LOUIS ARMSTRONG:
Lou van Rees wil Scheveningen
opstuwen in de vaart der
songfestivallende steden
,lk ben 'n levende asperine
„COMPETENTE
JURY EERSTE
VEREISTE"
kneusde
enkel na
première
Hermans
DIE dinsdagnacht, even over half één, staat Lou
van Rees midden op de boulevard van Scheve-
ningen. Het tumult van het jongste Knokkefestival nog
in zijn oren. De Scheveningse boulevard is uitgestorven:
„Flipper spuit niet meer en de toeristische spot
lights zijn alleen nog maar donkere silhouetten. „Dit is
een trieste, dramatische toestand", mompelt de „show
bink", „is dit nou een grote internationale badplaats?"
Die dinsdagnach nu ruim twee weken geleden be
looft in de internationale showbusiness van historische
betekens te worden. Lou van Rees zegt: „Ik stond er
heel toevallig met een stel mensen van de horeca
bedrijven uit Scheveningen, zomaar, door toeval. We
ontmoetten mekaar allemaal. Ik stond er eerst met een
directie te praten en toen kwamen er toevallig nog een
paar anderen bij. Ze liepen eigenlijk al een tijdje met
r verslaggevers
een idee rond van: we moeten eigenlijk eens iets doen.
Toen kwam daar zomaar het idee: laten we d'r maar
eens een songfestival tegenop gooien of iets dergelijks.
Waarom moet al dat geld ieder jaar naar Knokke toe,
hè? En toen hebben ze me gevraagd om daar de alge
hele leiding van op me te nemen." De doorgewinterde
festivalganger heeft daar na een korte bedenktijd -
ja op geantwoord. Ondanks de omstandigheid dat hij
het met zijn impresariaat toch al druk genoeg heeft;
dagelijks treden zo'n zestig artiesten via Lou's bemidde
ling overal ter wereld op. Dungebrilde Van Rees heeft
„ja" gezegd en de mensen van de Schevenigse horeca
bedrijven die er vermoedelijk wekenlang op hebben
zitten broeden hoé Lou van Rees gunstig gestemd te
krijgen kunnen de dingen die komen gaan in be
rusting tegemoet zien.
Old Satchmo heeft zijn new look. Zijn
eigen „wonderfull world", waarvoor hij
de grootst mogelijke reclame maakt. In
zijn bagage bevindt zich steeds een
groot aantal pamfletten waarop hij
precies heeft laten afdrukken hoe hij
zijn opmerkelijke vermagering heeft be
reikt en hoe goed hij zich daarbij voelt.
Zijn dagelijks ontbijt bestaat uit zwarte
koffie met een minimum aan suiker en
een grapefruitdrankje, voor de lunch
heeft hij keus uit een kippensandwich
van roggebrood, rauwe en gestoofde
tomaten, ommelet of roerei, lamscotelet-
ten, zoute biscuitjes, elke groentesoort,
gestoofde selderij, twee olijven en een
rauwe appel. Voor het diner kan hij
kiezen uit: een runderlap, een cotelet,
alle soorten vis, bij voorkeur de heilbot,
waarop hij bijzonder dol is, ook nu
allerlei soorten groenten, waarbij ge
stoofde worteltjes kennelijk zijn v
keur genieten. Opnieuw gebruikt hij
herhaaldelijk zijn twee magische olij
ven. Zijn kuur eindigt met de bood
schap dat hij ook een vers slaatje 2
op prijs stelt. De saus er overheen laat
hij echter zorgvuldig achterwege. Een
kneepje citroensap is genoeg, laat hij
weten. „Boy, oh boy, ik wil niet anders
meer, ik voel dat ik de honderd ei
kan halen".
Satchmo met zijn vijf „all stars" avond in avond in volle zalen
ONDEN „Ik ben een levende
Op 15 augustus komende donderdag
heeft Van Rees in Den Haag een
eerste massale vergadering gepland,
waarop hij zijn strijdplan zal voorleg
gen aan de horeca-mensen en een aan
tal anderen die deze laatste dagen
door Van Rees zijn opgewarmd: Zwols-
mans onderneming EMS, de VVV
van Den Haag en Piet Beishuizen, de
directeur van CCGC (commissie col
lectieve grammofoonplaten campagne)
Het plan: een jaarlijks teurgkerend
internationaal songfestival in de Sche
veningse Kurzaal, te beginnen in juli
van het volgend jaar, met deelname
van ploegen uit zo'n tien Europese
landen. Een songfestival, omkleed door
een hele Scheveningse feestweek tij
dens welke ook gegokt moet kunnen
worden door de liefhebber. Geraamde
kosten: drie ton.
Lou van Rees zegt in zijn druk kantoor
aan de Amsterdamse Amstel: „Die
drie ton zullen vermoedelijk geen gro
te problemen opleveren. We hopen al
lereerst via de WV op een gemeente
lijke subsidie en ik denk ook wel van
het ministerie een bijdrage te kunnen
p lospeuteren. Het ministerie heeft pas
geleden subsidie gegeven voor Boy Ed-
gards Bigg Band naar een festival in
het buitenland en ik vind zodra
een ministerie subsidie gaat geven
voor het buitenland, dan mogen ze ook
wel iets voor een Hollands festival
doen, dat kunnen ze haast niet weige-
En wat ze dan verder hier moeten
gaan doen, dat is desnoods voor
die ene week maar eens 'n speel-
casinootje toelaten. De mensen die wil
len gokken, die gaan toch wel naar
België hoor. Wil je Scheveningen hele
maal op het peil helpen, dan moet je
d'r ook iets voor doen, hè".
Van Rees staat aan het raam, kijkt
over de Amstel maar denkt aan zijn
nieuwe droom van Scheveningen. „Die
hele entourage., we moeten daar ge
woon heel veel mensen naartoe zien
te trekken, laten zien dat het wel kan.
En wat betreft het festival: het aan
zien moet zo groot mogelijk worden,
zoveel mogelijk belangrijke instanties
moeten worden ingeschakeld.. De televi
sie, de NTS, nee nog geen Eurovisie,
zover denk ik nog niet, misschien het
tweede of het derde jaar.
Jury is de kern'
Hij gaat door: „De kern van alles, de
kern van ieder festival, dat is altijd de
jurering. Dat is de meest aanvechtba
re kern natuurlijk. En die moet goed
zijn. Het is misschien raar wat ik nu
zeg, maar daarvan wil ik uitgaan".
Door uw ervaringen elders?
„Ja. Ik gan nu naar het festival in Po
len, ik heb Athene net achter de rug,
San Remo, het Eurovisiefestival, Knok
ke. Ik weet genoeg van jury's af om
het beste daarvan bij mekaar te kun
nen pakken".
Het beste komt van het Eurovisiesong
festival?
„Ja, ja. In ieder geval wil ik voor al
les een open stemming hebben, met
andere woorden: niet individueel, niet
per zanger. Kijk, als bijvoorbeeld,
noem maar eens iets, als bijvoorbeeld
een meisje als Shirley, als die nu eens
zou optreden, en een jurylid gaat een
2 geven en een ander een 8, wat op
zichzelf al bijna onmogelijk is, maar
dat gebeurt in Knokken, omdat het er
allemaal geheim is. Ik ben er zelf ook
jurylid geweest en dan weet je echt
wel wat er geknoeid kan worden als
stemmingen niet eens op onderteken
de formulieren worden ingeleverd
Wraakneming!
„Ome" Lou van Rees unl Scheveningen
opstuwen in de vaart der songfesti-
vallende volkeren. We zullen er vast
eentje op drinken!
de fout van bijna alle festivals. Je
moet mensen vrijlaten en je kunt hoog
uit als verplichting stellen: je moet een
nummer zingen dat nog nooit gezon
gen is, dat orgineel voor dit festival
geschreven is. Dat wordt dan ook op
het lijf van de genoemde zanger of
zangeres geschreven, en dan kan het
wel".
Dertig deelnemers?
Dit klinkt alsof Van Rees zijn nieuwe
festival gaat opzetten uit een soort
wraakneming op Knokke. Vraag: ales
het festival van Knokke dit jaar beter
aan uw verwachtingen had beantwoord
dan het geval bleek, had u dan de or
ganisatie van dit Scheveningse festi
val op u genomen?
Lou van Rees moet er even over na
denken. Dan zegt hij: „Ja, ik was be
slist wel verder met Knokke gegaan,
laat ik het zo stellen, laat ik het nega
tief stellen. "Was dan dit aanbod van
Nederland gekomen dan had ik waar
schijnlijk niet zoveel moeite hoeven te
doen omerover te denken. Dan had ik
waarschijnlijk nee gezegd. Nou wil ik
daar onmiddellijk aan vastknopen dat
dit niet in 't minste een wraakneming
ie op Knokke is, beslist niet. Je moet
het geen wraak op Knokke noemen.
Knokke hoeft voor mij gewoon niet
meer. Knokke heeft alles gedaan om
tegemoet te komen aan de diverse lan
den wat de juering betreft; ieder jaar
is ei' weer opnieuw gedokterd aan die
.urering. Maar je kunt van Knokke, je
niet verlangen dat Ze die twaalf be
langrijke televisiebazen die ze nu in
e jury hebben, laten schieten.
lensen met oren
De mensen die ik graag in de jui
ou hebben gezien dat zijn twaalf Jo
'lebers, twaalf Dolf van der Linden.1
•der land heeft zijn eigen Dolf vai
•r Linden, zeg maar, dat zijn men
•n die oren aan d'r kop hebben e
et alleen ogen. Als het toch voorkon'
Knokke dat een jurylid zegt: „Gor
d, wat een mooie melodie, die zo
wel willen kopen voor mijn land'
s die dat zegt en dat liedje het
ranada", nou ja, dan is dat wt
'erend voor de onkunde van 'n jur
dat moeten we nu maar eens ee.
vermijden, daarom hoeft Knok
voor mij niet meer".
Geen wraakneming dus. Een persoon
lijke „proeve van deskundigheid" dan?
Van Rees: „Ik wil eens laten zien dat
een festival echt wel goed kan zijn. Dat
is nodig na alsmaar die ellende, die
telkens wederkerende ruzies, na alles
wat we in Knokke hebben gezien. En
het had steeds weer als diepste oor
zaak die jurering. Alle festivals, wel
ke je ook neemt, ze maken allemaal
verschillende fouten. Het Eurovisie
songfestival maakt de fout door leken-
jurys te laten kiezen. Het festival van
Luxemburg, hoe heet het: eh, de Gou
den Roos of zoiets, maakt weer een an
dere fout: je kunt geen composities ma
ken voor een zanger als je de zanger
niet kent. Als je eerst een compositie
maakt en dan door een jury laat kie
zen over dat liedje met die zanger, dan
kan dat ergens niet. Dat is eigenlijk
Verder: „Ik hoop volgend jaar op
tien deelnemende landen. Dat zijn dan
de zes die ook al in Knokke meedoen,
hoewel Knokke verder helemaal niet
als voorbeeld dient of zo hoor, wc gaan
Knokke niet na-apen. En dan heb ik
gedacht aan Zwitserland, Polen. Dan
zou er een Scandinavisch land bij kun
nen komen, Oostenrijk is mogelijk,
Spanje is mogelijk. Ik heb er eerder
te veel dan te weinig. En om even dat
idee van Knokke verder uit te bunnen:
In Knokke doen de landen met vijf
deelnemers mee, bij mij worden dat er
hooguit drie. Bij tien deelnemende lan
den zijn dat dertig zangers. Doen we
het met twaalf landen dan worden er
dat zesendertig. Misschien doen we het
wel met twaalf landen. Contacten ge-
Even praten over die benodigde finan
ciën van drie ton, een bedrag dat toe
vallig even groot is als dat waarmee
Knokke ieder jaar op poten komt.
Denkt Lou van Rees ook aan sponsors?
Lou: „Natuurlijk, die mogen best ko-
(Van onze correspondent
MAASTRICHT - - De mei enthousiasme
begroette wereldpremière van Toon
Hermans Amerikaanse one-manshow,
gisteravond ini de Maastrichtse nrtad#-
Hchouwburg, heeft een onthutsend idoi
gekregen. Aan het eind van een enthou
siaste bloemenhulde struikelde Toon
Hermans over een op het toneel lig
gende kabel. Het publiek kon alechts
een glimp van de vaJpartfy rlen, omdat
onmiddellijk het doek sloot. Een arte
legde een noodverband rond de op
gezwollen ILnkerenkel van Toon, maar
kon geen directe diagnose stellen. Hf)
achtte het maken van röntgenfoto's in
het Maastrichtse ziekenhuis noodzakelijk.
Ondersteund door zijn aoon, door
schouwburgdirecteur Wim Bary, mana
ger Dlck Binnendijk en enkele naaste
medewerkers werd Toon naar buiten
gebracht. De hofauto die voor de
schouwburg gereed stond om prinses
Margriet en mr. P. van Vollenhovcn
weg te brengen, werd door gouverneur
Van Rooy onmiddellijk beschikbaar ge
steld om Toon ijlings naar het zieken
huis St.-Annadal te brengen.
De röntgenfoto's wezen uit dat Toons
enkel slechts gekneusd was. De voor
stelling die hij vanavond In de stads
schouwburg ln Heerlen geeft, gaar nor
maal door.
De première in het Intieme Maastricht
se theater werd o.m. bijgewoond door
prinses Margriet en haar echtgenoot,
gouverneur Van Rooy. hoge AFCENT-
militairen, talrijke artiesten, leden van
de Maastrichtse gemeenteraad en een
talrijk en enthousiast publiek.
Is tra Athene, San
men en doen wat we willen. Behalve
in de zaal. In de zaal wil ik televisie
hebben en ook een sponsor mag geen
invloed hebben op de hele uitvoering
van de plannen. Dat vroeger in Knok
ke „Martini" het hele festival opzette,
dat was gewoon een enorme rem voor
buitenlandse televisiemaatschappijen.
Overal stond „Martini" op, zelfs op
de Coupe d'Europe. Zo mag bijvoor
beeld ook de naam „Philips" nergens
vallen en geen bier, geen drank, geen
niets". Hij mikt helemaal op de tele
visie en verklapt zomaar dat hij het
stellige gevoel heeft dat het festival van
Knokke een afgaande zaak is en dat
hij hetzelfe proeft in het Eurovisiesong
festival. Zijn verklaring: „De mensen
hebben het nou wel gezien, iedereen
weet zo onderhand hoe het in zijn
werk gaat en er zit te weinig achter
om de zaak fris te houden".
Lou van Rees heeft over „zijn" festi
val gesproken en eigenlijk heeft hij dat
toch gedaan vanuit de schaduw van het
Knokkefestival. Na alle moeilijkheden
die hij ln dc Belgische badplaats deze
laatste jaren heeft gekend, wil hij zich
zelf bewijzen ais organisator van een
dergelijke onderneming. HU wil de reë
le mogelijkheid van een integere Jury
die niet over fraudes peinst, bewijzen.
Maar als dat nou eens mislukt? Lou
van Rees: „Nee, daar ben Ik wel zo
verschrikkelijk verzekerd van. Nee,
dat kan niet".
sperine", hij zei het met de be-
:nde schorre stem, half verstikt
een vette lach. Louis Armstrong,-
jaar nu, maar nog altijd volop
tournee, avond aan avond de
•nkelende trompet hoog geheven
zalen, die tot en met de laatste
laats zijn bezet. Met een publiek,
alle leeftijden boven de_
intig jaar vertegenwoordigd is.
(Cngeland zag hem terugkeren, zo
wel in zijn uiterlijk als in zijn op-
eden duidelijk veranderd.
bijna stokbrood magere Louis
irmstrong nu die er naast het vegen
iet de voor hem onafscheidelijke witte
ikdoek over zijn natte, ebbenhouten
foorhoofd, er een vast gebaar heeft bij
[ekregen: namelijk het voortdurend op-
n zijn broek want Louis
istrong heeft voor de grote finale
carrière bepaald grondige
laatregelen genomen. Via een inten-
vermageringskuur is zijn gewicht
•uim 50 pond terug gebracht tot
eer 60 kilogram. Meer nog dan
leger heeft hij zijn optreden vastge-
en bepaalde formule, die hem
minimum aan inspanningen
tot 'n daverend succes kan bren-
:n. Het is ook zo dat hij vandaag de
ig niet langer die fenomenale trom-
ïtspder van weleer is, en dat de gou-
comet tussen zijn dikke, gebarsten
ppen van hem thans de meeste in-
janningen vergt. Daarom heeft de
vare, schorre stem meer en meer ee
'erhand genomen, is de Armstrong
in nu veel meer een clown, een grap-
s geworden,, de grote entertainer
igenlijk.
n zoals gezegd, het staat zijn succes
iet in de weg. Hij verkoopt zich thans
ls de grote „opkikker", de levende as-
erine, die de mensen laat zwijmelen,
ichen en zingen. Een gezondheidskuur
zichzelf en voor anderen tegen een
ergoeding van op zijn minst f 100.000
week. Dat zijn de contracten die de
is Armstrong van nu wenst. En dit
ijn de contracten die hij kan krijgen
ok. In Engeland tenminste was hij er-
volgeboekt.
ontmoetten hem in het kleine stadje
de wolarbeiders Batley, ten zuiden
Leeds. De arbeiders hier hebben
eigen buitensociëteit opgericht,
r rij onder het motto van „een voor
llen, allen voor een" de grootste spek-
akels organiseren. Je kan er de onver-
ïijdelijke „fish and chips" eten, een
lippetje verorberen, dansen en tegelij
kertijd getuigen zijn van het optreden
t dure en bekendste artiesten.
Hen gaat er vanuit dat bij een grote
pkomst van het publiek de vraagprijs
de betreffende artiest altijd op te
rengen is. Bij het contracteren van
fluis Armstrong heeft men zelfs geen
loment geaarzeld. Hij is er meer dan
week lang opgetreden. En meer dan
week lang is de buitensociëteit van
latley meer dah vol geweest. Louis
irmstrong verzorgde er als het ware
lijn eigen inkomen, heeft de verwach-
een ferme recette geen moment
eleurgesteld. Zijn nieuwe toverformule
verkte uitstekend. Met die formule
rijpt hij eerst nader terug naar het
■erleden. Is hij direct de grote archiva-
is. „Hello Dolly", naturlijk. „Sleepy
Time", „Down and South", Blue Berry
lill", de oude evergreens die iedereen
:ent. Vervolgens haait hij adem als zijn
'ijf „all stars" om beurten hun solo
rummer brengen en ook de negerzan-
het gezelschap haar nummers
'ertolkt. Dan blaast Louis inderdaad
snige klassieke jazzstukken om tenslotte
uitbundige comedysamenzang
net zijn bijzonder zwaarlijvige trom-
ronist Tyree Glenn te eindigen.
Dit is de Louis Armstrong van van
daag. Afgeslankt en wel, opmerke
lijk energiek en beweeglijker dan
DOit.