurlijk veel meer aan, omdat
verschillende schepen waren getorpe
deerd. Maar toen lag het weer moei
lijk, omdat we van de Duitsers niet op
het strand mochten". De gouden tijd
van de strandjutters is voorbij, zo die
er tenminste geweest mocht zijn. „Je
kon er nooit van rondkomen, dat was
onmogelijk. Oud hout mag je houden,
nieuw hout moet je bij de strandvon
derij brengen. Kortom, alle spullen van
waarde moet je aangeven. Je krijgt er
wel een paar centen voor, maar het
loont de moeite niet", zegt Engel zeer
beslist. En heeft hij dan nooit de
strandvonder en politie ontlopen? Een
ontwijkend antwoord ligt in de lijn
van de verwachting, maar niks daar
van. „Je wordt altijd gezien, al is het
midden in de nacht", zegt de man
wiens hart pas om vijf uur 's morgens
begint te kloppen. En hij kan het we
len.
Strandjutterij
een sport
jutters tegenwoordig
Engel staat op en blijft weinige ogen
blikken verborgen in de keuken. Geluid
dat niet thuis gebracht kan worden in
moeders huishouding geeft aan dat ei-
iets bijzonders zal worden binnenge
bracht. Maar dat valt tegen. Vier bal
len. van plastic en aluminium, die van
netten zijn losgeslagen, worden toch
met enige trots getoond. Wat zullen ze
opbrengen? „Hoogop een gulden het
stuk".
Vorige week heeft hij liog een geheel
gevulde gasfles opgedoken. „De dop
was geheel verroest. Met kruipolie en
hamerslagen heb ik hem opengekre-
gen. nadat ik eerst had moeten slepen
om hem hier te krijgen. Hij was lood
zwaar. Ik ben bij vier mensen geweest,
maar niemand wilde hem hebben. Een
eigenaar van een strandtent gaf tenslot
te zeven gulden". Voor het gas. „De
fles is niks meer waard, Engel", zei
hij.
De collega-jutter „ik heb altijd ge
varen, maar de laatste twaalf jaar heb
ik bij Hoogovens gewerkt" vertelt
dat de flessen met briefjes er in door
Engel Wijker, bijgenaamd Engel
Schippertje, komt terug van een
vroege tocht langs het strand. In de
mand op zijn rug heeft hij ook nu
weer weinig spullen van waarde.
Een vergelijking tussen Egmond
aan Zee en Volendam gaat op
vele punten mank. Maar toch
Om de echte Egmonder te ont
moeten moet je net als in Volen
dam niet zoeken in de straten
die in deze zomerse voorjaars
dagen al weer druk zyn bevolkt
met toeristen. Want daar heer
sen nu de .Jongelui", die alleen
nog maar in Egmond wonen om
dat zij niet in de stad van hun
werk kunnen aarden, de zaken
lieden die met de verkoop van
patat, vis en souvenirs de boter
ham van vrouw en kroost dik
kunnen beleggen, en niet te ver
geten de import-Egmonders die
in deze zuivere badplaats een
huis gehuurd of gekocht hebben
om de onzuivere stad te ont
vluchten. De oude Egmonders, die
nog kunnen vertellen over de tyd
dat vrijwel dc gehele mannelijke
bevolking naar IJmuidcn trok
om van daar uit op visvangst
te gaan, wonen op een achter-
afje. In die smalle straatjes
ergens achter de boulevard,
waar een toerist alleen pleegt te
komen als hij zijn auto niet
dichter bij het strand kwijt kan.
Er is nog een overeenkomst. Dc
bijnamen. Weliswaar raakt het er
op bet ogenblik een beetje uit,
maar er is een tijd geweest dat
iedere Egmonder bij zijn dorps
genoten slechts bekend was onder)
een naam, die bij de burgerlijke
stand in geen enkel boek is te
vinden. Als het op bejaarde
„durpers" gaat, geldt de bijnaam
nog steeds.
jutters met de regelmaat van de klok
worden gevonden. Maar aan een al dan
niet romantisch vervolg denken ze al
lang niet meer. Daarvoor hebben ze in
de loop van de tijd te veel „grapjes"
meegemaakt.
„Toen ik nog een kleine jongen was,
heb ik een fles gevonden waarin op een
briefje in drie talen „Beloning" stond.
Ik er blij mee naar huis. Maar daar
konden ze het ook niet lezen. De bur
gemeester heeft het tenslotte voor me
opgestuurd. Acht weken later kregen
we een brief uit Engeland. Als beloning
mocht m'n moeder op het postkantoor
voor 62Va cent aan postzegels gaan ha-
Jen", zegt de anonieme jutter.
Elke ochtend
Elke ochtend wandelt hij zo n drie
tot vier uur langs het strand. „Ook als
er geen westenwind is ga ik zo'n vijf
palen heen en vijf palen terug". Deze
voor leken duistere opmerking slaat op
de strandpalen die op enkele kilome
ters van elkaar verwijderd op het strand
staan en die de positie met een enkel
cijfer aan een ingewijde wandelaar be
kend maken. Soms ook gaat hij per
fiets. Nou ja, een brikkie zou een stads
mens moeten zeggen. Geen plekje op
het rijwiel is niet verroest, alle „com
fort" ontbreekt en heel wat spaken zijn
kapot. Met aan het stuur twee dikke
touwen en achterop een zak gaat de
jutter op pad. Vindt hij wat, dan heeft
hij althans enige hulpmiddelen bij de
hand om zijn buil veilig te stellen.
Engel weet ook nog een vondst uit
het recente verleden uit zijn goed wer
kende geheugen op te diepen: een zee
hond. „Hij zat vlakbij de rietschermen
aan de rand van de duinen. Het komt
wel eens een keer meer voor dat er een
tje op het strand komt slapen, maar
dan is ie altijd al vroeg weg. Deze lag
er nog om negen uur 's morgens. „Mot
je niet weg?" zeg ik tegen 'm. En hij
weg. Kijk vroeger was het toegestaan
ze dood te slaan. Dat was niks.
Met één klap waren ze weg. Maar dat
mag niet meer. En als je het wel zou
doen, zou niemand de huid meer van
je kopen. Vroeger bracht die toch nog
vijf tot tien gulden op. Ik heb wel eens
een zeehond mee naar huis gebracht.
Levend. Ik heb hem later laten gaan".
Engel weet ook nog met een lach te
melden dat hij tussen het riet eens een
grote schildpad heeft gevonden. Maar
dat is van heel lang terug, toen hij nog
tussen het riet lag te vrijen.
Vorige zomer heeft Schippertje nog wat
kunnen handelen met zeeschuim. Han
delen is eigenlijk een te groot woord,
want de opbrengst is gerekend naar het
werk bijna niets. Het vinden, schoon
maken en drogen van de brokken zee
schuim wordt door houders van vogel
winkeltjes beloond met vier of zelfs
drie cent per brok. Het is immers
maar voor de kanarie bestemd
Schatten
Nee, Engel en zijn anonieme vriend
rekenen definitief af met het axioma
dat jutters het wel versieren. Ze kun
nen niet buiten het strand, niet buiten
het geruis van de zee. Ze willen de
„schatten" die aanspoelen ontdekken.
Maar dat laatste valt elke keer weer
tegen. En toch.... „Al wordt het
's avonds twaalf uur. om vijf uur gaan
LARS ANDERSSON
Op een oude „brik'' langs de
vloedlijn.
