Nico Servaas stampte muziektempel
van twee miljoen uit Haagse grond
Felle kritiek van
P.v.d.A. op Keijzer
m Hollandse aardbeien
4l voor moederdag! wm
„Alleen de groten hebben recht van bestaan
de rest verdwijnt of sterft uit: een prachttijd'
SOEPELER
REGELING
VOOR FRUIT?
SERVAAS JR.: „IK HEB ZE ACHTERVOLGD TOT
IN KEULEN OM MIJN CENTEN TE KRIJGEN"
DIENSTMEISJE DEED THALIUM
IN KOPJE KOFFIE VAN MEVROUW
DE LEIDSE COURANT
NICO SERVAAS jr. „Niet
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De socialistische
Tweede-Kamerfractie heeft staatssecreta
ris Keijzer gistermiddag: fel aangevallen
over diens houding bij de onderhandelin
gen met West-Duitsland over het aantal
vergunningen voor het Nederlands weg
vervoer. „De Nederlandse onderhandelaar
heeft hlerbü een ernstige beoordelings
fout gemaakt. IIU heeft het Nederlandse
wegvervoer daarmee een slechte dienst
bewezen", aldus de voorzitter van de
socialistische fractie drs. J. den Uyl, in
een uitlating, die in maanden niet zo
heftig geklonken had.
Staatssecertaris Keijzer had er maar
weinig verweer tegen. Het ziet ernaar uit,
dat de Partij van de Arbeid volgende
week dinsdag heropening van de discus
sies over het Leber^plan zal vragen om
dan een motie in te dienen, die waar
schijnlijk veel op een motie van af
keuring of wantrouwen zal lijken.
De socialisten stonden trouwens niet
alleen in hun kritiek op de uiteindelijke
resultaten van het berucht geworden
Westduitse vervoersplan. Niemand in de
Kamer had ook maar een goed woord
over voor de manier, waarop de West
duitsers het Nederlands wegvervoer heb
ben behandeld met het toekennen van
1950 vergunningen. Daarbij klonk ook
vanuit de regeringsfracties bedekte kritiek
op de manier, waarop staatssecretaris
Keijzer zich in feite had laten verrassen
door de handige onderhandelingstechniek
van de Westduitse minister Leber.
„Ik stond met mijn rug tegen de
muur1, zo verweerde staatsscretaris Keij
zer zich tegen de algemene kritiek uit de
Kamer. „Ik kon alleen nog maar onder-
Op deze laatste opmerkingen concen
treerde zich de socialistische kritiek, om
dat de staatssecretaris zich destijds veel
te optimistisch over de resultaten van de
onderhandelingen had uitgelaten en om
dat hij de moeilijkheden niet had voor
zien. „Nu wilt u opnieuw onderhandelen
en dat Is in volledige tegenspraak met
uw vroegere optimisme", aldus drs. Den
Uyl.
Groente en fruit
Zou er in eon gedeelte van Wcst-
Dultsland, bijvoorbeeld het Rijn-Roer-
gebied tot aan Frankfort, nu geen voor
keursbehandeling mogelijk zijn voor het
vervoer over de weg van Nederlandse
groenten en fruit, een regeling die af
wijkt van het 1950-vergunningen- per
dag-systeem? De heer Mol, vertegenwoor
diger van de groothandel in het bestuur
van het produktsehap voor groenten en
fruit, vroeg het zich In de bestuursver
gadering af.
Het gevolg is, dat het produktsehap
j deze gedachte zal meegeven aan de
Nederlandse ambtelijke werkgroep, die
met een Duitse ambtelijke werkgroep
over het groenten- en fruitvervoer in
gesprek is. Dat gesprek is dene week
dinsdag begonnen en eal 21 mei in Bonn
worden voortgezet.
Blijkt de suggestie niet vatbaar voor
verwerkelijking dan zal men minister
Lardinois vragen de uitvoering van een
tweede gedachte van de heer Mol te hel
pen bevorderen: het reserveren van een
deel van de 1950 vergunningen per dag
voor het vervoer van groenten en fruit
en eventueel andere bederfelijke produk-
ten, als het moet ten koste van het
transport van nlet-bederfelijke goederen.
Zoals men weet worden die vergunningen
in Nederland door de NTWO verdeeld.
De groenten- en fruitwereld ziet met
bekommerd hart in de komende maanden
de grote aanvoeren tegemoet van produk-
ten als asperges en aardbeien, want wat
moet er van de export van die produk-
ten terechtkomen ala een vlot vervoer
naar Duitsland niet mogelijk is? De
aardbei kan zich in enkele uren ontwik
kelen, merkte de voorzitter van het
produktsehap, de heer Van Arcfken, op.
De situatie wordt dus ernstiger.
De V.V.D. heeft de beschuldiging als
zou het Tweede-Kamerlid mevrouw G. v.
Someren-Downer blijk hebben gegeven
van een hetze-mentaliteit, „met grote
beslistheid" van de hand gewezen.
DEN HAAG De grote vraag blijft,
hoe Servaas dat allemaal heeft geflikt.
Sinds 1928 had hij een bescheiden
winkel in de Haagse Schoolstraat; twee
smalle ramen, een morsige entree en
daarachter een donkere buik, volge
pompt met drabbig, Dickensiaans
duister. Akkoord: de ingewijden wisten,
dat hij gouden zakenhandjes had en
meer gitaren en hi-fi-installaties weg-
stampte dan alle concurrenten bij
elkaar, maar toch was het ook voor hen
een complete verrassing, toen achter
JE HEBT NIKS
TE WILLEN, HET
GAAT VANZELF'
Servaas junior (26 jaar, gelijkmatig
kalend, mulo-opleiding) oogst sinds 1956
het muzikale koren, dat senior met slim,
zakelijk beleid hééft gezaaid. Senior
heeft zich enkele jaren geleden te
ruggetrokken maar zijn schaduw valt nog
steeds over het imperium. „Sorry", zegt
de zoon, „ik kan er niks aan doen. Va
der wil niet met de pers praten. Het is
allemaal zijn werk geweest, maar hij
praat er met niemand over. Alleen met
mij. Mondjesmaat. Pa wil ook niet op
de kiek. En als hij niet wil, dan doe je
er niks aan. Hij is een ongelooflijk stuk
eigenwijs".
Op dat moment duikt achter de gita
ren van zevenennegentig vijftig een
heer op met dunnezilveren manen en
tranende, bijna transparante ogen. Hij
kijkt naar zijn zoon, ziet de gast en ver
dwijnt dan weer in de donkere kroch
ten van het achterhuis.
„Pa?".
De zoon knikt. ,,U hoeft het echt niet te
proberen"zegt hij, .vraagt u maar,
wat u weten wilt. Ik weet alles over pa".
Hij begint welgemoed ln 1923. „Een
rare tijd", voegt hij er aan toe met de
trefzekere mimiek van een ouwe rot, die
het zelf heeft meegemaakt, „pa was ei
genlijk timmerman, maar door die ma
laise had hij geen fluit meer te doen.
Hij begon toen in Leiden, in een winkel-
tje aan de Drie Oktoberstraat. Een beet-
je schrijfbehoeften, een boekje van Dik
i Trom. Het bekende scharrelwerk. Hij
peuterde een paar kleine kredietjes los
en zorgde, dat er voor elke geleende
i gulden twee terugkwamen.
Hij is een ongelooflijke harde. Pa. De
zaak is voor hem altijd nummer 1 ge
weest, daar moest alles voor wijken, ook
wij. Dat heb je met alle echte zakenlie
den. Die ruiken de hele dag handel en
daar worden ze nerveus en soms onge-
nietbaar van.
de immense etalageruiten van het
textielpaleis van Van Moorsel plakka
ten werden opgehangen met de mede
deling, dat Servaas uitgerekend hier
binnenkort zijn muziekhandel zou ves
tigen. Hij heeft de witte, vijf verdiepin
gen tellende tempel vorig jaar gekocht
voor 1 'miljoen, hij heeft er daarna nog
eens voor drie ton aan verspijkerd en
vervolgens de etages volgestort met
toeters, violen, platen en versterkers;
waarde van de inventaris: 6 ton. Dins
dag 14 mei gooit hij zijn glazen poorten
open en is zijn droom een met neon
licht besproeid feit: de grootste muziek
handel van Nederland meneer
Servaas vraagt, of het zo goed is en
de op één na grootste van Europa.
Alleen Barth in Stuttgart steekt de mu
zikale doe-het-zelver van de Residentie
nog in zijn zak. Die heeft alleen voor
zijn klanten een parkeergarage laten
bouwen en laat dag en nacht 23 service
wagens door de bondsrepubliek stuiven.
Wij doen het met zeven auto's", geeft
Servaas junior met tegenzin toe, ,,maar
toch behoeft een klant bij ons nooit
langer dan één dag te wachten. Dat is
ook onze kracht: een versterker blijft
een versterker, maar als hij op een ge
geven moment kapot gaat, komt het
erop aan, dat je als handelaar snelle
service verleent. Dat doet bijna niemand
meer: het duurt overal twee, drie weken
en dan mag je nog blij zijn, als je band
recorder het doet".
Met strijkstok
In 1928 verhuisde hij naar Den Haag.
Eerst de Boekhorststraat, daarna de
Schoolstraat. Het lijkt nou een pand van
niks, maar in die dagen was het een
sensatie. Hij haalde de instrumenten
met spoorwagons tegelijk uit Duitsland
en maakte de hele markt kapot. Een
mandolien voor viervijftig, een viool voor
nog geen tientje en dan kreeg je de kist
en de strijkstok er nog bij cadeau. Hij
begon ook met een eigen krantje, het
Servaaskrantje, waarin hij zijn sensatio
nele aanbiedingen deed. Een grammo
foon met slinger voor afbraakprijs. Hij
was geen man, die rustig achter zijn
toonbank wachtte, totdat een klant het
in zijn kop kreeg om naar binnen te ko
men. Vergeet dat maar. Hij trok ze de
zaak in, hij ging naar de bioscopen en
ESsnsSxl SS2BE 895
de café's en~"beukte met zijn trommel
tjes en zijn toeters op de artiesten in.
Hele orkesten heeft hij op die manier
van koperwerk voorzien.
Pa was ook de man, die de jazznum
mers op bladmuziek uitbracht. De an
deren voelden daar niks voor, die zei
den, dat het geen muziek was. Bach
was muziek. En Beethoven. Allemaal
flauwekul zei pa, want voor hem ging
het om de handel. Op het laatst verkocht
hij zijn instrumenten voor een prijs,
die lager lag dan het bedrag, dat andere
winkeliers voor de inkoop moesten neer
tellen.
Zinken snaren
In de oorlog heeft hij de klap gekre
gen. Er was geen toeter meer te krij
gen en Talens wilde alleen verf leveren,
als je van tevoren lood gaf. Alles, wat
er aan lood in huis was, heeft hij toen
gesloopt. Tot de pijpen van de w.c. toe.
Bij de bevrijding had hij niks meer.
We konden wat zinken snaren en castag
netten verkopen, maar dat zette geen
zoden aan de dijk. Dat heeft zo voort
gesukkeld tot 1952. Een beetje bladmu
ziek, een viooltje voor een leerling van
het conservatorium. Dat was alles.
In 1952 Kwam de
strumentenbeurs in
pa nog terugkomen met zijn Spaanse gi
taartjes. Het was de tijd van de strijk
jes en de Indische bandjes. Opeens vlo
gen ook de accordeons de zaak uit. Twes
jaar later verkochten we de eerste Eg-
mond-gitaar voor negentien vijfenze
ventig. Alleen die prijs verraadt al de
echte handelaar. Die sleurt zijn klanten
voor dat kwartje verschil naar binnen.
Toch wisten we op dat moment jn de
verste verten nog niet. wat er allemaal
in zat. We begonnen met elektrische gi
taren. Omdat de klanten er om vroe
gen. De Tielman Brothers kwamen naar
voren, je had de Crazy Rockers. Daarna
kwamen de kinderen van Indische Ne
derlanders. die het ook eens wilden pro
beren. In 1965 verkochten we tweedui
zend gitaren. Meneer, als broodjes van
de bakker. Instrumenten van 3lili gulden,
een I-ender van 1300 een Höfner van
500 gulden. Pa werd gek van de herrie
in de zaak, want hij was de heren van
de KMK gewend, maar de omzet hielp
hem over het verdriet -heen. Er zijn
nou zo'n 3000 beatbandjrs. die spelen op
onze instrumenten en we hebben een om
zet, die in de miljoenen loopt. Dat is
toch ook aardig, vooral als )e bedenkt,
dat ik er tot nog toe hooguit 1400 gulden
bij ingeschoten ben. Natuurlijk, er zit
ten vreemde vogels onder onze klanten.
Het is geen Vroom en Dreesmann, waar
je voor tweevijftig een paar nylons
koopt. Bij ons gaat het om bedragen van
zestig, zeventig mille en dat hebben die
jongens niet. In het begin schbten we het
geld uit onze eigen zak voor, nou heb
ben we er een bank voor geïnteresseerd.
Dat 3aat allemaal best, zolang je er zelf
achteraan trekt. Ik heb ze al achtervolgd
tot in Keulen toe om mijn centen te krij
gen. Dan gaat het niet eens meer om
geld, maar om de eer. Ik wil pa bewij
zen, dat het kan. Als ze niet betalen,
hebben ze aan mij een hele slechte. Dan
ga ik al een terriër voor hun deur lig
gen. Dat weten ze ook. ze weten, dat
Servaas ze desnoods ln bed overvalt.
Moeder lief
Ik geef toe: het is een vreemd vak,
dat je volledig opeist. Ik heb geen tijd
voor hobby's, voor vakantie of een week
endje met de vrouw. Ik heb alleen mijn
Chevrolet Sport, dat is de enige luxe.
Daar scheur ik mee naar de fabrikan
ten en de klanten. Ik zit vandaag in
Brussel en morgen in Japan. Dat is het
fijne van dit vak. Die vrijheid, de kans
om verder te groeien. Die nieuwe zaak
is nou alweer te klein. Hij zou 2x zo
groot kunnen zijn. We hebben de groot
ste voorraad muziekinstrumenten in heel
Nederland. Als een ander één slagwerk-
Je heeft staan, hebben wij er dertig. De
mensen, die echt iets goeds willen heb
ben, moeten wel naar ons toe komen.
Daar helpt geen moeder lief meer aan"
Hij kijkt naar de man in het blauwe
streepjespak, die op dat moment weer
als 'n zwijgende zwaardvis langs zwemt.
Wat zegt pa ervan?
Pa kijkt ons somber aan met een ge
zicht van „breek me de bek niet open".
Pa heeft duidelijke instructies gegeven:
niet op de kiek en geen interviews.
Snotneus
Tien minuten later staat hij
de Immense verdiepingen van
we muziekpaleis.
„Meneer Servaas. is dat nou niet een
beetje overdreven. Heeft u zich niet ver
tild?".
Het wonder geschiedt. Zijn ogen lich
ten op, hij maakt met zijn smalle hand
een driftig, afwerend gebaar.
„Dit is een tijd, waarin je alleen nog
maar wat kunt bereiken, als je de za
ken groot aanpakt Ik heb zestien concur
renten in de laatste jaren zien verdwij
nen, ik heb er vijftien overgenomen.
dat
het.
„„..pakken me
zal negen jaar zijn geweest, toen ik
het al tegen mijn ripen rader zet Een
•non*» ,k
Vader was boekbinder en deed alles
met de hand. Een elpenu-ijze man dis
niks ran de vooruitgang moesf hebben.
Ik zei' ,.Pfl. d'r zijn vouuimachinea op
de markt,die kosten 2000 gulden, maar
je haalt het er dubbel en dwars uit". Hij
wilde niet, hij heeft het geweten. Zijn
concurrent kocht mei een vouwmachins
en duwde hem van de markt af.
Ik heb eerst gedacht, dat dit gebouw
voor ons te groot was. Je ziet 't leeg en
dat is bedriegelijk. Als het leeg is, lijkt
•t groter. Nou weet Ik zeker, dat we over
tien jaar de halve Schoolstraat hebben.
Ik had bijna vijf Jaar gezegd, maar lk
wil voorzichtig blijven. Alleen de groten
hebben nog recht van bestaan, de rest
verdvfljnt en sterft uit. Dat Is het geheim
van deze tijd. Een pracht tijd. Ik heb
nooit een instrument bespeeld, maar lk
n I kon ze wel verkopen. Dat lijkt me vol-
doende. Ik was ook geen kei ln talen, ik
heb weinig school gehad, maar In de harv-
n del is maar één taal belangrijk. Als ze
r- I een tientje vroegen en Ik gaf een gulden,
dan verstonden ze me donders goed.
Ik heb tegen mijn zoon gezegd: voor
dat je het zelf wi et, ben je twee keer
zo groot, Hij heeft er ook schik in, hij
wil bewijzen, dat het kan.
Als te straks zo oud is ala Ik, zal hij
pas begrijpen, dat hij niks te willen
heeft gehad.
Het gaat gewoon vanzelf".
Rang voor ontdekken
postzegeldiefstal
i Van on.ee correspondent i
BREDA De 21-Jarige dienstbode A.
van M., sinds twee Jaar ln dienst bU
mevrouw Gooden-Rutten in Breda, is
gistermiddag op verdenking van poging
tol glfmoord op haar werkgeefster gear
resteerd. Het meisje heeft bekend.
Vorige week woensdag heeft hel meisje,
nadat zij tweemaal was betrapt op dief
stal bij haar werkgeefster, thallium ln
een kop koffie geduan, die zij mevrouw
Gooden voorzette. In het kopje, dat toe
vallig niet werd afgewassen, zijn sporen
gevonden van thallium.
In de keuken werd een doosje gevonden
met hetzelfde gif. Dit doosje was niet
door de heer of mevrouw Gooden ln
huls gehaald.
Toen de heer Gooden, Ecrste-Kamerlid
voor de K.V.P. en lid van Provinciale
Staten van Noord-Brabant, het meisje
aan de tand voelde, bekende zij en bracht
de buit terug. Vorige week kon 't dienst
meisje leb opnieuw niet bedwingen en
stul enkele vellen postzegels uit een ver
zameling, die mevrouw Gooden luid ge-
erfd. Deze ontdekte dit en belde de poli
tie. Deze arrest»orde het meisje even
later, Later werd zij vrijgelaten, nadat
zij de diefstal had toegegeven.
De postzegels werden teruggevonden
bij haar verloofde, aan wie zl) deze had
cadeau gegeven. .Enkele uren vóór haar
aanhouding op woensdag 1 mei. dronk
A. van M, samen met mevrouw Gooden
koffie ln de huiskamer. Even later kreeg
mevrouw Oooden zware maagkrampen
(ADVERTENTIE)
De Amsterdamse modeontwerper heeft nieuwe collectie
strandmode geshowd. Hier een, MrandJiansopvan kotoen en
Bmanuella Khahn. DU etmndpakje ffaat
Zij ging naar bed en ontdekte toen de
dlefst.il van de postzegels, waarop zij de
politie belde. Enkele uren later maakte
zij het weer wat beter cn dacht verder
niet meer aan de koffie De volgende
morgen .echter voelde zij zich allesbehalve
Ut. Ze had last van spleipljn, opgezette
oren en dikke lippen, kon moeilijk pra
ten en had een rode uitslag.
De hulsarts werd gewaarschuwd, maar
enkele uren luter weer afgebeld, omdat
de verschijn-solen nagenoeg waren ver
dwenen.
Na overleg met haar man belde me
vrouw Oooden de Bredusc recherche met
het verhaal, dut zij na het kopje koffie
Ziek was geworden. Er gingen direct en
kele rechercheurs naar haar huls en von
den daar het nog niet afgewassen kof
fiekopje.
De Inhoud werd opgestuurd naar het
gerechtelijk laboratorium in Den Haag
Woensdagmiddag kwam het bericht door.
dat ln de koffie thallium gezeten moet
hebben.
Het vermoeden Is dat wraak voor het
ontdekken van haar eerste diefstal en
ook angst de motleven voor den» poging
tot vergiftiging geweest moeten zijn.
