heimwee langs
de vloedlijn
van southend
theo laseroms: veel geld verdienen!
vQetbalkrant seizoen
1968-1969
,-S>
■4F
„Als u in mijn hart kon kijken, zou
u zien dat ik terug wil komen. Terug
in het voetbal, dat het grootste deel
van mijn leven heeft beheerst. Ik
ben er te lang bij betrokken ge
weest. Je raakt het niet meer kwijt.
Zoiets gaat in je bloed zitten".
Woorden vol heimwee van een vergeten man.
Eens was hij de trainer van het Nederlands
elftal, leidde hij het Rotterdamse Sparta tot
in de hogere sferen van het Europese beker
voetbal. Denis Neville, de ronde Brit met het
onafscheidelijke splitjasje, hééft zijn herinne
ringen. Twee jaar geleden verliet hij Neder
land om zich als een vermoeid en ontgoocheld
man te vestigen in de Engelse badplaats
Southend. Voetbal, dat hij toen eenvoudig niet
meer kon zien, stuitert weer volop in zijn ge-
dachtengang. De koorts is terug. En in zijn
52ste levensjaar denkt Denis Neville voort
durend aan een come-back.
,,Ik ben, geloof ik, te sentimenteel en daar
om lang niet altijd versgandig geweest". De-
nis Neville staart peinzend door 't grote raam
van zijn flat naar de blauwe hemel boven
Southend. Zijn woorden klinken als 'n beken
tenis. Ze hebben onmiskenbaar betrekking op
de sombere finale van zijn verblijf in Neder
land. Het Haagse Holland Sport was toen zijn
grote struikelblok. De club, die onder Cor van
der Hart triomfantelijk de eredivisie heeft be
reikt, verkeerde met Neville in voortdurend
degradatiegevaar. De trainer kreeg de vol
le laag, vooral toen hij ïich liet overhalen voor
een dubbele functie: trainer van Holland Sport
en coach van het Nederlands elftal als opvol
ger van Elek Schwartz. Neville is nu graag
bereid om toe te geven dat dit niet verstandig
is geweest. ,,Men deed een beroep op mij en
ik wilde niet wijken. Ik genoot het volle res
pect van de KNVB en wilde dat waarmaken.
Het is mis gegaan. Maar het is onzin om te
zeggen dat ik daarvoor verantwoordelijk was.
Er zat meer achter, wat dacht je. Maar na
twee jaar wil ik echt niet meer terugvallen
op die nare dagen in Den Haag. Dat heeft ook
geen enkele zin".
De zomerse drukte van Southend, de zilte
Nog geniet Denis Neville, na twee jaar
Engeland, van zijn Rotterdamse tijd. „Ik
had pooit bij Sparta weg moeten gaan.
Dat ikras het begin van het einde".
zoeken naar
antwoord op
allesbeheersende
vraag:
een club of
een pub
cockels van 't viskarretje bij de wandel
de zee, de bootjes en de meeuwen, het e
huis met de keurig bijgehouden tuin en
Nevilles wereldje van vandaag.
waren zijn vrienden. Zij zijn zijn vrienden
gebleven. Brieven en telefoontjes vormen
daarvan het bewijs.
op z n
best
„In Nederland heb ik mijn leukste tijd gehad.
Toen ik mijn carrière als profvoetballer bij
het Londense Fulham had beëindigd en de
oorlogsjaren voorbij waren, ben ik via het
Deense Odense, het Italiaanse Atalanta en
Berchem Sport in België naar Nederland ge
komen. Ik kwam bij Sparta op een zeer goed
moment. Van het amateurisme ging men over
op semi-beroepsvoetbal. Dat gaf de trainer
nieuwe mogelijkheden. In deze sfeer heb ik
bij Sparta fantastisch kunnen werken. Het
bestuur stond altijd achter me. En de resul
taten zijn er uitgekomen, nietwaar? Ik zie me
nog met de ploeg naar Glasgow reizen om
•voor de Europa Cup tegen de Rangers te spe
len. Thuis in Rotterdam, hadden we met
32 verloren. Wij waren in de hel van Ibrox-
park de „underdogs"; begrijp je?"
assisteren
Een van Nevilles vele herinneringen. En te
gelijkertijd een onvergetelijk hoofdstuk uit
de geschiedenis van Sparta. Een sterk en
wilskrachtig Sparta met een Neville op zijn
best. Hij nam toen intuïtief de enig juiste be
slissingen. Bij aankomst leidde hij zijn ploeg
niet naar Glasgow, maar naar het afgelegen
dorpje Balloch, op een uur rijden van Glas
gow. De wind gierde er om het kleine knusse
hotel, waarin bestuur en spelers hun intrek
hadden genomen. Neville had het zo gewild,
uit de drukte van de stad, ver weg van de
voetbalfans met hun eeuwige gezeur. In de
ze passende omgeving smeedde Neville zijn
plan. Dat de regen in stromen omlaag kwam
en het aangrenzende Lomondmeer onstuimig
tegen de oe"ers klotste, drong nauwelijks tot
hem door. Hij besloot tot een hardnekkig ver
zet in de eerste faze van de strijd, waarbij
laij, als geleid door zijn intuïtie de Volendam-
mer reus Jannie Schilder verving door Ville-
Denis Neville: schoon genoeg van de
stilte, de krijsende meeuwen en de wan-
delpier van Southend.
rius en een alles-of-niets-spel in de laatste
faze van de wedstrijd. Jan Villerius werd de
grote held van de Rotterdamse afweer en Ton
nie van Ede scoorde het doelpunt waarmee
Sparta historie maakte en Nederland voor
het eerst in de ban van de Europa Cup kwam.
Voor Denis Neville was dit het hoogtepunt,
een erkenning van zijn bekwaamheden als
coach en manager in de hem zo vertrouwde
Britse voetbalomgeving. „Ik had nooit bij
Sparta weg moeten gaan. Ik was daar thuis en
had het naar mijn zin. Feijenoord kwam met
een geweldige aanbieding. Sparta haalde me
over om nee te zeggen. Toen kwam Holland
Sport. En ik ben na acht jaar weg bij Spar
ta. Dat was het begin van het einde!! Nevil
le keerde terug naar Engeland, ziek van voet
bal en vast van plan om wat anders te begin
nen. Tot groot* genoegen van zijn charmante
Groningse wederhelft Greetje, dié nooit veel
met het voetbal heeft op gehad en ronduit
blij en opgelucht was toen haar man een an
dere weg in sloeg. Die andere weg? Er wa
ren plannen voor een echte Hollandse brood
jeswinkel ir Southend. „Er kwam echter te
veel voor kijken. De broodjes moest ik laten
schieten. Niets doen is echter niks voor mij-
Ik kreeg een vertegenwoordiging in sportar
tikelen, waarbij ik van mijn (relaties in Enge
land en Nederland gebruik kon makep. De de-
relikwieën
Het is rustig en vooral zeer geregeld. En
misschien juist daarom wel dubbel tragisch
voor een man die aan drukte en spektakel
gewend is. 'Zijn woonkamer staat en hangt vol
met relikwieën van een periode, die juist door
drukte en spektakel getekend is. Een ridder te
paard als schemerlamp, het afscheidscadeau
van de spelers van Sparta. Het grote schil
derij van de Rotterdamse Blaak, dat Spangens
terreinknecht Karei en nw-vrouw De Jong, de
werkster van „Het Kasteel", bij zijn vertrek
gaven. Het tafeltje van de spelers van Hol
land Sport, waarin het echtpaar Neville
delftsblauwe tegeltjes heeft laten zetten. Zij
„Toen kwam mijn
t van Fulham op bezoek. Hij vroeg of ik hem wilde assisteren bij de training van de jeugd
i United en bij het speuren naar talenten. Ik was er meteen voor".
valuatie van het pond sterling haalde echter
een lelijke streep door mijn rekening. En al
heel gauw vond ik het jammer dat er voor
mij geen voetbal meer was. Het bloed kruipt
nu eenmaal waar het niet gaan kan. Ik werd
humeurig en vervelend. En toen kwam op een
avond mijn oude clubgenoot van Fulham, Er
nie Shephard, op bezoek. Hij is de manager
van onze plaatselijke. club: Southend United.
De ploeg Speelt in de vierde divisie van het
betaalöè Wetbhl. Rrfkb Vfoeg of ik hem wil-»
de assisteren. Ik was er meteen voor. Geheel
belangeloos nam ik de zorg voor de jeugd op
me en ging in mijn vrije tijd op zoek naar ta
lenten elders!!
twee gedachten
Op deze wijze is de ex-trainer van 't Neder
lands elftal weer helemaal van onder af aan
begonnen. Hij heeft de smaak weer te pak
ken. Hij wil terug naar het grote werk. Dat
is de wens van zijn hfcrt. Maar Neville is zelf
realist genoeg om te weten hoe moeilijk die
weg terug is. „Ik ben in een uitstekende con
ditie, train weer elke dag en voel dat ik het
zou kunnen. Maar toch mag ik niet vergeten
dat ik een dagje ouder ben geworden. Als
trainer moet je bereid zijn om een nomaden
bestaan te leiden. Je moet de gok ook aan
kunnen, want zonder geluk lig je er zo weer
uit.
Daarom hinkt de Denis Neville van vandaag
op twee gedachten. De een is vol van het voet
bal, de romantiek van de groene velden. De
ander gaat in een aanzienlijk minder opwin
dende richting: een echte Engelse pub. Voor
al Greetje Neville is een sterk voorstandster
van deze richting. „Ik geloof dat dit voor ons
het beste zal zijn. Mijn man is een echte pra
ter. Hij moet onder mensen zijn. Samen kun
nen we zo'n zaak leuk opbouwen". Een club
of een pub! Belde zullen een duidelijk con
trast vormen met het leven zoals Denis Neville
dat thans leidt. Een leven dat hem in wezen
niet ligt. Wandelend langs „de Noordzee
vriendelijk wuivend" is wel aardig. Luiste
rend naar de krijsende meeuwen boven Sou
thend ook. De cockels van 't viskarretje sma
ken lekker, en de bloemen in 't tuintje staan
er mooi oij. Maar ze behoren onverbrekelijk
bij de stilte waar Denis Neville schoon genoog
van heeft.
Het heifnwee naar spektakel brandt. Een club
of 'n pub kunnen daarin verandering brengen,
'n Club nog meer dan 'n pub. Denis Neville wil
best voor de waarheid uitkomen. Hij is zoge
zegd weer in de markt, 't Spel van zijn dro
men trekt meer dan de morsige toog. Wat dit
betreft is de door het voetbal getekende Denis
Neville onveranderlijk.
Het ophefmakende Amerikaanse
avontuur heeft van Theo Laseroms
een andere voetballer gemaakt, „Ik
ben verstandiger geworden", conclu
deert hij, „men sou het ook gerou-
tineerder kunnen noemen. Ja, dat is
eigenlijk het juiste woord, gerouti-
neerder. Bij de Pittsburg Phantoms
speelde ik in een internationaal ge
zelschap. In dat ene jaar leerde ik
enorm veel van die verschillende
typen voetballers Tijdens de oefen
wedstrijden bij Feijenoord kon ik
mijn vooruitgang goed merken",
Theo Laseroms heeft geen moment
spijt van zijn trip naar de States, die
wat bruusk tot stand kwam, „Ame
rika", meent Theo Laseroms, „is een
geweldig land. Misschien ga ik nog
wel eens terug, ik weet het niet.
Over twee jaar ben ik weer vrij bij
Feijenoord. Dan trek ik naar de
plaats waar ik liet nicest kan ver
dienen, Als- dat in Amerika zou zijn,
wel, dan met plezier. Ik bewaar de
prettigste herinneringen aan mijn
tijd hij de Phantoms". 1
Theo Laseroms wil in de jaren die
hem als voetballer nog resten
Imenselijkerwijs gesproken kan ik
het nog vijf seizoen volhouden"veel
geld verdienen. Natuurlijk. De mo
gelijkheden zijn er, waarom zou ik
die laten liggen". Daarom kocht
Laseroms zich vrij in Amerika en
regelde zelf zijn transfer met
Feijenoord. Bovendien liet hij in zijn
tweejarige overeenkomst met de
Rotterdamse club een maximum
transferbedrog opnemen, zodat hij
aan het e'"d van zijn verbintenis
weer voor een groot deel zélf zijn
verkooppolUick lain bedrijven.
Intussen stortte Theo Laseroms zich,
met ile ouA-bokser Ad Veerman als
compagnon, in het zakenleven. Ilij
opende in Breda een slijterij en con
stateert enige weken na de opening,
dat daf een goede zet was in zijn
streven om als populaire voetballer
alle financiële kansen te. grijpen.
Theo Laseroms krijgt het overigens
niet cadeau, wunt zijn werkdagen
worden voor een groot deel ook in
beslag genomen door de trainingen
bij Feijenoord. „Ik train drie keer
per week, tweemaal op een dag. Het
betekent dat ik telkens lieen en weer
moet racen tussen Breda en Rotter-
dmn en mijn gedachten moet ver
plaatsen van de zaak naar het
voetbalveld en omgekeerd".
Over zijn kansen om weer in het
Nederlands elftal te komen hij \oerd
tweemaal opgesteld), heeft Theo
Laseroms nauwelijks nagedacht.
fNecn, waarom zou ik f Waar het
voorlopig om gaat is mijn spel bij
Feijenoord. Als dat naar tevreden
heid is, komt de rest vanzelf, llc
geloof wel, dat het voor een selectie-
Lans gunstig is, dat ik naast Israel
speelStel dat wij goed op elkaar
afgestemd rakendan is Int natuur
lijk niet onmogelijk daf Kessler me
nog eens uitnodigt voor een centrale
training. Maar er bewust aan den
kenT Neen, dat doe ik niet".
Theo Laseroms begint met de beste
verwachtingen aan zijn werk bij zijn
vijfde club (na RBC, twee jaar, NAC,
vijf jaar, Sparta, drie jaar en Pitts
burg Phantoms één jaar). „Je wordt
er gestimuleerd door de prof-
spel bij
feijenoord
hoofdzaak,
rest komt
vanzelf
mentaliteit. Feijenoord heeft dezelfde
inslag als de Amerikaanse clubs. De
verzorging is er geweldig. Je schoe-
ncn worden gepoetst, je spullen
liggen keurig klflur als je de kleed
door, Geweldig is dat. Niet dat ik te
lui ben om het eventueel zelf te doen,
maar als ze het voor je regelen, ben
je van een hoop zorgen af. En daar
gaat het om. Je moet je volledig
kunnen concentreren op de wedstrijd.
Bij Feijenoord begrijpen ze dat",