MARISKA
SHOCKIN'
BLUE
Kans voor
THE
BOOTS
PICK
OF
THE
WEEK
NACHT MET
De
Mars
mannetjes
ZATERDAG 14 DECEMBER 1961
Het zal je maar gebeuren: net zit je
goed en wel in die felbegeerde top-40,
of je groep gaat uit elkaar. Met dat
probleem zat Robbie van Leeuwen,
eens Nederlands populairste Motlong-
componist, die zyu Shockin' Blue na
het geslaagde ,,Lucy Brown is back in
town" uiteen zag vallen.
Met een enorme verbetenheid voegde
hy drummer Cor van der Beek en bas
sist Klaas van der Wal weer by elkaar
en breidde het vocaal niet bijster ster
ke trio uit met een goedgevormde zan
geres, die in het verleden opgeld deed
als solozangeres Mariska Veres. Ken
vrij ideale combinatie, die het moge
lijk maakt om de beraamde Jefferson
Airplane-sound op de Bühne na te
bootsen.
l iteraard met 'n persoonlijke „touch",
maar toch wel duideiyk herkenbaar.
Om zich voor de toekomst zeker te
stellen, legde Robbie cle ruzie met zijn
ex-Motionsmanager Cees van Leeuwen
bij en gaf hem de zakelijke touwtjes
in handen. Het platendebuut van de
hernieuwde en nog beter geworden
Shockin' Blue kwam deze week op de
markt: „Send me a postcard". Een
grandioze compositie van Robbie van
Leeuwen, die een serieuze kanshebber
voor de top-40 genoemd mag worden.
Het geluid is erg internationaal en die
top-40-notering is dan ook het minste,
wat dit nummer verdient.
1. „Yesterday dreams" The Four
Tops. Eindelijk weer eens een nieuwe
elpee van deze vier Tamla Motown-
artiesten, die zo'n geweldige indruk
achterlieten op het laatste Grand Gala
du Disque. Beginend met de titelsong,
gaat het via o.m. „I'm in a different
world", „By the time I get to Phoenix"
teen bijzonder sfeervolle uitvoering),
Sunny" en „Daydream believer" (weer
een Monkees-cover) naar het geweldige
„A place in the sun", eens een hit
van Stevie Wonder. Een klasseplaat
uit de befaamde Tamla Motownstal.
2. The yard went on forever" Ri
chard Harris. Bijzonder goede opvol
ger van het ruim zeven minuten duren
de „Mac Arthur Park". Qua arrange
ment bijzonder geraffineerd. Sfeervol
gebracht door deze populaire filmster.
rond de drie charmante Supremes. Ei
genlijk treedt alleen Diana Ross op de
voorgrond, maar het „koren" van de
overige twee Supremes mag niet over
het hoofd gezien worden. Onbetwist
hoogtepunt voormt het geraffineerd
gebrachte „I am woman", terwijl ook
de titelsong Funny girl" vermag te
imponeren. Voor hen.-die van musical-
muziek houden, een moetertje.
4. „Greatest hits" Ike Tina
Turner. Heerlijke „soul-stamper" van
het beroemde Amerikaanse echtpaar.
Eerlijk blueswerk uit de oude glorie
tijd. Nummers als ,,A fool in love",
..Mojo Queen", „It's gonna work out
fine". „I idolize you" en ..Letter from
Tina" (de meest imponerende song)
zouden het in een gemoderniseerde
versie echter best nog eens tot een hit
paradenotering kunnen brengen.
5. „Ridin high" Martha the
Vandellas. Imponerend meesterwerkje
van de Supremes-schaduwtjes. Num
mers als „Honey chile", „There's al
ways something there to remind me",
„I'm in love and I know it", „To sir
with love" en „I say a little prayer"
worden met zóveel sensuele kracht
vertolkt, dat ze de luisteraar dwingen
tot opnieuw draaien. Het wordt tijd dat
deze drie uitstekende zangeresjes ook
eens tot de hitlijsten weten door te
dringen.
6. „Going up the country" Canned
Heat. Pretentieloos werkje van de
groep van All Wilson, die vriend en
vijand eertijds verbaasde met „The
Snake". Ondergronds geluid, dat in
staat moet zijn de top-twintig binnen
te stormen, zoals indertijd met „On the
road" again" het geval was.
7. „Leave me alone" Penny Wise
Tweede single van Tee Set-ontdekking.
Uitstekende produktie van Peter Tet-
tero. Vocaal niet zo sterk, maar niet
temin hitgevoelig. Let ook op de ach
terkant „In the fields with me", die op
33-toeren gedraaid dient te worden.
Korte inhoud van het voorafgaande:
Jan en Piet zijn tijdens een wandeling
op de hei door een stel vreemd uit
ziende wezens overgehaald in een vlie
gende schotel te stappen. Zodra ze
binnen waren kregen ze een prik en
vielen ze in slaap.
Toen Jan wakker werd keek hij ver
baasd om zich heen. Hij lag vastge
bonden op een matras en hij wist ze
ker dat hij de ruimte, waarin hij zich
bevond, nog nooit eerder gezien had.
Ineens ontdekte hy Piet. die in een
hoek op een matras lag te snurken.
Hij maakte zijn riemen los en wilde
opstaan, maar wat gebeurde er? Hij
zweefde zomaar naar boven tot dat
hjj zijn hoofd tegen het plafond stootte
en weer hard naar beneden veerde.
Toen hij beneden aangeland was, wrist
hij zich vast te grijpen aan een stoel
en voor hij het wist. maakte hg een
soort handstandje op de stoelleuning.
Hij dacht: „Ik lijk wel een rubberbal;
als ik ergens tegenaan stoot, stuit Ik
evenhard weer terug. Het lijkt ook
net of myn armen en benen niets meer
wegen. Zou ik soms dromen?" Hij
herinnerde zich ineens dat je in zulke
omstandigheden het beste eens ii: je
arm kon knijpen en als het dan pijn
deed, dan droomde je niet. Hij kneep
en riep zo hard au dat Piet er wakker
van werd. Tegelijkertijd ging er een
deur open en er verscheen een gek
uitziend mannetje met 2 bekers in zijn
hand Hij gaf Jan en Piet ieder een
beker en maakte hen gebaren duidelijk
dat ze de bekers leeg moesten drinken.
Ze brachten de bekers naar hun mond,
maar voor ze een slok konden nemen,
kwam de vloeistof eruit en zweefde in
druppels naar het plafond. „Jij kunt
vast niet hoog genoeg springen om een
druppel te pakken te krijgen. Ik lek
ker wel. Kyk maar!" Voor Jan hem
had kunnen waarschuwen, sprong Piet
en vloog ook hij tegen het plafond met
als resultaat een flinke buil. Jan legde
hem het hele geval uit en voorzichtig
zetten ze zich allebei af en zweefden
langzaam naar het raam. Toen ze naar
buiten keken, schrokken ze vreselijk.
Alles was donker, met hier en daar
een paar fel oplichtende stippen. Maar
vlak voor hun raam was er een grote
bol, die grotendeels blauw was, met
bruin-groene vlekken. „He" zei Piet",
„kijk eens, die ene groenige vlek heeft
precies de vorm van Afrika en die
blauwe er boven lijkt de Middellandse
Zee wel. En daar: precies Spanje. Zie
je ook de laars van Italië". Zou het
een wereldbol zijn? „Nee", zei Jan „Ik
ben bang dat het de aarde zelf is, want
ik herinner me dat we in een vliegende
schotel gestapt zijn. Ik dacht dat ik
het gedroomd had, maar het moet
toch wel echt gebeurd zijn". „Wat
doen we nu, Ik wil naar huis" gilde
Piet. „We kunnen niets doen, we zit
ten opgesloten in deze kamer. Laten
we maar rustig afwachten op de din
gen. die gaan gebeuren".
„Wat doen we nu? We zitten in een
vliegende schotel op weg naar weet ik
wat voor verre planeet!!", zei Paul ger
schrokken. „Wat moeten we doen, we
kunnen moeilijk hier uitstappen. Lateü
we dus maar rustig afwachten wat er
gebeurt. Laten we ook proberen te we
ten te komen hoe de rest van de vlie
gende schotel eruit ziet". Ze zetten
zich allebei voorzichtig af van het
raam en langzaam zweefden ze naai
de deur. Ze konden nergens een slot
of deurknop vinden, maar na lang
zoeken zagen ze naast de deur 6 rode
knopjes zitten. Toen ze het vierde pro
beerden, klonk er een korte tik en de
deur schoof naar boven. eZ kwamen in
een lange gang met allemaal appara
ten aan de muur. Het lijkt wel op onze
electriciteitsmeter thuis, alleen staan
hier allemaal gekke tekens op. Zullen
we eens aan die groene knop daar
rechts draaien?". „Asjeblieft niet",
gilde Jan, „dadelijk springt de hele ra
ket uit tlkaar. Daar aan het einde van
de gang is een deur, laten we daar maar
een aschter kijken". De deur ging op
dezelfde manier open als de vorige en
ze keken in een vertrek waar wel 20
marsmannetjes allemaal aan hendels
en knopen aan 't draaien waren en
naar wel 100 meters zaten te kijken.
Ze hadden blijkbaar niets gehoord,
want ze gingen rustig door met hun
werk. Totdat Piet per ongeluk tegen
een van de mannetjes stootte. Die gaf
een luide gil en ze draaiden zich alle
maal om en begonnen opgewonden te
praten in een of andere onverstanbare
taal. Ineens zagen Jan en Piet een
grote kaart aan de muur hangen, die
wel leek op een kaart uit de sterren
atlas. die ze op school wel eens ge-
hien hadden. Ze gingen er naar toe
en vroegen met gebaren een van de
mannetjes welke bol de aarde was.
Hij wees er één aan en wees toen waar
de vliegende schotel zich bevond en
liet zien dat ze op weg waren naar een
andere bol, „Volgens mij is dat Mars,
maar ik weet het niet zeker", zei Jan.
„Laten we nu al die gekke apparaten
eens gaan bekijken".
OPLOSSING
SINTERKLAAS
PUZZEL
Een paraplu, handschoen, een bor-
duurdoos, een bromtol, een locomotief,
een sprookjesboek, letters en speel
goed.
De gelukkige winnaars zijn:
Annelies v. d. Meer, Wilhelruinastraat
5, Voorhout; Patricia Kapteyn, Bos-
kade la, Hoogmade; Sjaak v. d. Mey,
Broekweg 113, Lisse; Trudeke VVes-
sendorp, Leiden. Kom je het boek by
me halen, Trudeke?
Hanny van Leeuwen, Voorhout; Siem
van Leeuwen, Marga Weyers, Josetje
v. d. Berg, Ronny den Elzen, Marja
den Elzen, Joke Straathof, Zoeterwou-
de; Kees v. d. Hulst, Lisse; Ria van
der Star, Hoogmade; Ria van Zoest,
Woerden; Mieke den Elzen, Zoeter-
woude; Ellie Groeneweg, Stompwijk
Marja Juffermans, Sassenheim; An
neke Zonneveld, Voorschoten; Mynie
Otto, Leimuiden; Mary Möllers, Lei-
muiden; Marian Kelder, Ter Aar;
Kees Bos, Zoeterwoude; Adrie Lubbe,
Oude Wetering; Ineke Hoogenboom,
RoelofarendsveenWilma Olierook,
Hazerswoude; Theo Olierook, Elly v.
Leeuwen, Hoogmade; Elly Olierook,
Yvonne v. d. Berg, Noordwijkerhout;
Sjaak v. d. Mey, Lisse; Eddy d.
Mey, Jos van Hameren, Roelotarends-
veen; Elly de Blanken, Oude Wetering;
Renate Meyer, Noordwykerhout; Ni-
colien van Leeuwen, Annet Aartinan,
Noordwykerhout; Astrid Schaken,
Oud-Ade; Reinalda Biereman, N'oord-
wijk; Ina v. d. Poel, Oud-Ade; Ineke
Uitzetter, Bodgeraven; Corrie v. d.
Voort, Hilversum; Patricia Kapteyn,
HoogmadeMary v. d. Zwaan, Langer-
aar; José Bant je, Roelofarendsveen;
Lennie van Goozen, Anja v. d. Zwaan,
Langeraar; Kees Kerkvliet, Roelof
arendsveen; Marjo v. d. Werf, Zoeter
woude; Helena v. d. Sluis, Zevenhoven;
Nellie Kerkvliet, Roelofarendsveen;
Thea Langeveld, Voorhout; Rob v. d.
Voort, Zoeterwoude; Liesbeth Dissel-
dorp, Hoogmade.
Uit Leiden: Doi'ien van Kins. Yvoime
Overdyk, Yvonne van Mourik, Ellen
Riekert, Els van Dijk, Silvia Frericks,
Leo Kuiters, Mariska Kuivers, Josan-
ne Wolters, Agnes Lodder, Tineke
Lamboo, Gé Peterse, Silvia Jansen,
Carla v. d. Berg, George te Marvelde.
Martin Roelandse, Karina de Grouw,
Tonnie Kallenberg, Trudeke Wessen-
dorp, Jan Paauw, José Ammerlaan,
René Wernars, Marcel Fluitsma, Ka
rin van Britsum, Yolanda Witkamp,
Diederik de Bruin, Guus van Buuren,
Marjan Brocaar, Jos van Schagen,
BeVtje Bavelaar, Willeke Steenbergen,
Marga van Bergen, Dickie van Giezèn,
Ernst Jan Groenendyk, Edward Neu
teboom, Wim Barendse, Karin van
Cleef, Ronald Dickhoff, Yvonne Tim-
rr.ers, Edwin Koree, Rudie de Romijn,
José Zandvliet. Berco de Heiden,
Yvonne v. d. Meel, Bennie van Dijk.
Ina v. d. Poel, Oud-Ade, maakte nog
een aardig verhaaltje over het Sinter
klaasfeest op de school.
Sinterklaas is een van de fijnste fees
ten van het jaar. Ook nu dit jaar
weer. Op zaterdag 30 november zaten
alle klassen van de lagere school in
het Dorpshuis. De zesde klas speelde
een mooi toneelstuk. Dat ging toeval
lig ook over Sinterklaas. Vader en
moeder zaten aan tafel met de kinde
ren te eten. Toen zei moeder ineens:
„Vlug, opschieten, want Sinterklaas
komt vanavond". Terwijl de kinderen
hard op de deur gebonsd en zwarte Piet
hard op dt deur gebonsd en zwarte Piet
kwam binnengestormd en strooide
pepernoten, kruidnootjes en nog veel
meer. Daarna kwam Sinterklaas bin
nengestapt. Hg was deze keer met
eén hele mooie witte auto naar Oud-
Ade gekomen. Hij ging zitten op een
stoel, die voor deze gelegenheid heel
mooi was versierd met gekleurde slin
gers. De 4e, 5e en 6e klas zongen een
welkomstlied. Daarna werd door ver
schillende kinderen een versje opge
zegd, wat Sinterklaas erg leuk vond.
De kleuters van de kleuterschool dedep
ook een toneelstuk. Toen alle versjes
en toneelstukjes waren gedaan, ging
Sinterklaas weer weg en we kregen
allemaal een cadeautje. Het was een
fyne middag geworden.
Annelies v. d. Meer, Voorhout, stuurde
SNOEP VERSTANDIG,
EET EEN APPEL,
WANT APPELS ZIJN GEZOND
VOOR DE TANDEN
De school ging uit. Meester v. Doorn
kijkt de kinderen lachend na. „Zullen
ze echt vanavond hun tanden poetsen,
nadat hij hun had verteld, dat de tand
arts morgen zou komen controleren?"
dacht hij. Hij wist het niet. Afijn, mor
gen zou hg net wel horen.
Piet en Jos gingen zoals gewoonlijk
samen naar huis. Ze stonden voor het
huis van Jos hun dagelijkse babbeltjes
te doen.
„Zeg Piet, geloof jij nou dat de schóól-
tandarts morgen komt?".
„Welnee, de meester wil ons alleen
maar bang maken met z'n appeltjes.
Daar moet je niet in geloven".
„En toch ga ik straks nog even bij
Marietje vragen of zij al iets over
een tandarts gehoord heeft".
„Hee, Jos en Piet, wacht even!".
Jos en Piet keken om.
„Ha, die Dickie", groette Jos zijn
buurjongen. Dickie was het broertje
van Marietje, die zou dus het nieuwtje
„Hee jongens, moet je horen. Bij Ma
rietje op school is de tandarts geweest
en ze moest er drie laten boren en
eentje is er uitgetrokken. Toen ze te
rugkwam had ze een rood gezicht van
het huilen. En weet je wat ze meekreeg
van die tandarts? Een appel en spul
len voor je landen".
Zo, dit nieuws was niet zo best, maar
nu wisten ze zeker d^t hij kwam. Die
arme Marietje. Zou dat hun ook over
komen? Jost wist heel goéd, dat hij
zijn gebit slecht verzorgde. Hij zou da
delijk zijn tanden gelijk gaan poetsen.
Hij groette Zijn vriendjes en holde naar
„Joe! Joe! Ik ben thuis!" schreeuwde
Jos en liep naar de kamer. Geen ge
hoor. Moeder zit zeker bij mevrouw
Loppers aan de overkant. Nou, dan
zou hij maar alvast beginnen zijn tan
den te poetsen. Hij had het wel eens
van. zijn zus Marleen gezien, die deed
het iedere dag. Hij deed tandpasta op
zijn tandenborstel en begon hard te
poetsen, boven en onder en spoelen
maar. Zo, nu eens kijken wat hij in z'n
spaarpot had. Drie stuivers en een
dubbeltje, dat is samen vijf en twintig
centen. Daar kon hij precies drie ap
pels voor kopen, eentje voor nu, eentje
voor na het eten en een voor het naar
bed gaan. De meester had toch gezegd
dat appels gezond waren?
De volgende morgen riep meester
Doorn de namen af. Een, Kees Sap
pers, twee, Jos Kramers.
O, wat vervelend, hij was de tweede.
Kees was al weg en meester zei, dat
hij zo kon terugkomen. Kyk, daar was
hij al met de boodschap, dat de volgen
de moest komen. Jos klopte en ging
naar binnen.
„Zo", zei de tandarts, „ga hier maar
zitten en doe je mond open". De tand
arts bekeek zijn gebit.
„Noteer je even, Jannie?"
„Goed meneer". Jannie was de secre
taresse. Ze hield pen en papier al klaar.
„Twee rechts boven en vier rechts on
der. Zo jongeman, ik zou er toch maar
wat aan doen, want dit is niks".
Hij pakte de boor en vulde de gaatjes.
Jos schrok, hij dacht dat het veel pijn
zou doen. maar het viel mee. Hij mocht
terug naar de klas en toen de school
uit was, liep hg gauw naar moeder. En
die lachte om haar domme jongen.
Trudeke Wessendorp:
Stoffel, de schildpad, moest naar de
dokter om zijn schild te laten nakijkeD.
Dat was een heel eind lopen.
„Ik wou dat ik kon vliegen, net als de
vogels of zoals de mensen reizen met
een vliegtuig", dacht hij.
Dat was een idee. „De nachtegaal en
de raaf kunnen mijn vliegtuig zijn!'
„Hoe wil je dat dan doen?" vroeg de
„Jullie nemen een stok tussen je sna
vels. Ik bijt mij met mijn tanden aan de
stok vast. Als jllie dan gaan vliegen,
vlieg ik vanzelf mee".
Zo gezegd, zo gedaan.
De nachtegaal nam een uiteinde van
de stok tussen zijn snavel en de raaf
beet in het andere uiteinde. Stoffel, de
schildpad, zette zijn tanden in het mid
den van de stok en o! o! o! daar gaan
„Kijk Stoffel eens, hij vliegt! riepen de
dieren. „Jij bent de knapste schildpad
van allemaal'.
En toen maakte Stoffel een grote
fout. Hij sprak: „Ik ben de koning van
de schildpadden".
Met een plof kwam hij op de grond te
recht, op zijn rug. Nog wekenlang had
hij pijn aan zijn schild. Dat gebeurt
er nu, als je het fijn vindt, door ande
ren geprezen te worden.
Zeg Stoffel, heb je het verhaal van
Zoef, de haas, al in de fabeltjeskrant
gelezen
José Zandvliet:
MIJN LEVENTJE
Toen myn ouders uit Den Haag naar
Leiden gingen, was ik 13 maanden oud.
Ik groeide op in Zuid-West. Een hele
nieuwe wijk, waar een kerk en win
kels gebouwd werden. De opening van
de kerk heb ik ook meegemaakt. Dat
was een hele drukte met de bisschop
in ons midden. Het is een hele mooie
kerk, met een fijn jeugdkoor, waar ik
ook graag in wil zingen. De school
is naast de kerk. Ik ga er graag heen.
Er zijn leuke juffrouwen en meesters.
Ik heb daar vriendjes en vriendinnetjes
waar ik mee speel. Na school speel ik
op het plein voor onze flat, waar dag
winkels staan. Je kunt er steppen en
jammer dat er zoveel brommers op
rijden, dat is gevaarlijk by ons spel.
In de vakantie ben ik met mijn va
der en zusje naar de koeienmarkt ge
weest, daar zag ik schapen, koeien
varkens en konynen. Een boer moest
zijn auto laden met varkens, een heel
groot varken was losgebroken, die
woog wel 100 kilo. Er waren ook kleine
biggetjes. Na de markt gingen we naai
de molen. Daar binnen was alles heel
oud en de smalle ladders waren heel
gevaarlijk.
Ik ben ook veel naar zee geweest met
mijn vader op de brommer. We gingen
dan over Valkenburg naar Katwijk.
Ik zag ook een rode stier in de wei,
die aan een ketting liep. De vakan
tie is weer allang voorbij. Ik ben weer
op school en vind het ook weer fijn.
Ik hoop nog veel in mijn leven te be-
Volgende week weer verder.
Dag allemaal.
TANTE JO.
DE GRAPPENMAKERS
Na het heerlyk avondje van de Sint, heeft ook het Organisatiebureau Paul
Acket een heerlijk avondje nee eerder een nachtje in het verschiet voor
de tieners. Vanavond namelijk treden tijdens een nachtconcert in het Amster
damse Concertgebouw de Amerikaanse Beach Boys op. Vijf knapen, die al
sedert 1962 aan de poptop staan en steeds weer opnieuw verbazen met een
inventief geluid. Wie dit concert, waarbij het voorprogramma wordt verzorgd
door „The. GeeBros" en „The Boots", wil bijwoi
te „versieren", want de verkoop was stormachtig.
el kaarten moetei
The Boots uit Den Haag hebben kans
op een plaats in de top-40. Gerugge-
steund door producer Fred Haayen
zetten ze onlangs het melodieuze „In
the beginning" op de plaat. Het is een
schyf geworden, die ook internatio
naal aan moet tikken, zy het met die
restrictie, dat het geheel voor Enge
land waar de plaat volgende week
wordt uitgebracht iets te ouderwets
zal zjjn. Frankrijk daarentegen moet,
wat verkoopcijfers betreft, enorm gun
stig liggen voor The Boots. Immers,
maakte Julie Driscoll daar met
„Wheel's on fire" geen hit, terwyl En
geland werkeloos toezag? In Neder
land is er een kans van 50 pet., dat The
Boots doorstoten naar cle top. Enerzijds
is de plaat namelyk té moeilyk voor
hen die pretentieloze muziek eisen
en dat zijn de top-40-bepalers an
derzijds kan „In the beginning" als ie
eenmaal goed geplugged wordt in het
geheugen blyven hangen en alsnog in
de top-tien belanden. We willen ons
nog niet wagen aan voorspellingen,
maar dat The Boots sollicitanten zyn
voor de Nederlandse pop-top is een
ding, dat zeker is.
