vooraan op
.p'O'pfrwt.
ook
R&B R&B R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
R&B
VOOR
JOU
BUILD
ME UP BUTTERCUP
voor de
kinderen
de mars
mannetjes
Sweet Inspirations
Beginnen we met de (ten onrechte dikwijls
verguis cfe) Sweet Inspirations, dan zien we, dat
Polydor daarvan juist vorige week een gloed
nieuwe elpee uitbracht onder de titel „What
the world needs now is love". Een kei van een
plaat, die behalve de reeds genoemde titel
song (eens een hit van Dionne Warwick)
een keur aan grandioze melodietjes bevat, ge
bracht op de bekende Inspirationsmanier.
„Alfie", waarmee de plaat begint, degradeert
de hituitvoering van Cilla Black tot een pro
beerseltje van een amateurtje; „To love
somebody" stelt de originele uitvoering van de
BeeGees in de schaduw, maar moet het af
leggen tegen de versie van P. P. Arnold; „Watch
the one who bringt you the news" en „Am I
ever gonna see my baby again" zijn goede
opwarmertjes voor de grandioze uitsmijter
„Unchained melody". De tweede kant bevat
onder meer „You really didn't mean it", „Where
did I go" en „I could leave you alone". Het
hoogtepunt wordt hier bereikt met het aloude
Searcherssucces „I don't want to go on without
you". Perfect qua arrangement, qua zang en
qua instrumentale uitvoering.
We hebben indertijd al hele stukken gewijd aan
de belangrijkste artiesten uit de befaamde
AtlanticstaL Sterren als Aretha Franklin, Otis IJ IJ
Redding (helaas verongelukt), Sam Dave. 1^ fy
Wilson Pickett, Joe Tex en Percy Sledge lieten
wij in een speciale serie één voor één de revue
passeren. En ofschoon men algemeen zulks
in tegenstelling tot de platenmaatschappij
beweert, dat het afgelopen zou zijn met de Ib |J
hegcononie van de rhythm blues op het
popfront, geloven wy, dat het zeker geen kwaad
kan eens nader in te gaan op de nieuwste B^
muzikale produkten van deze artiesten, die nog Jgp j^J
steeds met grote regelmaat gesignaleerd wor- lm u\È
den op onze vaderlandse hitparade.
ZATERDAG 1 FEBRUARI 1969
Sam and Dave
Een tweede, lang verwachtte, elpee is „I Ihauk
you" van Sam Dave. Het duo, dat op-het.
singlefront weer ons aller aandacht opeist met
„Soul sisters, brown sugar" revancheert zich
op deze elpee voor hun minder boeiende werk
op de „Soulman"-langspeler. Beginnend met
de titelsong, gaan Sam Dave over op het
intrigerende „Everybode got to believe in
somebody" om na het aloude Otis Redding
succes „These arms of mine" te belanden bij
de b-kant van „You don't know what you
mean to me", „Wrap it up". Voordat zij hun
laatste hit ten gehore brengen, geven zij de
luisteraar nog even een proeve van hun dwin
gende soul-kunnen met „If I didn't have a girl
likA you". Van de b-kant spreekt ons „Talk
to the man", „Don't waste that love" en een
grandioze verse van het aloude „That lucky
old sim" het meest aan. „Don't turn your
heater on", „Love is after me" en „Ain't got
a lot of love" completeren de twaalf songs,
die te beluisteren zijn op „I thank you".
Aretha and Otis
Een laatste modegril van het „Atlantic"-label
is het uitbrengen van verschillende „live"-
opnamen van hun meest succesvolle artiesten.
Vorige week bracht Polydor in Nederland
„Aretha life at the Olympia" op de markt,
een niet zó sterke produktie van Jerry Wexler,
die gemaakt werd in de Parijse tempel van
de lichte muze.
Vocaal ondersteund door Carolyn Franklin,
Wyline Ivey en Charnessa Jones, brengt een
sterk vermoeide Aretha songs als „Satisfaction",
„Night life", „Groovin" en „You make me feel
like a naturel woman". Aan de b-kant begint
Aretha met „Come back baby" om via onder
meer „Dr. Feelgood" (wat een kei van een uit
voering) en „Chain of fools" te eindigen met
het swingende „Respect".
Meer in ons sas zijn we met de opname, die
producer Nesuhi Ertegun destijds maakte van
de overleden Otis Redding in het befaamde
„Whiskey a Go Go". Met het opzwepende „I
can't turn your loose" als fabelachtige inzet,
spoed Otis wat een dynamiek bracht deze
man op de Bühne zich via ondermeer „Pain
in my hèart" en „Mr. Pityful" naar „I can't get
no satisfaction". Op de b-kant start Otis met
„I'm depending on you", gevolgd door „Any
one way". Na een grandioze uitvoering van het"
reeds genoemde „These arms of mine", vinden
we zijn nieuwste single „Papa's got a brandnew
bag", terwijl besloten wordt met het nog geen
twee minuten lange „Respect".
Voorlopig zullen de (ongetwijfeld nog vele)
rhythm and bluesfans het met deze vier gloed
nieuwe schijven moeten doen. Er bestaan plan
nen voor een nieuwe elpee van Aretha Franklin,
een nieuwe (ja zeker nog een) van Sam
Dave en elpees van andere artiesten, waar
onder Percy Sledge en Joe Tex. Tegen de tijd,
dat het zover is, zullen we zeker niet nalaten
er weer de nodige aandacht aan te besteden.
We besluiten met een tip voor de zeer nabije
hittop: „Hey Jude" in de souluitvoering van
Wilson Pickett. Voör zover de Beatles niet uit
kwaad oogpunt uit elkaar gaan, mogen ze het
van ons uit schaamte. Want wie Picketts uit
voering gehoord heeft, moet de laatste schijf
van de Beatles toch weinig indrukwekkend
vinden, al is het slot van Wilsons uitvoering
pok niet bijzonder sterk.
Tot voor kort was Tony Gomez, de twintigjarige organist van de Engelse
„Foundations", alleen maar verknocht aan zijn 1.50 meter lange pythondie
hij het koosnaampje Julias had gegeven. Waar hij ook ging of stond, steeds
ivas het weinig betrouwbare dier aan zijn zijde. Vorige week trouivde Gomez
echter met de lieftalige Yvonne Shaw, die volgens het bevolkingsregister
negentien lentetjes terug ter toereld kwam. Wie voor hem belangrijker
blijkt, zal alleen de tijd kunnen leren. Overigens gaat Tony met zijn groep,
die op dit moment hoog op de hitlijsten staat met ,Jluild me up buttercup",
binnenkort naar Amerika om een tournee te maken. A raison van bijna één
miljoen gulden. Een prettig vooruitzicht voor het kersverse bruidje
Korte inhoud van het voorafgaan
de: Jan en Piet zijn in een vliegende
schotel gestapt, die vlak bij hen op
de hei landde. De vliegende schotel
vertrok naar een planeet. Daar aan
gekomen gingen ze naar een stad,
die helemaal door een glazen koepel
omhuld werd. Door middel van kop
telefoons leerden ze in hun slaap de
taal van de Marsmannetjes. Toen
werden ze door de hoofdman ontvan
gen. die hun vertelde dat ze meege
nomen waren omdat de Marsman
netjes de taal van de aardbewoners
wilden leren.
Jan en Piet konden maar niet uit
gepraat raken over de hoofdman en
de schitterende zaal. Hun vaste be
geleider kwam weer binnen en Jan
vroeg: „Wanneer mogen we weer
naar huis". Het mannetje antwoord
de dat hij dat niet wist maar eerst
moesten Jan en Piet hem him taal
Toen brak er voor hun een saaie tijd
aan. Iedere morgen en middag moes
ten ze het Marsmannetje les geven.
Alleen eens in de week was het leuk,
want dan gingen ze een uitstapje ma
ken. Een keer moesten ze 's mor
gens heel vroeg opstaan toen het nog
donker was. Ze gingen over de rol
lende trottoirs naar de rand van de
stad en vandaar gingen ze met een
jeep de woestijn in. Na een tijdje
kwamen ze by een stel heuvels aan
en daar wachtten ze. Ineens ver
scheen de zon als een felrode bal
boven de heuvels. Tegelijkertijd be
gonnen de heuvels te stralen in een
vreemd groen licht.
Toen ze terug reden verwonderden
ze zich erover dat er helemaal geen
planten waren en ook nergens water.
Ze vroegen de Marsmannetjes waar
die hun eten en drinken dan vandaan
haalden. Eentje vertelde dat het wa
ter en een gedeelte van het voedsel
per raket van Mars kwam en de rest
gekweekt werd onder de glazen koe
pel. Zo vergleden de dagen allemaal
hetzelfde, behalve de vrije dagen,
totdat ze op een dag weer bij de
hoofdman geroepen werden.
„Wat zou hij nu weer met ons
willen doen? Ons mannetje kent on
ze taal bijna foutloos en daarvoor
zijn we hier toch? Misschien gaan
we wel naar huis?"
nieuwe raadsels
I Welk paard kan niet lopen?
n Welke jas kun je niet aan
trekken
in Met welke pennen kun je niet
niet schrijven?
IV Het is een zus van je tante,
maar het is niet je tante.
Wie is het?
IV Wat is een kind van vader en
en toch geen zoon
Oplossingen insturen aan:
Tante Jo, Krantentuin,
Leidse Courant, Papengracht,
Een heel mooi boek wordt verloot.
correspondentie
Ina en Lia van Schie:
Ik ben blij, dat jullie de gewonnen
prijs zo mooi vinden. De kaarten heb
ben jullie keurig gekleurd. Bedankt.
de drie
vrolijke bakkers
Er waren eens drie bakkers. De
een heette Piet, hij maakte het deeg,
de ander heette Jan en maakte de
koekjes, de laatste heette Kees en hij
maakte het brood.
Piet sliep op de bovenste kamer
van het huis, daaronder Jan en daar
onder Kees. Piet had de wekker op
zijn kamer en als die afliep, rende hij
naar Jan en deze waarschuwde weer
Kees. Zodoende waren ze alle drie
gelijk wakker. Ze kleedden zich aan
en gingen samen naai- hun werk. Dat
ging zo iedere dag. Als ze de hele
dag gewerkt hadden, gingen ze ook
gelijk naar bed.
Op een ochtend liep de wekker af,
maar Piet sliep door en ook Jan en
Kees. Het werd 8 uur. 9 uur, half 10.
Opeens schoot Piet zijn bed uit. Hij
keek op de wekker en hij
rende naar Jan. Toen Jan hoorde hoe
laat het was, rende hij naar Kees.
Ze schoten in hun kleren en gingen
zo vlug mogelijk naar hun werk. De
baas. mflnheer Schoenmaker, vroeg:
„Wat doen jullie hier?" „We komen
brood bakken", zeiden ze. Maar mijn
heer Schoenmaker zei: „Het is van
daag zondag". Toen hebben ze ge
lachen en die mop zijn ze nooit ver-
Ada v. d. Ploeg, Hoogitiudc
Joeko uit het land
van de zon
Kennen jullie Joeko uit Suriname?
Het is een leuke jongen. Op school
doet hij reuze zijn best. Op een dag
stierven zijn vader en moeder gelijk,
ze hadden bedorven vlees gegeten.
Nog diezelfde dag stierf ook zjjn
hondje, die was door een slang ge
beten. Nu was Joeko helemaal alleeD
en was erg bedroefd. De volgende
morgen ging hij naar de kerk om
da mis ta dia&eq, maar tqj kwam la
laat. De pater was allang begonnen.
Toen de mis was afgelopen, ging
Joeko met de pater mee naar de pas
torie en hij vertelde daar het hele
verhaal. Daar schrok de pater wel
van. De pater ging met hem mee
naar huis. Ze zochten de slang, die
nog in een hoek van de schuur lag.'
De pater school de slang dood. Na
de begrafenis mocht Joeko op de
pastorie blijven wonen.
Niet lang daarna kreeg de pater
een brief van zijn zuster uit Neder
land. Weet je wat er in die brief
stond? Of er een jongetje uit Suri
name b(j haar wilde komen; het
mocht ook wel een meisje zijn. Een
paar dagen later schreef de pater
terug, dat Joeko zou komen. Nog
drie weken en dan ging Joeko met
het vliegtuig naar Nederland. Ein
delijk bx-ak de dag van vertrek aan.
Joeko nam afscheid van de pater en
van zijn vriendjes. Het was een lange
reis. Joeko vroeg steeds: „Zijn we er
nog niet?". Toen ze boven Amster
dam vlogen zei een mevrouw: „Nu
zijn we er gauw. Hier vlakbij is het
vliegveld Schiphol". Eindelijk landde
het vliegtuig. Joeko stapte uit. Daar
ziet hij een meneer en mevrouw met
een hondje staan.
,,Zeg, ben jij Joeko?", vroeg die
mevrouw. „Ik wens je van harte
welkom in Nederland". Samen lopen
ze naar buiten waar een taxi staat
te wachten. ,,Je hebt zeker nog nooit
in een auto gezeten? Nu rijdt je met
een echte auto mee". Joeko mocht
naast de chauffeur zitten. Wat heeft
hij veel te zien. En dan z(jn ze bij het
huis van tante Ans en oom Rien.
Joeko is gauw gewend bij die lieve
tante en oom en natuurlijk ook bij
het hondje.
Diederik de Bruin
Fluitje
Er was eens een mannetje en dat
heette Fluitje. Dat kleine mannetje
was een kabouter. Hij wou eens op
avontuur gaan. „Ik wou dat ik een
vliegtuig had", dacht hij. Hij keek
eens in de prullenmand en wat zag
hij? Een opwindbaar speelgoedvlieg
tuigje. Stilletjes ging hij naar de tuin,
kroop in het vliegtuigje, draaide het
hendeltje op, drukte op een knopje
in de cockpit en weg vloog
hij. Met het stuurt je kon hij echt stu-
ren. Hij was al een heel eind van zijn
huis. daar zag hij het huls van zjjn
vriendje Jantje. Opeens keek Fluitje
niet goed uit en boem De D7,
zo heette het vliegtuigje lag in stuk
ken op de grond, naast de boom,
waar hij tegen gebotst was. Twee
kabouters, die in de buurt waren,
kwamen toegelopen. Ze namen Flui
tje mee naar het kabouterziekenhuis,
want hij had een arm gebroken. De
volgende morgen stond met grote
letters in de kabouterkrant: Vliegtuig
neergestort, één gewonde!
Fluitje werd gauw beter. De an
dere kabouters kwamen spelletjes
met hem doen. Na een weekje mocht
hij er weer uit. „Hoe kom ik thuis?"
vroeg hij. „Ga maar naar de fee". En
dat deed hij. De fee zei een tover
spreuk en Fluitje was weer thuis.
Zo was alles nog goed afgelopen.
Carla v. d. Berg
het
ballonnenmannetje
en de draak
mannetje het balonnenmannetje. Hij
verkocht rode, groene en blauwe ba-
lonnen en nog veel meer kleuren. De
lcinderenv kochten Van hem geen ba- 1
lonnen, dat was wel jammer. Nu is
er iets gebeurd, dat ik jullie zal ver
tellen. De mensen van het dorp, die
buiten liepen, hadden een draak ge
zien. Ze vertelden het aan iedereen
en alle mensen bleven binnen omdat
ze bang waren voor de draak. De kin
deren durfden niet meer naar school.
De politieagenten waren ook niet
meer buiten. De moeders gingen geen
boodschappen meer doen. Niemand
ging meer naar buiten. Dat was wel
naar. Het balonnenmannetje had het
ook gehoord van die draak. Hij
schrok wel even, maar ging niet naar
huis. De mensen zeiden: kom toch
binnen, veel te gevaarlijk met die
draak, maar hij bleef buiten. De men
sen dachten, er gebeurt vast wat met
dat mannetje. De kinderen hoopten
dat de draak gauw weg ging, dan
konden ze tenminste weer near
school. De balonnenmannetje bleef
buiten. Hij had een plan bedacht om
de draak weg te halen uit het dorp.
De draak zat helemaal in de kerk
toren. Het mannetje klom in de to
ren. De draak lag te slapen. Hij bond
al z(jn balonnen om de hals van de
draak. En zie, opeens vloog de draak
de lucht in en kwam niet meer terug.
Toen de burgemeester dat hoorde,
was hq blij en beloonde het mannetje
met veel geld. Daarvan kocht hij een
snoepwinkeltje en hij leefde nog lang
en gelukkig.
George te Marvelde:
de egels
Er waren eens twee egels
Dat waren nog eens vlegels
Maar ze waren heel erg hang
Vooral voor boze Jaap, de slang
En voor Piet de olifant
Met z'n grote lange tand
De andere tand was afgebroken,
Door Pygmeeën, die er soep van
Maar nu vertel ik over die vlegels
Ja, ja, ik bedoel die egels
De ene had een zere poot
En de andere was bijna dood
Ze woonden in een donker woud
Ze waren wel honderd jaren oud
Maar opeens, ja het was vlug gegaan
Was één engel dood gegaan
De andere zei toen: au!
En hij was ook dood, O, wat gauw
Ja zo is het nu gegaan
Nu is het met ze gedaan.
Dag allemaal. Tante Jo.
MANCHETKNOPEN UIT
HANDSCHOENENLEER
Manchetknopen voor meisjes zijn modern. Je kunt ze ook zelf maken -
uit restjes leer. Je hebt ook een naald met een driehoekige punt (je kunt
hem krijgen in de winkel waar je het leer koopt) nodig, wat lijm en 2 leuke
kleine knopen, die bij de kleur van het leer passen.
1. Uit het leer knip je 2 even grote driehoeken, zoals op het patroon
staat. Je maakt ze bijvoorbeeld 13 cm lang en 3 cm breed (aan de
brede onderkant).
2. Rol het leer om een dunne breinaald. Leg daarvoor de driehoek
op de tafel, leg de breinaald op de onderkant en rol het leer om
de naald.
3. De punt van de driehoek vast lijmen, anders rolt het leer weer los.
4. Als de lijm droog is, steek dan een draad knoopgatenzijde in de
naald. Steek de naald midden door het rolletje. De afstand tussen
het leren rolletje en de knoop moet plm. 1 cm zijn.
Probeer het met driehoeken van verschillende grootte, om te z
welke je het beste bevalt. Lange smalle driehoeken geven korte
dikke manchetknopen, korte driehoeken lange manchetknopen.
WAT IS VERKEERD?
Wat is dat voor een vreemde landkaart? Er klopt iets niet! Kun je de
drie fouten vinden, die de tekenaar gemaakt heeft?
'SuHippi apaaayuaA ep ui
tfll SirBlI aBA eject 3P eba snau aa '2 ipiassiAuaA siEBjd uea ufjz puE[
-uanaijo ua afuBds Z ïsjBBid apaaayaaA ap do iSy pusiaai :DNISSOTdO
KALENDER-ALLERLEI
Er i
n nieuw jaar aangebroken, dat 3
precies 365 dagen? En waai-om
dagen en uren ingedeeld. Deze vo
in de grijze oudheid geschapen,
kringloop van de aarde om de z
365 dag nodig om z'n ronde om
dagen telt. Maar waarom
ons leven in jaren, maanden, weken,
ons zo gewone begi-ippen heeft de mens
de tijd in te delen, die weer van de
afhankelijk is. De aarde heeft precies
zon te voltooien, dus een jaar en 6 uur.
Deze 6 uur vormen in 4 jaar een hele dag. Daarom is ieder 4de jaax 'n schrik
keljaar met 366 dagen. Het kalenderjaar heeft 12 maanden, ingedeeld naar
de wisselende getallen van de maand. Om de 365 dagen in het jaar te vullen
zijn de maanden wel wat langer dan maanfasen.
Wij schrijven nu het jaar 1969. Onze tijdrekening begint met de geboorte
van Christus. In andere delen van de wereld, waar men andere godsdiensten
heeft, rekent men in het algemeen ook met het christelijke kalenderjaar.
Alleen bij godsdienstige feesten en ceremoniën is het iets anders en op
vele plaatsen viert men ook Nieuwjaar op een andere tijd dan wy. De
Mohammedaanse kalender begint in het jaar 622 na Christus. In dit Jaar
vluchtte de profeet Mohammed uit Mekka. Het mohammedaanse jaar is iets
korter dan ons jaar. Daarom begint bij de Arabieren en andere Mohamme
danen nu al het jaar 1389. De joden beginnen nu aan het jaar 5730. Voor
hen begint de tijdrekening met de schepping van de aarde, die volgens hen
7 oktober 3761 voor Christus plaatsvond.
