Lau van Ravens BORIS STENIN imiteert Nederlandse schaatstraining NOTEER BIJ DE RADIO ZATERDAG 14 DECEMBER 1968 „lk sta er vrijwel altijd met mijn neus bovenop." 20 JAAR SCHEIDSRECHTER 10 JAAR IN DE TOP DEN HAAG Het duel tussen ADO en Sparta, zondag in het Zuiderpark ge speeld, was welgeteld zijn 658e wedstrijd. Het staat, keurig bijgehouden, in het kleine, grijsgetinte notitieboekje, dat na enig vergeefs zoeken te voorschijn komt uit de hoge, bruinlederen aktetas die hij van de Italiaanse voetbalbond ten ge schenke heeft gekregen. Aan het aantal van 658 wedstrijden hecht hij nauwelijks enige betekenis, ofschoon de niet veel vuldig geregistreerde kwantiteit niet valt weg te cijferen. Niettemin gaat achter de simpele constatering een door hem voor de buitenwereld goed verborgen mijlpaal schuil, een dubbel jubileum, waar van slechts enige intimi op de hoogte waren. Het werd zeer onlangs dan ook in uiterst beperkte kring gevierd: Lau van Ravens, 20 jaar scheidsrechter, 10 jaar topscheidsrechter. De weg naar dé top was lang. Eind november 1948 floot hij zijn eerste wedstrijd in de Rotterdamse Voetbalbond, op enige weken na tien jaar geleden ontving hij zijn definitieve aanstelling als scheidsrechter betaald voet bal en weer tien jaar later is Lau van Ravens een van de meest gevraagde scheidsrechters in het Britse eilanden rijk en op het Europese continent. Lau van Ravens, fel en eerlijk hetgeen niet allerwege wordt gewaardeerd heeft dit nimmer kunnen dromen. „Want", zegt hij, „wie was ik en wie ben ik eigenlijk. Een vent van zeer eenvoudige komaf en met een doodeenvoudige maat schappelijke positie zoals duizenden bekleden. Hoe dan ook, het scheidsrechteren was een uitdaging voor me. Voetbal is een teamsport, het leiden van wedstrijden is een puur individuele aangelegenheid. Voetballers krij gen vóór de wedstrijd, in de rust en tijdens de wedstrijd wenken, tips en instructies van velerlei kanten, een scheidsrechter is aan zijn lot overgelaten, moet alles zelf opknappen. Dat heeft mij altijd sterk aangetrokken. Desondanks realiseer ik me dat eerzucht en wilskracht zelden voldoende' zijn om de top te bei-eiken. Je streeft uiteraard het hoogste na, maar dat ik het ooit zo ver zou brengen, is voor mij lange tijd een illusie geweest". En heel veel geluk Toch heeft Lau van Ravens de hoge drempel overschre den, geheel op eigen kracht. Een recept daarvoor is niet te geven, het is een geheim dat zich nauwelijks laat decoderen. Ten hoogste kan Lau van Ravens enige aan bevelingen doen, maar ook bij opvolging daarvan zal de sprong naar de top in de meeste gevallen in een nie mandsland eindigen. „Een scheidsrechter", aldus Lau van Ravens, „die wil brachten carrière te maken, moet in ieder geval een persoonlijkheid zijn, over een uitsteken de conditie beschikken, vanzelfsprekend een goede ken nis van de spelregels bezitten enheel veel geluk 'hebben". En na een lichte aarzeling: „Nee, ik heb nooit gedacht persoonlijkheid te hebben. Als u mij vraagt „wat heb je eraan gedaan", moet ik zeggen: nee, niets. Pas de laatste jaren ben ik er eigenlijk achter gekomen dat ik persoonlijkheid heb. Ik heb er nooit over nage dacht, maar onwillekeurig ga je het wel merken. In de kleedkamer hoor je wel eens iets, je vangt af en toe eens wat op van collega's en als je een bestuurskamer binnenkomt, voel je als het ware dat je er bent". Ruim drie jaar geleden werd voor Lau van Ravens het uiterst smalle pad geplaveid, dat naar internationale roem zou leiden. Op 11 juni 1965 ontving hij van de hoofdscheidsrechterscommissie de zorgvuldig in zijn plakboek bewaarde brief, waarin hem werd medege deeld dat hij op de internationale scheidsrechterslijst was geplaatst. Op 27 april van het volgende jaar ont ving hij de uitnodiging om zijn eerste A-interland te leiden: Oost-DuitslandZweden. Sindsdien volgden de -invitaties elkaar snel op. Hij verbleef ongeveer veertig maal in het buitenland, floot in totaal zeven officiële landen wedstrijden en tien wedstrijden voor het Europa- Cuptoernooi van landskampioenen. „Dit jaar is onbetwist mijn gloriejaar geweest", zegt Lau van Ravens. Dat is niet te ontkennen: op 24 fe bruari kwam eerst de interland SchotlandEngeland. „Ik geloof dat dat de beste wedstrijd is geweest die ik ooit heb gefloten. Het was een zeer belangrijke wed strijd, beslissend voor de kwalificatiewedstrijd tegen Spanje voor de Europa Cup voor landeteams. De wed strijd werd gespeeld in het machtige Hampden Park in Glasgow. Ik had er veel van gehoord, 134.500 toeschou wers, enorm. Na tien minuten al keurde ik een doelpunt van de Schotten af in verband met onreglementair aan vallen van de Engelse doelman. Had je ze moeten horen. Ik vergeet het nooit meer. Een moeilijke wedstrijd ook, want ik moest me geheel omschakelen. Ik heb er erg veel toegelaten en ik ben naar niemand toegelopen. Heel anders, de mentaliteit daar. Men accepteert veel meer van elkaar. Zondags erop heb ik het ook in Nederland geprobeerd, bij SpartaDWS. Het resultaat was twee officiële waarschuwingen. Als men in Nederland een keer fors getackled wordt, is men veel sneller op ran cune uit". Kleine teleurstelling op 4 mei-HongarijeRusland, op 1 juni DuitslandEn geland. Toen kwam hét finalotoernooi van de Europa Cup voor landeteams in Italië. Eerlijk gezegd is dat een kleine teleurstelling voor mij geworden, omdat ik twee wedstrijden grensrechter ben geweest en geen enkele wedstrijd scheidsrechter. Vervolgens op 18 september Manchester CityFenerbahce. Dat was precies op mijn verjaardag, maar die heb ik twee dagen later gevierd. En tenslotte op 27 november Spartak Trnava tegen de Finse kampioen". „Overigens heb ik erg veel te danken aan mijn werk gever. Ik ben vertegenwoordiger van een bierbrouwerij in Breda speciaal belast met het rayöri Den Haag en omgeving maar ik moet door ai die reizen nogaJ eens wat extra-vrije dagen hebben. Gelukkig ondervind ik van die zijde erg veel medewerking. Als ik het alleen van mijn vakantie zou moeten doen, zou ik absoluut niet in de gelegenheid zijn alle invitaties te accepteren". Mexico halen En dan, nuchter maar niet zonder enige overigens begrijpelijke trots: „Zeer belangrijke wedstrijden al lemaal, een groot aantal in korte tijd en allemaal goed verlopen". Ten bewijze daarvan komt het dikke album op tafel, waarin bedankbrieven van clubs en buiten landse voetbalbonden, rapporten van de waarnemers van de UEFA met goede tot lovende kwalificaties. Lau van Ravens acht, wat hem betreft, het einde nog niet in zicht. Nochtans: hij is 46 jaar en volgens de letter dei- Nederlandse scheidsrechterswet zal het volgende seizoen zijn laatste zijn. Dan zal hij de leeftijd van 47 jaar hebben bereikt, wat betekent dat hij zijn loopbaan zal moeten beëindigen. Eén groot verlangen staat hem in die periode nog voor ogen: dat is „Mexico halen" waar in 1970 de wereldkampioenschappen worden gehouden. Lau van Ravens: „Ik zal mijn uiterste best doen dat te bereiken, ik zal alles doen om mijn conditie te bewaren. Maar zoals ik me nu voel, denk ik nog wel drie of viei jaar te kunnen doorgaan in deze top". Waarna, als uit een.katapult geschoten: ,,Als ik echtei zoü moeten kiezen tussen Mexico en dan ophouden, oi doorgaan tot mijn vijftigstê de leèftijd die in de meeste landen geldt als grens waarop internationale scheidsrechters hun carrière moeten beëindigen zon der in Mexico te zijn geweest, kies ik het laatste. Ik vind scheidsrechteren nu eenmaal een geweldige hobby" Met neus bovenop Een liefhebberij waarin Lau van Ravens (1.79 m lang en 79 kg licht) zich graag uitleeft. Naar de mening van sommigen tè graag, tè enthousiast. Te impulsief zelfs. Scheidsrechter Van Ravens erkent de bezwaren, heeft ei begrip voor. Anderzijds berust deze image meer op een overlevering, want sinds zijn doorbraak naar hel inter nationale voetbal dus in de laatste jaren heeft zijn optreden op de vaderlandse en buitenlandse voetbalvel den een wezenlijke verandering ten goede ondergaan. Hij heeft zich' ontegenzeggelijk rustiger lefe Lau van Ravens (links): „Een paar jaar geleden had ik meer moeite om de spelers in toom te hou den. Ik heb veel meer zelfvertrouwen gekregen.'' Noodzakelijk om aan de top te komen, want, zo zegt Van Ravens: „Een scheidsrechter die carrière wil maken, moet in ieder geval een persoonlijkheid zijn, over een uitstekende conditie beschikken, na tuurlijk een goede kennis van de spelregels hebben en heel veel geluk hebben." is minder opvliegend als vroeger. Wat hem doet opmer ken: „Ofschoon ik tot voor die tijd nooit erg zenuw achtig ben geweest, heb ik uiteraard veel meer zelfver trouwen gekregen. Het is nu wat gemakkelijker voor me. Een paar jaar geleden had ik inderdaad meer moeite om de spelers in toom te houden. Men kan me nu tijdens een wedstrijd dikwijls zien lachen, of in het voorbijgaan een gezellig praatje zien maken met een speler. Je moet beslist niet met de instelling het veld in komen van ik-ben-de-baas. Dat neemt niet weg dat ik weet dat ik aggressief ben. Ik ben er haast van over tuigd dat het door mijn conditie komt. Wat er ook ge beurt: ik sta er vrijwel altijd met mijn neus bovenop. Je zjet? alles, jé' hoort alles. Dan vlieg ik ernaar toe. Soms wilde ik wel daL ik er tien meter vanaf stond. Of zoals in het buitenland, waar je niet alles kunt verstaan. Overigens blijf ik van mening dat de mentaliteit van zowel de voetballers als de toeschouwers in het buiten land, vooral in Groot-Brittannië, beter is dan van de Nederlanders. Ook, of wellicht wel juist doordat men er de spelregels beter kent. Het is net als een spelletje kaart: je moet de spelregels kennen. De mensen zouden veel meer genot aan het spel hebben als ze de regels zouden beheersen". Lau van Ravens: „Maar wie ben je als internatio naal scheidsrechter. Een directeur van een groot bedrijf, daar neem ik mijn petje voor af. Een goede maatschappelijke positie vind ik veel belangrijker." ,Als we over twee jaar terug zijn, mogen jullie bij ons ook komen kijken" HEERENVEEN Boris Stenin moet het antwoord waarschijn lijk al ettelijke keren hebben ge geven, zo snel had hij het gereed. Omdat de Hollanders zulke vriendelijke mensen zijn", ver taalt zijn vrouw. De Russische schaatscoach, gedurende een week op bezoek bij de Nederlan ders in het trainingskamp in Heerenveen, heeft deze woorden pasklaar op de vraag waarom hij juist en uitsluitend naar Ne derland komt in zijn streven internationaal beter georiënteerd te raken in trainingsmethoden. Zonder het achterste van zijn tong te laten zien, wil Stenin er dan ook nog aan toevoegen dat naar zijn mening Nederland de meeste vooruitgang heeft geboekt in dit opzicht. Vandaar. Boris Stenin drinkt koffie om de kou te verdrijven die door een stevige zuidooster d\yars door bontjack en trai ningspak in zijn lichaam is gejaagd Het klinkt ongelooflijk, maar de Rus sische schaatscoach vindt het en dit Duitse woord kent hij op zijn duim pje „kalt" ln Nederland. „Niet kou der dan bij ons, maar een andere kou, scherper", licht zijn vrouw toe. Stenins spiedende blik aan filmop namen van de rijders hecht hij wei nig waarde dwaalt naar de baan, waar Stien Kaiser juist met gemak en een hand op de rug de laatste meters- van een snelle 1500 meter voltooit. „Nee, onze dames zullen voorlopig nog niet terug zijn in de voorste re gio icn", mompelt Stenin. Boris Stenin, wereldkampioen 1960. midden in een periode van Russische schaatstriomfen, staat voor een moei lijke taak, indien het al geen opdracht is. De Russische schaatsbond verlangt naar de tijd van de Shilkovs, Gontsja- renko's en Kositsjkins. "Naar de perio de, dat de Russen gevreesd werden Dat lijkt al lang geleden. In 1966 kwam voor het laatst een Rus op het erepodium als afsluiting van een inter nationaal kampioenschap. Derde werd toen Valery Kaplan bij de Europese titelstrijd in Deventer. Op de andere, hogere treden stonden Nederlanders: Ard Schenk en Kees Verkerk. Failliete boedel Op dat moment realiseerde Boris Ste nin zich eerst goed waar Rusland had gefaald. Hij besefte dat hem een fail liete boedel in handen was gegeven met een te oude Ants Antsson, met een afgetobde Matusevitsj en met de onvol doende getalenteerde Kaplan. Boris Stenin vernam toen met verbazing dat Nederland gecentraliseerde jeugdtrainin- gen kende en stelde nuchter de oor zaak vast: er is in Rusland nooit ge dacht aan vroege selectie, aan de op- leid'ng van een nieuwe schaatsgenera- t:ie. Boris Stenin vroeg en kreeg verlof om in de herfst 1966 de conditietraining op het CIOS in Overveen te bezoeken. Schaatscoach Leen Pfromnier lacht breeduit als hij de tijden ziet die zijn pupillen op de stopwatch van de Russische coach Boris Stenin (links) hebben gebracht. De lach van Stenin is minder uitbundig. De reden „Nee, onze dames zullen voorlopig nog niet terug zijn in de voorste regionen." „Dat was in november. Nu ben ik be wust in de eerste helft van december gekomen, zodat ik geleidelijk een af gerond beeld krijg van uw trainings- opbouw". Jeugdtraining 14- en 15-jarigen geselecteerd. En al is een wekelijkse centrale training van de top niet mogelijk door de grote af standen in de uitgestrekte Russische republiek, toch komt de selectiegroep regelmatig bijeen voor een trainings- kamp'van enige weken. Nog meer veranderde Boris Stenin. De wonderbaan van Alma Ata werd ver wijderd uit het trainingsprogramma dal Boris Stenin zelf samenstelt en waarvan hij de uitvoering aan trainers en rijders overlaat. Geen geflatteerde tijden dus, maar reële cijfers van de baan in Sverdlovsk, waar de omstan digheden beter vergelijkbaar zijn met die in hel westen. Niet in buitenland Rusland is afgestapt van zijn eigen trainingsprogramma, dat destijds suc cessen bracht. Stenin imiteert Neder land en hoopt daarmee terug te komen aan de top. Om te laten blijken dat hel hem ernst is, laat hij enige tijden val len die zijn pupillen dit jaar al heb ben genoteerd. Kaplan reed de 3000 me ter in 4.39.2, Tsjegulajev had 0.6 se conden meer nodig. „Bij twintig graden vorst", licht Stenin achteloos toe, De 23-jarige nieuweling Muratov reed on der gunstige omstandigheden de 500 meter in 39.6. Zoals de 34-jarige Stenin vermijdt ui1- gebreide bespiegelingen te houden over de mogelijkheden voor dit seizoen zo zal zijn kernploeg zich buiten dc kampioenschappen om ook nauwelijks vertonen in het buitenland. Na de se lectiewedstrijden zullen tweeëndertig rijders elkaar het Russische kampioen schap evenals in Nederland op 11 en 12 januari betwisten. Vijf dagen voor de Europese kampioenschappen gaan de eerste vijf naar Inzeil. Van daar weer onmiddellijk terug naar Rusland om zich vervolgens bij de we reldkampioenschappen in Deventer te presenteren. Selectiegroep De selectiegroep bestaat uit acht man: Antsson (30), Kaplan (25), Lavroesjkin (23), Kirtsjenko (22), Maligin (21), Tsjegulajev (22), Muratov (23) en Le- gotkinen (21). Boris Stenin vergelijkt de leeftijden van de Nederlanders en constateert dan dat hij ook op dit punt dezelfde lijn volgt, te meer daar hij ook jeugdrijders heeft van wie hij veel verwacht. Straks zal hij met de heer Doz Vol- kow, ambtenaar op het bureau voor lichaamscultuur en sport in Moskou, die momenteel ook in Heerenveen ver blijft, zijn bevindingen op schrift stel len en verder gaan met het navolgen van de Nederlandse manier van wer- hi de auto informeert Stenin belang stellend of deze lucht- of waterkoeling heeft. Hij neuriet een Russisch lied en mijmert: „Nee, dit seizoen riog niet, maar over twee, drie jaar zullen we weer helemaal meetellen". Zijn ogen twinkelen achter de goudomrande bril- leglazen. „Dan mogen de Nederlan ders desgewenst best komen kijken hoe wij onze schaatsers trainen". Rusland is de KNSB fiu al dank baar. BEN KLAASSEN TOTOVVEDSTRIJDEN FC Twente—NEC Holland Sport—MVV YolendamDWS DOS—PSV SpartaGVAV NAC—Go Ahead DFC—FC Den Bosch VitesseHeracles RCH—SVV Helmond Sp.Volcwijrkcrs Blauw WitHaarlem Roda JCGooiland Fortuna VI.Heerenveen EREDIVISIE TelstarFe(jcnoord AjaxAZ '67 Fort./Sitt. Comb.—ADO EERSTE DIVISIE WageningenWillem II VcendamRBC SC CambuurHVC EindhovenElinkwijk TWEEDE DIVISIE Zwolse BoysDe Baronie AGOVV—De Graafschap Hernies DVS—FC VVV EDOLimburgia ZFC—Velox ExcelsiorSC Drente NOAD—PEC

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 15