ook
BENTLEY SISTERS schoten bepaald
GEEN „BOCK,, voor Duitse TV
voor
de
kinderen
NINA SIMONE EN
HAAR HARIGE HIT
Jl
VOOR
JOU
TROS krijgt program
v-o-o-r tieners
r
Dl
ZATERDAG 25 JANUARI 19f I
H||IE MEISJES AUS HOLLAND". In dit zeer gebroken Nederlands
werden zaterdagavond door Martin Jente van de Hessische
Rundfunk vier Zilkse meisjes aangekondigd: de zusjes Oorthuysen.
In Duitsland tot voor zaterdag vier onbekende zangeresjes. Daarom
was het zo verwonderlijk dat zij zich juist tussen de sterren bewogen
van het programma „Zum blauen Bock". Een tenor uit Rusland en
de 23-jarige Michael Ande van het „Schateiland", om er een paar
te noemen. Maar wat moesten in vredesnaam die Hollandische
Madchen in de studio van Frankfort?
Het heeft lang geduurd, maar het gaat er nu toch van komen: de Tros
start binnenkort met een teeveetienerprogramma. Als regisseur is
ex-VARA-man Lex de Rooy aangetrokken, die van zijn nieuwe baan
zegt: ,fk heb nergens dat kunnen deen wat ik graag wilde. Die
vrijheid krijg ik nu wel".
Lex de Rooy Startte zijn regisseurscarrière bij de AVRO en maakte
voor deze omroep verschillende soorten programma's. Vertelt h\]
„Vjoew hinkte op twee benen. Het was een programma voor tieners
en twintigers. Veel muziek, maar ook veel dingen die tieners niet
interesseren. Tenslotte ben ik free-lance gaan werken.
Toen Inbar bij de VARA wegging, vroegen ze of ik ^Puntje Puntje"
wilde gaan doen. Ik heb vier uitzendingen gedaan maar het beroerde
was dat je met die erfenis van Fanclub zat.
Ik was er dan ook niet erg gelukkig mee. Ik heb zo mijn eigen
ideeën over een tienerprogramma. Ik toil die sfeer van radio-Caroline
en Londen weer terug brengen. Zij waren in staat om echte „hits" te
maken. Dat wil ik nu gaan doen op de teevee. Daarom teil ik ook
gaan werken met een discjockey, Robby Dale. Zijn mix van Engels
en Nederlands is erg leuk. We zijn nu al bezig met het produceren
van een aantal jingles voor platen waar we hoge verwachtingen van
hebben".
Lex de Rooy gaat, evenals in ,fioebi-Doewordt gedaanmet dansend
publiek werken. Groepen die Lex de Rooy in z'n (nog naamlozepro
gramma toil hebben zijn, althans voor wat betreft het buitenland,
Jethro Tuil, Julie Driscoll, Jim Hendrix en Traffic.
Je kunt dus zeggen, dat hij ambitieuze plannen heeft. Of ze ver
wezenlijkt kunnen worden, is een tweede. Gewoon maar duimen.
Regisseur De Rooy is van plan om voornamelijk buitenlandse groepen
in z'n programma te halen omdat zegt hij „Nederlandse groepen
het slecht doen op het scherm". Vooral Shoes en Tee Set doen het
niet best. Ze staan er als pilaren bij met hun hoofd naar voren. Lex
de Rooy vertelt verder, dat hij vroeger helemaal niet van moderne
muziek hield. ,Jk was helemaal klassiek. Maar nu is het je vak en
dus ga je je er wel voor interesseren.
Je moet om te beginnen nagaan wat liet publiek waarvoor je werkt,
uil zien. De tiener heeft behoefte aan een eigen programma. Je moet
daarin geen politiek of andere levensbeschouwelijke zaken doen".
Martin Jente had het zich zelf ln
oktober van het vorig jaar ook af
gevraagd. Hij moest eens lachen toen
hij Noordwijkerhoutse Wil v. d. Burg,
die zich „uitgaf' als manager van het
kwartet zag binnendraven nadat
deze tevergeefs had aangeklopt bij
een Duitse platenmaatschappijMet
een „zorg eerst maar eens dat de
meisjes op de TV komen, dan wil ik
wel eens verder praten" en met het
visitekaartje van de directeur in zijn
zak trok v. d. Burg op naar de
Frankfortse studio. Daar trof hij
in eerste Instantie Jente niet.
De Duitse programmaleider ver
toefde ergens in het kolossale ge
bouw. V. d. Burg zou gerust kunnen
zoeken maar het zou ongeveer twee
uur vergen voordat hij de gangen
zou hebben doorlopen. Zo'n doolhof-
tocht vond v. d. Burg niet bepaald
aantrekkelijk. Hij wachtte daarom
maar even. Jente kwam tenslotte,
maar hij zwom niet bepaald in zijn
vrije tijd. Of het niet telefonisch of
per brief kon? Maar v. d. Burg
die met zijn „doordrukmethode" al
zo'n eind was gevorderd wilde niet
stranden met de haven in zicht.
„Zingen, zei ik tegen de meisjes". Het
was goed. Even later liep „vader
Wil" met zijn „dochters" door de
Frankfortse straten met een invitatie
voor het Blauen Bock-pogramma,
waarin de Bentleysisters vorige week
in blauwwitte jurkjes en witte laars
jes hun opwachting maakten. Een
van de succesliedjes, „O, juffrouw
Marion" en eventjes in de finale.
Hooguit tien minuten. Het liedje over
de juffrouw, die alleen van de char
leston houdt en niets moet weten
van de grildansen trok echter hon
derden handtekeningenjagers naar de
blondjes Winnie (13), Ellie (15) en
19-jarige Lia en het enige zwartharige
meisje Mary, de sweet seventeener.
In één klap zijn ,ze ontzettend po
pulair", zegt Wil v. d. Burg. Een
brief uit Duitsland en een telefoon
gesprek van over de grens tonen dat
aan. „Nog geen week zijn we terug
en ik heb nu al verzoeken om in
Mönchen Gladbach en voor das zweite
deutschen Fernsehen op te treden".
Drie plaatjes in ons land en een op
treden ln het NCRV-programma „Ro
deo", waarin de Bentley Sisters toen-
dertijd met hun Juffrouw Marion en
hun Johnny Johnny tamelijk lang in
het zadel bleven, vallen in het niet.
De Arbeidsinspektie voorkomt dat de
Bentley Sisters en succes in Neder
land één worden. De heer v. d. Burg:
„Er wordt gemeten met twee maten.
Als je ze een viool in de hand stopt
dan mag het wel. Dan valt het on
der de grote K. Dat is toch waan-
HQ is niet van plan te wachten tot
de jongste, Winnie, over drie jaar
arbeidsgerechtigd is. Samen met de
heer J. Schrama, de muziekleraar en
een Haarlemse, die met de Zilksen de
Duitse taal eigen maakt, concentre
ren zij zich nu op Duitsland. Een
nieuwe Heimat eventueel voor de
meisjes: „Al moet ik ze daar laten
wonen. Als ze echt succes blijven boe
ken doe ik dat misschien nog wel!"
dat de dokter ooit had meegemaakt.
Hij beloofde de Kerstman, dat hij hem
ieder jaar zou komen helpen. De
Kerstman beloofde toen, dat hij voor
de dokter een mooi kerstpak zou ma
ken. De dokter sprong een gat in de
lucht van blijdschap. De tweede kerst
dag vertrok de Kerstman weer. De
arreslee stond weer klaar en wuivend
nam hij afscheid van de dokter.
Weer een verhaaltje zonder naam
Nina Shnone, die op het ogenblik met
Ain't got no, I got life" een der top-
plaatsen inneemt op de Nederlandse
hitparade heeft een aangeboren talent.
De thans SS-jarige, in Tyron North
Carolina) geboren Nina zat al als vier
jarige achter de piano. Al gauw begon
zij klassieke pianolessen te volgen. Als
19-jarige maakte zij in 1954 haar zang
debuut en begon zij aan een carrière
die haar bepaald geen windeieren heeft
gelegd. Het gebeurde ln een nachtclub
in New Jersey. Zij kwam er eigenlijk
om piano te spelen, maar er werd zo
sterk aangedrongen op een vocale pres
tatie dat zij tenslotte onder de druk be
zweek.
De eerste hit dateert uit 1959. Op de
markt verscheen toen ,f love Porgy".
Dat was in de periode dat zij zich ook
verdienstelijk maakte als tekstschrijf
ster. Over veelzijdigheid gesproken. In
Nederland maakte Nina eerst vorig jaar
furore. Onder meer door tw.ee optredens.
Het nummer tiit de musical flair"
zorgde er voor dat Nina Simone niet
meer weg te denken is uit het hitwezen.
4.
CORRESPONDENTIE TuP en JoeP
de marsmannetjes
Korte inhoud van het voorafgaan
de. Jan en Piet zijn op verzoek van
een vreemd wezen in een vliegende
schotel gestapt. Deze vertrok naar
een andere planeet. Daar aangeko
men werden Jan en Piet naar een
vertrek geleid, kregen ieder een kop-
telefoon op en vielen in slaap. Toen
ze wakker werden konden ze de taal
van de mannetjes verstaan en spre
ken. Ze werden naar de hoofdman
van de planeet gevoerd en staan nu
voor deze mandie op een soort troon
zit in een grote zaal met in alle
kleuren van de regenboog schitteren
de muren.
Nadat Jan en Piet de voorgeschre
ven buigingen gemaakt hadden, ble
ven ze geknield op de grond liggen.
„Sta op en ga aan mijn voeten op de
2 krukken zitten", sprak de hoofd
man. Diep onder de indruk stonden
Jan en Plet op en gingen op de 2
krukjes zitten. Ze kregen ook de kans
de hoofdman eens goed te bekijken.
Hij was groter dan de andere man
netjes, die ze gezien hadden. Ook had
hij lang groen haar, dat tot op zijn
schouders viel. Hij was gekleed in een
wijd gewaad van een soort lichtge
vend rose. Er zaten allemaal goud
kleurige plaatjes op, die net munten
leken, maar veel groter waren, In
zijn korte groene baard glinsterde
gouddraad. Aan iedere vinger had
hij een ring met een grote rode steen
erin. „Vertel mij, hoe jullie heten en
hoe jullie op jullie planéet gewoon
zijn te leven". Jan en Piet vertelden
hem van hun huis en hoe het op
school ging en nog veel meer. Daarna
stelde de hoofdman een heleboel vra
gen onder andere over hun ouders en
broertjes en zusjes. Toen zei hij: „Nu
jullie zoveel over jullie zelf verteld
hebben, zal ik iets over onze planeet
vertellen. Onze planeet heet Mars.
Dat is niet de planeet waar jullie nu
op verblijven. Die dient alleen als
tussenstation tussen jullie planeet en
de onze. Daarom leven wij hier ook
in een stad onder een glazen koepel.
Er is namelijk op deze planeet geen
luch en zonder lucht kunnen wij niet
ademen. In deze glazen koepel pom
pen wij lucht en zo kunnen we hier
zonder ruimtepakken gewoon leven.
Wij hebben jullie om meerdere rede
nen meegenomen. Eén daarvan is dat
we van jullie de taal en gewoonten
van jullie planeet willen leren. Er
zijn nog meerdere redenen, maar die
kan ik jullie nu niet vertellen, eerst
moet ik nog veel meer van jullie
planeet weten. Jullie kunnen nu weg-
Van wie heb ik toch die mooie,
getekende boekenlegger gekregen?
Êr stond geen naam bij, maar ik
vind hem prachtig en daarom harte
lijk bedankt.
Anita Bierman, Noordwijk, stuur
de me nog een kerstverhaaltje. Ze
schreef: „Steeds begon ik aan een
kerstverhaaltje, maar het mislukte
telkens en dan begon ik maar weer
opnieuw." Ofschoon Kerstmis al een
paar weken voorbij is, komt het toch
nog in de krant, omdat je er zoveel
moeite voor gedaan hebt.
de kerstman
Het was buiten guur en koud. Er
dwarrelde sneeuwvlokken in het rond.
Het was een witte wereld. Eenzaam
en verlaten stond er in het bos een
hutje. Het zag er bouwvallig uit en
van binnen was het rommelig en
vuil. Het hutje werd maar een paar
dagen in het jaar gebruikt en dat
was als de Kerstman kwam op de
arreslee, getrokken door 2 herten.
Dan sloeg hij daar de kadootjes op,
die hij voor de kinderen uit het dorp
had meegebracht en dat waren er
heel wat. Ieder jaar, als de Kerstman
kwam, moest hrj eerst het hutje
schoonmaken. De mensen uit 't dorp
kwamen nooit in het bos, want ze
zeiden tegen elkaar, dat het er
spookte.
Het was nu een paar dagen voor
Kerstmis. De Kerstman was aange
komen, had zijn hutje schoongemaakt
en al de kadootjes opgestapeld. De
mensen in het dorp hadden de huizen
versierd, toen opeensDe Kerst
man voelde zich erg ziek en stapte
in bed. Het werd erger en erger. Hij
dacht: kwam er maar toch iemand
om me beter te maken, want het is
al bijna Kerstmis. Maar er kwam
niemand, totdat
In het dorp woonde een heel knap
pe dokter. De mensen waren trots op
hun dokter Spuitwater. De hele dag
had hij hard gewerkt en wilde wel
eens een luchtje scheppen. Hij besloot
een boswandeling te maken. Zijn dok
terstas nam hij mee. want je kon
nooit weten of hij iemand moest hel
pen. Na een korte wandeling zag hrj
tussen de bomen een lichtje. Hij was
een beetje nieuwsgierig, ging er heen
en stond voor het hutje. Was het
verbeelding, dat hij iemand hoorde
kermen? Hij opende de deur endaar
zag hij een oude man met 'n grijze
baard op bed liggen. De dokter on
derzocht hem en gaf hem een spuitje.
Daar knapte de Kerstman van op.
Na een poosje vertelde hij de dokter
van zijn grote zorgen. Hoe konden
al die pakjes nu op tijd bij de kin
deren gebracht worden?
„Maar waarom kijk je toch zo treu
rig, Kerstman?"
„Omdat ik het vast alleen niet meeP
klaar krijg."
„Ja, dat is me ook wat moois", zei
de dokter. „Ik kan je toch helpen."
Het gezicht van de Kerstman klaar
de op. Snel kleedde hij zich aan. Ze
pakten alle kadootjes op de arreslee,
spanden de herten er voor en door
de sneeuw reden ze naar het dorp.
De torenklok sloeg 12 uur en ze wa
ren klaar.
De dokter nam de Kerstman mee
naar zijn huis om kerstfeest te vie-
r#o. Het werd heb fjjoata kerstfeest,
hij de bezem maar en begint de vloer
te vegen. Hij wordt moe en roept:
„weg bezem!" En zie, de bezem vliegt
door het huis. „Kom hier bezem!"
En ja hoor, de bezem komt naar hem
toe. Kees ging op de bezem zitten
en hulp, daar vliegt hij door het raam
naar buiten.
„Vlieg naar mijn huis!" roept Kees
tegen de toverbezem. Even later
staat hij voor zijn huis.
„Vlieg gauw terug!", zegt hij, en
de bezem gaat terug naar het huis
van de heks.
Er reden circuswagens over de
straten, een lange rij. Eerst vijf,
weer vijf en toen nog eens vijf. Dat
waren er dus vijftien. Op één van die
wagens zaten twee apen. Twee echt
ondeugende apen. Ze heetten Tup en
Joep. Leuke namen hè? Ze woonden
vroeger in een oerwoud, maar ze zijn
gevangen genomen door negers en
werden verkocht aan een circus. Ze
kregen andere namen, Tup en Joep,
en ook kregen ze kleren aan. Nu zit
ten ze op de circuswagen en rijden
door de straten.
Opeens zei Tup: „Ik blijf hier niet."
„Ik ook niet", riep Joep.
Ze namen gelijk een grote sprong
en renden weg. Niemand had het ge-
„Weet je wat ik wou", zei Tup.
„Ik wou zo graag naar het oerwoud
„Ja dat Zou ik ook wel willen.
Maar hoe komen we er?
„Kijk eens Tup, daar gaat een
vliegtuig landen. Daar moet zeker 'n
vliegveld zijn. Ga je mee eens kij-
Samen gingen ze er heen. Er ston
den nog meer vliegtuigen. Ze moes
ten over een sloot. Hoe moesten ze
„Nou, dan springen we toch? vond
„Jij eerst!"
„Nee jij eerst."
„Dan alle twee gelijk." Ze spron
gen, maar mis, 't was precies midden
in de sloot. Ze begonnen te gillen.
Er kwam een meneer aan, maar ze
klommen er zelf weer uit. Nu nog
over het prikkeldraad en ze waren er.
Ze klommen in een vliegtuig, zoch
ten een verborgen plaatsje en gin
gen slapen. Opeens werden ze wak
ker, omdat ze voelden dat ze de lucht
ln gingen. Eén van de passagiers had
ze ontdekt. De dames begonnen te
gillen. Iedereen keek onder de stoe
len. Ha, daar werden ze gepakt. De
piloot bond ze vast aan een para
chute en liet ze vallen. Gelukkig
kwamen ze. boven hun eigen land
terecht.
Willy Steenbergen
Kees en de heks
Weet je wie daar loopt? Dat is
Kees. Hij gaat naar het bos inplaats
van naar school. Het Is fijn in het
bos. Hij loopt op het zachte mos, je
hoort hem niet eens lopen. Wanneer
hij een half uur gelopen heeft, wil
hij naar huis, maar hij gaat 'de ver
keerde kant op. verder het bos in. In
de verte ziet hij een huis en denkt
dat het het huis van zijn moeder is.
Hij loopt er heen en gaat dan binnen
zonder kloppen. In de kamer ziet hij
een pot op de tafel staan. In die pot
zit stroop en dat lust Kees heel graag.
Z'n hele hand duwt hij in de pot en
dan likt hij de stroop van zijn hand.
Opeens hoort hij iets achter zich, hij
kijkt om en daar staat de heks.
„Zit je aan mfin stroop?" zegt ze.
Kees zegt niets, hij is erg bang nu.
„Voor straf mag je niet naar huis.
Je moet mijn huis netjes schoonve
gen". En toen ze dit gezegd had
ging ze weg. Kees loopt naar de
deur, maar die ls goed óp slot. Hij
wil proberen uit het raam te klim
men. Hij zet een stoel op de tafel,
gaat op de tenen staan, maar hij
krjjgt het raam niet open. Nu pakt
Duppie
Iedereen in het dorp weet dat Dup
pie een goed ventje is. Als hij gaat
wandelen heeft hij altijd wat lekkers
in zijn zak om het uit te delen aan
de kinderen. Ook is Duppie niet gie
rig, want hy deelt dikwijls geschenk
jes uit.
Op 12 december is Duppie jarig.
Hij gaat op reis tin neemt een tas
vol kadootjes mee. Eerst roept hij 'n
taxi aan en de autorit gaat naar
Klippendam. Daar,' woont Pietje, die
een pakje met boeken krijgt. Pietje
geeft aan Duppir ook een pakje. Er
zit een pijp in. „Daar zal ik later
fijn uit roken", denkt Duppie.
De autorit gaat nu naar Bommel-
dam. Daar woont Jan, die een blok
kendoos krijgt. Jan geeft ook een
pakje en tot grote schrik van Dup
pie zit er een pjfjp in.
Nu gaat het verder naar Puffel-
stad. Daar woont Marcia. Ze krijgt
een pop en is er erg biy mee. Dup
pie krijgt van "haar een mooie bruine
pijp. Hij laat niets merken. En
der gaat het naar Boemeldorp.
je Peuter is blij met zyn hc
vliegtuigje. Hij geeft Duppie 'n
Wat schrok hy, maar liet weer
merken. Nu gaat het naar 't huis
Wimpie. Deze is erg biy mèt
voetbal. Hier krijgt hij een groot;
„Gelukkig geen pyp" denkt Duj
maar als alle papieren
komt er weer een pyp te
Na een kopje koffie gedronken]
hebben, ging hij weer naar huis.
stond de postbode voor de deu]
wachten met een pakje. Met
rende knieën deed Duppie het pl
open en kykweer een pijp.
Dupie kijkt naar z'n zeven
en hij bergt ze in de kast
IDEETJES VOOR LEUKE CADEAUTJES UIT VILT
1. Speldkussen in de i
Op de werktekening (fig. b) zie je hoe je het ma
ken moet. Knip eerst een patroon uit een o'aëie brief
kaart in de vorm die je op tekening I ziet. Hy moet
pl.m. 8 cm lang zijn en 5 cm breed. Knip hem dan tot
de helft in. Leg het vilt dubbel, waarbij de vouw langs
de stippeltjeslijn valt. Trek het patroon over op het
vilt van dezelfde vorm uit, maar neem wel vilt van een
andere kleur (II). Vlecht dan de beide stuklien ln elkaar
zoals je op figuur m ziet. Knip een klein, lusje uit en
naai het eraan vast. Naai nu met kleine «teekjes langs
de gebogen rand van het hart. Vul het hart met uitge-
2. Een naaldenboekje.
Het is heel makkehjk te maken als je een zigzag-
schaar hebt. Knip een vierhoek uit byvoorbeeld fel
groen dat 7 x 11 cm groot is. Knip dan een witte
vierhoek uit, van 6x10 cm. Leg het kleinere stuk op
het grotere, vouw ze dubbel en naai ze met enkele stuk
jes op de vouw vast. Bevestig daar een strik zie de
tekening. Knip een ster, een bloemetje of een ander
motief uit en plak het met lqm op de buitenkant vast
hij g'
Hij v
847-68
J.!, 1
day?'
Hij j
Hij 2
strijc
