FLEUROP- INTERFLORA gerry camping moet ook plaats bieden aan gehandicapten barman fluit als een vogel ZATERDAG 20 JULI 1908 VERZORGT BIJNA ELKE SECONDE EEN BLOEMENGROET DEN HAAG Met jaarlijks ruim 65 orders per 1000 inwoners neemt Nederland (na Zweden, Denemarken en Duitsland) de vierde plaats in op de wereldranglijst van Fleurop-lnterflora. De in 1927 opgerichte en oorspron kelijk uit Duitsland stammende Fleurop (Flores Europea), waarvan alle West- en enkele Oosteuropese landen lid zijn, werkt sinds 1946 samen met de Amerikaanse en Britse hloemistenverenigingen binnen de Interflora- organisatie. Deze organisatie met 34.000 leden over 120 landen verspreid, onder wie ruim 1400 Nederlandse bloemisten verzorgde in 1967 circa 30 miljoen inter nationale bloemengeschenken. Dat komt neer op 82.000 uitgevoerde orders per dag of 57 per minuut. Fleurop- lnterflora (hoofdzetel in Detroit, Europese secretariaat te Zurich) groeit hard naar een bloemengroet per seconde. nieke organisatie ontroleert ia testorders ds méér wordt gebruik gemaakt de mogelijkheid via deze interna- tale organisatie, die in de naaste >mst liever alleen luistert naar Interflora en niet meer naar Nederlandse „Wereld-Bloemenex- of het Europese „Fleurop", 'n ttie te verblijden met een boeket plant of een bloemstuk, it is het ook gemakkelijk om zelfs Ionisch opdracht te kunnen geven een bloemist in de woonplaats van schenker en bij hem in Fleurop- ita te betalen! De gever kan er- verzekerd zijn dat wé ar ook ter ;reld precies op de gewenste tijd en lurig verzorgd zijn bloemen te be ider plaatse worden afgeleverd. leurop-Interflora staat er borg voor Ït de correct leverende uitvoerder e per post, per telefoon, per tele- fraaf of per telex zijn orders ontvangt) Oder alle omstandigheden onherroepe lijk zijn geld krijgt. 'p het Nederlandse, te Den Haag ge- itigde secretariaat bladert secretaris Amesz wiens buitenlandse colle- 3II ft* met directeur worden betiteld door het dikke handboek dat t \Mdere aangesloten bloemist jaarlijks Testorders ntvangt. Daarin zijn per land en '31*laats de adressen van alle leden Elk land stelt een minimumbedrag vast waarvoor zijn bloemisten een uit het buitenland ontvangen order willen (en kunnen) uitvoeren. De Nederlan der, vooral in eigen land erg gul met bloemengaven, heeft er menigmaal geen idee van dat in 't buitenland met 4 gulden niet veel wordt bereikt. Zo vraagt Frankrijk voor snijbloemenor ders 'n minimum-bedrag van 18 fleu- rins. De fleurin is de „eigen" valuta van Fleurop-lnterflora, in Nederlands geld circa 80 cent waard. De klant be taalt 2 gulden aan administratiekosten voor een buitenlandse en 60 cent voor een binnenlandse order. „In verscheidene plaatsen woont geen enkele bloemist", zegt de heer Amesz, die alle facetten van het bloe mistenvak doorliep. „Elk lid bezit ech ter ook nog een boek waarin achter duizenden van die plaatsnamen staat, wélke in een naburige gemeente woon achtige bloemist bereid is tegen gerin ge vergoeding de opdracht uit te voe ren. Is helemaal geen oplossing te vinden, dan zijn er nog de tot nu toe alleen in ons land bestaande ca deaubon in bloemvorm en de sinds 2 jaar ingevoerde en eveneens door Ne derland ontwikkelde internationale 10 jaar geldige Floracheque. De ont vanger kan op het hèm uitkomende tijdstip zijn bloemen gaan hélen". hij het geld van zijn cliënt. Via de com puter kunnen derhalve duizenden reke ningen tegenover elkaar worden weg geslagen, zodat over het algemeen slechts kleine bedragen verrekend moe ten worden". Dèt er zoveel orders uitgevoerd wor den is voornamelijk toe te schrijven aan het volledige vertrouwen van de klant in het Fleuropembleem dat de hem meestal onbekende bloemist voert. Zelfs bruidsboeketten (40 50 per jaar op de duizenden orders) worden ver zorgd. Soms is een bruidje-in-Australië zo geroerd door de namens Oma-in-Ne- derland overhandigde bloemen, dat zij er haar bruidsboeket er voor op zij legt! „Ter controle plaatsen wij regelmatig door het hele land testorders bij onze leden", licht de heer Amesz toe. „Bij voorbeeld ontvangen alle Fleuropbloe- misten uit Maastricht opdracht bij een bepaald hotel een bestelling af te leve ren voor de receptie van de heer Pie- tersen. Die bestaat niet, maar in dat hotel zit wel een commissie. De com missie wordt gevormd door once men sen van de buitendienst; onze consul wordt dan bijgestaan door oud-bloemis ten met een bezadigd oordeel. Zij let ten o.a. op kwaliteit, artistieke en tech nische (om de houdbaarheid) verzor ging, verpakking, tijdige aflevering. Een goede vakman behoort ook ver schil te maken tussen een bloemenhul de voor een man (sterke kleuren, geen fijne bloemen als lila lathyrus) of voor een vrouw. Hij moet eveneens de sym bolische kleuren voor geboorte enz. kennen". Vakbekwaam Vanzelfsprekend moeten alle leden, die verplicht zijn het Fleuropembleem op de winkelpui te voeren, de wettelijk vereiste vakdiploma's bezitten. Vóór zij als lid worden toegelaten worden zij door de consuls die meer een voor- De heer W. Amesz, secretaris van Fleurop-Interflora-N ederland jvendien de meest uiteenlopende en benodigde bloemistenuitdrukkin- in velerlei talen opgenomen. Zo zelfs de Japanse bloemist die opdrachten in het Engels ontvangt, ïdat zijn lettertekens voor de niet- ipanner wel wat moeilijk zijn! zijn itenlandse collega toch begrijpen, lartoe draagt trouwens tevens de jaar bestaande geïllustreer- catalogus bij. De bloemist kan daar- leren welke bloemen op welk tijd- bepaald land leverbaar zijn; Cijfers over 1967 tonen aan dat Fleurop-Nederland 28.500 orders naar het buitenland (ter waarde van 700.000 fleurins) verstuurde en er ruim 44.000 (ruim 1 miljoen fleurins) voor terug kreeg. In eigen land waren er circa 740.000 orders, die zorgden voor 'n to tale omzet van bijna 10 miljoen fleu rins. „De rol van Fleurop betreft bij dit al les vooral de verrekening", vertelt de heer Amesz, die erop aandringt de (zeer weinige) klachten vooral tijdig te doen, daar anders bij een levend pro- dukt de gegrondheid van de klacht moeilijkt valt na te gaan. „Elk land verwerkt op zijn nationale bureau de binnenlandse orders in ponskaarten. In Zürich worden de internationale op drachten verwerkt. Iedere bloemist viert orders uit, maar verstrekt ook opdrachten. Voor die laatste ontvangt „Een boeket in die geest bedoel ik!" Het bestellen van bloemen voor een verre relatie is bij een Fleurop-Interflorabloemist ge makkelijk. Inzet: de cadeaubon in bloemvorm. lichtende dan een controlerende taak hebben vooral op vakbekwaamheid getest. Van de rond 2500 Nederlandse bloemenwinkels met daarbij ook de kleinste kiosk geteld zijn bijna 1500 na selectie toegelaten. (Er bestaat voor ■niet-toegelaten bloemisten nog een an dere kleine organisatie). Niet al leen zeer exclusieve bloemenzaken kun nen zich Fleurop-Interfloralid noemen; ook de volkswinkel moet elders aan equivalente collega's opdrachten kun nen doorgeven. „Het tijdig opgeven van de opdrach ten bespaart de gever veel onnodige onkosten", zegt de heer Amesz. die zijn buitenlandse collega's regelmatig ont moet op het jaarlijkse congres, waar blijkt dat de problemen door de jaren heen al lang zijn opgelost, zodat alle aandacht kan worden gewijd aan het perfectioneren van administratieve sys temen.' „Wij weten tevoren dat mei met zijn moederdag en december met zijn feestdagen toppen veroorzaken: in 1967 hadden we in die maanden res pectievelijk 78.000 en 86.000 orders te verwerken tegen gemiddeld rond 55.000 stuks in de andere maanden. Het pu bliek denkt altijd te laat aan feestda gen en wil dan tóch dat het bloemetje op tijd wordt bezorgd. Een telegram kan dan niet uitblijven. Dat betekent voor Amerika al gauw een gulden per woord". Bij spoedopdrachten (ge boorte, overlijden) werkt zo'n snel sys teem natuurlijk prachtig. Massa-omzet, Fleurop-Nederland, die ook voor op bui tenlandse schepen varende Nederlan ders een bloemengroet verzorgt, stimu leert en subsidieert het vakonderwijs. Het wordt de leerling-bloemisten ook mogelijk gemaakt in een eigen cate gorie deel te nemen aan regionaal ge organiseerde wedstrijden, waaruit als eindresultaat ook hun kampioen tijdens de in november te houden „Fleuropia- de" te Utrecht bekend wordt. Maar hoe fantastisch het werk van artistieke bloembinders soms ook is, „ook de meest vakkundige bloemist moet het hebben van de massa-omzet, die het ge wone bosje bloemen en de gewóne- plant-voor-tante omvat", zegt de heer Amesz. Mocht tante niet naast onze deur wo nen, dan wil Fleurop-lnterflora er graag voor zorgen dat zij de haar toe gedachte bloemenpracht toch thuis krijgt! version gever») TRMERENt» Iedere dinsdagmorgen kunt u hem ontmoeten op de H ii r meren der markt, dors tige markthandelaren la vend met gloeiend hete koffie uit zijn met riet omvlochten thermosfles sen. Gerry den Boer wil zijn langzaam opgebouw de „wereldzaak", zoals hij zelf zegt. niet verlaten om In de showbusiness te KUNSTFLUITEN IS VAK APART De Pui merend er barkee per heeft samen met de accordeonist John Wood- house (Johnny Holshuy- sen) een plaatopname gemaakt waarop het se rene geluid van Gerry's stembanden en de wer velende accord eonmuziek van Wood house door Phi lips tot een fijn verkoop baar produkt ls gekneed. Het plaatje is zojuist uit gekomen. Het is de eerste maal dat de Purmerender, zes jaar geleden als Immigrant dc marktstad vanuit Amster dam binnengerold, zijn kunst flultteohnlck aan het geduldige, ronde plas tic heeft toevertrouwd. Kunstfluiter Den Boer. een 32-Jarige. klein van postuur, rap pratende barkeeper, heeft nu de smaak te pakken gekre gen en wil nog een paar platen op dc markt gooien. „Kunstfluiten is een vak apart. Er zijn in Neder land niet zo veel mensen die het goed onder de knie hebben." Gerry de barkeeper begon als jongen van acht jaar met het Imiteren van vogelgeluiden. In het Bos plan jaagde hij de ver veling tijdens het vissen het water ln. door de vogels in zijn omgeving van repliek te dienen, 's Avonds pekte hij de fiets en kroop opnieuw ln het struikgewas om de vogelgeluiden tot in de perfectie te imiteren. Het lukte hem uurdig. volgens zijn broer. En zo ging het geroep van de zeemeeuw, de merel, de koekoek en de Vlaamse gaai hecht ln de keel van de Jonge Amsterdammer zitten De rollers hadden voor hem geen geheimen meer Gerry de barkeeper rolde door het Amsterdamse wereldje van amateur- bandjes, trad op voor be jaarden en zijn techniek van het kunstfluiten werd steeds beter. Vorige maand haalde zijn vuder. dirigent van een Amsterdams accordeon gezelschap. hem over nog eens op te treden en wel in de kleine zaal van het Concertgebouw te Am sterdam. Johnny Hols- huysen. altijd present in de accordeonwereld, hoor de hem en vroeg Gerrv eens te komen praten. Het einde van het gesprek mondde uit in een plaat opname, wont Johnny Holshuysen wilde zijn repertoire uitbreiden. Gerry de fluitende bar keeper van Purmerend, was daar uiterst geschikt voor. Philips toonde be langstelling en na twee opnamen ln de studio waren de technici tevre den In café Mastenbroek aan de Neckerduk. verblijft nu een muzikale familie. De schoonvader van Gerry, de heer Mastenbroek, trok vroeger als pianist-enter tainer Holland in en zijn schoonmoeder maakte op het toneel furore ais operazangeres. Gerry den Boer ziet zijn toekomst echter niet in het kunstfluiten. Hij zegt van achter zijn kleintje pils: „Het café ls blijvend en het kunst fluiten doe ik er tijdelijk bij". Het repertoire van de Purmerender ls groot, van Ave Maria tot Some day van Mario Lanza. Maar ln cafe Mastenbroek blijft het niet beperkt tot deze wereldberoemde songs. De vrouw van de fluitende barkeeper treedt af en toe op. Qerry: „Zij zingt voornamelijk jasss". Over een muzikaal café gesproken! Het kantoor van Fleurop- ederland is duidelijk gemar- eerd door een beeld van godin lora, kleurrijke planten en het nbleem van de internationale Organisatie. cliënt kan aan de hand van illustra- i precies uitzoeken in welke geest zijn bloemengeschenk uitgevoerd zien. Menigeen besteedt 30 of 40 ilden of een nog hoger bedrag, maai il toch wel graag zien wat aan de an- kant van de aardbol wordt gele- anle rd. Codenummers bij elke afbeel- ng maken het opgeven van o.a. een i dertelegram heel eenvoudig (en goed- rst«f»per!). uitvoerende bloemist moet altijd et veel verstand te werk gaan en >ral met plaatselijke of landelijke den vreemde vaak bekende ge- rk viuiken rekening houden. Zo worden in S iiufepan bijvoorbeeld nooit óp maar Dór de huwelijksdag alle bloemen af- 'leverd. De Japanse bloemist moet js wel eens van de opgegeven afle- iringsdatum afwijken. Een Engelse ioemist oogstte eens veel dankbaar- de J eld omdat hij aan Prinses Margaret >s rozen en niet de bestelde De vlag waait vrolijk onder een hui lende zomerhemel. Er staan enkele ca ravans op de Reutumeres. Ze zijn goeddeels verborgen in het door men senhand geplante, zich allengs tot na tuurlijke scheidingen ontwikkelend groen. Het versterkt het gevoel voor privacy. Het past volkomen in „het straatje' van de exploitanten. Piet Dcelen (49) en zijn 36-jarige echtgeno te Jos Boessenkool, tot voor kort als wijkzuster werkzaam te Enter. Zij ontvangt mij in de verbouwde boer derij, thans kantine van de camping. „Alleen de muur waartegen u zit is misschien blijven staan, anders is alles tegen de grond geweest", vertelt ze. Het is er gezellig in de huiskamer. Veel boeken geven sfeer aan het in lichte kleuren gehouden, stemmig ge meubileerde vertrek. „Wij lezen beiden erg graag", zegt de zuster met haar korenbloemblauwe ogen. „Piet had vroeger een graanhan del in Lekkerkerk. Hij kwam met va kantie in Enter. Zo hebben we elkaar leren kennen. Hij wilde altijd al een camping, 's Winters werkt hij in zijn oude vak. Bij de ABTB te Hengelo". Mevrouw Deelen spreekt wat voorzich- tig-aarzelend. Zij verzoekt mij ook zo over hun experiment te schrijven. Niet al te enthousiast, opdat de Nederlandse invaliden niet na lezing reistas en- de ken ter hand nemen en zich richting Reutum spoeden. Het idee, namelijk invaliden, geeste lijk of lichamelijk gehandicapten, gele genheid te bieden met hun familie op deze camping te verblijven, verkeert nog in een eerste stadium van ontwik- - keling. Maar het bestaat. En dat feil op zichzelf al is verheugend. Hoeveel pensionbedrijven en hotels zijn er bij voorbeeld niet die beslist deze gehan dicapte mensen de deur wijzen. Om praktische redenen: ze zijn er niet op ingericht. Uit financiële voorzorg: er zijn gasten die niet met het beeld van een geestelijk of lichamelijk gehandi capte geconfronteerd willen worden Stellig niet in hun vakantie. Mevr. Deelen heeft hier begrip vooi ..In een pension gaat dat ook moeilijk Daar zit je vaak boven op elkaar in één kamer. Met slecht weer bijvoor beeld. Daarom juist kan het op een STAP IN HET DUISTER VOOR HET ECHTPAAR DEELEN- BOESSENKOOL umping zoveel beter. Het idee kwam bij ons op omdat we hierboven drie slaapkamers hebben. Door mijn vroegere beroep kan ik ge handicapte mensen helpen. Geen volle dige dagverzorging natuurlijk. Maar hulp bij het opstaan of bij het aankle den. bij het wassen of verschonen kan ik gemakkelijk geven. Ik kan me voorstellen, dat een familie met een invalide (lichamelijk of gees telijk) zoon of dochter graag met dc anderen in caravan of tent verblijft terwijl ze weten dat hij of zij hierbo ven kan slapen. De mogelijkheid vooi die mensen om op vakantie te gaan wordt door ons aanbod vergroot. En dat is onze bedoeling. Het gaat uiter aard niet om „zware" patiënten Zi moeten 'n beweeglijkheid hebben. Bed patiënten kunnen ook wij niet aeceptc ren. Daarvoor zijn andere mogelijkhe den als 't Henri-Dunanthuis en 't Zonne bloem werk plus de boottochten. Maai een licthte verzorging en ook een niet te ingewikkeld dieet daar kan ik best voor zorgen. Gezien de drukte hier in het hoogseizoen kan ik anderzijds niet de hele dag achter zo'n patiënt aanren - Mevrouw Deelen behoudt zich 't recht voor eerst met de patiënt kennis t< maken, voordat zij hem accepteert Omdat alleen zij kan bekijken of de ge handicapte op haar camping zonder be zwaar voor hem of haar zou kunnen verblijven. „We hebben een beperkte staf en dus beperkte mogelijkheden", meent zij „Maar in principe willen we eeniedei graag een kans bieden binnen hel raam van onze mogelijkheden". Grensgevallen, mensen die niet al te veel hulp behoeven, kunnen op de Reu tumeres een ongetwijfeld prettige va kantie doorbrengen. „We moeten hel her patiënt, liever gezegd van gast tot gast bekijken", zegt mevrouw Deelen Ze is nu weer echt zuster Boessenkool. EXPERIMENT OP DE REUTUMERES psychisch gestoorden i -t terdege op kunnen vertrouwen dat dc patiënt in kwestie gewend is onder de mensen te verkeren, of hij werkt ln een werk plan ts voor invaliden etc Muur dat ge- indo rrtensen een camping als de on- al'idcn kan lie angstvallig vermijdt het woordje geval" te gebruiken. Het tekent haar Het is tevens een veelbelovend vooruit zicht voor hen die zich aan haar zor- ien zullen toevertrouwen. .Bent u niet bang, dat u gezonde gas ten wegjaagt, als u hier invaliden „toe laat" op de camping?" „Dat is inderdaad een punt van ernstt- Mevr. G. Deelen-Boessenkool plaats voor invaliden ge overweging voor ons geweest. Mum gezien de beperkingen waaraan wij de gasten moeten onderwerpen, zullen we hier niet de allerzwaarste gevallen krijgen, die kunnen we eenvoudig niet aan. We moeten er dus, vooral met Avontuur .In een pension, waar je in de huiska mer bij elkaar zit, zijn er meer bezwa ren dan op een camping, waar velen r overdag op uti trekken. Bovendien nebben we door de aanplant van elzen en struikgewas de camping zodanig in vakken verdeeld dat er voor iedereen v oldoende privé-terrein is, zonder al tc- v oei met de buren te worden geconfron teerd. Als de gezonden desondanks ons toch de rug toekeren dan vin den wij dat jammer: in de eer ste plaats voor henzelf dat zij eigenlijk hun gebrek aan medemense lijkheid op deze wijze demonstreren, in de 2de plaats voor onszelf, al zijn we beiden niet puur zakelijk helaas. Want dut moet je eigenlijk wel zijn. Een camping is geen filantropische in richting. Lopen dc gezonden weg dan staan er twee wegen voor ons open: of we moeten in de toekomst gehandicap ten weigeren of we gaan ons geheel inschakelen op gezinnen met invalide kinderen. De tijd zal het leren. Het is een experiment Een stap in het duis ter. maar een stap dto wij helden wel aandurven". tmomas vos.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 11