peKing belgen, vogel vangers van europa MOORD PARTIJEN IN DE HERFST BEZOEK AAN MUUR EN ZOMERPALEIS BRUSSEL.— Elk jaar, in anderhalve maand tijd, worden in België 12 miljoen zangvogels allerlei vinken, sijsjes, zanglijsters, Europese kanarievogels, kruisbekken, grote lijsters en spreeuwen tijdens de grote vogeltrek van hun vrijheid en vaak van hun leven beroofd. Veel spreeuwen en lijsters verdwijnen in de braadpan. De vogeltjes die de vrijheidsberoving overleven komen via de vogeltjesmarkten in volières of kleine kooitjes terecht. Over het algemeen kunnen ze niets meer bijdragen tot het instandhouden van hun soort omdat ze, weggenomen uit de vrije natuur, niet paren en broeden. helemaal, maar hij kan moeilijk volhouden, dat hij de bedoeling van de brief niet begrepen heeft. Want de Nederlandse vereniging vroeg hem duidelijk het vangen van in het wild levende vogels in België te verbieden of toch in ieder geval zo'n verbod uit te vaardigen aan Nederland gren- Bij honderden zitten de lokvogeltji kwetterend en fladderend om hun soortgenoten in de vangnetten te lokken. coördinatiecomité voor de be scherming van vogels, Roger Arnhem, zegt: „Wij zijn geen extremisten, geen halfzachte idealisten, maar realisten. De vogelvangers zijn alleen maar op geld uit, ze zijn volkomen negatief. Ze nemen alleen maar van de natuur, zonder er ooit iets voor terug te geven. Ons land ligt op een kruispunt van de voornaamste trekwegen van de Europese vogels en het zijn vooral de trekvogels uit Noord, en Oost- Europa die in België gevangen worden. Deze vogels worden in hun landen van herkomst beschermd. De vogelvangst hij ons is dus geen nationaal probleem, maar een Europees probleem. De minister var Landbouw draagt de verant woordelijkheid voor de schan delijke wantoestanden inzake vogelvangst. Er wordt niet geluisterd naar protesten uit binnen- en buitenland. De inter nationale raad voor de vogel bescherming en het World Wildlife Fund hebben onlangs geprotesteerd tegen de jacht dag uit in hun benarde kooitjes, misbruiken op kleine trek- Als in Italië volgend jaar maart de wet op de bescherming van dit soort vogels van kracht geworden zal zijn, dragen ruim 28.000 Belgen de weinig eervolle naam van de enige vogelvangers in Europa. Want België zal dan het enige land zijn, waar deze vogelvangst wettelijk is toegelaten. Dit ondanks het feit, dat België zich al in 1902 aansloot bij het verdrag van Parijs tot bescherming van de voor de landbouw nuttige vogels en zich daarbij verbond „haar wetgeving binnen drie jaar in overeenstemming te brengen met de bepalingen' van dit verdrag". Ondanks het feit ook, dat België er opnieuw bij was, toen in 1950 dit verdrag werd herzien en uitgebreid en zich verplichtte „ernaar te zullen streven de kinderen en de openbare mening op te voeden Het parool van de vogelvanger: beter vijf vogels in de hand dan een in de vrije om hen te overtuigen van de lUcht. noodzaak van het in stand houden en beschermen vogels". Al jaren protesteren ornitholo- elke morgen vakantie gen, biologen en minder weten- gaan vangen. Want het schappelijk gevormde vogel- geitjes vangen is liefhebbers tegen de maand elke dag of tenminste 5000 en 4000 vergunningen markten van Antwerpen vogels, tegen het onredelijk gebruik van pesticiden in België. De Raad van Europa vestigde de aandacht wereldopinie op de alarmerende groei van de Belgische vogel vangst. Ruim honderd vogel soorten worden in hun voort bestaan bedreigd en daaraari is België mede zwaar schuldig. De vogelvanger heeft slechts negatieve aspecten en geen en kele morele, economische of folkloristische reden kan haar rechtvaardigen. Alleen omdat de vogelvangst in België tot een politieke zaak gemaakt werd, blijft de. oplossing van het probleem uit. Uit politieke overwegingen sluiten de men sen, die de nodige maatregelen moeten en kunnen oren. Ook voor deskundigen van de voedsel- en landbouw organisatie van de V.N., die algemeen aannemen, dat scha delijke insekten en parasieten zich in de loop van de jaren hebben gewapend tegen de ge volgen yan allerlei insecticiden. Zo'n uitspraak bewijst, dat wij het bij het rechte eind hebben. We zijn natuur- en vogel liefhebbers, maar daarom nog geen vage idealisten. Het is reëel om te zeggen, dat deze massale vogelmoord te goedfe derde en vierde. Brussel geen vinken of sijsjes einde moet komen, want de Overal in de Belgisch-Duitse verkoopt. Onder het begrip vernietiging en het uit de vrije lucratieve grensstreek ten oosten van de openbare markt vallen niet de natuur halen van vele mil- vogelbeurzen in garages, pa- joenen zangvogels per jaar be en de land- bosbouw rij. De vanger zit meest- En al is het verboden vogels natuurlijke bondgenoten ont- Een distelvink of lijn EupenMalmédy ziet vogeluitroeiing" in België. Pro- putter brengt in de handel al in de weiden de kooitjes met tronaatsgebouwen, danszalen, tekent ook, dat testen, steunend op weten- gauw 100 franc op (zeven de lokvogels staan. Tientallen Daar wordt druk gehandeld, bouw, de tuin- tweehonderd, drie- over de grenzen te Engeland en Nederland, ge- vinkkoppel 250 franc (18 gul- honderd meter verder. In dat voorkomt nog niet, dat e: voegd bij smeekbeden uit'eigen den). Zelfs al moef een vanger hokjes met takken en twijgen vanuit België regelmatig clan- i de boer nog 1000 tot 5000 gecamoufleerd. (Artikel 3 neemt, die voor de verdelging insekten niet gemist kun- worden. In België worden destien vogels in Nederland de zangvogels opgeofferd het gebruik van de het verdrag van Parijs: het worden ingevoerd. Op 25 maart kortzichtige persoonlijke be- industrie ge- Wei betalen, dan nog houdt hij plaatsen en het gebruiken schreef de Nederlandse langen". worden vogelvangsten,, lijken aan de vogeltjesvangst heel vallen, kooien, netten, strikken, Vereniging tot ^Bescherming Een vogelvanger langs de aan dovemansoren te zijn ge- wat richt. Jaar op jaar geeft het vangers in de streek Belgische ministerie van Land- EupenMalmédy vangt bouw vergunningen uit. In 1945 anderhalve maand alleen al "verboden.). Midden Belgisch-Duitse grens, metse- - - l5' laar van beroep, maar ander- in vangen of doden van vogels is bouw. Misschien begreep de halve maand met vakantie, minister een typische Neder- bijna 10.000, tien jaar later al 1500 tot 2000 distelvinken, weiden liggen de netten. Daar- landse, aan de politiek ont ruim 19,000, in 1967 op 28.000. De vergunningen worden uit- chalets gegeven voor de periode 1 ok- plaatsen tober tot 15 november, juist de vangers in de buurt tijd van de grote trek. Wie in gedurende die tijd Mercedessen (vogeltjes wil vangen jelke dag wil doen, kan kleine 23 gulden gelijkende schuil- 'kooitjes met lokvogeltjes. grootste "Meestal putters of kruisingen n Eupen "van putters en parkieten, ook Malmédy. En ook de "vinken. Het gekwetter en ge- grote Ameri- fladder van de lokvogeltjes ,want m'n baas doet het ook graag", zegt: „Ik doe het voor daar 'tussenin "weer zouden u willen verzoeken het 6r tOCh voge1s daarheen te leiden, dat" niet s s leende zinswending als „Wij MAX DE BOK dat kanen, die in de weiden staan, "trekt de soortgenoten in hele Wat misschien als sport ide kleine man begonnen gunning krijgen. Wie het alleen groeide uit tot 'n omvangrijke vanuit zijn hok aan de touw- op zon- en feestdagen op de handel. Alleen in de provincie tjes en het net klapt in twee vogeltjes gemunt wil hebben, Luik zijn in deze anderhalve gedeelten verticaal ineen, kan voor 7,50 bij het minis- maand ruim 7000 vogelvangers Moeite hoeft de vanger terie terecht. aan het werk. In het Ant- zeker 20.000 werpse ruim 5600. Oost- Belgen gedurende anderhalve West-Vlaanderen zijn met bij: Zo worden de lijsters doodgeknepei de weg naar de braadpan. niet te doen. De lokvogeltjes werken voor hem. Slechts af en toe moet de vanger aan een ander touwtje trekken, om een lokvogeltje, dat met een broekje aan een stokje vast gebonden zit, een halve meter boven de grond te trekken zodat het vogeltje flink gaat fladderen. Het broekje is een linnen of leren bandje, dat onder de vleugels om het vogeiUjfje wordt gespannen en met een ijzertje en een sluit- speld aan het stokje wordt be vestigd. Het stokje werkt als een wip. Trekt de vanger niet aan het touwtje, dan ligt het lokvogeltje in een zeer onge makkelijke stand op een hoopje voer. Deze wipvogeltjes raken in hun benarde positie dikwijls volkomen uitgeput. Zo worden miljoenen vogels In de val ge lokt. Met netten en kooien en met behulp van afgepeigerde soortgenoten. Na de vangst komt de handel. Bij dülzenden verdwijnen de vogeltjes ln de auto's van de handelaars. Het verkopen van ™rt*£len, SwfdTt B'j°a tweederde de twaalfmiljoen jaarlijk. gevan wil nog niet zeggen, dat gen vogels overleeft het niet. En de vogelvanger houdt op de befaamde vogeltjes- vol dat hij een vogelvriend ie. Wat zou een vrij jong Europees gezin op een rustige zondag in september in Peking doen? Het antwoord is tamelijk conventioneel: want in grote trekken is een zondag in China evenals elders een rustdag; wel zijn de meeste winkels open en bezorgen de postbode en melkboer, maar fabrieken en kantoren zijn gesloten, en de mensen gaan uit, de vrije natuur in of naar parken. Peking Is weer een ordelijke stad ge worden. Hier en daar ziet men nog sporen van de culturele revolutie: het meest opvallend wel aan de voor gevels der vele kerken, waar nog flarden van de vermaarde „muurkran ten" wapperen. De kleine buitenlandse kolonie in Pe king beschouwt evenals de Chinezen de zondag als een dag om uitstapjes te maken of om alleen maar lekker lui te zijn. Ons gezinnetje mijn vrouw, mijn achtjarige dochtertje en lk is dol op die zondagse tochtjes, al ls de keus op het eerste oog niet bijster groot. Maar wat we kunnen bezoeken is indrukwekkend. Ten eerste de be faamde dierentuin, een der beste ter wereld, dan de westelijke heuvels, een zeer populaire plaats om te picknicken. Dan de graftombes van de Mlngdy- nastie, de Chinese Muur, en Peking9 trots: het Zomerpaleis. Als men wil kan men in een dagtocht zowel de Minggraven als de muur be zoeken, maar dat is enkel voor hen weggelegd die niet gauw moe zijn. Men gaat dan langs de grote noord westroute de stad uit. De graven lig gen op 'n afstand van twintig mijl, en de muur is ruim zeven mijl verder. Vorige zondag hebben we deze fikse tocht nog gemaakt met een bevriend gezin, plus een behoorlijke voorraad proviand. We gingen van Peking eerst naar de Nankoupas, waar de bergke ten van de Yenshan begint met de Pa- talingheuvels, die steeds steiler wor den. De weg is breed genoeg en aan vankelijk vrij rustig. We rijden door een echt boerenland, met hoog opge schoten korenvelden. Soms komen wc druk verkeer tegen, bussen, vracht wagens en veel fietsers. Een automo bilist moet twee soorten weggebruikers goed in de gaten houden: de wagens met groenten, bespannen met een os of een ezel, die op zijn elf en dertigst naar Peking sukkelt, met een slapen de voerman, die zich ook niet door de luidruohtige olaxonnades laat wakker maken, en de vuilnisophaler op de fiets. Deze functionaris heeft voor op z'n vehikel 'n grote open mand, waar- In hij, al rijdend, met bezem en sohep alle straatvuil weet te mikken. Deze acrobaat negeert blijkbaar ambtshal ve totaal alle verkeer. De ato&e Pe talingheuvels duiken plot- seling op, de weg wordt smaller en kronkelt steeds moeizamer omhoog, met bijzonder onoverzichtelijke boch ten, waarvan sommige gelukkig van 'n spiegel zijn voorzien. Af en toe kan men heel even de vermaarde muur zien. Maar daar staat plotseling na 'n scherpe bocht heel dit wonderwerk in al zijn glorie voor u. Bij de trappen die de toegang vormen staan een paar gebouwtjes en is ook een parkeerpleln. Het is nog niet zo heel lang geleden dat er nog geen weg naar dit wereldwonder was. Bezoe kers die per trein vanuit Peking in Paotow aankwamen op het station „van de Brug van de Groene Draak" moesten de rest van de tocht te voet afleggen, of per muilezel. De muur heet ln het Chinees: „Wan- Htsjong-tsjeng", wat betekent: mum- van 10.000 11 (Chinese mijl). Zijn lengte ls 2450 kilometer, hij is ruim 15 meter hoog, en boven ongeveer vijf meter breed. Ongeveer 220 jaar vóór Christus werd hij gebouwd door keizer Sje-Hwang-Tl, om het land tegen de invallen der Mongolen te beschermen. Herhaaldelijk werd dit ontzagwekken de bouwwerk gerestaureerd. Men heeft 'n onvergetelijk uitzicht vanaf de bovengang, maar zonder rubberzo len is 't niet geraden de steile treden te beklimmen. Er ls veel bezoek. Hier en daar staan watorverkopers. ,Wlj zoeken wat schaduw op, aan de voet van de vele wachttorens, die vroeger gebruikt werden voor uitkijk. In geval van alarm werden er houtvuren op aangelegd. Plotseling staan we voor 'n bordje, waarop in 't Chinees en En gels; „Vreemdelingen mogen alleen met speciale toestemming dit punt pameren". Mijn dochtertje protesteert, Bezoekers vun de Chi nese Muur klimmen naai een van de grote wacht' torens. Een geliefd zondags tochtje voor de bewoners van Peking. maar lk ben blij dat we de vermoei ende klauterpartlj niet behoeven voort te zetten. We zoeken onze wagen weer op en wel dra zijn we op de „lange weg" die om zoomd ls met enorme stenen olifanten, kamelen en leeuwen en beelden hovelingen, die de weg naar de graven bewaken. Het is een allerbekoorlijkst plekje grond, de heuvel waar de graf tombes der Mlngkeizers liggen. Het ls er rustig, er zijn maar weinig bezoe kers en men hoort de vogete zingen. De grafmonumenten staan onder grote pijnbomen en palmen. Hier en daar ligt een stenen urn omge vallen ln het hoog opgeschoten gras. Een boottochtje op de enorme vers van het Zomerpaleis is uiter aard een wat uitbundiger uitstapji Wie een geschikte boot wil hebben, moet er zondags vroeg bij zijn, want er zijn maar vijf of zes overdekte boten te huur. Ons bootje is ruim genoeg voor aoht personen en heeft ook een kastje om het proviand te bergen. Wij hebben, om ons dochter tje gezelschap te geven, een bevriend gezin met ook een meisje uitgeno digd. De Chinese roeier heeft alle ruimte voor zijn riemen. De tocht gaat te midden van hele bossen drlj vende purperen lotusbloemen het diepblauwe water. We glijden voorbij bevallige pagoden en fraaie witmarmeren boogbruggetjes. lijkt wel op een antiek miniatuur. Jammer dat het steeds drukker gaat worden en dat onze oren overstelpt worden met onafscheidelijke propa- gandaleuzen uit talloze luidspreker*. Het zomerpaleis is niet een soort mimuseum als Windsor Castle of het Prado in Madrid. Het is veeleer soort gezelligheidsgelegenheid oir picknicken, te zwemmen en te v delen. Onze boot moet steeds behoed zamer varen, want het water krioelt de mannen in te wollen zwembroeken, de in eendelige zwarte of Rroene bad pakken. De badmutsen zijn van door schijnend plastic. Onze boot glijdt rustig verder langs het statige Zomerpaleis en de tempel van de Zee der Wijsheid. Daar zien we de enorme marmeren boot, die keizerin Tsoe Hsi liet fc>ouwen. Na tuurlljk is de oever van de vijver ook „versierd" met een reusachtig schilderij, waarop Mao, in wit pak, ter herdenking van zijn historl schc negenmij lszwemtooht Yang-tse, twee jaar geleden. Een paar weken geleden maakten hier een boottochtje, Juist toen de Chinezen deze tocht herdachten. Hele groepen jonge mannen zwommen over het meer, en duwden foto's van Mao voor zich uit, die op binnenbanden geplaatst hadden. Wie dit fraaie, maar meestal drukke meer verlaten wil, moet zijl bootje onder een der kleine sierlijk» overbrugde doorgangen doorsturen. Dan is men plotseling in een wereld van onwerkelijke rust. De luidspre kers zijn hier vrijwel onhoorbaar. On ze roeier maakt vast, stapt en verdwijnt in een bosje te slapen. WIJ maken onze lunchpak- jes open. Een bootje met zes Chinese jongelui drijft voorbij. Vier spelen op de gitaar en twee op dc balalaika. Merkwaardig genoeg spelen ze: Car naval in Venetië. Later gaan we zwemmen ln het ondiepe, lauwe wa ter. En tenslotte keren we, tegen de schemering, weer hulswnarts, naar de stad. Copyright Th»> i Toronto/Leid*#

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 15