Groeiende
voor countrij
belangstelling
u/estern muziek
keiharde
Blue
Beais
Mercan
tile
Aktuali-
teitensoos
Jam-
esseion
LEIDSE
TOP
TIEN
ZATERDAG 20 APRIL 19«J
country and
country and western
and western
country
country and
western
Al vele Jaren bestaat er in Amerika
naast de hitparade voor tienermuziek
nog een andere: de Country Wes
tern Hitparade. Onafhankelijk van de
eerste leidt deze een geheel eigen
bestaan. Namen als Flatt Scruggs,
Buck Owens, Bobby Bare en Skeeter
Davis, onbekenden bij het grote hit-
werk komen hier regelmatig op voor.
Nu de voorkeur van de huidige tee-
nage-generatie zich meer en meer
ïykt te verplaatsen van de beat naar
Rythm Blues, gaat in Nederland
ook de belangstelling voor de Coun
try Music met sprongen vooruit. Vele
beatgroepen hebben deze kentering
tijdig onderkend en brengen nu, naast
hun normale repertoire, ook een soort
C W, die echter door de liefheb
bers vaak smalend „Couhtry Beat"
wordt genoemd.
Vooral de radio heeft er in Neder
land toe bijgedragen, dat de C W
steeds populairder wordt. Ook de tv
droeg haar steentje bij in de vorm van
verscheidene ..Nashville Shows". Op
de Nederlandse hitparade komen mo
menteel de typische Countrysong
„Lonesome Me" (Nancy Sinatra
Lee Hazelwood) en het achtervol
gingsthema uit de film Bonnie and
Clyde, „Foggy Mountain Breakdown"
voor. Deze laatste song vertolkt op
bijzondere wijze een van de oudste
vormen van Countrymusic, de Blue
Grass Muziek, afkomstig uit de ber
gen van South Carolina en Kentucky,
b(j het horen waarvan men onwille
keurig denkt aan knetterende kamp
vuren, hillbillies, zelfgemaakte whis
key en los in de holster zittende Colts.
In ons land waar de muzikale belang
stelling toch altijd al gericht is ge
weest op Engeland en Amerika, zj)n
tegenwoordig vele aktiviteiten op C
W-gebled te bespeuren. De twee,
door „Cowboy" Gerard de Vries, ln
1967 georganiseerde „Nashville ln
Holland" Shows, bleken een door
slaand sukses. Nu, een jaar later, is
door het Nederlandse C W Maga
zine „Late Date" het plan opgevat
om sterren als Wllma Lee en Stony
Cooper uit Amerika te laten over
komen om hier, samen met enige van
de belangrijkste Nederlandse „Strict
ly Country Style" bands, op te tre-
Een van deze bands Is de in het Ne
derlandse Country-wereldje zeer be
kende formatie „Western Reunion".
Deze band, acht man en een lieftallig
blondje sterk, legt zich vooral toe op
de „Blue Grass Music", maar daar
naast prijken ook vele old-time songs
op het repertolr.
De zeer eigen sound van deze groep
wordt voornamelijk verkregen door
de Indringende tweeklank van de
voornaamste Blue Grass Instrumen
ten, de viool fiddle en de 5-snarige
banjo. De banjo geeft een strak te-
geniitme aan, afgewisseld met ra
zend snelle loopjes; de Ietwat nasale
klank van de fiddle wordt knap door
het geheel geweven, daarbij een Ideale
begeleiding vormend voor de zang.
Al met al geen typische band alleen
voor tieners, maar een band, die ze
ker ook b(j de twenny-gencratles gro
te waardering ondervindt.
EEN NIEUW BEGRIP VOOR
LEIDEN ZULLEN DE BLUE
BEATS, VIJF JONGENS DIE EEN
NIEUWE BAND VORMEN,
SPOEDIG WORDEN. ZEKER ALS
DE PLAAT, WAARVOOR
BESPREKINGEN GAANDE ZIJN,
VAN HEN UITKOMT. THE BLUE
BEATS SPELEN MET VIJF
INSTRUMENTEN, T.W. DRUMS,
Patrick Conrad is een jonge Belgische
schrijver, dichter en tekenaar. Een
heel talentvolle, getuige zijn boek
Mercantile marine engineering dat bij
de uitgeverij Monas te Antwerpen is
verschenen. Wat is nu het bijzondere
aan dit boek? Zo bijzonder dat het
als jeugdnleuws wordt gebracht?
Wel, het ls getekent, geplakt, ge
schreven. Een vrij hort maar goed
gedicht wordt op twee manleren vi
sueel kenbaar gemaakt aan de lezer.
Eerst wordt met een simpele lette?
het geheel gebracht en daarna be
wijst Conrad dat het óók anders kan.
H(| heeft dat gedaan door middel van
collages en grafische tekeningen en
effekten het gedicht te verbeelden.
Zodoende wordt een uiterst kreatieve
kijk van de lezerservan vereist. Het
ls geen gemakkelijk gedicht, maar
zeer sfeervol.
Bewezen wordt, dat moder
ne schrijvers/dichters niet allemaal
pessimisten z(jn. De uitgeverij Monas
heeft een uitgelezen verzameling
schrijvers om zich heen verzameld die
allen ln de voetsporen van de grote
Paul van Ostaijen doorgaan, dus met
arabesken, humoresken en andere
-esken, zoals te zien ls in de bundel
Music Hall (Ooievaars). Let maar
eens op die naam Patrick Conrad. Je
zult hem nog wel vaker tegenkomen!
SOLO-GITAAR, BASGITAAR,
TWEE SLAGGITAREN EN VOICE
(HET LAATSTE INSTRUMENT
BESTAAT UIT
TWEE STEMBANDEN, ZO
EENIEDER DIENT TE WETEN).
WIJ WAREN LAATST BIJ EEN
OPTREDEN VAN DEZE BAND
IN NIEUWE WETERING, IN HET
KULTUREEL CENTRUM. VOOR
EEN VRIJ VOLLE ZAAL DIE
AANVANKELIJK WEINIG
GEÏNSPIREERD WAS, SPEELDE
DE JONGENS AARDIGE
SOULMUZIEK, NAAR
KOMPOSITIES VAN WILSON
PICKETT, THE I,ATE OTIS
OTIS REDDING, JOE TAX,
BOD DYLAN, ETC.
1
Aardig was b(J het optreden de ge
legenheid die gegeven werd aan de
Jonge Leeuwardense zanger Wob van
Seijen. De heer Van Sejjen zong hel
nummer Clappln' hands van Wilson
Pickett. En dat deed hij op een uit
stekende manier. Wobbe ls vrij van
ger ln verschillende Leeuwarder
bands, als de bekende Pugh's Place.
Ook van deze extravagante figuur
zal binnenkort meer nieuws te ver
melden zijn. H\j ls o.a. aan een boek
bezig, terwijl een vriend van hem zélf
met een boek bezig Is, waar de heer
Van SeiJen een bijzondere rol speelt.
H(j noemt zich: Een laat nieuw
generatieverschijnsel.
In Oegstgeest ls een aktuallteltef J
sociëteit gevormd voor jongeren vt»
20 tot 25 jaar. Deze soos heeft rt
ting elke zondagavond vanaf 8 uu*
In deze soos hebben leden - die
werden door een kontrlbutle te t» j
talen van één rijksdaalder per jaar
gratis toegang. Zij kunnen nieuw
leden Introduceren (belangstellend*
mogen ook „op eigen houtje" komeiy j
die dan de eerste avond kunnen to»
zien en dan moeten beslissen of h
wel of niet lid willen worden. 1
Voor zondag 21 april staat op hl 1
programma een gesprek over het g|
mengde huwelijk, niet alleen over f
verhouding tussen verschillende gel* 1
ven in een huwelijk, maar teve» j
wordt de verhouding kerkelijk -bi
tenkerkelijk aan de kaak gesteld.
Dit onderwerp is gekozen omdat
het team de vragen leefden: wat
Je in een jongen (resp. meisje) als y
terwijl je wat ziet in een meer d* j
vriendschappelijke verhouding be*
met hem/haar, als er een versctl
lend inzicht bestaat over het gelo» 1
Moet dan de relatie verbroken w< 1
den of zal een dillema alleen maar
verouderde geloofsovertuiging 1
staan Het standpunt van de, v ->.
schillendè' kerken zal btj de J 1
van de' avond uiteen worden gezel
Belangstellenden: op of terug i
Oegstgeest.
Jolan Sanders:
Een mooie zaterdag
in maart
Het is mooi weer. „Echt weer om de
tent op te zetten" zegt Liesje. Eigen
lijk wel een leuk idee! Ze holt naar de
keuken waar moeder is.
„Pas op, trap niet in het hondevoer",
zegt moeder.
„Moeder, mogen we de tent hebben en
mogen we de tent hebben en mogen we
ook wat snoepjes, een fles limonade
en een paar kopjes", vraagt Liesje.
„Ja hoor, dat mag".
Ze pakte de sleutel van de schuur en
nam de dingen die ze nodig had. ook
de viag. Nu ging ze Leneke halen en
toen Hans. Ze hielpen ook mee dragen.
„Waar gaan we zitten?" wou Liesje
weten.
„Nou", zei Hans met een bromstem,
„we gaan daar zitten".
„Kom laten we nu geen ruzie maken",
suste Leneke.
,,Weet je wat, we gaan bij ons huis
zitten", zei Liesje. Dat vonden ze alle
maal goed en begonnen gelijk de tent
op te bouwen. De vlag er boven op, dat
stond heel sierlijk. Ze spelen nu een
hele tijd. Liesje heeft een spelletje mee-
gcnom.en een ganzebord, en om de
beurt mdeten ze met de dobbelstenen
gooien. Ze hebben ook een lichtje in
de tent. dat was gezellig. Het was al
één uur.
„Zeg. willen jullie in de tent eten?"
vroeg Liesje.
„Ja, Ja!" riepen ze allemaal.
Liesje ging naar huis en kwam even
later terug met voor leder een doosje,
waarin twee boterhammen. Zo maak
ten een kruisje en begonnen te eten.
„M, m, m," wat kan jouw moeder lek
kere boterhammen maken".
Ze smullen allemaal heerlijk.
Leo Breedeveld:
Naar Artis
Het was midden in de zomer. Vader
had beloofd dat we naar de Artis
zouden gaan. Op de bepaalde dag
raten we allemaal al om 9 uur ln de
tram. Het tochtje viel tegen, want
het was zó druk, dat we niet eens alle
maal konden zitten. Maar toch, we
kwamen er. Vader kocht de kaartjes:
twee grote en twee kleine kaartjes.
Die kleine kaartjes waren voor de an
deren Frans en Helmut. We lieten de
kaartjes zien en stapten binnen. Al
dadelijlk genoten we van de prachtige
tuinen, maar we wilden eerst de die
ren zien. In de verte hadden we al
giraffen gezien, daar gingen we dus
eerst heen.
„Vader, waarom is de schors van die
boom bedekt?" vroeg Helmut.
„Dat komt omdat de giraffen de schors
op knabbelen".
Toen waren de olifanten aan de beurt,
die juist gevoederd werden. We bleven
natuurlijk kjjken. Ook de zeehonden
kregen hun eten en dat vonden we ook
leuk. Nadat we veel dieren gezien had
den, gingen we naar huis en gauw
eten en naar bed.
Op schoolreisje
Op een dag gingen we met de hele klas
op een schoolreisje. We moesten zelf
ons brood meebrengen. Er was een
aparte bus voor ons besteld en toen die
kwam stapten we meteen in. We ver
trokken en het duurde wel een half
uur eer we er waren. Bij het uitstap
pen telde de meester de kinderen of ze
er allemaal waren. Het waren er pre
cies 40. We waren b(j een mooi bos.
Hier mochten we vry in. We deden ver
springen en hoogspringen, hardlopen,
de heuveltjes op- en-af lopen en nog
veel meer. Een para jongens klommen
In de bomen, waarbij één een gat in zijn
hoofd viel. Maar de meester had ver
band en nog andere dingen by zich. We
zagen ook een hoge berg. Daar was
veel schaduw en daar gingen wij onze
boterhammen opeten. Toen we klaar
waren gingen we een heel eind lopen
over mooie bospaden. Daar zag een
van de kinderen een konfln, maar we
waren zó moe. dat we er niet meer
achteraan wilden hollen. Gelukkig za
gen we een tentje waar we lekker gin
gen drinken. Toen reden we naar school
terug.
Rleneke Barendse:
Een tent
Het was woensdagmiddag. Ans. Lies
en Job keken naar buiten. Wat zouden
ze gaan doen
„Laten we een tent in de tuin maken!"
riep Jab.
„Ja! Ja!" riepen zijn zusjes.
Ze vroegen aan moeder oude tafelkle
den en dekent. Job zocht stokken, pin
nen en een vlag by elkaar en met vro
lijke gezichten liepen ze naar de tuin
om een mooi plekje uit te zoeken.
Ze gingen dadelijk aan het werk. Job
was de hamer vergeten en holde naar
huis terug. Hy rende zó hard, dat hy
tegen moeder opbotste en byna een
ruit insloeg. Toen begon hy de stokken
in de grond te slaan. „Au!" riep hy
opeens „Ik heb op m'n duim geslagen!"
Gelukkig hielp een beetje zalf heel
goed. De meisjes zorgden voor de stoel
tjes, een tafeltje en een theeserviesje.
Moeder kwam nog een zak gebroken
biskwies brengen en ze bracht ook li
monade. Ze speelden een hele tyd tot
het opeens begon te waaien, de tent
omsloeg, de limonade op de grond liep
en de koekjes van de schaaltjes waai
den. Toen moest alles vlug opgeruimd
en weer weggeborgen worden. Het was
een fyne middag geweest.
In het Kabouterland
In het kabouterland woonden twee
heel ondeugende kabouters. Ze heet
ten Plm en Mieke. Je hoort het al
aan de namen het waren een jongen
en een meisje. Ze hadden heel iets
stouts gedaan, ze hadden gespybeld
van de kabouterschool. Nu moesten
ze by de koning komen. „Waarom ben
jy niet op school geweest?" vroeg de
koning aan Mieke. „Ik wou liever
naar de speeltuin", zei Mieke met een
zacht stemmetje. Toen werd de ko
ning rood van woede. „Ga voor straf
tien dagen ln het hok met de grote
spin". Mieke begon heel hard te snik
ken, wan ledereen was bang voor die
grote spin. Behalve de mensen die in
het paleis woonden. Pim stond achter
de deur te luisteren en had alles ge
hoord. Hoe zou hy Mieke kunnen hel-
If I were a Carpenter
Four Tops
Rosle
Don Partridge
Kom uit de Bedstee myn Liefste
Egbert Douwe
I've Just Lost Somebody
Golden Earrings
pen? Hij ging naar huis en vertelde
alles aan zijn ouders. Wat schrokken
zy! Als het donker was zou hy zyn
zusje wel gaan verlossen en dat lukte
ook. Maar onderweg zag een lakei die
twee lopen en hg vertelde het dadelijk
aan de koning. Toen moesten ze samen
in een kamertje met twee sloten op de
deur. Maar ze verveelden zich niet,
want er waren twee muisjes en de 20
dagen waren zo voorby maar toch
hebben ze nooit meer gespybeld.
Suzanne Holswllder
Het lelijke vogeltje
Er was eens een moeder vogel, die
graag een kindje wilde hebben. Een
paar dagen nadat ze dit gezegd had.
kreeg ze vyf kindjes tegelijk. Er was
één leiyk vogeltje by. de andere waren
heel mooi. Het lelijke vogeltje werd
door de andere vogeltjes geplaagd en
uitgescholden, zodat het op een dag
verdrietig weg vloog, ver van huis.
Maar dat vliegen ging nog niet zo best,
van boom tot boom tot het by een boom
dus het ging heel langzaam. Hy vloog
kwam, waarin een klein huisje stond.
In dat huisje woonde een vogelheks.
„Wat kom jy hier doen?" vroeg de
hekt. „Ach myn broertjes en zusjes
plaagden me zo omdat ik zo lehjk ben".
„Zou je ook mooie veren willen heb
ben?" vroeg de heks. „Nou wat graag".
En de heks toverde voor hem de mooi
ste veren. Nu was ons vogeltje blij en
niemand plaagde hem meer.
N. Jong A Tal
Bij de douane
Een boer wou een kalf van Neder
land naar België smokkelen, maar hy
durfde er zelf niet goed aan. Daarom
vroeg hij zyn knecht of hij er kans toe
zag. „Best", zei de knecht en nog wel
midden op de dag". „Ik wed om een
tientje, dat je het niet klaar speelt"
zei de boer. „Top!" zei de knecht. Hij
haalde een kruiwagen nam een lege
zak en stopte daar de waakhond in.
Zo reed hy naar de grens. Natuuriyk
werd hy aangehouden. „Wat heb Jy
in die zak?" vroeg de douane. „Een
hond, maar pas op, hy byt. Myn baas
wil hem verkopen. „Smoesjes! maak
dis sak open!" De douane begon het
touw los te maken, maar al gauw trok
hy zyn hand terug, omdat de hond hem
wilde bijten. In een wip was de hond
er uit en rende naar huis. „Nu moet
ik weer terug om hem te halen", riep
de knecht en deed alsof hy erg boos
was. Weer terug by de boerderij deed
de knecht nu het kalf ln de zak en
reed weer naar de grens. Nu liet de
douane hem gewoon langs gaan. De
knecht lachte in zijn vuistje, het kalf
was in België en hy had zyn tientje
verdiend.
Mirjam Blckklngh, vertelt ook over
Een tent bouwen
Ria, Kees en Henk gaan vanmiddag"
een tent bouwen ze gaan op het veld.
Ria 's grote zus Mieke gaat ook mee.
Als ze gegeten hebben, zoeken ze de
spullen bij elkaar, de stokken, kleden,
boterkoekjes, een fles limonade en een
paar bekertjes. Zelfs een vlag gaat ook
mee. De jongens dragen de stokken en
Mieke draagt de tas waar alle spullen
in zitten. Ria draagt de kleden. Al
gauw zyn ze op het veld. Ze leggen de
spullen neer. De jongens proberen de
tent op te zetten. Het gaat niet, maar
meisjes zijn ook sterk en helpen mee.
Als de tent staat leggen ze in het mid
den een kleed, om daar straks op te
gaan zitten. Mieke had ook een dicht
geklapt tafeltje by zich. Ze maakt het
open en floepdaar staat het. De
fles limonade zetten ze op de grond.
Nu de vlag er nog op en klaar is Kees.
Nu gaan ze naar binnen. Henk had een
spel kaarten in zyn broekzak. Weet je
wat ze speelden? Liegen! Kunnen jullie
dat spelletje ook Toen ze geen zin
meer hadden, ruimde Henk de kaarten
weer op en deed ze in zyn broekzak.
„Willen we nu wat gaan eten en
drinken?" vroeg Ria. „Goed" Mieke
Dierenvriend
schonk de bekertjes vol en gaf led
een boterkoekje. Maar wat gebeurd
er nu? Ineenskwam er
windruk, Hoei! hoei! De tent lag i
derste boven. De wind had hem o
geblazen. Ze probeerden de tent wi
op te setten, maar dat lukte niet, d$'
wind kwam steeds terug. „Laten
maar naar huis gaan!" riep Mieke.
„Ja", zuchtten de andere kinderen. Zf,
namen alles weer mee naar huls, r
de pret was nog niet uit, want ze Bpeelj
den nog heerlijk in de tuin tot he
etenstijd was.
Treesje Wessendorp
Het verdwenen
beestje
Er was eens een meisje, dat
heel mooi beestje kreeg. Ze vond hen|
zo lief, dat ze niet meer met haar popi
pen wilde spelen. Maar op een keer wa
ze zo kwaad, dat ze het beestje i
op de grond gooide. Wat was ze kwaat^
Moeder bracht haar naar bulten c
spelen, maar ze kwam boos terug
gooide de deur dicht. Nu bracht i
der haar naar bed en dekte haar toe.
Om 9 uur kwam ze sluipend de tra
- af, met haar beestje op de ai
deed de voordeur open. Het regend
Heel hard en toen gooide ze het beestj
zo maar op straat. De volgende morge
kwam Liesje met haar moeder langi
om boodschappen te doen. Liesje
het zielige beestje liggen en raapte he
op. „Ik denk dat die van Marja is,
zei moeder. Liesje belde aan. Marl
deed open en toen ze haar beestje zafi
was de boze bui helemaal ov
's avonds nam ze het gedroogde bees' 1
je i
bed.
Dag kinders. Er liggen nog
verhaaltjes, die ook een beurt krijge:
TANTE JO EN NEEF TO!
