LOUIS ARMSTRONG: Lou van Rees wil Scheveningen opstuwen in de vaart der songfestivallende steden ,lk ben 'n levende asperine „COMPETENTE JURY EERSTE VEREISTE" kneusde enkel na première Hermans DIE dinsdagnacht, even over half één, staat Lou van Rees midden op de boulevard van Scheve- ningen. Het tumult van het jongste Knokkefestival nog in zijn oren. De Scheveningse boulevard is uitgestorven: „Flipper spuit niet meer en de toeristische spot lights zijn alleen nog maar donkere silhouetten. „Dit is een trieste, dramatische toestand", mompelt de „show bink", „is dit nou een grote internationale badplaats?" Die dinsdagnach nu ruim twee weken geleden be looft in de internationale showbusiness van historische betekens te worden. Lou van Rees zegt: „Ik stond er heel toevallig met een stel mensen van de horeca bedrijven uit Scheveningen, zomaar, door toeval. We ontmoetten mekaar allemaal. Ik stond er eerst met een directie te praten en toen kwamen er toevallig nog een paar anderen bij. Ze liepen eigenlijk al een tijdje met r verslaggevers een idee rond van: we moeten eigenlijk eens iets doen. Toen kwam daar zomaar het idee: laten we d'r maar eens een songfestival tegenop gooien of iets dergelijks. Waarom moet al dat geld ieder jaar naar Knokke toe, hè? En toen hebben ze me gevraagd om daar de alge hele leiding van op me te nemen." De doorgewinterde festivalganger heeft daar na een korte bedenktijd - ja op geantwoord. Ondanks de omstandigheid dat hij het met zijn impresariaat toch al druk genoeg heeft; dagelijks treden zo'n zestig artiesten via Lou's bemidde ling overal ter wereld op. Dungebrilde Van Rees heeft „ja" gezegd en de mensen van de Schevenigse horeca bedrijven die er vermoedelijk wekenlang op hebben zitten broeden hoé Lou van Rees gunstig gestemd te krijgen kunnen de dingen die komen gaan in be rusting tegemoet zien. Old Satchmo heeft zijn new look. Zijn eigen „wonderfull world", waarvoor hij de grootst mogelijke reclame maakt. In zijn bagage bevindt zich steeds een groot aantal pamfletten waarop hij precies heeft laten afdrukken hoe hij zijn opmerkelijke vermagering heeft be reikt en hoe goed hij zich daarbij voelt. Zijn dagelijks ontbijt bestaat uit zwarte koffie met een minimum aan suiker en een grapefruitdrankje, voor de lunch heeft hij keus uit een kippensandwich van roggebrood, rauwe en gestoofde tomaten, ommelet of roerei, lamscotelet- ten, zoute biscuitjes, elke groentesoort, gestoofde selderij, twee olijven en een rauwe appel. Voor het diner kan hij kiezen uit: een runderlap, een cotelet, alle soorten vis, bij voorkeur de heilbot, waarop hij bijzonder dol is, ook nu allerlei soorten groenten, waarbij ge stoofde worteltjes kennelijk zijn v keur genieten. Opnieuw gebruikt hij herhaaldelijk zijn twee magische olij ven. Zijn kuur eindigt met de bood schap dat hij ook een vers slaatje 2 op prijs stelt. De saus er overheen laat hij echter zorgvuldig achterwege. Een kneepje citroensap is genoeg, laat hij weten. „Boy, oh boy, ik wil niet anders meer, ik voel dat ik de honderd ei kan halen". Satchmo met zijn vijf „all stars" avond in avond in volle zalen ONDEN „Ik ben een levende Op 15 augustus komende donderdag heeft Van Rees in Den Haag een eerste massale vergadering gepland, waarop hij zijn strijdplan zal voorleg gen aan de horeca-mensen en een aan tal anderen die deze laatste dagen door Van Rees zijn opgewarmd: Zwols- mans onderneming EMS, de VVV van Den Haag en Piet Beishuizen, de directeur van CCGC (commissie col lectieve grammofoonplaten campagne) Het plan: een jaarlijks teurgkerend internationaal songfestival in de Sche veningse Kurzaal, te beginnen in juli van het volgend jaar, met deelname van ploegen uit zo'n tien Europese landen. Een songfestival, omkleed door een hele Scheveningse feestweek tij dens welke ook gegokt moet kunnen worden door de liefhebber. Geraamde kosten: drie ton. Lou van Rees zegt in zijn druk kantoor aan de Amsterdamse Amstel: „Die drie ton zullen vermoedelijk geen gro te problemen opleveren. We hopen al lereerst via de WV op een gemeente lijke subsidie en ik denk ook wel van het ministerie een bijdrage te kunnen p lospeuteren. Het ministerie heeft pas geleden subsidie gegeven voor Boy Ed- gards Bigg Band naar een festival in het buitenland en ik vind zodra een ministerie subsidie gaat geven voor het buitenland, dan mogen ze ook wel iets voor een Hollands festival doen, dat kunnen ze haast niet weige- En wat ze dan verder hier moeten gaan doen, dat is desnoods voor die ene week maar eens 'n speel- casinootje toelaten. De mensen die wil len gokken, die gaan toch wel naar België hoor. Wil je Scheveningen hele maal op het peil helpen, dan moet je d'r ook iets voor doen, hè". Van Rees staat aan het raam, kijkt over de Amstel maar denkt aan zijn nieuwe droom van Scheveningen. „Die hele entourage., we moeten daar ge woon heel veel mensen naartoe zien te trekken, laten zien dat het wel kan. En wat betreft het festival: het aan zien moet zo groot mogelijk worden, zoveel mogelijk belangrijke instanties moeten worden ingeschakeld.. De televi sie, de NTS, nee nog geen Eurovisie, zover denk ik nog niet, misschien het tweede of het derde jaar. Jury is de kern' Hij gaat door: „De kern van alles, de kern van ieder festival, dat is altijd de jurering. Dat is de meest aanvechtba re kern natuurlijk. En die moet goed zijn. Het is misschien raar wat ik nu zeg, maar daarvan wil ik uitgaan". Door uw ervaringen elders? „Ja. Ik gan nu naar het festival in Po len, ik heb Athene net achter de rug, San Remo, het Eurovisiefestival, Knok ke. Ik weet genoeg van jury's af om het beste daarvan bij mekaar te kun nen pakken". Het beste komt van het Eurovisiesong festival? „Ja, ja. In ieder geval wil ik voor al les een open stemming hebben, met andere woorden: niet individueel, niet per zanger. Kijk, als bijvoorbeeld, noem maar eens iets, als bijvoorbeeld een meisje als Shirley, als die nu eens zou optreden, en een jurylid gaat een 2 geven en een ander een 8, wat op zichzelf al bijna onmogelijk is, maar dat gebeurt in Knokken, omdat het er allemaal geheim is. Ik ben er zelf ook jurylid geweest en dan weet je echt wel wat er geknoeid kan worden als stemmingen niet eens op onderteken de formulieren worden ingeleverd Wraakneming! „Ome" Lou van Rees unl Scheveningen opstuwen in de vaart der songfesti- vallende volkeren. We zullen er vast eentje op drinken! de fout van bijna alle festivals. Je moet mensen vrijlaten en je kunt hoog uit als verplichting stellen: je moet een nummer zingen dat nog nooit gezon gen is, dat orgineel voor dit festival geschreven is. Dat wordt dan ook op het lijf van de genoemde zanger of zangeres geschreven, en dan kan het wel". Dertig deelnemers? Dit klinkt alsof Van Rees zijn nieuwe festival gaat opzetten uit een soort wraakneming op Knokke. Vraag: ales het festival van Knokke dit jaar beter aan uw verwachtingen had beantwoord dan het geval bleek, had u dan de or ganisatie van dit Scheveningse festi val op u genomen? Lou van Rees moet er even over na denken. Dan zegt hij: „Ja, ik was be slist wel verder met Knokke gegaan, laat ik het zo stellen, laat ik het nega tief stellen. "Was dan dit aanbod van Nederland gekomen dan had ik waar schijnlijk niet zoveel moeite hoeven te doen omerover te denken. Dan had ik waarschijnlijk nee gezegd. Nou wil ik daar onmiddellijk aan vastknopen dat dit niet in 't minste een wraakneming ie op Knokke is, beslist niet. Je moet het geen wraak op Knokke noemen. Knokke hoeft voor mij gewoon niet meer. Knokke heeft alles gedaan om tegemoet te komen aan de diverse lan den wat de juering betreft; ieder jaar is ei' weer opnieuw gedokterd aan die .urering. Maar je kunt van Knokke, je niet verlangen dat Ze die twaalf be langrijke televisiebazen die ze nu in e jury hebben, laten schieten. lensen met oren De mensen die ik graag in de jui ou hebben gezien dat zijn twaalf Jo 'lebers, twaalf Dolf van der Linden.1 •der land heeft zijn eigen Dolf vai •r Linden, zeg maar, dat zijn men •n die oren aan d'r kop hebben e et alleen ogen. Als het toch voorkon' Knokke dat een jurylid zegt: „Gor d, wat een mooie melodie, die zo wel willen kopen voor mijn land' s die dat zegt en dat liedje het ranada", nou ja, dan is dat wt 'erend voor de onkunde van 'n jur dat moeten we nu maar eens ee. vermijden, daarom hoeft Knok voor mij niet meer". Geen wraakneming dus. Een persoon lijke „proeve van deskundigheid" dan? Van Rees: „Ik wil eens laten zien dat een festival echt wel goed kan zijn. Dat is nodig na alsmaar die ellende, die telkens wederkerende ruzies, na alles wat we in Knokke hebben gezien. En het had steeds weer als diepste oor zaak die jurering. Alle festivals, wel ke je ook neemt, ze maken allemaal verschillende fouten. Het Eurovisie songfestival maakt de fout door leken- jurys te laten kiezen. Het festival van Luxemburg, hoe heet het: eh, de Gou den Roos of zoiets, maakt weer een an dere fout: je kunt geen composities ma ken voor een zanger als je de zanger niet kent. Als je eerst een compositie maakt en dan door een jury laat kie zen over dat liedje met die zanger, dan kan dat ergens niet. Dat is eigenlijk Verder: „Ik hoop volgend jaar op tien deelnemende landen. Dat zijn dan de zes die ook al in Knokke meedoen, hoewel Knokke verder helemaal niet als voorbeeld dient of zo hoor, wc gaan Knokke niet na-apen. En dan heb ik gedacht aan Zwitserland, Polen. Dan zou er een Scandinavisch land bij kun nen komen, Oostenrijk is mogelijk, Spanje is mogelijk. Ik heb er eerder te veel dan te weinig. En om even dat idee van Knokke verder uit te bunnen: In Knokke doen de landen met vijf deelnemers mee, bij mij worden dat er hooguit drie. Bij tien deelnemende lan den zijn dat dertig zangers. Doen we het met twaalf landen dan worden er dat zesendertig. Misschien doen we het wel met twaalf landen. Contacten ge- Even praten over die benodigde finan ciën van drie ton, een bedrag dat toe vallig even groot is als dat waarmee Knokke ieder jaar op poten komt. Denkt Lou van Rees ook aan sponsors? Lou: „Natuurlijk, die mogen best ko- (Van onze correspondent MAASTRICHT - - De mei enthousiasme begroette wereldpremière van Toon Hermans Amerikaanse one-manshow, gisteravond ini de Maastrichtse nrtad#- Hchouwburg, heeft een onthutsend idoi gekregen. Aan het eind van een enthou siaste bloemenhulde struikelde Toon Hermans over een op het toneel lig gende kabel. Het publiek kon alechts een glimp van de vaJpartfy rlen, omdat onmiddellijk het doek sloot. Een arte legde een noodverband rond de op gezwollen ILnkerenkel van Toon, maar kon geen directe diagnose stellen. Hf) achtte het maken van röntgenfoto's in het Maastrichtse ziekenhuis noodzakelijk. Ondersteund door zijn aoon, door schouwburgdirecteur Wim Bary, mana ger Dlck Binnendijk en enkele naaste medewerkers werd Toon naar buiten gebracht. De hofauto die voor de schouwburg gereed stond om prinses Margriet en mr. P. van Vollenhovcn weg te brengen, werd door gouverneur Van Rooy onmiddellijk beschikbaar ge steld om Toon ijlings naar het zieken huis St.-Annadal te brengen. De röntgenfoto's wezen uit dat Toons enkel slechts gekneusd was. De voor stelling die hij vanavond In de stads schouwburg ln Heerlen geeft, gaar nor maal door. De première in het Intieme Maastricht se theater werd o.m. bijgewoond door prinses Margriet en haar echtgenoot, gouverneur Van Rooy. hoge AFCENT- militairen, talrijke artiesten, leden van de Maastrichtse gemeenteraad en een talrijk en enthousiast publiek. Is tra Athene, San men en doen wat we willen. Behalve in de zaal. In de zaal wil ik televisie hebben en ook een sponsor mag geen invloed hebben op de hele uitvoering van de plannen. Dat vroeger in Knok ke „Martini" het hele festival opzette, dat was gewoon een enorme rem voor buitenlandse televisiemaatschappijen. Overal stond „Martini" op, zelfs op de Coupe d'Europe. Zo mag bijvoor beeld ook de naam „Philips" nergens vallen en geen bier, geen drank, geen niets". Hij mikt helemaal op de tele visie en verklapt zomaar dat hij het stellige gevoel heeft dat het festival van Knokke een afgaande zaak is en dat hij hetzelfe proeft in het Eurovisiesong festival. Zijn verklaring: „De mensen hebben het nou wel gezien, iedereen weet zo onderhand hoe het in zijn werk gaat en er zit te weinig achter om de zaak fris te houden". Lou van Rees heeft over „zijn" festi val gesproken en eigenlijk heeft hij dat toch gedaan vanuit de schaduw van het Knokkefestival. Na alle moeilijkheden die hij ln dc Belgische badplaats deze laatste jaren heeft gekend, wil hij zich zelf bewijzen ais organisator van een dergelijke onderneming. HU wil de reë le mogelijkheid van een integere Jury die niet over fraudes peinst, bewijzen. Maar als dat nou eens mislukt? Lou van Rees: „Nee, daar ben Ik wel zo verschrikkelijk verzekerd van. Nee, dat kan niet". sperine", hij zei het met de be- :nde schorre stem, half verstikt een vette lach. Louis Armstrong,- jaar nu, maar nog altijd volop tournee, avond aan avond de •nkelende trompet hoog geheven zalen, die tot en met de laatste laats zijn bezet. Met een publiek, alle leeftijden boven de_ intig jaar vertegenwoordigd is. (Cngeland zag hem terugkeren, zo wel in zijn uiterlijk als in zijn op- eden duidelijk veranderd. bijna stokbrood magere Louis irmstrong nu die er naast het vegen iet de voor hem onafscheidelijke witte ikdoek over zijn natte, ebbenhouten foorhoofd, er een vast gebaar heeft bij [ekregen: namelijk het voortdurend op- n zijn broek want Louis istrong heeft voor de grote finale carrière bepaald grondige laatregelen genomen. Via een inten- vermageringskuur is zijn gewicht •uim 50 pond terug gebracht tot eer 60 kilogram. Meer nog dan leger heeft hij zijn optreden vastge- en bepaalde formule, die hem minimum aan inspanningen tot 'n daverend succes kan bren- :n. Het is ook zo dat hij vandaag de ig niet langer die fenomenale trom- ïtspder van weleer is, en dat de gou- comet tussen zijn dikke, gebarsten ppen van hem thans de meeste in- janningen vergt. Daarom heeft de vare, schorre stem meer en meer ee 'erhand genomen, is de Armstrong in nu veel meer een clown, een grap- s geworden,, de grote entertainer igenlijk. n zoals gezegd, het staat zijn succes iet in de weg. Hij verkoopt zich thans ls de grote „opkikker", de levende as- erine, die de mensen laat zwijmelen, ichen en zingen. Een gezondheidskuur zichzelf en voor anderen tegen een ergoeding van op zijn minst f 100.000 week. Dat zijn de contracten die de is Armstrong van nu wenst. En dit ijn de contracten die hij kan krijgen ok. In Engeland tenminste was hij er- volgeboekt. ontmoetten hem in het kleine stadje de wolarbeiders Batley, ten zuiden Leeds. De arbeiders hier hebben eigen buitensociëteit opgericht, r rij onder het motto van „een voor llen, allen voor een" de grootste spek- akels organiseren. Je kan er de onver- ïijdelijke „fish and chips" eten, een lippetje verorberen, dansen en tegelij kertijd getuigen zijn van het optreden t dure en bekendste artiesten. Hen gaat er vanuit dat bij een grote pkomst van het publiek de vraagprijs de betreffende artiest altijd op te rengen is. Bij het contracteren van fluis Armstrong heeft men zelfs geen loment geaarzeld. Hij is er meer dan week lang opgetreden. En meer dan week lang is de buitensociëteit van latley meer dah vol geweest. Louis irmstrong verzorgde er als het ware lijn eigen inkomen, heeft de verwach- een ferme recette geen moment eleurgesteld. Zijn nieuwe toverformule verkte uitstekend. Met die formule rijpt hij eerst nader terug naar het ■erleden. Is hij direct de grote archiva- is. „Hello Dolly", naturlijk. „Sleepy Time", „Down and South", Blue Berry lill", de oude evergreens die iedereen :ent. Vervolgens haait hij adem als zijn 'ijf „all stars" om beurten hun solo rummer brengen en ook de negerzan- het gezelschap haar nummers 'ertolkt. Dan blaast Louis inderdaad snige klassieke jazzstukken om tenslotte uitbundige comedysamenzang net zijn bijzonder zwaarlijvige trom- ronist Tyree Glenn te eindigen. Dit is de Louis Armstrong van van daag. Afgeslankt en wel, opmerke lijk energiek en beweeglijker dan DOit.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 11