ook
BOJOURA
VOOR
JOU
Muzikale
revolutie
met
fietswiel
De
Mars-
mannetjes
Dertig uur
drummen is
nog maar
het
begin voor
solist Ted
van der
Bruggen
DE
KINDEREN
VERTELLEN
ZATERDAG 11 JANUARI I9601
r/INTIG KOPPEN koffie, een hoeveelheid
pannekoeken en twintig sneeën brood.
Aan niets ontbrak het Ted v. d. Bruggen
toen hij vorige week vrijdag en zaterdag
zijn 30-urige drummarathon aflegde. Of hij
moet gebrek hebben gehad aan rust. Toen
hij namelijk na een geweldige apotheose in
de bollenschuur van de heer Verdegaal in
Sassenheim (Teylingen) eindelijk vanachter
het drumstel kon stappen, viel hij korte tijd
later, toen hij weer thuis gekomen was, vrij
snel in Orpheus' armen waar hij ruim 16 uur
dromend over zijn drumsucces in vertoefde.
De schier eindeloos lijkende solo dreunde
de dagen daarop uiteraard nog wat na.
Het 15-jarige lid van de undergroundgroup
SO SO werd echter al gauw in de
werkelijkheid teruggebracht. Zijn moeder
stuurde hem naar de kapper. De lange
haren vielen ten prooi aan de schaar en
een jeugdig koppie bleef over, waarin de
studie weer gestampt moest worden.
TED BEGON zijn optreden met zijn band
leden: „Eigenlijk is dat fout. Je wilt er
namelijk gauw een show van maken. Vooral
als er zoveel mensen naar je staan te
kijken." Na drie uur viel de begeleiding weg.
Een uur later moesten de zwachtsels al
aangereikt worden. Intussen trommelde en
roffelde Ted verder. Een pick-up zorgde
voor de afleiding, die Ted ook zelf zocht:
„Je gaat aan spreekbeurten zitten denken,
aan school, overal. Aan een drummer die
52 uur bezig was geweest en per brancard
moest worden weggevoerd." De explosies
hadden inmiddels plaats moeten maken
voor heel wat sluimeriger drumwerk: „De
trommels zette ik op een doffer geluid
om het rustig te houden. Op het laatst
word je namelijk tureluurs. Ik drum met
linker- en rechterhand en rechtervoet. Eén
deel mocht rusten. Je wisselt dan af. Dat
kwam me goed van pas toen ik naar het
toilet moest. Je moet blijven drummen. De
jongens luisterden aan de deur of ze nog
iets hoorden. Ook het eten is wel een
belevenis. Je wordt gevoerd. De jongens
hebben me fantastisch geholpen. Ik heb
een paar keer willen stoppen. Als de jon
gens gaan kaarten en de mensen gaan
weg dan is het wel moeilijk. Om twee uur
's nachts was het b.v. zwaar. Dan hoor je
de jongens zeggen: Hé, je bent op de
helft. Dan denk je nog zolang. Ik kreeg nog
hoofdpijn ook en buikpijn, maar dan zie je
het licht worden en dan vergeet je dat.
Je denkt bij je zelf: hé, ze hebben me toch
niet genept. Ze hebben steeds de juiste
tijd doorgegeven."
TOEN TED dan ook het punt van over
vermoeidheid bereikt had en niet meer
gehinderd werd door de slaap, leefde hij
weer op. Het werd weer wat luidruchtiger
en langzaam werd toegeleefd naar de grote
finale, die het kwartet SO SO-leden
gezamenlijk inging. Het zat er opl Het
„gekkenwerk" was verricht: „Ik kon nog
wel tien uur doorgaan, maar dat was de
afspraak niet. Je kunt wel doorgaan tot je
geestelijk en lichamelijk moe bent, zoals
drummers wel doen, maar dat is de be
doeling niet. Een volgende keer breek ik
dat record wel. Misschien dat ik van de
zomer 60 uur ga drummen." De record
prestatie heeft wellicht grotere gevolgen
dan op het eerste gezicht gedacht wordt.
De mogelijkheden om te musiceren zijn
voor de jongelui in Voorhout niet groot.
Men moest nu naar een bollenschuur. Als
straks een landelijk record gaat sneuvelen
wil men daar in Voorhout toch wel enige
bekendheid aar» geven en voor een pas
sende entourage zorgen. Een zaal zou daar
voor geschikt zijn. Maar waar?
Sporen zoeken!
De eerste sneeuw ia gevallen en Pe
ter kffkt naar de sporen die erin staan.
We kunnen hem vertellen dat: 1) de
sporen van een hond zQn; 2) van een
marter: 3) van een bunzing: en 4)
van een kat
Boekenleggers
Knip een strook uit die 15 cm lang
en 1,3 cm breed is. Maak franje aan
het ene einde en plak aan het andere
eind een of ander figuurtje vast. We
laten hier een paar voorbeelden zien.
Je kunt er zelf vast nog wel meer
verzinnen.
Stoere zeerotten mogen dan van (ge
zouten) mening zijn, dat driemaal
scheepsrecht is, onze lieftallige Haag
se Bojoura maakte voor zichzelf een
uiterst charmante uitzondering door
lifr alle populariteitspolls zjjnde die
van „Muziek Expres", „Teenbeat",
„Muziek Parade" en „Popfoto" de
vocale hegemonie voor zich op te
eisen met een meerderheid van ge-
prooen t. Geen geringe
prestatie, als we In aanmerking ne
men, dat concurrenten als Patricia en
Sandra eigenlijk meer aan de weg ge
timmerd hebben en desondanks ge
noegen moeten nemen met een lagere,
zo niet véél lagere plaats. Duidelijk
blijkt hierdoor, dat Bojoura dé perso
nificatie van de hedendaagse vrouwe
lijke tiener is. Als zy dat nog steeds
is in 1971, krijgt de hierbij afgedrukte
Ga nu meteen naar je fietsenmaker,
naar de vuilnisbelt of naar het oude
schuurtje achter je huis, want de
muzikale revolutie is begonnen. En
nu denk je natuurlik dat dat weer
nergens op slaat, want hoe kan nu
de muzikale revolutie beginnen bij de
fietsenmaker of op de vuilnisbelt?
Heel gewoon. Het nieuwe instrument
van de toekomst is het fietswiel. Dat
is het idee van een jazzpianist Leo
Cuypers en van een kunstschilder
Harrie Bartels. Waar ze vandaan
komen willen ze niet zeggen. Leo:
„We kunnen je nu wel gaan vertel
len dat we uit a of uit b komen,
maar er is geen mens die daar wat
aan heeft. We willen niet vastgepind
worden op één bepaalde plaats. Dan
zegt morgen iedereen: heb je dat al
gehoord van die twee jongens uit A?
Die spelen fietswiel. Vanaf dat mo
ment zit je al vast aan die verdomde
woonplaats van je en dat willen we
gewoon niet."
Harrie: „Het is allemaal begonnen
door mij. Leo is een geroutineerde
jazzpianist, maar ik speelde niets.
Geen enkel instrument. En toch wilde
ik meespelen. Vier jaar lang hebben
we er toen over nagedacht hoe Leo
mij in de muziek kon betrekken.
Twee weken geleden hebben we de
oplossing gevonden: het fietswiel.
We moesten namelijk uit de sfeer van
de gewone instrumenten zien te ko
men. We zjjn toen meteen naar een
vriendelijke fietsenmaker gegaan die
ons drie oude wielen meegaf. Daar
mee zijn we gaan experimenteren.
Om die wielen 'n bijzondere klank
te geven hebben we gezocht naar
diverse ondergrondjes en die menen
we nu voornamelijk gevonden te heb
ben in 'n groot leeg blik, een siga-
rendoosje en een oud luidspreker
kastje. We bewerken de wielen met
boomtakjes, trommelstokken, pauk-
stokken en met die zogenaamde
drumvegertjes. De muziek die we
maken hebben we tonk-muziek ge
noemd. Het fietswiel heet geen fiets
wiel maar psycho-tonk. Zet er nu ook
nog even in waarom we het wiel ge
kozen hebben. We vinden het gewoon
een benadering van de meest vol
maakte vorm, de cirkel. Binnen de
cirkel is alles mogelijk, en binnen de
psycho-tonk ook. Vereenvoudigen,
daar gaat het om. Die verandering
heeft zich een tjjd geleden al door
gezet doior de grote populariteit van
de gitaar. Iedereen die drie akkoor
den kon. spelen kocht zich een gitaar
en zei: ik speel. Voor de psycho-tonk
hoef je niets te kennen. Daarom zul
len er enorm veel tonkgroepen ko-
Nog een ander voordeel. Beginnende
groepen zullen niet meer met afbe
talingsmoeilijkheden te maken heb
ben en bovendien, en dat is heel be
langrijk, de psycho-tonk is het meest
geschikte flat-instrument. Zer er
vooral zeer duidelijk bij dat we geen
grapje maken.
We beschouwen het als erg kunst
zinnige muziek. Je kunt op de psycho-
tonks van alles doen.
Dat tweemanstonkgroepje van ons is
een onderdeel van ons concern, ge
titeld „Thoughts and Money". Naast
het muziek maken gaan we ons ook
werpen op het vervaardigen van re
clamespotjes. We zijn namelijk erg
commercieel. We hebben momenteel
afgeronde ideeën voor een spotje voor
sigaren en. één voor ijs. Bij die ijs-
spot willen we in een of andere ijs-
salon gaan zitten waar het nogal
druk is. We bestellen alle twee een
portie. Ik eet mijn coupe leeg, behal
ve 't restje op de bodem. Dat laat ik
zitten. En Harrie vraagt als hij zijn
portie op heeft, om mijn restje. Dat
geef ik hem dan en daarna ga ik
naar iedereen die in de ijssalon zit,
de op het laatste restje na geledigde
coupe vragen. Voor Harrie weet je
Verder gaan we werken aan 'n zeer
realistische oorlogsfilm waarin niet
zo zeer geslagen en geschoten wordt,
maar waarin de hardheid, de bruut
heid, het gemene van de Duitsers in
de oorlog meedogenloos naar vorec
wordt gebracht met woorden. Vooru
werken we aan een boek dat modem
vaderschap gaat heten. En willen wJ
een zaakje openen met psychedelica],
tessen. Wat dat zijn? Gewoon klein,
zaakjes, die het leven veraangena
men. En nogmaals, laat de wenset
vooral niet denken dat alles wat wi
willen en doen een grap is. Ons con
cern heet „Thoughts and Money"
thoughts, gedachten, denken, ver
geestelijken daar gaat het
verdient men met denken
En handenarbeid zal teruggebrach'
moeten worden tot redelijke propor
ties, tot ongevaarlijke afmetingen
Die tendens van handenarbeid naa:
geestelijke arbeid zal zich gaan door
zetten. Daarvan zijn we overtuigd
We zijn er dan ook van overtuigd
dat onze zaak goed gaat lopen, z
goed, dat we op een gegeven momen
aandelen zullen gaan uitgeven. St<
je voor, je zet de radio aan en da
hoor je het. Thoughts and Money
punten gestegen. Dat is toch heer
lijk?"
CORRESPONDENTIE
De uitslag van de Kerstpuzzel moet
nog een weekje wachten, omdat alle
oplossingen nog niet binnen zijn. We
gaan dus maar door met de inge
zonden verhaaltjes.
Veronica Poncin, Hoogmade, oud
7 jaar stuurde een klein verhaaltje
over Swiebertje van de T.V.
SWIEBERTJE IS MET
SAARTJE
AAN HET WIPPEN
Swiebertje komt bij Saartje thuis.
Hij heeft een wip gemaakt, een hele
nieuwe en nu wil hij zo graag met
Saartje wippen. Hij gaat naar Saar
tje in de keuken. Hij zegt: „Kom
Saartje, willen we gaan wippen?"
„Ja, dat is goed", zegt ze. Even la
ter zijn ze samen fijn aan het wip
pen. Maar Bromsnor heeft het ge
zien en blijft er naar kijken. Hij
wil er wat van zeggen. Gelukkig
komt de burgemeester er juist aan.
Bromsnor wil gaan klikken, maar de
burgemeester zegt: „Laat dat maar"
Bromsnor gaat weg.
Elsje OlierookHazerswoude:
OUDEJAARSDAG
Het was 31 december, Tiny werd
's morgens wakker. Ze keek op de
kalender. Die stond nog op 30 decem
ber en daarom scheurde zij er gauw
een blaadje af. Ze dacht, nog een
dag en dan is het jaar weer om. Op
eens hoorde ze haar moeder roepen:
„Tiny wil je opstaan, want het is
vandaag een drukke dag".
O ja, we moeten nog oliebollen bak
ken voor vanavond en tante Rie en
oom Jaap zouden ook komen", dacht
ze. Toen Tiny gegeten had, hielp ze
moeder met werken. Dat vond moe
der heel fijn, dan waren ze gauw
klaar. Moeder begon alvast het be
slag klaar te maken voor de oliebol
len. Dat moest een poosje rijzen, en
toen dat klaar was ging moeder
oliebollen bakken. Om zes uur had ze
een pan vol olie*bollen. Om half ze
ven kwamen tante Rie en oom Jaap
met de bus mee.
Ondertussen was vader thuis geko
men. Ze begonnen nu lekker te eten
van de warme oliebollen. Ze smaak
ten heerlijk. Het werd een gezellige
avond. Midden in de nacht hoorden
ze de klok 12 uur slaan. Ze luisterden
goed en hoorden toen het vuurwerk
buiten. Ze'wensten elkaar een Zalig
Nieuwjaar en gingen toen naar bed.
Tiny sliep al heel gauw haar eerste
nachtje in het nieuwe jaar.
Mary MollersLeimuiden
KERSTMIS
De vierde klas van meneer Geysel
zou Kerstmis vieren „Kinderen", zei
meneer een paar dagen voor Kerst
mis „ik wil met jullie Kerstmis vie
ren. Weet één van jullie misschien
iemand, die een kerstboom ver
koopt?" Marian stak haar vinger op.
„Marian weet jij het?" „Ja meneer,
mqn vader" zei Marian. Wil JQ er
dan een meebrengen?" „Ja meneer".
De volgende dag was de kerstboom
er al. „Nu moet ik twee kinderen
hebben die de boom versieren. In
•lk geval Marian, want die heeft ten
slotte voor de boom gezorgd. Marian
jij mag er nog een uitzoeken".
Dat deed Marian wel graag. „Me
neer mag Elma het dóén' want
die is mtjn vriendin?" Mijnheer vond
het goed. Zo werd de boom door El-
ma en Marian versierd. De hele klas
maakte mooie tekeningen. Alles was
goed verzorgd en keurig gedaan. Het
werd het mooiste Kerstfeest.
George te Marvélde:
MIJN
KERSTVAKANTIE
Vrijdag 19 december kregen we
Kerstvakantie. Ik heb toen fijn ge
speeld, maar heb ook cadeautjes in
gepakt voor opa en oma. Op de eer
ste kerstdag aten we 's ochtends ka-
dejtes en we hadden kaarsen op tafel.
Mijn tante Jo was er. Niet tante Jo
van de krant, maar een vriendin van
mijn moeder, die logeerde bij ons.
We mochten ook Jezus in het kribje
leggen. Ik had de cadeutjes voor opa
en oma te Marvelde, 's nachts onder
de kerstboom gelegt. Ze kwamen op
2de kerstdag en vonden ze heel mooi.
Met oudjaar gingen we naar oma
Kemper. Om half 12 's nachts wer
den we wakker gemaakt. Er stond
voor ieder een glas appelsap en een
schaaltje ships klaar. Er waren ook
bitterballen. We hebben om 12 uur
vuurwerk afgestoken en naar de TV
gekeken. Om 12 uur wensten we e1.-
kaar Zalig Nieuwjaar.
3 Januari waren mijn vader en moe
der tien .jaar getrouwd. Mijn zusje
en ik hadden zelf cadeautjes ge
maakt. 5 Januari zijn vader en ik
naar RHCVitesse geweest. RCH
won met 1-0.
Carla v. d. Berg:
MIJN
KERSTVAKANTIE
Het was de laatste dag dat we
naar school gingen want het was
bijna kerstvakantie. Toen we die
middag naar huis gingen regende
het. Dat was niet zo fijn. Op zater
dag begon dus de vakantie. Eigen
lijk moest ik naar zwemles, maar dat
kon niet want ik moest naar een
kerstfeest. Daar was het heel leuk.
Na afloop kregen we allemaal een
ballpen en een zak snoep. Toen ik
thuis kwam, kon ik nog naar de TV
kijken.
In de vakantie ging ik ook logeren
bij een tante van mijn nichtje. Dat
was helemaal in Rotterdam. Mijn oom
kwam ons halen. Ik kende die tante
niet, maar ik was er gauw aan ge
wend. We gingen met de bus en
moesten toen nog een eindje lopen.
Die tante woont in een flat. Daar
onder zijn winkels, heel mooie win
kels. Met mijn nichtje sliep ik in een
heel groot bed. In Rotterdam lag
ook sneeuw. Toen we daar naar de
kerk gingen, ben ik uitgegleden. Het
deed helemaal geen pijn.
Toen we naar huis gingen, vond
ik het wel jammer. Ik had best nog
wat willen blijven, maar dat ging nu
eenmaal niet. Het was een leuke va-
Agnes Lodder
KERSTVAKANTIE
Ik heb een leuke vakantie .gehad.
Ik heb geschaatst en ben naar de
film Bambi geweest. Dat was een
leuke film. In het begin ging het
schaatsen niet zo best, maar nu kan
ik al rondjes draaien.
Met kerstmis kwamen mijn tante
meit een neefje en nichtje logeren.
We hebben heerlijk met de slee
buiten gespeeld. Gelukkig had ik
een lange broek aan. want in de
bochten viel ik er steeds af. We
hebben ook sneeuwballen gegooid.
Ik kreeg er eentje in mijn gezicht.
Gelukkig was hij zacht en het deed
geen pijn. Charel, zo heet mijn neef
je, kreeg er een in zijn oog, maar
ook die was zacht, anders kan het
toch heus wel gevaarlijk zijn. We
hebben ook een hut van sneeuw
gemaakt. Dat was ook leuk. De
week was zo om. Verder heb ik met
de kinderën uit de flat gespeeld.
We hebben met oude jaar ook vuur
werk gezien. Dat was pas mood, een
zon met twee lichtkogels. De zon
was geel en de lichtkogels rood. De
volgende morgen heb ik heel lang
geslapen. Ik geloof tot 10 uur. Net
had ik me" aangekleed, toen Eric
me kwam halen, maar ik moest
eerst nog eten.
Marga van Bergen
KERSTVAKANTIE
Toen ik vrijdag thuis kwam, was
ik blij, dat we nu kerstvakantie
hadden. We kregen twee weken vrij.
Thuis was mijn moeder al de kerst
boom aan het versieren en het stal
letje klaar zetten. Nu zal ik vertel
len. dat we geen stalletje hebben,
maar een grot. Mijn vdder heeft van
het stalletje een grot gemaakt. In de
oudejaarsnacht heb ik niet naar het
vuurwerk gekeken. Ik sliep heel
diep. Ik werd even wakker, maar
ik wou niet kijken.
Die middag hebben we lekker ge
geten. Voor de soep kregen we een
slaatje. Dat slaatje was niet iets dat
mijn moeder zelf had gemaakt, met
een uitje, een augurkje en 'n stukje
tomaat". Nee het was een koude
schotel met paddestoelen, geen echte
hoor, maar halve tomaten met witte
stippen, 't Was heel lekker.
Korte inhoud van het voorafgaat
de. Jan en Piet zagen een vliegend
schotel landen. Op uitnodiging va
een vreemd uitziend wezen zijn t
ingestapt en de vliegende schotel vei
trok direct. Nu is hij geland op et
andere planeet i
i Piet zti
in een soort jeep op weg nat
hele grote glazen koepél, waar aUei
lei gebouwen in liggen.
Yv<
v. d. Meel:
MIJN
KERSTVAKANTIE
De eerste dag van de vakantie
werd de pastoor begraven. Dat was
niet zo leuk. Ik vond het die maan
dag heel erg, want toen ging hij
dood. Dinsdag was mijn moeder nog
thuis. O, ja, dat zou ik helemaal
vergeten, mijn moeder kreeg ineens
een baby. Om 12 uur in de nacht
ging ze naar het ziekenhuis.
We hebben ook fijn kerstfeest ge
vierd en ook een prettig nieuwjaar.
De baby die we er bij gekregen
hebben is een broertje. Hij heet
Robert. Ik weet nu hoeveel hij woog.
Negen pond en 20 gram. Hij is 27
december geboren om 3 uur.
Met oudjaar is er bij ons vuur
werk afgeschoten, veel pijlen en
'n heleboel kleine bommetjes. Bom!
bom! bom en ga maar door. Mijn
moeder heeft tien dagen in het
ziekenhuis gelegen. Zes januari heb
ik voor het eerst mijn broertje ge
zien, het was een leuk kindje. Hij
heeft van mij een bontjasje gehad.
Dat staat altijd wel aardig.
Dag kinders. Die vakantieverhaal
tjes vond ik heel aardig. Volgende
week verder.
TANTE JO.
Na enkele minuten rijden kwame
ze bij de koepel aan. Van dicht!
leek hij nog veel groter dan uit
verte. Het andere eind konden
nauwelijks meer zien.
Een van de mannetjes drukte op
soort bel. Er schoof een deur o]
en ze reden in een klein vertrekj
Achter hen schoof de deur dicht
ineens begon er van alle kanten luel
in het vertrekje te stromen Toen
er een andere deur open en ze r
de koepel binnen. Daar stapten
uit de jeep. Jan en Piet bleven
baasd staan. Ze stonden aan hel
gin van een straat. Er was geen g<
wone stoep maar de straat
deeld in 6 gekleurde banen, de
groen, de andere rood, blauw en
voort. Ineens kwam er een mannetj
aangelopen dat op de blauwe bi
stapte. Hij bleef erop staan en j
zonder te lopen vooruit. „He"
Jan, „hoe kan dat nu. Zou hij wieltj-
onder zijn schoenen hebben". „Ac
zei Piet, „doe niet zo idioot. Volger
mij is het net zoiets als een roltraj
maar hij gaat alleen niet omhoo(
maar recht door. Een soort bew^
gende band, waar mensen op sti
Bij ons in het postkantoor hebben
er een, waar ze pakjes op gooienj
Aarzelend stapten ze achter hun Iv
geleiders aan op de rode band. N
een paar honderd meter sloeg hu
band links af en kwamen
straat waar ook een rode band lie|
Ineens pakten 2 mannetjes Jan
Piet bij de hand en sprongen van
rijdende band af een stoep op. „Or
dat is wel eng hé, dat overstapper
zei Jan. Ze gingen een groot gebou
in en werden naar een kamer
bracht. Daar moesten ze hun ruimt
pakken uittrekken en een lang w
gewaad aantrekken wat bijna tot
de grond hing, met een rode centui
om hun middel. „Het lijkt wel et
nachthemd" grinnikte Piet. Ze
den meegevoerd naar een ander
trek waar allemaal ingewikkelde
paraten stonden. Ze moestén ga-
zitten en kregen ieder een kopte!
foon op. Daarna kregen ze i
met roze spul wat ze op moest'
eten. Het zag er niet erg lekker
maar omdat ze zo'n honger hadtic
aten ze het toch maar op. „Wat
ten we toch met die koptelefoon doe
Zouden we naar Radio Veronica ku
nen luisteren". „Volgens mij niet,
heb wel eens op de televisie gezi
dat je mensen en vreemde talen
mee leerden. Misschien leren we I'
taal wel, dat zou fijn zijn". „J«
zei Jan. „word jij ook zo slaperi
Ik ga even een dutje doen". Ma:
Piet antwoordde niet, hij sliep al.
