ook
VOOR
JOU
- - THE GOLDEN
The Doors komen open deur intrappen
TWEE APPLE-TJES voor popdorst van BEATLES
ZATERDAG 14 SEPTEMBER n
He4, zat de Beatles dit afgelopen
Jaar niet bijster mee. Allereerst
wer& huri groots aangekjondigde
t.v.^film „Magical Mysterie Tour"
eeri grandioze flop. hun langspeel-
tekenfilm „Yellow submarine" was
f/en zelfde lot beschoren en zelfs
"hun troetelkind, de Appleboetiek,
moest wegens gebrek aan belang
stelling de deuren sluiten. Niet
prettig voor een kwartet, dat jaren
lang de mensheid aan de voeten
heeft gehad. Maar enfin, de heren
Beatles treurden er niet om. Met
verdubbelde ijver wierpen zij zich
op hun nieuwste onderneming, de
\pple-grammofoonplatenmaatschap-
pij, die een pleister op de mislukte
zakenwonde moest worden.
Indachtig de eerdere fiasco's ging
men niet over één nacht ijs. Ron
Cass eertijds gevierd trombo
nist uit de befaamde Herb Alpert-
hoek werd uit Amerika gehaald
om het management in handen te
nemen, het duo Peter and Gor
don werd met beider goedkeuring
voorgoed gesplitst, waarna Peter
Asher een broer van lieve Jane
de leiding van de binnenlandse
produkties in handen kreeg;
Terry Donan een grote naam
in de Britse amusementswereld
werd met een aanlokkelijk con
tract verleid en nam de taak van
artist-manager op zich. Tenslotte
werden verschillende talentenja
gers het land door gestuurd om
veelbelovende nieuwelingen uit de
amateurboomgaard te plukken
Juist deze week kwam Apple met
de eerste drie produkties op de
markt: „Those were the days" van
Mary Hopkin, „Sour milk sea"
van Jackie Lomax en „Thingumy-
bob" van de Black Dyke Mills
Band. Drie krakers van platen,
waarvan vooral het verrukkelijk
gezongen en gearrangeerde „Those
were the days" in staat moet wor
den geacht de eerste plaats van
de wereldlijsten te bereiken.
MARY HOPKIN
De vertokster Mary Hopkin is
nauwelijks achtien lentes oud.
Tot voor drie maanden droomde
zij alleen nog maar van een inter
nationale carrière: „Wat wil je,
ik zat nog op school en mocht zo
nu en dan van mijn ouders eens
optreden in een plaatselijke club.
Zeer tegen de zin van mijn vader
en moeder deed ik in Cardiff mee
aan een auditie, waarbij je een
soort televisietest aflegt. In de zaal
zat toevallig Twiggy en die maak
te mij naderhand op Paul Mc Cart-
ney attent".
Paul, die toen juist in zijn pape
rassen de Amerikaanse composi
tie .vThose were the days" weer
eens was tegengekomen, belde
direct naar het plaatsje Pontar-
dawe, dat ergens in Wales moet
liggen en waar Mary geboren was.
„Toen-ie belde was ik net op school
en mijn moeder wou het eerst niet
geloven. Maar 's avonds belde hij
weer terug en een paar dagen la
ter stond ie ineens voor de deur
en moest ik mee naar Londen. Eerst
vond ik het erg eng, maar nu vind
ik alles zo geweldig opwindend.
Maar ik kan het nog steeds niet
geloven". Hoe staat het eigenlijk
met je contact met Paul McCartney-
Veelal beweert men, dat je de op
volgster bent voor Jane Asher,
waarmee Paul onlangs heeft ge
broken. „Dat snap ik niet, want ik
heb Paul zegge en schrijve drie
keer meegemaakt. Een keer toen-ie
me kwam ophalen, de tweede keer
toen we nummers uit moesten zoe
ken en de derde keer toen we de
plaat opnamen. Nee. ik ben nog
helemaal vrij en dat zal ik voor
lopig nog wel blijven".
JACKIE LOMAX
Een tweede gezicht op het Apple-
label is dat van Jackie Lomax, een
zanger, die al zes jaar meeloopt
in de artiestenwereld. Eertijds be
gonnen in Duitsland als leider van
„The Undertakers", maakte hij al
acht platen o.a. met Brian Ep
stein en Robert Stigwood ging
zelfs twee jaar naar Amerika om
het vak goed onder de knie te
krijgen. Veel vaart zat er voorals
nog echter niet in. Totdat George
Harrison hem op een dag opmerkte.
Hen engageerde hem voor 't Apple-
label, schreef speciaal voor hem
het nummer „Sour milk sea" en
nam ook maar even de produktie
op zich. „Deze plaat moet een hit
worden, want na acht platen heb
je daar toch wel recht op", zegt
Jackie zelfverzekerd.
„Maar de moeilijkheid is natuur
lijk de reactie van het publiek. Dat
heeft tenslotte het laatste woord".
Hoe denk je eigenlijk over de toe
komst? „De toekomst? Daar denk
ik nooit over. Bij mij geldt name
lijk de stelregel, dat als je aan mor
gen denkt of aan gisteren je enkele
ogenblikken van nu moet missen-
En die zijn mij te belangrijk om zo
maar voorbij te laten gaan". Hoe
ervaar jij het contact met de Beat
les? „Voor my ligt het natuurlijk
anders dan bij bijvoorbeeld Mary
Hopkin. Die kende de jongens nog
niet, omdat ze altijd in dat stom
me gehucht zat. Maar ik kom ook
uit Liverpool en ben destijds in
Duitsland bijna gelijk met hen be
gonnen. Wij zijn eigenlijk altijd al
kennissen geweest. Weet je wat
het bij de Beatles is? Die jongens
vormen een groepje op zich. Als
je met hen te maken krijgt, accep
teren ze je. Maar je moet je niet
opdringen, want dan trekken zij
zich vlug terug in 't beschermen
de Beatle-zijn. Op zo'n moment
zijn ze niet te genieten. Nee, zij
zelf moeten je vriendschap aanbie
den. Andersom wordt het door hen
niet geaccepteerd".
OOM TOP
I Hoera, Tip. het regent manna!
Wat ia manna, oom Top?
II De vnachten van de olm worden manna ge
noemd. Het zijn kleine nootjes, met vleugels
eromheen. Je kunt ze eten.
III Zie je. hoe ze in bosjes aan de tak van de
olm zitten?
Trudeke Weaaendorp vertelt:
Mijn leventje
Ik ben geboren in 1960 en ik ben 12
januari jarig. Toen ik geboren werd,
hadden we al zes meisjes en drie
jongens en ze waren allemaal erg
blij met mij. De zusjes plaagden de
jongens, omdat er weer een meisje
bij was. In het begin had ik bijna
geen haar maar later kreeg Ik licht
blonde krulletjes.
Groeien deed ik goed. Ik mocht dik
wijls met mijn grote zus mee in de
kinderwagen. Toen ik twee jaar was,
wilde ik helemaal alleen mijn bordje
leeg eten, niemand mocht me helpen
en als alles op was, zette ik het bord
onderste boven op mijn hoofd. Dan
moesten ze allemaal lachen. Myn
grote broer heeft me zo op een foto
gezet. Die foto staat nu in ons al
bum.
Nu doe ik dat natuurlijk niet meer.
Ik zit nu in de derde klas bij juffrouw
De Leeuw. Ik vind het daar heel leuk
en doe nu al mijn best om het vol
gend jaar over te gaan, maar dat
duurt nog een hele poos.
Jos Schagen:
Mijn leventje
Ik ben In 1960 geboren en woog acht
pond. Mijn moeder zegt, dat ik een
lekker ventje was. Ik groeide voor
spoedig op tot een flinke jongen.
Op een keer was ik ziek. Mijn bedje
stond in de kamer en lk liet een speel
tje vallen. Ik wou het pakken, hing
over de rand en viel uit bed. Mijn
moeder hoorde de val en kwam da
delijk in de kamer. Ik was op mijn
hoofd gevallen en de volgende dag
zat mijn ene oog dicht.
Toen ik vier jaar was, ging ik naar de
eerste klas van de kleuterschool. Ik
ging er graag naar toe. Na een jaar
tje ging ik naar de tweede kleuter
klas. Toen ging die juffrouw trou
wen. We mochten allemaal met de
bus mee naar de kerk, want die was
niet dicht by de school. Toen we met
de bus terug gingen en een rondje
gereden hadden, moesten we er alle
maal uit, want uit de bus kwam een
heleboel rook. Heel gauw kwam er 'n
andere bus aan. We kwamen veel
later thuis. We zijn later ook op een
schoolreisje geweest.
Op de grote school kwam ik by een
aardige juffrouw in de eerste klas.
We gingen toen naar een museum.
Daar was het heel mooi. In de twee
de klas speelden we wel eens winkel
tje en elke dinsdag kregen we gym.
Nu zit ik in de derde klas. We heb
ben daar vogels in de klas.
Beren de Heiden:
Mijn leventje
Ik ben 10 december 1959 geboren.
Toen ik één jaar werd lag ik in het
ziekenhuis. Gelukkig kwam ik tien
dagen later thuis en toen was het
feest. Later lag ik een paar avonden
in mijn bed te huilen. Mijn vader en
moeder begrepen er niets van. Op
eens wees ik naar het bed van myn
broertje en zei alsmaar: „tuss-tuss".
Myn moeder begreep het. Ik wilde
ook een kussen hebben. Toen ik het
kreeg, sliep ik meteen in.
In de box was ik wel eens ondeu
gend. Ik heb een keer de schemer
lamp van de schoorsteen in de box
getrokken. Het glazen kapje, dat er
op zat, brak en ik ging met de
scherven spelen. In myn vingers za
ten allemaal sneetjes en daardoor za
ten de spijlen van de box vol bloed.
Met mijn vierde jaar ging ik naar de
kleuterschool. Ik speelde het liefst
met de houten blokken. De juffrouw
was Jarig, dat was fijn, ik mocht mee
spelen in een toneelstukje. Het school
reisje naar Duinrell was ook leuk.
Lekker van de heuvels af rollen.
Toen ging ik naar de grote school.
Ik ben al in de eerste en tweede klas
geweest. Nu zit ik in de derde. Het is
er heel leuk al moppert de juffrouw
wel eens. Wij krqgen al natuurkun
de, geschiedenis en aardrykskunde.
Ronald Dickhoff vertelt niets over
zyn baby- en kleutertyd, maar wel
over een fijne reis, die hij gemaakt
heeft.
Deze zomer heb lk leren i
Ik ging twee maal per week naar
les en heb diploma A en B gehaald.
Ik zit nu in de derde klas.
George te Marvelde:
Mijn leventje
Toen ik een baby was. was ik een
kleine Schreeuwerd. We woonden bo
ven heel lieve mensen.
Op een dag deed myn moeder de was.
Ik was toen anderhalf jaar. Ik kroop
naar de kast, haalde alle schoenen er
uit en gooide ze uit het raam. Een
meneer belde aan en zei dit lk
schoenen uit het raam gooide. Hij
had er een op zyn hoofd gehad. Myn
moeder bedankte hem, dat hy even
gewaarschuwd had en ging gauw
de schoenen opruimen.
Toen ik twee en een half jaar was,
kreeg ik een zusje Mariëtte en met
mijn derde jaar gingen we verhuizen.
Bij het nieuwe huis kreeg ik veel
vriendjes. Met het Kerstfeest haalde
ik 's nachts stiekum in het pikdonker
alle chocoladekransjes van de kerst
boom en at ze op.
Toen lk vier Jaar was, moest ik drie
weken naar het ziekenhuis. Ik was
gelukkig gauw beter. Met mijn vyfde
jaar zaten mijn vriendje Rob en ik
in het trappenhuis op de bakker te
wachten. Die bakker zette by de
mensen het brood voor de deur. wy
haalden stilletjes het brood weg en
aten het op. Myn moeder zag het net
en we kregen op onze kop. Toen ik
5% jaar was kreeg ik een zusje, ze
heette Annemieke. We woonden toen
nog in Haarlem, maar toen ik zeven
jaar was, gingen we verhuizen naar
Leiden. Ik ben nu acht en zit by juf
frouw De Leeuw in de derde klas. We
krygen daar veel taal en rekenen en
ook aardrijkskunde, geschiedenis en
natuurkunde. Erg leuk.
Marcel Fluitsma:
Mijn leventje
Op zondag 15 mei werd ik geboren.
Diezelfde dag deed myn zusje haar
eerste H. Communie. Toen ik drie
jaar was, verhuisden we naar Schie
dam. Ik ging daar op de kleuter
school met myn vierde jaar. Het was
er erg leuk. We vierden er Carnavals
feest. Ik ging verkleed als sneeuw
man. Een maand voor myn vyfde
verjaardag gingen we verhuizen naar
Delft. We woonden boven het station.
We hadden een hele grote zolder met
donkere hoeken, waar je niks kon
zien. Voor het station ging een trap
naar beneden en er naast lag een
baan waar de kinderwagens af moes
ten rijden. Op een keer had ik myn
nieuwe broek pas voor de tweede keer
aan. Met myn vriendje ging ik heer
lijk van die baan af glijden. Natuur
lijk dacht ik helemaal niet aan die
nieuwe broek, maar toen ik thuis
kwam, had ik er een heel groot gat
in (Hoe keek je moeder Marcel?
vraagt tante Jo). Bijna aan het eind
van de eerste klas gingen we naar
Leiden verhuizen. Ik zit nu in de
derde klas.
Mijn ievent
Ik ben in 1960 geboren. De
drie jaar heb ik veel in het ziek
huis gelegen, niet drie jaar achter
kaar. Ik tobde met myn ore
een keer met Kerstmis in het ziek
huis gelegen en ook eens
verjaardag. Van sommige zur.
kreeg ik een kadootje en myn I*
was mooi versierd, dat hadden de
ters 'a nacht gedaan. Toen ik 's m
gens wakker werd, wist ik niet
ik zag. Om tien uur kwamen
en moeder op bezoek; daar kreeg
ook een kadootje van, een spet'
Wat was ik toen blij. Om drie
's middags gingen ze weer weg. 7
begon ik te huilen, maar een aard
zuster troostte me en ik sliep gt
in.
Als mijn vader op bezoek kwam,
ik heel blij maar als hy wegging,
hy altyd: ik ga even water drink
Dat zei hij maar zo. anders ginj
verschrikkeiyk huilen.
Na zes maanden kreeg ik myn
tandje en myn eerste woorden
ren: papa, mama en snoep.
Ondanks dat ik zo vaak ziek
was ik een echte dikzak en g
kleintje ook hoor!
Dit is iets van mijn eerste drie ja:
Nu zit ik in de derde klas bij
aardige juffrouw. Je moet er fl
werken.
Jan Paauw:
Mijn leventj
Ik ben geboren in Leiden 23 oktc:
1959. Mijn gewicht was 8 pond et
ons. Ik groeide vlug en was een li
baby. In de box was ik wel
stout. Ik kroop er wel eens uit. D
had ik een vaas met bloemen te pi
ken en dronk het vieze water i
Mama was toen heel boos.
Toen ik één jaar was kreeg ik t
driewielerfietsje, die mocht in
box. Zo zat ik lekker hoog en ko
uitkruipen. Het lopen ging heel
want kruipen heb ik nooit geda
Op een dag gooide ik een bloem;
om, mama was boos. Geiyk liep
naar een andere bloempot en goo
die ook stuk, toen nog een en t
„Hé, hé, hé!", riep moeder en
kreeg voor myn broek. Op myn v
jaardag kreeg ik een broertje, di
was ik erg blij mee.
Ik ben veel ziek geweest, daan
moest ik naar de Margrietscho
Daar heb ik een fijne tijd gehad,
liep daar op klompen. We hadden n
bedje in de zaal en gingen 's middi
twee uur slapen. Dan gingen i
naar huis. Zo ben ik een sterke J(
gen geworden.
Op de kleuterschool had ik het t
leuk. Met Sinterklaas heb ik eei
gebouwd. Later ging ik nat
grote school, naar de eerste
tweede klas. Nu zit ik in de derde,
een aardige juffrouw. Soms Is I
wel eens boos, maar meestal lief.
zorgt goed voor de kinderen.
Voor vandaag weer genoeg. Dag,
lemaal.
De laffe aanval op IJsselstein
Voor het eerst staat een Nederbeat-groep met een eigen nummer
aan de top in de Nederlandse hitladder; de Earrings (Golden Earrings
nog wel). De plaat? „Dong-dong-di.ki.di.ki-dong".
EEN IN NEDERLAND
CORRESPONDENTIE
Verschillende kinderen die een ver
haaltje geschreven hebben over „myn
leventje" zitten al uit te kyken of
hun verhaaltje in de krant komt. Ze
knippen het dan uit, plakken het in
hun plakboek en met een fotootje er
naast zal het een aardige herinnering
zyn. Meisjes, die geen plakboek heb
ben, plakken het verhaaltje met foto
achter in hun poësie album.
Mijn leventje
Ik ben geboren in 1959. Toen ik vijf
jaar was, gingen we met de trein
naar Duitsland. Daar woonden we
in een klein huisje, dicht by een bos.
Daar groeiden veel frambozen, die
we elke dag gingen plukken. In de
bergen gingen we bramen plukken.
Soms gingen we heel hoog de bergen
in, dan zagen we ons dorpje beneden
liggen. We bekeken het met een
verrekyker. Toen de vyf weken om
waren gingen we weer naar huis.
Korte inhoud van het voorafgaande:
Ridder Ewout van IJsselsteinwordt
door Keizer Karei ten strijde geroe
pen. Hy laat z|jn gemalin, Vrouwe
Adelheld, en zijn zoon Roderik met 10
soldaten op het kasteel achter. Roof-
Ridder Ewout van IJsselstein wordt
en neemt de bewoners gevangen, be
halve Roderik, die door de geheime
vluchtgang weel te ontsnappen. Hy
bereikt na veel avonturen Aken en
vertelt zyn vader het slechte nieuws.
Na enige tyd weet Vrouwe Adelheid
met behulp van een troep zigeuners
te ontsnappen en Aken te bereiken.
Daar aangekomen wteet ze Keizer
Karei over te halen Ridder Ewout
met zyn mannen naar IJsselstein te
rug te laten gaan om het kasteel te
Nadat Vrouwe Adelheid haar echt
genoot alles over haar bezoek aan de
Keizer verteld had, begon hy direct
voorbereidingen voor het vertrek te
treffen. Hij liet al zyn mannen bij
elkaar komen en vertelde hun het
goede nieuws. Luid zingend en jui
chend gingen ze alles klaarmaken om
de volgende dag te vertrekken. Rid
der Ewout besloot dat Vrouwe Adel
heid in Aken zou biyven, totdat hy
IJsselstein heroverd zou hebben en
dat Roderik haar gezelschap zou
houden, want het zou nog wel een
paar weken duren, voordat alles in
orde zou zijn.
De volgende morgen vertrokken ze
richting IJsselstein. De tocht verli
uitstekend en toen ze 's avonds b
sloten in het bos hun tenten op t
slaan, waren ze al een heel eind g
vorderd. Nadat ze gegeten hadde
wees Ridder Ewout twee wachtel
aan en de rest ging rustig slapen.
De wachters zaten rustig bij h
kampvuur te dobbelen, totdat ze o
eens opschrokken. „Wat Is dat t<x
voor een gekraak. Jan" zei de ei
wachter. „Zullen we eens op ondei
zoek uitgaan, Piet" zei de ander
„Nee, laten we dat maar niet doe
We kunnen hier veel beter blijve
zitten en ondertussen scherp luist
ren". Zo gezegd, zo gedaan. De wad
ters dobbelden rustig verder, totd
ze opeens donkere gedaanten da
het struikgewas zagen sluipen. „Z
ik eens op verkenning gaan?" i
Jan. „Nee", zei Piet, „we moet<
Ridder Ewout gaan waarschuwer)
Maar het is al te laat. Terwyl Ji
en Piet met elkaar overlegden, w
een donkere gedaante van achter
hen toegeslopen. Jan was nog ni
uitgesproken of de gedaante gir
tot de aanval over. Met een knol
gaf hij Jan een harde klap op 1):
hoofd, zodat hij neerviel. Plet probe'
de zyn wapens te pakken en bef
direct te schreeuwen. Maar nog vo
hy zijn zwaard te pakken had kre
ook hy een tik met de knots en v
Zouden de anderen zijn geschreei
gehoord hebben
Het moest er wel van komen na
het overweldigende succes, dat
„The unknown soldier" en „Hello
I love you" hier te lande te beurt
viel. The Doors uit Amerika zul
len naar Nederland komen om
daar en plein public te bewijzen,
dat zij ook op de Bühne niet te
versmaden zijn. Zij trappen daar
mee een open deur in. Het thea
terbureau Paul Acket heeft on
langs zyn voelhorens eens uitge
stoken en gepolst hoeveel de he
ren zouden moeten hebben, indien
er aan hun Duil tournee een
Nederlands optreden zou worden
vastgekoppeld. Omdat de bedra
gen in het redelijke vlak lagen,
werden The Doors gecontracteerd
samen met de befaamde Jeffer
son Airplane. Op 15 september
aanstaande geven zij in het Con
certgebouw te Amsterdam twee
concerten, die hoogstwaarschijnlijk
zullen klinken als een muzikale
klok.
Ter gelegenheid van hun komst
bracht Negram - Delta deze week
een gloednieuwe stereo-elpee uit.
die allezins de moeite waard is.
Sologitarist Robert Krieger, drum
mer-pianist John Densmore, bas
sist-organist Raymond Manzarek
en zanger Jim Morrison putten op
deze elpee, die in de handel kwam
onder de titel ..Waiting for the
sun", tot op de bodem van hun
muzikale kunnen om tenslotte een
puntgaaf vakwerkje af te leveren,
waarop zelfs de heren van de
Jefferson Airplane jaloers zouden
kunnen zijn De „west-coast-
sound", de aloude rock en roll,
de psychedelische muziek van een
Pink Floyd of een Jimi Hendrix.
de aloude soulmuziek van een
B. B. King, alles rit m hun eigen
geluid verwerkt, met dien verstan
de dat de rockinvloed het duide
lijkst waarneembaar is. Het voca
le gedeelte is allerminst knap
technisch gezien dan maar het
rauwe stemgeluid van Jim Morri
son past wonderwel in het geheel.
Zonder hem sou het specifieke
Doorsgeluid veel van zyn aantrek
kingskracht verliezen. Hetzelfde
zien we hier in Nederland met de
Outsiders, die zonder Wally Tax
nergens zyn. Voor de liefhebbers
noemen we hieronder even de ti
tels van alle nummers, die te
vinden zijn op „Waiting for the
sun": „Hello I love you", „LovJ
street", „Not to touch the earth*.
„Summer's almost gone", ,.W&
tertime love". ..The unknown tcf
dier", „Spanish caravan",
wild love", „We could be so
together", „Yes the river know»
en „Five to one".
