VOOR DERDE MAAL KREEG UVS-
OVERMAAS EEN ROMMELIG EINDE
R00DENBURG HIELD VOORSPRONG NU EENS WEL VAST
EN BOEKTE MINIMALE ZEGE OP ZWAK PAPENDRECHT
UNITAS HAD VOOR ZEGE NIET
VEEL AANVALLEN NODIG
ONGELUKKIGE LOTING VOOR
DAMES EN HEREN VAN TBS
Henk Rol sloeg en moest het veld af
i
NU WEER
HARRY STOL
3EBLESSEERD
succes voor
Judo-
Eendracht-jeugd
(Van onze Sportredactie)
Het was me een toestand wel, daar bij UVS-
Overmaas. Heibel tot en met. Vechtpartijen
zelfs. Wat de één beweerde werd door de
ander weerlegt. Henk Rol deed met hoogrode
kleur in de kleedkamer zijn relaas: „Wat
moest ik anders," begon hij verontschuldigend,
„ik probeerde die Mulder normaal de bal af
te pakken en daarbij kwamen we te vallen.
Tot dan toe was er niets aan de hand, maar
toen ik op de grond lag schopte die kerel me
toch driemaal keihard tegen de schenen. Dat
was niet normaal meer. Toen kwam die Luthart
er bij en wilde me een opsodemieter geven. Ik
kon me toen niet meer inhouden en gaf die
vent een drijver. En raak ook". De 34-jarige
Wim Mulder verklaarde in de andere kleed
kamer: „Ik speel al bijna 20 jaar in het eerste
van Overmaas, maar dit heb ik nog nooit
meegemaakt. Natrappen meneer. Puur natrap
pen, anders deed hij niet. En weet u," ging hij
verontwaardigd verder, „daarvoor werd hij er
niet uitgestuurd. Dat werd hij omdat hij Luthart
een tik verkocht. Wat een praktijken houdt die
jongen er op na". Luthart: „Ik wilde alleen
maar tussenbeide komen om ze te scheiden".
Overmaas-voorzitter Thomas later in de be
stuurskamer: „Nou ja, zo'n lekkere is die
Luthart ook weer niet. Het is een dondersteen.
Hij is niet voor niets laatst door ons zelf voor
een paar wedstrijden geschorst".
„Pepernoot"
Leo Holl
besliste
wedstrijd met
twee treffers
Henk Rol was de derde in het rijtje
van UVS'ers, die bij een wedstrijd
tegen Overmaas het veld werd uit
gestuurd. Jan Leget en Thijs Balkho-
ven ondergingen bij voorgaande wed
strijden tegen de Maasstedelingen het
zelfde lot. En steeds was daar Luthart
bij betrokken. De gemoederen laaiden
gistermiddag hoog op in de Kikker-
polder. Zelfs de anders zo rustige
UVS-trainer Piet Kantebeen kon zich
op een gegeven moment niet meer be
heersen en schopte zonder enige aan
leiding daartoe en volkomen zinloos
de waterzak van Overmaas-verzorger
Lutte totaal aan flarden.
Hij haalde zich daarmee .de woede
op de hals van Overmaas-grensrechter
Le Comte en „beertje" Krijermaat, die
hem onmiddellijk met gebalde vuisten
te lijf wilden gaan, maar gelukkig
door agenten daarvan konden worden
weerhouden. ,,Ik was ook zo kwaad.
Het zijn altijd onze jongens, die de
dupe worden. Die lui lokken het ge
woon uit. Ze provoceren en tergen je
tot het uiterste. Ik kon het niet uit
staan," zo verklaarde Piet Kantebeen
zijn daad.
Een onverkwikkelijk slot dus van
een wedstrijd, die zo rustig begonnen
was. De eeTste helft bood (voor UVS-
doen) weinig toeschouwers goed voet
bal. Niet groots, maar toch van be
hoorlijke kwaliteit. Er werd leuk ge
combineerd en van strubbelingen was
geen sprake. Overmaas speelde op een
gelijkspelletje en het zag er aanvan
kelijk niet naar uit, dat UVS kon ver
hinderen, dat de Rotterdammers met
een puntje naar huis zouden gaan.. Hoe
verdienstelijk de UVS-formatie ook
draaide, de Overmaas-defensie met
Bos als uitblinker week niet.
„UVS voetbalt tot het strafschopge
bied en Overmaas tot de helft," werd
er door iemand op de tribune heel juist
opgemerkt En zo was het in feite ook.
De UVS-aanvallen waren heel leuk
van opzet, maar zodra de bal in het
strafschopgebied van Overmaas kwam,
dan ging het mis.
Eelke de Jonge, die zich overigens
ondanks alles volgens mij een betere
linksbuiten toont, dan de man die hij
vervangt (Logeman), gaf nog wel eens
een voorzet weg als er geen UVS'er
voor het Overmaas-doel te vinden was,
terwijl Désar nog net dat beetje stoom
mist, dat nodig is om beslissend toe
te slaan. Jan Leget bouwde elke UVS-
aanval bekwaam op, al was hij niet
altijd even gelukkig met zijn passes.
Dat was helemaal 't geval met Leo Holl
die er in St.-Nicolaastermen gesproken
geen pepernoot van bakte.'
Bij Overmaas speelde de voorhoede
met gerenommeerde schutters als Rooy-
mans, Freriks en De Kreek als gevolg
van de door trainer Nico Dekke uit
gestippelde taktiek teruggetrokken. Als
de Rotterdammers Wijnand Sloos 'n
keer werk verschaften, dan werd dat
gedaan door de middenspelers De
Greef en Reinier Krijermaat.
Gerard Désar kreeg tweemaal de
kans de score te openen. De eerste
keer (na 12 minuten spelen) knalde
hij enkele centimeters voorbij de
voor UVS verkeerde kant van de
kruising paal en lat en de tweede keer
(34ste minuut) boog hij de bal niet
alleen over de ver uitgelopen Over
maas-goalie Horck, maar ook over het
doel.
De tweede helft toonde een nog
meer aanvallend UVS. Een doelpunt
kon niet uitblijven. Maar dat die uit
gerekend werd gescoord door Leo Holl,
dat was wel de verrassing. Of ook weer
niet. Is het niet vaak zo, dat Leo Holl
er de hele wedstrijd niets van maakt
en dan opeens in z'n eentje de wed
strijd beslist. Zo ook weer gisteren.
Een algehele aanval van UVS scheen
op niets uit te lopen tot de bal opeens
op het hoofd van Holl kwam. Hij tikte
het leer onmiddellijk naar zijn rechter
voet en tegen het schot dat volgde
had Horck geen enkel verweer: 10.
Toen begon de narigheid. Overtre
dingen over en weer. Rooymans werd
door Thijs Balkhoven „vakkundig" de
grond ingelopen en moest door Goed
koop vervangen worden. Na een half
uur spelen had UVS weer succes.
Sjoerd Teske had een vrije trap ge
nomen, precies op 't hoofd van Gerard
Désar, die de bal doortikte naar Leo
Leo Holl en het was weer raak: 20.
De aardigheid was er daarna af.
Kritiek op de scheidsrechter was er
vol op. Vaak terecht, maar vaak ook
niet, al had de Amsterdamse arbiter
volgens mij wel wat strakker mogen
fluiten en zeker meer leiding moeten
geven. Dat gebeurde niet met als ge
volg, dat zich vuistgevechten begonnen
voor te doen die bij een demonstratie
vrij worstelen in een circustent niet
zouden misstaan, maar op een voet
balveld toch uit de boze zijn.
UVS speelde de laatste tien minuten
Piet Kantebeen
schopte
waterzak
aan flarden
met 10 man. Dat kostte de Leidenaars
overigens nog wel een doelpunt, al
kwam dat niet direct omdat ze met
een man minder speelden. Op een af
standschot van De Kreek reageerde
Wijnand Sloos te laat. Hij dook pas
naar de hoek. toen bij wijze van spre
ken de bal al stil tegen het net lag:
2—1.
LFC PROFITEERT NIET VAN
OVERVLOED AAN KANSEN...
Voor LFC stond in Gorkum de wedstrijd tegen
Unitas op het programma. Een ploeg, die op de
ranglijst aanmerkelijk lager staat geklasseerd dan
de kanaries, dus er zat „op papier" alle kans in dat
LFC van Unitas zou kunnen winnen om zich zo
doende langzaam maar zeker naar de top op te
werken. Echter zover hebben de Gorkummers het
niet laten komen. Het werd voor de meegekomen
LFC-supporters een bittere teleurstelling, want de
geelzwarten werden met 20 verslagen in een
Neen, de doelpunten voor LFC bleken
gistermiddag heel duur te zijn. Echter
ook bij hen ontbrak het aan vechtlust,
zodat het geen enerverende wedstrijd
werd waar men zich gemakkelijk
irm" voor kon maken. Eenmaal bleek
kans om een voorsprong te krijgen
heel dichtbij. Aat Heymans mocht een
vrije trap nemen, maar de uitstekende
doelman Stamkot wist het leer tot cor-
te verwerken en de kans was ver
keken. Met om beurten enige reële kan
sen tot scoren te hebben gekregen, maar
er geen gebruik van te maken, kwam de
rust met de stand zoals men begonnen
0—0.
wedstrijd die wat al te ruw gespeeld werd van de
zijde van de thuisclub. Men kon dit ruwe spel
handhaven mede ook doordat de leiding van
scheidsrechter Jansen uit Rotterdam bijzonder zwak
was te noemen. Niettemin kan dit het feit niet ver
doezelen dat de geelzwarten wel bijzonder gefaald
hebben deze middag. Die vechtlust van verleden
week was helemaal niet aanwezig en ook in de
voorhoede wilde het niet lukken.
Falende aanval
Na de rust bleek toch dat de bezoe
kers uit Leiden sterker in Kun aanvallen
waren geworden dan in de eerste helft
en ook gevaarlijker. Maar wat reeds zo
veel keren is gebeurd, gebeurde nu ook
weer in deze ontmoeting, nl. dat de op
dat moment zwakker spelende club ging
doelpunten. Want na een kwartier spe
len was het Piersma van Unitas die
10 liet aantekenen. Unitas bleek in
haar uitvallen bijzonder gevaarlijk te
zijn en de achterhoede van de geelzwar
ten bleek daarbij niet steeds een vuist te
kunnen maken om de aanvallen af te
slaan en reeds in de 21e minuut werd
voor LFC het vonnis van een nederlaag
voltrokken. Ook nu weer was het Piers
ma die dit doelpunt voor zijn rekening
nam, door met een hard schot doelman
Visser kansloos te passeren: 20.
LFC beet nog van zich af, maar de
verdediging van Unitas wist haar man
netje te vinden, wel niet altijd met spor
tief optreden, waarvan Van Laarhoven
de dupe werd en het veld (nadat hij on
fair was aangevallen) moest verlaten.
Er zat echter geen schijn van kans meer
in dat de Leidenaars deze wedstrijd in
een gelijkspel of een eventuele overwin
ning zouden kunnen beëindigen, want
daarvoor was hun spel te pover van op
zet ook het vuur ontbrak in de ploeg.
We weten niet of dat kwam doordat
Reinier de Wit en Gubler er niet in
stonden
Overmaas-doel
man Horck is
hier Gerard Désar
en Sjoerd Teske
te snel af.
Vrijdagavond plaatste de Bona Stars
zich vla een zege op AMVJ in de sport
hal van Hogendorpstraat te Amsterdam
de derde bekerronde. Een onge-
i avond voor de Stars, die op de
vrijdag hun oefenpartytje plegen te spe
len als laatste voorbereiding op het com
petitie-duel. Zij behoefden echter niet af
te wyken van hun vaste regelmaat. De
Leidenaren speelden hun zelfde oefen-
partijtje, probeerden een nieuw systeem
kwam tot een verdiende overwinning.
In de basisopstelling had coach Kal
lenberg het accent gelegd op de rebound.
Met Van Cleef, De Jong, Ruysenaars en
Van Mameren had hij deze inderdaad
zowel in de aanval als in de verdediging.
Hij beoogde hiermee de 10 punten voor
sprong, die AMVJ, uitkomend in een
lagere klasse, bij voorbaat had, zo snel
mogelijk weg te werken. Het gelukte
hem. Peter de Jong zag z(jn eerste drie
afstandschoten niet mis gaan en Ben v.
Cleef trefzeker met zijn middenafstand
schot, terwijl AMVJ amper aan bod
kwam. De 10 punten waren derhalve
snel ingelopen. Verder kwamen de Stars
echter niet. De rebound in de aanval was
volledig in Leidse handen, maar het af
ronden bleef achterwege, evenals het
ss bij het afstandschot. AMVJ kon
de langzaam stijgende score van
Bona Stars volgen en zelfs met een klei
ne voorsprong de eerste helft afsluiten
(35—33).
Na rust waa de betere conditie van de
Leidenaren doorslaggevend. Van Cleef
en Pley zorgden met snelle breaks en
goed systeemspel meteen voor een safe
voorsprong van 10 punten, waarop na
7 minuten Ruysenaars en Wallaart op
de juiste plaats in het systeem eindig
den en beheerst de basket vonden. Snel
werd de voorsprong groter. AMVJ
scoorde incidenteel en verdedigde omdat
het moest. Via 55-75 na 15 minuten
werd het een overtuigende zege van
6492. De Bona Stars plaatsten zich
hierdoor voor de derde bekerronde. De
volgende wedstrijd zal tegen nr. 1 uit
de eredivisie zijn: Amsterdamse Blue
Stars.
Scorers: P. Ruysenaars 26, B. van
Cleef 17, R. Wallaart 15, P. de Jong 14,
K. Pley 12, W. Stol en H. v. Mameren 4.
20 punten
voorsprong
De Bona Stars-dames speelden even
eens een bekerwedstrijd. In de 5 Meihal
kwamen zy uit tegen de eredlvisieploeg
Landlust. De Leidse dames hadden by
voorbaat een voorsprong van 20 punten
daar ze in de rayonklasse uitkomen en
wisten deze verrassend goed te verdedi
gen. De kloof bleek te groot voor Land
lust. Bona Stars, verdedigend In een
aggressieve zone, gaf uitstekend party
en had in Jeanne Anrtsen en Marian Ot-
ten gevaariyke scoorsters.
Landlust kon deze twee het scoren
niet beletten en proefden eerst de winst,
nadat coach André de Jong z(jn verdedi
ging moest wtjzigen. Marian Otten en
Joke Zandbergen zochten by een stand
van 3716 even het spelersbankje op
en hiermee verdween de ruggegraat van
de verdediging. Landlust profiteerde
hiervan maar kwam toch niet verder
dan 37—34.
Na rust toonden de Leidse dames zich
geiykwaardig aan eredivisieclub Land
lust. Vloeiende combinaties brachten
Loes den Hollander en Mieke Zandber
gen tot scoren. Landlust plaatste hier
een simpel spelletje tegenover en moest
vooral in de rebound weer terrein prijs
geven. Via 5247 na 15 minuten werd
een verdiendbe zege van 5852 behaald.
Bona Stars plaatste zich voor de derde
bekerronde en ontmoet daarin AMVJ
nr. 1 in de eredivisie dames. Zowel voor
de dames als voor de heren een onfor-
tuiniyke loting.
Scorers: J. Aartsen 10, L. den Hol
lander en M. Zandbergen 8, M. Otten 6.
J. Zandbergen 4, P. Braun" 3.
Na het succes in Papendrecht van
vorige week, waarby de Z,H,-jeugdkam
pioenschappen de Eendrachtjeugd zes
maal op het erepodium mocht plaats ne
men, hebben zy zaterdagmiddag hun
successen voortgezet door in de team
wedstrijden by het Boskanttoernooi in
Den Haag een prachtige 2e plaats te be
halen. Van de judoschool Voorburg werd
met 10-3 gewonnen en van de sportschool
Groos met 8-0.
De totaaluitslagen waren: Eendracht-
Voorburg 10-3, Groos-Boskant 0-9, Bos
kant-Voorburg 10-0, Voorburg-Groos 2-
8, Groos-Eendracht 0-8, Eendracht-Bos-
kant 2-3.
(Van onze Sportredaktie)
Z"1 ISTEREN zullen velen een voetbal-
stop in de toekomst toch wel heb
ben voorgestaan. Voor de voetballer is
het niet zo'n ramp als het kwik tot
beneden het vriespunt daalt. Als hij
na afloop over de kou klaagt kan hem
een gebrek aan inzet verweten worden,
maar de toeschouwer zit of staat (al
naar gelang de prijs bedraagt die hy
voor het voetbalkaartje geeft) 2 x 45
minuten, gebonden aan een klein stukje
grond, of als hij zo ondernemend is
ijsberend rond het veld. Maar meestal
betrekt hij een vaste post om een ander
zo min mogelijk te ongerieven en mas
sale omlopen zie je dan ook niet. Nee,
voor zulke mensen, die van geen wij
ken willen weten, ook al voeren .ze
dan de meest vreemde krijgsdansen
uit om toch maar warm te blijven,
voor die voetbalenthousiasten moet je
toch bewondering hebben.
Bij RoodenburgPapendrecht waren
er zo ruw geschat 700. De bezoekers
leverden met twee bussen een flink
aandeel en zo was er toch nog wat
sfeer op „Noord," waar iedereen aan
vankelijk zo lang mogelijk verborgen
bleef. De supporter in de kantine, waar
hij kon vaststellen dat De Musschen
al kampioen was en dat er eigenlijk
niets meer op het spel stond. Op zo'n
moment krijg je nog meer bewonde
ring. Een vriendschappelijk partijtje
voetbal onder zulke erbarmelijke om
standigheden met zo'n flink aantal be
langstellenden.
Chauvinisme
nog altijd een der grootste degradatie
kandidaten is. Niet omdat zy nu zo
slecht voetbalt maar louter en alleen
omdat de tegenstander in produktivi-
teit de blauwzwarten vaak overtrof.
Gistermiddag is dat allemaal even an
ders gegaan. Hoewel Papendrecht een
fraaie positie innam was het toch Roo
denburg dat de zege naar zich toetrok.
Dat dat zo zou worden tekende zich
eigenlijk al van meet af aan af. Nadat
de spelers hun trainingspakken hadden
uitgedaan en de scheidsrechter in zijn
ogenschijnlijk dunne verpakking (on
der zyn overhemd had hij echter een
flink aantal truien aangetrokken) nog
enkele rondjes had gedraaid was het
Roodenburg dat ten aanval trok. Maar
zoals zo vaak: de wil was er, gescho
ten werd er pok, maar doelpunten ble
ven uit Nu deden de Leidenaars het
eerlijk gezegd ook niet helemaal juist.
Steeds weer plaatsten zy de bal hoog
in de doelmond waar een secuur en
zeker optredende lange doelman Ro-
mijn de bal steeds stevig omklemde.
Eenmaal kwam hij eigenlijk maar in
moeilijkheden. Dat was in de 40ste
minuut toen bij een scrimmage Wim
Rijsbergen de bal naai- de vrijstaande
Paul Wetselaar tikte, die meteen in
schoot. Romijn redde echter. Dat wil
zeggen hij sloeg de bal weg, die nu
voor de voeten van Sam den Os kwam.
De blauwzwarter was kennelijk zo
verrast dat hij een halve misser los
liet die echter naast het doel belandde.
Handicap
DAPENDRECHT kon In die eerste
helft zelden iets waar maken van
haar hoge positie op de ranglijst.
Bergsma was het die op het midden
veld steeds de tegenaanvallen inluidde,
maar hoewel aanvoerder Van Ooyen
zeer ijverig was werd het spel vaak te
kort gehouden, waardoor tijdig kon
worden ingegrepen. Bovendien genoot
topscorer A. Versteeg een kundige
dekking en hij kon dan ook nauwelijks
gevaarlijk worden. Het met twee in
vallers enigszins gehandicapte Papen
drecht had na rust helemaal niets meer
te vertellen. De tegenwind leek alle
energie uit de spelers te blazen, er
werden fouten in de verdediging ge
maakt, de Roodenburgers kregen meer
vrijheid, doch konden deze weelde met
slechts één doelpunt uitbuiten. Die ont
stond al na vijf minuten in de tweede
helf t. Henny de Klerk schoot van grote
afstand in, doelman Romijn sloeg de
bal weg, voor de voeten van Wetselaar,
die de bal keurig retourneerde en 10
scoorde. Roodenburg leek eindelijk
eens een grote zege binnen te halen.
Paul Wetselaar kreeg nog enkele fraaie
kansen. Eenmaal schoot hij keihard
vlak lang de kruising van paal en lat,
de andere maal liep hy de bal, die hij
te ver voor zich uitspeelde over de
achterlyn. Ook Sam den Os stond een
maal op. nog geen twee meter van het
Papendrechtse doel, maar hij presteer
de het om toch nog naast te schieten.
Angstig slot
r\E TEGENAANVALLEN hielden in
feite niets in. Weliswaar schoten
Van Gils en Van Ooyen naar voren
als de in zijn eentje in het centrum
van de aanval posterende Versteeg de
bal kreeg, maar onnauwkeurigheid,
misverstandjes en resoluut ingrijpen
van de Leidse verdediging, waarin
Hennie Rodenburg op het laatste mo
ment nog de geblesseerde Theo van
Kampen was komen vervangen, voor
kwamen gevaar. Toch beleefde Roo
denburg een angstig kwartiertje, toen
Papendrecht plotseling nog even fel
aandrong. De schotvaardige aanvals-
linie van de bezoekers, althans in voor
gaande wedstrijden kon echter niet
haar draai vinden. Nee, geschoten werd
er beter aan de andere kant. Zoals Koos
van Weerlee, die eenmaal van verre
een kogel afvuurde, die doelman Ro
mijn tot een prachtige sprong noopte.
Roodenburg haalde derhalve zijn twee
puntjes tamelijk gemakkelijk binnen.
Tegen Papendrecht bleek weer over
duidelijk dat v. d. Meents ploeg geen
zwakkeling is. Alleen aan koelbloedig
heid mankeert het bij sommige spo-
lers nog.
SPORTBIJLAGE VAN „DE LEIDSE COURANT
MAANDAG 9 DECEMBER 196»
