peKing
belgen,
vogel
vangers
van
europa
MOORD
PARTIJEN
IN
DE
HERFST
BEZOEK
AAN
MUUR
EN
ZOMERPALEIS
BRUSSEL.— Elk
jaar, in anderhalve
maand tijd,
worden in België
12 miljoen
zangvogels allerlei
vinken, sijsjes,
zanglijsters, Europese
kanarievogels,
kruisbekken, grote
lijsters en spreeuwen
tijdens de grote
vogeltrek van
hun vrijheid en
vaak van hun leven
beroofd. Veel
spreeuwen en
lijsters verdwijnen
in de braadpan.
De vogeltjes die de
vrijheidsberoving
overleven komen via
de vogeltjesmarkten
in volières of
kleine kooitjes
terecht. Over het
algemeen kunnen
ze niets meer
bijdragen tot het
instandhouden
van hun soort
omdat ze,
weggenomen uit de
vrije natuur, niet
paren en broeden.
helemaal, maar hij kan moeilijk
volhouden, dat hij de bedoeling
van de brief niet begrepen
heeft. Want de Nederlandse
vereniging vroeg hem duidelijk
het vangen van in het wild
levende vogels in België te
verbieden of toch in ieder geval
zo'n verbod uit te vaardigen
aan Nederland gren-
Bij honderden zitten de lokvogeltji
kwetterend en fladderend om hun soortgenoten in de vangnetten te lokken.
coördinatiecomité voor de be
scherming van vogels, Roger
Arnhem, zegt: „Wij zijn geen
extremisten, geen halfzachte
idealisten, maar realisten. De
vogelvangers zijn alleen maar
op geld uit, ze zijn volkomen
negatief. Ze nemen alleen
maar van de natuur, zonder
er ooit iets voor terug te
geven. Ons land ligt op een
kruispunt van de voornaamste
trekwegen van de Europese
vogels en het zijn vooral de
trekvogels uit Noord, en Oost-
Europa die in België gevangen
worden. Deze vogels worden
in hun landen van herkomst
beschermd. De vogelvangst hij
ons is dus geen nationaal
probleem, maar een Europees
probleem. De minister var
Landbouw draagt de verant
woordelijkheid voor de schan
delijke wantoestanden inzake
vogelvangst. Er wordt niet
geluisterd naar protesten uit
binnen- en buitenland. De inter
nationale raad voor de vogel
bescherming en het World
Wildlife Fund hebben onlangs
geprotesteerd tegen de jacht
dag uit in hun benarde kooitjes, misbruiken op kleine trek-
Als in Italië volgend jaar maart
de wet op de bescherming van
dit soort vogels van kracht
geworden zal zijn, dragen ruim
28.000 Belgen de weinig
eervolle naam van de enige
vogelvangers in Europa. Want
België zal dan het enige land
zijn, waar deze vogelvangst
wettelijk is toegelaten. Dit
ondanks het feit, dat België
zich al in 1902 aansloot bij
het verdrag van Parijs tot
bescherming van de voor de
landbouw nuttige vogels en
zich daarbij verbond „haar
wetgeving binnen drie jaar in
overeenstemming te brengen
met de bepalingen' van dit
verdrag". Ondanks het feit ook,
dat België er opnieuw bij was,
toen in 1950 dit verdrag werd
herzien en uitgebreid en zich
verplichtte „ernaar te zullen
streven de kinderen en de
openbare mening op te voeden Het parool van de vogelvanger: beter vijf vogels in de hand dan een in de vrije
om hen te overtuigen van de lUcht.
noodzaak van het in stand
houden en beschermen
vogels".
Al jaren protesteren ornitholo- elke morgen vakantie
gen, biologen en minder weten- gaan vangen. Want het
schappelijk gevormde vogel- geitjes vangen is
liefhebbers tegen de
maand elke dag of tenminste 5000 en 4000 vergunningen markten van Antwerpen
vogels, tegen het onredelijk
gebruik van pesticiden in
België. De Raad van Europa
vestigde de aandacht
wereldopinie op de alarmerende
groei van de Belgische vogel
vangst. Ruim honderd vogel
soorten worden in hun voort
bestaan bedreigd en daaraari
is België mede zwaar schuldig.
De vogelvanger heeft slechts
negatieve aspecten en geen en
kele morele, economische of
folkloristische reden kan haar
rechtvaardigen. Alleen omdat
de vogelvangst in België tot
een politieke zaak gemaakt
werd, blijft de. oplossing van
het probleem uit. Uit politieke
overwegingen sluiten de men
sen, die de nodige maatregelen
moeten en kunnen
oren. Ook voor deskundigen
van de voedsel- en landbouw
organisatie van de V.N., die
algemeen aannemen, dat scha
delijke insekten en parasieten
zich in de loop van de jaren
hebben gewapend tegen de ge
volgen yan allerlei insecticiden.
Zo'n uitspraak bewijst, dat wij
het bij het rechte eind hebben.
We zijn natuur- en vogel
liefhebbers, maar daarom nog
geen vage idealisten. Het is
reëel om te zeggen, dat
deze massale vogelmoord
te goedfe derde en vierde.
Brussel geen vinken of sijsjes einde moet komen, want de
Overal in de Belgisch-Duitse verkoopt. Onder het begrip vernietiging en het uit de vrije
lucratieve grensstreek ten oosten van de openbare markt vallen niet de natuur halen van vele mil-
vogelbeurzen in garages, pa- joenen zangvogels per jaar be
en de land-
bosbouw
rij. De vanger zit meest- En al is het verboden vogels natuurlijke bondgenoten ont-
Een distelvink of lijn EupenMalmédy ziet
vogeluitroeiing" in België. Pro- putter brengt in de handel al in de weiden de kooitjes met tronaatsgebouwen, danszalen, tekent ook, dat
testen, steunend op weten- gauw 100 franc op (zeven de lokvogels staan. Tientallen Daar wordt druk gehandeld, bouw, de tuin-
tweehonderd, drie- over de grenzen te
Engeland en Nederland, ge- vinkkoppel 250 franc (18 gul- honderd meter verder. In dat voorkomt nog niet, dat e:
voegd bij smeekbeden uit'eigen den). Zelfs al moef een vanger hokjes met takken en twijgen vanuit België regelmatig clan-
i de boer nog 1000 tot 5000 gecamoufleerd. (Artikel 3
neemt, die voor de verdelging
insekten niet gemist kun-
worden. In België worden
destien vogels in Nederland de zangvogels opgeofferd
het gebruik van de het verdrag van Parijs: het worden ingevoerd. Op 25 maart kortzichtige persoonlijke be-
industrie ge- Wei betalen, dan nog houdt hij plaatsen en het gebruiken
schreef de Nederlandse langen".
worden vogelvangsten,, lijken aan de vogeltjesvangst heel vallen, kooien, netten, strikken, Vereniging tot ^Bescherming Een vogelvanger langs de
aan dovemansoren te zijn ge- wat
richt. Jaar op jaar geeft het vangers in de streek
Belgische ministerie van Land- EupenMalmédy vangt
bouw vergunningen uit. In 1945 anderhalve maand alleen al "verboden.). Midden
Belgisch-Duitse grens, metse-
- - l5' laar van beroep, maar ander-
in vangen of doden van vogels is bouw. Misschien begreep de halve maand met vakantie,
minister een typische Neder-
bijna 10.000, tien jaar later al 1500 tot 2000 distelvinken, weiden liggen de netten. Daar- landse, aan de politiek ont
ruim 19,000, in 1967 op
28.000.
De vergunningen worden uit- chalets
gegeven voor de periode 1 ok- plaatsen
tober tot 15 november, juist de vangers in de buurt
tijd van de grote trek. Wie in
gedurende die tijd Mercedessen
(vogeltjes wil vangen
jelke dag wil doen, kan
kleine 23 gulden
gelijkende schuil- 'kooitjes met lokvogeltjes.
grootste "Meestal putters of kruisingen
n Eupen "van putters en parkieten, ook
Malmédy. En ook de "vinken. Het gekwetter en ge-
grote Ameri- fladder van de lokvogeltjes
,want m'n baas doet het ook
graag", zegt: „Ik doe het voor
daar 'tussenin "weer zouden u willen verzoeken het 6r tOCh voge1s
daarheen te leiden, dat" niet s s
leende zinswending als „Wij
MAX DE BOK
dat kanen, die in de weiden staan, "trekt de soortgenoten in hele
Wat misschien als sport
ide kleine man begonnen
gunning krijgen. Wie het alleen groeide uit tot 'n omvangrijke vanuit zijn hok aan de touw-
op zon- en feestdagen op de handel. Alleen in de provincie tjes en het net klapt in twee
vogeltjes gemunt wil hebben, Luik zijn in deze anderhalve gedeelten verticaal ineen,
kan voor 7,50 bij het minis- maand ruim 7000 vogelvangers Moeite hoeft de vanger
terie terecht. aan het werk. In het Ant-
zeker 20.000 werpse ruim 5600. Oost-
Belgen gedurende anderhalve West-Vlaanderen zijn met bij:
Zo worden de lijsters doodgeknepei
de weg naar de braadpan.
niet
te doen. De lokvogeltjes
werken voor hem. Slechts af en
toe moet de vanger aan een
ander touwtje trekken, om een
lokvogeltje, dat met een
broekje aan een stokje vast
gebonden zit, een halve meter
boven de grond te trekken
zodat het vogeltje flink gaat
fladderen. Het broekje is een
linnen of leren bandje, dat
onder de vleugels om het
vogeiUjfje wordt gespannen en
met een ijzertje en een sluit-
speld aan het stokje wordt be
vestigd. Het stokje werkt als
een wip. Trekt de vanger niet
aan het touwtje, dan ligt het
lokvogeltje in een zeer onge
makkelijke stand op een hoopje
voer. Deze wipvogeltjes raken
in hun benarde positie dikwijls
volkomen uitgeput. Zo worden
miljoenen vogels In de val ge
lokt. Met netten en kooien en
met behulp van afgepeigerde
soortgenoten.
Na de vangst komt de handel.
Bij dülzenden verdwijnen de
vogeltjes ln de auto's van de
handelaars. Het verkopen van
™rt*£len, SwfdTt B'j°a tweederde de twaalfmiljoen jaarlijk. gevan
wil nog niet zeggen, dat
gen vogels overleeft het niet. En de vogelvanger houdt
op de befaamde vogeltjes- vol dat hij een vogelvriend ie.
Wat zou een vrij jong Europees gezin op een rustige zondag in
september in Peking doen? Het antwoord is tamelijk conventioneel:
want in grote trekken is een zondag in China evenals elders een
rustdag; wel zijn de meeste winkels open en bezorgen de postbode en
melkboer, maar fabrieken en kantoren zijn gesloten, en de mensen
gaan uit, de vrije natuur in of naar parken.
Peking Is weer een ordelijke stad ge
worden. Hier en daar ziet men nog
sporen van de culturele revolutie:
het meest opvallend wel aan de voor
gevels der vele kerken, waar nog
flarden van de vermaarde „muurkran
ten" wapperen.
De kleine buitenlandse kolonie in Pe
king beschouwt evenals de Chinezen
de zondag als een dag om uitstapjes te
maken of om alleen maar lekker lui
te zijn. Ons gezinnetje mijn vrouw,
mijn achtjarige dochtertje en lk is
dol op die zondagse tochtjes, al ls de
keus op het eerste oog niet bijster
groot. Maar wat we kunnen bezoeken
is indrukwekkend. Ten eerste de be
faamde dierentuin, een der beste ter
wereld, dan de westelijke heuvels, een
zeer populaire plaats om te picknicken.
Dan de graftombes van de Mlngdy-
nastie, de Chinese Muur, en Peking9
trots: het Zomerpaleis.
Als men wil kan men in een dagtocht
zowel de Minggraven als de muur be
zoeken, maar dat is enkel voor hen
weggelegd die niet gauw moe zijn.
Men gaat dan langs de grote noord
westroute de stad uit. De graven lig
gen op 'n afstand van twintig mijl, en
de muur is ruim zeven mijl verder.
Vorige zondag hebben we deze fikse
tocht nog gemaakt met een bevriend
gezin, plus een behoorlijke voorraad
proviand. We gingen van Peking eerst
naar de Nankoupas, waar de bergke
ten van de Yenshan begint met de Pa-
talingheuvels, die steeds steiler wor
den. De weg is breed genoeg en aan
vankelijk vrij rustig. We rijden door
een echt boerenland, met hoog opge
schoten korenvelden. Soms komen wc
druk verkeer tegen, bussen, vracht
wagens en veel fietsers. Een automo
bilist moet twee soorten weggebruikers
goed in de gaten houden: de wagens
met groenten, bespannen met een os
of een ezel, die op zijn elf en dertigst
naar Peking sukkelt, met een slapen
de voerman, die zich ook niet door de
luidruohtige olaxonnades laat wakker
maken, en de vuilnisophaler op de
fiets. Deze functionaris heeft voor op
z'n vehikel 'n grote open mand, waar-
In hij, al rijdend, met bezem en sohep
alle straatvuil weet te mikken. Deze
acrobaat negeert blijkbaar ambtshal
ve totaal alle verkeer.
De ato&e Pe talingheuvels duiken plot-
seling op, de weg wordt smaller en
kronkelt steeds moeizamer omhoog,
met bijzonder onoverzichtelijke boch
ten, waarvan sommige gelukkig van
'n spiegel zijn voorzien. Af en toe kan
men heel even de vermaarde muur
zien. Maar daar staat plotseling na
'n scherpe bocht heel dit wonderwerk
in al zijn glorie voor u.
Bij de trappen die de toegang vormen
staan een paar gebouwtjes en is ook
een parkeerpleln. Het is nog niet zo
heel lang geleden dat er nog geen weg
naar dit wereldwonder was. Bezoe
kers die per trein vanuit Peking in
Paotow aankwamen op het station
„van de Brug van de Groene Draak"
moesten de rest van de tocht te voet
afleggen, of per muilezel.
De muur heet ln het Chinees: „Wan-
Htsjong-tsjeng", wat betekent: mum-
van 10.000 11 (Chinese mijl). Zijn
lengte ls 2450 kilometer, hij is ruim 15
meter hoog, en boven ongeveer vijf
meter breed. Ongeveer 220 jaar vóór
Christus werd hij gebouwd door keizer
Sje-Hwang-Tl, om het land tegen de
invallen der Mongolen te beschermen.
Herhaaldelijk werd dit ontzagwekken
de bouwwerk gerestaureerd. Men
heeft 'n onvergetelijk uitzicht vanaf
de bovengang, maar zonder rubberzo
len is 't niet geraden de steile treden
te beklimmen. Er ls veel bezoek. Hier
en daar staan watorverkopers. ,Wlj
zoeken wat schaduw op, aan de voet
van de vele wachttorens, die vroeger
gebruikt werden voor uitkijk. In geval
van alarm werden er houtvuren op
aangelegd. Plotseling staan we voor
'n bordje, waarop in 't Chinees en En
gels; „Vreemdelingen mogen alleen
met speciale toestemming dit punt
pameren". Mijn dochtertje protesteert,
Bezoekers vun de Chi
nese Muur klimmen naai
een van de grote wacht'
torens. Een geliefd zondags
tochtje voor de bewoners
van Peking.
maar lk ben blij dat we de vermoei
ende klauterpartlj niet behoeven voort
te zetten.
We zoeken onze wagen weer op en wel
dra zijn we op de „lange weg" die om
zoomd ls met enorme stenen olifanten,
kamelen en leeuwen en beelden
hovelingen, die de weg naar de graven
bewaken. Het is een allerbekoorlijkst
plekje grond, de heuvel waar de graf
tombes der Mlngkeizers liggen. Het ls
er rustig, er zijn maar weinig bezoe
kers en men hoort de vogete zingen.
De grafmonumenten staan onder
grote pijnbomen en palmen. Hier
en daar ligt een stenen urn omge
vallen ln het hoog opgeschoten gras.
Een boottochtje op de enorme
vers van het Zomerpaleis is uiter
aard een wat uitbundiger uitstapji
Wie een geschikte boot wil hebben,
moet er zondags vroeg bij zijn, want
er zijn maar vijf of zes overdekte
boten te huur. Ons bootje is ruim
genoeg voor aoht personen en heeft
ook een kastje om het proviand te
bergen. Wij hebben, om ons dochter
tje gezelschap te geven, een bevriend
gezin met ook een meisje uitgeno
digd. De Chinese roeier heeft alle
ruimte voor zijn riemen. De tocht
gaat te midden van hele bossen drlj
vende purperen lotusbloemen
het diepblauwe water. We glijden
voorbij bevallige pagoden en fraaie
witmarmeren boogbruggetjes.
lijkt wel op een antiek miniatuur.
Jammer dat het steeds drukker gaat
worden en dat onze oren overstelpt
worden met onafscheidelijke propa-
gandaleuzen uit talloze luidspreker*.
Het zomerpaleis is niet een soort
mimuseum als Windsor Castle of het
Prado in Madrid. Het is veeleer
soort gezelligheidsgelegenheid oir
picknicken, te zwemmen en te v
delen. Onze boot moet steeds behoed
zamer varen, want het water krioelt
de mannen in
te wollen zwembroeken, de
in eendelige zwarte of Rroene bad
pakken. De badmutsen zijn van door
schijnend plastic.
Onze boot glijdt rustig verder langs
het statige Zomerpaleis en de tempel
van de Zee der Wijsheid. Daar zien
we de enorme marmeren boot, die
keizerin Tsoe Hsi liet fc>ouwen. Na
tuurlljk is de oever van de vijver
ook „versierd" met een reusachtig
schilderij, waarop Mao, in wit
pak, ter herdenking van zijn historl
schc negenmij lszwemtooht
Yang-tse, twee jaar geleden. Een
paar weken geleden maakten
hier een boottochtje, Juist toen de
Chinezen deze tocht herdachten. Hele
groepen jonge mannen
zwommen over het meer, en duwden
foto's van Mao voor zich uit, die
op binnenbanden geplaatst hadden.
Wie dit fraaie, maar meestal
drukke meer verlaten wil, moet zijl
bootje onder een der kleine sierlijk»
overbrugde doorgangen doorsturen.
Dan is men plotseling in een wereld
van onwerkelijke rust. De luidspre
kers zijn hier vrijwel onhoorbaar. On
ze roeier maakt vast, stapt
en verdwijnt in een bosje
te slapen. WIJ maken onze lunchpak-
jes open. Een bootje met zes Chinese
jongelui drijft voorbij. Vier spelen op
de gitaar en twee op dc balalaika.
Merkwaardig genoeg spelen ze: Car
naval in Venetië. Later gaan we
zwemmen ln het ondiepe, lauwe wa
ter. En tenslotte keren we, tegen de
schemering, weer hulswnarts, naar
de stad.
Copyright Th»> i
Toronto/Leid*#