mem
rnnrn
„JE KUNT HIER NET ZO GOED
Coach Muys
legt de knoet
EERSTE ALS LAATSTE WORDEN" er constant op
ITE0C068
Zwoelheet Acapulco is een vergeten hoek
Zorgen zijn voor „magnana
en zo ver is het nog niet
Van Dorp draagt
vlag bij opening
„Er is hier
geen moer
te beleven
ALS BLIKJES OP ZIJN
DE POORTEN DICHT
Het NOC zei:
Gaan jullie
zo maar cloor'
WOENSDAG 9 OKTOBER 1968
DE LEIDSE COURANT/
PAGINA 9
(Van onze speciale verslaggever Herman van Bergem
ACAPULCO In nauwelijks een half uur vliegt de Mexicaanse
maatschappij Aeronaves van Mexico City naar Acapulco, in alle
folders ter wereld beschreven als het wonderoord, de parel van
de Pacific. Voeg het allerbeste van de Rivièra, Florida en West-
Indië tezamen en men heeft de badplaats Acapulco, waar volgens
de serie Dubbelspion nogal het een en ander gebeurt. Als de deur
van het vliegtuig open gaat, wordt door een onzichtbare hand
een muur van hitte naar voren geschoven. Het was die dag drie
enveertig graden en de temperatuur van het water negenentwin
tig graden. In de airconditioned kamers van de hotelpaleizen
het hotel dat die luxe niet heeft, kan geen kwartje voor een kamer
vragen bleef het drukkend heet en uit de kraan voor koud wa
ter kwam een lauwe straal, die weinig of geen verfrissing bracht.
Op een bergpiek ligt het super de luxe
a hotel Caleta. In het midden een tropische
I plantentuin, manner in de gangen, ter
rassen waarop gevoetbald kan worden.
Lakeien in vol ornaat lopen met bladen
I vol drank rond, want het is warm en
J dan moet er wat worden ingenomen. In
j de bar, waar ventilatoren vergeefs pogen
I enige verkoeling te brengen, zit de chef
d'equipe van de zeilploeg, Sjoerd Roden-
3 huis, met zijn ploeg. De één een cola, de
ander een tonic. Twee in plaatselijke
kledij gehulde manen tokkelen op gitaren
en zingen niet al te zuiver. Zij worden
i afgewisseld door een mini-bandje waar
van de drummer tot in de verre omtrek
I te horen moet zijn. En dan denkt men:
„Zo, zo, die zeilers gaan naar Acapulco,
leven vijf weken in een chique hotel, va
ren wat en gaan naar het volgende fes
tijn". En dan zeggen die zeilers: „Hier
I is geen moer te beleven. Alleen de plaat
selijke televisie en die is niet te ver
staan. De muziek is gisteren pas geko
men en die hoeft voor ons niet, als we
's avonds doodmoe van het water komen.
Als je ergens iets bestelt, is dat hemel
tergend duur en we hebben ook maar
twee dollar per dag. We kunnen ons niet
veroorloven ons goed in de •qjasserij te'
doen, want dan ben je zo failliet. We
knoeien maar wat in de wastafel. We
willen wel eens, noem maar op, tafel-
tennissen. Moet je net geloven, tafelten
nissen". Ze zitten wel luxe, maar ze kun
nen er niet leven. Ook hier is het de
schijn die bedriegt.
Diepbruin gebrand zijn ze van het wa
ter gekomen. „We varen nu van elf tot
zes uur. In het begin niet, want je ver
brandt levend. Kalmaan beginnen, dan
opvoeren. We hebben op zeeniveau dan
wel geen last van hoogteverschil, maar
je moet aan die verschrikkelijke hitte
wennen. De mensen hier zeggen zelfs dat
het warm is. Als je van het water komt,
wil je wel wat drinken, maar hoewel dit
ons olympisch dorp is, krijgen we niets
voor niets".
Vergeten hoek
De zeilers zitten in de „vergeten hoek",
in het olympisch dorp in Mexico City
liggen in elk geval Spaanse kranten. In
het chique hotel Caleta in Acapulco, waar
de woningen van de arme Indianen zorg
vuldig achter palmbomen en cactussen
zijn weggestopt om de image van luxe
oord niet te schaden, liggen ook kranten,
te koop. En wie leest er Spaans? Van de
onlusten in Mexico City was de zeilploeg
totaal onkundig. Men hoort er niets, er
is zelfs vergeten om voor vervoer te zor
gen naar de openingsceremonie van de
Spelen. In allerijl is getracht nog plaat
sen in de vliegtuigen, die om het uur
gaan„. te reserveren. De zeilers staan op
de wachtlijst.
„Men heeft van ons wel eens. een ver
keerde indruk. Om te zeilen rribet je nu
eenmaal water hebben en dat is er toe
vallig niet in Mexico City of Tokio of
f Van onze speciale verslaggever H>
i Bergt i
MEXICO CITY Tegen het decor van donkere bergen, met daurboven een
bijifa Nederlandse wolkenlucht, perste Paul Hoekstra alles eruit. Terwijl
kanocoaeh Karei Muijs, op de fiets naast de magnifieke, speciaal aangelegde
Cuemancobaan reed, klonk van de tribunes een fanatiek gejuich. Naast de
kanobaan roeide de Mexicaanse acht voorbij. Het goud was al binnen voor
de Mexicanen, die de trainingen gratis mogen volgen en daarvan druk
gebruik maken. Puul Hoekstra hoorde slechts de stem van zijn coach:
„Uitstekend Paul, prima" en hij keek op zijn stopwatch. Paul Hoekstra liet
de peddels zakken en boog diep voorover. Het was die dag de eerste keer
dat hij, na een zware ochtend training, in de middaguren, alles had mogen
geven. Karei Muijs was tevreden. Omzichtig leidt hij zijn mannen en de twee
dames naar een top. Hij heeft alles zorgvuldig herekend, zijn ploeg als laatste
naar Sankt Moritz laten gaan en er niet meer dan een week „genoeg om
afscheid te nemen" tussen gelaten om naar de Spelen te vertrekken.
Dit is cle J)aisy", de fraaie zeilboot
van de Rotterdamse garagehouder
Ben Verhagen en zijn bemanning
Nico de Jong. Zij hopen in Acapulco
tot de top van de FD-klasse door
te dringen en moeten daartoe niet
geheel kansloos worden geacht.
(Van onze speciale verslaggever Herman van Bergem)
MEXICO-CITY Op zondag is de rfj het grootst. Hele
gezinnen vormen een honderden meters lange sliert voor
nummer één is geworden in dc stad met de brede boulevards
maar ook met de verstikkende benzinedamp die uit vele
duizenden auto's kruipt. Bü elk stoplicht en dat zijn er
wat in een stad met zes miljoen inwoners walmt het
uitlaatgas in de lucht en blijft daar lui hangen! In de avond
uren, als in de schots en scheef aan elkaar gebouwde stad
met de luxueuze woonwijken cn de monstrueuze nederzettin
gen van de allerarmsten, die zichzelf een krot van blik en
bijeengezochte stenen hebben gebouwd, de lichten nauwe
lijks voldoende zijn om het donker te verdringen omdat op
de meeste boulevards weinig grote winkels zijn, slaat de
damp neer op de koffie en het bier dat voor open ramen
wordt genuttigd. Propvol afgeladen bussen wringen zich
door het verkeer, waarin het techt van de slimste geldt
anders komt men van rechts nooit weg. Waarin de woor
den Villa Olimpica regelmatig vallen.
Het zijn de mannen en vrouwen en kinderen die hun ogen
hebben uitgekeken op het dorp van negenentwintig toren
flats, op de grandioze trainingsaccommodaties, de ruime ga
zons waar de hele dag vuiltjes worden weggepikt en de
asfaltstraten darop ook de hele dag wrdt gebezemd.
Mexfco-City heeft een leger werkers aan het dorp aange
trokken, herkenbaar aan hun „werkkledij". De in fleurige
kleuren geklede meisjes die frisdranken offreren, de man
nen met de bezem op de overall, de meisjes die als hostess
dienst doen en zij die in de met een merkwaardig geplooid
zeil overtrokken colatentjes werkzaam zijn. Voor de poor
ten van de Olympische stad staan onveranderlijk de man
nen van de militaire politie die in de kille avonduren hui
verend pasjes controleren. Sinds kort is de bewaking ver
scherpt. De atleten hebben niets te vrezen maar voor de pers
is een limiet gemaakt: niet meer dan honderdvijftig, dan
gaan de poorten dicht. Een ambtenaar met aanleg voor hel
ontdekken van eieren van Columbus heeft het zo simpel
mogelijk gemaakt. Bij de poorten liggen honderdvijftig blik
ken herkenningstekens. Tegen inlevering van hel „pasje"
wordt zo'n blikje uitgereikt en als de honderdvijftig zijn
gesleten, is de zaak uitverkocht cn gaan de poorten op slot
Zodra iemand eruit gaat, dan kan de volgende erin. Sim
peler kan het niet.
De strengste bewaking is ingesteld bij het roei- en kano
complex in Xochimilco. De botenhuizen, waarin een kapitaal
ligt opgeslagen, zijn nauwelijks te bereiken.Voor sportlieden,
toeschouwers en pers aparte poorten. En die perspoort geeft
alleen toegang tot de tribunes die tijdens de trainingen
gratis worden opengesteld. Maar rechts, ver weg, ligt ook
het botenhuis van de Nederlandse roeiers en dat van de
kanoploeg en daar bevinden zich de deelnemers indien zij
niet op het water vertoeven. Het is een hordenloop over
matrozen om die te bereiken, want dat watersportcentrum
dient vanzelfsprekend onder toezicht te staan van de marine.
De matroos begeeft zich naar een onder een parasol wegge
doken heer, die eruit ziet als een admiraal en dat misschien
ook wel is. Aan alle kanten druipt het goud van hem af en
na een uitvoerige uitleg van de matroos volgt (meestal) een
kort knikje met het hoofd van de oppermachtige. Maar er
is nog een poort en daar herhaalt zich de procedure. In
feite zit die tweede admiraal er voor zoete koek bij, want
hij kan moeilijk tegen het verlof van zijn collega ingaan.
Mochten roeiers of kanovaarders zich in de botenhuizen be
vinden, dan zitten daar nog eens drie mannetjes per boten
huis om met een resoluut handgebaar de toegang te weige-
Rome. Dus moeten we ergens anders
heen. En omdat we een groep vormen j
die niet zo enorm groot is, ziet het gast- J
land er een mooie reclame in ons dan
maar meteen in een luxe badplaats te
stoppen. Maar dat is zeker geen winst, j
Als ze in Mexico City om een bepaald
soort koffie vragen, die we wel mogen
drinken, komt die koffie er. Wij vragen
er elke dag om en elke dag is het weer I
„magnana" geblazen. Een medische dienst
hebben we evenmin. We worden wel ver-
zorgd als we iets hebben, maar toch nietEr slaat hier een Unge deining en om
door een eigen arts. Apai-te keukens be- twaalf uur komt er wind. onze wedstrtf-
staan ook niet. We zitten hier met zo'n de|l zyn om een uur en je vergaat hier
zeshonderd man. maar de Australiër of van dc draaiwinden. Trouwens, als er
de Japanner of de Hollander eet alle- hc|emaal geen wind is. blijven er golven,
maal hetzelfde". net js ti|er eigenlijk een vrij slecht zeil-
oord. Dan kunnen ze wel zeggen dal we
Bedriegelijk j hier toch maar met mooi weer zitten.
De indruk dat zeilers altijd en overal behalve 's nachts, want dan breken dc
in de watten worden gelegd, is dus wel tropische buien los en jaagt dc bliksem
bedriegelijk. Maar'er„is géén sprake van dóór dc lucht, maar we hebben liever
bben j-egen inet goed zeilwater. Het
zeiler meer I den er drie wint. Dc man, die in een
ne hier het paar wedstrijden niet verkeerd heeft gc-
i /.eten, wordt olympisch kampioen. Er is
geen peil op te trekken.* Je kunt net zo
goed eerste als laatste worden, maar wc
weten nu al dat het strafpunten zal re
genen. Die winddraaiingen zijn
stelbaar en er wordt met het mi
fel gezeild.
Hier zal van alles mogelijk zijn, want
het is een onpeilbare situatie waarin we
zeilen. Dat geldt zowel voor de Finn als
de Draak en de Flying Dutchman, de
klasse waarin we uitkomen. Moet je na
gaan. Toen we vorig jaar hier waren,
iïïïKT 1 %verden we 12, 8 en 6 en toen stonden
eerste. Het werd toch nog derde, want
de laatste wedstrijd kwamen we niet
verder dan een tiende plaats. Deze wed
ren. Ze zijn geen matroos, geen admiraal, gew>
personeel. Over de vraag of er wellicht stagnatie zal kunnen
ontstaan als straks honderden atleten( en anderen) in bussen
door het gigantische verkeer geloodst moeten worden, maakt
men zich geen zorgen, dat is voor Magnagna en zo ver is
het nog lang niet.
Keiharde mentaliteit
Het is moeilij om binne kort bestek een indruk te krijgen
van de Mexicaan, maar Nederlanders die er al vele jaren
wonen, verzekeren dat achter de fagade van vriendelijkheid
en hulpvaardigheid die soms aan het onwaarschijnlijke grenst,
een keiharde mentaliteit schuil gaat. Behalve de rijkaards,
die blijkens de buitenwijken met de immense villa's in niet
zo gering aantal aanwezig zijn, moet eenieder voor zich
vechten. En ook die Nederlanders verbazen zich nog steeds
over verscheidene zaken. Ze willen er maar niet aan dat
Mxico-City een „tepito" heeft, een dievenmarkt waar men
doodgemoedereerd uitstalt was is gestolen en waar de be
stolene zijn eigen spullen terug kan kopen. Langzaamaan
wennen ze ook aan de vier soorten taxi's die door de stad
crossen en waarvan de beginnelig natuurlijk steeds de ver
keerde, ds de duurste pakt.
Op de boulevards rijden de pesero's die een bepaalde route
tussen twee punten rijden en waarin men voor een peso
(dertig cent) stapt. De chauffeur kan vjjf
strijden worden stuk voor stuk een slij--
tageslag. Er zijn duizend kleinigheden,
die van invloed kunnen zijn. En er
wordt als duivels gezeild. We hebben een
paar onderlinge wedstrijdjes gehouden en
daar gebeurden dingen die ongelofelijk
zyn. Ze schieten door het kleinste
gaatje".
Verlammend
Het is half tien geworden. De zeilploeg
gaat naar bed. „We hebben eigenlijk
geen vertier nodig. Elke avond ben je
doodop door die verlammende hitte en
het moeilijke zeilen. Daarom is het maar
goed dat we zo vroeg zijn gegaan. Je
moet gevoel voor de golven krijgen. Bo
vendien hebben onze boten bijna een
maand op een schip in een warm ruim
gelegen. Je moet ze helemaal bijregelen,
net als een motor die je uit elkaar hebt
gehaald. En als je dan nagaat dat we
eer) wM nodijj-'hebbén-gehad om hiér'
te wenoen, heb je hog maar tWee tvekén
voor dd fest". Aan de rest wordt gesleu
teld. Er wordt geschuurd aan de boten
om elke oneffenheid te verwijderen, er
•dt geoefend, elke dag weer. Met de
enschap dat het zowel een eerste als
een laatste plaats kan worden.
I In het zwoelhete Acapulco staan de
i vecikopere van souvenirs, van meloen, van
limonade en snoepgoed loom tegen hun
J karretjes langs de haven. In de grote
kamers van hotel Caleta slapen geza-
i menlijk drie Nederlanders. De palmen in
de siertuin wuiven aristocratisch.
Ze kunnen niet minder in de schijn
wereld van Acapulco, waar de hoge
bastions voor de rijken der aarde met
frisse lucht worden gevuld en de stank
uit de krotten van dc armen naar buiten
dringt. Van airconditioning hebben ze
misschien we! eens gehoord.
I Toch grijpt hij in een vacuüm als hij,
weer voorzichtig zijn blik richt op de
strijd om de medailles en de betere
plaatsen. „De vorm van de dag zal voor
een groot deel doorslaggevend zijn.
Reken maar dat er veel fotofinishes
zullen zijn. De top zit uiterst dicht bij
elkaar. In Tokio konden \ye drie tot vier
favorieten aanwijzen. Het zijn gr hier
al zeven tot tien. Een kleinigheid, de
loting, de vorm van het moment, dat
alles is mede bepalend voor de plaats
in de eindrangschikking".
Karei Muijs weert alle lof af. Maar
het feit blijft bestaan dat de kanosport
op technisch gebied een enorme vlucht
heeft genomen en sinds hij in 1959, vlak
voor de Spelen in Rome in „hobbydienst"
van de Nederlandse kanobond kwam.
Het was een sober begin dat in 1,962
uitgroeide tot een job van drie dagen
per week en vervolgens een full-time-
werkkring. Karei Muijs is een perfectio-
nist en een idealist. Hij is verslingerd
aan het kanovaren en aan zijn pupillen,
een fijn stel dat vrije tijd opoffert, zelf
de training zorgvuldig bijhoudt als de
mogelijkheden ontbreken en met een
ontembare wilskracht naar de top voert.
De kleine bond met niet meer dan
200 wedstrijdvaarders zit met niet min
der dan acht vertegenwoordigers in
Mexico: Paul Hoekstra die de K-l en
K-2 vaart. Anton Geurts in de K-2 en
K-4, Paul Bunschoten, Bram Muusse en
Jan Wittenberg die me^ Geurts dc vier
completeren" (reserve is' Jan Verhaard),
Miekê Jaapfes in de KM en xpet Thea
Bergers-Duif in de twee. j
Karei Muijs legt de knoet" er wel
bovenop. Ze slikken het omdat'.zc wetpn
dat het bi-oodnodig is. „Do training is
hier nog zwaarder dan in Nederland.
Vooral in eèn zo hoog opgevoerde con
ditie kan onze winst liggen. Sinds een
jaar trainen we tijdens de weekeinden
tweemaal per dag. Vrijwel alle andere
Watorpoloërg verloren
MEXICO-CITY Het Nederlands wa-
I terpoloteam heeft gisteren in het Univer
sitaire zwembad een oefenwedstrijd ge-
j speeld tegen Rusland. Onze landgeno
ten verloren mét 105. De tussenstan
den waren: 3—3. 3r-0, 3—1 en 1—1. -
ploegen, en zeker de Oosteuropese.
weten niet anders. Ik onderken dan ook
bij hen een zekere onverschilligheid en
spiermochcid. We hopen uit hun training
die niets bijzonders meer voor hen is,
een psychologisch voordeel te trekken
Het is bij ons eigenlijk net zo als bij de
schaatsers. De Russen dachten dat ze
geweldig hadden getraind. Toen bleek
dat de Nederlanders het nog zwaarder
hadden gedaan. Dc spiermoeheid gaan
we te lijf met een loop- en fietstraining
en die is ook niet mak, na de watertrai
ning. Afwisseling is noodzakelijk, hoe
wel kanovaarders tegenwoordig niet
meer dat armen- en schouderwerk doen
als vroeger. Ik ben er atijd een voor
stander van geweest de grote rompspie
ren te gebruiken". Het klassieke voor
beeld daarvan vaart voorbij, de Deen
Erik Hansen die de peddels als de benen
van een balletdanser luchtig door het
water haalt en alecn dc romp beweegt
Hij is Europees-, wereld- en olympisch
kampioen. Het lijkt of hij het water
nauwelijks raakt en ruist voorbij, gelijk
matig en vloeiend Met een verlekkerde
blik volgt Karei Muijs hem.
cn als hü niet vol zit. sl
het raampje op de manl
welke hoek de wind waa
onbekend geblev
•kt hü onderweg zUn.vinger uit
van iemand die wil weten uit
Hoe dat in de winter moet. is
type is de taxi die bij
hotels zijn gestationeerd. Bij de chauffeurs is hel gewuonti
om af te dingen op de prijs die men wel tevoren moet vast
stellen. Het is geen kwestie van wantrouwen van tie klant
en van poging tot oplichting van de chauffeur, het is een
normale zaak. Een derde type zUn de taxi's met een meter
en daarmee kan men zich moeilijk een buil vallen, mits de
chauffeur niet een ommetje maakt, wat een Duitser over
kwam die voor een stukje van. naar later bleek, tien mi
nuten, meer dan een uur in de taxi had gezeten. En maar
kjjken naar die meter die onvervaard doordraaide. En dan
is er tenslotte de siteo. voorzien van een radio, waarvoor men
behalve het metergeld een peso extra betaalt. Niet veel. maar
het kan wel gebeuren dat de chauffeur de radio heelt af
gezet en met zijn vriendelijkste glimlach hü hel afrekenrn
op het muziekkastje tikt.
Katteogen
Om het verkeer enigszins aan banden te leggen, heeft men
dikke bobbels sterk vergrote „katteogen" hier en daar
neergelegd. Je voel het wel als de chauffeur het niet ziet en
als de gemeentelijke overheid in een drieste poging om du-
roekeloze chauffeurs toch tot de orde te dwingen twee van
die rijen bobbels achter elkaar heeft geplaatst, is het lopen
geblazen, want de bepaald niet van de laatste jaargang zijnde
taxi's gaan dan wel door een veer. Men noemt die bulten
„•topes", maar bulten blijven het.
Het zijn zo maar enige krabbels, die geen enkele indruk
geven van wat de Mexicaan is en doet. Hij probeert echter
in deze tijd van handtekeningen jagen en speldjes ruilen
wel overal een slaatje uit Ie slaan. Per slot van rekening
zijn er maar eens in een mensenleven Olympische Spelen in
je land. Volgens bokser Henko Baars werd hij constant* ge
sneden als hij maar even de enigszins misvormde neus in
de stad steekt „Ze schrijven met een vork", zei hij in zijn
beste Amsterdams en dat ls heel wat beter dan zijn Spaans
Rd de Noorlander iril trachten w
Mexico het Nederlands record up
de tienkamp van Eef Kamerbeek
te verbeteren. Op de foto legt hij
.irh toe op het hoogspringen, ren
onderdeel, dat non wel mor énige
„pin
item
atbai
Mexicaanse politie
ontdekte zwendel
MEXICO-CITY Dc MexiCMiu« po-
litie heeft gisteren twaalf personen ge
arresteerd, die van plan waren kaar
tjes zwart te verkopen. Het betrof in
het bijzonder kaartjes voor de openings
ceremonie en de gymnastiekwedstrij-
den. Er is voor deze evenementen al
wekenlang geen toegangsbewijs meer te
krijgen en op de zwarte markt weid er
al tot twintigmaal de oorspronkelijke
prijs voor geboden. De gearresteerden
hangt gevangenisstraf of een zware boe
te boven het hoofd.
(Van oh it speciale verslaggever Herman van Bergem)
MEXICO-CITY Fred van Dorp, aanvoerder van de waterpoloploeg. is door
chef de mission A. J. H. Dokkum aangewezen als vlaggedrager voor Nederland
tijdens de openingsceremonie van de Spelen, die saterdag wordt gehouden.
Van Dorp wordt zondag dertig jaar. Hij heeft 147 Interlandwedstrijden gespeeld
en o.a. deelgenomen aan de Spelen van I960 in Rome en van 1964 in Tokio.
Nederland zal bij het défilé worden vertegenwoordigd door ongeveer 130 atleten
en officials. Een gedeelte van de roeiploeg ontbreekt, omdat de roeiwedatrijden
reeds zondagmorgen om negen uur beginnen op de baan van Xochimilco. De
zeilers zullen waarschijnlijk wel aanwezig eijn, zij komen daarvoor over uit
,3ij ons had alleen Anton Geurts die
romptechniek, van nature, de rest heeft
het moeten aanleren. Verder hebben we
twee jaar getraind op de ademhalings
techniek. Men beweert wel dat adem
halen iets natuurlijks is, dat niet ge
wijzigd kan worden, althans zeer moei
lijk, maar wij hebben het tegendeel
bewezen. Hoe het straks uitpakt is een
tweede maar het kan. En we zijn in
ademhalingsétonomie vijftien procenti
vooruit gegaan". Karei Muijs hoeft 'geen'
sfjhemais Uv raadplogen. Hij heefV-ailr.d
..in zijp hoofd, "bezeten als hij ls van zijn
ploeg en dc sport. Hij offerde een maand
ydkantie op om met het medisch team,
dat destijds naar Mexico ging. mee te
kunnen. Hij wilde er met zijn neus
bóvenop zitten cn het nieuwste van het
nieuwste een gunste van zijn pupillen
•ontdekken. Drie jaar geleden, toen de
selectie voor het eerst „naar hoogte"
ging, in Oostenrijk, legde hij alles al
vast. Het jaar daarop, in Arosa, breidde
{tij zijn eigen „rapport" uit. Met gebruik-
'hnajrine van.de onderzoekingen die di
Van -Leeuwen "en prof. Biersteker deden,
heeft hij zijn „eigen stijl" ontwikkeld
Met hart en ziel werkt hij aan zijn
sport,, die als een fontein onder hoge
druk omhoog is gespoten.
Vreemde eis
„We zijn ook de enige bond die zes-
magl op hoogte ls geweest. We begonnen 1
'in 1965 ip Oostenrijk, In het voorjaar
•1966 gingen we naar Arosa en in hel
najaar met Geurts, Hoekstra en Mieke
I Jaapies naar Mexico, voorjaar 1967
l zaten we weer in Arosa met een trai-
1 ningskamp én in april 1968 nogmaals
Daar kwam dan nog Sankt Moritz bij
En dan moet lk toch wei stipuleren dat
wc enorme medewerking hebben gekre-
I gen van het NOC en de werkgevers van
de dames en heren. Toen ik na Oosten
rijk en Arosa over vergelijkingsmateriaal
beschikte, ben ik naar het NOC gestapt
Ik heb gevraagd dc voorbereiding op de
I Spelen in Mexico zo goed mogelijk te
mogen doen. In feite stelde onze bond
een vreemde cis een grote wedstrijd
laten Callen en daarvoor in dc plaats
I een winterkamp. Maar dut pakte zo goed
uit dat het NOC zei: Gaan jullie zo
Stijgende lijn
Het resultaat ligt in de grote inschnj-
I ving van een kleine bond besloten. De
I successen vgn de afgelopen jaren heb
ben als een sterke maatstaf kunnen gcl-
den, In 195» begonnen, in 1961 tijdens
do Europese kampioenschappen in Poz-
nan in alle finales vertegenwoordigd. De
grafiek bleef een stijgende Jijn vertonen.
I De laatste hand wordt gelegd In Ochi-
milco, op het Cuemancokanaal. „De
tijden lagen hier aldus Karei Muijs,
..aanvankelijk stukken ongunstiger. Nu
I zes seconden gunstiger. In de tweede
week voor de Spelen hebben ze door de
zuye appel heen moeten bijten met wol
snelheidstraining en afstand varen. „Vijf-
I entwintig tot dertig kilometer per dag
I brengen de dames cn heren op het water
I door. Langs het kanaal peddelt Karei
Muijs op de flets, op het kanaal pedde
len zijn pupillen. Tweemaal per dag.
..Natuurlijk liggen we achter bij de Uin-
j den die dat altijd kunnen doen. Toch
gok ik op dat psychologische effect
Hoekstra en Geurts hoeven zich geen
zorgen te maken omdat hun races niet
meer dan anderhalf uur van elkaar lig-
I gen. Dat kunnen ze nu aan Het is voor
onze kleine bond ook geen schande dat
we hen dubbel moeten laten varen.
Hoekstra in de een en twee, Geurts in
de twee cn vier. Zelf* Rusland maakt
een dubbele bezetting. En daar hadden
ze drie jaar geleden al zeshonderddui
zend leden". t
Boven het kanaal trekt de lucht dicht.
Het is namiddag. De bus naar het olym
pisch dorp staat gereed: eten cn een
stukje wandelen or naar hel ontmoe
tingscentrum. Vroeg naaf bed. Spreek
koor van de ploeg: „Natuurlijk, dat heb
ben we nodig om bU te komen maar
eerst en vooral om straks tot op de
bodem te kunnen gaan".
