KING'S ROAD
MODE
UIT
BRITSE
MIST
PICKS OF
THE WEEK
oplossing van
de raadsels
nieuwe raadsels
correspondentie
achter de
bergen, vind je
het geluk
de tent
hielke en sietse
maken een boot
sch
elsje in
kabouterland
ZATERDAG 22 MAART 1969
Heel lang heeft de Engelse vrouw als een
van de onaantrekkelijkste der wereld gegolden
„Ze is koud", werd er gezegd, „onverstoorbaar,
smakeloos en ongeïnteresseerd gekleed en
ronduit kakelbond opgemaakt". De Franse
vrouwen daarentegen hadden, volgens de
algemene opinie „esprit", waren charmant,
besteedde veel aandacht aan het uiterlijk. Ook de
Spaanse en Italiaanse vrouwen kwamen er
oneindig veel beter af dan haar Engelse
sexgenotes; ze waren warmbloedig, open vrolijk
en met een flinke dosis sex-appeal bedacht.
De grote modekoningen hoorden dan ook thuis
in Rome en Parijs. Vandaar uit werd de mode
bepaald. En de Engelse vrouw waaraan zij deze
modemoeite min of meer verknoeid achtten,
bleef op dat mistige en eigenwijze eiland
een hoofdstuk apart.
witte bordje: „Borough of Chel
sea", King's Road S W 3 denk
ik toch heel even: „Is dót 't nou?
Wordt vanuit deze straat zonder
fraaie uitschieters en met diverse
bouwvallige optrekjes de jonge we
reldmode geregeerd?"
En ik kan me zonder al te veel
fantasie te verspillen, levendig
voorstellen dat de straat tien jaar
geleden nog een onbesproken en
onopvallende kunstenaarswijk was
waar weinig of niets te beleven
Maar als ik een paar honderd
meter verder loop merk ik het al
gauw: een hippe boetiek baart in
deze straat evenveel opzien als een
krent in een enorm krentenbrood.
Het publiek is ronduit exotisch:
iedereen is gekleed in uiterst mi
cro of uiterst maxi; de meisjes
hebben veel wiebelige krullen op
liet hoofd en grote pikzwarte ogen.
Met laarzen schijnt het Engelse
meisje niet al te veel op te heb
ben, wél met kousen in alle moge-
gelijke kleuren. Op King's Road
wagen zich de bolhoeden niet.
King's Road is het absolute ei-
gedom van de „young fashion" het
is de permanente bizarre mode
show van de jeugd.
MARY LOU
En opeens kwam daar uit de
Engelse mist een Mary Quant op
duiken. Een doodgewone onder
wijzersdochter. Zij kwam met
frisse en oorspronkelijke ideeën
oyer mode. „Die modemagnaten
daar op het continent", aldus
Mary „maken mode die slechts
betaalbaar is voor prinsessen en
filmsterren. Naar wat zij maken
kan een normale vrouw alleen
maar smachtend kijken. Mode
moet gemakkelijk zijn en comfor
tabel. En zo goedkoop dat een
vrouw minstens iedere week iets
nieuws kan kopen".
En wat voor vreemds deed zich
voor in het traditiegebonden nuch
tere Brittannië? Mary Quants
ideeën sloegen in als een bom.
Speciaal de jonge generatie raak
te in de ban van Mary's mode.
De hippe, vrolijke jurkjes, die zij
in haar kleine Bazaar op King's
Road 253 zelfbewust in de rekken
hing, werden om strijd onder haar
vingers weggetrokken.
En hiermee opende Mary, waar
schijnlijk zonder het zelf te ver
moeden een nieuw tijdperk in de
mode.
De ogen van de modewereld
werden op Engeland gericht en de
wereld stond verbaasd...
GARNAAL
Het Engelse meisje zelf niet
minder. Plotseling heette ze hip,
origineel, zelf- en modebewust.
Prompt kwamen ze op de prop
pen, de wereldberoemde Engelse
fotomodellen: geen Frans model
heeft ooit zo in de belangstelling
gestaan als de broodmager en
knokige minipop Twiggie. Jean
Shrimpton, oftewel De Garnaal,
haalde de cover van ieder zich
zelf respecterend modeblad.
Sandie Shaw het barrevoetse
zangeresje van de „Puppet on a
string" werd het voorbeeld van
een modebewuste jonge vrouw.
Mary Quant, de motor van deze
opzienbarende revolutie, bleef in
tussen niet stil zitten.
„Als mode een gebruikartikel
moet worden en goedkoop moet
zijn", zo redeneerde ze „dan moet
ze niet langer in chique ateliers
door dure ontwerpers en naai
sters gemaakt worden, maar dan
moet het massafabricage worden.
Het magisch aureool moet eraf.
En ze stichtte een onderneming
die de wereld letterlijk overspoel
de met originele en goedkope
kleding, lingerie, make-up, schoe
nen, noem maar op. Het werd
een miljoenenzaak en Mary werd
miljonaire...
Zelfs het koninklijk oog van Her
Majesty the Queen of England
kon niet meer aan deze vrouw
Voorbij kijken. In 1966 werd Mary
onderscheiden als „Officer of the
British Empire", omdat ze „een
pionier was van de beweging die
de Britse mode een nieuw accent
gaf." De Beatles, pioniers op het
muzikale vlak, kregen óók een
koninklijke onderscheiding. Maar
niet zo hoog als Mary. Zij wer
den slechts benoemd tot „Mem
ber of the Britisch Empire".
FOR MEN
In dezelfde tijd waarin Mary
Quant haar ideeën lanceerde,
kwam er in Engeland nog iets
vreemds op de proppen: uitge
rekend in het Londen van de stij
ve bankiers met bolhoed, para
plu en Times werd ook een nieu
we mannenmode geboren. In de
ze sector was het John Stephen
die zijn weinig traditionele
ideeën wist door te drukken.
Carnaby Street, waar hij een jaar
of tien geleden zyn boetiekje „for
men" begon kan nu als toeris
tisch fenomeen concurreren met
het statige Buckingham Palace
boetieks, waarvan een groot deel
gespecialiseerd Is op kleding voor
de jongeman, zijn er sindsdien de
grond uitgeschoten. John Step
hen wist te bereiken dat mannen
zich losmaakten van het traditio
nele jasje van Harris-tweed, wit
overhemd met gedistingeerde
stropdas en gryze broek, hij lan
ceerde klenrige supernauwe broe
ken, hippe hoerahemden en krank
zinnige jasjes. En verkocht ze bij
het leven.
KING'S ROAD
Engeland is intussen zo vooruit
strevend geworden op modege
bied, dat de Britten Carnaby
Street al weer „uit" vinden. „Dit
jaar hangen de dezelfde modellen
als het vorig jaar en het jaar
daarvoor", zo vertelde mij een
mini-verkoopster ln een van Lon-
dens tweeduizend boetieks. „Door
die enorme boetiekrage is
er te veel kaf tussen het koren
gekomen. Carnabystreet is niet
meer wat het geweest is. Het is
verworden tot een toeristische at
tractie en als mode-centrum ver
waterd. Dat wordt hier in Londen
niet meer gepikt Het oog wordt
meer en meer op King's Road ge
richt met zijn vele zijstraten en
steegjes". Bijzonder „ln" is daar
bijvoorbeeld de boetiek „Granny
takes a trip", waar kleren ver
kocht worden uit de tijd van onze
grootmoeders, antieke jurken met
rokken tot op de enkels en lange
fluwelen jassen. Like this..."
En ze wijst me een meisje aan
met grote ronde bril, krullenpruik
en een lange zwarte jas op haar
lakschoenen met gespen, die aan
dachtig tussen Twiggie- en Sandie
Shawmodellen zoekt.
En inderdaad, de „Granny look"
vanuit King's Road gelanceerd
zien we in Londen veelvuldig aan
ons nuchtere Hollandse oog voor-
bijflaneren. En het gekke is, óók
in Nederland begint deze look ter
rein te winnen. King's Road zegt
het, dus het is „in"...
WAT DUF
Eigenlijk is King's Road een
duffe straat. Een vrij smalle, ein
deloos lange sliert zonder opval
lende gebouwen, ja zelfs een beet
je grauw. Staande onder 't zwart-
Quant. Als ik binnenkom zit ze
achter een soort bureau, zodat al
leen haar bovenlijf zichtbaar is.
Ze ziet er gedistingeerd uit: eën
zwarte jurk behangen met chanel-
kettingen. Het haar is kort ge
knipt en de ogen niet al te uit
bundig opgemaakt.
„Can I help you". Gedienstig
komt Mary Lou van achter haar
bureau vandaan. Haar gedistin
geerde zwarte japon bljjkt niet
langer te zijn dan een koket
schortje.
Haastig wordt achter in het zaak
je een beatplaat opgezet. Voor ik
binnenkwam waren er geen klan
ten, zodat de verkoopsters hun
trommelvliezen even rust konden
gunnen. Maar Mary Lou kan me
niet helpen: in de Bazaar is uitver
koop en de weinige spullen die in
de rekken hangen zijn inderdaad
goedkoop, maar slordig afgewerkt
en van slechte kwaliteit.
BETAALBAAR
Over het algeemen is de Lon-
dense boetiekmode niet schreeu
wend duur. Er zijn al heel aardige'
jurkjes te koop voor zo'n drie
pond ofwel 25.
Oók bij „Fith Avenue" een van
de mooiste boetieks van King's
Road. Het pand is helemaal in
ronde vormen opgetrokken en to
taal beslagen met glimmend plaat
werk. Een ronde deur als een
enorme patrijspoort geeft glim
mend en spigelend de toegang vrij
Binnen is het een metalen tunnel
De wanden zijn spiegels. In de
rekken minijuupjes van de hand
van onder andere Sandie Shaw
en Twiggie. Voor zo'n f 250.-
>en je de bezitster van een in felle
.t repen geverfd pak van python-
ieer, waarvan de kraag bovendien
aan de binnenkant Is voorzien van
de illustere naam van Ossie Clark
Voor een paar tientjes ben je de
piet op een feestje met een jurk,
nou ja, jurk... die bestaat uit een
bikini die vanaf de hals tot dertig
■entimeter boven de knie behan
gen is met metalen kettingen
Kortom, in de hele King's Road
hangt een arsenaal kleding, dat zo
eigenzinnig en zo zelfbewust ls
dat Kings's Road zjjn Image dub
bel en dwars waard is.-.
1. Bever, sidderaal; 2. wegwijzers -
onderwijzers; 3. koffiemolen - draai
molen; 4. neusgat - sleutelgat -
knoopsgat; 5. stoplicht.
De kinderen die b\j no. 5 zonlicht
of maanlicht schreven, hadden het
niet goed, want zon- en maanlicht
komt vanzelf in de kamer.
Na loting won José Ammerlaan,
Leiden het boek. Kom je het bij me
halen, José?
Goede oplossingen kwamen ook
binnen van: Corrie v. d. Voort, Hil
versum; Tonnie Kalenberg; Ronald
Dlckhof; Trudie WessendorpWouter
Temminck; Guus van Buuren; Ka
lina de Gouw; Jos v. Schagen; Willy
Steenbergen; Gé Peterse; Silvia Jan
sen; George te Maryelde; René Wer-
nars; Marga v. Bergen; Wlm Barend-
se; Tineke Lam boo; Bennie v. Dyk;
Dick v. Giezen; Berco de Heiden; Die-
derik de Bruin; Edwin Koree; Ma
rl tska Kluivers; Leo Kuiters; Jan
Paauw; Edward Neuten boom; Jolan-
da Witkamp; Carla v. d. Berg; Ge-
rad Turk; Marcel Flultsma; Ernst
jan Groenendijk; Bertje Bavelaar;
Agues Lodder; Josanne Wolters;
Yvonne Timmcrs; José Zandvliet;
Rudie de Romijn; Yvonne v. d. Meel;
Karin v. Britsum; Martin?
1 Ze zijn rond, smaken sappig in
je mond, van buiten droog, van
binnen nat. Als je het raadt, krijg
2 Op welke stoel kun je niet zitten
3 Welke schoenen kun je niet aan je
voeten dragen?
4 Welke hoed kun je niet op je
hoofd dragen?
5 In welke pan kun je niet koken
Oplossingen sturen aan: Tante Jo
Krantentuin, Leidse Courant, Papen
gracht, Leiden. Er ligt weer een mooi
boek klaar.
Wie stuurt me nog eens een verhaal
tje over: „Mijn leventje?" Dat is heus
niet zo moeilijk. Even nadenken over
iets bjjzonders, iets leuks, belevenis
sen met de poes of hond,- een fyne
verjaardag en prettige vakantie en
fin veel dingen die in je leventje ge
beurd zijn.
Corrie van Rijn, Woubrugge heeft
heel aandachtig naar een verhaal in
de radio geluisterd en nu heeft ze
dat met haar eigen woorden naver
teld. Dat mag wel hoor, maar nooit
overschrijven.
Johan was een arme jongen. Hij
had geen vader of moeder en daarom
zwierf hij dikwijls rond zonder een
bepaald doel. Op een dag gebeurde
het dat Johan liep te dwalen in een
bos. Hij was moe en daarom ging hy
onder een boom zitten, vlakbij het
water. Zonder het te willen viel hij
in slaap. Langzaam gleed hij weg
naar de waterkant. Hij werd wakker
doordat hij water over zich heen
voelde lopen. Hij keek rond en zag
daar een klein mannetje by hem
staan. Het is maar goed, dat ik je
wakker gemaakt heb, want anders
was je misschien nooit meer wakker
geworden. Ik kwam toevallig hier
langs en zag jou liggen. Het water
stond al bij je voeten". Johan keek
het mannetje eens goed aan en toen
keek hij naar zijn voeten, die waren
kletsnat. Het mannetje zei verder
nog: „Ik zal jou een goede raad ge
ven. Morgenochtend sta je vroeg op.
Je gaat de zon achterna zeven jaar
zal je voor een berg staan en achter
die berg zul je het geluk vinden".
Na deze woorden verdween het
mannetje weer en Johan viel opnieuw
In slaap. De volgende morgen werd
hij wakker en hij vroeg zich af: heb
ik hou gedroomd of niet Wat moest
ik ook weer doen? ja, ik moest de
zon achterna gaan. Poeh! wat een
onzin. Toch zal ik het maar doen.
armer zal ik toch niet worden, dus
hij ging op weg. Soms regende het,
soms was het zó heet, dat hg het
haast niet uit kon houden, maar hy
hield vol. Precies na zeven jaar, zag
hij de berg. Plotseling vloog er een
adelaar pver hem heen. Johan werd
bang en liet zich op de grond vallen,
maar de adelaar vloog gewoon door.
Johan was nog maar net overeind of
daar hoorde hy paardegetrappel en
een ruiter stond voor hem. Hy vroeg
„Heb je ook een adelaar gezien?"
„Ja." antwoordde Johan.
„WH jij op mijn honden passen?"
Johan wou dat wel proberen. Hij
mocht achter de ruiter op het paard
zitten en samen reden ze naar het
kasteel waar de ruiter woonde.
Johan was gauw aan de jacht
honden gewend. Hij had het er
naar zyn zin, kreeg goed te eten,
had een eigen klein kamertje met
een goed bed en verdiende boven
dien nog wat geld. Na een paar
jaar had hij een aardig sommetje
bij elkaar gespaard, want hij was
Op een middag zag hij weer dat
kleine mannetje. „Johan ga ergens
anders heen, want er is iemand die
je geld wil afnemen," zei *t man-
„Ja, maar ik kan mijn baas en de
honden zo maar niet in de steek
laten," zei Johan. Hij hoorde geen
antwoord, want het mannetje was
al weg. Johan dacht na. 't Zou toch
wel jammer zijn, als hij zijn geld
kwijt was. Daarom pakte hij zijn
kleren bij elkaar, borg het geld bij
zich en hij ging weer op weg.
Onderweg vroeg hij bij 'n boer
derij of de boer werk voor hem had.
De boei- had juist een knecht nodig.
Johan deed zó goed zijn best, dat
de boer hem als een zoon beschouw
de, want de boer had geen kinde
ren. Johan kreeg, bij de dood van
de boer, de hele boerderij. Zo was
hij nu een rijk man.
George te Marvelde:
Op een mooie zonnige woensdag
middag vroeg Jan aan moeder of hy
met zyn zusjes een tent mocht bou
wen. Ze vroegen een kleed, stokken,
touw, een hamer om de haringen in
de grond te slaan, voor ieder een
zakje boterhammen en nog veel
meer. Ook mocht hy wat appels en
peren meenemen en daarom nam hij
de mooie zilveren schaal maar mee,
maar dat wist zyn moeder niet. Ze
begonnen te bouwen, eerst de stokken
in de grond, touwen er aan, het
kleed er over en dan moesten de ha
ringen in de grond geslagen worden.
Ansje mocht ook een haring ln de
grond slaan maar omdat een meisje
niet zo hard kan slaan als een jon
gen, stond die haring er maar slap
by en dat weet Jan niet.
Nu gaan ze gezellig in de tent
eten. Maar het gaat waaien, de stok
ken staan te wankelen. Ieder moment
kan de tent instorten. Aan de kant
waar de slappe haring zit, is het
't ergste want daar staat de wind
op. Opeens schiet de haring uit de
grond en de tent stort in elkaar.
Ansje kruipt uit de tent en haalt
het kleed er af. Wat een rommel is
het nu. Samen ruimen ze alles op en
gaan naar huis. Het is pas 5 over
half 3. Nu maken ze in de kamer
van Jan een tent. Dat is ook leuk. Ze
beginnen weer van voren af aan.
„Waar is het schaaltje met fluit?"
roept Ans. Jan schrikt. Wat zal moe
der boos zijn. Het schaaltje was van
echt zilver. Stiekum gaat Jan naar
buiten om het te zoeken. Op de plek
waar de tent gestaan heeft, vindt hij
niets. Het waait nog heel erg. Ge
lukkig na een half uurtje zoeken
vindt hij 't, tegen 'n hek gewaaid van
een boerderij. Jan moest de weg zoe
ken naar huis. Zó ver was hij. Moe
der was al ongerust. Stilletjes zet hy
het schaaltje op zijn plaats. Er is ge
lukkig niets beschadigd.
Als de boel weer is opgeruimd, mo
gen ze nog even naar de T.V. ky-
ken en dan vroeg naar bed.
EDWIN KOREE
Cor was een jongen uit de stad.
Hij logeerde bij een tante in het
dorp. Daar heeft hij nu 'n vriendje,
Hieke. „Ik heb zin om te varen,
zullen we een boot maken?" zegt
Cor tegen Hielke. Een andere Jo
gen, Sietske, komt er ook bij sta
en die zegt: ,,Bij de pereboom sla i
een badkuip, een stok vinden
wel. maar nu een zeil?"
Sietske weet een oude bedde
zak, om een zeü van te maken,
lat wordt in de badkuip getimme
en daar kwam het zeü aan.
twee jongens. Louw en Kees
men er ook bij en samen tillen
de boot en brengen hem naar
vaart. Eerst gaan Hielke en Siet
er in. Ze duwen de boot van
kant en daar varen ze. Er staat
wind. Ze varen recht op de b
Ze kunnen niet sturen want
hebben geen roer. Daar slaat
boot om en de jongens liggen
het water. Ze kruipen naar de kaï
kleden zich uit en gaan zwemi
De andere jongens gaan ook zv,
men. Toen ze er genoeg van 1
den, gingen ze zich aankleden,
Hielke en Sietske, want hun kle: Ut hu's
droog. Moeder merkte
niets van. Ze gingen eten e
wel acht boterhammen.
Dag kinders. volgende week we !ever g0
tjn stan
1 J ondheid:
Nu de
geen r
hof dat
gelijk
Hoe zou je bij dit slechte w<
kunnen vermijden, dat je met vu
schoenen je huis binnenstapt?
Puki heeft 't raadsel opgelost
Wat vooraf ging: In haar droom
stapt Elsje met kabouter Prikkebeen
het kabouterland binnen. Iedereen is
bezig met voorbereidingen voor de
50e verjaardag van koning Goudoog.
Elsje kijkt naar 'n circusnummer van
slakken en kikkers. Zij brengt ook 'n
bezoek aan de banketbakkerij en de
timmerwerkplaats.
Elsje en Prikkebeen slaan rechts
af. Om de hoek staat een groot ge
bouw. De limonadebrouwerij. Door
'n poortje komen ze op het terrein.
Een portier houdt hen tegen. Nadat
Prikkebeen het toegangsbewys heeft
laten zien mogen ze doorlopen. De
brouwerij zelf is ondergronds. Ze
gaan 'n donkere trap af naar bene
den. Elsje vindt 't griezelig. Hier
en daar hangt 'n gloeiwormpje. Dat
is de hele verlichting. Dan stappen
ze 'n grote ruimte binnen. Druk dat
het daar is! In de hoeken zijn spe
lonken waar water uitloopt. Mieren
vangen met hun emmertjes 't water
op. Ze rennen naar 'n grote ketel,
waarboven ze hun emmertjes omke
ren. Als de ketel vol is wordt er halt
geroepen door de brouwerijbaas, ka
bouter Citroenprik. De mieren mo
gen even uitrusten. Wat nu! denkt
Elsje. Enkele kabouters in lange
bruine jasschorten schroeven de buis,
die boven de ketel zweeft, er vast
op en 't water wordt naar boven ge
pompt. Elsje en Prikkebeen rennen
igevolgi
m 15 o.
ki
vlug de trap weer op om te zien tnsdochl
met 't water verder gaat gebi
n. Ze zgn juist op tyd. Drie ps 'odei
zijn helemaal vol gelopen. R> minst
gooien suiker en siroop bij 't v inderen
ter. Dit wordt de kabouterlimom J»ar tot
Voor koning Goudoog en zyn gast behoren,
wordt een andere drank gebrouwt
Er is een aparte groep mieren ai
i morgens vroeg dau<
druppels in hun emmertjes op'
vangen voor de koninkiyke limonai
Hierbij wordt geen suiker geda^ °am mel
honing, die door de byen *n 2elij
koningin Amalia geleverd wordt 'inS van
Elsje hoort gestommel. Ze kt;; jeverzor,
achter zich. Door de deur ziet -
een baby-olifant binnenstappen. Ki
bouter Turn houdt hem vast net de
zijn halsband. De olifant stapt n!
voren naar de pannen. Iedere m
j komt hij hier. Hij weet precil
wat zijn werk is. Hij zuigit zijn slut
vol limonade en spuit zo de flesje
die op een lopende band staan, i
voor één vol. Aan 't einde van
band staat een duizendpoot. Op
gemak pakt hy wel 20 flesjes te; do
lijk. In rekken achter hem stap:
hij ze netjes op. Kabouter Citroe Genoemd
prik knikt goedkeurend. Hij is e v
tevreden. Als Elsje en kabou' :iaar(j^i
Prikkebeen uitgekeken zijn, mop ,je kinde'
•e de limonade proeven. Een kafco 0pger
ter brengt hun
glas steekt een duivenveer.
is om te roeren, zegt Prikkebee
De limonade smaakt heerlijk ztf
Elsje zou wel meer limonade
len drinken, maar ze durft 't ^oudine
te vragen. Kabouter Turn vertrd
met de baby-olifant. Elsje en Pni*ul!'noua
kebeen gaan ook weg. Ze lope
langzaam door 't poortje
(Wordt vervolg
I. „Where do you go to
Peter Sarstedt. Hit van de
week. Chansonachtig melo
dletje, dat door Peter Sar
stedt voorzien werd van een
razend knappe tekst ovei
een meisje, dat geboren
werd in de sloppen van Na
pels maar zich via de Pa-
rijse „Sorbonne" wist op te
werken tot in de betere krin
gen. Sarstedt vraagt zich af
wat zij alleen in haar bed
voor eenzame gedachten
moet hebben.
2. „The first of may"
BeeGees zoveelste hitschyf
van de Gibb-brothertjes, die
aanvankelyk enigszins
vreemd aandoet. Aan de
produktie kleven hier en
daar schoonheidsfoutjes
de stem van Barry is o.m. ie
icherp vastgelegd waai-
loor de plaat aan waarde
verliest. Overigens een kei
van een smartlap in de
Nederlandse vertaling zou
het wel iets voor de Zange
res zonder naam zijn
die een bijzonder onver
wacht slot heeft.
3. „Baby you're my kind
of woman" Gene Pitney.
Rock 'n roll-achtige song,
waarin het karakter van
Pitney'8 stem die we
kennen van prachtige bal
lads— niet helemaal uit de
verf kan komen. Deels is dit
schuld van het te drukke
instrumentale gedeelte deels
ligt de schuld ook by Pit
ney zelf, die bij langzame
melodietjes nu eenmaal be-
.cr uit de voeten kan
4. „By the time I get to
Phoenix" Georgie Fame.
Uitstekende plaat van de
man. die eens „Bonny and
Glyde" naar de wereldtop
zong. Vocaal zeer intrige
rend, terwyi het jazzy in
strumentale gedeelte zeer
indrukwekkend is. Indien
de radiostations de nodige
medewerking verlenen zou
het weieens een top-40-kra-
kertje kunnen worden.
5. „I'll pick a rose for my
rose" Marv Johnson.
Heeriyk swingende schijf
van een hier vrijwel onbe
kende zanger. Instrumen
taal had het iets geraffi
neerder gekund, maar vo
caal is de plaat zeker de
moeite waard. De b-kant
„You got the love I love"
valt overigens ook niet ts
versmaden.
-liifmsln
tinderen
mishoud'
'en te
chouwd,
ie voor
•q- kind-
merking
100
FECI
'*r bewc
zakeli
ven voor
deed da
'°nd 113
Hoewel I
H R. is d
onroeren
van de
•ft, rees
k van d
balde, vi
betrof.
Het ho
- dat di
®en van
