JULES DE CORTE:
SB
n
ff!
PARIJS
©eCeidóeSou/ïcwtt
Mijn liedjes künnen niet tussen Slavenkoor en Heikreukels
Vanavond
komedie van
Dürrenmatt
PAGINA 2
DE LEIDSE COURANT
WOENSDAG 12 JUNI 1968
Schadeloosstelling
INZAKE de verhoging van hun eigen de nevenwerkzaamheden waarbij dan
schadeloosstelling hebben de Twee- soms deze nevenwerkzaamheden echt
de-Kamerleden nog een voorlopig ver- het karakter van hoofdwerkzaamheid
slag van 20 kolom wten te componeren.
Het gros van de parlementariërs is
voor de behoorlijke optrekking
vergoeding; slechts een betrekkelijk
kleine minderheid vindt, dat men min
der ver had kunnen gaan.
Na kennis te hebben genomen van de
diverse meningen van de eerst-betrok -
kenen zelf bekroop ons de gedachte, dat
het toch aangenamer zou zijn ge
weest indien hier geen sprake meer was
van een schadeloosstelling maar van
een salaris. Dan zou men bijvoorbeeld
diverse sociale regelingen in het bedrag
hebben kunnen verdisconteren, waardoor
het in het wetsontwerp zelf genoemde
bedrag niet zo hoog opgevoerd had be
hoeven te worden. Met andere woorden:
dan zou het ook beter te vergelijken zijn
met het loon of de inkomsten van ande
re categorieën staatsburgers.
Misschien zou dan ook duidelijker uit
de verf zijn gekomen, dat het lidmaat
schap van de Tweede Kamer bedoeld is
als „hoofdberoep". Nu is er wel een ons
inziens billijke aftrekregeling ontworpen,
die de schadeloosstelling doet vermin
deren bij neveninkomsten, die een be
paalde grens te boven gaan, maar blijkt
uit bepaalde opvattingen in het voorlo
pig verslag, dat sommige parlementa
riërs dit maar een vreemde zaak blij
ven vinden.
Onder meer wordt er opgemerkt, dat
ook oen Kamerlid toch moet weten, of
hij door extra-hard te werken en wat
minder te rusten tot een hoger inkomen
wil geraken. Alsof het probleem op dit
facet toegespitst mag worden.
De praktijk heeft bewezen, dat bepaal-
krijgen het de man of vrouw in kwes
tie onmogelijk maakten om zijn lidmaat
schap van de volksvertegenwoordiging
optimaal te vervullen.
Met het uitbreiden van de groep amb
ten en functies die niet met het Kamer
lidmaatschap te verenigen vallen, komt
men er niet. In de eerste plaats
een zeer drastische uitbreiding moeten
worden en in de tweede plaats
we, dat dan de openbare functies wel
voldoende kritisch bezien zouden kunnen
worden, maar niet de talrijke werk
zaamheden in het particuliere bedrijfs-
en maatschappelijk leven. Wat in zeke
re zin ook weer discriminerend zov
zijn.
Daarom is de voorgestelde regel nog
7.o gek niet. Ze bevordert in elk geval,
dat de mannen en vrouwen, die het
grote deel van hun tijd aan het eigenlijke
parlementaire en politieke werk
besteden, uit de kas van de schadeloos
stelling ook de hoogste bedragen krijgen.
Dat volgens hot aangeboden wetsont
werp dan Kamerleden met zeer ruime
eninkomsten er beter afkomen dan
de „middengroep" is een schoonheids
foutje, dat mogelijk nog gecorrigeerd
kan worden of waarbij men zich tevre
den zal moeten steHen met de troost dat
de fiscus van de schadeloosstelling var
deze Kamerleden wel een hoog percenta
ge zal gaan opeisen.
Natuurlijk blijft dit dan voor grensge-
allen een moeilijke zaak. Maar overal
in het sociaal-economisch bedrijf moeten
met zulke grenzen werken en hebben
de betrokkenen zich erbij neer te leg-
Brussel en de „zomercrisis"
E politieke onrust in verschillende
Europese landen ten spijt gaat 't be
drijf van de Europese Gemeenschappen
in Brussel zijn gewone gang. Gewone
gang wil dan zeggen, dat men gemaak
te afspraken zoveel mogelijk probeert
na te komen, maar ook dat er weinig
nieuwe vorderingen worden gemaakt
met betrekking tot de grote problemen
die in de nabije toekomst opgelost zou
den moeten worden.
Met een kabinetscrisis in België en
Italië, een groeiende spanning in West-
Duitsland en een revolutionaire sfeer in
Frankrijk heeft Brussel op dit moment
niet veel perspectief. Niemand weet er,
wat de gevolgen zouden kunnen zijn van
eventuele belangrijke politieke wijzigin
gen, waarbij dan in de eerste plaats aan
Frankrijk moet worden gedacht.
Van bepaaalde zijden is de gedach
te uitgesproken, dat de Europese Com
missie maar niet zo'n haast meer moet
maken met de discussie over de verde
re samensmelting van de Europese Ge
meenschappen. Immers, daarbij komen
principiële zaken aan de orde, die
door bepaalde partners en ook dan
wordt weer aan Frankrijk gedacht be- I
nut zouden kunnen worden als 'n goede
gelegenheid om, wat de supranational*
gedachte betreft, de klok nog wat ver
der terug te draaien.
Jammer genoeg spelen bij de Franse
crisis de Europese problemen vrijwel
geen enkele rol. Niettemin kan het op
lossen van deze crisis wel een rol gaan
spelen. De Franse regering en het Fran
se parlement die volgende maand in het
zadel zitten, zouden kunnen proberen
Europa het gelag te laten betalen.
Omdat bovendien in Amerika
denken aan bevindingen van de heer Van
Mierlo tijdens een Amerikaanse studie
reis de neiging toeneemt tegenovei
't naar meer autonomie strevende Euro
pa ook op economisch gebied tegen
maatregelen te nemen, wordt 't de hoog
ste tijd dat, zodra de toestand in Parijs
weer wat overzichtelijker geworden i
de Europese ministerraad de stand va
zaken gaat opnemen.
Aanders wordt het, vrezen we, inder
daad een terugdraaien van de klok. En
krijgen landen zoals Nederland wel de
lasten maar niet de vruchten vai
Europese integratie te incasseren.
De Gaulles kaarten liggen slecht
I\E pogingen van de Franse regering om
I^de controle over het land te herkrij
gen. dreigen, na aanvankelijk succes, op
een mislukking uit te lopen. Twee voor
name oorzaken zijn daarvoor aan te wij
zen: het voortgezette verzet van de stu
denten. die zich niet bij de bestaande
situatie willen neerleggen en met name
de arbeiders opnieuw tot actie proberen
te overtuigen, voorts het optreden van
de politie, zowel tegen de sudenten als
tegen de stakingsposten in sommige fa
brieken Direct of indirect heeft dit op
treden twee dodten geëist: een 6tudent
die in de Seine verdronk en een arbeider
die door een kogel getroffen werd
Dit alles heeft weer olie gegooid op het
reeds smeulende vuur. Juist op een mo
ment dat de rust enigermate scheen her-
seld en men zich allerwege concentreerde
op de komende verkiezingen. Zowel vak
verenigingen als politieke partijen hadden
daarheen hun actieterrein verlegd. In de
hoop het autoritaire regiem op die, ma
nier. zoal niet te verslaan, in ieder geavl
le relaiveren. De kans ls groot, dat zij
nu hard achter de gebeurtenissen moeten
aanhollen. In de hoop deze voor te komen.
Het ziet er naar uit, dat Frankrijk bij
zonder onrustige weken tegemoet gaat-
De opstandige studenen geloven niet meer
tn beloften en een groot deel van de ar
beiders evenmin. Hiertegenover kan de
regering hoog uit geweld tegenover stel
len en dat is een buitengewoon gevaar
lijk middel. De Gaulles overwinning is er
geen van blijvende aard geweest Zijn
kansen liggen thans uitgespdoken slecht,
ook al heeft hij het leger achter zich.
Niet te snel met excommunicatie
BIJ een conferentie in Madrid hebben
enige theologen geweigerd te concele
breren met mgr. Morcillo, aartsbisschop
van Madrid, omdat ze zich niet konden
verenigen met zijn houding ten aanzien
van het Francoregime. Wij vragen ons af.
of dit juist is. De eucharistie roept ons op,
over al onze meningsverschillen heen te
stappen, met elkaar te eten van het ene
brood en te drinken uit de ene kelk.
ondanks de conflicten, die we als mensen
onder elkaar mogen hebben. Toen wij in
Rome het concilie bijwoonden waren de
concelebraties voor ons altijd weer een
teken van de hoop: de meningsverschillen
tussen de bisschoppen konden hoog lopen,
de Kerk aan stukken scheuren konden
ze blijkbaar niet.
Uiteraard zijn er op deze regel uit
zonderingen. Wanneer iemand duidelijk
en openbaar en zonder tekenen van be
rouw te tonen met Christus en zijn
evangelie gebroken heeft, kan hij worden
„geëxcommuniceerd". Maar willen de
theologen, die weigerden met Morcillo
aan het altaar te staan, nu werkelijk
volhouden, dat dit in zijn geval opgaat?
Dan zouden ze toch met feiten moeten
komen. Nu wekken ze de indruk, eigen
machtig een excommunicatie uit te spre
ken, die ze maar heel moeilijk zouden
accepteren, wanneer ze door het kerke
lijk gezag op een van hun collega's werd
toegepast.
Wat ik veel erger
vind dan van twee
vrouwen houden is:
behoeften kweken
DELFT. „Beste priesters en
predikanten, zoek toch een ander
baantje. Want hoeveel kruisen
jullie ook plantten, de wereld is
nog even triest. Sluit jullie veilige
kerken, word even kaal en arm
als iedereen. Dan konden we samen
bouwen aan het Koninkrijk van
God". Dat is ongeveer de inhoud
van het liedje „Geachte Kerk", dat
Jules de Corte schreef in opdracht
van het IKOR en dat op de een na
laatste dag van 1967 bij tal van
teevee-kijkers de verontwaardi
ging deed opborrelen. Veront
waardiging omdat „Geachte Kerk"
kwam uit de koker van de man
die zoveel „lieve luisterliedjes"
had geschreven? Verontwaardi
ging omdat weer eens „de heiligste
gevoelens" waren gekwetst? Of
verontwaardiging omdat men
voelde dat Jules de Corte een
vinger legde op de wonde van het
instituut Kerk? Misschien
Intussen doen geruchten de ronde,
dat „Geachte Kerk", mèt het liedje „De
"Poort" door „Hilversum" wordt ge
boycot. „Per se niet waar", zegt de
schrijver, „ze kunnen alleen niet op de
draaitafel worden gelegd tussen het
Slavenkoor en de Heikreukels. En het
programmaatje met Gerard Cox, dat ik
voor de NCRV-teevee maakte, is niet
gewipt, maar om diverse redenen uit
gesteld. Twaalf september gaat het de
lucht in. En da's nou alles. Nou kan ik
de meest verbiedenswaardige krant van
Nederland wel opbellen en zeggen dat
eer 'ns niks van klopt, maar hier-
is er volgens mij geen bétere
reactie dan géén reactie".
Het beeld dat de doorsnee-kijker/
luisteraar van Jules de Corte heeft,
blijkt bij nadere kennismaking totaal
niet te kloppen. Hij Is niet (alleen) de
zanger van „Ik zou wel 'ns willen
weten": hij is niet de maker van alleen
„lieve luisterliedjes". De Corte is
;en man met zeer geprononceerde
opvattingen over de Kerk, over de
maatschappij, over het leven. De Corte
is wel een man, die veel houdt van zijn
gezin, zijn vogels en zijn klokken. Hij is
wèl blind, maar niet zielig. „Ik zat
vanmorgen ln de trein, zegt er een
meisje: „Mama, die meneer ls blind".
M&ma direct: „Sssssst". Ik zeg: „Me-
.w, 't was veel erger geweest als
dochtertje gezegd had: wat heeft
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Solidus^lil^Jul"
Solidus "chroom" 18.50
Solidus"euellent"
chroom 19.75
en goudkleur 15 -
Solidus'liliput"
in chroom 16.75
In goudkleur 17.50
Solidus 'liliput leer,
n pigskin, rood, bum.
groen, zwart 17.50
Solidus "e.zcllenl" loer,
m pigskin, bruin, 0'»^
Solidus "wiellcni"
quilloche 19.75
VOOR DE HANOEL a O. LEEFSMA N.V, KERKSTRAAT
Stemmen staken
voor wapenwet
in Amerika
WASHINGTON (AP) De juridische
commissie van het Amerikaanse Huls
van Afgevaardigden heeft cestemd over
een motie op de wapencontrolewet van
president Johnson. De stemmen staak
ten 1616. doch de democratische com
missievoorzitter Emanuel Celier van
New York, die de motie in het Hula had
ingediend, heeft verklaard volgende
week een gunstiger uitilag der stem-
De motie, die in de Senaat is inge
diend door de democratische senator
Thomas Dodd van Connecticut, betreft
een verbod van verkoop per postorder
van geweren. De commissie heeft be
sloten op 20 juni opnieuw te stemmen,
Celier verklaarde dan een compromis
versie te verwachten. Enige honderden
demonstranten heben gisteren voor het
gebouw van de National Rifle Organi
zation (NRA) in Washington strenge
wetten geëist voor de controle op vuur-
Vervolg van de voorpagina)
In de Parijse Le Monde verscheen gis
teravond een artikel onder de titel: „De
dronken boot", waarin een boekje werd
open gedaan over de toestanden in de
Sorbonne-universiteit, waar ieders haren
recht van overeind gaan staan. De schrij-
zal wel het grootste gelijk hebben
de wereld. Want wie gaat kijken op
de brede binnenplaats van de Sorbonne,
gelooft zijn eigen ogen niet. Daar is ie
dere propagandist welkom, wat voor
dwaze dingen hij ook propageert. Doch
dat is allemaal maar één kant van de
medaille. Zelf hebben wij zondagavond
hoogst serieus debat meegemaakt in
stampvol amphitheater, waar op
hoog peil werd gedebatteerd tussen blan
ken en negerstudenten over hoe het uni
versitair onderwijs in Afrika zal moeten
worden ingreicht. Moet er gedoceerd
worden in het Frans of in het Afrikaans?
„In het Frans", riepen de Franse stu
denten, „want er zijn in Afrika wel 150
talen en nog veel meer dialecten". Dan
staat er plotseling een gepassioneerde
neger op, die de Fransman toeschreeuwt:
„Hoeveel talen zijn er wel in Europa en
wat weet jij, idioot, van Afrika?" Maar
daar blijft het bij en dan wordt er weer
verder gediscussieerd. Eindeloos, einde-
Tot hoe lang? Misschien nog wel
maandenlang, want dat men de studen
ten ooit weer de Sorbonne uitkrijgt ge
looft niemand .Zelfs De Gaulle niet, al
jeuken zijn handen.
Democratie
In het buitenland kan men spotten of
lachen om al die eindeloze discussies.
Men kan hier in Frankrijk en buiten
Frankrijk honen over studenten en allen
die achter de studenten aanlopen en de j
democratie op de mestvaalt gooien. Men
kan traen met tuiten huilen over jonge
arbeiders, die samen met studenten, of
wat er voor doorgaat, alles kort en klein
slaan wat onder hun handen komt. Maar
men moet proberen in deze kokende zee, i
die vooral Parijs geworden is, op eigen
kompas te varen en zich niet door sen-
timenten te laten overheersen.
Feit is dat in de afgelopen tien jaar
de studenten aan democratie niets ge
leerd is. Het gaullismc lieeft de demo
cratie veracht en het parlement in de
goot geveegd. Toen het parlement aan
stalten maakte om de regering-Pompidou
ten val te brengen, ontbond De Gaulle
nog diezelfde dag de Kamer en schreel
na z(jn mislukte referendum plebis
ciet paniekverkiezingen uit. die met
een democratische volksstemming niets
meer uitstaande hebben. Ook ai komen
er van 470 Kamerleden 470 gaullisten in
de Kamer, dan nog lost De Gaulle met
zijn toverformule van medezeggenschap
niets op.
Hij loopt achter de lawine aan. Tegen
over de pas gevormde gaullistische bur
gerwachten staat een wilde massa van
studenten met werkloze jonge arbeiders,
die gezamenlijk achter de zwarte vlag
van het anarchisme lopen. En straks,
misschien, onder de wielen komen van
de tanks van het leger. Dan kunnen alle
grote en kleine gaullisten zeggen: „We
hebben het gewonnen". Maar gewonnen i
hoe? De vlag van de democratie en dc
vrijheid zal dan ver te zoeken zijn.
die meneer een lelijk gezichtAlles
behalve een zielig antwoord dus en
Jules de Cortes werkkamer bevindt
zich op de bovenste verdieping van z|jn
Delftse huis. Er staat een piano (na
tuurlijk), er huizen een aantal (ge
kooide) vogels en rondom: tikkende,
tinkelende en op kwart, half en heel
slaande klokken. „Daarvan zal ik er
een paar moeten gaan missen; ze
kenmerkend voor de levenshouding van
deze kunstenaar.
worden geofferd op het heilige altaar
van de belastingen. Als je in dit vak 't
ene jaar zoveel mille verdient en het
ander jaar de helft, ga je voor de bijl.
Het hele systeem is namelijk gericht
op honderd procent verstandige mensen,
op mensen die in getallen van zoveel
denken. Daar draait toch alles om in
deze maatschappij Alles is relatief,
behalve 't geld
„Nou kun je wel zeggen dat belas
tingen bij de democratie horen. Maar
wat is democratie? Het feit, dat wij
eenmaal per vier jaar een halve minuut
onze mening mogen zeggen over men
sen, die we niet eens kennen? Dat we
de keuze hebben tussen christelijk ra
dicaal en christeJijk. ridicuul? Goed en
daarna zinken we weer in de collectieve
poel terug. Ik twyfël aan dè Wèrkëlijkë
zin van de democratie zoals wij dfe
hebben, al zou ik zo gauw geen alter
natief weten. Maar de grote fout van de
democratie is, dat zij verzandt in tal
loze instituten en een instituut is doof.
blind en lam. Alleen mensen zijn in
staat naar mensen te luisteren".
Ga in vrede mijn zoon
Vandaar misschien het liedje „Geachte
Kerk"? „Juist, een instituut is een
embleem van de onbekwaamheid van
de mens. De Paus mag me nooit in de
ban doen, omdat ik het niet met hem
eens ben. Die mag wèl zeggen: „Ga in
vrede, mijn zoon". Al die paters en
dominees die dreigen met „Het zwaard
des Heren" en „De Vuurbrand van Gods
toorn", bah. Ik zou graag onze moeder
de Heilige Kerk eens willen zeggen wat
ze in Gods naam haar kinderen alle
maal heeft aangedaan. Die hele dicta
tuur van: God wil ook in uw vakantie.
Laat de Kerk bescheiden zijn. laat ze
geen instituut zijn, wel eert eeuwige
vlam zoals het socialisme vroeger
vlam was. Het schijnt moeilijk te zijn
voor de mens om niet in het instituut
te verzinken, om méns te blijven. Het is
in de Kerk wat veranderd met Johannes
de Drieëntwintigste, die net zoals
schop Bekkers een man van gezag
niet van macht. Gezag wordt bekleed
door een mens. Macht is afkomstig van
het instituut, van de wetgeving, of die
nu kerkelijk is of burgerlijk. Wetten
zijn gemaakt om het instituut te laten
voortbestaan".
Je reinste lijfeigenschap
En dan is de cirkel weer rond. De
vicieuze cirkel? „Het instituut moet
eerst kapot, wil er iets nieuws komen.
En ik kan de Kerk niet in de lucht
In de serie „Zomertheater" zendt de
KRO vanavond (Ned. I, 20.20 uur) het
toneelstuk „Frank V", een komedie van
Friedrich Dürenmatt uit.
Frank V, bankeigenaar, 6tamt uit een
geslacht van slavenhandelaars, opium
smokkelaars en Wallstreetspeculanten.
Toch is hij niet dezelfde harde jongen
als zijn voorvaderen. Desondanks
schrikt, hij niet terug voor oplichting en
bedrog. Af en toe een moord: daar
draait hij zijn hand ook niet voor om.
Een frauduleus bankroet blijft voor hem
het enige middel om van een rustige
levensavond te kunnen genieten. Zijn
plan mislukt evenwel. Frank V wordt
door zijn zoon Frar... VI. die samen met
zijn zuster de onderneming drijvende
poogt te houden, opgesloten en aan de
hongerdood prijsgegeven
Dürrenmatt heeft „Frank V" zelf
voor de televisie bewerkt en geregis-
laten vliegen. Ik kan alleen zeggen wat
ik ervan denk. Dictatuur. Neem nou
bijvoorbeeld de hele huwelijkswetge
ving: als de een wil scheiden en de
ander niet. Je reinste lijfeigenschap. Als
er geen liefde meer bestaat tussen die
twee. wat moet je dan? Liefde kan uit
sluitend op vrijheid gebaseerd zijn.
Nooit meer verliefd als je eenmaal ge
trouwd bent? Iedereen haten om die
ene? Je gaat van iemand houden als je
hem of haar in ztJn wezen herkent. En
dan is de sex daar een bekroning van.
Wat God verbonden heeft, scheide geen
mens. Dan krijg je die lijfeigenschap
weer. Mooie God, hoor!"
Kip gaarstampen
Omdat alle klokken in de werkkamer
op 't hele uur beginnen te slaan, zodat
het gesprek even. Dan gaat Jules de
Corte verder: „Wat ik veel erger vind
dan van twee vrouwen houden, is: be
hoeften kweken. Mensen, 'die alleen
maar homo-economicus zijn, die niet
geloven in de poëzie. Ik vind het erf.
dat die lui de grond vergiftigen, kippen
gaarstampen voor: elke morgen een
eitje in de twee dagen. Neem nou de
hoeft 't van mfl niet. Dan maar een
eitje in de tWee dagen. Neem nou de
manier waarop de landbouwmannen
over landbouw praten: ze hebben geen
spatje eerbied voor 't gras. Rotterdam
krijgt een maagzweer als de Shell naar
Antwerpen gaat, ze zijn daar bereid om
hele lappen grond daarvoor weg te
geven. Maar ruimte voor een fijn park,
ho maar. De tegenwoordige maat
schappij staat met een enorme grofheid
tegenover alles wat niet direct iets
oplevert. Geld, geld, geld. Als ze nog
'ns 'n manier vinden om tarwe op de
zolders van de graansilo's te kweken,
staan er in een mum van tijd fabrieken
op de plaatsen waar vroeger de akkers
lagenProduktie, produktie. Maar
een mens leeft niet van brood alleen.
Eeten, drinken èn iets om lief te heb
ben, dèt is 't. Jezelf realiseren om de
ander ziohzelf te laten zijn. Ik moet
bereid zfln al m'n Friese klokken eraan
te wagen als 't gaat om wie ik liefheb".
LEO VANDERMEEL
„Een lach en een traan" heette het
programma van Johnny Hoes, de
koning van dc smartlap, die gister
avond van de VARA een eigen uitzen
ding kreeg, nadat hij tot nog toe door
radio en t.v. zo'n beetje aan de linker
kant geschoven was. We vonden het
eigenlijk best een aardige uitzending.
Veel aardiger bijvoorbeeld dan de
shows van Gert en Hermien.
Waarom? We geloven, omdat Johnny
gisteren zijn (eerlijk is eerlijk) heel i
valse sentimentaliteit plaatste in een 1
kader, waarin zoiets aanvaardbaar is:
een gezellige Belgische tent met veel
bier, dat gemakkelijk kan verleiden tot
de lach zowel als de traan. Dan krijg
je bij hem en zijn medewerkers niet
de indruk, als bij Gert, dat ze een
mooie stem weggooien vanwege de
ping-ping.
Integendeel: voor Johnny Hoes géén
mooie stemmen maar eerlek natuur
geluid; geen pseudo-lyriek maar recht
op het doel afgaand wroeten in alle
daagse sentimenten. Dat geeft zo'n
show iets eerlijks, het bijgeluid van
ritselend bankpapier (Johnny's liefste
geluid nemen we aan) is maar zwak op
de achtergrond hoorbaar.
De hele „stal" was er: Handige Johnny,
Zwarte Lola, Dikke Leo, Mevrouw Z.
Naam en nog een paar grootheden. Het
best klonken Johnny's „krakers", maar
wat hij aan repertoire toeschoof aan
Lola, Leo en Jeanne mocht er óók zijn.
En de Naamloze? Die is eindeloos! Of
je gelooft erin en dat is om tranen met
tuiten te huilen, óf je bent ongelovig
en dan kan je je tranen met tuiten
lachen.
Tussendoor: De Heikrekels; spijt ons,
maar die vonden we alleen maar ver
velend. Offenbachs Barcarolle werd
dubbel-elektronisch uitgevoerd; we zijn
daar allergisch voor en dus te bevoor
oordeeld om er een eerlijk oordeel over
te kunnen vellen.
Milo Anstadt begon aan het laatste van
de serieprogramma's over Oosteuro-
pese landen. Deze aflevering over
Joego-Slavië maakte opnieuw een ge
degen indruk, al werden de economi
sche subtiliteiten van hün versie van
het communisme niet helemaal duide
lijk. We kregen de indruk, dat het een
soort kapitalisme-om-een-hoekje was, ia
waarbij de werknemers zich gemakke
lijk schikken in een veel lager wel- jn
vaartspatroon dan wat wij kennen. I
We zijn overigens blü, dat het er bijna f*
op zit. Want ook al door Anstadts vrij
diep gravende, maar nag*""1"»
dezelfde ondervraaguxethode, leken i
Oosteuropese programma's nogal sterk I
op elkaar. We weten niet of deze on
getwijfeld uiterst bekwame t.v.-makcr
al een nieuw project aan het voorbe
reiden is. Ons zou het interesseren als
hij. en dan op dezelfde wijze, de Vere
nigde Staten onder de loep zou nemen
om te tonen, hoe puur-kapitalisme en
'n heel bepaalde vorm van democratie
geleid hebben tot enorme welvaart, die
verkeerd verdeeld wordt. Zo'n reeks
zou wellicht grotere nuanceringen toe
laten dan de programma's over Oost-
Europa.
Vg.
Nieuwe voorzitter schadeverzekc-
aars Tijdens de in Utrecht gehou
den algemene vergadering van de Ne
derlandse Unie van schadeverzekeraars
afscheid genomen van de heer J. Har-
tog, die zes jaar voorzitter van de unie
is geweest. Hij wordt opgevolgd door
jhr. mr. W. M. de Brouw uit Den Haag.
ADVERTENTIE
PROGRAMMA
RADIO
Volkspartij voi
18.30 Stereo: Voi
>le en zangsollst
vedstrljdprogramma. 20.45 Coui
ernmuziek. 21.05 Je moet er
ijn, zeggen ze: klankbeeld over
onlek. 20.00 Concert: I. Berlijns FUha
sch orkest: klassieke en moderne mu
On de pauze. 20.55-21.10 Klankbeeld).
Spiegel van Belglé: een programma Ir
BRUSSEL NED (324 m) 18.0<
Voor de soldaten. 18.30 Leker
>'irir. m.50 Spor
•20.35 uur:
De ijzeren maagd,
film
22.10 uur;
Tweede journaal
22.15 uur:
Openbaar Kunstbezit
NEDERLAND II
(STER-
reclameuitzendingen om
om 18.55 en 20.16)
NTS:
18.50 uur:
Barend de Beer
19.00 uur:
Nieuws in het kort
NCRV:
19.03 uur:
Alarm in de bergen,
NEDERLAND I
(STER-
reclame-uitzendingen or
18.55, 19.03, 19.56 en
20.16)
NTS:
18.50 uur:
Barend de Beer
19.00 uur:
Nieuws in het kort
19.06 uur:
De drie musketiers,
tv-serie
19.31 uur:
Persoonlijk, portret
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Zendtijd Politieke
Partijen (BP)
20.30 uur:
Uitzending Stichting
SOCUTERA
De met aangegeven programma's zyn kleurentelevisleprogramrr
19.28 uur:
Nederlands
Kamerorkest
NTS:
20.00 uur:
Journaal
NCRV:
20.20 uur:
In de herberg,
amusementsprogramm
21.05 uur:
De universiteit van
Berkeley, documentair
21.45 uur:
Hier en nu in Latijns-
Amerika, reportage
22.15 uur:
ds. A. C. D. van de
Bosch spreekt
NTS:
22.20 uur:
Tweede journaal
HILVERSUM
VARA:
21.05—21.35 uur
HILVERSUM II
NRU:
20.20—22.05 uur:
Avondconcert
22.40—23.55 uur:
RADIONIEUWSDIENST
HILVERSUM I:
7.00—8.00—11.00—
13.00—16.00—18.00—
19.30—22.30—23.55
HILVERSUM II:
7.00—7.30—8.00—8.30—
12.30—18.30—22.30—23.5.1
HILVERSUM III:
Lik heel uur vanaf 9.00
