BITTERE BESCHULDIGINGEN OVER EN
WEER IN NEDERLANDSE IJSHOCKEY BOND
Judoploeg moet
het van de zware
jongens hebben
Bondscoach
nam ontslag;
Tarnovsky
is al weg
Drie scheidsrechters u
zien er niets meer in
IS' 1
KLEINE WINST
OP FRANSEN
Noest denkwerk ten koste
van Nederlandse schakers
VRIJDAG 24 JANUARI 1969
OEN HAAG. De breuk
kwam. Plotseling kon nie
mand in de Nederlandse
IJshockey Bond nog voor-
komen, dat al het water,
dat in de voorafgaande
jaren in alle hevigheid de
ijlings met zandzakken ver
stevigde wering had ge
beukt, zich door dat ene,
reeds grote gat, wrong
waarin bondsvoorzitter
Schweers angstvallig zijn
duim had gedrukt. In nau
welijks een week steeg het
water tot aan de lippen van
hen, die verantwoordelijk
dienen te zijn voor de gang
van zaken in de ijshockey-
wereld, maar in hun angst
voor verdrinking alle ver
antwoording van zich af
schoven en slechts be
schuldigingen uitten. Aan
klachten die de toch al zo
vertroebelde verhoudingen
in de bekrompen vader
landse ijshockeywereld
nog schever trokken. Men
tocht naar excuses die on-
erklaarbare fouten moès-
len verklaren en daarom
Jewandelde men de weg
van de minste weerstand,
door eenvoudig te zeggen
dat de fout elders lag.
f
Men zocht en vond explicaties
't nog immer onopgehelderde
waarom de huishoudelijke
•eglementen zonder meer ver
anderd konden worden. Men
werkte langs elkaar heen omdat
bevreesd was door scheve
:aken recht te trekken onherstel-
schade aan te richten. Maar
realiseerde zich allerminst,
dat rebellie van buiten af hun wel
>u kunnen ontmaskeren als
incompetent; dat mensen, die men
net star onbegrip tot het uiterste
iad getergd, plotseling de waarheid
het licht zouden brengen. Men
wilde zich dat niet bewust zijn,
>mdat problemen voordien met
.douceurtjes" de kop in waren
jedrukt. Als het dan op de een of
indere manier toch uit de hand
leek te lopen, stak praeses
ichweers eenvoudig zijn grote
luim in het gat in de dijk en er
ïen haan meer die ernaar
traaide.
et mes erin
elders formeerde zich de
ippositie. Den Haag, Delft, Rotter
dam,. Geleen, Heerenvèen en Am-
slerdaih waren ervan overtuigd,
dat men zo spoedig mogelijk het
mes moest zetten in dat besturende
lichaam, dat men allerminst be
rekend vond voor zijn taak. En
nauwelijks een week geleden kreeg
die oppositie onverwachte steun.
Het gat, waaraan zij al een tijd
had gewerkt om het groter te
maken, werd breder en aan de
andere zijde van de dijk was de
Nederlandse IJshockey Bond de
verdrinkingsdood nabij. Toen be
sloot de bond, spartelend voor
lijfsbehoud, zelf een reddingsboot
te bouwen. Men praatte, men deed
beloften. Zwart op wit zelfs en
dat op zich al tekende de benarde
positie waarin men verkeerde. Een
reeks pijnlijke stoten op de borst
heeft de N.IJ.B. in een situatie
gemanoeuvreerd, die uiterst wan
kel is, waarin niet meer kon
'./orden voorkomen, dat interne
problemen naar de oppervlakte
stegen.
Problemen
PROBLEEM 1. Bondscoach Bob
Naylor, een energiek, betrouwbaar
en kundig man, bood de N.IJ.B.
zijn ontslag aan. Een complex van
factoren dreven hem tot die be
slissing.
PROBLEEM 2. Al Tarncvsky, twee
jaar geleden met tromgeroffel in
gehaald als de man, die het
scheidsrechtersprobleem kon op
lossen, werd aan de dijk gezet.
Ontslagen. Gebrek aan medewer
king is de voornaamste drijfveer.
PROBLEEM 3. Twee Haagse
scheidsrechters, Wim v. Dommelen
en Bert van Lith, verklaarden zich
solidair met collega Wim Tamboer,
die het slachtoffer was geworden
van volkomen gebrek aan coör
dinatie in bondskringen en geven
te kennen te willen stoppen.
PROBLEEM 4. Het aftreden van
HIJS HOKIJ-voorzitter Ed Hop
man als vice-voorzitter van de
N.IJ.B. „Ed Hopman", zegt de
heer F. H. Schweers (52), „had een
stomme fout begaan. We waren
genoodzaakt bem van zijn functie
te ontheffen". „Ed Hopman", zegt
Ed HopmanM„was te veel. Hij sloeg
te veel met de vuisten op tafel en
moest dus verdwijnen".
In hun angst alle moeilijk ver-
worven macht in een klap te
zullen verliezen, deed de bond
concessies omdat men er zich zeer
goed van bewust was in Bob
Naylor een vakman te verliezen,
met de drie Haagse scheidsrechters
onmisbare krachten te zien ver
trekken en ook voorlopig nog niet
buiten de steun van Ed Hopman
en zijn H.IJ.S. meende te kunnen.
Men bleef echter bij het ontslag
van Tarnovsky. die enige dagen
later naar Zuid-Afrika vertrok.
Saboteren
„Al Tarnovsky". zegt de heer
Schweers, „kwam hier in 1967. We
hadden een advertentie geplaatst
in het propagandablad van de
Canadese bond. Hij solliciteerde.
En ik moet zeggen, dat hij in het
eerste seizoen erg zijn best heeft
gedaan en daarom hebben we hem
ook gevraagd terug te komen. In
de zomermaanden heeft Tarnovsky
er in Canada het een en ander
bijgeleerd. Toen hij terugkwam,
was het eerste dat hij vroeg zijn
salaris te verhogen met twintig
dollar per week. Ik zei tegen hem:
„Hoe kan je nou zo stom doen,
man. Je hebt een contract. „Dat
lap ik aan mijn laars", zei
Bob Naylor: „Ik zou toch stom
zijn om op mijn leeftijd met een
salarisje van vijftig dollar in de
week m'n leven te laten vergallen".
Tarnovsky. „Dan ben je bij mij
aan het verkeerde adres, broer",
zei ik. „Of je blijft of je gaat weg
en dan stuur ik een brief naar
„Bunny" Ahearne, de president
van de Internationale IJshockey
Federatie, en dan word je
geschorst. Dat is zeker". Toen
krabbelde hij al terug. Hij wist
donders goed, dal hij fout zat. Wat
doet mijnheer Tarnovsky echter;
hij gaat de hele boel saboteren.
Op alles zei hij—neen. Met zo n
kerel valt niet samen te werken.
Die moet de laan uit. Als je de
kans ziet om zo'n goede vijfduizend
gulden te besparen, moet je die
grijpen".
Bob Naylor: „Al Tarnovsky was
een kundig scheidsrechter, maar
hij voelde zich hier niet gelukkig
en hij schaamde ach er helemaal
niet voor om d ,t te tonen. In de
twee jaar da', nij hier was, heeft
hij nooit enige moeite gedaan
vriendelijk te zijn tegen zijn
collega's. Ze interesseerden hem
gewoon niet. Al heeft zichzelf
opgehangen. Hij komt waarschijn
lijk nergens meer aan bod. Hij was
ontzettend eerzuchtig en had een
erg stuurs karakter. Dat botste
met de Nederlandse scheids-
rechters".
Vernedering
Bert van Lith: „Tarnovsky was
een bruut. Ik neem graag iets van
iemand aan, maar de manier
waarop hij je op je fouten wees,
was grof. Hij hielp je liever in de
put dan eruit. Tarnovsky heeft het
„three men system" hier ingevoerd.
Niet omdat het beter was. Neen,
dan kon hij de baas zijn. Frans
van der Heyden was een keer
„lines-man" in een wedstrijd
waarin Tarnovsky hoofdscheids-
rechter was. Vlak voor zijn neus
wordt een speler met een stick
gespietst. Frans fluit voor butt-
end. Hij was dat „three-men-
system" nog niet gewend. Tar
novsky negeerde hem gewoon. Bit-
tere vernedering voor zo'n man.
Hij is per slot van rekening a-
scheidsrechter".
Bob Naylor: „Ze zeiden dat Al
partijdig was, maar wie moet dat
in Nederland in hemelsnaam be
oordelen. Het hele publiek bestaat
uit leken- Ik ben ervan overtuigd
dat als ik Vern Buffy naar Neder
land haal en de mensen weten
niet dat hü toevallig de beste
scheidsrechter van de wereld is, ze
hem even hard uitfluiten als ze
Tarnovsky of mij doen".
Enige weken geleden proclameerde
de heer Schweers dat men ernaar
streeft alle Canadezen uit het
Nederlandse ijshockey te bannen.
Nu zegt hij: „In april ga ik naar
Canada een opvolger zoeken voor
Tarnovsky. Canadezen zijn toch de
beste die je hebben kan. We
moeten ons ontwikkelen en daar
voor hebben we zulke mensen
nodig. Mensen zoals Tarnovsky en
Naylor". Maar Bob Naylor heeft
toch zijn ontslag ingediend? Bob
Naylor vond toch, dat door gebrek
aan communicatie en coördinatie
alle plannen, die hij met het
nationale team had, resoluut in
de grond werden geboord?
Eigenwijs
De heer Schweers; „Als hij ons
gebrek aan coördinatie verwijt,
ligt dat aan hemzelf. Hij moet
contact zoeken met ons en instruc
ties vragen. We hebben hem een
auto gegeven. Het is toch een
kleine moeite om even naar het
secretariaat in Den Bosch te
rijden? Daar woont hij bovendien.
Hij maakt ons verwijten, maar die
zijn allemaal tot hemzelf terug te
voeren. Hij is te verlegen. Toen hij
hier pas kwam, heb ik hem mee
naar mijn raam getrokken en
gezegd: „Bob, wat je hier voor je
ziet. is de Amstel. Die loopt
midden door Amsterdam en dat is
de drukste stad van Nederland.
Zie je die boot daar? Die is van
m.j. Kruip erin met je vrouw en
vandaar uit kan je alles regelen.
Je hebt een telefoon, je zit lekker
centraal. Maar. neen. mijnheer
Naylor was eigenwijs. Hij wilde
liever in Den Bosch wonen. Dat
ligt aan het andere eind van de
wereld. Ik heb tegen hem gezegd:
„Bob, je mag doen en laten wat je
wilt".
Maar wat precies moest Bob
Naylor dan doen? Hij was coach
van het nationale ijshockeyteam,
dat over enige weken naar
Joego-Slavië vertrekt voor de
wereldkampioenschappen. En men
zou graag zien, dat het team in
Skopje iets presteert. Men zou
graag zien, dat Bob Naylor uit een
team, dat elkaar zegge en schrijve
zesmaal tijdens een training
ontmoette en enige interland
wedstrijden speelde, een winnend
team maakt. Maar het enige dat
men met Bob Naylor deed. was
hem zonder meer in Den Bosch
laten zitten. Hoe hij de coach
van het nationale team aan zijn
informaties moet komen, was zijn
zaak (de heer Schweers: „Ik ben
weliswaar voorzitter, maar ik kan
me toch niet overal mee gaan
bemoeien"). Men liet Bob Naylor
gaar koken in zijn eigen sop. En
als hij dan eens opheldering ging
vragen, als hij naar 't secretariaat
ging, wist men van niets en zei
men: „Ja, daarvoor moet je bij
mijnheer Schweers zijn". En
mijnheer Schweers op zijn beurt:
„Dat zijn zaken voor mijnheer
Van den Udenhout".
Ed Hopman: „Ze hebben daar op
dat secretariaat een meisje zitten
dat een heleboel geld verdient,
maar de hele dag niets uitvoert".
Maat vol
Na enige maanden al was de maat
vol voor Bob Naylor. Hij zegt:
„Toen ik naar Nederland kwam,
vroeg men of ik ook het nationale
team wilde trainen- Ik heb daar
niet lang over nagedacht. Men
wilde een man die geen binding
had met een of ander Nederlands
team. Ik vond het een eer, ook al
is het Nederland. Ik vroeg: „Hoe
veel keer trainen we". Twee keer
per week, zeiden ze. Maar ik wist
niet dat die trainingen op 19 sep
tember zouden beginnen en op
10 oktober zouden ophouden-
Bondsvoorzitter Schweers:
hebben te veel praatjes ii
Haag. Daar moeten ze
ophouden".
Ed Hopman: „De bond is al jaren
bezig om ons kapot te maken.
Het bestuur van HIJS HOKIJ wil
echter niet toegeven".
verzinnen. Ze boden me twee
weken geleden een paar trainingen
aan op zondagavond in Den Bosch.
Ik heb voor de eer bedankt. Wat
heb ik aan trainingen waarop ik
maar met een paar jongens kan
oefenen. De helft kan niet op
zondagavond. En bovendien had ik
dan nóg maar drie keer kunnen
trainen voor de wereldkampioen
schappen. Misschien ben ik wel
fout geweest, om dat te weigeren.
Maar op dat moment sprak ik uit
overtuiging. De bond heeft nog
nooit, sinds mijn komst, mijn
advies ingewonnen. Ik wist niet
wat er met het nationale team
gebeurde. Ik moest van een speler
horen dat de wedstrijden, die we
op doorreis naar Joego-Slavië in
Duitsland zouden spelen, niet
doorgaan. Nu vraag ik je: van
Ik moet bekennen dat ik ook een
grote fout heb. Ik spreek geen
woord Nederlands. Misschien had
ik dan moeilijkheden kunnen
voorkomen. Ik zou toch stom zijn
om op mijn leeftijd met een
salarisje van vijftig dollar in de
week m'n leven te laten vergallen.
Dan ga ik liever terug naar
Canada. Dan ben ik van alles af.
Ik trek me alles te veel aan. Mijn
vrouw ligt al acht weken in een
ziekenhuis in Den Bosch. Daar
denk ik steeds aan. Maar ik denk
ook aan de jongens, die mij hun
vertrouwen hebben geschonken. Ze
hebben me gezegd dat ze zich sinds
mijn komst voor het eerst een
echt team achten. Daar denk je
dan ook over na. Dat kreeg zijn
weerslag. Mijn fluiten ging niet
zoals het zijn moest".
Een maandje
„Ik kan er niet meer tegen op. Ik
heb te veel gezien en gehoord. <pp
een gegeven ogenblik dacht ik: nu
is het voorbij, Bob, stop er mee
voor je kapot gaat. Ik moest
bijvoorbeeld de scheidsrechters
voor de wedstrijden aanwijzen.
Maar later bleek, dat Wim Dwars
ze weer aan iemand anders had
toegewezen. Wat heb ik dan voor
een baan? Vrijdag heeft de heer
Schweers getracht mij over te
halen om te blijven. Maar ik bleef
bij mijn standpunt. Zaterdag heb
ik drie uur bij Jan van den
Udenhout gezeten. Hij gaf toe, dat
„de bond" vaak fout was geweest.
Hij vroeg of ik er niet over wilde
nadenken. Toen zag ik de jongens
weer voor me. En ik heb er met
mijn vrouw over gepraat. Later
heb ik ze een brief geschreven
met alles wat ik graag veranderd
wilde zien. Pas als ik het antwoord
daarop krijg, ga ik erover
nadenken of ik nog een maandje
blijf. Tot na de wereldkampioen
schappen. Ik wilde ze niet in een
positie dwingen van: of dat of dit.
Eigenlijk voel ik nog steeds dat
naar huis gaan het beste is. Maar
ik vind het zo beroerd voor die
jongens".
Grote mond
De heer Schweers: „Wij willen
Naylor graag houden. Maar wat
hij zegt is waanzin. We hebben
gewoon geen geld en geen tijd om
te trainen. We hebben dat geld
Het „three-men-system", in het
Nederlandse ijshockey ingevoerd
door de Canadees Tarnovsky.
brengt veel problemen met zich
mee. Voor spelers en scheids
rechters.
nodig voor het nationale ijshockev-
centrum dat we in 1971 willen
gaan bouwen. Het is met Naylor
precies hetzelfde als met Hopman
en die drie Haagse scheidsrechters.
Ze hebben een te grote mond. Ze
denken dat ze alles kunnen zeggen.
Bob Naylor heeft geen problemen,
het is alleen zijn vrouw. Er moet
minder gekletst worden. Tamboer
is alleen maar gepikeerd, omdat
hij vorige week niet mocht fluiten.
Hij moet toch weten, dat we niet
drie Hagenaars een wedstrijd kun
nen laten leiden waarin een Haags
team kampioen kan worden". Is
dat dan niet onder ogen van Wim
Dwars gekomen? Die heeft toch
de verantwoording? „We kunnen
natuurlijk niet overal op letten".
Ed Hopman: „Wim Tamboer was
kwaad omdat hij op de dag van
de wedstrijd om half vijf te horen
kreeg, dat hij niet mocht fluiten.
Hij was een home-referee, zei men
De heer Schweers: „Ze hebben te
veel praatjes in Den Haag. Daar
moeten ze mee ophouden, anders
trappen wU die lui er zonder meer
uit. Morgen krijgen ze er weer
spijt van. Hopman ook. Die denkt
nog steeds aan vroeger. Maar hij
vergeet dat de bond nu een echte
bond is en dat Den Haag niet meer
in de monopoliepositie van weleer
verkeert. We moeten medewer
king en geen tegenwerking. Ze
moeten zich even indenken dat ze
gewoon lid zijn van de bond".
Vervolgens debiteert de heer
Schweers, die wordt geacht voor
zitter te zijn van een zichzelf
respecterende bond, enige minder
prettige opmerkingen aan 't adres
van de Haagse ijshockeypraeses,
die enige tijd geleden aan de
dijk werd gezet, omdat zijn macht
te groot werd. „Er wordt te veel
vals gespeeld tussen de vereni
gingen. Die kliekjesvorming moet
eruit gesneden worden. Ze maken
alles stuk met hun eeuwige kri
tiek".
Zinloos
Ed Hopman: „De bond is al jaren
bezig om ons kapot te maken
omdat men overal spreekt over
Den Haag en nooit over de bond.
Als ze zich kunnen bedienen van
laster schrikken ze daar niet voor
terug. Ze zoeken aanleidingen om
je eruit te gooien, zoals hij mij
destijds. Maar het is gewoon zin
loos door te gaan op de huidige
voet. Ze zien niet, dat zich steeds
meer mensen tegen hen keren. Ze
vergeten even, dat wij hen in het
zadel geholpen hebben. Als Den
Haag er niet geweest was, was er
ook geen bond geweest".
Het kunstijs waarover men
zich zo trots beweegt, zit vol
barsten.
4
N
MÉ
(Van
redact
•EN HAAG In de Stilosporthal in Zwolle treedt zaterdagavond om acht uur
Nederlandse judoploeg aan tegen het vertegenwoordigende Franse team. Het is
eerste treffen tussen beide ploegen sinds Frankrijk in mei van het vorige jaar
Europese landentitel in Lausanne van West-Duitsland overnam. Het Neder-
dse team komt in het midden-, half zwaar- en zwaargewicht sterk op de mat.
regenstander voor het Nederlandse twee-
xal is Dochs. een Judoka die reeds jaren
aecl uitmaakt van het Franse team. Zijn
j ploeggenoot ln het middengewicht is
j Nali».
I Gehavend
De eerste vier wedstrijden zal de Ne
derlandse ploeg, zoals gewoonlijk, geba
rend doorkomen. De lichtgewichten Gle-
telink en Bonte zijn niet opgewassen
tegen de Fransen. Halfmiddengewicht
Van der Pol is de enige in de lichtere
klassen die winst kan verzamelen tegen
Vial en Quichard.
Boom, debutant tn het halfmiddenge
wicht zou zich met tweemaal onbeslist
al zeer verdienstelijk maken. Het nadelig
saldo van deze eerste vier wedstrijden
zal ln de resterende partijen echter weer
goedgemaakt kunnen worden, zodat Ne
derland tenslotte, dank zij zijn „zware
jongens", waarschijnlijk wel met klein
erschil als overwinnaar uit de strijd
zal komen.
De zwaargewichten Ruska en Eveleens
jn beide goed voor volle punten tegen
rondani en Besson Peter Snijders
i Eugster, onlangs uit Japan terugge
leid na een trainingsperiode van zes
laanden, kunnen de totale balans van
vier wedstrijden in het halfzwaar-
wicht (elke judoka maakt twee par
en) ook in hun voordeel door doen-
an. Hun tegenstanders zijn Grisvamd
Decherchi.
tn het middengewicht heeft Nederland
let zijn allersterkste judoka's kunnen
^stellen. Poglajen verblijft nog steeds
Japan. Zijn plaats, naast Jan Snijders
'i'dt ingenomen door Van Polanen uit
Hden, tweede tijdens de nationale titel-
eind vorig Jaar. De moeilijkste
Het sportpark Harga in Schietam complex waar onder andere SVV en
Hermes DVS semi-professionele voetbalactiviteiten vervullen zal worden
verrijkt met een wielerbaan. De eerste steen daarvoor werd gisteravond gelegd
door lan Janssen, die al meer met het wielerbijltje heeft gehakt. Het liot in de
lüidoeling dfit de nieuwe baan omstreeks Pasen in gebruik tal worden genomen.
WIJK AAN ZEE Halverwege het
31ste hoogovenschaaktoernooi is de Mao-
griep de schaakveste in Wijk aan Zee
binnengedrongen. Botwinnik voelde zich
zo weinig fit dat hij op de elfde zet
Keres remise aanbood en naar bed ging.
Geruchten over eventuele afspraken tus
sen de Russen onderling worden met
kracht ontkend. De Joego-Slavische
meester Ostojic. die dinsdag het bed had
opgezocht, was donderdag nog te ziek
om te kunnen spelen. Zijn tegenstander
Hans Ree was daar overigens niet van
op de hoogte.
Na de vrije dag had hij de trein naar
Wijk aan Zee genomen en vond bord
en stoel zonder tegenstander. Toen hij na
een uur het reglementaire winstpunt
claimde, kreeg hij te horen, dat zijn
partij wegens ziekte van Ostojic was
verschoven naar zondag. Ree maakte
tegen deze gang van zaken terecht be-
Aan de overige zes borden werd weer
noeste denkarbeid verricht. In twee ge
vallen ten koste van de Nederlandse
deelnemers; Van Scheltinga en Donner.
Van Scheltinga liet zich tegen Gelier met
zwart Ln op een openingsvai-iant. Geiler
bleek beter met de finesses vertrouwd
dan de Nederlander. De Russische groot
meester braoht een Interessant kwali
teitsoffer, dat hem twee sterke lopers,
een belangrijke pion en konlngsaanval
opleverde. Na dertig zetten was Van
Scheltinga's capitulatie een feit.
Donner bediende zich tegen Olafsson
van de caro kannverdediging, die als
solide bekend staat. Olafsson speelde
echter bijzonder aggressief en de Neder
landse grootmeester vond geen sluitend
verdedigingssysteem. Een op de dame
vleugel geposteerd paard kwam niet
meer van stal, van welke omstandigheid
Olafsson gebi'uik maakte door op de
koningsvlexigel een onstuitbare f-pion
te laten oprukken.
Olafsson had zoals gebruikelijk
nog slechts enkele minuten voor een
flink aantal zetten, maar haalde zonder
mankeren dc veertigste zet, waarna
Donner de strijd staakte.
Resultaten
Grootmeester groep achtste ronde: Doda
(Poli—Langeweg (Ned) S—Botwinnik
(Rust)—Keres (Rus!) *4—',. Kavalek (TsJ-Sl)
Clrtc (Joeg) Portlsch (Hong)—Lom
bard y (VS) )-«. Benkoe (VS)—Medina (Sp)
'j—la. Geiler (Rusl)Van Scheltinga (Ned)
1—0. Olafsson (VS)—Donner (Neder!) 1—0,
Kramer (Ned)—Sandor (Hong) 0—1. UJtelky
(Tsj-SD—Honfi (Hong)'afg.. Clocaltea (Roem)
Scholl (Ned) 1—0, Kurajlca (Joeg)—Jongsma
(Ned) ai. Hartoch (Ned)—Brede wout (Ned)
af. Bednarskl (Pol)— Kozma (Ts)-Sl) 1—0.
Cortlever (Ned)Krabbe (Ned) 0'1Gaprln-
dasvtll (Rusl)—Westertnen (Flnl) af.
De stand: 1/2. Honfl en Kurajlca SS en
1 af. 3/4. Westertnen en Ctocaltea 5H. 5.
Scholl 5. 6 7. Bednarskl en Krabbe 4'j. 8
Cortlever 4. 9/10. Kozma en Sandor 3S. U
Icolau (Roem)—Heemskerk (Ned) 1
r (Ned)—v d Clessen (Ned) 1-4).
and: 1/2/2. Ntcolau. Timmer en Ivanka
Heemskerk en Vreeken IH. 6. Soko-
OlafssonDonner
wit: F. Olafsson (IJsland) zwart: J. H.
Donner (Nederland)
Caro-Kann
1. e2—e4 c7c6, 2. <12—d4 d7—dS, J. PW—
c3 dSxe4, 4. Pc3xe4 Pb»—d7. 5. Lfi—c4 PgS
uitslagen van de a
■ft— g6. 13 Ddle2 a7—«5, 14. a2—a4 Le7—h4,
5. Lf4g3 Dd8—e7. 16. 0—0 0—0—0, 17. Tal-
1 Th8—efl, 18. c3c4 Lh4x93. 18. h2xg3 Kc«-
8. 20. C4c5 Pd6C6, 21. De2—e3 De7—C7.
2. f2—14 Te8e7, 23. De3—f2 Td8—e8. 24
Tele3 f7—f6, 25. Pes—f3 h7—h6, 26. Tfl—el
Dc7—d7, 27. Df2d2 h8—hS, 28. g4—ffl I-g6—ft.
29. Pf3h4 LfSg4. 30. Te3—e4 Dd7—dS, ffl
Dd2-f2 Te7—d732 C5-f6 g7xf6, 33. f4-fS
e6—e.i. 34 c14xe3 Td7—d2. 35. Df2-f4 Kb8—a7,
Te8xe4. 37 Telxet Td2xb2. 38. Lb3-
"6. 39. Df4 e5 Tb2—bit, 40. Lc4—Cl
df6—gó, 41 f5—f8 Dg5—cl, 42. Te4—f4 Lg4—
h3, 43. Ph4g2. Zwart geeft het op.
