AN RUTGERS-v. d. LOEFF:
WEGVERVOER ERG
BOOS OP LEBER
OM FOUT KEYZER
Universiteit Madrid
na onlusten
geslote
n
Nooit 1950
wagens in
één keer
op de weg
Rentespaarbrieven 1968
f. 54.000.000r
BARRICADEN
TEGEN
POLITIE
Gagarin
kwam niet
meer uit
duikvlucht
,Zo'n prijs geeft ons weer een beetje moed'
1 RUDAG 29 MAART 1968
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 17
SIT-DOWN
VAN TWEE
VROUWEN IN
ZANDHAVEN
(Van onze correspondent)
OORN Twee Hoornse huisvrouwen
ebben gisteren een uur lang het lossen
an een schip met zand belet. Ze gingen
de loswal aan de Binnenhaven onder
zandtrechter zitten en bleven er
tten. Mevrouw Van Scherpenberg, echt-
ihtgenote van een jachtontwerper, pro-
chtgene van een jachtontwerpen, pro-
■rsteerden met deze sit-downactic tegen
et herplaatsen van een vele tonnen we-
regende hijskraan, die praktisch dag in
ag uit voor hun woning zand- en grind-
ahepen lost.
en aantal sommaties van de politie
reg te gaan, werden de beide vrouwen
iet geweld onder de zandtrechter uit-
etrokken. Het schip kon toen gelost
>orden.
De losinstallatie, die hier al acht jaar
laat, werd enkele weken terug ver-
laatst wegens wegwerkzaamheden. De
ewoners dachten, dat aan de constante
e een einde was gekomen en hiel-
ter gelegenheid daarvan zelfs een
teel feest. Tot hun grote ergernis kwam
installatie deze week weer op zijn
ude plekje te staan.
Mevrouw Van Scherpenzeel„Jaren
:linkklaar bombardement. De baby ligt
loor het gedreun van de kraan vaak in
ijn wiegje te schudden".
Mevrouw Van Scherpenzeel: „Jaren
ïebben we al overlast. Aankloppen bij
de autoriteiten helpt niets. Vandaar deze
irotestactie".
De gemeente zit met deze toestand ook
haar maag. Zij wil niets liever dan
Ie loswal verplaatsen naar een buiten-
lijks industrieterrein. Daar zijn plan-
or, al jaren.
Monetair beraad
in Stockholm
STOCKHOLM (Reuter) De minis-
rs van Financiën en de presidenten van
de centrale banken van de „groep van
ien" zijn in Stockholm bijeen voor een
:onferentic over hervorming van het
Internationale monetaire bestel.
De vergadering van twee dagen
s bedoeld om de bijzonderheden uit te
verken van het plan voor de schepping
]n nieuwe wereldreservevaluta
:ogenoemd papiergoud ten behoeve
de financiering van de zich uitbrei-
lende wereldhandel. Bijzondere trek-
cingsrechten op dat „papiergoud" zullen
jeschikbaar komen via 't 107 leden-lan-
tellende internationale monetaire
londs (I.M.F.).
BEMMEL, (A.N.P.) Tijdens de in het Betuwse Bemmel gehouden spoedvergadering
van de nationale organisatie beroepsgoederenvervoer is telle kritiek geuit op de
maatregelen van de Westduitse minister Leber, die het aantal vergunningen voor
de Nederlandse transportondernemers heeft teruggebracht van ruim 4600 tot 1950.
Op 1 april zal het Leberplan in werking treden. Kritiek gold ook staatssecretaris
M. J. Keyzer van Verkeer en Waterstaat, die met de Duitse minister tot dit akkoord
is gekomen.
Nadat drs. Rijnberg, hoofdambtenaar
van het ministerie van Verkeer en Water
staat, de vergunningen nieuwe stijl uit
voerig had toegelicht, waaruit bleek, dat
bij een goede aanpak het nieuwe systeem
soms nog wel wat soelaas voor de onder
nemers kan bieden, lanceerde de voor
zitter van de organisatie, de heer E. van
Donkelaar uit Ede, het door de KVP-
Kamerfractie aan de staatssecretaris ge
opperde voorstel om nog eens met minister
Leber om de tafel te gaan zitten en hem
voor te stellen een overgangsregeling toe
te passen Tijdens die overgangsregeling,
die opschorting van het bereikte akkoord
betekent, zouden de Nederlandse vervoer
ders enkele maanden in de gelegenheid
moeten worden gesteld zich aan het nieu
we systeem aan te passen. Volgens de
nieuwe bepalingen gaat de Westduitse
minister ervan uit, dat Nederland er met
die 1950 vergunningen ook inderdaad 1950
voertuigen gelijktijdig op het Duitse
wegennet kan brengen
Dit eist een veel Intensiever gebruik van
het totale aantal verleende vergunningen.
Dat is in de praktijk echter niet moge
lijk. De Nederlandse vervoerders menen,
dat. wil men 1950 voertuigen gelijktijdig
in Duitsland laten rijden, het aantal ver
gunningen zeker het dubbele moet zijn.
De vergadering kon zich met die ziens
wijze verenigen.
Voor het echter zover was, was ook een
golf van kritiek gegaan over het hoofd
van staatssecretaris Keyzer, De heer Van
Staalduinen uit Rotterdam stelde voor
een actiecomité in het leven te roepen. Dit
comité dient het zo te organiseren, dat
(ADVERTENTIE)
alle Nederlandse vervoerders op 1 april
naar de Duitse grens trekken om alle ver
voer, ook het personenvervoer vast te zet
ten. Op die manier vestigen wij de aan
dacht op ons probleem, zo zei hij-
De bijeenkomst kreeg een bijzonder
rumoerig karakter. Er werd kritiek ge
leverd op de regering en op de eigen or
ganisatie. Er werden enkele resoluties in
gediend. die tenslotte na langdurige dis
cussies resulteerden in de volgende be
sluiten:
Er zal een dringend beroep op de rege
ring worden gedaan om te trachten de
datum van 1 april enkele maanden uit
gesteld te krijgen. Indien dit niet moge
lijk is zal 't verzoek van de KVP-Kamer-
fractie tot het instellen van een over
gangsperiode worden ondertekend.
De cijfers, die bij het vaststellen van
het aantal vergunningen zijn gehanteerd,
zijn intussen verouderd. Men dient uit te
gaan van vermoedelijke cijfers, die de
toekomst zal geven. Tegelijkertijd zal de
regering aandacht worden gevraagd voor
de gedachte van een vrij handelsverkeer
ln het kader van de EEG.
De regering verzoeken meer grenspos
ten dag en nacht geopend te houden.
Aandringen op de grootst mogelijke
soepelheid voorlopig ten 3anzien van het
nieuwe vergunningenbeleid.
Standbeeld voor
Gerrit Jan v, d. Veen
AMSTERDAM (ANP) Op het ter
rein van het voormalige Panoramage
bouw in de nabijheid van Artis, waar
tijdens de oorlog het Amsterdamse be
volkingsregister was ondergebracht, zal
een beeld worden geplaatst vén de ver
zetsman Gerrit Jan van der Veen, on
der wiens leiding op 11 maart 1943 een
aanslag op het bevolkingsregister werd
gepleegd, waardoor aanzienlijke schade
werd veroorzaakt en de deportatie van
vele Amsterdammers kon worden voor
komen. Gerrit Jan van der Veen en de
zijnen vielen later in handen van de
Duitse bezetters en werden gefusilleerd.
N.V. BANK VOOR NEDËRLANDSCNE GEMEENTEN
's-GRAVEN HAGE
Serie I en II
reeds voor meer dan
rs geplaatst
De verkoop wordt voortgezet bfj alle banken en commissio
nairs in effecten alsmede te onzen kantore te 's-Gravenhage.
Lange Vijverberg 10.
Een brochure met volledige inlichtingen wordt U op aanvraag
gaarne toegezonden.
's-Gravenhage. 29 maart 1968.
MADRID (AP) De universiteit van
Madrid is voor onbepaalde tijd gesloten
als gevolg van onlusten die zich eerder
op de dag op het universiteitterrein had
den voorgedaan.
De onlusten begonnen aan het einde
van de ochtend toen de politie de facul
teiten van politieke- en economische we
tenschappen, rechten en natuurweten
schappen binnenging om biljetten tegen
de Vietnamese oorlog, Amerika en de
onderwijsbepalingen af te scheuren. De
studenten boden tegenstand en er volg
den vechtpartijen. Studenten van de
rechtsfaculteit richtten barricaden op
om de politic te verhinderen de facul
teit binnen te gaan. Een onbekend aan
tal studenten is gearresteerd.
In Sevilla raakten ongeveer 400 stu
denten slaags met politie-eenheden te
Fihn over het leven
van Paus Joannes
paard in het centrum van de stad en voor
de filosofische faculteit.
De politie maakte gebruik van de wa
penstok, hetgeen door de studenten met
stenen werd beantwoord.
Op de universiteit van Santiago de
Compostella hebben de studenten voor
de tiende achtereenvolgende dag de col
leges geboycot.
Binnenvaart mag
containerboot
niet mislopen
(Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM De Rijn- en binnen
vaartschippers mogen de containerboot
niet missen. Dat Is de mening van twaalf
particulieren die een „economische con
centratie" wensen in de binnenvaart. De
ze concentratie is nodig, vinden zij. om
de binnenvaart een behoorlijk aandeel
in het containertransport te bezorgen.
Zij hebben een brief verspreid, waarin
om adhesiebetuigingen wordt gevraagd.
Volgens de woordvoerder van de initia
tiefnemers, de Rotterdammer mr. D. J.
Bolderman, zijn van diverse zijden al
gunstige reacties ontvangen.
De economische concentratie, die de
initiatiefnemers voor ogen staat, zal
public relations voor de binnenvaart
moeten bedrijven, vervoer aanwerven,
transporten kunnen overnemen, vervoer
kunnen verdelen, vervoervoorwaarden
en -tarieven opstellen, voorwaarden
scheppen voor vernieuwing en moderni
sering van de vloot enz.
De Nederlandse binnenva'artvloot om
vat circa 10.000 schepen-
Als de prognose juist is, dat in 1975
in Rotterdam een container per minuut
zal worden overgeslagen, zal een groot
deel van die containers verder per bin
nenschip vervoerd moeten worden, me
nen de „twaalf". „Zo niet, dan staan
er files vrachtwagens van Botlek tot
aan Arnhem", voorspellen zij.
WASHINTON (AP) De Amerikaanse
astronauten hebben een boodschap van
medeleven aan Moskou gezonden in ver
band met de dood van de Russische
kosmonaut Joeri Gagarin. Betuigingen
van medeleven kwamen voorts nog van
de NASA, president Johnson en presi
dent Tito. Radio Vaticaan bracht hulde
aan Gagarin, -die het licht en de voor
post van de beschaving vertegenwoor
digde".
Van Sovjetzijde is meegedeeld dat
Gagarin cn Serjogin een routinevlucht
met een straaljager maakten zoals alle
actieve piloten die periodiek maken om
hun vliegbehendigheid te handhaven.
Gagarin en Serjogin stegen op van het
kosmonautenvliegveld bij Moskou in een
toestel dat twintig jaar geleden ont
worpen werd, de Mig 15 „dwerg", een
toestel voor twee personen, eenmotorig
oosten van Moskou viel en „emfwij
dat in de Koreaanse oorlog gebruikt
Ongeveer 500 km ten oosten van
Moskou viel de motor uit. Aan de hand
van de standaardprocedure gingen zij
in duikvlucht om de snelheid te ver
hogen en te broberen de motor weer
aan de gang te krijgen. Dat lukte niet.
Zij schoten omlaag naar de grond zon
der tijd te hebben er met de schietstoel
uit te springen.
De stoffelijke resten van Gagarin en
Serjogin zijn naar Moskou gebracht waar
zij woensdagmiddag zijn gecremeerd.
Hun as is in urnen geplaatst die morgen
plechtig zullen worden bijgezet op het
Rode Plein.
De bevolking van Moskou is vanoch
tend begonnen afscheid te nemen van
Joerl Gagarin. Duizenden mensen trok
ken langs het huis van het leger, waar de
urnen met de as van Gagarin en zijn
eveneens verongelukte collega Serjogin
zijn neeigezet. Naast de urnen zaten
wenende familieleden. Partijleider Brezj-
nev en premier Kosvgin hielden de ere-
An Rutgers-v. d. Loeff: „Ze vinden het jeugd boek nog eteeda een onbelangrijke taak".
AMSTERDAM De feiten bewijzen het: als An
Rutgers-Van der Loeff Basenau een boek schrijft, is
het bijna altijd prijs. „De Kinderkaravaan", die een
zegetocht maakte door dertien landen, kreeg een
onderscheiding van de Amsterdamse Boekverkopers
Vereniging en werd in Engeland uitverkoren tot het
Elisabethan Book of the Month, „Lawines Razen",
dan onder meer in Japan, Polen, Brazilië en Zuid-
Nu heeft ook minister Marga Klompé
een prijzenswaardige duit in de zak
gedaan en het complete oeuvre van de
schrijfster (ruim dertig boeken) be
kroond met de Staatsprijs voor kinder
en Jeugdliteratuur; tie uitreiking zal
plaatsvinden op^ dinsdag 2 april.
„Zo'n prijs", zegt mevrouw Van der
Loeff, „is een enorme stimulans voor
alle mensen, die boeken voor de jeugd
schrijven. Het geeft ons gewoon weer
een beetje moed, het is een bewijs, dat
het Jeugdboek wel degelijk meetelt. Als
je ziet, wat voor prut er op de markt
komt onder het mom van „het is maar
voor kinderen", dan springen de tra
nen in je ogen. Vaders kopen wel
knotsen van locomotieven en enorme
poppen, waar je alles mee kunt doen,
maar als het om een kinderboek van
vijf gulden gaat, schrikken ze z.ich
dood. Dan roepen ze gelijk: „Heeft u
niet wat goedkopers, want het is voor
een kind". Het is een mentaliteit, waar
je gegarandeerd tegen te pletter loopt.
En dat, terwijl je zelf uit ervaring
weet, dat de goede lezers onder de
jeugd, ongelooflijke wakkere lezers
zijn, die zich echt geen knollen voor
citroenen laten verkopen. Een kind kun
je niet aan boord komen met flauwe
kul en onzin. Het vraagt exacte infor
matie, helder, begrijpelijk. Daarom doe
ik ook zo lang over de voorbereidingen
van elk boek. Als ik een verhaal schrijf,
waar de waterhuishouding van Neder
land een rol speelt, duik lk er com
pleet ln. Ik lees, lk reis, ik klim in
molens en praat met ingenieurs en op
het laatst weet ik er alles van. Dan
zit je met een hoop ballast, waar je
uiteindelijk maar een fractie van kunt
gebruiken. Al je moeizaam vergaarde
kennis moet je immers ongemerkt do
seren, het moet volledig in je boek
geïntegreerd zijn, want anders accep
teert een kind het niet meer. Het wil
wel weten, wel geïnformeerd worden,
maar daarnaast wil het ook nog eens
een fijn, spannend boek.
Afrika vlot over de toonbank ging, was goed voor de
Deutseher Jugendbuchpreis en voor de Honor Book
Award in het Amerikaanse Lente-Boekenfestival voor
kinderen, „Gideons reizen" kreeg de A.N.W.B.-prijs
en „Ze verdrinken ons dorp", „Vlucht Wassilis, vlucht"
en „Amerikaans avontuur" vielen prompt na ver
schijning bij onze oosterburen in de grote prijzenpul.
Je kunt in een jeugdboek geen onzin
verkopen of met losse flodders schieten
Lawines tot hier
Op een gegeven moment had mijn uit
gever me zover, dat ik een boek over
een lawine zou schrijven. Ik vond het
een droevig onderwerp, ik heb het niet
op lawines, maar toen ik er op mijn
bekende wijze ingedoken was, begon
het me toch te intrigeren. Ik heb ln
Zürich alles gelezen, wat er mee te
maken heeft en op het laatst zaten
de lawines me tot hier. Daarna ben lk
ook nog naar een gebied gegaan, waar
lawines aan de orde van de dag zijn.
Eerst ln Andermatt, maar daar wilden
de mensen er niet over praten. Ze had
den er zoveel mee te maken, dat ze
het aan een vreemde niet kwijt wilden.
Uiteindelijk ben lk ln een dorpje ver
derop wel geslaagd. Daar hadden ze
nog nooit een lawine gehad, maar ze
wisten er wel allea van. Op het laatst
had ik de linnenkast vol lectuur over
dat ene onderwerp. Tijdschriften, arti
kelen, noem maar op. Elke keer, als ik
een schoon laken wilde pakken, zag lk
die enorme stapel liggen en dan dacht
lk: „Oh Ja, dat boek over lawines".
Jaren later heo lk het verhaal nog eens
nagelezen en toen dacht ik: „hé gaat
dat zo met lawines". Ik was negentig
procent alweer vergeten.
Sprong in ongewisse
Dat is het plezierige: lk kan een hoop
verwerken, ik zout alle indrukken in
mijn geheugen op en als lk ze nodig
heb, komen ze weer haarscherp te
voorschijn. Ik kan ook moeilijk schrij
ven over landen waar ik nooit geweest
ben. Ik moet het gezien hebben: de
mensen, het landschap. Ik wil er ge
woon krankzinnig veel over weten.
Daarom was het schrijven van Gideons
Reizen voor mij ook zo'n doodvermoei
ende zaak. Ik was nooit in Australië
geweest, nooit in Egypte, maar toch
moest ik Gideon er doorheen laten trek
ken. Ik heb alles gelezen, wat lk te
pakken kon krijgen. Ik heb gestudeerd,
totdat het woestijnzand in mijn neus
zat. Op het laatst begon Ik zelf te
twijfelen, of ik er toch niet geweest
was. Zo emotioneel was ik er bij be
trokken geraakt. Gideon Is voor mij
gewoon een sprong ln het ongewisse
geweest.
Hele opluchting
Datzelfde had lk ook met de Kinder
karavaan. Toen la het schreef was Ik
nog niet ln Amerika geweest, lk moest
mijn kennis dus uit de boeken halen,
uit de verslagen van de oude pioniers.
Het waren naïeve, maar verrukkelijke
journalen, waarin ze haarscherp be
schreven, hoe het land er uit zag. Tot
de vorm van de bergen toe. Ik heb ook
alle Kamers van koophandel ln Ameri
ka geschreven, want lk begon Immers
met niks. Wist ik veel over Rocky
Mountains, over de bomen, die er groei,
den, de mensen, die er leefden? Jaren
na de verschijning van de Kinderkara
vaan heb lk een tocht door Amerika
gemaakt. Ik stapte ln de Greyhound-
bus in de overtuiging, dat mijn boek
nergens klopte met de werkelijkheid.
Achteraf bleek, dut lk alleen een klein
bloemetje, de Black eyed Susan over
het hoofd had gezien. Dat groeide
overal, waar ik kwam en het stond
niet in mijn boek. Het was een hele
opluchting, dat het bij dat ene bloeme
tje bleef".
Uit haar eigen jeugd herinnert ze zich
vooral de boeken ran Karl May. Man
die heb lk achter elkaar verslonden. Ik
ALS HET OM EEN
KINDERBOEK
VAN 5 GULDEN GAAT
SCHRIKKEN DE
OUDERS ZICH DOOD
las voornamelijk jongensboeken Geen
meisjesboeken, die verafschuwde ik üal
miezerige kleine kringetje, waar die t er
halen zich altijd in a/spelen. zei me niets.
Ik was ook geen kind. dat met poppen
speelde Ik hield i an paarden, ran
schaatsen en fietsen. En van reizen. Daar
ben ik nog steeds gek op".
Na haar gymnasium jaren en een af
gebroken .studie van de klassieke talen
(„duur heb Je het weer, dat puzzelen
op Ingewikkelde zinnen") ging ze ver
talen. aanvankelijk uit rle Scandinavi
sche talen. Boeken van Slgrid Unset.
„Ik had die voorkeur overgenomen
van mijn moeder, die In Zweden ge-
woond had. Ik ben er zelf ook veel ge
weest. Als kind, later als puber. Het
is een geweldig fascinerend land" In
de jeugdliteratuur Is ze een typische
laatbloeier: In 1949 verscheen pas haar
eerste boek: „Zweden, droom en wer
kelijkheid". „Dat Is dan ook nog de
schuld van do uitgever. Die heeft me
op de baan gezet, hij heeft me de be
slissende duw gegeven. Er was blijk
baar behoefte aan een boek over Zwe
den en toen hebben ze gekeken, wie
dat hiaat kon opvullen. Ik wist niet,
wat lk hoorde. Ik dacht: „Ik een boek
schrijven, hoe komen ze op dat vreem
de idee." Ik had er zelf nooit over ge
peinsd, Ik was meer dan tevreden met
mijn vertaalwerk, lk vertaal trouwens
nog steeds, gewoon voor de lol. Min
stens een boek per jaar. Ik ben er met
de bekende jeugdige overmoed aan be
gonnen, Ik vond het een leuk spelletje,
lk voelde me een nap ln de bijbel,
fnaar dat deerde niet. Ik schreef dat
eerste boek ln drie weken cn ik ben er
zeker van, dat ik me al die tjjd nauwe
lijks serieus heb genomen,
Dat lef van die eerste Jaren heb ik niet
meer. Het gaat nu allemaal moeilijker;
ik herinner me nog. dat Lk met een
tweedehands typemachine op mijn
knleëën en door Zweden trok. Ik had
niks te verliezen, hooguit wat te win
nen. Ik werd door niks tegengehouden.
Essentieel
Inmiddels heb Je een naam gekregen,
de mensen verwachten Iets van Je en
die verantwoordelijkheid det je over
moed wel smelten. Je bent trouwens
zelf ook veranderd, ouder geworden.
Je probeert Je lezers iets door te ge
ven van de dingen, die Je zelf belang-
voor Jou essentieel zijn.
dat* jé Je eigen moeilijk
heden van Je afschrijft, dat zou een
kind trouwens nooit accepteren, maar
je kunt wel proberen om het te wape
nen voor deze samenleving. Dat kind
zit ook ln eenwerebl, die steeds ge
compliceerder en chaotischer wordt.
En als Je dan alleen maar zoete koek
en larie voert, schiet Je er samen niets
mee op. Het kind zit ln diezelfde
chaotische wereld als JU en leest ook
ln de krant over rnsae-nonlusten en
oorlog ln Vietnam. HU ziet de afschu-
welUkste taferelen op de televisie en
als het wil weten, waarom het gebeurt,
Is het aangewezen op de vaak botte
meningen van de ouderen.
Ik heb nu een boekje geschreven over
de verschrikkingen van de oorlog. Na-
tuurlUk, Je neemt Vietnam en Arablë
als voorbeelden, maar Ik noem die oor
logen niet bU naam. Ik heb de kinde
ren van een school ln Amsterdam het
manuscript gegeven en gevraagd, of ze
een titel wilden kiezen. Zelf hadden
we het genoemd „Het kind van de re
kening" mar het ls uiteindelijk „Met
open ogen" geworden. Ze hebben ook
het einde mogen bepalen. Ik had twee
slotpassages: een tragische afloop en
een enigszins gelukkige. Ze hebben
allemaal de tragische gekozen.
Zulke onderwerpen zijn tegenwoordig
gelukkig ook voor kinderen mogelUk.
Ofschoon Je Juist op scholen nog tegen
allerlei taboes aan moet schoppen. Er
zijn een heleboel zaken, die dagelijks
gebeuren, maar waar Je m een school
boekje niet over mag praten. „Dat kun
Je niet doen", zeggen ze dan. Je kunt
ze niet confronteren met rassenproble
men en do wreedheid van de oorlog.
Dan zeg lk: „waarom niet? Een schrij
ver van Jeugdboeken heeft ook tot
taak om een brok reëel leven door te
geven. Een kind heeft er recht op om
op een volwassen toan te worden aan
gesproken Ze zUn zelf vaak kritischer
dan de ouderen. Je kunt hun geen
onzlen vertellen of met losse flodders
gaan schieten".
Machteloos
Tussen de bedrijven door ls mevrouw
Van der Loeff nu bezig aan een cur
sus Russisch. „Ik wil dat land nog eens
echt zien", zegt ze. „Ik wil met de
mensen praten. Dat kun Je niet vla een
tolk, dar moot je de taal voor kennen,
lk heb het meegemaakt ln Grieken
land. waar gevluchte vrouwen mo in
tranen hun levensverhaal vertelden. Tk
voelde de tragiek, mar de tolk had
aan vijf, zes zinnen voldoende om hun
ellende an me door te geven. Dan vroeg
ik:: ..hebben ze niet mer gezegd?"
cn dan halde hU zUn schouders op en
roep: „de esaentle heb ik u verteld.
De rest ls onbelangrUk". Dan sta Je
daar machteloos tegenver die mensen.
Ik vind dat verschrikkelijk".
Weinig voorlichting
Over haar boeken zegt ze nog: „Ik be
schouw het niet als kunst. Ik heb al
leen de gave meegekregen om dingen,
die lk zelf meemaak cn voel door te
geven Het Is geen gave, waar Je zelf
ook weinig van snapt. Ik zou nu alleen
nog willen, dat alle mensen, die met
kinderen te maken hebben, ouders, op
voeders. onderwUzers. noem ze maar
op. wat meer begrip zouden opbren
gen voor het goede kinderboek. Er zijn
prachtige kinderboeken, die het niet
doen, omdat ze worden doodgezwegen.
Erla nog steeds te weinig voorlichting
op de scholen, er wordt maar spora
disch over geschreven ln de kranten.
Men vindt het een onbelangrijke zaak.
Ik beschouw dat niet al* een mie-
kenning van mezelf, maar als een
miskenning van het kind".
