J
Beatles
Noordwijks dans-drietal
SOUND
OF
THE IVY LEAGE
The
Unsquare
Dancers
JOHN FRED
MAAKT TWEE
A-KANTEN
DRIE 'NIEUWE'
VAN
DE SHOES
THE TEE SET:
EXCLUSIEF
Correspondentie
de drie op vakantie
SPELEN MET DE BANDRECORDER (2
ZATERDAG 23 MAART
Tegeiykertyd met het optreden van de Engelse „Flowerpot-Men" maakten drie
meisje* uit N'oordwyk hun dansdebuut In het Haagse „192". Het waren „The Uns-
quare Dancers", bestaande uit Nuschka van der Linden, Sylvia van Dyk en Dale
ie Noble. Met dynamische bewegingen gaven zU op de muziek van o.a. Aretha
Franklin en Wilson Pickett een dansshow ten beste, die zelfs de meest sceptische
toeschouwer gunstig stemde.
h
„We kwamen eigenlijk op het Idee
naar aanleiding van Hollywood a
go go, dat enige jaren terug weer
galoos populair was. Aanvankelijk
heetten we The Impulse, maar de
meesten dachten dat wy een beat-
groep waren. Dale zat eerst in
Edgar Rouser's Limited. Najaar
1967 kregen een paar van de meis
jes verkering en we vielen uiteen,
wy bleven toen over en besloten 'n
nieuwe groep op te richten. Jac
ques Senf is nu zo'n beetje onze
manager", aldus Sylvia, die zich
al spoedig ontpopte als de leid
ster van het danslustige trio.
„Soms is het wel eens gevaariyk
om iedereen maar te geloven. We
kregen eens van een meisje een
aanbieding om in Frankryk te
gaan dansen. Heel vaak kwam ze
langs om alles nog eens door te
nemen. Wy natuurlijk in de zeven
de hemel, want we zouden onge
veer zeshonderd gulden per op
treden krijgen. De uitzenddatum
werd echter steeds opnieuw uitge
steld. Toen we haar aan d'r ver
stand brachten, dat ze geen spel
letje moest blijven spelen hebben
we nooit meer iets van haar ge-
zy zyn echter niet by de pakken
neer gaan zitten, hebben nog har
der getraind en zyn nu dus te be
wonderen als „The tinsquare Dan-
Aniper twee weken zyn ze van de Nederlandse top-40 verdwenen met hun
successen „Magical Mystery Tour" en Hello Goodbye", of de produktieve
heren Beatles verschynen alweer met de volgende hit, die het volgens hun
grammofoonplatenmaatschappy nog verder zal brengen dan zyn voorgangers.
„Lady Madonna" is het geworden. Onlangs kwam de plaat op de markt en
was hy te zien en te beluisteren In het VARA-tienerprogramma „Fenklup".
De A-kant - „Lady Madonna" - beweegt zich op het terrein van de uitge
storven gewaande Rock and Roll. Het produkt van John Lennon en Paul
McCartney Is natuuriyk wel ln een volkomen nieuw jasje gestoken maar
geeft de aloude sfeer toch goed weer. Zou de Rock dan toch niet weg te
kr\jgen zyn?
De achterkant van de plaat is het eerste componlsten-sukseeje van George
Harrison, dat op de plaat verschynt. Hy zingt het ook zelf. Het Is sterk
Oosters getint, en doet ons door het suggereren van allerlei mysterie* den
ken aan de Yogi die de Beatles een tydje onder zyn - meditatie - hoede heeft
gehad. „The Inner Light" ïykt ons een waardige „compagnon" van de Ma
donna die een hit moet worden.
Je herinnert je natuuriyk „Judy in
Disguise" van John Fred and his
Playboy Band. Het was een enorme
hit. Na het succes van dit nummer
kon de heer J. Fred natuuriyk niet
achterbiyven by alle andere mensen
die een gooi naar de top doen. Hy
draalde dus niet en ging samen met
Andrew Bernard weer aan het werk
om een nieuwe troef uit te spelen. Het
werd een plaat met twee goede kan
ten die de vorige week op de markt
kwam. Als „Hey Hey Bunny" niet
bovenaan stond op de hoes hadden
we echt niet geweten wat nu de A-
kant en wat de B-kant is.
De twee zijden zyn twee tegenstel
lingen: „Hey Hey Bunny" leunt tegen
de Rock Roll aan de Beatles
ook al terwijl de achterkant
„No letter today" weer veel rustiger
is. Zoals gezegd: hoe je de plaat ook
draait, altijd heb je een A-kant boven.
De Shoes werken harder dan ooit i
hebben nog maar één wens: beker
worden in het buitenland. En dat b
gint er al aardig op te ïyken. Ze ha
den drie nummers voor hun nieuu
single die ervoor in aanmerking kw
men. De keuze viel in de eerste plaa
op .Farewell in the rain". Ze haddi
nu een nummer klaar dat ze
zalen konden brengen en zodoent
bekendheid geven.
The Shoes zyn niet gemakkeiyk
zichzelf. Ze willen met het beste
de dag komen waartoe ze in sta;
zijn omdat de toekomst daarvan
hangt. Voor hen tenminste. Zoals b
kend stonden de Shoes kortgelede
in de topvyftig, iets byzonders v
een Nederlandse groep. Ze gaan i
alleen naar Engeland. Er zijn -
vergevorderde voorbereidingen om
Parys op te treden, waarby ze teven
op de TV komen. Ook zal
Frankryk een plaat van de schoentje
worden uitgebracht.
Stereo-elpee op Marble Arch label:
Sounds of The Ivy Leage. Twee kan
ten met het koorachtige gezang van
de Ivies, met navrante stemmen en
die een wonderiyk passend geheel
vormen. Hun stijl is het best te ver-
geiyken met die van The Beach Boys,
maar is er beslist geen kopie van. Op
de eerste zyde zyn de beste nummers
„Tossing and turning", „Four and
twenty hours" en het allerbeste „Run
ning round in cyrcles". Vooral het
laatste nummer is similair aan de
Beach Boys-styi. Van side two is
„Funny how love can be" een uit
schieter. Ook het tweede
„My old Dutch", met zyn kerkkoor
achtige geluiden ls apart en heeft
grote styi. Dat het nummer van Bob
Dylan „Don't think twice, It's all-
right", apart werd gebracht door deze
groep is geen gelukkige keus te noe
men. Zeker, het nummer heeft wel
kwaliteiten zoals de groep het brengt,
maar de op te roepen sfeer blyft
achterwege. Om het maar helemaal
niet te vergeiyken van de vertolking
van Bob Dylan of John Lee Hooker.
„Make love" ls weer een goedmaker-
tje, zodat de plaat in zyn geheel de
moeite waard is om goed beluisterd
te worden.
De Tee Set heeft veel van haar popu
lariteit te danken aan de zanger,
Peter Tetteroo. Ook de nieuwe orga
nist zorgt voor een exlusleve sound.
Als we zijn uitgekeken op de origi
nele hoes hoewel niet fraai gete
kend, een beetje kinderkleurboek-
achtig, maar dat is niet essentieel
voor de plaat ganeme naar de
plaat zeivers luisteren. „I can only
see your face" is het eerste nummer.
Technisch goed, maar geen uitsprin
ger. Dat is het tweede nummer „Life's
but nothing", wel! De goeie komposi
tie van dit nummer is van Karmelk,
de man die wel meer op de elpee
heeft gewrocht en lang niet onver-
dienstelyk. De doedelzak doet het
goed in „Tea is famous". Jammer,
dat hy niet tijdens het hele nummer
is te horen.
Van de tweede kant is „Feeling down
folks" erg goed. Weer geldt het be
zwaar dat het Dylan-nummer niet ge
heel de sfeer benadert, maar het
moet gezegd worden dat het wel van
klasse is en zozeer zelfs dat Bob Dy
lan zich niet in zyn graf zou om
draaien ware hij dood en hoorde hij
dit nummer. Komplimenten dus!
Fig b. Zoek de zes voorwerpen
't Ongehoorzame
meisje
Er was eens een meisje, dat heel
dikwijls ongehoorzaam was. Ze heet
te Susan. Op een dag zei moeder:
„Susan ga eens een pond suiker en
twee paar veters halen."
„Daar heb ik helemaal geen zin in.
Ik ga veel liever spelen," zeurde Su-
„Goed, ga dan maar spelen, maar
dan mag jij zondag geen ijsje kopen."
zei moeder boos.
Nou dat vond Susan ook niet leuk,
dus ging ze toch maar op weg. Maar
onderweg kwam ze haar vriendinne
tjes tegen, die haar kwamen halen
om te spelen.
„Nee," zei Susan, „ik moet eerst
boodschappen doen."
De meisjes haalden haar over om
eerst te gaan spelen en het ging zo
fijn, dat ze haar boodschappen hele
maal vergat. Ze schrok toen ze de
torenklok hoorde slaan. Het was zes
uur. Gauw naar de winkel. Maar-
wat moest ze ook weer halen? O ja.
ze wist het weer: 2 pond suiker en
1 paar veters.
„Susan waarom kom je zo laat
thus en waar zijn de boodschappen?"
vroeg moeder.
Moeder keek de boodschappen na
en het was helemaal verkeerd. Ze
moest 1 pond suiker en 2 paar veters
halen. „Voor straf krijg je zondag
geen ijsje."
Nou dat was een erge straf voor
Susan. Voortaan deed ze de bood
schappen gelijk.
Wilma en Jeannet
Wilma en Jeannet zijn twee zusjes.
Wilma had voor haar verjaardag een
fiets gekregen en nu vroeg Jeannet
of ze er ook eens op mocht rijden.
Wilma gaf haar fiets niet graag, want
haar zusje kon 'nog niet zo goed fiet
sen. „Zal je er voorzichtig mee zijn?"
vroeg Wilma.
wandelde en dat zusje droeg een
Jeannet beloofde het en even latei-
reed ze vrolijk weg. Na een poosje
zag ze een jongen die met zijn zusje
prachtige pop. Die pop vond Jeannet
veel mooier dan de fiets en ze vroeg
aan de jongen: ..Zeg, willen we rui
len. jij de fiets en ik de pop?"
Nou dat vond de jongen goed, maat
toon ze thuis kwam zonder fiets was
Wilma verschrikkelijk kwaad. Dade
lijk gingen ze samen terug naar die
jongen en Wilma vroeg haar fiets
terug.
„Waarom?" vroeg de jongen.
„Ik heb hem voor mijn verjaardag
gehad."
Gelukkig gaf hij de fiets terug en
zijn zusje kreeg weer de pop.
Het varkentje
Zwartslipje
Er was een een varkentje, 't hette
Zwartstipje. Het was een ondeugend
varkentje. Luister maar:
Op een keer was het aan het wan
delen. Daar zag ze een lammetje dat
wat stond te eten. Zwartstipje dacht:
„Zet eet vast wat lekkers, ik ga haar
wegjagen". Hij ging rennend naar
haar toe en gaf haar ren zet. 't Lam
metje werd boos. ..Bé, bèè, bè. Kun
je niet uitkijken?". Maar Zwartstipje
hoorde het niet eens. hy was al druk
bezig met zijn papje. Het boze lam
metje ging naar moeder varken en
vertelde alles.
„Zwartstipje. wat heb Je nu toch
gedaan?"
Maar Zwartstipje dacht „wegwe
zen" en kroop onder het hek en ren
de de wei in. Daar at hy alles op
wat hy maar vond. ook verkeerde
planten Na een poosje kreeg hij buik-
pyn en viel neer in het gras De vol
gende morgen miste de boer Zwart
stipje. Hij zocht in de wei en vond
al gauw het kleine varkentje. De boer
zette hem weer in het hok by zyn
moeder. Ze was niet boos meer. maar
heel biy omdat ze Zwartstipje weer
terug had.
ito".
J''" 78EU-
iCMi,
h" 7.'beu-,
6 8-68 0
Geen wonder, dat de persfotograaf dit vreemde doelpunt wil fotograferen
de voetbalschoen vliegt door de lucht, terwyi de bal onbeweegiyk op het
veld ligt. Op de twee tekeningen is alles het zelfde, en toch ontbreken
er op de onderste tekening zes voorwerpen. Kun je ze vinden?
qaoqjaquq ap ut (odssjS
ap -9 :uu8ja>fuu ap g d° aadaj^s ap f :puoj3joo.\ ap do af;
-autaoiq ;aq ia;sao;o;oj ;aq do ;qan*;!iq ;aq Z :jaï»A ap i :3ujssoido
Monique v. d. Westen.
Als oma er niet was
„Nu krygen we wel wat hè moeder",
zegt Erika hijgend, „dat hebben we
wel verdiend".
„Waarom?" plaagt moeder.
„Nou, we lopen heen en weer, heb
ben alles netjes ingepakt en oma Is er
nog niet".
Toen ze dat gezegd had ging de bel.
Erika doet open.
..Dag
„Nee hoor. Ik ga gauw met de kin
deren op vakantie".
„Hoera!" riepen Erika en Loekie.
Ze gingen naar een vakantiehuisje,
maar de ruiten waren kapot. Toen
Erika wakker werd voelde ze een drup
pel op haar hoofd.
„ls het huis lek?" dacht ze
De wekker loopt af en Loekie is nu
ook wakker. Een poosje later gaan ze
samen boodschappen doen. Ze willen
het helemaal zelf vinden.
„O, myn veter ls los!" zegt Loekie
en ze zet haar mandje met brood op de
muur van een tuin. Ze maakt de veter
Top'. Een vlinder!
S. Ja Tip! Hy aaiat de vorst. Met Kerstmi* zag
ik «r *1 *en rondvliegen.
vast en ze lopen weer verder, maar het
brood vergaten ze.
„Waar is nu het brood?" vroeg oma.
O, dat staat nog op het muurtje!"
roepen ze verschrikt en samen hollen
ze terug. Gelukkig staat het mandje er
nog. Er is ln de buurt een fyn zwem
bad. Elke dag gaan ze zwemmen. Ze
krygen hier ook nieuwe vriendinnetjes.
Het werd een fyna vakantie met oma.
Fllda Bizonni:
Heb je ooit.
zegt Pietje Prik.
Wie is Pietje Prik? Pietje Prik is de
kleermaker van het dorpje Stlppe-
stap. Hij woont in de Naaldekoker-
straat. In het bos bij het dorpje staat
ook het huis van de reus. Om dat
huis is een grote tuin, waarin een
paar vogeltjes leven. De reus praat
wel eens met die vogels. Over een
paar weken ls de reus jarig en dan
wil hy een nieuw pak hebben. Hij
vraagt aan de vogeltjes: „Woont hier
ook in de buurt een kleermaker?"
De vogeltjes piepen van ja, ja, ja!
„Nou wys me dan de weg, dan
loop Ik jullie achterna". Dat deden
de vogels, maar één vogeltje vloog
alvast vooruit om Pietje Prik te waar
schuwen.
„Nee maar. dat kan toch niet!" riep
Pietje Prik, „de reus is veel te groot,
weet je wat ik doe? Ik doe de deur op
slot en zet voor het raam: niet thuis,
14 dagen vakantie".
Daar in de verte kwam de reus. Bom,
bom, bom klonken zyn voetstappen.
De kleermaker werd bang en haalde
gauw het bordje weg. Ook deed hy de
deur weer open. De reus stapte binnen.
„Wilt u mij de maat nemen?" vroeg
hy.
„Even een ladder halen hoor!" zei de
kleermaker. Ook de centimeter was te
kort. Hy knoopte er twee aan elkaar.
De kleermaker begon yverig te naaien
maar hy kon het niet alleen af. Het he
le dorp kwam helpen. Na twee weken
was het pak klaar en de reus kwam
het halen.
Bom. bom, bom dreunden de voet
stappen.
„Hier reus, hier is je pak!"
„Dank je wel", zei de reus en ging
terug naar zyn huis.
„Wel heb je ooit!" riep Pietje Prik,
„hu betaalt niet eens".
OPLOSSING
VORIGE OPGAVE
Bij de Batavieren bestond nog geen
krant, geen krantenjongen, geen brie
venbus, geen aardappelen, geen mes
en geen pijp.
Deze keer heeft Petra Vorst, Bach-
straat 21. Leiden het boek gewonnen.
Goede oplossingen kwamen nog bin
nen van Alex Senne, Leimuiden;
Theo Koek, Zoeterwoude; Imelde Ver-
sluys, Warmond: Anneke van Velzen,
Roelofarendsveen; Cora Smits, Ha-
zerswoude; Frank Witte, Leiden; Ani
ta Bierman, Noordwijk; Monique v. d.
Ing. Hoogmade; Trudy Straathof,
Loden.
Na 't vertrek van de politie voeren
ze dus weer rustig verder alsof er
niets gebeurd was. Gelukkig werden
ze wel snel uit hun benarde positie
achter in de machinekamer verlost.
Twee mannen kwamen hen ophalen;
de proppen werden uit hun mond ge
haald en de touwen aan hun voeten
losgemaakt. Nu werden ze naar een
kajuit gebracht die, alhoewel geblin
deerd, heel wat gerieflijker was dan
het ruim en de machinekamer. Nu
werden ze ook van hun boeien aan
hun handen verlost en konden zich
dus vrij bewegen. De deur van de
kajuist werd zorgvuldig afgesloten,
toen hun bewakers vertrokken. Na
een paar minuten zwaaide de deur
echter weer open en er kwamen een
aantal dampende schalen binnen. On
danks dat ze dus gevangen zaten
werden ze toch goed verzorgd. Om
dat iedereen wel honger had, vielen
ze direct aan en genoten van de
heerlijke maaltijd.
Toen ze klaar waren met eten
werd alles weer weggehaald en de
man die de spullen kwam halen 3
telde ze, dat ze zo in Keulen zouden
aankomen. Daar zou gewacht worden
tot het donker was en daarna z
men hen komen halen. Het was
middels al zeven uur geworden en
opeens realiseerden ze zich, dat
al meer dan tien uur onderweg war<
geweest. Nu ze wisten wat hen te
wachten stond waren ze heel wat
rustiger geworden, maar toch viel
die drie uur wachten hun heel erg
lang. Tenslotte was het dan zo
Drie gewapende mannen kwamen
binnen. Weer werden ze geboeid
weer kregen ze proppen in hun mond.
Daarna werden er vijf kisten s
gedragen. Nadat ze hierin netjes ge
deponeerd waren vertrok het hele
gezelschap dan, met onbekende be
stemming. De kisten werden op een
vrachtwagen geladen en deze reed
weg. De tocht duurde ongeveer
derhalf uur. Toen kwamen ze a
Midden in een groot bos stond een
prachtige villa, met getraliede i
sters.
W K
i met water gevulde fles.
Stoomlocomotief: Omwikkel twee houten klosjes met schuurpapier
en wryf deze in het goede ritme tegen elkaar.
Hoefgetrappel: Het eenvoudigste middel om dit geluid na te bootsen
is ritmisch met je vingertoppen op de tafel trommelen. Wanneer
Je paarden op een bodweggetje wilt hebben leg je een stukje vilt
op je tafel.
Kerkklokken: Dit geluid kun je het beste na bootsen door met een
■talen voorwerp tegen een hole buis te slaan. Dit biedt vooral voor
een bandrecorder met verschillende snelheden vele mogeiykhden.
Vissersboot: Zet de microfoon achter stofzuiger en klop ln de maat
met de vlakke hand tegen de luchtinlaat.