ANQUETIL DE MAESTRO ACHTER
DE TRIOMF VAN DE COMBINE
Wens bij sprookjesfontein in vervulling
Steevens als enige
van Nederlanders
aan de finish
De vergeten
campionissimo
Adorni
won strijd
van de oude
vedetten
SPORTBIJLAGE VAN „OE LEIDSE COURANT"
De muziek
was er toevallig
ook bij
(Van
sportredactie)'
ST.-MAARTENSDIJK „Ik ben
zaterdagavod maar weggelopen.
De telefoon stond niet stil", ver
telt Toon Hage, vader van de
nieuwe wereldkampioene op de
weg.
Zaterdagmiddag was de hele
familie Hage op bezoek bij een
familielid waar zij de wedstrijd
in Italië via België op de televisie
zouden kunnen volgen. Die uit
zending kon echter niet worden
opgevangen. Daarom had men zich
maar weer aan het radiotoestel
genesteld. Direct nadat Keetie
Hage als eerste over de finish
was gegaan, begonnen de geluk
wensen in huize Hage binnen te
stromen. „Er was zaterdag toeval
lig ook een muziekdag in ons
dorp en toen Keetie wereldkam
pioene was, kwam de stemming
er natuurlijk goed in".
Het grote feest moet echter nog
komen. Vrijdagavond organiseert
de supportersvereniging „Samen
Stérk" de officiële huldiging. Van
avond wordt ze al gehuldigd bij
de revanches op de stadionbaan
in Amsterdam waar zij zelf niet
zal rijden omdat er geen tegen
standsters zijn. Maar dan is de
nieuwe wereldkampioene al de
gehele dag in de schoolbanken
van de vakschool voor meisjes in
Goes geweest.
(Van onze sportredactie)
IMOLA Hoe vergangelijk sportroem
te, bleek weer eens in Imola. Daar stond
de enige, nog levende Italiaanse
campionissimoGino Bartali, voor de
toegangspoorten van het circuit en hij
had niet eens een uitnodiging. De
Italiaanse wielerbond had het niet
nodig gevonden om Bartali, die in 1938
en 19J,8 de Tour de France won, een
vrijkaart te geven. En toch is het nog
maar weinig jaren geleden, dat heel
Italië aan de voeten van Bartali lag.
Contract voor Steevens
en Wagtmans
(Van onze sportredactie)
IMOLA Harrie Steevens (Elsloo)
en Rini Wagtmans (Sint-Willibrord)
hebben een contract gekregen voor de
grote Italiaanse tijdrit Trofeo Baracchi.
Deze wordt in oktober als afsluiting van
het internationale wielerseizoen in
Bergamo gereden.
VITTORIO ADORNI
IMOLA Aan Adorni had niemand gedacht. Maar de dappere Vittorio werd ook eerst belangrijk aan de
vooravond van het wereldkampioenschap, toen de azen van de wegsport een combine maakten en Eddy
Merckx die toch al zo veel invloed heeft in de vercommercialiseerde wielrennerij de pas naar een nieuwe
titel en dus naar de absolute alleenheerschappij en de miljoenen lires, francs en guldens af te snijden. Dat
was een knap businessspel, dat zich in die laatste uren voor de start aftekende. En voor de zoveelste keer in
zijn lange carrière was de maestro achter dit denkspel de Fransman Jacques Anquetil. Hij verenigde een aantal
vedetten, wier invloedssfeer door een nog steeds groeiende macht van Merckx aangetast dreigde te worden,
in een exclusieve groep. De namen: Anquetil, Wolfsehohl, Janssen, Gimondi, Van Looy en Altig.
(Van onze sportredactie)
Een half uur voor de wedstrijd be
zocht Anquetil nog even het hotel van
de Duitsers waar tenslotte Wolfshohl en
Altig als laatsten instemden met het plan.
Altig biechtte dit alles later eerlijk op.
Ook Van Looy wond er na afloop geen
doekjes om. Zelfs Janssen verklaarde zich
in het openbaar gelukkig dat Merckx niet
had gewonnen. Merckx kwam nog voor
de start erachter dat hij tegenover een
overmacht zou staan. Daarom besloot hij
snel het initiatief over te nemen. Een
initiatief dat hem diverse voordelen maar
natuurlijk geen wereldtitel zou brengen.
Immers, Vittorio Adorni, zijn meester
knecht die zich in de Ronde van Italië
■olledig voor hem had opgeofferd, had
al lange tijd een beloning verdiend. Een
wereldtitel zou bovendien zijn fabriek
(Faema) zeer welgevallig zijn en als
Merckx op de achtergrond met de Italia
nen de vlucht van Adorni zou afscher-
zou dat de pppülariteit van Merckx
in Italië nog aanzienlijk doen toenemen.
En in Italië verdient tenslotte Eddy
Merckx zijn lires. Men zou er in Bel-
Het gezicht vertroken van inspanning en een schreeuw van opluchting over
het bereikte resultaat: Keetie Hage passeert de finish. Zij is wereldkampioene,
de eerste Nederlandse die dat heeft volbracht.
gië wel minder gelukkig mee zijn, maar
wat zou het. Als de commercie ter tafel
komt, vergeet men gemakshalve de na
tionale eer.
Ordinaire ruzie
Dat bleek trouwens zaterdagavond al
in het Nederlandse kamp. Daar kwam
onze nationale ploeg om 10 uur bijeen
om een plan de campagne te bespreken,
een bijeenkomst die uitdraaide op een
ordinaire ruzie. Stuk voor stuk verklaar
den de renners zich bereid dertigduizend
gulden voor de ploeg af te staan als een
van hen wereldkampioen zou worden.
In ruil daarvoor zou de man met de bes
te positie in de wedstrijd gesteund wor
den. Slechts één renner deed niet mee:
Jan Janssen. De Tourwinnaar had zijn
belangen elders vastgelegd. Ab Gelder
mans, zijn ploegleider in de Tour de
France, nam hem dat bijzonder kwalijk.
„Wat is dat nu, Jan?", vroeg Gelder
mans, „ik dacht dat je met ons zou mee
spelen". Maar Janssen had ditmaal totaal
geen interesse in het samenspel met Ne
derlanders. Hij had zich verbonden aan
de exclusieve groep-Anguetil. Er vielen
toen zeer harde woorden.
Er is maar een van de drie die een bevrijdende lach op het gelaat kan toveren. Dat is de middelste, wereldkampioen
Adorni. De Belg Herman van Springel (links) werd, als in de Tour, weer tweede en vindt dat kennelijk maar matig.
Michele DanceUi heft rechts de hand ook al niet met een gebaar dat pure vreugde tekent
Hoogtepunt
De dag later ging alles zoals Anquetil
het wilde. Hoogtepunt in dit spel van de
combinatie was de dertiende ronde (195e
km). Adorni demarreerde uit de vier
manskopgroep die verder bestond uit Van
Looy, de volslagen onbekende Portugees
Agostinho en de Italiaan Carlotto. Dat
gebeurde op een lange helling. Van Looy
richtte zich op, liet zijn stuur even los
en wachtte. Hij was aan het eind van zijn
krachten. Hij had dat al rondenlang voe
len aankomen en bovendien... Adorni was
niet Merckx, zijn aartsrivaal. De weg was
vrij voor de Italiaan. Van Looy, die al
vanaf de start met bewonderenswaardige
aanvalsdrift in de voorste linies had ge
reden, had geen krachten meer en in de
achtervolgende groep blokkeerde Merckx
met behulp van de Italianen (zij waren in
totaal met zeven man), de ambities van
de resterende acht concurrenten, onder
wie Anquetil, Jourden, Altig, Van Sprin
gen en Poulidor.
Grootse vorm
Adorni had ook de macht om de kans,
die hem werd geboden, te grijpen. Hij
had een week tevoren op hetzelfde cir
cuit een wedstrijd gewonnen voor alleen
Italiaanse renners In grootse vorm over
brugde hij met een machtige solo, die
de 300.000 toeschouwers langs het circuit
in vervoering bracht, de laatste 80 kilo
meters die hem nog restten van de regen
boogtrui Een Italiaanse triomf, die de
massa buiten zichzelf van vreugde bracht.
Er speelden zich langs 't mooie, maar
o zo zware, circuit onbeschrijflijke tone
len af. Dertigduizend mensen hadden ge
durende de nacht op het circuit gekam
peerd, complete wijngaarden werden door
de massa vertrapt, na de finish sloegen
de carabinieri onbarmhartig in op het
publiek, dat zich naar 's lands gebruikt
op Adorni wilde storten. Maar dit alles
terzijde.
Grendel zat dicht
Terwijl de exclusieve groep-Anquetil
Merckx in die laatste kilometers blok
keerde, blokkeerde Merckx de exclusieve
groep. Rudi Altig, die tegen het einde
ten minste een ereplaats zeker wilde stel
len per slot van zaken heeft hij ook
Italiaanse belangen (Salvarani) de
marreerde tot vier keer toe maar de
grendel werkte doeltreffend. Zo groeide
het verschil tussen Adorni en de rest aan
tot een tiental minuten, voldoende voor
een langdurige omhelzing van Adorni
door de bekende tafelredenaar Adriano
Rodoni, president van de U.C.I. en de
Italiaanse Wielerbond. Intussen kwam
Herman van Springel in die laatste ron
de naar (alweer) een tweede plaats en
greep Dancelli het brons omdat Merckx
al op 500 meter van de finish de sprint
aantrok en daarbij moest ervaren, dat
elk seizoen anders is en dat hij op dit
moment bepaald de kracht mist om zo'n
onverstandige daad met succes te be
kronen.
Het pijnlijke was dat ook dit een we
reldkampioenschap van oude vedetten
was. Rik van Looy, die in december 35
jaar wordt, en Anquetil die in januari
dezelfde leeftijd bereikt, speelden een
zeer belangrijke rol in de strijd. Trou
wens. de winnaar Adorni is ook al 31.
KEETIE HAGE: ONGELOOFLIJK, IK HEB GEWONNEN
i jongere? Nee. Rilt
(Van onze sportredactie)
IMOLA Die zonnige woensdag
middag in Rome stond Keetie Hage
aan de beroemde Trevifontein, waar
ooit Audrey Hepburn in de film
„Roman Holiday" speelde. Na het
i nspannende achtervolgingstoernooi
wilde Keetie Hage Rome zien. Ze
belandde tenslotte bij de sprookjes
fontein, waarvan de legende wil, dat
wie met de linkerhand over de
rechterschouder een munt in het
water gooit, een wens mag doen. Ze
vroeg een munststuk, sloot de ogen,
gooide vijftig lires in het water en
mompelde, dat ze wereldkampioene
op de weg wilde worden. Drie dagen
later bleek, dat legende en waarheid
samen kunnen gaan. Op het auto
circuit van Imola sprintte Keetie
Hage zaterdagmiddag naar de regen
boogtrui. Toen ze, door de felle wind
uitgeput, van de fiets stapte, sloeg
ze de handen voor het gezicht en zei
zacht: „Ongelooflijk, ik heb gewon
nen".
Er bleek dat ook "n wereldkampioene
een golf van enthousiasme kan losslaan.
Vergeten waren de vooroordelen tegen
het dameswielrennen. Men bestormde
de zwaar hijgende Zeeuwse, die haar
tranen de vrije loop liet. Zcseueenhalve
minuut later arriveerde zusje Bella aan
de finish. Iemand zei, dal Keetie de
regenboogtrui had veroverd. Ze liet
meteen haar fiets op de grond vallen
en wrong zich in het tumult. Voor de
ongelukkige Henny Hondeveld, die ook
in de kopgroep van negentien zat, maar
in de laatste ronde bij een valpartij
betrokken was en met een verkreukelde
fiets aan de finish stond, had niemand
meer oog.
Blauw jurkje
Diezelfde avond om acht uur lag
Keetie Hage in hot hotel Albergi del Ie
Terme in Castel san Piedro, gekleed in
een charmant blauw jurkje, op bed.
Bella zat naast haar. Keetie zuchtte,
sinds ze met die grote versnelling pal
tegen de wind in over de meeste
reserves bleek te beschikken, heeft de
publiciteit zich op haar gestort.
Fotografen en journalisten verdrongen
zich urenlang om de wereldkampioene
Nauwelijks gearriveerd, monteerde een
firma snel "n nieuw versnellingsapparaat
op haar fiets. De directies van Gazelle
en Vredeetein beloofden een nieuwe
Niet ijdel
Zuster Bella: ,,Ik denk. dat na dit
succes in Nederland meer meisjes zullen
gaan fietsen" Met die opmerking komt
automatisch de vraag naar voren of ze
zelf dat fietsen wel vrouwelijk vinden.
Keete Hage: ..Alle beroepsrenners
zeggen, dat ze er niks aan vinden. Wij
ontmoeten natuurlijk veel mensen, die
zeggen, dat het onvrouwelijk is en ik
moet eerlijk bekennen, dat ik, toen ik in
de laatste ronden zo zat af te zien, bij
mezelf dacht: jc bent niet normaal dat
je dit doet. Een valhelm op het hoofd
is niet zo erg charmant, dat weet ik
wel. Maar ach, ik ben niet zo ijdel. Ik
kijk zelden in een spiegel en als de
wedstrijd voorbij is, vind je het toch
weer fijn. dat je dit alles mag meemaken
en in vreemde landen kunt komen".
Dertiende
Dit wereldkampioenschap was de
dertiende overwinning van Keetie Hage
in dit seizoen Zus Bella was vijfmaal
winnares. De suprematie van de belde
zusjes leidde tot een bundeling' van
krachten van de concurrentie in
Nederland. Keetie Hage: „De meiejee,
die tegen ons rijden, zitten nu In één
ploeg uit Sint-Willibrord, want ze weten
dat Bella en ik alles samen doen".
Er blijkt- ook, dat er wel een stuiver
aan dameswielrennen te verdienen is. De
beide zusjes wonnen bijvoorbeeld op een
dag wel eens driehonderd gulden.
Keetie: „Dat was in Sint-Maartensdijk,
waar we een supportersclub van
ongeveer honderd personen (waarvan
maar liefst tachtig mannen) hebben.
We hadden zowat alle premies"
Maar de zusjes delen dc winst niet
samen. Met {,e regenboogtrui wil Keetie
de verdiensten toch opvoeren. Ze zegt:
„Wat zou ik een organiserend comité
nu mogen vragen als rijvergoeding
We durven eigenlijk niet goed die
rijvergunning vragen. Thuis zegt Bella
soms: „Schrijf jij eens een briefje aan
de organisatie". En dan zeg ik: „Doe
jij het maar, dat ligt jou beter." Het
slot van het liedje is, dat *we helemaal
niet schrijven".
Ontwapenend
Er gaat een ontwapenende eenvoud
van deze meisjes uit. Ze fietsen drie
jaar. maar het te Iedere keer net alsof
ze voor het eerst op de fiets stappen.
Vooral Keetie heeft een mooie erelijst
opgebouwd. In het eerste jaar. op de
Nlirnbergring, werd ze achter de
Belgische Yvonne Reynders, die na een
dopingzaak de fiets aan de kapstok
heeft gehangen, tweede. In de
achtervolging eindigde ze in Frankfort
als negende. Vorig jaar, in Amsterdam,
werd ze in de achtervolging achtste en
in Heerlen op de weg zevende. Dit jaar
in Rome derde op de achtervolging, met
de beste tjjd van alle deelneemsters, en
wereldkampioene op de weg.
Toch leek donderdagmiddag het
geluk Keetie Hage in de steek te
laten. Bij de eerste training op de
weg reed een vrachtauto haar aan.
Ze viel en haar linkerhand moest
met zes krammen gehecht worden.
Maar dat deerde haar niet. Keetie
kan hard zijn voor zichzelf. Er
kwam geen klacht over haar lippen.
De uitslag luidde:
De uitslag luidde: 1. en wereldlcampli
Keetie Hage (Ned) 55 km
(gem. snelheid 37.162 km/u);
Rusland) z.t.: 3. Mllena
i> Gerda Smulders (Ned). 7 ;\ina ironmova
(Rus!) 8. Emilia Sonk (Rusl). Nicole van
den Broeck (Belg). 10. Loebova Zudorojanaja
(Rus!) allen In dezelfde tijd aLs KrcUe Hacr;
Looy vooral heeft menigeen nog een, lesje
gegeven. Hij fietste ongeveer 175 km aan
dc leiding, voor een „oude" coureur op
dit zware parcours een fantastische pres
tatie. „Jammer", zei de man, die nog al
tijd gewillig luistert als men hem als
„keizer van Herenthals" aanspreekt,
jammer dat ik niet nog een goeie coureur
bij me had. Met zijn tweeën zouden we
misschien Adorni hebben kunnen hou
den. Alleen kan ik dat niet meer opbren
gen op deze leeftijd. Ik heb dat trouwens
nooit gekund op zo'n parcours". Men be
hoeft niet zo verbaasd te zijn over de
ze stunt van Vittorio Adorni. In 19fi4 ein
digde hij al achter Jan Janssen in Sa-
lanches als 2de in het wereldkampioen
schap. Hij won in 1965 bovendien de
Ronde van Italië, hij eindigde vorig jaar
als derde en dit jaar als tweede in de
Giro. Een knap coureur dus.
Te zwaar
Voor Nederland werd deze titelstrijd
een compleet drama. Bij de negentien
renners die de rit uitreden, bevond er
zich een van „vaderlandse makelij", Har
ry Steevens. Jan Harings stapte af in de
elfde ronde („ik kon de heuvels niet
aan"). Harm Ottenbros volgde in de der
tiende ronde („mijn versnellingsapparaat
was defect cn ik raakte achter; dat was
het einde"). Twee ronden later stapten
Jan Janssen en Eef Dolman („de afstand
was te veel voor mij") af. Intussen had
den in voorgaande ronden ook Peter Post
(„als Adorni op thee heeft gereden, stop
ik morgen met fietsen"), Wim Schepers
(„geen macht meer in de benen") cn Ed
dy Beugels („hel was te zwaar") het par
cours verlaten, evenals Wagtmans, Den
Hartog. Harry Steevens was de enige
doorbijter. Hij kwam met de Zwitser
Pfenninger als laatste, twintig minuten
na de winnaar binnen.
„De weg was steeds versperd. Dui
zenden verlieten voortijdig hun plaats.
Pfenninger en ik kwamen er bijna niet
meer door. In de voorlaatste ronde had
de organisatie zelfs ergens een hek ge
plaatst. Men zei dat we maar moesten af
stappen maar daar dachten we niet aan"
Voor zijn dapper doorzetten kreeg Harry
Steevens later veel waardering. Hij had
het dubbel en dwars verdiend.
De uitslag luidt: I Vittorio Adorni (It) 277
Sprlndel (Belg) op
"fill (ID
ie' Vit). 6. 'reiicè
Kunde (Did) op 12,05, 14 Gianni Molt» (It)
op 12.07, 15. Rilt vnn Looy (Belg) z.t.. ib
Joaqulm Agostinho (Port) op 13.25. 17. John
ny Schlcck (Lux) op 18,10. 18. Harry Steevens
(Ned) op ^20.00, 19. 1-oulx Prcnnlnger (Zwlls)
De Belg Herman van Springel staat
na dit wereldkampioenschap op dc eer
ste plaats van het klassement Supei
Prestige Pernod, het officieuze wereld-
puntenkampioenschap voor beroepsren-
De stanci luld(: i. Van Sprlndel (Belg) 184
pun.cn, 2. Janssen (Ned) 158, 3. Merckx
(Belg) en Glmontll (It) 145, 5. Goddroot
(Belg) 125 fl. Adorni (It) 120
Duwen en slaan
is verboden
UTRECHT De spelers Van Empe-
len (HVC) en Van der Oever (Willem
II) die bij de ontmoeting Willem II
HVC op 25 augustus slaags raakten,
zullen vier wedstrijden niet mogen spe
len. Van Empelen werd gestraft we
gens duwen en Van der Oever wegens
Jan van Scheijndel
in Dover voor
tweede poging
(Van onze sportredactie)
SAS VAN GENT. Voor
de Haagse 1 an ge-afstandzwemmer
Jan van Scheijndel betekende de
Ronde van Sas van Gent, een twee-
kilometerzwemwedstrijd, de laat
ste voorbereiding op zijn tweede
poging bet Kanaal tussen Enge
land en Frankrijk over te zwem
men. Vanuit Sas van Gent vertrok
hij direct naar Engeland.
„Ik hoop binnen vier dagen een tweede
poging te kunnen doen", aldus de 31-
jarige verwarmingsmonteur. „Het wach
ten is op goed weer". Jan van Scheijndel
is de morele klap van zijn eerste mis
lukte Kanaalrace alweer te boven. Met
het vaste vertrouwen dat het dit keer
beter zal gaan, vertrok hij naar Dover.
„Mijn conditie is nog steeds prima",
aldus Van Scheijndel, die in Sas van
Gent op de zesde plaats eindigde. „Die
klassering viel me niet tegen. Alleen de
tijd had voor mij over deze korte afstand
wat sneller moeten zijn".
Op 19 augustus moest Jan v. Scheijn
del, na vier uur zwemmen, zijn eerste
poging het Kanaal te bedwingen opge
ven wegens maagkrampen. Om deze
reden zal hij niet meer uit het water
hoeven. Van Scheijndel: ,,Ik heb een
middel bij me dat maagkrampen tijdens
het zwemmen moet voorkomen".
Peter Post
was nijdig
(Van onze sportredactie
IMOLA De populariteit van
Jan Janssen lijkt ook te gaan
knagen aan de overheersende
positie van „keizer" Peter Post
in de zesdaagse. Voor Amsterdam
is het koppel Janssen-Duyndam
kopland. De organisatoren deden
Post, die aanvankelijk met Duyn-
dam zou rijden, zo'n laag aanbod,
dat deze kwaad besloot dit niet
te accepteren. Dat had de orga
nisatie trouwens ook wel ver
wacht Amsterdam dus zonder
de zesdaagsekeizcr?
In Imola zei Post nijdig: „Dacht
Je dat tk voor een aalmoes rijd?
Er is trouwens sedert de vorige
/.csdnagse van Amsterdam een
kwestie tussen Kurt Vyth en mij.
Eerst wilde hij mij niet een tafel
van 700 gulden geven die ik bij
een premiesprint had gewonnen
cn toen de afrekening van de
zesdaagse kwam, trok hij enige
duizenden guldens sociale lasten
af van mijn eindafrekening, ter
wijl duidelijk was, dat hij die
voor zijn rekening zou nemen.
Maar hij zal het merken Ik
kan ln die dagen dc zesdaagse
van Charleroi rijden."
