Het eerherstel van Evert Dolman
FEDOR DEN HERTOG SPEELDE MET
GROOTMACHTEN IN AMATEURWERELD
IK GA DE KNWU VRAGEN OF
IK MIJN TRUI VAN 7967 TERUG MAG HEBBEN..
NIET FORCEREN WAS
HET PAROOL VAN DE
(MERKEN)PLOEGLEIDERS
Jos van der Vleuten
opnieuw geschorst
Trainingsrit
werd een
gouden ren
WIELER-
SELECTIES
VOOR WK.
ffiMrne
SPORTBIJLAGE VAN „DE LEIDSE COURANT
BEEK Een jaar lang moest Eef Dolman
wachten op eerherstel. Het was een jaar
van pijnlijke teleurstellingen. Dolman,
eens wereldkampioen bij de amateurs, zat
mentaal aan de grond. De dopingzaak van
de Adsteeg, toen men zijn nationale trui
afpakte, achtervolgde hem. Eindelijk, na
een jaar, kon hij gisteren weer gelukkig
zijn. Weer was Eef Dolman kampioen. Dit
maal, naar hij verzekerde, om het te blij
ven. „Ik ga de K.N.W.U. een nette brief
schrijven. Dat doe ik zo gauw de uitslag
(Van onze sportredactie)
van dit dopingsonderzoek bekend is. Dan
vraag ik ze of ik mijn kampioenstrui van
het vorig jaar mag terughebben en of ze
me alsnog op de erelijst willen plaatsen",
zei hij. Dolman beschreef de finish, die
laatste alles vergende sprint tegen de
Adsteeg. „Post reed op kop, met Wagt-
mans in het wiel. Hij zou de sprint voor
Wagtmans aantrekken. Maar ik vond dat
het erg traag ging. Ik dacht: als dat zo
doorgaat komen de anderen dadelijk langs
je en dan zit je opgesloten. Toen heb ik
aangevallen. Het was nog ver, zeker 300
meter. Maar als je eenmaal die finish ziet
word je gek. Je vliegt er op af. Ze kwamen
langszij. Maar ik kan dat, zo'n lange
sprint. Het is een specialiteit van me. Ik
had een grote versnelling, 53x15, ge
schakeld. Telkens perste ik er weer iets
meer uit." Dolman bleef voorop. De mond
ver open, z'n lichaam in een krampachtige
houding, zo hield hij snelle finishers als
Ottenbros en Jan Harings een lengte van
zich af.
Dolman voelde zich sterk, maar hij was
loch niet gerust. „In het peleton zit ik
altijd te denken. Vianen is een „linke",
hij zou de trui wel eens kunnen pakken.
Nee, zette ik weer uit mijn gedachten.
Jan Hayings dan. Harings in het rood-
wit-blauw? Nee, ook niet. Wagtmans. Ja,
hij was sterk. Maar tochhij is niet zo
snel. Ik kwam er niet meer uit. Vooral
de laatste ronde niet. Post demarreerde
drie, vier keer. Als hij ingelopen werd
nam Wagtmans het over. We kwamen
met vier man los. Post, De Roo, Wim
Schepers en ik. Kom op, rijden, riep ik.
Ze gingen niet door".
reglementair. Ik week even uit, toen
kwam hij binnendoor. Dat moet je nooit
doen, nooit de kortste weg nemen,
kan niet. Dus ging ik weer terug. Want
zo heb ik ooit het kampioenschap
Rotterdam verloren. Sinds die tijd laat
ik niemand meer door. Sprinters gaan
ook altijd opzij. Ze hopen dan dat de
ander in het gat duikt. Op dat moment
sluiten ze de zaak af en je zit gevangen,
zie Je."
Het mocht
Opvallend tafereel aan de finish. Arie
den Hartog omhelst concurrent Dolman,
je lijn bent Ook Eddy Beugels staat er met een blij
laatste Tourweek is gemaakt gestand
gedaan? Dolman: „Ik heb met niemand
gesproken die laatste kilometers, ook met
Post niet". Het verhaal ging namelijk
dat Post van Willem II een volmacht
had gekregen om ook met Dolman te
onderhandelen. Men kon zich echter niet
aan de indruk onttrekken dat Den Har
tog en Beugels, die beiden voortreffelijk
reden, hun Tourmakker de helpende
hand hadden geboden. Het mocht. Waar
om niet? Per slot van zaken is deze
titelstrijd enkel nog in naam een indi
viduele wedstrijd. In feite beheersen ver
schillende ploegen de wedstrijd. Zo ging
het de laatste jaren al.
beetje vreemd,
De coupe van Evert Dolman, besloten met <*e allerlaatste driftige pedaalrukken die hem voor de tweede maal de
nationale titel op de weg voor professionals oplevert. Rappe finishers Harm Ottenbros en Jan Harings dienen met de-
troostprijzen genoegen te nemen.
dat de viermanskopgroep Dolman (Smith).
Post en Ottenbros (Willem II) en Wim
Schepers (Caballero), die na 17 km
voorsprong van tenslotte 3 minuten begon
op te Douwen, na 120 km werd ingelopen
door nog veertien anderen, waarbij Beu
gels en Den Hartog, waarbij drie renner:
van Smith, vijf van Caballero en drit
van Willem II. Dolman: „Toen we drie
minuten hadden wenkten Piet Liebregts
(ploegleider Smith) en Ton Vissers (Wil
lem II) dal zij het wat rustiger aan kon
den doen. Niet forceren was het parool.
We hadden echter in dat strakke tempo
moeten doorrijden.
Wat mankeer je
Een hoofdrol ook voor Wim Schepers.
In de dagen voorafgaande aan het kam
pioenschap was het tot een gesprek ge
komen tussen Wim en diens vader (Nol
Schepels). Nol had gezegd: „Wat man
keert je toch, je zit altijd tussen de wie
len de laatste tijd. Je moet weer rijden
zoals vroeger, zoals ik het je geleerd heb".
Wim had niet veel gezegd. Maar Sjeng
Collard, zijn vaste soigneur, wist zaterdag
al te vertellen, dat Schepers vanaf de
start in de aanval zou gaan. Schepers,
zo vertelde Collard, had nog dezelfde dag
een flinke trainingstocht gemaakt. Drijf
nat van het zweet was hij teruggekeerd.
Dat was de oude Schepers. En op de
Adsteeg behoorde hij al heel vroeg tot
de gangmakers. Hij had, na 204 km. nog
zoveel reserves dat hij naar de vierde
plaats sprintte.
Ik ben moe
En Jan Janssen? HU was er ook. Moe
van de huldigingen, het reizen van alles
wat zich na Vincennes op hem gestort
had. HU reed mee in de groep, reageerde
nauwelijks op de ontsnappingen. Ten
slotte raakte hU in de laatste groep ver
zeild. Hier en daar klonk boe-geroep.
Men was voor Janssen gekomen, sedert
een week een nationale held. Maar Jans
sen kon het niet opbrengen.
Tenslotte ging hij toch weg uit die
laatste groep. Hij reed tot bij hel drietal
Steevens, Duyndam, Huub Harings, dat
tussen de kopgroep en het peleton zwom.
Dat wekte meteen een hartelijk ap
plaus los. Zie je, Jan doet er toch wat
aan. Later, toen hij Dolman met zijn
kampioenschap gelukgewenst had, zei hij
in de microfoon: „Ik ben moe, ik heb
'eel gereisd, ik wilde afstappen, maar ja,
Ie mensen willen me zien. Daarom ben
ik blijven rijden." Opnieuw applaus.
KNWU vertrouwde het niet
BEEK De Brabander Jos van der
Vleuten mocht gisteren niet starten in
het wegkampioenschap van de profes
sionals. HU werd vrijdag opnieuw door
de sportcommissie van de KNWU ge
schorst, nu voor veertien dagen.
De reden is, dat hij tijdens de Tour
de France, nadat hij had opgegeven, on
danks een startverbod wedstrijden in
België heeft gereden. Een dezer dagen
heeft Van der Vleuten een brief gepro
duceerd, gedateerd 18 juni 1968, waarin
hem door het wedstrijdcommissariaat van
de Tour toestemming wordt gegeven om
elders te fietsen. Maar de sportcommis
sie heeft deze brief, die ruim een maand
na datering werd aangeboden terzijde
gelegd. Men vertrouwt het niet helemaal.
BEEK „Zo'n mooi moment liad ik in mijn le
ven nog niet meegemaakt". Fedor den Hertog
gaf dcie verklaring voor zijn tranenvloed tijdens
de ceremonie protocolaire van het Nederlandse
wegkampioens-.-hap voor amateurs, waarin de 22-
jarige Gelderlander in een ongelooflijk mooie apo
theose de titel had opgeëist. De ranke coureur,
die bijna een Jaar geleden bij een trainingswed
strijd voor dc wereldkampioenschappen in België
bergafwaarts tegen een hem tegemoetkomende
personenauto reed en in zorgwekkende toestand
wekenlang in ziekenhuizen moest verblijven, had
bij verrassing het sterke veld dertig kilometer
voor de finish zijn hielen laten zien. Den Hertog,
de beste van ruim honderd twintig
voorgrond tredende
winst i
der Rcné Fijnen, te
Jan Krekels dc bro
voltooide zijn solo
n seconden op dc Braban-
II na vijfendertig seconden
medaille, spurtend nun de
opeiste. De beste drie ama
teurs van dit moment op het erepodiui
mooier resultaat bad dc sportcommissie
wegcoaeh Joop Middelink zich niet kunnri
had
Met het oog op Me:
had Middelink -
zij het met tegenzin zijn aanspraken op Den
Hertog al min of meer laten vallen. En nu was
Den Hertog in zijn oude stijl teruggekeerd. „Je
moet geluk hebben", glunderde de welgedane Am
sterdammer, terwijl Den Hertog door unievoor-»
zitter Piet van Dijk in een fonkelnieuwe rood-wit-
blauwe trui werd gehesen. Die woorden van Mid
delink en de zege van Den Hertog betekenen nieu
we moeilijkheden voor Jan Derksen bij het samen
stellen van de baanploeg voor Mexico. Het leek
enkele dagen geleden nog zo voorspoedig voor de
baancoach toen Fedor den Hertog zich in de fina
le van hel achtervolgingskampioenschap fietste
en op zijn wedergeboorte op de weg ogenschijnlijk
niet gerekend behoefde te worden. Maar nu had
Den Hertog met zijn forse pedaaltrappen weer
roet in het selectie-eten gegooid.
Want in deze rit over het bultige Adsteegcircuit
bij het Limburgse Beek was gebleken dat Den
Hertog straks bij de Olympische Spelen zeker een
kans in de wegwedstrijd verdient. Hel was weer
galoos hoe deze aan de dood ontsnapte jongeling
met de grootmachten in ons amateurwereldje
speelde. Hij had zich in de eerste 140 km. waarin
lichte schermutselingen, opgezet door onder meer
Matje Gerrits, Leen de Groot, Kees Koeken, Jan
Alings, Daan Holst, Piet ICettenis, Peter Legierse
en Ger Harings, alleen tempoverhoging tot. resul
taat hadden, verdekt in de achterhoede opgehou
den.
Wat denken ze wel
Angstig rijdend nog steeds na zijn ernstige val,
waarvan hij immer nog niet geheel is hersteld.
Fedor den Hertog hnd zich kwaad gemaakt op
handen loslieten om een slok uit hun bidon te
nemen. „Wat denken ze wel. Tegen Harings heb
ik nog gezegd: kijk toch uit man. Bedenk toch
wat er met mij is gebeurd". Toen nog had Den
Hertog vaag aan een mogelijk kampioenschap ge-
dacht.
Maar ergens toch waren de woorden van Middelink
voor de start blijven hangen. Toen namelijk had
Den Hertog aangekondigd een goede 100 km mee
te gaan rijden als training voor de finale van het
achtervolgingskampioenschap, die hij donderdag
in Amsterdam moet rijden. Middelink had hem
echter toegebeten, dot hij niet zo gek moest doen
en voor zijn kansen moest rijden, wanneer hij
voelde dat het zou gaan.
Welnu. Den Hertog achtte zijn kans gekomen
toen Rudi Liebrechts na 140 km demarreerde,
maar niet ver genoeg wegkwam, „lloe het ge
gaan is weet ik niet meer. Maar plotseling was ik
naast hem en hem oorbij en toen ben ik doorge
gaan". Fedor den Hertog besefte niet hoe snel
zijn winst was gegroeid. Bij de doortocht na 146
km lag hij al een halve minuut voor op Harings,
Rentmeester en Minneboo, die even later door het
veld teruggehaald werden. Acht kilometer verder
had Den Hertog met een verzet van 52 x 13 (onge
looflijk hoog) de marge tot 43 seconden uitge
breid.
Gouden of zijden ren
Er was toen nog maar één man. die in hel tegen
offensief enige kans van slagen kon hebben: Reno
Pijnen. Deze Brabander, al een jaar lang een
..vaste" kans voor Mexico, had in het begin van
dit seizoen last gekregen van een onwillige achil
lespees, die hem wekenlang naast de fiets hield
Daarna was Pijnen nog niet in zijn normale doen
gekomen. Nu sprong de rossige Woensdrechter
driftig in het spoor van Den Hertog. Het werd
een groots gevecht tussen deze topamateurs, van
wie Den Hertog da puurste tijdrijder is.
Fedor den Hertog had via de luidsprekers gehoord,
dal Pijnen achter hem aanzat. „Ik heb omgeke
ken, maar zag hem niet. Tot het eind ben ik alles
blijven geven. Het was nu een gouden of een zijden
ren", zei Den Hertog in het wielrennersjargon,
waarmee zij aanduiden: „Alles of niets". Hoe
dicht hij bij niets kwam heeft Den Hertog onder
weg nooit beseft. Pijnen naderde pijlsnel. In een
ronde van 8 km knabbelde hij 18 sec. van rijn
achterstand af en toen hij in de laatste omloop
Den Hertog tot op 12 sec. was genaderd, leek de
zaak voor de opgejaagde coureur verloren.
door dat verzet
Nogmaals, Den Hertog heeft er geen weet van ge
had. Waarom hij plotseling weer harder ging
draaien zal dan ook wel een raadsel blijven. Pas
op de laatste helling van de Adsteeg zag Den Her
tog zijn tegenstander achter zich. „Dat was twee
honderd meter voor de streep en ik ben nog bang
geweest dat Pijnen het toch nog zou halen. Want
ik kon niet meer op de pedalen staan van de pijn
door dat grote verzet".
Iemand zei: Jan weet het wel te ver
kopen.
Een Karstens? Hij probeerde tevergeefs
aansluiting bij de kopgroep te krijgen.
En Steevens? een zware Engelse sleutel
was deze week op zijn dijbeen gevallen.
Hij had er een bloeduitstorting aan
overgehouden. Steevens was niet in de
conditie om op die lastige Adsteeg een
rol van betekenis te spelen. Met die han
dicap zeker niet. Inmiddels constateerde
Eef Dolman tevreden, dat hij op een be
slissend moment weer geluk had gehad.
Zijn toekomst? „Geld verdienen", zei
Dolman.
BEEK Na de wegkampioen-
schappen heeft de sportcommis
sie van de KNWU zes renners
aangewezen voor de wereldkam
pioenschappen op de weg, die
op 1 september op het circuit
van Imola in Italië worden ge
houden.
Het zijn: Jan Janssen (Ossendrecht).
Arie den Hartog (Eisloo), Evert Dol
man (Klimmen). Eddy Beugels (Sit-
tard), Harm Ottenbros (Hoogerheide)
en Riny Wagtmans (St.-Willibrord).
De overige twee leden van de ploeg
zullen worden geselecteerd uit: Jan
Harings (Sibbe), Wim Schepers
(Meers). Gerard Vianen (Kockengen),
Harry Steevens (Elsloo), Peter Post
(Amstelveen) en Cees Zoontjes (Til
burg).
Chef d'equipe voor de wegploeg is de
heer J. Foerster uit Heerlen, die zal
worden bijgestaan door Ab Gelder
mans als technisch leider. Als meca-
niciën gaan mee: Krijnen en Hulshoff
en als soigneurs: De Haan en Collard,
de volledige staf dus van de Tour de
France.
Ook voor de wereldkampioenschap
pen voor dames (31 augustus) in Imo
la is reeds een ploeg aangewezen:
Henny Hondeveld (Laren/Gld.) Kety
Hage (St.-Maartensdijk), Truus Smul
ders (Gerwen) en Bella Hage (St.-
Maartensdijk). Reserves zijn hier:
Ineke Heusinkveld-van Eiken (Baarn)
en Jannie Jonkers (Gameren). Leid
ster van de damesploeg is mevrouw
A. W. R. Visser-Bezema (Rotterdam).
Tenslotte zijn ook al de amateur
stayers voor de wereldkampioen
schappen op de baan in Rome aan
gewezen. Dat zijn de Nederlandse
kampioen Cees Stam (Neck) en Dries
Helsloot (Amsterdam) Hun chef
d'equipe is Adrie Zwartepoorte. De
medische begeleiding is in handen
van de Rotterdamse arts K. Visser.
Bij de baanwedstrijden zullen meca-
niciën P. Aandewiel en soigneur
Henk de Haan meegaan. Uiteraard
zullen de gegadigden voor de overige
baannummers (alleen bij de profs,
want de amateurs gaan in November
naar Uruquey) pas na de tweede dag
de baankampioenschappen
kunnen worden aange
wezen. Vast staat wel dat Nederland
niet zal inschrijven voor de wereld
kampioenschappen op de baan voor
dames.
Beghetto weer sprinttitel
VARESSE Guiseppe Beghetto heeft
zaterdagavond in Varese zijn Italiaanse
sprinttitel bij de profs geprolongeerd.
Hij zal zijn land vertegenwoordigen,
op de wereldkampioenschappen, die vol
gende maand in Rome worden gehou
den. Beghetto, maakte een snelste tijd
van 11,9 seconden, op de tweede plaats
eindigde Gianni Pettenella.
Pijn
Den Hertog was echter veilig. Met een ruime voor
sprong ging hij tenslotte over de eindstreep en
had h(j zün eerste grote overwinning in Nederland
behaald. Een zege, die wellicht een keerpunt kan
vormen op weg naar volledig herstel. Den Hertog
geloofde nog steeds niet in zichzelf. Wellicht is
daar nu verandering in gekomen.
(Voor uitslagen zie elders)
Symbool van strijdvaardigheid. Fedor den Hertog wilde eerst na honderd
kilometer afstappen, dan zou hij genoeg hebben getraind voor de finale
achtervolging op de baan. Fedor den Hertog ging door. Zoals hij al eerder
door heeff gezet. Verbeten, wetend dat hij sterk is. Zijn beloning werd de
nationale titel.
