J Beatles Noordwijks dans-drietal SOUND OF THE IVY LEAGE The Unsquare Dancers JOHN FRED MAAKT TWEE A-KANTEN DRIE 'NIEUWE' VAN DE SHOES THE TEE SET: EXCLUSIEF Correspondentie de drie op vakantie SPELEN MET DE BANDRECORDER (2 ZATERDAG 23 MAART Tegeiykertyd met het optreden van de Engelse „Flowerpot-Men" maakten drie meisje* uit N'oordwyk hun dansdebuut In het Haagse „192". Het waren „The Uns- quare Dancers", bestaande uit Nuschka van der Linden, Sylvia van Dyk en Dale ie Noble. Met dynamische bewegingen gaven zU op de muziek van o.a. Aretha Franklin en Wilson Pickett een dansshow ten beste, die zelfs de meest sceptische toeschouwer gunstig stemde. h „We kwamen eigenlijk op het Idee naar aanleiding van Hollywood a go go, dat enige jaren terug weer galoos populair was. Aanvankelijk heetten we The Impulse, maar de meesten dachten dat wy een beat- groep waren. Dale zat eerst in Edgar Rouser's Limited. Najaar 1967 kregen een paar van de meis jes verkering en we vielen uiteen, wy bleven toen over en besloten 'n nieuwe groep op te richten. Jac ques Senf is nu zo'n beetje onze manager", aldus Sylvia, die zich al spoedig ontpopte als de leid ster van het danslustige trio. „Soms is het wel eens gevaariyk om iedereen maar te geloven. We kregen eens van een meisje een aanbieding om in Frankryk te gaan dansen. Heel vaak kwam ze langs om alles nog eens door te nemen. Wy natuurlijk in de zeven de hemel, want we zouden onge veer zeshonderd gulden per op treden krijgen. De uitzenddatum werd echter steeds opnieuw uitge steld. Toen we haar aan d'r ver stand brachten, dat ze geen spel letje moest blijven spelen hebben we nooit meer iets van haar ge- zy zyn echter niet by de pakken neer gaan zitten, hebben nog har der getraind en zyn nu dus te be wonderen als „The tinsquare Dan- Aniper twee weken zyn ze van de Nederlandse top-40 verdwenen met hun successen „Magical Mystery Tour" en Hello Goodbye", of de produktieve heren Beatles verschynen alweer met de volgende hit, die het volgens hun grammofoonplatenmaatschappy nog verder zal brengen dan zyn voorgangers. „Lady Madonna" is het geworden. Onlangs kwam de plaat op de markt en was hy te zien en te beluisteren In het VARA-tienerprogramma „Fenklup". De A-kant - „Lady Madonna" - beweegt zich op het terrein van de uitge storven gewaande Rock and Roll. Het produkt van John Lennon en Paul McCartney Is natuuriyk wel ln een volkomen nieuw jasje gestoken maar geeft de aloude sfeer toch goed weer. Zou de Rock dan toch niet weg te kr\jgen zyn? De achterkant van de plaat is het eerste componlsten-sukseeje van George Harrison, dat op de plaat verschynt. Hy zingt het ook zelf. Het Is sterk Oosters getint, en doet ons door het suggereren van allerlei mysterie* den ken aan de Yogi die de Beatles een tydje onder zyn - meditatie - hoede heeft gehad. „The Inner Light" ïykt ons een waardige „compagnon" van de Ma donna die een hit moet worden. Je herinnert je natuuriyk „Judy in Disguise" van John Fred and his Playboy Band. Het was een enorme hit. Na het succes van dit nummer kon de heer J. Fred natuuriyk niet achterbiyven by alle andere mensen die een gooi naar de top doen. Hy draalde dus niet en ging samen met Andrew Bernard weer aan het werk om een nieuwe troef uit te spelen. Het werd een plaat met twee goede kan ten die de vorige week op de markt kwam. Als „Hey Hey Bunny" niet bovenaan stond op de hoes hadden we echt niet geweten wat nu de A- kant en wat de B-kant is. De twee zijden zyn twee tegenstel lingen: „Hey Hey Bunny" leunt tegen de Rock Roll aan de Beatles ook al terwijl de achterkant „No letter today" weer veel rustiger is. Zoals gezegd: hoe je de plaat ook draait, altijd heb je een A-kant boven. De Shoes werken harder dan ooit i hebben nog maar één wens: beker worden in het buitenland. En dat b gint er al aardig op te ïyken. Ze ha den drie nummers voor hun nieuu single die ervoor in aanmerking kw men. De keuze viel in de eerste plaa op .Farewell in the rain". Ze haddi nu een nummer klaar dat ze zalen konden brengen en zodoent bekendheid geven. The Shoes zyn niet gemakkeiyk zichzelf. Ze willen met het beste de dag komen waartoe ze in sta; zijn omdat de toekomst daarvan hangt. Voor hen tenminste. Zoals b kend stonden de Shoes kortgelede in de topvyftig, iets byzonders v een Nederlandse groep. Ze gaan i alleen naar Engeland. Er zijn - vergevorderde voorbereidingen om Parys op te treden, waarby ze teven op de TV komen. Ook zal Frankryk een plaat van de schoentje worden uitgebracht. Stereo-elpee op Marble Arch label: Sounds of The Ivy Leage. Twee kan ten met het koorachtige gezang van de Ivies, met navrante stemmen en die een wonderiyk passend geheel vormen. Hun stijl is het best te ver- geiyken met die van The Beach Boys, maar is er beslist geen kopie van. Op de eerste zyde zyn de beste nummers „Tossing and turning", „Four and twenty hours" en het allerbeste „Run ning round in cyrcles". Vooral het laatste nummer is similair aan de Beach Boys-styi. Van side two is „Funny how love can be" een uit schieter. Ook het tweede „My old Dutch", met zyn kerkkoor achtige geluiden ls apart en heeft grote styi. Dat het nummer van Bob Dylan „Don't think twice, It's all- right", apart werd gebracht door deze groep is geen gelukkige keus te noe men. Zeker, het nummer heeft wel kwaliteiten zoals de groep het brengt, maar de op te roepen sfeer blyft achterwege. Om het maar helemaal niet te vergeiyken van de vertolking van Bob Dylan of John Lee Hooker. „Make love" ls weer een goedmaker- tje, zodat de plaat in zyn geheel de moeite waard is om goed beluisterd te worden. De Tee Set heeft veel van haar popu lariteit te danken aan de zanger, Peter Tetteroo. Ook de nieuwe orga nist zorgt voor een exlusleve sound. Als we zijn uitgekeken op de origi nele hoes hoewel niet fraai gete kend, een beetje kinderkleurboek- achtig, maar dat is niet essentieel voor de plaat ganeme naar de plaat zeivers luisteren. „I can only see your face" is het eerste nummer. Technisch goed, maar geen uitsprin ger. Dat is het tweede nummer „Life's but nothing", wel! De goeie komposi tie van dit nummer is van Karmelk, de man die wel meer op de elpee heeft gewrocht en lang niet onver- dienstelyk. De doedelzak doet het goed in „Tea is famous". Jammer, dat hy niet tijdens het hele nummer is te horen. Van de tweede kant is „Feeling down folks" erg goed. Weer geldt het be zwaar dat het Dylan-nummer niet ge heel de sfeer benadert, maar het moet gezegd worden dat het wel van klasse is en zozeer zelfs dat Bob Dy lan zich niet in zyn graf zou om draaien ware hij dood en hoorde hij dit nummer. Komplimenten dus! Fig b. Zoek de zes voorwerpen 't Ongehoorzame meisje Er was eens een meisje, dat heel dikwijls ongehoorzaam was. Ze heet te Susan. Op een dag zei moeder: „Susan ga eens een pond suiker en twee paar veters halen." „Daar heb ik helemaal geen zin in. Ik ga veel liever spelen," zeurde Su- „Goed, ga dan maar spelen, maar dan mag jij zondag geen ijsje kopen." zei moeder boos. Nou dat vond Susan ook niet leuk, dus ging ze toch maar op weg. Maar onderweg kwam ze haar vriendinne tjes tegen, die haar kwamen halen om te spelen. „Nee," zei Susan, „ik moet eerst boodschappen doen." De meisjes haalden haar over om eerst te gaan spelen en het ging zo fijn, dat ze haar boodschappen hele maal vergat. Ze schrok toen ze de torenklok hoorde slaan. Het was zes uur. Gauw naar de winkel. Maar- wat moest ze ook weer halen? O ja. ze wist het weer: 2 pond suiker en 1 paar veters. „Susan waarom kom je zo laat thus en waar zijn de boodschappen?" vroeg moeder. Moeder keek de boodschappen na en het was helemaal verkeerd. Ze moest 1 pond suiker en 2 paar veters halen. „Voor straf krijg je zondag geen ijsje." Nou dat was een erge straf voor Susan. Voortaan deed ze de bood schappen gelijk. Wilma en Jeannet Wilma en Jeannet zijn twee zusjes. Wilma had voor haar verjaardag een fiets gekregen en nu vroeg Jeannet of ze er ook eens op mocht rijden. Wilma gaf haar fiets niet graag, want haar zusje kon 'nog niet zo goed fiet sen. „Zal je er voorzichtig mee zijn?" vroeg Wilma. wandelde en dat zusje droeg een Jeannet beloofde het en even latei- reed ze vrolijk weg. Na een poosje zag ze een jongen die met zijn zusje prachtige pop. Die pop vond Jeannet veel mooier dan de fiets en ze vroeg aan de jongen: ..Zeg, willen we rui len. jij de fiets en ik de pop?" Nou dat vond de jongen goed, maat toon ze thuis kwam zonder fiets was Wilma verschrikkelijk kwaad. Dade lijk gingen ze samen terug naar die jongen en Wilma vroeg haar fiets terug. „Waarom?" vroeg de jongen. „Ik heb hem voor mijn verjaardag gehad." Gelukkig gaf hij de fiets terug en zijn zusje kreeg weer de pop. Het varkentje Zwartslipje Er was een een varkentje, 't hette Zwartstipje. Het was een ondeugend varkentje. Luister maar: Op een keer was het aan het wan delen. Daar zag ze een lammetje dat wat stond te eten. Zwartstipje dacht: „Zet eet vast wat lekkers, ik ga haar wegjagen". Hij ging rennend naar haar toe en gaf haar ren zet. 't Lam metje werd boos. ..Bé, bèè, bè. Kun je niet uitkijken?". Maar Zwartstipje hoorde het niet eens. hy was al druk bezig met zijn papje. Het boze lam metje ging naar moeder varken en vertelde alles. „Zwartstipje. wat heb Je nu toch gedaan?" Maar Zwartstipje dacht „wegwe zen" en kroop onder het hek en ren de de wei in. Daar at hy alles op wat hy maar vond. ook verkeerde planten Na een poosje kreeg hij buik- pyn en viel neer in het gras De vol gende morgen miste de boer Zwart stipje. Hij zocht in de wei en vond al gauw het kleine varkentje. De boer zette hem weer in het hok by zyn moeder. Ze was niet boos meer. maar heel biy omdat ze Zwartstipje weer terug had. ito". J''" 78EU- iCMi, h" 7.'beu-, 6 8-68 0 Geen wonder, dat de persfotograaf dit vreemde doelpunt wil fotograferen de voetbalschoen vliegt door de lucht, terwyi de bal onbeweegiyk op het veld ligt. Op de twee tekeningen is alles het zelfde, en toch ontbreken er op de onderste tekening zes voorwerpen. Kun je ze vinden? qaoqjaquq ap ut (odssjS ap -9 :uu8ja>fuu ap g d° aadaj^s ap f :puoj3joo.\ ap do af; -autaoiq ;aq ia;sao;o;oj ;aq do ;qan*;!iq ;aq Z :jaï»A ap i :3ujssoido Monique v. d. Westen. Als oma er niet was „Nu krygen we wel wat hè moeder", zegt Erika hijgend, „dat hebben we wel verdiend". „Waarom?" plaagt moeder. „Nou, we lopen heen en weer, heb ben alles netjes ingepakt en oma Is er nog niet". Toen ze dat gezegd had ging de bel. Erika doet open. ..Dag „Nee hoor. Ik ga gauw met de kin deren op vakantie". „Hoera!" riepen Erika en Loekie. Ze gingen naar een vakantiehuisje, maar de ruiten waren kapot. Toen Erika wakker werd voelde ze een drup pel op haar hoofd. „ls het huis lek?" dacht ze De wekker loopt af en Loekie is nu ook wakker. Een poosje later gaan ze samen boodschappen doen. Ze willen het helemaal zelf vinden. „O, myn veter ls los!" zegt Loekie en ze zet haar mandje met brood op de muur van een tuin. Ze maakt de veter Top'. Een vlinder! S. Ja Tip! Hy aaiat de vorst. Met Kerstmi* zag ik «r *1 *en rondvliegen. vast en ze lopen weer verder, maar het brood vergaten ze. „Waar is nu het brood?" vroeg oma. O, dat staat nog op het muurtje!" roepen ze verschrikt en samen hollen ze terug. Gelukkig staat het mandje er nog. Er is ln de buurt een fyn zwem bad. Elke dag gaan ze zwemmen. Ze krygen hier ook nieuwe vriendinnetjes. Het werd een fyna vakantie met oma. Fllda Bizonni: Heb je ooit. zegt Pietje Prik. Wie is Pietje Prik? Pietje Prik is de kleermaker van het dorpje Stlppe- stap. Hij woont in de Naaldekoker- straat. In het bos bij het dorpje staat ook het huis van de reus. Om dat huis is een grote tuin, waarin een paar vogeltjes leven. De reus praat wel eens met die vogels. Over een paar weken ls de reus jarig en dan wil hy een nieuw pak hebben. Hij vraagt aan de vogeltjes: „Woont hier ook in de buurt een kleermaker?" De vogeltjes piepen van ja, ja, ja! „Nou wys me dan de weg, dan loop Ik jullie achterna". Dat deden de vogels, maar één vogeltje vloog alvast vooruit om Pietje Prik te waar schuwen. „Nee maar. dat kan toch niet!" riep Pietje Prik, „de reus is veel te groot, weet je wat ik doe? Ik doe de deur op slot en zet voor het raam: niet thuis, 14 dagen vakantie". Daar in de verte kwam de reus. Bom, bom, bom klonken zyn voetstappen. De kleermaker werd bang en haalde gauw het bordje weg. Ook deed hy de deur weer open. De reus stapte binnen. „Wilt u mij de maat nemen?" vroeg hy. „Even een ladder halen hoor!" zei de kleermaker. Ook de centimeter was te kort. Hy knoopte er twee aan elkaar. De kleermaker begon yverig te naaien maar hy kon het niet alleen af. Het he le dorp kwam helpen. Na twee weken was het pak klaar en de reus kwam het halen. Bom. bom, bom dreunden de voet stappen. „Hier reus, hier is je pak!" „Dank je wel", zei de reus en ging terug naar zyn huis. „Wel heb je ooit!" riep Pietje Prik, „hu betaalt niet eens". OPLOSSING VORIGE OPGAVE Bij de Batavieren bestond nog geen krant, geen krantenjongen, geen brie venbus, geen aardappelen, geen mes en geen pijp. Deze keer heeft Petra Vorst, Bach- straat 21. Leiden het boek gewonnen. Goede oplossingen kwamen nog bin nen van Alex Senne, Leimuiden; Theo Koek, Zoeterwoude; Imelde Ver- sluys, Warmond: Anneke van Velzen, Roelofarendsveen; Cora Smits, Ha- zerswoude; Frank Witte, Leiden; Ani ta Bierman, Noordwijk; Monique v. d. Ing. Hoogmade; Trudy Straathof, Loden. Na 't vertrek van de politie voeren ze dus weer rustig verder alsof er niets gebeurd was. Gelukkig werden ze wel snel uit hun benarde positie achter in de machinekamer verlost. Twee mannen kwamen hen ophalen; de proppen werden uit hun mond ge haald en de touwen aan hun voeten losgemaakt. Nu werden ze naar een kajuit gebracht die, alhoewel geblin deerd, heel wat gerieflijker was dan het ruim en de machinekamer. Nu werden ze ook van hun boeien aan hun handen verlost en konden zich dus vrij bewegen. De deur van de kajuist werd zorgvuldig afgesloten, toen hun bewakers vertrokken. Na een paar minuten zwaaide de deur echter weer open en er kwamen een aantal dampende schalen binnen. On danks dat ze dus gevangen zaten werden ze toch goed verzorgd. Om dat iedereen wel honger had, vielen ze direct aan en genoten van de heerlijke maaltijd. Toen ze klaar waren met eten werd alles weer weggehaald en de man die de spullen kwam halen 3 telde ze, dat ze zo in Keulen zouden aankomen. Daar zou gewacht worden tot het donker was en daarna z men hen komen halen. Het was middels al zeven uur geworden en opeens realiseerden ze zich, dat al meer dan tien uur onderweg war< geweest. Nu ze wisten wat hen te wachten stond waren ze heel wat rustiger geworden, maar toch viel die drie uur wachten hun heel erg lang. Tenslotte was het dan zo Drie gewapende mannen kwamen binnen. Weer werden ze geboeid weer kregen ze proppen in hun mond. Daarna werden er vijf kisten s gedragen. Nadat ze hierin netjes ge deponeerd waren vertrok het hele gezelschap dan, met onbekende be stemming. De kisten werden op een vrachtwagen geladen en deze reed weg. De tocht duurde ongeveer derhalf uur. Toen kwamen ze a Midden in een groot bos stond een prachtige villa, met getraliede i sters. W K i met water gevulde fles. Stoomlocomotief: Omwikkel twee houten klosjes met schuurpapier en wryf deze in het goede ritme tegen elkaar. Hoefgetrappel: Het eenvoudigste middel om dit geluid na te bootsen is ritmisch met je vingertoppen op de tafel trommelen. Wanneer Je paarden op een bodweggetje wilt hebben leg je een stukje vilt op je tafel. Kerkklokken: Dit geluid kun je het beste na bootsen door met een ■talen voorwerp tegen een hole buis te slaan. Dit biedt vooral voor een bandrecorder met verschillende snelheden vele mogeiykhden. Vissersboot: Zet de microfoon achter stofzuiger en klop ln de maat met de vlakke hand tegen de luchtinlaat.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 10