ook
VOOR
JOU
WIE
IS DE BAAS IN HET LAND -5-
Nieuwe opgave
'n
a sage
■i 1 ut 1 ij~
U
1
O
0
0
O
O
1
25 64464322
Tekenopgave
De
kinderen
vertellen weer
In de vorige stukjes hebben we ge
zien, dat de macht van de koning
steeds kleiner werd, terwijl die van
het volk steeds groter werd. We we
ten nu ook, dat de mensen In het land
vertegenwoordigers mochten kiezen,
die voor hen het land bestuurden.
Maar dit was niet zoals dat nu is. Je
weet misschien wel, dat je vader en
moeder eens in de paar jaar naar de
stembus gaan om te kiezen. Vroeger
mochten niet alle mensen kiezen. Nu
gaan we kijken hoe het komt, dat
vroeger maar een kleine groep men
sen mocht kiezen en dat nu alle men
sen boven de 21 jaar mogen kiezen.
Toen wy voor het eerst een koning
kregen, was de macht van de koning
nog erg groot en die van het volk nog
erg klein. Dit komt, omdat de konin
gen altijd de baas waren geweest in
het land en hy wilde natuurlek ook
graag de baas blyven. De koning be
greep wel. dat hij de mensen in het
land ook een beetje de baas moest la
ten, omdat er anders revolutie zou
komen en dan zou hy uit het land ge
stuurd worden, of nog erger onthoofd
of doodgeschoten worden. Dus zei de
koning toen hy uit Engeland in ons
land kwam: „Er moet een wet komen,
waarin staat, wie het land besturen
en wie die bestuurders mogen kiezen."
Die wet k\Vam er, maar de kiezers
hadden nog niet veel te vertellen, want
er kwam maar één „kamer". In deze
kamer zaten de mensen die door het
volk gekozen waren om het land te
Oplossing
vorige opgave
De spreekwoorden zijn:
Oost-West, thuis best! Na regen
komt zonneschijn. Twaalf ambachten,
dertien ongelukken, Alle begin. Is
moeilijk. Geen rozen zonder doornen.
Wie niet horen wil, moet voelen. Elk
huis heeft zijn kruis. Na leed komt
vreugde.
Zoek het zelf maar uit.
Op het boodschappenlijstje van de
kruidenier staan de volgende bood
schappen:
^en pond eskulr
een pak t b s e ch ui
een pak ahteerouvm
een pot g o n h 1 n
een grote tonkijkboet
een fles Ie a o 1 s 1
een doosje mercensoech
een potje kidsaapna
een pakje eskulrlilavne
besturen. Maar erg eeriyk gingen de
verkiezingen niet, want pas als je een
heleboel belasting betaalde mocht je
kiezen en dat waren natuurlijk niet
veel mensen. Als deze mensen nu di
rect de leden van de „kamer" moch
ten kiezen, dan was het nog wel een
beetje eerlijk, maar ook dat mocht niet.
De mensen die het land moesten hel
pen besturen werden gekozen door de
mensen die de provincie bestuurden.
De mensen die de provincies bestuur
den werd op hun beurt weer gekozen
door de mensen die de gemeentes be
stuurden en alleen maar de mensen
die de gemeenten bestuurden werden
door de mensen gekozen die 'n hele
boel belasting betaalden. Deze mensen
die mochten kiezen omdat ze veel be
lasting betaalden worden „censuskie
zers" genoemd. Eigeniyk kon je dus
nog niet zeggen, dat alle mensen in
het land mochten meehelpen het land
te besturen, maar er was een begin
gemaakt. De mensen konden slecht
allemaal naar Den Haag gaan om het
land te besturen, dat zou nu ook niet
gaan, stel je eens voor, dat er zes mil
joen mensen naar Den Haag zouden
gaan om te beslissen of er wel of geen
nieuwe autoweg gebouwd moet wor
den. Dat zou ook niet gaan. Maar zo
als het in 1814 was, toen koning Wil
lem I in ons land kwam, was het ook
niet goed. Gelukkig kwam er dan ook
gauw verandering in.
Over die veranderingen zullen we
het de volgende keer hebben.
Goede oplossingen kwamen binnen
Anita Bierman, Noordwyk; Dorien
v. d. Broek, R. A. Veen; Tom Lubbe,
Oude Wetering; Rosalien v. d. Poel,
Zoeterwoude; Trudi Straathof, Leiden;
Alex Senne, Lelmulden; Lia Hoogen-
boom. Oude Wetering; José Bontje,
R. A. Veen; Tonny l'yttewaal, Ter
Aar; Rlna Houdyk, Lange raar; Anneke
van Velzen, R. A. Veen; Willy Dlssel-
Zoeterwoude; Ineke Dofferhoff, Sas-
senheim; Roosje van Krimpen, Roraert
Jordens, Yolan Sanders, Gllda Bizzon.
Johnny Hogervorst; Irma Gioia, Han
van Schagen, Ronny van Giezen, Do
rien Lamboo, Ingrid Broeders, Yolanda
Phlllppo, Alice Schuyt, Leonneke de
Hey, Hans Duindam ('t schryven wordt
al beter Hans), Mary Eyck, Mirjam
Blekkingh, Ton Luycks (ook je best
gedaan, Ton), Karin van Beek, Anita
Vorst, Margriet Bavelaar, Monique v.
d. Westen, Déslrée Wernars, Rober
Aueraln, Marlies Bosuan, Jos Baak,
Leontien Zwetsloot, Henriëtte Bakker,
Hans Kallenberg, Hans Dubbeldeman,
Marianne Amserdam, Marjolein Bey-
ersbergen, Rietje Devilee, Rieneke Ba-
rendse, Ellen van Beek, Antoinette
Kallenberg, Jan Beugelsdyk.
De schat van de Inca's
Vele honderden jaren lang hebben schatgravers naar de grote
schatten van de Inca's gezocht. Deze moest ergens in de bergen van
Peru of Equador liggen. Volgens de overleveringen moeten deze
schatten zo groot zyn, dat wy het ons niet voor kunnen stellen.
Het waren de Spaanse veroveraars, die in de 16e eeuw voor het
eerst van de schat hoorden. De Spaanse legeraanvoerder Pizarro
bezette de hoofdstad van de Inca's, Cuzco. en nam de keizer ge
vangen. Als losgeld wilde hy een kamer vol goud hebben. De keizer
aanvaardde deze „handel", maar Pizarro hield zyn woord niet en
liet de keizer vermoorden voordat het losgeld betaald was. Het
lukte de keizer echter toch nog om op het laatste ogenblik het bevel
te geven, dat alle rijkdommen van de Inca's naar een geheime
plaats gebracht moesten worden, zodat de Spanjaarden met hun
schandelijke daden geen succes hadden.
In de kluis van een bank in Stockholm ligt er een document, dat
ongeveer honderd jaar na de dood van de keizer geschreven is.
De schryver ervan is een Spaanse veroveraar, aan wie een Inca
hoofdman verteld zou hebben, dat de schat in een breed dal in
Equador zou liggen, begraven in een kunstmatig meer vlak by een
met sneeuw bedekte berg en een waterval. Zoek naar een groot
zwart meer, zegt het document.
Nog niemand heeft ooit het grote zwarte meer gevonden. Een
Schotse Ingenieur, Erskine Loch, en zyn zoon waren hem misschien
wel het dichtst op het spoor. Zij reisden door het hele land en toen
de vader stierf ging de zoon door met zoeken. Op zekere dag liet
hy een stuk land inschryven ln het grondboek. Dit stuk land be
vatte een goudmyn, en een meer waarvan de bodem uit zwarte
steen bestond. Maar kort daarna pleegde de zoon zelfmoord en nam
zijn geheim mee in zyn graf. En dus wacht de schat van de Inca's
nog steeds op het moment, dat zy ontdekt wordt.
PAPIEREN
POPPETJES
dansen op
Nederlandse
hitladder
Er is een tijd geweest, dat specifieke
meisjesgroepen internationaal vrij
wel geen voet aan de grond kregen.
Uitzonderingen als Supremes, Mar
tha and The Vandellas en Sweet In
spirations daargelaten natuurlijk.
Op dit ogenblik prijkt op de steeds
wisselende hitparade de naam van
ie Engelse Paperdolls (hun een-
«ame positie is verstrekt door Re-
parata and The Delrons, die als
„Captain of your ship" fungeren).
Het zijn drie vlotte, muzikale meis
jes uit Birmingham, die het met
conservatieve principes niet al te
nauw nemen en d.m.v. miniscule
rokjes en een even miniscuul bloes
je het ene succes na het andere
bewerkstelligen.
„We ontmoetten elkaar op scool",
vertelt leidster Sue Marshall ons
als wij hen in Londen eens nader
aan de tand voelen. „Op aanraden
van onze lerares Jo Cook gingen we
van start als trio. Aanvankelijk de
den we wat werk op lokale vereni
gingsavondjes, maar dat verander
de spoedig toen we ontdekt werden
door Tony Macaulay van Pye-re-
cords. Hij haalde ons naar Londen
voor een proefopname en die ver
liep zo goed, dat wij direct een
contract kregen". „Het wachten
was alleen op een goede composi
tie", zegt producer Jack Dorsey
tussen haar niet te stuiten woor
denstroom door.
„Toen ik „Something here in my
heart" hoorde, wist ik dat dat bij
uitstek geschikt was voor deze drie
meisjes. Ik liet er dus een geweldig
arrangement op schrijven en zette
het met hen op de plaat". Het re
sultaat was overweldigend. In lut
tele weken stormde „Something
here in my heart" de top-tien van
Engeland binnen om thans ook een
gooi te doen naar erkenning in ons
lage landje bij de zee. „Na dit eerste
succes wordt het natuurlijk hele
maal erg moeilijk", zijn Suzi Mathis
en Pauline Bennet van mening.
„Want waar vindt je weer zo'n su
per commercieel nummer? Dat is
de moeilijkheid. Wij zijn gebonden
aan een echte goede song. Het is nu
eenmaal zo, dat meisjes van veer
tien, vijftien jaar het belangrijkste
deel van het platenkopend publiek
uitmaken. Die zullen het niet in
hun hoofd halen om een plaat te
kopen van seksgenote, tenzij het
nummer natuurlijk het einde is. Zij
kopen liever een slechte plaat van
een zanger of groep, die er leiik
uitziet dan een sublieme opname
van een meisje. Met „Something
here in my heart" hebben we ergens
gewoon geluk gehad. Bij de vol
gende valt dat nog te bezien".
De geschiedenis van 't radioschip Veronica vindt men
met verve beschreven in de uitgave „Veronica-sage"
van de N.V. Teleboek te Bussum. Het is nu alweer
bijna tien jaar geleden, dat een aantal in de radio
(handel) geïntereseerde mannen tot het besluit kwam
een commerciële zender te installeren op een schip
buiten de Nederlandse territoriale wateren, zodat de
wetgeving er geen vat op had. Blijkens de ervaringen
met de Deense „vrije" zender ter zee Nercur zat er
wel brood in. De Nederlandse navolging zou eerst
VRON heten, Vrije Radio Omroep Nederland. Maar
dit klonk te idealistisch in de oren van de geldver-
schaffers en daarom werd VRON verlengd tot
Veronica, kort voor het schip vanuit een Duitse haven
uitvoer. Vanuit een Duitse haven, ja, want de be
trokken instanties in Nederland hebben van alles ge
probeerd om de geboorte van Veronica in de wind
selen te laten stikken. In die beginperiode slipten
de Veronikezen van de ene maas in de wet door de
andere. Zo werd Veronica een feit, een deinende
zender, in de vaart gehouden door een macht aan
reclame en met vreugde begroet als een popstation
van importantie, die niet alleen het oor kreeg van
alle tieners, maar van allen die onbekommerd ver
kwikt wensen te worden door continue arbeidsvita
minen. Veronica is niet weg te denken. Zij heeft aan
getoond, dat de reclame .mede over een dergelijk
medium moet kunnen beschikken om tot een snelle
omzet te komen; dat de commercie een dergelijke
zender financieel exploitabel maakt, ook al mislukten
enkele Britse pogingen; dat er grote behoefte bestaat
aan een muzikale zender in tegenstelling tot een
zender, waarin het gesproken woord overheerst; en
tenslo.tte maar dat niet het minst dat de figuur
van de disc jockey in dit alles een weergaloze rol
speelt. Helaas wil Hilversum daar nog steeds niet
aan, al staat Joost al met één voet in Bussum.
Het boekje is geschreven in de stijl van Hollands
Glorie Potverdorrie, de stijl van radio-Oranje vanuit
Londen in bezettingstijd. En dat lijkt ons wat mis
plaatst. Alle respect voor moneymakers, maar het
ging de heren Verwey, die later met financieel risico
de zender overnamen en tot een goudmijn maakten,
niet om hogere idealen, maar om de centen. Daar
hebben die heren nooit een geheim van gemaakt.
Schrijver Gerth van Zanten legt echter de nadruk
op het ideaal van de vrije zender en ageert tegen
Den Haag als een vijandig stelsel. Terloops worden
ook wat instanties belachelijk gemaakt, die bij de
neus genomen zijn tijdens de opbouw van Veronica.
Dezelfde Gerth van Zanten schaart zich bij andere
gelegenheden echter in de rij van de regenten. Bij
voorbeeld als een jongen zich in vrijheid wil uiten
door het haar lang te dragen dan heet hij onmid
dellijk werkschuw en als men pleit voor demon
stratievrijheid dan wordt direct de openbare orde
verstoord d.w.z. dat de auto's een straatje moeten
omrijden. Daarom zijn we met de schrijver minder
gelukkig dan met het toch wel lezenswaardige boekje.
JOOST
Merkwaardig blijft overigens, dat op de muzikale
zender Veronica de prater Joost minstens zo grote
furore maakt als de muziek. Hij is de eerste Neder
lands discjockey, die wat ons land betreft dit vak
heeft gemaakt door zijn woordvondsten, spelen met
titels en het met verve bejegenen van toppers, niet
kritiekloos, maar met badinerende bedenkingen. Hij
is de uitvinder van de Wet op het Communicerende
Hitwezen en zou er een universiteit voor deejees
komen, dan wordt hij vast de eerste rector-magnifi-
cus. Uit een van zijn top-40-programma's hebben we
de volgende schriftelijke cursus samengesteld, die
men al lezend moet larderen met muziek:
Wees hitbewust op 192 met Massiel, met mas
sieve Massiel op happening in Spanje, verkoopt goed
met Stip-pip-pip-pip niet als Otis Reddings Doek
of the Bay, de betreurde, maar het gaat goed sinds
hij dood is Furky Street in Amerika op 23 blijven
staan. Hier blijft-ie stijgen. Holland swingt een woord
je mee Belle et Sebastien. de Franse Heintje,
artikel 10 van de padvinderswet, wees lief voor je
moeder Wat was hij lief, toen hij nog klein was en
achter in het koor zong Lady Madonna met stip
van 26 naar 12, niet de pan uit te branden, die
Beatles toch met op de flip het Binnenlicht en
dan Rosie, nee niet Josie, dat ben ik zelf en daar
hebben we het nu niet over. Rosie stijgt, is niet te
houden Dat het raar kan lopen met een hit weten
we nog van de schilleboer van vroeger. Die is nu
ook geëlektrificeerd, dat doet er niet toe, want er
zijn nog storybookchildren, nu op Veronica, het hipste
station in het westelijk halfrond en omstreken
HUSH wordt het nummer voor bruiloften en par
tijen./ Het betekent: Haast U Slechts Half, want haas
tige spoed is zelden goed In het kader van het
Holland Hit Festival draaien we nu inmiddels de
oudste plaat, die mooie elpee van de bedstee, kom
uit de bedstee, dan maken we er een foto van
If I were a carpenter, iets voor de timmerlieden, als
ik nu van hamertje-tik hield en jij was een lady,
zou je dan ook van me houden en dan de grote
twee Cinderella, ik wil bolletje, ik wil bol en bolletje.
Esther en Ofarim Ik heb het u wel gezegd, wat
in Engeland niet kan, gaat hier door dik en dun,
de Jumbo-singers en na 3 komt 2, eerlijk is eerlijk,
Delilah in al haar pracht en glorie, daaag Delilah,
Congratulations, hoor.
RUIL
En dit alles verwerkend moeten we weer denken
aan het kleine tafereeltje, verleden jaar op het stille
strand. Luidruchtige tieners zijn daar bezig met een
nog luidruchtiger transistor. Op dat stille strand
daar maakt een bikinidame zich los uit de menigte.
Zij begeeft zich rechtstreeks naar de transistor en
zegt: „Zeg, jongens, zouden jullie dat ding willen
afzetten. Ik zoek hier de stilte. Ik verdraag altijd al
zoveel herrie, want ik woon boven een zaak met
juke-box".
Jongen; „Zullen we dan woning ruilen? Ik woon
tegenover een kerkhof".
Zwaarmoedige sceptici beweren meer
dan eens dat het voor een Neder
landse groep, die geen hitparadenaam
heeft, totaal onmogelijk moet zyn om
in Engeland succes te hebben, wy
zelf waren tot voor kort deze mening
ook toegedaan, maar wy zijn er van
teruggekomen nu wy vier dagen lang
de Engelse tournee van Bonny St.
Claire en haar Tilburgse begeleidings
groep Lotus Land bestaande uit
bassist Dzjeems, organist Pie'eke.
drummer John, zanger Martin en so
logitarist Frans hebben meege
maakt. Met groot gemak verwierf
men in zalen, waar voorheen grote
namen als Love Affair, Alan Price
en Status Quo waren opgetreden, de
sympathie van het publiek.
Het zou overdreven zijn om te bewe
ren, dat men de zalen heeft „plat-
gespeeld'. Maar 't verwende auditori
um toonde veel interesse en hono
reerde de prestaties met een behoor
lijk applaus, terwijl Engelse groepen,
die de avond deelden totaal geen hand
op elkaar kregen. In Nederland kun
nen we waarschijnlijk binnenkort ook
iets meer gaan vernemen van de Til
burgse Lotus Land. „Onder producer
Cees de Man gaan we onze eerste
plaat maken", vertelt zanger Martin.
„Het is een nummer, dat wij
in Vjoew hebben gezongen, „Mr.
Lion". We hebben het geschreven in
samenwerking met de Engelse Mar
malade".
Naast het succes, dat Bonny St. Claire
in Engeland boekte op de Bühne, on
dervond dit talentvolle Amsterdamse
zangeresje ook veel byval voor haar
tweede plaatje dat deze week in Ne
derland werd uitgebracht: „Come ho
me" en „I surrender". Alan Freeman
van de BBC presentator van het
befaamde „Top of the pops" vond
het geheel zeer Engels aandoen en
beloofde de plaat een „plugging" te
geven als hy in Engeland zou wor
den uitgebracht. Barry Marshall van
de beroemde Londense Agency „Ar
thur Howes" deelde een compliment
uit voor de perfecte uitspraak van het
Engels en beloofde de nodige stappen
te ondernemen om Bonny een kans
te geven in Engelanjl. Of hij deze
hoogdravende beloften zal inlossen,
moeten wy nog maar afwachten. En
zeker als wy rekening houden met de
Engelse popmentaliteit. Maar het be-
gein is er in ieder geval.
Rietje Devilee:
Waar is Ellie?
Elly was met haar vriendinnetje bij
de sloot gaan spelen. Nee, moeder wist
dat niet. Daar ging Metje huilen, want
Ellie was in de sloot gevallen. En dat
wist moeder ook niet, want ze ging
naar de stad boodschappen doen. Toen
moeder terug kwam riep ze Ellie bin
nen, maar Ellie kwam niet. Toen ging
moeder naar Mietjes huis. „Mevrouw,
is Ellie bij u?" vroeg ze.
„Nee, ik dacht dat Metje bij u was".
De moders gingen zoeken naar de kin
deren en daar hoorden ze Metje huilen.
„Waar is Ellie?" vroeg moeder aan
Metje. Metje bleef maar huilen en zei
niets. Juist kwam er een agent langs.
„Agent m'n kind is weg", zei Ellie's
moeder. De agent vroeg aan de huilen
de Metie waar Ellie was en eindeiyk
kwam er uit, dat Ellie in de sloot was
gevallen.
Dadeiyk vroeg de agent hulp om de
sloot af te dreggen en na een poos werd
Ellie opgehaald. Dood! O, wat was
iedereen bedroefd, vooral de vader en
moeder van Ellie. Met een ziekenauto
werd het verdronken meisje naar het
ziekenhuis gebracht.
Gilda Birronl:
O
f
Ting-tang
In China woonde op een heel hoge
berg een leuk jongetje met zyn vader
en moeder. Aan de voet van de berg
was een groot bos, waarin een draak
woonde. De vader van Ting-tang, zo
heette het jongetje, vertelde wel eens
over de draak, die heel gevaariyk was
en telkens zei hij tegen zijn zoontje,
toch vooral nooit ver het bos in te
gaan. Maar Ting-tang hield van avon
tuur en als vader vertelde, begonnen
zijn oogjes te glimmen. Hij zou best die
B 17 4» b
Vul in de staande rijtjes zoveel vierkantjes in als het getal
eronder aangeeft, maar laat de rondjes wit, dan wordt 't mooi!
draak wel eens willen zien. En de vol
gende dag ging hij uit school niet naar
huis maar naar het bos. Hy liep en liep
tot hy by een grote rots kwam met
een donker hol er in. Zou hier de
draak wonen? Hy bonsde op de rots
en hoorde een raar krakend geluid
Daar kwam de draak te voorschyn. Hy
spuwde vuur naar Ting-tang. Maar
Ting-tang was eerst niet bang. Zyn
oogjes glommen weer en hy stond te
dansen. Daar begon de draak te hui
len en met zyn grote poten kwam hij
op Ting-tang toe.
Toen werd Ting-tang wakker. Ge
lukkig had hy alles maar gedroomd en
hy lag in zyn warme bed.
Oom Top
i leuk, klein beestje
3. Nee, Tip. Ze wordt zelfs byna meer dan twee
jaar oud. Het duurt nameiyk twee jaar voor
dat de larve een vliegje geworden is.
4. Maar dan leeft ze niet langer meer dan een
paar uur en eet noch drinkt in de tyd dat ze
leeft, daar heeft zy geen tyd voor, want ze
moet in aller eil een partner vinden om nieuwe
eieren te kunnen leggen.
Het spyt me dat je de mazelei
hebt, maar morgen kom ik
toen ze de kinderen zag, schrok
toch wel even: ze had de zak sno
vergeten.
De autoped mocht voor de klas sta*
De meester ging even weg en kwa
terug met een groot pak. Hij liep
Maryke en zei in haar oor:
„Voor jou".
„Voor my?" vroeg Maryke.
„Van je moedér. Je was het vergetei
Zo kon Maryke toch nog trakterq
Het werd een fyne dag.
Dorien Lamboo:
Marijke is jarig
Maryke ligt nog in bed. Ze is zo blij.
vandaag. Ze heeft een gevoel, dat je
maar een keer in het jaar hebt, want je
moet weten, ze is jarig.
„Vader wilt u mijn cadeautje onder de
divan leggen?"
„My best", zei vader.
Maryke rende de trap af en plofte
neer voor de divan. Ze voelde met haar
hand onder de divan, maar niets hoor.
Ook zag ze niets, want het was zo
donker. Ze haalde haar zaklantaarn en
daar zag ze een briefje liggen. „Kyk by
de kachel" stond er op het papiertje.
Ze rende naar de kachel en daar stond
een hele mooie autoped, met een bel
er op. Prachtig gewoon. Ze had niet
geweten, dat ze dat zou krygen. Ze
kreeg van moeder altijd ean dubbellje
om er bij de huurbaas eentje te huren
en dat waren steps. Daar kwamen va
der en moeder beneden.
Maryke vloog hem om de hals. Wat was
ze toch bly. Ze mocht er ook mee naai
school. By de school hielpen een paar
kinderen de autoped naar boven. Maar
Anita Vorst:
Naar de
geneeskundige
dienst
Ik moest naar de geneeskundi;
dienst. Met m'n moeder en m'n bro<
gingen we met de bus. We waren
gauw. Moeder drukte op het stoj
knopje, maar dat werkte niet
bus stopte ook niet. Toen moesten v
een eindje teruglopen. Met ons dril
ën liepen we door het park en das
zagen we twee papegaaien zitten. D
ene zat zo stil, dat het leek of h
niet echt was. Een meneer gaf her
een paar nootjes, maar een paar viele
op de grond. Ik raapte de nootjes op
deed ze in de bakjes. We gingen v
der en kwamen by de geneeskundig
dienst. We moesten bij een zuster kc
men. In een kleedhokje moesten v
ons uitkleden, behalve het broekje
we moesten op een potje een plasj
doen. Toen werden we in alle stande
gemeten en ook nog gewogen. We kre
gen een paar schrammetjes, die gee
pyn deden. Toen moesten we één oo
dicht doen, ik kon het niet goed. Late
moesten we één oor dicht houden
dan zei de zuster heel zachtjes Iets, da
we moesten nazeggen. We werden oi
nog door een dokter onderzocht 1
daarna mochten we ons aankleden.
Op de terugweg kregen we van mc
der een lekker ysje.
Zo, voor vandaag Is het weer genoeg
De volgende week weer verder. Dai
allemaal.
TANTE JO EN NEEF TON
Onzachte landing.
