Zelfs geen brons voor onze vier dames
FANNY: „WAT VIND IK DAT SNEU VOOR DIE MEIDEN'
Ed de Noorlander is
niet geheel tevreden
W0LDE DEED WAT BIKILA HAD CEZECD
STAFETTE IN ZELFDE TIJD
ALS CUBA EN RUSLAND
...En toen Piet van der Kruk aan
thuis dacht kreeg hij vleugeltjes
Aad Steylen liep
marathon fit uit
Ada Kok:
„Ik moest
wat laten
zien...!
Een ballon,
een ballon,
een
ballonnetje
VERSPRINGEN
DEED HEM
DE DAS OM
1 MAANDAG 21 OKTOBER 1968
(Van onze speciale verslaggever Herman van BergemJ
XICO CITY Op de voorlaatste rij van het gereserveerde
leelte voor atleten in het Olympisch Stadion zaten Truus
lennipman, Mieke Sterk en Wilma van den Berg naast elkaar,
ij zaten negenendertig slopende minuten uit, op van de spanning
n de zenuwen. Er vroeg iemand: „Waar is Corrie (Bakker)?"
ruus Hennipman keek met ogen vol tranen om en kon alleen de
land naar voren brengen om te wijzen. Mieke Sterk sloeg haar
irmen om Truus Hennipman heen. Het waren drie inzielige
iguurtjes op die propvolle tribune. Toen verschenen de oplich
tende letters op het scorebord: 1. V.S. in 42.8, wereldrecord; 2.
luba 43.4; 3. Rusland 43.4; 4. Holland 43.4; 5. Australië 43.4.
Het wereldrecord, dat de Nederlandse ploeg de dag tevoren had
gelopen, was verloren gegaan.
11 De tijd die vierentwintig uur eerder
goed was voor dat record, leverde niet
tens brons op. De laatste Russin, Lud-
nilla Samotesova, was zwaarder ge-
chapen dan Corrie Bakker en had de
nish, blijkens de foto, ook iets eerder
epasseerd. Lamgeslagen, niet in staat
woord uit te brengen, stond het
rietal op en verwijderde zich.
De loting was gunstig geweest, baan
lrie, met links Frankrijk en Duitsland,
echts de V.S., Engeland, Cuba, Rusland
Australië. Wilma van den Berg gaf
bis eerste loopster het stokji
n djiieke Sterk, die minder liep dan
haar gewend is. Truus Hennipman
-erloor terrein en Corrie Bakker kon het
n de eindsprint niet bolwerken tegen de
lubaanse Miguelina Cobian en de Rus-
De Amerikaanse sneltrein Wyomia
Tyus was toen al over de streep.
elkaar heen geslagen,
iep het viertal dat sterk favoriet
de olympische titel op de 4
neter, de glooiende uitgang
kleedruimten op. Er welden tranen op
toen de drie naast elkaar, geëmotio
neerd, op het resultaat wachtten, ston-
te. ien de gezichten strak. Derde of vierde?
Niemand die het met zekerheid durfde
zeggen. Mieke Sterk at een banaan,
eel Wilma van den Berg streek
«eiste maal haar „staartje"
Truus Hennipman zat als
Ibeeld de ogen constant gevestigd op
(Van onze speciale verslaggever
Herman van Bergem)
MEXICO CITY De Nederlandse
afvaardiging eet in restaurant 4b.
Daar hangen aan de zoldering de
kleurige ballonnen die ook, in
groter formaat, boven de stadions
zweven en het handelsmerk van
deze Spelen zyn. Twee Tsjechen,
bijna op het punt om naar huis te
gaan, trokken twee ballonnen
omlaag en lieten de dingen
leeg lopen. Er waren nogal wat
Nedérlandse atleten in het
restaurant. Men hoeft al niet meer
te raden. De langsten sprongen
omhoog, de kleineren pakten
bezems en de manager stond
machteloos toe te kijken hoe zijn
zoldering binnen vyf minuten
geheel was geplukt. In het ernaast
liggende restaurant had men ook
iets in de gaten gekregen en ook
daar waren de ballonnen razend
snel in tassen verdwenen. De „af
braak" van de Spelen is begonnen,
ln de restaurants, terwille van de
herinnering aan oude records, die
hier klapten als ballonnen.
het scorebord. De spanning was gebro
ken, de spanning was teruggekeerd.
Ad Paulen, in vuurrood jasje ten teken
dat hij tot de internationale atletiekfede-
ratie behoort, kwam naar de Nederland
se kolonie en hief vier vingers op. Nog
wilden ze het niet geloven? Alleen
coach Ton Eykenboom wilde wel zeggen
dat hij er een voorgevoel van had gehad,
de dag tevoren al. De ploeg moest niet
alleen optornen tegen de ontstellend
sterke Amerikaansen, maar ook nog te
gen de druk van het favoriet zijn.
Coach Jacob Dikken, altijd vriendelijk
glimlachend vanachter de brilleglazen,
sprak troostwoorden, die geen enkel ef
fect sorteerden. Toen kwamen de cijfers.
De enige die spoedig bij haar positieven
was, heette Corrie Bakker. Chef d'équi-
pe Jo Moerman: „Die heeft haar gal
dan ook uitgespuwd. Mieke ging niet zo
sterk en dat kreeg ze van Truus te horen.
Corrie nam het op voor Truus en kon
zich ontladen".
Corrie Bakker was ook de enige, die
in de eetzaal een vol bord haalde. De
andere drie zaten nog steeds verslagen
in hun kamer. Ze konden geen woord
uitbrengen. Een zo zekere plak was
een „niet" geworden. Begeleidster van
de damesploeg Fanny Blankers-Koen:
„Wat vind ik dat sneu voor die meiden.
Dezelfde tijd als de bronzen medaille-
lewinnaar en dan ernaast grijpen. Ik had
het hen zo graag gegund".
Ëen vierde plaats Is prachtig in zulk
een eminent gezelschap. De ploeg liep
geen tiende seconde minder als de dag
tevoren maar de handen bleven leeg. De
„Westphaltriomf", waarvoor men hei
melijk enige vrees had gekoesterd, ging
ook niet door.
NEGENDE
PLAATS,
TRIOMF VAN
DE EENLING
MEXICO CITY Op het terras naast
het Teatro Insurgentes, dat met zijn
fraaie mozaïekgevel van buiten meer
belooft dan het van binnen kan schen
ken, zei Piet van der Kruk: „Ik ben der
de in mijn groep en twaalfde in totaal.
Ik hoop dat er van de groep van de gro
ten een paar achter me blijven want
dan word ik misschien tiende en heb ik
voldaan aan de eis van het NOC te be
uren later riep de zwaargewicht: „Ik
ben negende geworden".
Er zijn in de wereld honderd en tien
landen aangesloten bij de internationale
krachtsportfederatie; er waren in Mexi
co slechts achttien landen die atleten be
zitten, rijp voor het grootste toernooi ter
wereld. Een van die landen was Neder
land met Piet van der Kruk, die in de
vroege uren van zaterdag zijn uitzending
waar maakte met een Nederlands record
stoten (187,5 kg), die tweemaal het to
taalrecord verbeterde en tenslotte tien
kilo meer tilde: 487,5; bovendien werd
hij negende. In Mexico-City werd Piet
van der Kruk ook overwinnaar op zich
zelf, hij behaalde de „triomf van de
eenzame". Tegenover de concurrentie
behoedzaam gekoesterd door helpers en
fans, stelde Piet van der Kruk zijn
trouwe helper Chris Hovens en dr. Mos
terd namens de olympische leiding in
de zaal, er was roeien, er was hockey
en Piet van der Kruk is slechts een ge-
wichtheffer, en ook nog een eenling.
Het plan was aldus opgesteld: met
drukken beginnen met 155 kg. En dan
opklimmen tot 165; met trekken aanvan
gen met 135 en tot 145 komen en met
stoten van 175 via 185 tot 190 kilo's ko
men. Een enkele beurt miste hij bij het
drukken, zodat hij op 160 uitkwam; bij
trekken eindigde hij op 140 en met sto
ten op 187,5 kg. Er had inderdaad meer
ingezeten als ik het achteraf bekijk. Als
ik met drukken en trekken vijf kilo
meer had gepakt en met stoten 7,5 kilo,
had dat gekund. Maar een goede klas
sering was me meer waard dan een ho
ger totaal. Het trekken ging bij de trai
ning niet best en dan moet je geen risi
co nemen. Bovendien had ik niet meer
nodig. Ik stond even hoog als Perdue
maar die woog zwaarder en Levecq
mocht me niet voorbij. José Marcel Be-
trian, die in Rome en Tokio coach
was van de ploeg van de Antillen en nu
weer hier is, had die Fransman bij de
training gezien. Toen het erop aankwam
en Levecq 200 kilo moest pakken met sto
ten, zei Beurian: „Maak je geen zorgen,
dat haalt ie niet."
En hij haalde het ook niet.
Piet van der Kruk, uitgezonden als
kansloze waarvan hij zelf volkomen
was overtuigd was een gelukkig man
onder de rieten parasol op het zonover
goten terrasje. Hij luisterde met aan
dacht naar Chris Hovens, de praeses
van de Kon. Ned. Krachtsportbond, die
met Betrian had overlegd en tot deze
conclusie was gekomen: Piet kan veel
meer. Hij kan de 540 halen en Shabotins-
ky zegt zelfs dat de 550 erin zit. Maar
hij moet zijn techniek wijzigen. Piet
heeft te veel kracht nodig om voor te
slaan. Dat speelt hem ook met trekken
parten. Maar hij kon zijn techniek na
tuurlijk niet in de laatste weken wljzt-
„Die aanvangsstoot van 175 kilo ging
niet best. Toen moest ik ineens aan
thuis denken, aan mijn vader en mijn
moeder en aan iedereen die me post
heeft gestuurd. Mijn gemoed schoot vol
en ineens kreeg ik vleugeltjes. Ik dacht:
Nu zal ik 'm pakken ook". En Piet van
der Kruk pakte 'm. Hij veegde met de
rug van zijn hand over zijn ogen, maak
te het stereotype gebaar van tweemaal
naar achter buigen om te voelen of de
riem om zijn massale middel goed zat
en stootte tot 197,5 kilo toe.
De snelle tiller deed even zijn ogen
dicht. „Het is met gewichtheffen net
als in een boek lezen om te trachten iets
te onthouden. Dan concentreer je je ook,
je doet je ogen dicht om alles goed in
je op te nemen. Dat doe ik met de hal
ter. Je moet volledig geconcentreerd
tillen. Ik ben dan ook blij dat ik acht
van de negen beurten goed had. Die ene
beurt met drukken was fout, ik denk
dat ik even met mijn tenen van de grond
ben gegaan".
„Ik weet nog niet wat ik ga doen. Die
laatste weken waren verschrikkelijk. Ho
vens heeft me enorm geholpen en bijge
staan, gelukkig. Maar ik weet niet of ik
verder kan gaan. Er moet zo ontzet
tend veel voor verzet worden en mijn
werk mag er niet onder lijden.
In leder geval ga ik door tot en met
de Nederlandse kampioenschappen begin
volgend jaar. Dan kijk 'k wat ik verder
ga doen: op naar de 550 kilo of stoppen"
Voorlopig doet Piet van der Kruk niets.
„Ik ga nu aan mijn kleurenschema wer
ken. Ik wil met zo'n bruine kop thuis
komen. Hij peinst even, kijkt wazig in
de verte en mompelt: „In de avonduren
zou ik best een school willen hebben.
Maar ik denk dat Je daar zo'n twintig
duizend gulden voor nodig hebt". Hij
lacht de gedachte weg. De kansloze, die
de triomf van de eenzame behaalde.
PIET VAN DER KRUK
m verwachtingen ruimschoots
voldaan
(Van onze speciale verslaggever
MEXICO CITY „Het I» toch wel
duidelijk geworden, dat het hanteren
van de wereldranglijst by 'n uitverkielng
eigeniyk een waanzinnige zaak ia. Ik
was er nog by na het slachtoffer van
geworden ook". Ed de Noorlander zei
het wat verbitterd na zijn olympische
tienkamp, waarin hy op een niet
verwaohte negende plaats was geëindigd.
„Ik had zo graag het record van Eef
Kamerbeek gepakt. Maar dat ver
springen van vrydag heeft me de das
om gedaan. By die 6,90 meter zat ik
ruim een voet voor de balk en die dertig
centimeter hadden me precies 81 punten
meer opgeleverd".
Ed de Noorlander, die op het aller
laatste moment aan de olympische ploeg
werd toegevoegd, kan terugzien op een
byzonder goede tienkamp. De 23-jarige
Rotterdammer heeft ln het veLd van
's werelds beste tienkampers uiteraard
geen dominerende roL gespeeld, maar
met een totaal van 7554 punten zesen
veertig punten meer dan hy ooit be
haald heeft, is de student in de economie
zyn uitverkiezing dubbel en dwars
waard geweest.
„Waarom heeft het N.O.C. niet wat
meer vertrouwen in my gehad. Ais ik
(Va
MEXICO CITY Plaza de la Constitucion, po-
Pulair Zocalo genaamd, op zondagochtend. Tachtig
marathonalleten aan de start voor het beulswerk
over ruim 42 kilometer. Onder hen de favoriet
Abebe Bikila, die ondanks ziekten z(jn zinnen
heeft gezet op de derde zege in twaalf jaar. Eerst
Rome, toen Tokio, thans Mexico City. Na tien
kilometer kykt Bikila achterom, ziet de „bezem
wagen" en stapt in.
0' grote sensatie van deze olympische marathon
vend ail vroeg iin het begin plaats, maar de offiaier
van de ïyfwacht vain keizer Haiie Selassie heeft
een vervanger, Wolde, die de eer van het vader-
la id knap verdedigt en alls eerste de taertanbaan
ven het Olympisch Stadion opsnelt.
M mo Wolde gebruikte zijn verstand en het heeft
h< .1 goud op de mamafthon opgeleverd. Abebe
Bikila had het voor de Spelen gezegd: „Wanneer
Wolde verstandig loopt kan ik mijn illusies op
®en derde gouden medadttiLe wel opgeven".
Br volgen er nog zesentwintig. En dan arriveert
te enige Nederlander, Aad Steylen, opvallend tot.
Hy heeft niet de bekende oranje broek aan, maar
een wiitte, van Duitse maikely, „dde om het lichaam
zit alsof hy er niet is". Bovendien stoot wdit de
zon af en oranje niet. Aad Steylen heeft een
prestatie geleverd, want de diva ma's onderweg
en in.het stadion waren nauwelijks te tellen.
Grootste drama Abebe Bikila, geheel „dood", zo
als wielrenners dat zo kernachtig uitdrukken.
Uren later hangt Aad Steylen in appartement 204
van gebouw 22 Ln het olympisch dorp op zijn
bed. De andere leden van de ploeg zijn aan het
eten. Aad Steylen moet even op toeren komen.
„Ik ben blij dat ik er ben. Het was een zware
marathon. Je kon het tempo niet te hoog nemen
en je moest je eigen race lopen. .Anders ga ie
kapot. Ik heb in het begin, zo'n kilometer of vijf,
de kopgroep bijgehouden, maar dat plan heb ik
natuurlijk laten varen. Als je niet je eigen tempo
loopt krijg je zuurstofschuld en is het gelijk
afgelopen. Daarom heb ik ook veel alleen gelopen.
Het is prettig om gezelschap te hebben, maar
niet op deze hoogte. Onwillekeurig ga je mee en
dan loopt het fout."
Het was een vreemde marathon. Zoneter keerpunt
van het grootste en voornaamste plein dn Mexico
City leidde de route naar het monument Ouitlahuac
op de luxe boulevard Faseo de Reforma. Dat
monument moest gerand worden en toen ging
het rechtstreeks naar het stadion, wtaar op dat
moment de hoogspringers benig waren formida
bele prestaties te leveren en de estafetteploegen
van de Ver. Starten de ene gouden plak na de
andere binnenhaalden.
ik dc zaak niet geforceerd heb. De debacle van
Belgrado, toen ik moest uistappen, wilde ik voor
alles voorkomen en myn voornaamste opzet was
om binnen te komen
Aad Steylen kwam birmen, fit en in goed tempo.
Ln het stadion, op deze zondag tot de nok gevuld,
werd vergeefs gewacht op de komst van w onder-
loper Bikila, zoals Langs de route door de stad
„met een lelijke klim, die je echt wel merkte"
waar tienduizenden enthousiast de lopere be
groetten.
De Engelsman Timothy Johnston had na vijftien
kilometer de leiding overgenomen van de Belg
Gaston Roelants. Tien kilometer verder gingen
de Ethiopiër Wolde en de Ken/iaan Temu aan
kop en die situatie bleef ongewijzigd. Aad Steylen
streed op zijn eigen wijze in de middenmoot. „Het
resultaat valt me mee." Zevenentwintigste :n een
van de zwnairete nummers van het omvangrijke
atletrtekprommaeen prestatie.
Ook hij werd in hot stadion opgevangen door
leden van de medische dienst, die iedere artileet
een rood - wwtgcblokrte handdoek van king size-
afmetingen om de schouders hingen. Ook hij
getuige van de drama's van de laatste meters:
lopers, dde hinkend binnenkwamen als bij een
vierdaagse die te zwaar is geweest; lopers die
kronkelend van de kramp over het gras rolden
en per brancaid werden weggebrachtlopere die
met woeste' gebaren hun schoenen van hun
brandende voeten trokken. Niet Aad Steylen.
enige vaderlandse marathonloper, dde tot arri
veerde. HIJ had geen last gekend en geen vermetele
poging gedaan om de voor hem toch onbereik
bare top sdo lang mogelijk bij te houden.
Dc Ethiopiër Wolde nam in de
fakkel v&n z(jn landgenoot Bikila i
dit in grootse styi en liep na aank
geiyk met de andere atleten was aan
gewezen, had lk ook veertien dagen in
Sankt Moritz kunnen trainen en dat was
vooral myn 150 meter ten goede ge
komen. Ik liep nu zeventien seconden
langzamer dan lk normaal kan. Natuur-
ïyk speelt de hoogte hier een grote rol.
maar lk geloof toch, dat ik sneller had
gekund dan de vier minuten en 37.8
seconden die er nu uitkwamen".
De Noorlander was duidelijk onte
vreden met die 1500 meter. Hy vergat
echter, dat hy door de overwinning op
het laatste nummer uiteindeiyk van de
dertiende naar de negende plaats was
geklommen. Het was niet de enige over
winning van de Rotterdammer, Ook op
het eerste nummer van de tweede dag.
de 110 meter horden, had hy met de Rus
Avllov, de snelste tijd gemaakt: 14.5
seconden. De tweede dag leverde hem
trouwens toch zeer goede resultaten op.
De werpnummere, die door coach Ton
Eykenboom dè laatste weken zeer goed
onder handen genomen waren, gingen
veel beter dan anders het geval is. Het
discuswerpen leverde 41,70 meter op en
by het speerwerpen kwam 50,22 meter
op het scorebord. Het meest tevreden
was De Noorlander echter met het
polsstokhoogspringen, waar hy 4,20
meter in zyn eerste poging haalde. Een
persooniyk record. „De 4.30 en 4.40
hadden er wellioht ook nog Ingezeten,
maar boven de lat draai ik nog niet
voldoende in. Maar daar ga lk deze
winter wel wat aan doen".
In het heroïsche gevecht om de me
dailles op de tienkamp is Bill Toomev
de sterkste gebleken. Maar een wereld
record zat er voor de 29-Jarlge Ameri
kaan toch niet ln. Toomey, die op de
tweede dag de Duitser Hans Joachim
Walde en wereldrecordhouder Kurt
Bendlin steeds dichter bij zag komen,
won ulteindeiyk met een totaal van 8193
punten." Na afloop verklaarde Toomey:
„Als lk op de 1500 meter onder de 4
minuten en 35 seconden had gelopen,
had lk het wereldrecord gehad. Die
gouden medaille was me echter veel
meer waard. Ik wilde geen risico lopen.
Vooral voor Walde heb lk angst gehad.
Hy ls op de tweede dag erg sterk en ik
weet, dat hy een zeer goede 1500 meter
kan lopen. Gelukkig waren de Inspan
ningen voor hem ook te groot geweest"
Voor Hans Joachim Walde, de 25-
jarige aankomende arts, was het zilver
zijn tweede olympische medaille. In To
kio had de Duitser achter Willi Holdorf
en de Rus Rein Aun. die nu op de eerste
dag wegens een blessure moest uitvallen,
het brons veroverd. „In Milnchen wil ik
er weer bij zijn en misschien wordt het
dan goud", aldus de opgetogen Walde
Kurt Bendlin maakte tijdens de laatste
dag de sprong van de zesde naar de
derde plaats door voortreffeiyke resul
taten hy het polsstokhoog (4,60i en het
speerwerpen (75,42 m). Zyn totaal be
droeg 8064 punten, slechts 47 punten
minder dan dat van trainingsmakker
Walde.
W.K. zwemmen eerste
keer in 1971
MEXICO De eerste wereldkampioen
schappen zwemmen zullen in 1971 wor
den gehouden. Ze vinden plaats in de
laatste week van augustus of de eerste
week van september. De plaats wordt
het volgend jaar aangewezen. Genève
en Rome dingen naar de organisatie
ervan, maar ook wordt de kandidatuur
verwacht van een aantal Amerikaanse
I"
(Van een speciale verslaggever
MEXICO CITY. „Dat heb Ik nou
altijd", verzuchtte Ada Kok na afloop
van de series honderd meter vlinder
slag. „Ik wist dat ik niet voluit be
hoefde te gaan om bij de laatste zestien
te komen. Daarom zwom ik heerlijk
ontspannen. Maar toen ik wilde gaan
sprinten, ging het opeens niet meer
Dat was de verklaring van de voor
Ada's doen matige 1.08,5, waarmee zij
zich als negende plaatste voor de halve
finales, 's Middags ging de wereld
recordhoudster echter weer als van
ouds. „Ik zag er een beetje tegenop
Je regelt je ademhaling hier anders
Maar toch moest ik wat laten zien.
Dat is me gelukt ook", vertelde
opgelucht. Met een tyd van 1 min. 6,2
sec. won Ada Kok de eerste halve
finale, waarby zy dc Amerikaanse Sue
Shields met handslag klopte. In de
tweede halve finale, waarin Nel Bos
naar een voor haar doen goede 1.08,5
reikte, waren alleen Lyn McClement.s
en Ellie Daniel een fractie van een
seconde sneller. „Ik ben al meer dan
tevreden, wanneer ik morgen bij dr
eerste drie eindig", aldus Ada. „De
honderd meter ligt me niet zo. Het is
een gok. Er ls geen sprake van dat je
zo'n race kunt indelen. In nauweiyks
één minuut moet je een goede start
hebben, goed keren, bard sprinten en
dan ook nog goed uitkomen bij de
laatste slag. Er is tussen de drie Ame
rikaanse meisjes, de Australische en
mij zo weinig verschil, dat de vorm
van het ogenblik beslissend zal zijn.
Wie ik als myn gevaariykste concur
rent beschouw? Daar heb lk niet zo
op gelet. Ik zwem mijn eigen race en
doet dat zo goed mogeiyk".
Bij de aankondiging van de halve
finales waren Ada Koks grootste succes
en teleurstelling onder elkaar op het
elektronische scorebord verschenen
wereldrecord Ada Kok met 1.04,5,
olympisch record Sharon Stouder 1.04,7.
Vier jaar geleden by de Spelen van
Tokio ontnam het Amerikaanse meisje
Ada Kok het olympisch goud en het
wereldrecord. Het wereldrecord heeft
Ada weer in handen. Nu rest nog het
r
ADA KOK
vandaag in de prUzen?
goud als grandioze apotheose van een
opmerkelijke zwemcarrière. Daar mikt
Ada op. Is het niet op de honderd
meter van vandaag dan op de twee
honderd meter, die later ln de week
gezwommen wordt.
By de ereceremonie van de drie fina
les, die gisteren werden gezwommen,
ging de „Stars and stripes" achtmaal
omhoog. Alleen de 16-jarige Austra
lische Karen Moras voorkwam op het
allerlaatste moment een complete Ame
rikaanse feestavond door zich op de
400 meter nog juist voor de derde Ame
rikaanse, Pam Kruse, te wringen.
Wereldrecordhoudster Claudia Kolb,
die bij de vorige Olympische Spelen
zilver behaalde op de schoolslag, was
ongenaakbaar op de 200 meter wissel
slag. Ze finishte slechts 1,2 sec. boven
haar eigen wereldrecord. Op het podium
werd zij geflankeerd door haar land-
genotes Sue Pedersen (2.28,8) en Jan
Hennc (2.31,4), die al eerder het zilver
en goud verdeelden op de 100 meter
vrije slag.
Debbie Meyer beheerste de 400 meter
vrije slag. Zij won in 4 min. 31,8 sec.,
een tijd die niet slecht afsteekt tegen
haar op zeeniveau gemaakte wereld
record van 4.24,5.
SCHAAKOLYMPIADE
Bobby Fisher met
stille trom weg
LUGANO De Amerikaanse ploeg ui
de schaakolympiade heeft grootmei-stei
Bobby Fisher an verdere deeinemins
aan het toernooi uitgesloten omdat hll
zonder opgaaf van redenen I» vertrok
ken.
Fisher (25) had geklaagd over de on
voldoende verlichting in de jaarbeurshal
van Lugano waar het toernooi wurdt ge
houden. HU is vrijdagmiddag uit Lugano
vertrokken en daarna niet moer gezien
HU heeft zelfs niet aan zijn eigen ploeg
genoten verteld wat zijn plannen waren
Nederland, dat het toernooi startte met
een overwinning (3^ „n België
verloor zaterdag met 2V4—1V4 van Hon
garije.
In de wedstrijd tegen Paraguay staut
Nederland met 2—1 voor. De afgebroken
partU Van Ree tegen Silva staat gewon
nen voor SUva. waardoor de uitslag
waarechijnlük wordt