Broekman:Trainer krijgt altijd schuld' I
1 SCHAATSERS HEBBEN TEGENWOORDIG ALLES MËË1
Beograd maakte reis
niet geheel vergeefs
SCHOLTE:
„WINNEN ENIG BELANGRIJKE
Dames grommend te mokken
over verlies van het brons
VERKERK
ENIGE DIE
KANS
MAAKT
HIJS-DOELMAN
MOEST ALLEEN
VUILTJE UIT
00G HALEN
Geen zorgen
meer over
moyenne
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1988
„MAAR WE
KOMEN OOK
NOG WEL..:'
(Van onze sportredacteur
Herman van Bergem)
GRENOBLE De Russische
schaatscoach deed vergeefse
moeite om zijn pupil Loedmil-
la Utova op de schouders te
nemen. H(j kwam niet verder
dan wat moeizaam zeulen in
zjjn armen. Vrijwel onbekend
in de Internationale schaats
wereld en pas Russisch kam
pioene geworden ze kan ook
op de 1000 m best mee
greep Loedmilla Titova in de
eerste de beste schaatswed
strijd voor het olympische
toernooi het goud op de 500 111
dames. De kleine Nederlandse
kolonie heeft even een stille
hoop gehad dat er voor Elly
v. d. Brom brons, misschien
zelfs zilver in zou zitten.
Maar nadat het drietal Ame
rikaanse meisjes de schaatsen
kon afbinden waren zt) alle
drie vóór de Nederlandse ge
komen. Eensgezind met een
zelfde tijd van 46.3 seconde.
Twee teleurstellingen ln dat
eerste optreden, de eerste voor
Elly v. d. Brom die na haar
vijfde rit nog tweede stond
achter de Amerikaanse Mary
Meyers, de tweede voor we
reldrecordhoudster Tatiana Si-
dorova die door de Finse Kai-
ja Mustonen naar een duide
lijke nederlaag werd gereden.
Weliswaar maakte de Russin
een acceptabele tijd, maar ze
wist dat er voor haar geen
medaille behoefde te worden
gereserveerd.
De veertien ritten begonnen
met een drama. De kleine Ja
panse Sachiko Saïto kwam in
de eerste rit tegen de Zweed
se Christina Lindblom ten val.
Zij gleed onderuit in de bocht
en vloog tegen de balustrade
aan waar ze bleef liggen .Er
moest een brandcard aan te
pas komen om haar naar de
kleedkamer te vervoeren. De
balustrade was totaal onbe
schermd. Er waren wel balen
stro, keurig verpakt, in plas
tic maar die lagen buiten de
baan. Aan de andere kant
van de omheining.
Henny Roos, het Nederlandse
bestuurslid van de Internatio
nal Skating Union, gaf op
dracht de balen tegen de ba
lustrade te leggen. Dat ge
beurde, maar alleen in de
bocht waar alle eventuele as
piraties van de kleine Japan
se onderuit waren gegaan. As
piraties die ook Nederland
nog koesterde. Er waren drie
rijdsters ingezet Stlen Kai
ser, Willy Burgmeyer en Elly
v. d Brom maar men was
er terdege van overtuigd, dat
alleen de laatste voldoende
sprintcapaciteiten bezit. Dat
toonde ze dan ook ln de vier
de rit nadat de Amerikaanse
Mary Meyers in de tweede rit
de leiding had genomen met
46.3 seconde. Elly v. d. Brom
kwam tegen de Duitse Evi
Sappi tot 46.7 en de tweede
plaats.
Naast coach Piet Zwanenburg,
die ln een onbewaakt ogenblik
gezegd moet hebben dat hij
er wel mee wil ophouden na
deze spelen wat hij overi
gens al twee jaar beweert
maar er nu blijkbaar al zo
veel spijt over heeft dat hij
er geen woord meer aan wil
wijden en hogere figuren als
de heer Paulen van het
N.O.C. laat de hoorn op de
haak smijten als er om infor
maties wordt gevraagd, naast
die Piet Zwanenburg trok de
19-jarige scholiere Elly v. d.
Brom wat, witter weg toen
vier minuten'' later de Russi
sche atoombom Loedmilla Ti
tova er 46.1 uit perste en een
rit later de Amerikaanse Dia
ne Holum tot 46.3 kwam.
Daarmee Stien Kaiser ver
achter zich latend. Eerst had
Elly v. d. Brom het zilver zien
wegsmelten, daarna gleed ook
nog het brons uit haar
handen.
Ze werd zelfs geen vierde,
want in de laatste rit kwam
de lange tijd door een bles
sure geplaagde Amerikaanse
Jennifer Fish eveneens tot
46.3. Dat gaf een heel gedrang
op het erepodium waar Tito
va het goud en de drie Ame-
rikaansen ieder een zilveren
plak in ontvangst konden ne
men. De Amerikaanse coach
Ken Henry knikte veelbeteke
nend: „Ik heb het nog ge
zegd. tenminste vier medail
les". Hij heeft er al met één
klap drie gevangen.
Grommend stond het Neder -
Op de 500 meter dames
boekten de Amerikaanse
meisjes succes. Jennifer Fish,
Dianne Holum en Mary
Meyers veroverden met de
zelfde tijd gezamenlijk het
olympisch zilver.
landse contingent, met Piet
Zwanenburg aan het hoofd,
te mokken over het verlies
van het brons, dat even zo
zeker leek. In de middaguren
hebben ze er extra aan ge
trokken tijdens de training.
„We komen ook nog wel",
riepen de dames vrijwel ln
koor. .En daarmee kon Ken
Henry het volledig eens zijn. 1
Op Mary Meyers op de 1000 m
na heeft hij niet veel meer.
Maar die Rus wil ook nog wel
eens proberen of hij toch niet
een ander op zijn schouders
kan hijsen, een die wat lich
ter is dan Titova
MHHHHHHaHMMiI
(Van o
e sportredacteur Herman van Bergem)
GRENOBLE Training op de schaats
baan van Grenoble. Achter een kleine
rijder schaatst als een reuzeschaduw
een grote stevige man. Dat is Kees
Broekman, de schaatser met de lange
carrière. In 1947 werd hij internatio
naal en na de Spelen in 1960 hield hij ermee op. In die
tijd had hij op de Olympische Winterspelen in Sankt
Moritz 1948, Oslo 1952, Misurina 1956 en Squaw Valley
1960 gereden. In de ploegen waarvan Broekman deel
uitmaakte, zaten successievelijk rijders als Huiskes,
Langedijk, De Koning, Maarse, zijn befaamde West-
landse streekgenoot Van der Voort, Van 't Oever, De
Graaff, Van der Grift, Pesman, om een greep te doen.
Kees Broekmans erelijst vermeldt onder andere een
tweede plaats in het wereldkampioenschap 1949 in
Oslo, tweede in de Europese titelstrijd 1952 in Oester-
sond en Europees kampioen in 1953 in Hamar. Thans
is hij trainer van de Italiaanse schaatsploeg en daarmee
is hij in Grenoble. Met vier man: De Riva, Locatelli,
Gloder en Gillarduzzi. Drie maanden per jaar trekt
Broekman, die in Noorwegen is gaan wonen, want hij
heeft aan dat land zijn hart verpand, naar Italië voor
de training van de heren.
In Madonna il Campiglo heeft Broek
man de Noren zien rijden, de Nederlan-
landers en vele anderen. En in de kleed
kamer van de Italiaanse ploeg zegt hij, na
de training, waarin hij als een jager op
groot wild achter zijn schaatsers rijdt en
ze opzweept: „Ik zie het zo. hoewel ik er
natuurlijk niet meer middenin zit, dat
Kees Verkerk nog levensgevaarlijk is. Hij
is de enige die een kans heeft om in
Grenoble een medaille te winnen. Wat
zeg ik, hij is goed voor drie plakken, op
de 1500, de'5000 en de 10.000 m. Neem
van mij aan, wie denkt dat hij is afge
schreven, zit goed fout. Kees heeft vol
gens mij bewust naar deze spelen en het
wereldkampioenschap in Gothenburg toe
gewerkt. Ik ben ervan overtuigd dat hij
een hele goeie gooi maakt".
Dat is krasse taal van Kees Broekman,
die zich met damesschaatsen niet inlaat
omdat hij zelf geen meisjes heeft om te
laten deelnemen. Die vier heren, met
wie hij in Grenoble is, zijn eigenlijk
toevalstreffers. „Er is in Italië geen
jeugd die schaatst. Als er dus eens een
naar voren komt, is dat toevallig. We
hebben in Italië kunstijsbanen in grote
steden nodig. Talent is er genoeg, dat
wel, maar er is geen mogelijkheid om
het te ontplooien. Ze zitten in Nederland
wat dat betreft veel beter."
„En dan vraag je je toch nog af hoe
het komt dat het Europees kampioen-
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG HIJS HOKIJBeograd, bedoeld als sportieve krachtmeting tussen
de nationale ijshockeykampioenen van Nederland en Joego-Slavië, werd de wed
strijd van de wijd uiteenlopende contrasten. Sportief was het alleszins, maar een
krachtmeting is het geenszins geworden, daarvoor was Beograd te zwak en HIJS
te sterk. De negen treffers, die reeds in de eerste periode als vervaarlijke projec
tielen achter de als tegen een bierkaai vechtende Jocgo-Slavische doelman Milan
Sutovic sloegen, kunnen dit niet beter illustreren. Het werd tenslotte een zege van
15—3 voor de Hagenaars.
Na vijf minuten reeds was al duidelijk
dat de titel „Joego-Slavisch kampioen"
echt niet hoog behoefde te worden aan
geslagen. De heren hadden stuk voor
stuk wel prachtig mooie namen, wisten
ook hoe zij hun stick moesten vast
houden, maar faalden in het gebruik
daarvan. Er was slechts één Joego-Slaaf
die de HOKIJ-wals wellicht op een af
stand had kunnen houden, maar juist die
onontbeerlijke steunpilaar vertoefde in
Grenoble. Uiteraard heeft Beograd ge
tracht aan zijn sportieve en ook con
tractuele verplichtingen te voldoen. Dat
echter lukte pas in de laatste periode
bij de gratie van HIJS, dat al free
wheelend, de laatste formaliteiten ver-
HIJS HOKIJ heeft de wedstrijd echter
toch zo serieus mogeljjk gespeeld. Het
strafte de ontelbare fouten genadeloos
af, legde de tegenstander een tempo op,
dat van de kleine Joego-Slaven te veel
gevraagd was en schoten en com
bineerden naar hartelust. Het werd een
soort generale repetitie voor sterkere
opponenten, met glansrollen voor Rudl
Bakker. Ronny Naud en Ernie Sever.
Het preludium duurde de volle twintig
minuten. De Beograddefensle was als een
weke djjk, die elk moment onder het
geweld van een tyfoon zou kunnen be
zwijken. Die tyfoon was Ronny Naud,
die kwistig met vele fraaie passes
strooide, zijn stick hanteerde als een
auteur zijn schrijfmachine en in coöpe
ratie met zijn voorhoede de Joego
slavische doelmannen tot wanhoop
bracht. In vier minuten flapte het
lampje achter Sutovic evenzovele keren
op en dat was voor de arme Sutovic de
tijd om te gaan, hfl moest plaatsmaken
voor Yelimir Hison. die alleen even
gelegenheid werd gegund te acclima
tiseren. Toen draaiden Ronny Naud en
Rudi Bakker ook hem dol. Negen tegen
nul werd het aan het einde van die
eerste periode. Drie treffers van Ronny
Naud, twee van Rudi Bakker, twee van
Mike McLellan, die gisteravond weer
helemaal hersteld was van z'n schouder
blessure, één van Pat Baldwin en één
van Ernie Sever. HIJS-doelman John
Dave Fischer kwam slechts eenmaal in
actie en dat was om een vuiltje uit zijn
oog te halen.
Het intermezzo was een perfecte de
monstratie van: „Hoe-speel-ik-ijshockey"
met Beograd als weinig leergierige
pupil. Het weigerde gewoon hardnekkig
zich bloot te geven aan het van jjver
blakende HOKIJ-team; deed het dat wel,
dan vielen er klappen. HIJS moest dus
een ander wapen zien te vinden om zjjn
achttienhonderd fans tenminste nog wat
doelpunten te laten zien. Dat wapen be
vond zich weer in de handen van Ronny
Naud en Rudi Bakker en het droeg
„solo" als naam. Pat Baldwin en Mike
McLellan profiteerden er ieder eenmaal
van en dat waren er al twaalf. Toen
kwam er even een gedenkwaardig mo
ment. Dragoljub JoksimovlC scoorde en
dat was voor eenieder aanleiding zich
van de houten zetels te verheffen en
het Joego-Slavischc „wonderkind" een
staande ovatie te schenken, hetwelk hjj
met een minzaam knikje accepteerde.
De finale werd een onderling gevecht
tussen enkele HIJS-spelers, die elkaar
de eer van nog meer doelpunten be
twistten. Het maakte dat Beograd nog
meer wankelde dan het reeds deed. Nog
driemaal profiteerden Leo van Djjk en
Rudi Bakker van het voorbereidende
werk van Ronny Naud en men vond het
toen genoeg. Het slotwoord (153) was
aan Beograd opdat het niet het gevoel
kreeg de verre reis per bus voor niets
gemaakt te hebben.
Weer zege volleydames
DEN BOSCH Het Nederlands dames-
volleybalteam heeft gisteravond met 3—2
van Brazilië gewonnen. De setstanden
waren 15—6. 1315. 1315. 1511 en
155. Woensdagavond had Nederland in
Rotterdam a! met 30 (159. 154.
15—10) van de Braziliaanse dames ge-
De Russen Ludmilla Titova was
volkomen leeggereden na haar rit
op de 500 m. Haar tijd betekende
een gouden plak.
niet, toen werd De Graaff naar voren
geschoven. Ja, noem het zo maar. Kijk
eens, als je onder dergelijke omstandig
heden moet beginnen, is het al moeilijk
werken
„Enfin, hij nam die job en nu is het
altijd zo, dat de trainer de schuld krijgt
als het minder goed gaat. Bij het schaat
sen is dat net zo goed als bij voorbeeld
bij het voetballen. Maur Wlm de Graaff
heeft niet alleen de fouten gemaakt.
Huiskes was een hele goeie vent voor de
Jongens. Hij bracht hen aan de top en
dat werkte nog even door toen De Graaff
trainer werd. De successen bleven dus.
De Graaff had immers Verkerk en
Schenk. En nu gaat het wat minder. Dat
komt door een combinatie van factoren,
de mentale instelling van de schaatsers
ten opzichte van De Graaff is niet ge
heel juist.
Dan is er nog de bond die de trainer
ir.oet steunen en dat gebeurt te weinig of
misschien wel helemaal niet. Het ont
breekt doodgewoon aan steun van de
bond aan de trainer. Daar komt nog bij
dat Huiskes de jongens kon opjutten en
Nederlands kampioen worden, een dat wist De Graaff niet zo. Kijk eens, ik
landenwedstrijd winnen en in het Euro- j ben hele goeie vrienden met de jongens,
pese toernooi eerste worden. Zoals ze in maar ze moeten respect hebben. Als ik
Italië in een Olympisch jaar kiezen voor zeg dat ze zeven rondjes hard moeten
de Spelen en de rest luien waaien, zogaan en er zou er een na zes ronden
heeft Kees volgens mij ook gekozen. Ik van de baan stappen, dan schop ik hem
geloof dat ze hier erg voor hem moeten er weer even hard op. Zo moet Je dat
uitkijken". i doen, maar dat kan niet iedereen op-
brengen. Het is doodzonde wat er nu
„Die Jongens hebben tegenwoordig gebeurt, omdat er zulk voortreffelijk ma-
bovendicn alles mee- Toen ik reed moest ter la al is",
je zelf maar zien hoe Je er kwam. tegen- I
woordig krijgen se een briefje en dan (j}een plaats
gaan se. Ik ben van mening dat w(| I 1
vroeger technisch, let wel technisch, be- Het is intussen weer zacht gaan drup
ter waren. Er sjjn nu met die voorbe- pelen Kees Broekman kijkt naar do
reiding en de begeleiding of hoe ze dat lucht. Dan komt het er ineens uit: „Dit
mogen noemen. Jongens die technisch is toch geen stad om winterspelen te hou
den. Elk uur heb je ander weer, ga dan
maar eens schaatswedstrijden houden.
Maar Ja, de Fransen vonden de openings
ceremonie mooi en Killy wint nog een
paar skinummers en dun vinden ze het
allang goed.
Trouwens, wat is er nou voor sfeer in
deze stad. Wat vlaggen en wimpels, maar
de spelen moeten er toch zeker van alle
kanten uitbarsten. Ik hoop van harte dat
schap ln Oslo min of meer een desillusie
werd. Je kunt natuurlijk net zo goed
vragen hoe het komt dat de Russen zo
hard gingen, maar het ging toch in De
venter met de landenwedstrijd Neder
land-Noorwegen al niet meer zo goed
met de Nederlanders? Maar wat willen
ze nou? Kees Verkerk staat twee jaar
aan de top. Dan kan hij ook niet nog
Niet alleen
Praten met een schaatstraincr leidt
onwillekeurig tot het onderwerp ira.uen.
Daarover heeft Kees Broekman ook zjjn
mening. En die mag hij hebben met zijn
staat van diensten en zijn nog steeds _mn„
«cUeve deelnemen een de vootbereldini i a'i'l'e.'j'oïd'"gaai 'iam'op dé
ven echeeUevenemen en van deelnemer,, i „ak ontu.rroepel,Jk dlcht. F.n ie rillen
a ent Hülskes, hi) ken. De Greelf. nog met wed.tr,)den die moeien
omdat hi, met belden Nederland vele worden eflela.t. Nee. voor ruik een eve-
T. rf.' "Ml nement al. Olympleche Wlnterepelen la
wil ronduit praten. Slink* politiek la het «ht Het val, me
Rees Broekman vreemd. d.t er toch nog al wat men,en naar hr,
ST"W Vi"' schaatsen komen kijken
ley 1960, dat was toen niet zo best, want
Ik wa, p„s ziek «ew.e.1 B,J hel af.chrid j Kunrl,„ Week Kre» Ver
kreeg ik van de schaatsbond een chrono- kcrk l„ artle rlrn. Want die dort torh
me ei en van het N.O.C. een medaille, goo| daarvan ben Ik over-
die Fanny Blankers en Sjoukje Dijkstra tu|_d
ook hebben. Wel, toen Huiskes door
omstandigheden die iedereen wel weet.
ermee ophield, hebben ze mij gevraagd 200e V3I1 Kamerbeek
Dat kwam zo, bij het afscheid had ik DEN HAAO De Luakkwartterapeler
gezegd ...Als jullie me nodig hebt, sta ik Breunus Kamerbeek speelt morgen zijn
klaar" Maar toen ze het vroegen had lk j 200ste officiële wedstrijd voor zijn club.
al een verbintenis ln Italië, waar ik Voor de aanvang van de thuiswedstrijd
sinds Innsbruck 1964 train. Ik kon dus I tegen RFC za! hij worden gehuldigd
(Van onze biljartmedewerker
GEEL ..Nu hoef ik mU over mUn moyenne
geen zorgen meer te maken. Winnen is van dit
moment al het enige voorname, hoeveel beurten ik
er ook voor nodig heb", aldus Henk Scholte na
een verrassende remise lussen Hans Vultink en
José Galvez, waardoor zijn grootste concurrenten
op drie punten afstand van de leider in het Euro
pees kampioenschap 47 2 kwamen. Scholte kon
met recht zo apreken. De zege in de openings-
partU op Vultink had hem immers nog lang niet
uit de zorgen geholpen, vooral niet omdat Vultink
steeds beter was gaan spelen en na gistermiddag
dank zü een serie van 400 in. zijn tweede beurt
tegen Stenzel. in moyenne ver boven de Brabander
was uitgestegen: Vultink 73,85Scholte 61.53.
spel van Scholte beïnvloed. Nu was hij van deze
zorg bevrijd. De Belg Van den Branden immers
bleef wel met een verliespartij onmiddellijk vol
gen, maar diens gemiddelde (26,31 na vier par
tijen) kon Scholte niet meer verontrusten. Daarom
speelde de Eindhovenaar, die in de derde ronde
in vijf beurten (hoogste serie 191) van de zieke
Miiller had gewonnen de Duitser mocht van
een gèconsulteerde arts eigenlijk niet verder
spelen, maar bleef met allerlei medicamenten toch
op de been en in het toernooi gisteren tegen
Galmlche zonder zorgen. Scholte, wiens fysieke
conditie alles te wensen overlaat, won in zeven
beurten.
Hoogtepunt
De hoogtepunten op de tweede dag waren onge
twijfeld de recordserie van Vultink en de door
Galvez met 307 in de nabeurt bevochten remise.
Vultink, die van acquit gemist had, mocht het
's middags snel weer proberen, want Stenzel, die
in Nederland niet eens ln de ereklasse zou mogen
meedoen, produceerde slechts vier punten, De
serie van 400 werd een gave demonstratie van
Vultinks meesterschap in het spelletje langs de
kaderlijnen.
De eerste 300 punten werden zonder meer in
volmaakte stijl gescoord. Doordat een schoolklas
zich nogal rumoerig op de tribunes Installeerde,
werd even de concentratie verstoord. Echte moei
lijkheden ontstonden pas na de 390ete carambole,
toen de ballen uit elkaar rolden. Voor een kundig
en ook gretig biljarter als Vultink was het echter
een koud kunstje om ook In minder gunstige
positie de resterende tien punten te maken.
Voor de tweede maal ln vijf weken had de Neder
landse en Europese titelhouder 400 caramboles
in één beurt bijeen. Want ook in het nationaal
kampioenschap in Helmond had hij tegen Jean
Bessems deze krachttoer volbracht. Nu echter
staat zijn naam tevens op de Europese recordlijst
naast die van Piet van de Pol (hij bereikte deze
mijlpaal in de biljarthistorie als eeiste al In 1958),
Tini Wijnen, Henk Scholte en Jean Marty.
Rollen omgekeerd
Ook ln de partij tegen Galvez leek het er lange
tijd op, dat Vultink weer ineens naar de finish
zou snellen. Na twee poedels kwam hij nu in
zijn derde beurt tot 327 iaramboles. Galvez had
93 punten verzameld en stond voor een zware
opgave, toen Vultink ln de volgende beurt met
73 het einde bereikte. Alleen door een remise
te forceren kon de Spanjaard nog een theoretische
kans op de titel behouden. Daarvoor moest bij
echter 307 punten in de nabeurt maken.
Het leek onmogelijk. Voor Galvez echter was dit
juist een stimulans. De rollen werden nu omge
keerd. Terwijl tUdens de grote serie van Vultink
de Spanjaard nerveus op zijn stoel draaiend d<
ene sigaret na de andere had weggepuft, moest
nu de Nederlands* kampioen onmachtig toezien
niet ovet uit: „Het is toch
met een moyenne van 79,66".
De uitslagen luiden:
Vultink 400 2
stenzel 13 2
Van den Branden 37 4
Galvez 400 4
Vervest 206 15
Gulmiche 400 15
Müllei 42 5
Scholte 40O 5
Vultink 400 4
Galvez 400 4
Van den Branden 400 10
Stenzel 254 10
MUller 76 8
Vervest 400 8
Scholte 400 7
Galmlche 207 7
De stand na vier ronden ls:
1 Scholte 8
2. Van den Branden 6
3. Vultink 5
4. Galvez 5
5. Galmlche 4
8. Vervest 2
7. Muller 2
8. Stenzel 0
at: kansloos rijn
8 40
80 00
100.00
100.00
40 00
25.40
9 50
50.0(1
57 14
29.57
04.00
28.31
79.66
52.55
24.97
18.52
1650
13.94
