„DE HOOP"
„Dieren zijn veel
dankbaarder dan mensen"
1
L
schaduw van
vissersvloot
'r - m:JL
...DESNOODS
VRIJWILLIG
MET GEVAAR
VOOR EIGEN
LEVEN...
(Van t
verslaggevers)
maandag 27 mei vanuit de Nederlandse vissersplaatsen de vloot
r de visgronden stoomt om de eerste Hollandse nieuwe met tien
duizenden tegelijk uit zee te halen en liefst zó snel dat nog voor de
pinksterdagen het zeebanket vele tongen kan strelen, vaart in de
achterhoede een schip mee, dat niet aan de vangst deelneemt, maar
dat er toch ten nauwste bij is betrokken. Het Is het hospitaalkerkschip
„De Hoop" dat met onder meer 150.000 liter drinkwater, 300.000 liter
olie en vele kilo's vlees, groenten, melk en eieren, de meest uiteen
lopende scheepsonderdelen. 'n complete operatiekamer, een recreatie-
filmzaal en een sfeervolle kerkruimte altijd paraat Is om geestelijk en
lichamelijk de vissers en hun schepen in vele opzichten bü te staan.
Bij wijze van uitzondering ligt
,,De Hoop" op het ogenblik in de
Scheveningse haven. Het zal tij
dens Vlaggetjesdag op zaterdag
25 mei een van de trekpleisters
zijn. Aan de buitenkant ziet het
schip er ondanks z'n 63 meter
lengte niet spectaculair uit, maar
i twee uur ronddwalen aan boord
denkt men daar wel anders over
en begrijpt men ook waarom het
zo'n drie miljoen gulden heeft ge
kost. Kapitein W. F. Rog uit
Scheveningen, die vroeger op een
logger heeft gevaren, maar sinds
1953 op „De Hoop" vaart en zeer
tevreden is met zijn derde schip,
heeft er geen spijt van dat hij van
de visserij naar „De Hoop" is over
gestapt. „Het is een prachtige taak
dat je je oud-collega's op zee kunt
helpen", vindt hij.
Drie weken blijft „De Hoop" tij
dens de twaalf reizen, die per jaar
worden gemaakt, op zee. Tijdens
zo'n reis kan het erg rustig zijn,
maar vaak ook moeten de 25 be
manningsleden, wier kwaliteiten
door kapitein Rog hoog worden
aangeslagen, vele uren in touw zijn
Soms onder zeer ongustige weer-
omstandigheden. Kapitein Rog:
„We moesten eens bij heel slecht
weer een bemanningslid van een
schip halen omdat hij medische
hulp nodig had. Er stond echter
zo'n hoge zee dat ik mijn beman
ning niet kon bevelen om in de
rubberboot te stappen en de
patiënt te halen. Toen ik echter
om vrijwilligers vroeg bleef er nie
mand achter, ook al zetten zij hun
leven op het spel".
Dat De Hoop een soort drijvend
zeemanstehuis is dat kan varen is
hoofdzakelijk te danken aan de
steun van de regering. Daarnaast
Een opvarende, die medische hulp nodig heeft, wordt neergelaten in de
rubberboot, die hem naar De Hoop zal brengen. Vooral bij slecht weer is dit een
moeilijk en gevaarlijk karwei.
Kapitein Rog beheerst niet alleen he'. roer van De Hoop. Ook het
orgel in de kerkruimte, geschonken door koningin Juliana, heeft voor
hem geen geheimen.
Vergeleken bij de Sch. SOS ïijkt de rubberboot van De Hoop een ei-
dop. Toch vormt dit kleine vaartuig een belangrijke schakel.
dragen ook particulieren bij in het
bedrag van één miljoen gulden,
dat het schip per jaar kost. „Een
buitenstaander heeft er geen idee
van wat er soms gedaan moet wor
den voor een patiënt", aldus kapi
tein Rog. „Zo moesten we in totaal
.«""'"W -•••/
y*
driehonderd kilometer varen voor
een visser, wiens duim was afge-
kneld. en bijna honderdvijftig kilo
meter voor een Franse visser, die
hulp nodig had. Als je nou weet
dat dit alleen aan olie al zo'n
slordige zestienhonderd liter
De medische hulp, die aan boord
ABC[D]EFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ
Grote aandacht
dominee Gerbrandy in de kerkruimte aan boord van De Hoop.
Het hospitaalkerkschip De Hoop
heeft gedurende de vijf reizen,
die dit jaar al zQn gemaakt,
38 patiënten geholpen. Van hen
werden er zestien opgenomen
en gedurende In totaal 71 dagen
verpleegd. Via de radio werd
44 maal een medisch advie*
gegeven. Verder werden 24 re
paraties uitgevoerd aan elek
tronische apparatuur en moto
ren. Vla de radio werden
72 technische adviezen gegeven.
Vanaf begin dit jaar werd
185 maal hulp verleend aan
schepen uit Scheveningen, Kat
wijk, Vlaurdlngen. IJmuiden,
Den Helder, Urk, Zwartsluis,
I Kmbden. Boulogne en Skagen.
In totaal werd vijftienduizend
van „De Hoop", eventueel In de
complete operatiekamer, wordt ge-
;even. loopt sterk uiteen. Van de
255 patiënten, die vorig Jaar aan
boord kwamen en waarvan er 63
werden opgenomen met in totaal
<53 verpleegdagen. klaagden er bij
voorbeeld 24 over kiespijn, hadden
er 70 last van een inwendige ziekte
en 20 van een huidziekte. Verpleger
J.N. Gielkens uit Roermond, die
veie jaren op de walvisvaart heeft
gsaeten. meent dat ar de mi«
Dieren hebben my altyd erg aan
getrokken en dan vooral hun gedra
gingen en hun aanhankelijkheid. zy
zijn veel dankbaarder dan mensen. Ik
vind dieren gewoon leuk. Toen lk nog
ln Den Haag op school zat, was het
erg vervelend. Ik wilde deraf. Myn
moeder heeft toen opgebeld naar die
renpark Wassenaar en na dat tele
foontje kon ik komen solliciteren.
Thuis hebben wy ait yd dieren ge
had, zoals een hond, vogeltjes en ham
sters. Ik heb daarmee praktyk op
gedaan. Ze zyn van myn moeder. In
deze dierentuin verzorg lk de kleine
zoogdieren en de grote zeedieren.
Daartoe behoren de zeeleeuwen, zee-
olifanten, plnqulns, pelikanen en fla
mingo's. De zeeleeuwen vind lk zelf
het leukste, maar myn lievelingsdier
Is de vlsotter. De zeeleeuwen kunnen
nog wel eens byten.
Als dierenverzorgster moet je
eigeniyk van alles doen. Je moet de
hokken schoonmaken, de dieren voe
ren en sommige dieren aanhalen. Dat
Is altyd raakkeiyk, als ze medlcynen
moeten Innemen. I)e hokken worden
met een ontsmettingsmiddel gerei
nigd. De dieren hoef Je niet te was
sen, die likken zich zelf wel schoon.
Dat Is tenminste wel de bedoeling.
Het is verschillend, wat de dieren
te eten krijgen. De zeeleeuwen by-
voorbeeld eten vis. vlees en fruit, ter-
w|]l de eenden graan, brood en sla
krijgen. Het is allemaal erg leuk om
te doen, maar hel gaat echt niet van
zelf. Mementeel volg ik op het Aca
demisch Ziekenhuis een cursus van
TNO voor zoologisch laborante. Het
is een driejarige avond-opleiding. Ik
ben nu met mijn laatste jaar bezig.
Toen ik hier als 15-Jarig meisje in
het dierenpark kwam, liet men m|]
eerst zien welke dieren er zyn. Alles,
werd uitgelegd over het voederen en
het onderhouden. Ook welke dieren
gevaarlijk zijn. In feite is geen enkel
dier gevaarlijk. Alleen als een dier in
het nauw wordt gebracht of bedreigd,
moet Je uitkyken.
Als ik 's morgens om 8.00 uur be
gin, is myn eerste taak kijken of de
dieren allemaal in orde zyn en of
er iemand is ziek geworden of is
doodgegaan. Daarna worden de hok
ken schoongemaakt. Dat gebeurt op
maandag, woensdag en vrijdag, maar
by de zeeleeuwen moet het echt wel
om de andere dag. Na het schoonma
ken worden de bakken met voedsel en
water er ingezet. Het eten gebeurt
op vastgestelde tyden. Daar gaan de
dieren helemaal aan wennen.
Ik verzorg ook de ottarsivet. Dat
is een zeldzaam roofdier. Donker en
een kop met veel snorharen. Hy
zwemt ook en ïykt veel op de vis-
otter. Dierenpark Wassenaar is de
enige dierentuin op de wereld, die zo'n
exemplaar heeft. Hy wordt echter
v" A
hetzelfde behandeld als de andere
dieren. Zy krijgen allemaal evenveel
aandacht.
De mensen vinden het wel een ty
pisch beroep, als ze horen, dat ik
dierenverzorgster ben, maar ze vin
den het toch ook wel leuk. Ik zou
geen andere dieren willen verzorgen.
Alleen zoölogische dieren, omdat die
my het beste liggen. Over apen heb
ben bezoekers altijd wat raars te zeg
gen, waarschyniyk omdat ze er zelf
zoveel op ïyken, maar over andere
dieren hoor je niet veel. Mensen in
teresseren my eigeniyk niet zo.
Met dieren maak Je leuke dingen
mee. Ik maakte een keer de kooi van
de vlsotter schoon en toen ik hem los
liet, haalde hy het verse stro eruit
en ging zelf ander stro pakken. Biyk-
baar vond hy myn stro niet goed ge
noeg. Verder gapt hy vorken en
messen van de plank en gooit hij
stukjes appel in de lucht. Ook maakt
de vlsotter wel eens zyn eigen slot
open. De kraanvogels vliegen soms
weg, als de veren aangroeien en niet
op tijd worden afgeknipt. Vorig Jaar
ls dat veel gebeurd. Nu zyn er nog
twee weg. Die komen niet meer terug.
Dat je de dieren slaat, Is echt niet
nodig. Dan maak Je ze alleen maar
schuw. Alleen de apen moeten wcl-
eens een tik hebben. Als die verve
lend zyn, zyn het net kleine kinde
ren. Met de zeeleeuwen en de zee
olifant doe lk kleine kunstjes, zoals
pootjes geven, omhoog springen, in
hun vinnen klappen en achterovei
liggen met hun kop op hun staart.
Joessi, de vlsotter ls wel mijn lie
velingsdier, die is zo uitgekookt.
Meestal glit ze. maar als ze Iets doet
wat niet mag, dan houdt ze haar
mond dicht. Eerst heette de vlsotter
Joes8ief, maar toen dacht ledereen,
dat het een mannetje was.
Ik doe dit werk met 6 Juni twee
Jaar, maar Ik zou niets anders n
willen. Het is nergens zo leuk.
Verpleger Gielkens neemt een röntgenfoto van de hand van de kok.
m
jaren wat minder patiënten aan
boord komen. Dat komt omdat de
vloot kleiner wordt, doordat de
grote vissersschepen het werk van
twee oude schepen aankunnen en
omdat de kwaliteit van de beman
ning beter wordt waardoor onge
lukken minder vaak voorkomen.
Een bijzondere plaats op „De
Hoop" wordt Ingenomen door de
kleine kerkruimte, waar iedere
anndag de dienst wordt gehouden,
dM via radio door talrijke schapen
wordt gevolgd. Kapitein Rog be
speelt zelf het orgel, dat door
koningin Juliana, de bescherm
vrouwe van „De Hoop" ls geschon
ken. „Daarna komen de vissers in
de recreatiezaal, waar ze gratis een
kop koffie krijgen, en wordt er een
film vertoond. Zulke dagen zijn
altijd heel erg gezellig", aldus
kapitein Rog, die met de predikant,
arte. verpleger, drie stuurlieden,
vier machinisten, acht matrozen,
twee radiotechnici, twee koks en
Stil ls vaak ook de reactie van de
buitenwereld op dit werk. „Er ls
maar zeiden een harteiyk woord",
aldus kapitein Rog. „Een enkele
keer krijgen we een bloemetje als
we thuis zyn. Maar dan ls het vaak
altijd van de oudere vissers. De
Jonge vissers, die vanuit hun ziek
bed met thuis kunnen telefoneren,
laten meeatal niets meer van zich
horen".
