FLEUROP-
INTERFLORA
gerry
camping moet ook plaats
bieden aan gehandicapten
barman
fluit als een vogel
ZATERDAG 20 JULI 1908
VERZORGT BIJNA ELKE SECONDE
EEN BLOEMENGROET
DEN HAAG Met jaarlijks ruim 65 orders per 1000
inwoners neemt Nederland (na Zweden, Denemarken en
Duitsland) de vierde plaats in op de wereldranglijst van
Fleurop-lnterflora. De in 1927 opgerichte en oorspron
kelijk uit Duitsland stammende Fleurop (Flores Europea),
waarvan alle West- en enkele Oosteuropese landen lid
zijn, werkt sinds 1946 samen met de Amerikaanse en
Britse hloemistenverenigingen binnen de Interflora-
organisatie. Deze organisatie met 34.000 leden over
120 landen verspreid, onder wie ruim 1400 Nederlandse
bloemisten verzorgde in 1967 circa 30 miljoen inter
nationale bloemengeschenken. Dat komt neer op 82.000
uitgevoerde orders per dag of 57 per minuut. Fleurop-
lnterflora (hoofdzetel in Detroit, Europese secretariaat te
Zurich) groeit hard naar een bloemengroet per seconde.
nieke organisatie
ontroleert
ia testorders
ds méér wordt gebruik gemaakt
de mogelijkheid via deze interna-
tale organisatie, die in de naaste
>mst liever alleen luistert naar
Interflora en niet meer naar
Nederlandse „Wereld-Bloemenex-
of het Europese „Fleurop", 'n
ttie te verblijden met een boeket
plant of een bloemstuk,
it is het ook gemakkelijk om zelfs
Ionisch opdracht te kunnen geven
een bloemist in de woonplaats van
schenker en bij hem in Fleurop-
ita te betalen! De gever kan er-
verzekerd zijn dat wé ar ook ter
;reld precies op de gewenste tijd en
lurig verzorgd zijn bloemen te be
ider plaatse worden afgeleverd.
leurop-Interflora staat er borg voor
Ït de correct leverende uitvoerder
e per post, per telefoon, per tele-
fraaf of per telex zijn orders ontvangt)
Oder alle omstandigheden onherroepe
lijk zijn geld krijgt.
'p het Nederlandse, te Den Haag ge-
itigde secretariaat bladert secretaris
Amesz wiens buitenlandse colle-
3II ft* met directeur worden betiteld
door het dikke handboek dat
t \Mdere aangesloten bloemist jaarlijks Testorders
ntvangt. Daarin zijn per land en
'31*laats de adressen van alle leden
Elk land stelt een minimumbedrag
vast waarvoor zijn bloemisten een uit
het buitenland ontvangen order willen
(en kunnen) uitvoeren. De Nederlan
der, vooral in eigen land erg gul met
bloemengaven, heeft er menigmaal
geen idee van dat in 't buitenland met
4 gulden niet veel wordt bereikt. Zo
vraagt Frankrijk voor snijbloemenor
ders 'n minimum-bedrag van 18 fleu-
rins. De fleurin is de „eigen" valuta
van Fleurop-lnterflora, in Nederlands
geld circa 80 cent waard. De klant be
taalt 2 gulden aan administratiekosten
voor een buitenlandse en 60 cent voor
een binnenlandse order.
„In verscheidene plaatsen woont
geen enkele bloemist", zegt de heer
Amesz, die alle facetten van het bloe
mistenvak doorliep. „Elk lid bezit ech
ter ook nog een boek waarin achter
duizenden van die plaatsnamen staat,
wélke in een naburige gemeente woon
achtige bloemist bereid is tegen gerin
ge vergoeding de opdracht uit te voe
ren. Is helemaal geen oplossing te
vinden, dan zijn er nog de tot nu
toe alleen in ons land bestaande ca
deaubon in bloemvorm en de sinds 2
jaar ingevoerde en eveneens door Ne
derland ontwikkelde internationale
10 jaar geldige Floracheque. De ont
vanger kan op het hèm uitkomende
tijdstip zijn bloemen gaan hélen".
hij het geld van zijn cliënt. Via de com
puter kunnen derhalve duizenden reke
ningen tegenover elkaar worden weg
geslagen, zodat over het algemeen
slechts kleine bedragen verrekend moe
ten worden".
Dèt er zoveel orders uitgevoerd wor
den is voornamelijk toe te schrijven
aan het volledige vertrouwen van de
klant in het Fleuropembleem dat de
hem meestal onbekende bloemist voert.
Zelfs bruidsboeketten (40 50 per jaar
op de duizenden orders) worden ver
zorgd. Soms is een bruidje-in-Australië
zo geroerd door de namens Oma-in-Ne-
derland overhandigde bloemen, dat zij
er haar bruidsboeket er voor op zij legt!
„Ter controle plaatsen wij regelmatig
door het hele land testorders bij onze
leden", licht de heer Amesz toe. „Bij
voorbeeld ontvangen alle Fleuropbloe-
misten uit Maastricht opdracht bij een
bepaald hotel een bestelling af te leve
ren voor de receptie van de heer Pie-
tersen. Die bestaat niet, maar in dat
hotel zit wel een commissie. De com
missie wordt gevormd door once men
sen van de buitendienst; onze consul
wordt dan bijgestaan door oud-bloemis
ten met een bezadigd oordeel. Zij let
ten o.a. op kwaliteit, artistieke en tech
nische (om de houdbaarheid) verzor
ging, verpakking, tijdige aflevering.
Een goede vakman behoort ook ver
schil te maken tussen een bloemenhul
de voor een man (sterke kleuren, geen
fijne bloemen als lila lathyrus) of voor
een vrouw. Hij moet eveneens de sym
bolische kleuren voor geboorte enz.
kennen".
Vakbekwaam
Vanzelfsprekend moeten alle leden, die
verplicht zijn het Fleuropembleem op
de winkelpui te voeren, de wettelijk
vereiste vakdiploma's bezitten. Vóór zij
als lid worden toegelaten worden zij
door de consuls die meer een voor-
De heer W. Amesz, secretaris
van Fleurop-Interflora-N ederland
jvendien de meest uiteenlopende en
benodigde bloemistenuitdrukkin-
in velerlei talen opgenomen. Zo
zelfs de Japanse bloemist die
opdrachten in het Engels ontvangt,
ïdat zijn lettertekens voor de niet-
ipanner wel wat moeilijk zijn! zijn
itenlandse collega toch begrijpen,
lartoe draagt trouwens tevens de
jaar bestaande geïllustreer-
catalogus bij. De bloemist kan daar-
leren welke bloemen op welk tijd-
bepaald land leverbaar zijn;
Cijfers over 1967 tonen aan dat
Fleurop-Nederland 28.500 orders naar
het buitenland (ter waarde van 700.000
fleurins) verstuurde en er ruim 44.000
(ruim 1 miljoen fleurins) voor terug
kreeg. In eigen land waren er circa
740.000 orders, die zorgden voor 'n to
tale omzet van bijna 10 miljoen fleu
rins.
„De rol van Fleurop betreft bij dit al
les vooral de verrekening", vertelt de
heer Amesz, die erop aandringt de
(zeer weinige) klachten vooral tijdig te
doen, daar anders bij een levend pro-
dukt de gegrondheid van de klacht
moeilijkt valt na te gaan. „Elk land
verwerkt op zijn nationale bureau de
binnenlandse orders in ponskaarten. In
Zürich worden de internationale op
drachten verwerkt. Iedere bloemist
viert orders uit, maar verstrekt ook
opdrachten. Voor die laatste ontvangt
„Een boeket in die geest bedoel
ik!" Het bestellen van bloemen
voor een verre relatie is bij een
Fleurop-Interflorabloemist ge
makkelijk. Inzet: de cadeaubon
in bloemvorm.
lichtende dan een controlerende taak
hebben vooral op vakbekwaamheid
getest. Van de rond 2500 Nederlandse
bloemenwinkels met daarbij ook de
kleinste kiosk geteld zijn bijna 1500
na selectie toegelaten. (Er bestaat voor
■niet-toegelaten bloemisten nog een an
dere kleine organisatie). Niet al
leen zeer exclusieve bloemenzaken kun
nen zich Fleurop-Interfloralid noemen;
ook de volkswinkel moet elders aan
equivalente collega's opdrachten kun
nen doorgeven.
„Het tijdig opgeven van de opdrach
ten bespaart de gever veel onnodige
onkosten", zegt de heer Amesz. die zijn
buitenlandse collega's regelmatig ont
moet op het jaarlijkse congres, waar
blijkt dat de problemen door de jaren
heen al lang zijn opgelost, zodat alle
aandacht kan worden gewijd aan het
perfectioneren van administratieve sys
temen.' „Wij weten tevoren dat mei
met zijn moederdag en december met
zijn feestdagen toppen veroorzaken:
in 1967 hadden we in die maanden res
pectievelijk 78.000 en 86.000 orders te
verwerken tegen gemiddeld rond 55.000
stuks in de andere maanden. Het pu
bliek denkt altijd te laat aan feestda
gen en wil dan tóch dat het bloemetje
op tijd wordt bezorgd. Een telegram
kan dan niet uitblijven. Dat betekent
voor Amerika al gauw een gulden
per woord". Bij spoedopdrachten (ge
boorte, overlijden) werkt zo'n snel sys
teem natuurlijk prachtig.
Massa-omzet,
Fleurop-Nederland, die ook voor op bui
tenlandse schepen varende Nederlan
ders een bloemengroet verzorgt, stimu
leert en subsidieert het vakonderwijs.
Het wordt de leerling-bloemisten ook
mogelijk gemaakt in een eigen cate
gorie deel te nemen aan regionaal ge
organiseerde wedstrijden, waaruit als
eindresultaat ook hun kampioen tijdens
de in november te houden „Fleuropia-
de" te Utrecht bekend wordt. Maar hoe
fantastisch het werk van artistieke
bloembinders soms ook is, „ook de
meest vakkundige bloemist moet het
hebben van de massa-omzet, die het ge
wone bosje bloemen en de gewóne-
plant-voor-tante omvat", zegt de heer
Amesz.
Mocht tante niet naast onze deur wo
nen, dan wil Fleurop-lnterflora er
graag voor zorgen dat zij de haar toe
gedachte bloemenpracht toch thuis
krijgt!
version gever»)
TRMERENt» Iedere
dinsdagmorgen kunt u
hem ontmoeten op de
H ii r meren der markt, dors
tige markthandelaren la
vend met gloeiend hete
koffie uit zijn met riet
omvlochten thermosfles
sen. Gerry den Boer wil
zijn langzaam opgebouw
de „wereldzaak", zoals hij
zelf zegt. niet verlaten om
In de showbusiness te
KUNSTFLUITEN
IS
VAK
APART
De Pui merend er barkee
per heeft samen met de
accordeonist John Wood-
house (Johnny Holshuy-
sen) een plaatopname
gemaakt waarop het se
rene geluid van Gerry's
stembanden en de wer
velende accord eonmuziek
van Wood house door Phi
lips tot een fijn verkoop
baar produkt ls gekneed.
Het plaatje is zojuist uit
gekomen.
Het is de eerste maal dat
de Purmerender, zes jaar
geleden als Immigrant dc
marktstad vanuit Amster
dam binnengerold, zijn
kunst flultteohnlck aan
het geduldige, ronde plas
tic heeft toevertrouwd.
Kunstfluiter Den Boer.
een 32-Jarige. klein van
postuur, rap pratende
barkeeper, heeft nu de
smaak te pakken gekre
gen en wil nog een paar
platen op dc markt
gooien.
„Kunstfluiten is een vak
apart. Er zijn in Neder
land niet zo veel mensen
die het goed onder de
knie hebben."
Gerry de barkeeper begon
als jongen van acht jaar
met het Imiteren van
vogelgeluiden. In het Bos
plan jaagde hij de ver
veling tijdens het vissen
het water ln. door de
vogels in zijn omgeving
van repliek te dienen,
's Avonds pekte hij de
fiets en kroop opnieuw ln
het struikgewas om de
vogelgeluiden tot in de
perfectie te imiteren. Het
lukte hem uurdig. volgens
zijn broer. En zo ging het
geroep van de zeemeeuw,
de merel, de koekoek en
de Vlaamse gaai hecht ln
de keel van de Jonge
Amsterdammer zitten
De rollers hadden voor
hem geen geheimen meer
Gerry de barkeeper rolde
door het Amsterdamse
wereldje van amateur-
bandjes, trad op voor be
jaarden en zijn techniek
van het kunstfluiten werd
steeds beter.
Vorige maand haalde zijn
vuder. dirigent van een
Amsterdams accordeon
gezelschap. hem over nog
eens op te treden en wel
in de kleine zaal van het
Concertgebouw te Am
sterdam. Johnny Hols-
huysen. altijd present in
de accordeonwereld, hoor
de hem en vroeg Gerrv
eens te komen praten.
Het einde van het gesprek
mondde uit in een plaat
opname, wont Johnny
Holshuysen wilde zijn
repertoire uitbreiden.
Gerry de fluitende bar
keeper van Purmerend,
was daar uiterst geschikt
voor. Philips toonde be
langstelling en na twee
opnamen ln de studio
waren de technici tevre
den
In café Mastenbroek aan
de Neckerduk. verblijft nu
een muzikale familie. De
schoonvader van Gerry,
de heer Mastenbroek, trok
vroeger als pianist-enter
tainer Holland in en zijn
schoonmoeder maakte op
het toneel furore ais
operazangeres.
Gerry den Boer ziet zijn
toekomst echter niet in
het kunstfluiten.
Hij zegt van achter zijn
kleintje pils: „Het café
ls blijvend en het kunst
fluiten doe ik er tijdelijk
bij".
Het repertoire van de
Purmerender ls groot, van
Ave Maria tot Some day
van Mario Lanza. Maar
ln cafe Mastenbroek blijft
het niet beperkt tot deze
wereldberoemde songs. De
vrouw van de fluitende
barkeeper treedt af en toe
op. Qerry: „Zij zingt
voornamelijk jasss".
Over een muzikaal café
gesproken!
Het kantoor van Fleurop-
ederland is duidelijk gemar-
eerd door een beeld van godin
lora, kleurrijke planten en het
nbleem van de internationale
Organisatie.
cliënt kan aan de hand van illustra-
i precies uitzoeken in welke geest
zijn bloemengeschenk uitgevoerd
zien. Menigeen besteedt 30 of 40
ilden of een nog hoger bedrag, maai
il toch wel graag zien wat aan de an-
kant van de aardbol wordt gele-
anle rd. Codenummers bij elke afbeel-
ng maken het opgeven van o.a. een
i dertelegram heel eenvoudig (en goed-
rst«f»per!).
uitvoerende bloemist moet altijd
et veel verstand te werk gaan en
>ral met plaatselijke of landelijke
den vreemde vaak bekende ge-
rk viuiken rekening houden. Zo worden in
S iiufepan bijvoorbeeld nooit óp maar
Dór de huwelijksdag alle bloemen af-
'leverd. De Japanse bloemist moet
js wel eens van de opgegeven afle-
iringsdatum afwijken. Een Engelse
ioemist oogstte eens veel dankbaar-
de J eld omdat hij aan Prinses Margaret
>s rozen en niet de bestelde
De vlag waait vrolijk onder een hui
lende zomerhemel. Er staan enkele ca
ravans op de Reutumeres. Ze zijn
goeddeels verborgen in het door men
senhand geplante, zich allengs tot na
tuurlijke scheidingen ontwikkelend
groen. Het versterkt het gevoel voor
privacy. Het past volkomen in „het
straatje' van de exploitanten. Piet
Dcelen (49) en zijn 36-jarige echtgeno
te Jos Boessenkool, tot voor kort als
wijkzuster werkzaam te Enter.
Zij ontvangt mij in de verbouwde boer
derij, thans kantine van de camping.
„Alleen de muur waartegen u zit is
misschien blijven staan, anders is alles
tegen de grond geweest", vertelt ze.
Het is er gezellig in de huiskamer.
Veel boeken geven sfeer aan het in
lichte kleuren gehouden, stemmig ge
meubileerde vertrek.
„Wij lezen beiden erg graag", zegt de
zuster met haar korenbloemblauwe
ogen. „Piet had vroeger een graanhan
del in Lekkerkerk. Hij kwam met va
kantie in Enter. Zo hebben we elkaar
leren kennen. Hij wilde altijd al een
camping, 's Winters werkt hij in zijn
oude vak. Bij de ABTB te Hengelo".
Mevrouw Deelen spreekt wat voorzich-
tig-aarzelend. Zij verzoekt mij ook zo
over hun experiment te schrijven. Niet
al te enthousiast, opdat de Nederlandse
invaliden niet na lezing reistas en- de
ken ter hand nemen en zich richting
Reutum spoeden.
Het idee, namelijk invaliden, geeste
lijk of lichamelijk gehandicapten, gele
genheid te bieden met hun familie op
deze camping te verblijven, verkeert
nog in een eerste stadium van ontwik- -
keling. Maar het bestaat. En dat feil
op zichzelf al is verheugend. Hoeveel
pensionbedrijven en hotels zijn er bij
voorbeeld niet die beslist deze gehan
dicapte mensen de deur wijzen. Om
praktische redenen: ze zijn er niet op
ingericht. Uit financiële voorzorg: er
zijn gasten die niet met het beeld van
een geestelijk of lichamelijk gehandi
capte geconfronteerd willen worden
Stellig niet in hun vakantie.
Mevr. Deelen heeft hier begrip vooi
..In een pension gaat dat ook moeilijk
Daar zit je vaak boven op elkaar in
één kamer. Met slecht weer bijvoor
beeld. Daarom juist kan het op een
STAP IN
HET DUISTER
VOOR
HET ECHTPAAR
DEELEN-
BOESSENKOOL
umping zoveel beter. Het idee kwam
bij ons op omdat we hierboven drie
slaapkamers hebben.
Door mijn vroegere beroep kan ik ge
handicapte mensen helpen. Geen volle
dige dagverzorging natuurlijk. Maar
hulp bij het opstaan of bij het aankle
den. bij het wassen of verschonen kan
ik gemakkelijk geven.
Ik kan me voorstellen, dat een familie
met een invalide (lichamelijk of gees
telijk) zoon of dochter graag met dc
anderen in caravan of tent verblijft
terwijl ze weten dat hij of zij hierbo
ven kan slapen. De mogelijkheid vooi
die mensen om op vakantie te gaan
wordt door ons aanbod vergroot. En
dat is onze bedoeling. Het gaat uiter
aard niet om „zware" patiënten Zi
moeten 'n beweeglijkheid hebben. Bed
patiënten kunnen ook wij niet aeceptc
ren. Daarvoor zijn andere mogelijkhe
den als 't Henri-Dunanthuis en 't Zonne
bloem werk plus de boottochten. Maai
een licthte verzorging en ook een niet
te ingewikkeld dieet daar kan ik best
voor zorgen. Gezien de drukte hier in
het hoogseizoen kan ik anderzijds niet
de hele dag achter zo'n patiënt aanren -
Mevrouw Deelen behoudt zich 't recht
voor eerst met de patiënt kennis t<
maken, voordat zij hem accepteert
Omdat alleen zij kan bekijken of de ge
handicapte op haar camping zonder be
zwaar voor hem of haar zou kunnen
verblijven.
„We hebben een beperkte staf en dus
beperkte mogelijkheden", meent zij
„Maar in principe willen we eeniedei
graag een kans bieden binnen hel
raam van onze mogelijkheden".
Grensgevallen, mensen die niet al te
veel hulp behoeven, kunnen op de Reu
tumeres een ongetwijfeld prettige va
kantie doorbrengen. „We moeten hel
her patiënt, liever gezegd van gast tot
gast bekijken", zegt mevrouw Deelen
Ze is nu weer echt zuster Boessenkool.
EXPERIMENT
OP DE
REUTUMERES
psychisch gestoorden i -t terdege op
kunnen vertrouwen dat dc patiënt in
kwestie gewend is onder de mensen te
verkeren, of hij werkt ln een werk
plan ts voor invaliden etc Muur dat ge-
indo rrtensen een camping als de on-
al'idcn
kan
lie angstvallig vermijdt het woordje
geval" te gebruiken. Het tekent haar
Het is tevens een veelbelovend vooruit
zicht voor hen die zich aan haar zor-
ien zullen toevertrouwen.
.Bent u niet bang, dat u gezonde gas
ten wegjaagt, als u hier invaliden „toe
laat" op de camping?"
„Dat is inderdaad een punt van ernstt-
Mevr. G. Deelen-Boessenkool
plaats voor invaliden
ge overweging voor ons geweest. Mum
gezien de beperkingen waaraan wij de
gasten moeten onderwerpen, zullen we
hier niet de allerzwaarste gevallen
krijgen, die kunnen we eenvoudig niet
aan. We moeten er dus, vooral met
Avontuur
.In een pension, waar je in de huiska
mer bij elkaar zit, zijn er meer bezwa
ren dan op een camping, waar velen
r overdag op uti trekken. Bovendien
nebben we door de aanplant van elzen
en struikgewas de camping zodanig in
vakken verdeeld dat er voor iedereen
v oldoende privé-terrein is, zonder al tc-
v oei met de buren te worden geconfron
teerd. Als de gezonden desondanks ons
toch de rug toekeren dan vin
den wij dat jammer: in de eer
ste plaats voor henzelf dat zij
eigenlijk hun gebrek aan medemense
lijkheid op deze wijze demonstreren,
in de 2de plaats voor onszelf, al zijn
we beiden niet puur zakelijk helaas.
Want dut moet je eigenlijk wel zijn.
Een camping is geen filantropische in
richting. Lopen dc gezonden weg dan
staan er twee wegen voor ons open: of
we moeten in de toekomst gehandicap
ten weigeren of we gaan ons geheel
inschakelen op gezinnen met invalide
kinderen. De tijd zal het leren. Het is
een experiment Een stap in het duis
ter. maar een stap dto wij helden wel
aandurven". tmomas vos.