Normen voor
bijstand
lopen grenzeloos uiteen
Theologie in
Uppsala speelt
tweede viool
Weer straatoorlog
in Valkenburg
GROEISTUIPEN VAN
NIEUWE WET
BEROEPSSCHRIFT:
GEWOON BRIEFJE
AAN KONINGIN
Ontdekken
van eenheid
die er is
Stuurloos autowrak
doodt man en vrouw
Vragen over
aansluiting
gascylinders
in ziekenhuis
Episcopaat volgt regeringsbesluit
AKKOORD OVER VERPLAATSING
VAN FRANSTALIG LEUVEN
Jongen springt
in Geul
Ontvluchte
gevangene
aangehouden
VRIJDAG 19 JULI 1968
DB LEIDSE COURANT
PAGINA 7
(Van o
e parlementaire redactie)
DEN HAAG Ergens in Noord-Holland
wordt voor een gezin met enige minder-
validen een bungalow met aangepaste voor
zieningen gebouwd. Kosten: meer dan 100.000
gulden. De bouw wordt gefinancierd op basis
van de algemene bijstandswet.
Het is een sprekend voorbeeld van „hoe mooi de
bijstandswet wel is". Er zijn natuurlijk ook andere
gevallen, waarin de knijperigheid en kneuterig
heid van gemeentelijke bestuurdertjes de deur
dicht doet. Want zo is het beeld: 3,5 jaar uitvoe
ring van de algemene bijstandswet hebben ener
zijds uitstekende voorbeelden van rechtstoepas-
sing laten zien, maar anderzijds van armenwet
regentjes nog geen objectief denkende, begrips
volle bestuurders gemaakt.
Op 31 december 1964 is met de armenwet ook de
willekeur op zolder gezet. Wat vroeger een gunst
was, is een recht geworden. Maar dat wil niet
zeggen dat overal de bijstandswet ideaal wordt
toegepast. Bijstand is afhankelijk van individuele
omstandigheden. De gemeenten zijn tot bijstand
in de noodzakelijke kosten van het bestaan ver
plicht. Elk geval is echter anders en wordt per
gemeente verschillend beoordeeld. En de vraag
hoeveel bijstand iemand nodig heeft, kan met
pruimenmondje worden bekeken of royaal on
der ogen worden gezien. Dat is allemaal afhanke-
van een individuele kijk op het individuele
geval.
In de 3,5 jaar dat de algemene bijstandswet
werkt, zijn de groeistuipen duidelijk gebleken. De
ruim 900 gemeenten in Nederland houden er alle
maal zo'n beetje hun eigen ideeën over bijstand
op na. Hier vindt men iets volkomen vanzelfspre
kend, daar totaal onverantwoord. De normen voor
bijstand lopen grenzeloos uiteen. Het is allemaal
wel begrijpelijk, want de wet bood totaal iets
..._iws. En de uitvoering is zowel afhankelijk van
deskundigheid als van bereidheid en goede wil.
Het zal wel een generatie van mensen duren voor
dat overal bestuurders en ambtenaren met de
juiste mentaliteit op de wet zijn ingespeeld, zegt
een voorlichter op het ministerie van Cultuur, Re
creatie en Maatschappelijk Werk.
Dat uiteenlopen van de normen spreekt wel heel
duidelijk bij de vergoedingen aan bejaarden in
tehuizen. De normen voor die vergoedingen ver
schillen soms zo sterk dat de ene bejaarde in een
tehuis vijftig tot zestig gulden per maand minder
krijgt dan zijn buurman met wie hij dagelijks een
kaartje legt. Dat levert in het bejaardenhuis con
flictstof en spanningen genoeg op.
zeven jaar bij een gemeentelijke dienst voor socia
le zaken, daarna drie jaar in het maatschappe
lijk opbouwwerk. Over de uiteenlopende normen
bij de uitkeringen aan bejaarden zegt mr. Knegt-
mans: „We moeten er wat dan doen. Maar ik zou
nog niet weten hoe. De ene gemeente is nu een
maal soepeler dan de andere".
De beleidsambtenaar beaamt onmiddellijk dat de
uitvoering van de bijstandswet met groeistuipen
gepaard is gegaan. „Maar", zegt hij, „laten we
niet vergeten dat de wet iets totaal nieuws bracht
en je mensen niet van de ene dag op de andere
mentaal kunt omschakelen. In het algemeen is
de wet niet op onbevredigende wijze uitgevoerd.
De bestuurlijke aanpak zal geleidelijk verbeteren.
Men raakt meer met de wet vertrouwd. Met el
kaar ministerie, gemeenten, belanghebbenden
moeten we zorgen dat we de filosofie van de
wet beter gaan verstaan en wegen vinden om
die filosofie in de praktijk meer gestalte te ge
ven". Wat uit de mond van mr. Knegtmans niet
onaardig klinkt. Tegen het einde van dit jaar zal
bij de Tweede Kamer een wetsontwerp worden
ingediend met de aanvullingen, wijzigingen en ver
fijningen, die in de praktijk wenselijk zijn geble
ken.
(Van
i speciale verslag geve
UPPSALA -r- Uit hetgeen wij tot nu toe uit Uppsala konden melden, moet
de lezer wel de indruk hebben gekregen, dat het hier allemaal economie
en politiek is wat de klok slaat. Oorlog en vrede, revolutie, ontwikkelings
hulp, Vietnam, Nigeria en Biafra: dat zijn de onderwerpen, die hel meest
de aandacht trekken. Over theologische vraagstukken wordt veel minder
(en veel minder deskundig) gesproken. Soms zou je denken, op een ver
gadering van de Verenigde Naties en niet op een assemblee van de Wereld
raad te zijn. Toch is deze indruk bezijden de waarheid. Ook al speelt de
theologie in Uppsala een tweede viool, wie goed luistert kan haar geluid
Meer harmonie
Miljard per jaar
Omdat de wet per gemeente wordt uitgevoerd,
kan hiervan onmogelijk een algemeeen beeld wor
den verkregen. Op het ministerie van Cultuur.
Recreatie en Maatschapelijk Werk wordt er hard
aan gewerkt om meer inzicht in de uitvoering te
krijgen. Door raiddel van enquêtes bij de gemeen
ten probeert het ministerie een beeld van de uit
voering op te bouwen. Ook wat betreft de tota
le kosten van de bijstandswet tast men nog in het
duister. Schattingen wijzen erop, dat die in 1965
meer dan 530 miljoen bedroegen. Waarschijn
lijk zullen de totale kosten nu al naar een mil
jard per jaar toegaan.
„We hopen meer inzioht te krijgen ln het uitga-
venverloop. Dan kunnen we van jaar op jaar be
trouwbaar cijfermateriaal opbouwen". Dat zegt
mr. R. H. Knegtmans, plv. directeur bijstandsza
ken van het ministerie. Vier jaar is hij aan het
ministerie verbonden. Voor die tijd leerde hij de
sociale hulpverlening in de praktijk kennen. Eerst
Omdat de gevallen, waarin een beroep op de bij
standswet kan worden gedaan, zo sterk verschil
len, blijft het moeilijk om tot meer algemene
normen te komen. Toch kunnen er minimale eisen
worden gesteld voor de noodzakelijk kosten van
het dagelijks bestaan. Geprobeerd wordt hier wat
meer harmonie in te krijgen. Gedacht wordt om
lot een algemene norm te komen voor de nood
zakelijke, dagelijkse bestaanskosten, waarbij de
huur buiten beschouwing wordt gelaten. Die norm
zou kunnen worden afgestemd op het minimum
loon uitgegaan bij 't bepalen van de normen voor
de noodzakelijke kosten van levensonderhoud.
Over 't hele land kannen die normen praktisch
gelukkig zijn.
„We moeten zien allemaal op hetzelfde denkspoor
te komen", aldus mr. Knegtmans. Hij meent dat
er een kleine marge moet zijn tussen de bijstand-
normen en het verplichte minimumloon. Geleide
lijk aan kan er ook wat meer eenheid in de uitvoe
ring komen door de uitspraken van provinciale
besturen en van de kroon in beroepszaken. De wet
geeft het recht om tegen een beslissing van B. en
W. inzake de bijstandsverlening in beroep te gaan
bij Ged. Staten van zijn provincie en daarna bij
de kroon. De Raad van State in Den Haag behan
delt meer dan 300 beroepschriften per jaar.
„Er is een forse stijging in het aantal beroepen",
zegt mr. Knegtmans. „Dat kan er op wijzen, dat
de mensen meer met de wet vertrouwd raken,
hun schroom afzweren en „hun recht gaan zoe
ken". Vele mensen weten niet hoe zij in beroep
moeten gaan. maar kunnen te rade gaan bij
maatschappelijk werkers, bestuurders van vak
bonden en van andere sociale organisaties of in
stellingen. In ieder geval behoeft niemand ten on
rechte van bijstand verstoken te blijven".
Hoewel mr. Knegtmans echt niet zou willen zeg
gen: daar en daar zit de bijstandsverlening ra
dicaal fout, erkent hij dat de uitvoering in de ste
den gemakkelijker afgaat dan in kleine dorpen.
„Je kunt van kleine gemeenten nauwelijks des
kundige uitvoering eisen. Daarom is samenwer
king bij de uitvoering tussen gemeenten zo toe te
juichten. Er is rivaliteit tussen gemeenten, maar
ook komt de samenwerking steeds meer op gang.
Resultaat ervan zal zijn: meer objectiviteit te
genover de aanvragen en meer deskundigheid bij
de behandeling ervan".
De grote stad heeft het voordeel, dat de behan
deling van de gevallen er veel neutraler gebeurt
dan in het kleine dorp, waar Jan en alleman el-
Als een gemeente na een maand nog niet
heeft beslist op een aanvrage om bijstand,
kan een bezwaarschrift bij burgemeester
en wethouders worden ingediend. Is een af
wijzende beslissing gevallen, dan kan bin
nen één maand schriftelijk beroep worden
angetekend. Dan schrijft men heel gewoon
een brief aan Ged. Staten van de provincie,
waarin men woont. Wijzen ook Ged. Staten
de aanvrage af, dan kan beroep bij de
kroon worden aangetekend. Eenvoudiger
kan het niet: een brief aan de koningin met
in alledaags Nederlands de bezwaren tegen
de beslissing. Boven de brief kan gewoon
„geachte mevrouw" worden gezet. En op
de envelop: Aan H.M. de Koningin. Nader
adres en postzegel zijn overbodig. De brief
komt wel goed terecht. De Raad van State
behandelt zo'n beroepschrift en adviseert
overeenkomst wel advies een koninklijk be
sluit wordt genomen.
kaar heel goed kennen en soms de drinkende opa
er bij wordt gesleept om de bijstand af te wijzen.
In het dorp waar de ambtenaar van de bijstand in
donker de mensen bezoekt om geroddel tegen te
gaan, zal iemand niet gauw naar „sociale zaken"
toestappen. In een samenwerkingsverband van ge
meenten kan de wat grotere afstand tussen
ambtenaar en belanghebbende net genoeg zijn om
de schroom te overwinnen.
Geest van armenwet
Sommige bestuurders mogen nog steeds met hun
plaatselijke grootheid in de geest, van de armen
wet leven, de gezagsverhoudingen wijzigen zich
en door voorlichting en overdracht van visie
heeft een gunstige beïnvloeding van de mentali
teit plaats. De meeste gemeenten zijn bereid een
boekje open te doen over de richtlijnen die sij bij
verlening van bijstand hanteren. Een uitzondering
vormen de gemeenten die alles liever geheim hou
den. „De ambtenaren zullen de richtlijnen steeds
soepel moeten hanteren. In vele gevallen echter
komt er automatisme aan te pas en gaan de amb
tenaren de richtlijnen alen als dwingende voor
schriften".
Door de uitspraken van de kroon in beroepsza
ken breidt de jurisprudentie zich uit. Die uitspra
ken gelden voor het gehele land, maar erg veel
houvast bieden ze nog niet. Er zijn nog weinig
principiële uitspraken. Veel meer gaat 't om be
slissingen in heel bijzondere, gecompliceerde za
ken. Er is bijvoorbeeld nog weinig jurisprudents
over de vraag wat precies uitgaven voor persoon
lijke kosten zijn. Maar over 'n paar jaar zullen
bijstandsspecialisten kunnen adviseren na 'n be
paalde afwijzing van een bijstandsaanvrage be
roep aan te tekenen, omdat de kroon en een soort
gelijk geval eveneens gunstig heeft beslist.
Twee voorbeelden: een kind wordt in de Zwitser
se stad Da vos verpleegd. De ouders willen een va
kantie koppelen aan een bezoek. In dat geval werd
beslist dat de ouders recht hadden op bijstand ter
aanvulling van het vakantiegeld.
In een ander geval wilde een bejaarde dame in
een tehuis, dat haar broer van uit een ander te
huis zou worden overgeplaatst, zodat beide be
jaarde mensen elkaar iets meer steun zouden
kunnen geven. In het tehuis van de dame moest
een veel hogere vergoeding worden gegeven. In
hoger beroep werd beslist, dat deze hogere ver
goeding verantwoord is.
Zoals een bandrecorder voor een blinde, televisie
voor bedlegerigen, dure apparatuur voor gehan
dicapten zullen meer en meer auto's in plaats van
invalidenwagens via de bijstandswet worden gefi
nancierd. Dit heet recht op bijstand in de nood
zakelijke kosten van het bestaan. Bejaarden en
verlaten vrouwen vormen samen 88 percent van
alle mensen, die bijstand krijgen.
Als volgt verdeeld: bejaarden 57 percent, verla
ten vrouwen 31 precent. Wie alleen van AOW moet
leven, heeft recht op bijstand, niet alleen om
net niet dood te gaan, maar ook om behoorlijk
aan het maatschappelijk verkeer te kunnen deel
nemen. Dus Kan een gemeente verplicht worden
in de bijstandsverlening aan bejaarden rekening
te houden met de kosten van bezoeken van ver
af wonende kinderen. De bijstandswet is voor ie
dereen, voor Jan met de pet en Pierre met de
gleufhoed. Recht voor iedereen.
Maar achter het masker van de onwetendheid of
van de valse schaamte heerst soms nog armoe.
Ten onrechte blijven mensen met recht op bij
stand daarvan verstoken. Aan de bescbroomden
gaf de directeur van de dienst voor Sociale Zaken
in Den Bosch, de heer W. Leenaerts, de goede
raad: overwin uw drempelvrees.
wel degelijk ontwaren. En
vooruitgang in het denken betekent.
Nemen wij bijvoorbeeld het rapport
van sectie één, dat handelt over „De
Heilige Geest en de katholiciteit van de
Kerk". Het lag voor de hand, dat zich
ltier een fikse botsing zou voordoen tus
sen de reformatorische en de orthodoxe
traditie. En die botsing is niet uitgeble
ven. In een van de eerste sectie-
besprekingen verklaarde de orthodoxe
Kerk onomwonden, dat zij zichzelf als de
Kerk van Christus beschouwde en de
andere leden van de Wereldraad als ker
kelijke gemeenschappen. De reformato
rische Kerken konden dit natuurlijk niet
aanvaarden. Zij vinden dat alle leden
van de Wereldraad zich met hetzelfde
recht „Kerk van Christus" kunnen noe
men en dat de volle Kerk van Christus
pas verschijnen zal als de verdeeldheid
der christenen zal zijn overwonnen. De
kloof tussen beide standpunten heeft
men niet kunnen overbruggen. Niettemin
kwam er een degelijk rapport uit de bus,
dat het denken over de katholiciteit van
de Kerk een flink stuk vooruit heert ge
holpen.
New Delhi ondenstreepte heel sterk de
eenheid van „alle christenen op alle
plaatsen". Uppsala wil verder gaan: het
roept op om de banden dl© de christenen
in één universele broederschap samen
binden. zichtbaar te maken. Het «let als
voornaamste obstakel op deze weg ..het
onvermogen van de christenen om de
graad van eenheid te vatten, die hem
reeds ln één lichaam samenbindt". Met
andere woorden: de eenhedd van alle
christenen is reeds een feit, het gaat er
maar om, dat we deze eenheid weten te
ontdekken en te beleven. „De leden van
de Wereldraad zouden moeten toewerken
naar en bidden om het ogenblik, ln
naam van alle christenen".
Dit is een nieuw geluld, dat het
oecumenische denken in de komende
Jaren sterk zal beïnvloeden, onder andere
ln het moeilijke vraagstuk van de inter
communie.
Lapwerk
Veel minder bevredigend z(jn de
rapporten, die handelen over problemen
hij zelfs iets horen, dat een echte
VEERTIEN DODEN IN VERKEER
Vader rijdt met
auto zoontje dood
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG In ruim een etmaal
heeft het verkeer veertien slacbtoffers
geëist. Voorts verdronk een jongen uit
Wateringen in de zee bij Ter Hcyde en
een 40-jarige timmerman in het riviertje
De Linge ln de Betuwe. In Haastrecht
viel een 14-Jarige jongen uit een hooi
berg en overleed in het ziekenhuis, in
Rotterdam werd op het spoorwegempla
cement Rotterdam-Noord een rangeer
der door een locomotief gegrepen en op
slag gedood. Vreselijk was het ongeluk
dat een versleten Opel Rekord, bouw
jaar 1958, veroorzaakte op de Biltseweg
bij Baarn toen de voorwielophanging
't begaf en de wagen volkomen stuurloos
werd juist op het moment dat hij een
tegemoetkomend Volkswagenbusje wilde
passeren.
De gevolgen waren verschrikkelijk.
De Opel, die zovele gebreken had, dat
de bestuurder met de wagen naar de
sloper op weg was, schoot naar de lin
kerweghelft, ramde 't busje, dat meteen
in brand vloog. Op slag dood moet de
bestuurder de 37-jarige directeur van een
bank, L. A. Houtveen, zijn geweest. Zijn
vrouw, ernstig gewond, overleed op weg
naar het ziekenhuis. De drie kinderen,
de meisjes Tessa (8), Inga (6) en het
jongetje Robert-Jan (4) werden licht ge
wond in het ziekenhuis opgenomen. Het
duurde bijna een uur voordat de brand
weer de auto had geblust. De bestuurder
van de versleten Opel, de 23 jaar oude
N.B., werd licht gewond.
Toen in Mill een man bij werkzaam
heden aan zijn huis z'n auto wilde ver
plaatsen kroop zijn twee jaar oud zoon
tje uit de zandbak achter de auto. Het
ventje werd overreden en op slag ge
dood. Op de Europaweg in Lichtenvoor
de werd een vierjarig jongetje door een
auto bij het oversteken aangereden en
gedood. Een 58-jarige man in Wamel
verzuimde voorrang te geven met zijn
personenauto en werd door een bestel
wagen zo aangereden dat hij in het zie
kenhuis overleed. In Ferwerderadeel
werd een 77-jarige fietser door een be
stelauto geschept en gedood. Toen een
«-jarig jongetje in Neerkant uit de
vrachtwagen van zijn vader stapte en
plotseling achter de wagen om de weg
overstak werd hij door 'n personenauto
gegrepen en gedood. Op zijn bromfiets
werd een zestienjarige jongen uit Volen-
dam door 'n autobus van achteren aan
gereden en gedood. Op weg naar huis
van een camping in Renesse vloog
de 22 jaar oude Louis van Rijs
wijk uit Maassluis in Serooskerken met
zijn auto uit de bocht en werd op slag
gedood. Een frontale botsing met een
vrachtwagen op de weg Breda-Tilburg
heeft de 39 jaar oude chauffeur van een
truck het leven gekost. Op de bromfiets
verongelukte een 20 jaar oude man uit
Sittard en een evenoud meisje uit Vol-
lenhove. Beiden hadden niet gelet op het
verkeer en werden door een auto gegre
pen. Een 26-jarige bromfietser kwam
te Haskerland in botsing met een auto
en overleed in het ziekenhuis.
In de zee bij—Ter Heyde (gemeente
Monster) werd gistermiddag de negen
jarige Leo van der Goed uit Wateringen,
die daar samen met zijn neefje was
gaan zwemmen, door een golf omver ge
worpen en meegesleurd. Donderdag
avond was het lijkje nog niet aange
spoeld.
DEN HAAG (A.N.P.). In schrifte
lijke vragen aan dr. R. J. H. Kruisinga,
staatssecretaris van Sociale Zaken en
Volksgezondheid, heeft het lid van de
Tweede Kamer. J. F. Wolff (CPN) aan
gedrongen op een nadere oriëntering
over de in de verschillende Nederlandse
ziekenhuizen toegepaste voorzorgsmaat
regelen bü het gebruik van gascilinders.
De vragen werden gesteld in verband
met het ongeval in het Grote Gasthuis
te Haarlem op 2 juli j.l., waarbij ten ge
volge van verwisseling van gascilinders
een patiënt om het leven kwam.
In deze vragen wijst de heer Wolff
erop, dat in de gemeentelijke zieken
huizen te Amsterdam een systeem wordt
toegepast, dat garanties schept tegen het
verwisselen van gascilinders en waarbij
foutieve aansluitingen voorkomen wor
den. De heer Wolff vraagt dr. Kruisinga
tenslotte of het niet aanbeveling verdient
om zijnerzijds adviezen of voorschriften
te geven tot het gebruik maken van een
dergelijk aansluitsysteem.
Democratisering
van bestuur
(Van onze correspondent)
VALKENBURG Valkenburg heeft
vannacht weer zijn straatgevechten ge
had. Rond kwart over twaalf was hele
Grendelplein bezet met op rellen belus
te jongelui. De bedaardere toeristen
hadden zich op de terrassen verzekerd
van goede kijkplaatsen, al moesten zij
die bij het uitbreken van de gevechten
tussen dc herrieschoppers en dc politie
Ijlings verlaten, wilden zij zelf niet in
het gedrang komen en slagen met gum-
mielattm incasseren.
Reeds de hele dag was het in Valken
burg onrustig geweest. De sfeer was
geladen. Maar pas om kwart over twaalf
gisteravond bezette een groepje belha-
I mels het monument op het Grendel plein
en een van hen klom in de zuil van het
I Valkenmonument. Als een onverwachte
bliksemschicht stoof een politiewagen het
plein op Enkele politicmannen sprongen
uit dc auto en zette de achtervolging in
op een de Cauberg opvluchtende jonge
man. Het was een feilloos en razendsnel
uitgevoerde overval en de vluchteling
was reeds in een wagen van de politie
gesleurd alvorens hij besefte wat er
eigenlijk aan de hand was. Dat was het
sein voor de bereden politie om charges
uit te voeren, dwars door de joelende
menigte jongelui heen. De charges hiel
pen aanvankelijk echter weinig. De ben
de keerde telkens weer terug. Op de Cau
berg werd intussen een politieman met
een boomtak neergeslagen. De daders
vluchtten de bossen in nabij de camping.
Rond 'nalf twee sprong een jongeman
die achtervolgd werd door de politie van
af een hoogte van vier meter in de Geul.
De politie is lang bezig geweest ham
te zoeken, echter zonder resultaat.
(Van onze correspondent in Brussel)
BRUSSEL De Belgische bisschop
pen die tezamen de bestuurlijke over
heid van de katholieke universiteit van
Leuven vormen hebben op hun jong
ste vergadering besloten de politieke ont
wikkelingen rond de Leuvense univer
siteit te volgen. Over de vraag hoe de
Franstalige afdeling van de Leuvense
universiteit naar Wallonië moest worden
overgebracht, konden de bisschoppen
het indertijd, wegens verdeeldheid tus
sen de Waalse en de Vlaamse leden van
het episcopaat, niet eens worden. Reeda
toen gaven de bisschoppen te kennen
dat zij de beslissing zouden overlaten
aan de politici. Nu in het regeringsak
koord de overheveling van Leuven-
Frans is voorzien, konden de bisschop
pen niet anders doen, dan deze politie-
I ke beslissing volgen.
j De bisschoppen hebben na hun verga
dering meegedeeld, dat zij akkoord gaan
met de noodzaak de beide afdelingen
van de universiteit een zo groot moge
lijke autonomie te geven en dat zij „ken-
I nis genomen hebben van de beslissing
van de Franstalige afdeling om tegen
15 september haar inrichtingsplannen tel
Woluwe (bi) Brussel) en ie Ottignier
(in Wallonië) bekend te maken".
Het communiqué van de bisschoppen
I bevestigt dus dat de kwestie Leuven op-
gelost kan worden. Dat is dan niet te
I danken aan de bisschoppen, maar aan I
de studenten, die de Vlaamse politici
achter zich wisten te krijgen. Of de
scheiding van Leuven-Nederlands en Leu-
ven-Frans nu rustig kan gaan verlopen i
zal voornamelijk afhangen van de in- I
houd van het inrichtingsprogramma dat
Leuven-Frans in september bekend zal
maken en van de mogelijkheid hm op
betrekkelijk korle termijn voldoende fi
nanciën te vinden.
De bisschoppen hebben de besturen
van de beide afdelingen verzocht ver
tegenwoordigers van de universitaire ge
meenschap op de meeste passende wijze
in het beleid te betrekken. In dit ver
zoek zit dus de mogclijkhedi dat tege
moet gekomen wordt aan een van de
eisen van de studenten: democralisering
van het universitair bestuur. Bijzonder
belangrijk, vooral in de Belgische ver
houdingen ls tenslotte het feit, dat de
Belgische bisschoppen, die tot nu toe het
hoogste bestuurscollege van de univer
siteit vormden, besloten hebben ln bun
college ook leken op te nemen.
van missie en zending (sectie twee),
eredienst (sectie v(jf) en een nieuwe
•^levensstijl (eectie zes). Het rapport
over missie en zending Is een stukje
lapwerk van de bovenste plank. De
redacteuren hebben drie ontwerpen, die
sterk uiteenliepen, aan elkaar genaaid,
zonder zich eerst een duidelijke visie op
het zendings vraagstuk te vormen.
Hoever de meningen uiteenliepen, moge
onder andere blijken uit een discussie
die in de jopgerensociëtelt (Club '68)
gehouden werd tussen een bisschop uit
Tanzania en 'n lid van de jeugddelegatie.
De bisschop vond, dat zendingswerk In
de eerste plaats bestond uit het
verkondigen van de blijde boodschap
aan mensen, die er nog nooit van
gehoord hadden. De jongeman daaren
tegen stelde, dat „de tijd van 't zwijgen,
van het stille getuigenis" nu gekomen
was. „De grootste plicht van de Kerk
ls te zwijgen", zo meende hij. Belden,
de bisschop zowel als de jongeman,
zullen ontevreden zijn, nu zij het eind
rapport onder ogen hebben. Ieder kreeg
een deel van het gelijk, niemand kreeg
precies wat hij wilde. Niet ten onrechte
wordt het rapport vergeleken met een
stretch-nylon kledingstuk, dat ledereen
aan kan trekken en dat iedereen past.
De diplomatie heeft het gewonnen van
het getuigenis.
Iets dergelijks geldt voor het rapport
over de eredienst. Dit werd door de
assemblee zonder meer aangenomen,
niet omdat het 20 goed was, maar om
dat het de grootste gemene deler be
vatte van de zeer uiteenlopende op
vattingen van de leden. Men denke zich
eens ln, welk een kloof er gaapt tussen
een liturgie van de Orthodoxe Kerk en
een religieuze happening van ponte-
costals of quakers. Verder, hoe diep de
meningsverschillen zijn over de vraag,
in hoeverre de eredienst in onze tijd
geseculariseerd moet worden. Volgens
sommigen is secularisatie het laatste
woord, waarmee alle problemen worden
opgelost, anderen (de orthodoxen bij
voorbeeld) kunnen er niets mee be
ginnen. „Wij kunnen het niet °ens In het
Grieks vertalen", zeggen de Grieken,
„wat moeten w(j er dan mee aan
vangen?" Het rapport tracht alle op
vattingen recht te doen en moot zich
dus wel tevreden stellen met hot doen
van oppervlakkige uitspraken. Dat er
toch nog een paar aardige dingen in
staan (bijvoorbeeld de opwekking om
Iedere zondag het avondmaal ie vieren
en om dat avondmaal voor allo chris
tenen open te stellen) vermag het niet
boven de middelmatigheid uit te heffen.
Levensstijl
Ook met het stuk ovor „een nieuwe
levensstijl" heeft Uppsala moeite gehad.
Ten eerste, omdat dit onderwerp nog
nooit op de agenda heeft gestaan, en
vervolgens omdat men bijna niet over
„een levensstijl" kan spreken, die alls
christenen over de hele wereld zou
moeten kenmerken. De redacteuren
hebben een aantal aardige opmerkingen
(nogal westers van inspiratie) bij el
kaar geplaatst, die echter geen ge
sloten geheel vormen. Er zit ge«n theo
logisch vlees aan dit stuk en ook het
zuiver beschrijvend deel staat zwak op
de benen. Het beste ls misschien nog het
toevoegsel, waarin aan christenen van
de onderscheiden werelddelen enkele
punten worden opgegeven voor hun
gewetensonderzoek.
Intussen blijven de politieke vragen
een hoofdrol spelen. Vietnam, het
Midden-Oosten, maar vooral Nigeria en
Biafra. Zojuist hebben we een publieke
meeting meegemaakt, waar vertegen
woordigers van belde landen elkaar voor
misdadigers van het ergste soort uit
maakten en toch als „broeders in
Ohristus" achter één tafel zaten. Een
heel vreemde en zelfs enigszins sinis
tere gebeurtenis.
Bloempjes
Tenslotte enkele bloempjes, die we
plukten van het aanplakbord, waarop
Ieder die dat wil zijn gemoed kan
luchten.
„God la niet dood. Hij ia alleen maar
Ingeslapen bij het lezen van document
no. 398".
„Als God niet dood Is, dan is soctle.
vijf (eredienst) hard bezig Hem dood
te maken".
„Is Jezus een vertegenwoordiger?
Slechts één procen^ van de vertegen
woordigers is jonger dan 33. Zit Jezus
ln het centrale comité? Niemand onder
de 33. Is Jezus een jeugddeelnemer?
Zijn enige kans".
„Jezus zou zeker een steward (jongen
of meisje belast met dc verzorging) zijn
geweest".
AMSTERDAM (ANP) Op de regu-
lieragracht ln Amsterdam heeft de po
litie gisteravond de 32-jarlge bankwer
ker M. C. K. aangehouden die sinds de
cember vorig jaar voortvluchtig was uit
de gevangenis in Almelo. HIJ werd door
de Amsterdamse politie sinds enige tijd
gezocht in verband met een aantal ve-
duisterlngen en oplichtingen, die hij
sinds zijn ontsnapping in de hoofdstad
heeft gepleegd.