ALGERIJE,
Nederland geeft zichzelf al
honderd jaar lang een trap na
WOESTIJN,
GROOTSTE
ATTRACTIE
„HOOGSTE
TIJD VOOR DE
POLONAISE''
BRENG UW
FIETSTOCHT
IN KAART
AMSTERDAM BROEDDE
CULTUREEL SUPER-
T0ERISTEN-EI UIT
Wat torst
stalen ros?
Juf, mag ik nou gaan
vouweni
God hoort
ze niet
meer
brommen
land voor avonturiers
DE LEIDSE COURANT
YVy Nederlanders, die zo gek zyn op herdenken, dat ons daardoor vaak de lust tot werken
vergaat, wy, nazaten van Gods eigen geuzen, die de oranje sjerpen op scherp hebben staan en
ons troost »>U nacht en onty In de witte, gesteven jurken willen hijsen om de massale zanghulde
vóór het stadhuis die fün verzorgde aanblik te geven, wfl, die alsmaar nieuwe aanleidingen ver
zinnen om terug te kijken naar de gruweldaden van onze voorvaderen en daartoe de harte
lijke onderwijzer met akte handenarbeid een kloek herdenkingsstuk laten schrijven met vijf
burgerij tellen, dat we
meer dan avond vollende bedrijven, wfj, die zoveel notabele.,
wel door móeten feesten om ze allen in de gelegenheid te stellen et
een heildronk uit te brengen en de kierende knoopsgaten met ei
bliksems van de lage landen, die telkens weer kans zien ln de archiev
den, waaruit blijkt, dat uitgerekend onze stad een afgerond aantal eeu
staan heeft gerekt. Die daarop onverwijld de mirlitons en de feestneuzen van zolder halen en
ons opstellen In ryen van vier teneinde straks ordelijk te kunnen optrekken naar het kerk-
lint door te knippen,
metaal te vullen, wij,
i een document te vin-
i haar tobberlg be-
pleln, w-y, die zelden lachen, omdat blijheid daar niet per t
Wij nemen bescheiden, maai
met grote gretigheid kennis
van het feit, dat het precies
een eeuw geleden is, dat de
fiets in Nederland haar op
mars begon. De Stichting
Fiets (ik zweer u, hy be
staat) heeft het haarfijn voor
ons uitgeplozen en tot ieders
opluchting achterhaald, dat
de heer J. T, Scholte, metaal-
warenfabrikant in Amster
dam medio 1868 begon met
de verkoop van fietsen.
Scholte importeerde zijn vélo-
cipèdes uit Parijs en had e-r
imponerend succes mee. De
kopers mochten echter niet
op hun aanwinst springen en
weg stuiven, doch dienden
eerst een rijcursus te volgen.
Wat krygen we nou: fietsen
was geen geintje, maar een
serieuze bezigheid, die ook
niet van gevaar ontbloot was.
Machtig proza
Op 17 maart 1869 opende de
firma H. H. Timmer en Co
op de Schans in Amsterdam
derhalve de eerste rijschool
voor veloclpedisten in Neder
land. Men kon er niet alleen
leren fietsen, maar ook rij
wielen kopen en huren. Een
circulaire meldt, dat de koop
prijs voor een driewieler 85
gulden bedroeg, voor een kin
derfiets 27,50 en voor een
heren- of damesrijwiel tussen
de 70 en 80 gulden. De huur-
Ter ondersteuning van het
fietstocrisme ir Nederland
zijn door de stichting Fiets
twintig fietskaarten met
routebeschrijving uitgegeven
De kaarten worden verspreid
door WV-kantoren, horeca
bedrijven en winkeliers on
kunnen ook rechtstreeks bij
de stichting (Europaplein 8
in Amsterdam) worden be
steld. Voor verzendkosten
dient 25 cent in postzegels
per gevraagde beschrijving te
worden bijgesloten. Men l.an
ook per giro bestellen (234567)
Er zijn onder meer gedetail
leerde beschrijvingen van
fietstochten in Drente, Over
ijssel, Gelderland, Rijk van
Nijmegen, Utrecht, Noord-
Holland. Zuid-Holland, Al-
biasserwaard, Zeeland, West-
Brabant. Midden-Brabant,
Oostelijk N -Brabant, Zuid-
Limburg, Noordwest-Over
ijssel. Zuidoost-Veluwe, Drie
bergen en Oranjewoud
Andere documentatie: Fietsen
in Nederland door dr. J M
Fuchs en W Simons (f4.90)
Fietsen in Gelderland (tochten
van 35 tot 40 kilometer, prak
tisch geheel langs toeristisch»
fietspaden (1 gulden). Fiets
kaart van Texel (gratis) en
vijftien rijwielroutes in Dren
te. verkrijgbaar bij de pro
vinciale VVV in Assen.
de snelheden zijn
onbegrijpelijk; op een te
St.-Cloud gehouden wedren
toerden 21/00 Nederlandse
ellen in min. 58 sec.
aj gelegd
prijzen waren 50 cent voor één
uur, 85 cent voor twee uur en
één vijfentwintig voor drie uur.
Over langer werd niet eens
meer gesproken: aangenomen
werd, dat de huurder tegen
die tijd al van het zadel was
gedonderd.
In dezelfde circulaire *- een
machtig stukje proza van een
begenadigde illusionist
leest men verder: ,,De snel
heden van den vélocipède zijn
onbegrijpelijk; op een te St.-
Clous gehouden wedren wer
den 2400 Nederlandse ellen in
4 min 57 sec afgelegd. Voor
buitenplaatsen is dit rijtuig,
zowel voor het aangename ils
voor het onverwachte, daar
men altijd gereed staat om
tegen de diensten van een
goed paard te concurreren.
De vélocipède vereenigt het
nuttige met het aangename,
want hij heeft, behalve als
vervoermiddel, nog vele on
betwistbare voordelen. Hij
versterkt door een geregeld
gebruik de spieren, geeft zoo
wel buigzaamheid aan de ge
wrichten als veerkracht aan
de ledematen en verdrijft
daardoor allen aanleg tot
jicht; hij is dus aan te be
velen als een versterkende en
gezonde gymnastische oefe
ning en wordt als dusdanig
op alle scholen in Frankrijk
toegelaten Een solide afwer
king en niet al te hoge prtjs
zijn voorzeker de beste mid-
Wielrijderspetten
met fcudiaal
f 2.20.
t zetter dit zetsel laten
staan tot April anno
1968).
Het zat al lung Ie broeien en het is er uiteindelijk ook nog
iitiaj uitgekomen: het culturele toeristenei van Columbus. De
kleinste concertzaal rem de wereld En wie heeft het weet
gelegd f Natuurlijk, het zal Amsterdam eens een keer niet
zijn 'geweest, V vindt de aanwinst aan de Leliegracht 60 in
Amsterdam. Een verrukkelijk miniatuur-patriciërshuis,
liefdevol gerestaureerd en met de strenge soberheid van onze
godvrezende voorvaderen ingericht. Achter ile groene deur
ligt de concertzaal: witte wanden, bruine balken, een vloer
van tegels, smalle ramen, waarachter morsige stadstuinen
roerloos onder de koperen ploert liggen te sterven.
De jankende kreten van de voortrazende metropool krijgen
in deze ruimte geen kans, de klok is teruggezet naar 1700, de
tijd loopt er zelfs op zijn tenen. Soms treedt een zwijgende
zonderling binnen, zijn viool als een zuigeling tegen de borst
geklemd.' Hij heeft in Amerika gehoord van de kleinste
concertzaal en wil nu zelf vaststellen, hoe Bach er klinkt Hij
pakt zijn strijkstok en even later zweven de akkoorden als
vogels naar de zoldering.
Normaal vraagt hij voor een dergelijke handeling twee-,
driehonderd gulden, maar op de Leliegracht 60 speelt hij voor
niets. Hij weet immers, dat zijn beroemdheid al verbleekt was,
voordat hij de drempel van dit huis passeerde.
Tegen de kleinste concertzaal valt voor een sterveling niet op
te boksen.
vraagt,
Tijd voor polonaise
Scholte en Timmer kregen als
fietspropagandisten onmiddel
lijk steun van de Deventer
smid Henricus Burgers, die op
aandrang van Timmer in 1869
de Eerste Nederlandse Fa
briek van Vélocipèden op
richtte. De eerste fietsen, die
hij maakte waren houten Ml-
chauxvèlocipèden, die met de
kaas, de melk en de klompen
de roem van het kleine land
aan de zee uitdroegen tot
ver achter de horizon.
En dat allemaal honderd jaar
geleden.
Hoogste tijd voor de polo
naise, dames en heren.
Ook de fiets kan geen onbe
perkte hoeveelheid bagage
torsen. Deskundigen hebben
uitgerekend dat 45 kilo baga
ge voor een normale fiets wel
het maximum is. en dan nog
op voorwaarde dat de bepak
king over beide wielen wordt
verdeeld. Is er alleen een
achterdrager dan kan niet
meer dan 25 kilo worden
meegenomen. Om een goede
gewichtsverdeling te krijgen
wat de rijvaardigheid en
het remmen ten goede komt
moet de bagage over voor-
en achterwiel zodanig ver
deeld worden dat het voorwiel
minstens evenveel te dragen
krijgt als het achterwiel. Er
bestaan speciale dragers voor
het voorwiel waarvan men ze
ker gebruik moet maken als
men veel bagage wil mee
nemen, of als men dat mo
derne draadvormmandje voor
zijn boodschappen gebruikt.
Voorts moet erop gelet wor
den dat naast de fiets
links en rechts ongeveer
evenveel gewicht wordt mee
genomen. Dit met het oog op
het goed blijven sporen, een
rij-eigenschap die vooral op
lange tochten niet gemist kan
worden.
De vouwfiets is in Nederland ook niet meer
weg te denken. Na een wat aarzelende start
van de Inheemse kat-ult-de-boom-kijkers is
dit handzaam vervoermiddel nu algemeen ge
accepteerd. Er zijn reeds enkele honderdduizen
den vouwfietsen in gebruik en dit aantal groeit
nog dagelijks. Hiermee volgt Nederland het
patroon van vele Europese landen, waar vouw
fietsen een steeds groter aandeel van de fiet-
senmarkt opeisen. Opmerkelijk is, dat de eerste Nederlandse
vouwfiets, die in 1964 op de markt kwam, zich nauwelijks
onderscheidde van de gewone, traditionele fiets. Zelfde maat
dus, zelfde wielen, zelfde model en zwarte kleur. Men ging er
toen van uit, dat de vouwfiets vooral moest lijken op een
gewone fiets. Dat standpunt is nu volledig losgelaten. De vouw
fiets is een apart rijwiel geworden.
Het is maar, dat u het weet.
Drie cent per km.
DAAR KAN JE
NIET VOOR
THUIS BLIJVEN
Dat fietsen goedkoop Is. be
wijst een becijfering, die door
de Provinciale Staten van
Noord-Holland is gemaakt.
Een lid van dit college, dat de
vergaderingen in Haarlem be
zoekt, krygt als hij op de
fiets komt een vergoeding
van 3 cent per kilometer.
Komt hij op de brommer dan
krygt hy zes cent, op motor
fiets en scooter een dubbeltje
en 26 cent per kilometer als
hij van een eigen auto ge
bruik maakt.
s Werelds kleinste ooncertzaat
Goeie, ouwe, trouwe
fiets. Tien jaar geleden
was hy definitief afge
schreven en gaven de
beroepspessimisten geen
stuiver meer voor zijn
toekomst. „De mensen
hebben geen zin meer
om zich in het zweet
te trappen", riepen ze,
„ze kopen liever een
rywiel met hulpmotor.
Dat kost een fractie
meer en het gaat van
zelf".
Het was aardig gepro
beerd, maar God hoort
ook deze wijze mannen
niet meer brommen. Ze
fietsen weer, omdat het
zo gezond is, omdat de
rikketik op peil moet
worden gehouden („Je
weet het Jan, ik zit in
het zoetzuur en daar
heb je weinig beweging
in. Het is maar auto in
auto uit, augurkje hier,
uitje daar. Als ik niet
oppas krijg ik straks
mijn eigén zuur"). Ze
fietsen ook, omdat het
keihard „IN" is. De za
kenman, die zijn klan
ten bezoekt per rijwiel
heeft gelijk een binnen-
komertje en als hij dan
ook nog met roken is
opgehouden, drukt hij
dat ordertje er moeite
loos door. De fiets, door
de welvaart de voor
deur uitgetrapt, is op
doktersadvies weer via
de achterdeur binnen
gekomen.
Wereldtop
U wilt cijfers? Goed,
die kunt u krijgen. vo>-
gens de meest recente
schattingen (en u weet,
hoe recent onze statisti
ci zijn) zijn er anno
1968 ruim 8 miljoen
fietsen in Nederland.
Verhoudingsgewijs staat
ons land daarmee wat
fietsgebruik betreft aan
de wereldtop. (Dat Kan
weer een klein feestje
opleveren, beste men
sen.) De verkoop van
fietsen is de laatste
jaren sterk gestegen en
schommelt nu om de
600.000 stuks per jaar.
Ook de export van Ne
derlandse fietsen heef'
de laatste tijd een ge
weldige vlucht geno-
In geld uitgedrukt be
steedden de Nederlan
ders in 1966 voot 347
miljoen gulden aan
tweewielers, wat 158
miljoen meer was dan
in het jaar ervoor.
Houdt men daarbij re
kening met het feit. dat
in de loop der jaren de
omzet in motorrijwielen
en scooters vrijwel is
weggevallen, dan krij
gen deze cijfers voor de
fiets nog meer beteke-
Wat de speciale fiets
paden betreft: het tota
le aantal kilometer?
toeristisch fietspad in
Nederland bedraagt
momenteel ruim 2500
kilometer, daarnaast
beschikken wij over
ruim 1500 kilometer
fietspad langs secun
daire wegen. Het lijkt
een indrukwekkend
pakket, maar in de
praktijk is het on vols
doende. In het gehele
land wordt dan ook
hard gewerkt aan de
uitbreiding en verbete
ring van het fietspa-
dennet. Wie de recente
begrotingen van de Ne
derlandse gemeenten
inventariseert, zal bij
voorbeeld ontdekken,
dat tussen Roodeschool
en Vaals geprobeerd
wordt om de fietser
ruim baan te geven.
Algerije is een land voor avonturiers. De Europese toerist, die gewend is aan
komfort en service, zal die in het land tussen Marokko en Tunesië ternauwernood
vinden. Sinds de onafhankelijkheid en na het vertrek van de Franse bewoners is
de toeristische accommodatie sterk achteruit gegaan. In de steden en langs de kust
zijn veel hotels gesloten, voor de andere ontbreekt het kapitaal om ze te moderni
seren. Er zijn geen campings. Een reisgids van het land bestaat niet meer, voor
lichting en reclame in het buitenland zijn gebrekkig of ontbreken helemaal.
Tegenover de nadelen staan belangrijke voordelen: het grootste land van Afrika (2.300.000 km2, zo gro
als West-Europa) heeft een uitstekend wegennet, een redelijk spoorwegnet, binnenlandse vliegverbinding
met alle belangrijke plaatsen in noord én zuid, landschappen die in Europa onbekend zijn, folklore en ooster
exotiek.
Het eigenlijke Algerije, El Djezair, dit
is het eiland, tussen de Middellandse
Zee en de Sahara, beslaat een 1300
km lange, relatief smalle strook langs
de kust.. Hier woont het grootste deel
van de ruim 12 miljoen inwoners, lig
gen de grote steden Algiers, Oran,
Constantine en Annaba en ligt het eco
nomisch zwaartepunt van het land.
Ten zuiden van dit kustgebied ligt de
Sahara, bewoond door Arabieren, ne
gers, nomaden. Of helemaal niemand.
Koloniale stijl
De toerist die Algerije bezoekt zal in
de meeste gevallen per schip vanuit
Marseille in Algiers aankomen. Van
uit zee is de stad wit. Aan land ook
nog wel, maar opvallender is de weel
derige koloniale stijl van de architec
tuur en de overwegend westerse kle
ding van de mensen. 130 jaar kolonia
le overheersing heeft een duidelijk
stempel achtergelaten, het Arabische
element is voor een deel uit de steden
verdrongen.
Het openbare leven in Algiers concen
treert zich langs de haven en op het
grote plein bij het postkantoor, een wit
gebouw in Arabische stijl, met koepels
en 'n Moors interieur. Op dit plein ko
men de belangrijkste boulevards sa
men. Ze lopen evenwijdig aan de kust,
naar het westen in de richting van de
opera en de kasba (de Arabische
woon- en winkelwijk, veel geroemd om
zijn schilderachtige ligging, met
straatjes en trappen, met luchtjes en
gesluierde vrouwen, mooi voor wie zich
niet om achterlijkheid bekommert)
en naar het oosten naar de stadswij
ken op de heuvels en de beroemde
plantentuin aan zee. Het meest leven
dige en best florerende deel van de
stad is tegenwoordig de Rue Michelet,
tegenover de universiteit. Hier zijn de
mooiste winkels, de cafés en terrassen
vol studenten en flaneurs.
Wie een zonvakantie buiten Algiers
wil, kan terecht in Algerplage op 30
km van de stad. Daar is in 1967 een
badplaats Europese stijl heropend, af
gestemd op de veeleisende toerist.
Trouwens de hele kust is ideaal voor
liefhebbers van de zee. Strandjes en
stranden wisselen af met baaien en
rotskapen. Van februari tot december
is het water warm genoeg om te
zwemmen. En overal is volop ruimte.
Maar de hotels zijn schaars, kamperen
is vrij, maar niet op alle plaatsen
raadzaam (daarover later).
Beken en bossen
Oost-Algerye is het n
zienswaardig. Een reis van Algiers
naar Constantine voert door de
Djurdjura, een bergland met bruisen
de beken en ruisende bossen, dat he
lemaal niet beantwoordt aan de gang
bare voorstelling van een door de zon
verzengd Algerije. In de winter ligt
hier n dik pak sneeuw en wie dat kan
gaat er skiën. Na de bergen komt de
hoogvlakte en Klein Kabylië, een van
de stamlanden van de Berders (de oor
spronkelijke bewoners van Noord-Afri-
ka) die er nog hun eigen laai spreken.
In het uiterste oosten van Kabylië ligt
Constantine. genoemd naar Constan-
tijn de Grote (standbeeld voor het sta
tion). Van de Kabylen wordt beweerd
dat ze een trots en onafhankelijk volk
zijn. Dat ze trots zijn blijkt niet, ze
zijn gewoon aardig. Dat ze onafhanke
lijk zijn, leert hun geschiedenis. In
Constantine brak in 1954 de oorlog uit.
die leidde tot het einde van de kolonia
le periode.
De ligging van Constantine is uniek.
Een drie tot vierhonderd meter diepe,
smalle loodrechte kloof loopt in een
halve „s" door de stad en snijdt haar
in tweeën, hoog boven de afgrond ver
binden bruggen de beide stadsdelen.
Weinig steden liggen zo halsbrekend.
Oost-Algerije is het archeologische Al
gerije. In de kloof van Constantine be
vinden zich prehistorische rotsschilde
ringen. Feniciëers en Numidiëers be
woonden het land, de Romeinen
stichtten er hun steden: Timgad.
T.ambese, Djemila. Hier leefde Augus-
tinus, bisschop van Hippo Regius, het
latere Bone (nu Annab). Ter her
innering aan de kerkvader staat op
een heuvel bij Annaba, boven de ruïnes
van Hippo zijn (nu verlaten) basiliek.
Wie Timgad, het Pompeï van Noord-
Afrika bezoekt (150 km ten zuiden van
Constantine) en dan nog zijn ogen wil
uitkijken, moet eens de Canyon van de
Oued el Abiod bezoeken. Amerika
heeft zijn Grand Canyon, Algerije
ook. Alleen, hij is minder „grand".
Maar dit verschil wordt ruimschoots
goedgemaakt door de prachtige pal-
menvegetatie langs de bedding van de
Oued (rivier). Een wonderlijk land
schap vol kloven en rotsformaties, rood
en wit, waar nomaden in hun tenten le
ven en waar het doodstil is tot in alle
gehuchten. Een landschap van Karl
Verder zuidwaarts buiten het geberg
te begint de Sahara. De overgang is
vrij abrupt. De bergketens van Alge
rije plonzen in het noorden in de Mid
dellandse Zee, in het zuiden in de gol
vende ruimte van de grote woestijn.
Er is geen land in Noord-Afrika
waar de woestijn zo gevarieerd is ais
in Algerije. Alles is er te vinden, van
steppe tol zandduinen, van zoutmoeras-
scn tot hooggebergte, van kiezclwoes-
tijn tot kilometers lange palmenbossen.
Daarom is de woestijn misschien wel
een grotere attractie dan het noorden
van Algerije, dat zijn Arabische karak
ter voor een deel heeft verloren en
minder orthodox en „schilderachtig"
aandoet dan bijvoorbeeld Marokko.
Komt men uit de canyon of uit de
bergen van de Aures, dan is Biskra de
eerste oase. Een echte, met palmentui
nen, rechthoekige woestijnhuizen en
een wemelende markt vol begeerde
folklore.
tropisch uiterlijk
Informatie
Munteenheid: 1 Dinar f0.70.
Voertaal: Arabisch, Frans.
Prijs hotelkamer, 2 pers. vanaf
ca. 7 DA.
Keuken: cous-cous (droge gries
met groentebouillon waarin scha
pevlees is meegekookt).
Prijs: 3 a 4 DA.
Goede wijn: Consul Romain.
Deviezen: in- en uitvoer van
dinars verboden.
Vaccinatie: pokken.
(Aanbevolen: darm-antisepticum).
Wie een indruk wil krijgen van de
woestijn kan vanuit Biskra met gemak
naar het zuiden. Een uitstekende auto
weg verbindt de oases van de noorde
lijke sahara: El Oued, de stad van de
duizend koepels (elk huis heeft een koe
pel) en Touggourt. Touggourt heeft een
oude versterkte stadswijk, een kasba.
De straten zijn zandige donkere gan
gen onder de huizen door. Zo laag dat
men er soms gebukt moet lopen. Het
zand dempt elk geluid. Het is een don
kere doolhof met geluidsisolatie, De
autoweg gaat door naar Ouargla, hoofd
stad van het departement Des Oasis,
belangrijk vanwege de olie- en gasin
stallaties in de buurt, bij Hassi Mes-
saoud.
1001-nacht-oase
Maar de mooiste, meest schilderachti
ge. meest folkloristische duizend-en-
één-nacht oase op deze route is Ghar-
daia. Een stuk of zeven dorpen rond
een witte minaret vormen de hoofd
stad van de zeer islamitische stam der
M'Zab. Hun heilige centrum is voor
ongelovigen nog steeds niet toeganke
lijk, wel de markt. Die is dan ook puur
oosters en voor toeristen aantrekkelijk
door de vele winkeltjes, waar allerlei
souvenirs te koop zijn, tot levende
woestijnhagedissen toe. (Voor 1 dinar
per stuk. De verkoper stopt ze in een
zak).
Van Ghardaia naar Algiers is het 600
km. De weg leidt over honderden kilo
meters door steppen, begroeid met
plukken hard alfagras, voedsel voor
rondgrazende kamelen.
De geschetste route is voor toeristen
onder normale omstandigheden goed te
berijden, met uitzondering van 't voor
jaar en soms het najaar. Dan kunnen
er zandstormen woeden. Maar, de ge
noemde oases langs deze weg hebben
alle elektrisch licht en stromend wa-
Ghardaia is ook startpunt voor de ech
te avonturiers, die naar het uiterste
zuiden gaan. De autoweg dringt nog
250 km verder in de woestijn door tot
El Golea. Daar begint de „piste", het
gemarkeerde traject, onderdeel van dc
transcontinentale weg van Algiers naai
Tamanrasset (1900 km) en verder naar
Centraal-Afrika. Een tocht met
•gewone auto door deze ongeciviliseerd
streken is niet zonder meer aan te ra
den. (Lifters worden door de grot
woestijntrucks meegenomen). De Aii
Algérie onderhoudt vanuit Algiers ee:
vliegverbinding met Tamanrasset. Ee:
vlucht over de altijd wolkenloze Saha
ra is een grandioze belevenis. De woe?
tijn die tijdens een dagenlange auto
reis soms deprimeert door zijn verlatei
uitgestrektheid, toont dan zijn kleuj
ren, zijn grootsheid en veelzijdigheid ij
een paar uur.
Tamanrasset zelf, de meest zuidelijk!
oase van Algerije, centrum van de Sa
hara, centrum van het basaltblauwtj
3000 meter hoge Hoggargebergte,
gangspunt van expedities, trefpunt
avonturiers en globbet rotters, is
eilandje van civilisatie in een gebie
waar menselijk leven bijna niet mogt
lijk is. Hier woonde pater Charles c
Foucauld in zijn okerkleurige bord
(versterkt huis), de Franse kluizenaa
die wilde leven onder de meest
zamen ter wereld. Maar de
accepteerden hem niet en vermoord
den hem. 't Waren de Touareg, 't ge
heimzinnige eens gevreesde volk var
roofridders, van wie de hardnekkige
legende wil dat ze blank zijn en blond
Maar blank zijn ze nauwelijks
blond zijn is niet te zien: de
zijn gesluierd. Hun
ken laten alleen eer
ogen vrij. Hun vrou'
erd, maar die komen niet in Taman
rasset. Zij leven in de schaduw
tenten in het gebergte. Wie
zien moet het kameel nemen.
warte omslagdoe-
i zijn ongeslui-
Rijke toerist
Tenslotte: toeristen die Algerije be
zoeken klagen wel eens over onvrien
delijke behandeling of over diefstal
Wat het laatste betreft: in een
met grote sociale nood is een toerisi
altijd een rijkaard. Wie geen schoenen
heeft om op te lopen, zal zien dat hij
ze krijgt. Het is daarom niet raad
zaam 's nachts bagage of voorwerpen
van waarde in de auto achter te laten.
Het is evenmin verstandig om vlakbi
de grote steden zomaar ergens zijn
tent op te slaan. Beter is het de gast
vrijheid van de bevolking in te roepen
Een gast wordt met achting en
komendheid behandeld. Diefstal is dan
uitgesloten.
Algerijnen zijn niet onvriendelijk
hooguit wat stug. Maar flink vertoon
van welstand en westerse superioriteit
roepen wrevel op. Onbegrip vooi
land dat in 8 jaar oorlog een miljoen
mensen verloor, dat wel zijn onafhan
kelijkheid heeft maar nog niets méér
wordt onmiddellijk gevoeld. Het is me'
de Algerijnen zoals een Fransman in
Algiers typeerde: „De mensen doen al
les voor je als ze merken dat je ze
mag". Wie dat kan opbrengen heef.
een goede reis. HANS LEAR.