9a£ddóe(2ottfta/llt Enrico Macias morgen in Scheven ingen
ALGERIJNSE JONGEN WERD EEN
DER GROTE FRANSE VEDETTEN
Berlijn discussieert maar
demonstreert nog niet
Van terrasjes
naar Olympia
De film van
vanavond
PAGINA 2
DE LEIDSE COURANT
WOENSDAG 26 JUNI 1968
„Angst' alleen
als verklaring
te gemakkelijk
UR zijn heel wat woordvoerders en
critici die de gunstige stemcijfers
voor De Gaulle in Frankrijk alleen maar
uitleggen als een door angst gemoti
veerde keuze.
Op dezelfde manier wordt het afwij
zen van andere beslissingen of ontwik
kelingen uitgelegd: de onwil bij christen
democraten om zich achter het vaandel
van de christen-radicalen te scharen;
de weigering om te beamen dat geweld
in landen waar burgers in politieke of
sociale onderdrukking leven een gerecht
vaardigde en dus te steunen zaak is;
het niets ervoor voelen om de oppositie
in een omroepvereniging als de VPRO
zijn zin te geven.
Wordt niet wat al te gemakkelijk
geponeerd, dat velen niets voor het een
of ander voelen, alleen maar of hoofd
zakelijk omdat ze bang zijn? Soms krij
gen we de indruk dat oppositie altijd
identiek gesteld wordt met moed en de
weigering om zich daarbij aan te sluiten
als een negatieve instelling om alles bij
het oude te willen houden.
De romantiek van de oude revolutie
keert op die manier in nieuwe vormen
terug; weer geïdealiseerd. Maar daarom
niet altijd terecht.
UyiKWIJLS heeft deze oppositie een
stukje, soms zelfs een groot stuk
gelijk. Maar wie op die manier gelijk
heeft, ontkomt niet aan het risico van
te gaan doordraven.
Neem het bijvoorbeeld Fransen die
weigeren op links te stemmen maar eens
kwalijk, dat ze bij de herinnering aan
de chaos van de volksfronttijd, toch
maar liever hun heil bij De Gaulle
zoeken dan bij politici die de schijn
wekken niet te zullen terugschrikken
voor maatregelen waarbij de kans voor
een nieuwe chaos levensgroot aanwezig
is. Wij vinden het wat al te gemakkelijk
iedere Fransman, die hiervoor terug
schrikt, tot een lid van de bange bour
geoisie te stempelen.
Precies zo gaat het met menige andere
poging om de bakens te verzetten; wie
radicaal is, mag hopen dat velen hem
zullen volgen, maar hij is het hoogstens
aan zichzelf verplicht dat ook te ver
wachten. Tegenover de stelling dat wie
anders redeneert, onder de druk leeft
van angst, kan worden ingebracht, dat
wie radicaal doet (ook in deze zaak is
er soms een niet te verwaarlozen afstand
tussen „schijnen" en „zijn") door zich
blind te staren op bepaalde punten,
andere punten die hij ook zou moeten
zien, uit het gezicht verliest.
ling in onze samenleving wordt sterk
gekenmerkt door een verzet tegen en
afbreken van „regentenmentaliteit".
Over de Juistheid van deze ontwikkeling
valt niet te discussiëren.
Wel over het verschijnsel dat onder
de felle strijders er verschillenden zijn
die zelf met een nieuw soort regenten
mentaliteit behept zijn. omdat zo pro
beren anderen het recht te ontzeggen
er een afwijkende opinie op na te hou
den. Althans om te proberen die opinie
volgens eerlijke spelregels tot gelding
te laten komen.
Misschien valt deze mentaliteit van
de oppositie ook wel te verklaren door
een soort van angst; de angst namelijk
dat zij zonder verrassingstactiek hun
doel niet zullen bereiken. Wat dan tevens
impliceert dat men eerst zelf een poosje
„regent" wil spelen, ook al staat vast
dat een meerderheid wel veranderingen
begeert, maar niet de veranderingen
die de gangmakers van het verzet op
hun verlangenslijstje hebben staan.
Pas later zal de historie uitwijzen ln
hoeverre bet radicalisme zelf 6chuld
draagt aan fouten in de maatschappe
lijke ontwikkeling. Wie daarmee reke
ning houdt, mag gerust de moed hebben
om toe te laten dat hij van „angst"
wordt beticht.
ADVERTENTIE
(Van een onzer verslaggevers)
SCHEVENINGEN. Of nu de
finale van de Miss Sohevendngen-
verkiezingen, donderdagavond,
wordt opgeluisterd door Enrico
Macias en zijn orkest, of dat de
tien lieftallige gegadigden voor
deze seizoentitel slechts dienen om
Macias" muziek meer „body" te
verlenen, is een vraag waarop het
antwoord licht te geven is. Het
orkest van deze bijna 30-jarige
gitarist en chansonnier is zoveel
gevraagd en zó beroemd dat er
echt geen schilderachtige meisjes
nodig zijn om de muzikale show
„aan te kleden". Veel Nederlanders
zullen Macias slechts kennen van
de plaat of van een schaars teevee
optreden, maar in Frankrijk, zijn
tweede vaderland, behoort hij tot
de groten van de lichte muze.
Maar het heeft hem wel tien jaar
gekost om die top te bereiken.
Gaston Ghenassia (zoals Enrico Ma
cias eigenlijk heet) werd op 11 decem
ber 1938 geboren in het Algerijnse Con-
stantine, de stad die tijdens de bevrij
dingsoorlog zo'n treurige vermaardheid
kreeg. Gastons vader, ook een muzikant,
kwam uit de Spaanse landstreek Anda-
lusië; zijn moeder was Provencaalse.
Gaston groeide op in de zonovergoten
straten van de Algerijnse stad; zijn
vrije tijd verdeelde hij tussen acroba
tische toeren achter rijdende auto's en
zijn gitaar, een „afleggertje" van zijn
vader, waarop hij tot groot plezier van
zijn vriendjes toen al „speelde".
Onderwijzer
In 1965, na het behalen van het eind
diploma middelbare school, kwam voor
Gaston de vraag: Wat nu? De muziek
in, juist zoals zijn vader? Nee, Gaston
koos voor zekerheid en solliciteerde
naar een betrekking als surveillant op
een school in Aïn Fraïn. Door een te
kort aan personeel werd hij daar direct
tot onderwijzer gebombardeerd. Hij
leerde zijn klas Arabische jongens le
zen, schrijven enzingen. Want
schooltijd pakte Gaston zijn gitaar
dan met zijn leerlingen het hele
moderne repertoire door, niet vergetend
de knaapjes ook kennis te laten
ken mst de schat aan volksliedjes die
hij kende. Een onderwijsinspecteur die
hem bezig hoorde zei: „Die jongeman,
die Gaston, leert met zijn gitaar de jon-
Weinig opmerkelijke films
op rustige 18e Berlinale
(Van onze fllmredactie)
BERLIJN. Denkend aan
het clublied van Feijenoord
zou men als devies voor de
ichttiende Berlinale „Oeen
daden, maar woorden" kun
nen ontwerpen. Er wordt
jver en weer op de terrassen,
in het cinecentrum en op
straat heftig gediscussieerd
hoe het Berlijnse filmfestival
te vernieuwen, maar de offi
ciële voorstellingen gaan
rustig en ongestoord voort.
Wel werd gisteren een bijeenkomst gehouden
waarbij de festivalleiding geduldig luistetde naar
alles 1 oat men wilde veranderen, maar verder dan
het voorzien in een behoefte aan nóg meer discussie-
mogelijkheid kwam men niet. En dat terioijl een
groep van „andersdenkenden", waaronder dr. Kluge
en regisseur Edgar Rettz, al een heel plan hadden
ontworpen tot afschaffing van de competitie om
de Gouden en Zilveren Beren met meer mogelijk
heden voor filmstudenten om hun werk te laten
zien. Ook de entreegelden zouden moeten worden
afgeschaft. De openingsceremonie kostte immers
evenveel als de hele opbrengst aan entrees.
Het blijft rustig- ln Berlijn, want gedisciplineerd
beperkt men zijn protesten tot kleine groepen en
laat demonstraties „h la Cannes" achterwege. Het
enige, dat de festivalbezoeker enige zorgen baart,
is, dat liij nog zo weinig werkelijk opzienbarends
te zien heeft gekregen. Zoals mijn buurman na een
voorstelling opmerkte: „Nog zo'n film en niemand
vindt het erg als 't festival ophoudt tc bestaan". Dit
geld niet de Canadese film „A great big thing" van
Eric TUI, die overigens bulten mededinging werd
vertoond. Het gegeven was hetzelfde als dat van de
andere Canadese inzending „The Ernie Game",
maar veel vlotter, compacter de handeling is
vastgelegd binnen vierentwintig uur verteld
dan Don Owens' film en er ls ook minder „lapwerk".
Vlnny Shea Is net als Ernie een jongeman, die
zijn draai ln het leven niet kan vinden, maar hij
staat meer met beide benen op de grond en zal
als hfl het juiste meisje gevonden heeft er in
■tegenstelling tot Ernie wel komen. Beiden zijn
schrijver of beweren dat te zijn, maar voeren
voorlopig geen steek uit. Maar waar Ernie van
de vrouwen in zijn omgeving profiteert, houdt Vinny
er toch nog een soort erecode op na. ook al leent
hij van vrienden en steelt hij als het hem te pas
komt. Reni Santonl, op het doek een heel wat
reëlere verschijning dan in werkelijkheid, speelt een
knappe hoofdrol.
On-Brits
De Engelse inzending „Gates to paradise" is zo
on-Brits als het maar zijn kan. Het feit, dat de
/Pool Aodrzej Wajda de regie voerde met een
scenario van een landgenoot ln de hand. zal daar
niet vreemd aan zijn. De film verplaatst ons naar
de dertiende eeuw en laat ons de moeizame kruis
tocht van een aantal kinderen zien naar het Heilige
Land. Lionel Stander, bekend uit tal van gangster
rollen uit de Jaren dertig en onlangs in Polanaki's
„Cul de sac" speelt er een bejaarde monnik ln, die
uit de biecht moet ervaren hoe de kinderen onder
weg de een na de ander hun onschuld verflozen.
Een Pools monumentaal werk, dat met zeer ge
mengde gevoelens ontvangen werd.
Applaus
De enige films overigens, die applaus en open
doekjes krijgen, zijn de werken van Ernst Lubitsek
(overleden in 1947) en W. C. Fields (overleden ln
1946) ln de retrospectieve sectie. Spitse komedies
met fitsende dialogen uit de jaren dertig, waar men
om kan lachen, iets wat in het grote Zoo-Palast
alleen maar schamper gebeurt. Aanvankelijk had
men voor de geen Engels verstaande bezoeker de
tekst tussen de dialogen door ln het Duits vertaald.
Maar al spoedig lokte dit zoveel protest bfj het
publiek uit. dat men er maar vanaf zag. Drie
personen verlieten toen de zaal.
't Rode Boekje
BraziUë kwam uit met een vreemd tweeslachtig
werkje van Nedson Pereera des Santos „Fome de
Amor", wat zoveel als „honger naar liefde" be
tekent. Een rijk meisje uit New York, dat met
Mao's rode boekje in de hand de revolutie propa
geert, trouwt met een arme Braziliaanse schilder,
die haar meeneemt naar een afgelegen eiland, toe
behorend aan een doofstomme, blinde oud-revolu
tionair en diens wulpse echtgenote. De schilder, die
zijn vrouw alleen maar om haar geld heeft ge
trouwd. pleegt al spoedig overspel met zjjn gast-
vrouwe en het tweetal besluit er samen vandoor te
gaan. niet na eerst hun beider huwelijken door
moord ontbonden te hebben. Zover komt het niet:
na een ..Doloc Vita"-nacht waar Fellini jaloers op
zou zijn 'geweest - of misschien ook niet vlucht
het rijke vrouwtje met de doofstomme blinde
Alfredo, hem en passant Mao's theorieën over revo
lutie voorlezend!! In dit merkwaardige mengsel van
erotiek en politiek waarin geen van beiden aan
hun trekken komen is nergens duidelijk of
Pereira zijn vrouwelijke hoofdfiguur als een soort
„heilige van de revolutie" ziet, dan wel dat hij haar
belachelijk maakt. Wij vrezen het eerste.
De man die liegt
Alaln Robbe-Grillet. die sedert zijn samenwerking
met Alaln Resnais in „Marienbad" zelf films ls gaan
maken, speelt nog steeds met Ideeën, die Inmiddels
door mannen als Godard achterhaald en beter
uitgewerkt zijn. Zijn Transeuropa-express" was
een artistiekerige mislukking, zijn hier ln Berlijn
vertoonde „De man, die liegt" is gelukkig veel
beter, maax niet meer dan interessant te noemen.
Een man (Jean Louis Trintignaut) vangt in een
dorpscafé de nodige gegevens op over een verzets
held. die in de oorlog verdween en niet meer terug
Enrico Macias, morgenavond met
zijn zeven man sterk orkest in het
Soheveningse Circustheater.
Naar Parijs
Als de Algerijnse oorlog is geëindigd
scheept Gaston zich in op „De stad
Algiers". Zijn bagage: een koffer, een
gitaar en een hoofd vol liedjes. Zijn
einddoel: Parijs. Hij laat een geschon
den vaderland achter, een Algerije waar
de bomen, de huizen en de vrienden van
zijn jeugd door de oorlog zijn wegge-
Na in de Franse hoofdstad verschil
lende baantjes te hebben gehad, kiest
Gaston Ghenassia die van dan af
Enrico Macias heet definitief
het chanson. Hij zingt op de terrasjes
van de Place de la République ei
grote Boulevards, zichzelf op de gitaar
begeleidend. Maar dit leven bevalt hem
maar matig; bovendien weet hij dat hij
méér kan. Hij besluit dan audities aan
te vragen bij de directies van de caba
rets en de nachtclubs. Met een gitaar
onder de arm, een hoofd vol chansons en
een forse dosis zelfvertrouwen gaat hij
kantoor in kantoor uit. Zijn zelfver
trouwen slinkt met het aantal weigerin
gen dat hij te horen krijgt. Maar opeens
is daar de directeur van de „Drape
d'Or" die wel wat in de jonge zanger
ziet en hem een kans geeft in zijn ca
baret op te treden. Enrico is dolblij.
Nog blijer wordt hij als de dirigent Ray
mond Bernard, attent gemaakt op „het
opmerkelijk talent van die jonge Ma
cias" hem in contact brengt met de
directies van enkele platenmaatschap
pijen. Enrico's ster begint te rijzen; hij
maakt tournees langs enkele Franse
steden en begint al 'n beetje 'n vedette
te worden.
dat directeur Bruno Coquatrix hem nog
diezelfde avond engageert voor een
reeks solovoorstellingen in zijn fameuze
theater. De weg naar het succes ligt nu
wagenwijd open. Enrico legt er de ba-
oor een carrière die hem korte tijd
later naar de Libanon, Griekenland en
Turkije brengt. De toernees gaan door;
worden platen gemaakt die grif over
de toonbank éaan. Er komt een nieuw
engagement in „Olympia" en er staan
voorstellingen in Japan, Roemenië en
Israël op het toch al overladen pro
gramma.
In Scheveningen
Dit jaar is Enrico Macias met zijn
ven man sterk orkest op tournee ge
weest door de V.S., waar hij onder meer
in de beroemde Carnegie-Hall optrad.
En donderdagavond is hij dan in Sche
veningen.
Laat Lorre
maar kletsen
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Donderdagmiddag om
half vier treedt een papegaai als onbe
zoldigd radio-omroeper in dienst van
de Nederlandse Radio Unie. Het dier
verzorgt de aankondiging van het pro
gramma „Laat Lorre maar kletsen", dat
van half vier tot tien voor vier via Hil
versum II wordt uitgezonden.
Zo'n tweehonderd bezitters van spre
kende papegaaien hebben zich met hun
praatvogel aangemeld bij regisseur-
producer Kees van der Salm. Met een
frequentie van eenmaal per drie weken
zal deze de dieren voor de microfoon
brengen. De opnamen worden bij de
papegaai thuis gemaakt. „De kans is
namelijk groot", zegt de samensteller,
„dat als je zo'n beest mee naar de
studio neemt, het dier geen bek open
doet. Dat is voor de teevee ook al 'ns
een keer gebeurd".
Kees van der Salm gaat de banden met
vogelpraat 's avonds thuis afluisteren.
„Ik maak zelf uit welk dier de lucht
ingaat", zegt hij. „Het is namelijk een
hels karwei al die vogels te beluisteren.
Daar wil ik echt niemand mee lastig
vallen".
Kees van der Salm heeft thuis géén
papegaai.
In Olympia
Zijn naam komt nu op de affiches te
staan en in 1964 is Enrico niet alleen
meer het idool van de Franse jeugd, de
Pieds Noirs, maar van heel Frankrijk.
Zijn optreden in de beroemde „Olym
pia" in Parijs, samen met Les Compag
nons de la Chanson, is zo'n groot succes
Reni Bantoni m ,^L great, big thing".
werd gezien. Hjj liet drie vrouwen (zijn echtgenote,
zijn zuster en een welgevormde dienstbode) alleen
achter. Gewapend met de in de kroeg opgedane
informaties, zoekt de man Boris de drie vrouwen op
en geeft zich uit voor de boezemvriend van de
vermiste. Een geboren fantast men zou kunnen
zeggen pathologische leugenaar dist h(j telkens
als h(J op een leugen betrapt wordt een ander
verhaal op en bereikt tenslotte het stadium dat
niemand - ook hijzelf niet meer weet wat
verzinsel en werkelijkheid is. De vrouwen raken zó
in zijn ban, dat zij zich om beurten aan hem geven.
Robbe-Grillet speelt een intelligent spelletje met
deze geboren verleider zonder verleden, dat hijzelf
al naar de omstandigheden maakt en verandert.
Maar Robbe-Grillet legt de accenten vaak verkeert! j
en geeft zodoende bepaalde onbetekenende scenes
een uitroepteken mee. waar een simpeler leesteken
op zijn plaats zou zijn geweest.
Vlotte ,£octs"
De korte Nederlandse film „Toets" van Tom Tholen.
weinig meer dan een goed gefotografeerd en vaak
vlot gemonteerd propagandafllmpje over de Rotter
damse haven (gemaakt dan ook in opdracht van de
vereniging Rotterdamse Havenbelangen) werd ln
verhouding nog het beste ontvangen. Er was een
warm applaus en de boeroepers en fluiters zwegen.
Senta Berger kwam weer in het nieuws door zich
bij de Festivaldirectie te beklagen over het feit. dat
het onafhankelijke filmblad „Festival-express" in
een van zijn koppen had vermeld „Romy Schneider
was de prominente gaste bij de opening". Had zij
zich maar niet zo als een kaketoe moeten toe
takelen.
Over deze krant zei ie niets, dia had ze zeker niet
geleaeik
In de Jaren dertig was de naam Frank
Capra een begrip. Samen met scenario
schrijver Robert Riskin drukte hij zijn
stempel op levensblije komedies als
„Mr. Deeds goes to town", Mr. Smith
goes to Washington" en „You oan't take
it with you", waarin de goedheid steeds
overwon en zelfs kleinzielige burgers
bekeerde. Kwam hij in de eerste jaren
na de oorlog nauwelijks meer aan bod.
rond zestig deed hij een serieuze poging
op een come-back met ..De wonderen
zijn de wereld nog niet uit". Het accent
van het verhaal, dut. oorsponkelijk lag
op het slonzige verkoopstertje Apple
Annie, dat getransformeerd wordt tot
„grande dame", werd verschoven naar
de perikelen van de joviale dranksmok
kelaar Dave th Oude en zijn bende.
Glenn Ford speelt Dave the Dude. ter
wijl Bette Davis als Apple Annie al
haar talenten ten toon spreidt om deze
figuur waar te maken. Het zijn echter
de bijrolletjes -- zo weggestopt uit
Ruuyons onderwereld verhalen, waarop
het scenario gebaseerd werd die de
film maken. Veteranen als „butler'
Edward Everett Horton. ..rechter ..Tho
mas Mitchell en „burgemeester" Jerome
Cowan plus een aantal prachtige dom
me gangsters van Jacw Flam, Mike
Mazuri. Mickey Slaughnessy en Shel
don Leonard brenger, de vertrouwde
Caprasfeer over. waar de hoofdfiguren
zich meer op het routlnevlak bewegen.
(Nederland I 20.36 uur)
De documentaire „De vrouw met de
blinddoek" over aspecten van recht
spraak en straf in ons land, die giste
ren door KRO-tv werd uitgezonden,
had een originele aanpak in zoverre,
dat de „medespelers" in een strafproces
en vonnistenuitvoerlegging te weten
ex-delinquenten, aanklager, rechter,
psychiater en ook de man-in-de-straat
niet gevraagd werd naar een objec
tief oordeel, maar naar uitspraken van
uit eigen persoon of functie.
Het aantrekkelijke van deze methode
was, dat het programma geen duidelijk
„belerend" karakter droeg. Er was
géén t.v.-grootheid die het laatste
woord had. Maar de samenstelling was
wél zo. dat een paar punten toch wel
duidelijk werden. Punten als verouder
de regels in de procesvoering, ontoe
reikendheid van het gevangeniswezen
als methode van heropvoeding en
moeilijkheden bij de reclassering na
voltooide straftijd.
Men kan natuurlijk stellen dat deze
problemen bekend zijn en dat er me
thoden ter verbetering in studie zijn.
Maar die studie duurt al lang, de thans
gestraften zün er vooralsnog evenmin
bij gebaat als de maatschappij als
geheel. Daarom is een effectieve publi
citeit voorshands blijvend nodig over
deze zaken. En effectief leek dit werk
stuk van Kees Boomkens en Jacques
van Alphen ons bepaald!
Eén aspect dat ons sterk intrigeert,
bleef helaas onbesproken. Het feit na
melijk dat een strafoplegging meestal
een aantal onschuldigen mede straft,
te weten echtgeno(o)(e) en kinderen.
Het idee dat er elke dag mensen wor
den nagewezen als vrouw of kind van
„iemand die gezeten heeft", om van
andere problemen van onschuldig-
gestraften niet te spreken, vinden we
afschuwelijk. Een strafrechtspraak, die
humaan wil zijn zou ook wat dit be
treft, hervorming behoeven.
„Vanavond in Nieuwspoort" is een
Brandpunt-uitzending en ze haalt
meestal Brandpuntniveau. Ook giste
ren: het Bocrenincident werd afgedaan
met sprekende filmbeelden, die com
mentaar overbodig maakten. De rest
van de zendtijd was gevuld met een
pittige discussie over het kabinet-De
Jong na één regeringsjaar, door woord
voerders van de grote partijen. Die
discussie werd op een bepaald tijdstip
„afgedraaid" en dat is een niet-onge-
bruikelijke t.v.-methode. Jammer, dat
toen juist De Freule aan het woord
was. Het gaf een beetje onhoffelijke
Vg.
NEDERLAND I
reclameuitzendingen om
18.55,19.03, 19.56 en
20.16)
NTS:
18.50 uur:
Barend de Beer
19.00 nnr:
Nieuws in het kort
19.03 uur:
Nieuwe avonturen van
de Drie Musketiers,
19.31 uur:
Persoonlijk, portret
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Zendtijd Politieke Part.
(CPN)
20.30 uur:
Uitzending Stichting
SOCUTERA
20.35 uur:
De wonderen zijn de
wereld nog niet uit,
film
22.45 uur:
Tweede journaal
22.50 nur:
Openbaar Kunstbezit
NEDERLAND II
(STER-
reclameuitzendingen om
18.55 en 20.16)
NTS:
18.50 nur:
Barend de Beer
19.00 nur:
Nieuws in het kort
AVRO:
19.03 uur:
Vaders tegen wil en
dank, tv-serie
19.28 uur:
Hier Jan Brusse,
reportage
NTS:
20.00 uur:
Journaal
AVRO:
20.20 uur:
Peyton Place,
tv-serie
20.45 uur:
Leonard Bernstein,
concert
21.40 uur:
Jazz-O-Rama,
muziekprogramma
NTS:
22.10 uur:
Tweede journaal
De met aangegeven programma's zijn kleurentelevisieprogramma's.
VARA:
21.35—22.15 uur:
Samen uit zelden thuis
22.55—23.55 uur:
Serenade, muz.progr.
NRU:
22.20—22.50 uur:
Holland Festival
22.40—23.55 uur:
Iks, - een sprong in
het duister, amus.progr.
RADIONIEUWSDIENST
HILVERSUM I:
8.00—7.00—11.00—13.00—
16.00—18.00—19.30—
22.30—23.55
HILVERSUM n:
7.00—7.30—8.00—8.30—
12.30—18.30—22.30—23.55
HILVERSUM III:
Elk heel uur vanaf 9.00
RADIOPROGRAMMA
I (402 m) VARA: '8.00
ieuws. 18.16 Actualiteiten. 18.20 Uitzending
an de Volkspartij voor Vrijheid en Demo-
•atle. 18.30 Stereo: licht vocaal cn instru-
entaal ensemble en zangsolist. 18.SS Ste-
0: VARA's popshow. 19.30 Nieuws. 19.35
21.35 Samen uit - zelden thuis: Interviews.
22.15 Franse chansons. 22.30 Nieuws. 22.40
S.O.S.-berlchten. 22.45 Actualiteiten. 22.55 Se
renade: moderne kamermuziek (opn). 23.55-
HILVERSUM II (298 m) NCRV: 18.00
Veel gevraagde gewijde muziek (gr). 18.30
Nieuws en weerpraatje. 18.46 Actualiteiten.
NRU: 19.00 Openbaar Kunstbezit. 19.10 Weg
wezen....! toeristische kroniek. 20.00 De unl-
een sprong In het duister. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL NED. (324 m) 18.03 Voor de
18.50 Sportkroniek. 18.57 Taalwenken. 19.00
Nieuws, weerbericht en radiokroniek. 19.40
Amusementsmuziek. 20.00 Radioschoolkoren.
21.00 Operettefragmenten. 21.45 Adviezen.
22.00-22.15 Nieuws.
DONDERDAG
grammofoonmuzlek. VPRO: 7.54 Deze dag.
AVRO: 8.00 Nieuws. 8.11 Radiojournaal. 8.20
Lichte grammofoonmuzlek. (8.30-8.33 De
groenteman). 8.50 Morgenwijding. 9.00 Ste
reo: moderne Engelse muziek (gr). 9.35 Wa
terstanden. 9.40 Schoolradio. 10.00 /oor de
kleuters. 10.10 Arbeidsvitaminen (gr). (11.00-
11.02 Nieuws). 11.55 Beursberichten. 12.00
Stereo: pianorecital: semi-klassleke muziek.
12.26 Mededelingen voor land-
12.29 Modern plattelani
sieke en moderne kamermuziek. 14.35 Door
Artls sjokken, klankbeeld. 15.00 Voor de
zieken. 16.00 Nieuws. 16.02 Soiistenportret
rond de pianist Arthur Rubinstein, met klas-
zing. 10.20 Muziek uit de barok (gr). KRO:
11.00 Nieuws. 11.02 Voor de zieken. 11.55
S.O.S.-berlchten. NCRV: 12.00 Lichte gram
mofoonmuzlek. 12.26 Mededelingen voor land
en tuinbouw. 12.30 Nieuws. 12.41 Actuali
teiten. 12.30 Godsdienstige uitzending. 13.10
Parasolasldo: gevarieerd programma. NRU:
M-kanalen)
HILVERSUM III (240 1
NCRV: 9.00 Nieuws. 9.02 Voor de zieken.
9.30 Lichte Instrumentale muziek. 10.00
Nieuws. 10.03 Muziek bij de koffie. (11.00
Nieuws). NRU: 12.00 Nieuws. 12.03 De In
woners van Pulflljk praten gewoon tussen de
platen door. KRO: 13.00 Nieuws. 13.03
Nieuw
17.00 Nieuws.
Draaijljof-
draailk: verzoekplatenprogramma.
BRUSSEL NED. (324 m) 12.00 Nieuws.
12.03 Lichte muziek. 12.40 Weerbericht, me
dedelingen, programmaoverzicht en S.O.S.-
berlchten voor de schippers. 12.48 Lichte
muziek. 12.55 Buitenlands persoverzicht.
13.00 Nieuws, weerbericht en beursberichten.
13.20 Tafelmuzlek. 14.00 Nieuws. 14.03 Casino-
concert. 15.00 Nieuws. 15.03 Lichte muziek.
I6.00 Nieuws. 16.03 Beursberichten. 16.0»
Hand ln hand met Nederland. 17.00 Nieuws,
weerbericht en mededelingen. 17.15 Lichte
muziek. 17.30 Koorliederen.
