6e kRAntentuin
Bojoura
In Nederland
folkmuziek
Weinig optredens
Nederlandse teksten
LOOKING FOR THE LAND PART II
CORRESPONDENTIE
Nederland heeft er eindelijk een zangeres bij die in korte tijd heeft
bewezen erg goed te zijn. Ze werd ontdekt door George Kooymans
en Frans Krassenburg (van de Golden Earrings; Krassenburg is
inmiddels uit de groep gegaan) tijdens een concert dat ze gaf met
de Academie van haar moeder, mevrouw Van Meizen uit Den Haag.
Mevrouw Van Meizen is operazangeres. Zij heeft in Sofia gestu
deerd aan het conservatorium en zong o.a. in Wenen en München.
In Nederland af en toe bij de Nederlandse Opera, voor radio en
TV en bij schoolconcerten. Ze heeft enkele grammofoonplaten
opgenomen bij Polydor.
Het beatwezen Ir een term met
grotere betekenis <lan alleen liet spe
len of luisteren van en iinar beatmis-
ziek. Ook het apart gekleed gaan,
liet grotere verzet tegen van boven
opgelegde zaken (b.v. het pacifisme),
kortom de hele evolutie waaraan we
tegenwoordig onderhevig zijn, ligt
vervat In de ene term.
Het begon toen ene Bill Haily om
streeks 1955 een plaat In de Ameri
kaanse top wist te brengen: „Rock
aroud the clock". En wat nog nooit
was gebeurd met een na-oorlogse
zanger: de plaat werd een million-sel
ler.. Niet lang daarna werd een Te-
xicaan wereldberoemd met het num
mer „Heartbreak hotel". En dat was
niemand minder dan Elvis Presley.
Met hem begon de eigenlijke kei
harde rock. waarvan ons de volgende
beoefenaars zeker niet onbekend
zullen zijn: Little Richard, zijn achter-
naamgenoot Cltff, Buddy Holly (die
het presteerde na zijn dood nog zeven
platen on top of the bill te krijgen),
Eddie Cochran (net als bij buddy
- iets minder bekend hier), de Everly
Brothers (Wake up little Susie: Till
I kissed her) en enkele dames: Wan
da Jackson (die het hier nooit zo
goed heeft gedaan), Brenda Lee (I'm
sorry), Conny Francis (Stupid Cupid,
Heartache by the number), Catarine
Vaiente (het kon toen nog, een Duit
se zanger(es) hier gemind).
En eindelijk kwam er een aantal
zangers en zangeressen op in Neder
land die het gingen proberen. Tot-
dantoe waren we een volkje dat de
smartlap (Freddy Qulnn!) hanteerde,
maar plotseling ging dat veranderen
en nü is er bijna geen tiener meer die
enige aandacht heeft voor dergelijke
muziek. De tienerprogramma's kwa
men opzetten. Eerst „Tijd voor teen
agers" VARA) en als tweede „Tus-
10-f en 20—". Ook zij hebben een
grote populariteit gegeven aan de
zangers die het hier ook eens wilden
proberen. Namen: Peter and hls
Rockets (Kom van dat dak af; Marij
ke; Irene), Peters stadgenote Anneke
Grönloh (de Eindhovense die „Soe-
rabaja" naar de top zong), The Blue
Diamonds (eerste imitators van de
Everly's, maar later met een eigen
repertoire. Hun eerste en beste plaat
was „Oh Carol", dat Nell Sedaka
oorspronkelijk had uitgebracht).
Hierna ging het weer rustiger wor
den in ons waterrijke en deswege
afkoelend landje, zo ook in de toon
aangevende States. Een opleving van
de Duitse muziek bracht Gert Tim
merman erin en die heeft nog niet
te klagen over gebrek aan aanhang.
Tot er in Amerika een nieuwe ster
aan het firmament kwam: Chubby
Checker. Hij had het al 's eerder ge
probeerd (The Twist), maar het ei
genlijke sukses begon met „Let's
twist again". Iedereen leerde de moei
lijke Twist dansen, wat niet gezegd
kon worden van de Rock and Roll.
In Amerika was er een grote na
volging, waarvan Joey Dee and his
Starlighters wel de belangrijksten
waren. In Nederland kwamen er wei
nig zangers met een oorspronkelijke
stijl bij. Weliswaar ene Rob de Nijs
en de groep „ZZ (Bob Bouber) en de
Maskers" en Johnny Lion, maar echte
blijvertjes voor het meest-hippe pu
bliek zijn ze nooit geweest. De Mas
kers hebben het wel het beste ge
daan. Iedereen kent „Dracula" toch
nog wel. Groter sukses voor de
8martlappenfabrikanten.
Zangeressen kwamen en gingen.
Ria Valk (treedt nog vaak op voor
militairen), Conny van der Bos, de
Limbra Zusjes, de Selvera's, Esther
en Abraham Ofarim (die doen het
nog heel goed) en velen meer.
WALLY TAX
I took a train at 5.30
A black aid train that looked so dirty
I fell down onto the soaking floor
No delusion left and caring no more
I don't know where I'm going to
I don't know where I'll be
I wish I knew
People rouding up everywhere
They're going downstream, is it a
They all seem to have their destina
tions
Attemplng not to listen to their gay
conversations
I don't know where I'm going to
I dont know where I'll be
I wish I knew
The first station was near an inn
People got off and people got in
My hesitation was long so the train
I should have made up my mind in
stead of waisting my time
I don't know where I'm going to
I don't know where I'll be
I wish I knew
zovelen i
nie!
Engeland de hegemo-
De jazz kreeg een flinke opleving.
The Dutch Swing College Band, The
Viking Jazzband (allemaal namen die
al bekend waren vanaf de Twlst-tfld).
Totdat er In Amerika een jongen 'n
plaat opnam. Het werd meteen een
LP, iets wat voor die tjjd gewoonweg
onmogelijk was. Dat was Bob Dylan.
H\j heeft de grote stoot gegeven tot
het protest.
Zijn songs (b.v. I'm a man of con
stant sorrow; Positively fourth street,
A har rain's gonna fall) waren supe
rieur aan wat voorheen was gebracht
en flat vooral door de steengoede teks
ten. In een klap werd hij toegelaten
tot de oude folks-clan die zangers
onder zijn gelederen had als Woody
Guthry. Pete Seeger, John Lee Hoo
ker en meer. Hij heeft een niet te on
derschatten invloed gehad op het be
ter worden van de teksten die by de
melodie werden gezongen. Eerst wa
ren de teksten ondergeschikt aan de
song, nu draaide dat om. Tegelijk met
Dylan debuteerden in Liverpool vier
jongens op de plaat met nummers
die er in gingen als koek. En dat
deden alle nummers van The Beatles.
Voorbeelden te over: From me to
you, She loves you, he's a woman,
I'm down; Eleanor Rigby, One way
Ticket en tegenwoordig: love, love,
love! In hun kielzog destijds (1961)
The Dave Clark Five, The Rolling
Stones, The Kinks (See my friends,
Mr. Pleasant), The Scorpions (ver-
,,beat"en van oude rockers) en nog
IN NEDERLAND KWAM HET
PAS LATER. OMSTREEKS 1965
KENDEN WE HIER THE OUTSI
DERS (MET EX-LAN GHARIGE
WALLY TAX. PLAAT: „TOUCH"),
LES BAROQUES, TEE-SET EN
MEER NAMEN, ALLEMAAL IN
DE PUBLICITEIT GEBRACHT
DOOR HET BLAD HITWEEK.
Maar er gebeurde méér. Provo
kwam als aktie die de PSP steun
de en ging weer; talloze tiener
blaadjes ontstonden (Provo, Kink,
De Snuiver), marsen tegen de Ame
rikaanse politiek in Vietnam.
En nu hebben we de soul. Alge-
lied van folksmuziek, beat. ouwe
rock en protestsongs is een nieuwe
stijl gegeven aan de negro-spiritual
en tevens andere onderwerpen. Otis
Redding, Wilson Pickett, Joe Tex,
Carla Thomas, Sam Dave, om
maar eens een paar soul-sterren te
noemen. En Nederland blijft bij!
Cuby Blizzards (C B) zijn wel
dé sterren. Zij hebben bovendien het
geluk de gitarist Eelco Gelling te
hebben, een der besten in Nederland.
En er ontstonden nog steeds nieuwe
groepen. Zo biyft Pugh's Place (uit
Friesland) en The Shoes (hier uit
Leiden) bijvoorbeeld. Ook: Rob Hoe-
ke; Q'65; QZ Anno.
De folksmuziek zette tevens door.
In Bob Dylan's navolging, Donovan,
Joan Baez, Ferre Grignard en last
but not least Tim Buckley (waarvan
meer op deze pagina).
En de derde hippe muzieksoort heet
psychedelisch te zyn. Daarvan zijn
be- en erkende beoefenaars: The Mo
thers of Invention („uitvinders" van
de Freak Out), The Doors en Jeffer
son Airplane.
Dat zijn de soorten muziek die het
naast klassiek, country wes
tern (Jim Reeves, Ronnie Donegan)
goed doen: Folks, R&B (grondlegger
de nog niet genoemde maai wel
zeer belangrijke Fats Domino) en
Freak Out. Een feit is, dat de jon
gere zijn eigen muziek heeft en ver
der ook kleding en gedrag heeft
aangepast. Smartlappen gaan ver
dwijnen, vooral om de buitengewoon
domme teksten ervan -- dito mu
ziek. Behalve misschien cabareteske
liederen van Johnny en Rijk (Bostel-
la) en Toon Hermans 1de feestneus,
die zo omstreden is tegenwoordig).
Rest ons nog te wijzen op de top
van het vaderlandse cabaret. Ten
eerste dan Rames Shaffy (Sammy,
Het spreekt vanzelf dat Bojoura de
muziekopleiding uit de eerste hand
heeft. Kooymans van de Earrings
neemt nog steeds lessen, waarbij
vooral nundacht wordt besteed aan
de ademtecliniek. Mevrouw Van Mei
zen zegt, dat het gros der beatzan-
gers hun stem verkeerd gebruiken.
Zij geeft daarom les in scholing er
van, maar op een manier dat het niet
te horen is. M ant tremolo Is nog niet
geliefd in de tienermuziek.
Uit het enthousiasme van de Ear-
rings-leden is kontakt voortgekomen
met manager/producer Freddy Haa-
yen die ervoor zorgde dat een eerste
plaat is opgenomen in de Pye-studio's
te Londen. Ze werd erbij begeleid door
een zestien personen tellend orkest en
de A-kant, „Everybody's day", werd
een hit. Binnen twee weken stond de
plaat twintigste op de hitparade. La
ter werd nóg een single opgenomen
en een LP, waarop „Everybody's
day" en de twee nummers van de
tweede single. Nummers: van Otis
Redding „That's how strong my
love is", van de Beegees „Holiday",
van Bobby Darin „For baby", van
Donovan „Hampstead insident" en
van het duo Kooymans/Gerritsen de
nummbers „I can't stop ramblin"1,
„What's what you try to do?", „Mr.
Magic", „Dream man" (van de twee
de single), „Everybody's day" (van
de eerste single), „Looking for a
land" en „Looking for a land part II"
(nummer met tekst van Bojoura zelf,
staat op de tweede single). Allemaal
dus Engelse folkssongs. Naam LP:
„Night flight, night sight".
Shaffy Cantate, 't Is stil in Amster
dam, De een wil de ander, etc.). Ver
der: Liesbeth List, Corry Vonk en
der: Liesb. List. Corry Vonk en vVlm
Sonneveld niet te vergeten (Tearoom
tango) en Lurelei-dinges waarvan di
verse medewerkers. „Zo is het toe
vallig ook nog eens een keer heeft
Jasperina de Jong groot gemaakt. En
dan apart de zingende disc-jockey
Ted de Braak, wiens liedjes een apar
te plaats innemen. Ze grenzen nog
het dichtst bij het cabaret. Van hem:
Een glaasje madeira, my dear?
In hei kort was dit een greep uit
de geschiedenis van de populaire mu
ziek, voorzover die iets nieuws bracht
ui gewoon iets ouds op een andei*.
of betere manier. Het is niet zezegd.
dat de genoemde personen allemaal
de voormannen (of -vrouwen) uit hun
rijkheid vergeten zyn: I'm sorry. Oli
ja: er werden zalen vernield. Remem
ber? Vlnce Taylor, Rolling Stones en
Pretty Things!
Sinds haar ontdekking in oktober
1966 heeft Bojoura nog maar weinig
opgetreden. Wel vaalt Is ze voor de
TV geweest en ook in de toekomst
zal ze veelvuldig op de beeldbuis te
zien zyn. Zoals in april a.s. als ze op
namen gaat maken voor de Poolse,
Franse en Zwitserse televisie.
De concurrentie is nihil voor Bojoura,
want de andere zangeressen hebben
meestal een ander publiek. Het pu
bliek dat haar platen koopt is in de
leeftijd vanaf 20 jaar. De Jeugd
die de meeste platen koopt valt er
dus grotendeels buiten. Verder z(jn
zingende jongens op het ogenblik
populairder dan meisjes. Een voor
deel van het wat oudere publiek is
de grotere trouwheid ervan. Ze laten
niet zo snel een ster schieten en ko
pen meestal alle platen van hun ster.
In verband met de grotere drukte
rond de werkzaamheden is Bojoura
opgehouden met het geven van lessen
op m.o.-niveau (via een serie cursus
sen aan The London University) in
moderne talen, t.w. Nederlands, Bul
gaars, Engels en Frans.
Bojoura heeft tot dusver slechts
Engelse en Duitse teksten gezongen
(de Duitse by een Duitse versie van
haar plaat „Everybody's day") maar
Is best geneigd eens met een Neder
landstalige plaat uit te komen, mits
de teksten van een behoorlijk gehalte
zyn, zoals bijvoorbeeld de teksten
van Lennaert Njjgh. Zelf schrijft ze
ook teksten. Misschien zal ze eens
een Nederlandse dichten, wie weet!
De stem van Bojoura heeft iets van
die van Marianne Faithfull. Dezelfde
wat hese toon en een grote expressie.
Dat maakt het haar mogelijk met
voldoende aktie folkssongs te bren
gen. Haar repertoire bestaat dan ook
voor het grootste gtdeelte uit volks
muziek. Ze is een groot bewonderaar
ster van Donovan, Bob Dylan, Joan
Baez, Tim Hardy (een nieuwe ont
dekking waarover binnenkort meer)
en. The Beatles! De laatsten voor
al om hun grote muzikaliteit. Een
reden waarom Bojoura zo weinig
optreedt is, dat ze er een hekel aan
heeft telkens dezelfde liedjes te moe
ten zingen.
Bojoura heeft van haar platenmaat
schappij een gouden plak gekregen,
omdat ze is uitgeroepen tot de popu-
lairste zangeres van 1967. En het zal
ons niet verwonderen als haar die eer
ook voor het jaar 1968 te beurt zal
vallen. Het is echt wel de „moeite -
waard haar goed in de gaten te hou
den, want ze doet 't wel, die Bojoura!
Elektra heeft een goede gooi gedaan
met het uitbrengen van de LP „Good
bye and Hello" van Tim Buckly, een
nieuwe ster aan folk-blues-firnament.
Zoals op de hoes al is aangegeven: he
will sing you his ten tales and than
wander till spring. Als artiest zit hij
tussen Bob Dalyn en Donovan in,
met een voordracht die op Joan Baez
schijnt te zijn geïnspireerd. Alleen zijn
expressie is wat minder.
Tim heeft een eigenaardige hoge
stem. Zijn begeleiding bestaat uit
elektronische en exotische muziek.
Samen met Larry Beckett heeft hij de
lummers van zijn LP geschre-
jn gecomponeerd. Beckett over
„Inwendige oorlog drijft hem,
Protest
Tim:
wakend of dromend, gewond door de
tijd, van de goedkope Olympus naar
de blauwe hemel waar eenvoudige
engelen komen. Iedere zorg kent hij,
terwijl dromen komen en verdwijnen
tot het dode schip vergaat. Nee, zo
is het niet: hij neemt het heldere ri
sico in een nieuwe dans en verliest,
schreeuwend: nog eens! Verliest
weer, maar gaat verder met z(jn aan
bidding. Gekruist boven de dood uit
stijgend zal hy zyn tien liedjes zin
gen en dan gaan zwerven tot de len
te". Het eerste album van Tim is ge
titeld: „Goodbye and Hello", de twee
de plaat, is wat doorwrochter, wat
meer geoefend, meer bijgeschaafd
Tim is een protestzanger. Hij zingt
over oorlog, liefde en de mensen.
Ook het zwerven wordt besproken.
Zijn teksten zijn buitengewoon goed
en staan kwalitatief op het peil van
Donovan's gedichten. Bob Dylan is
weer nét even beter. Ook de begelei
dende muziek is aardig. Zelf speelt
Tim 6- en 12-snarige gitaar, kalimba
en vibes. Begeleiders Lee Underwood,
lead-gltaar; Brian Hartzler, gitaar;
John Fossha, gitaar; Jimmy Bond,
bas; Jim Fielder, bas; Eddie Hoh,
drums; Carter C. C. Collins, con jar
en percusion; Dave Guard, kalinka,
tambourine. Verder Dos Randi, piano,
harmonium en harp en Jerry Yester,
orgel, piano en harmonium. De num
mers duren gemiddeld ongeveer vier
minuten. Het langste is de titelsong
„Hello and goodbye" met 8.38 minu
ten. Hieruit een vertaald couplet:
De antieke mensen vervagen nu
langzaam
Zoals kranten vlammend in hersen-
Goddeloos en sexloos en richting
loos leunt
Hun kleffe zandkasteel, ondergaand
in de vloed
Zij zetten hun dodenmasker op en
comprometeren dagelijks
De nieuwe kinderen zullen leven,
want de ouderen zijn gestorven
En ik wuif vaarwel naar Amerika
En lach hallo naar de wereld.
We zullen hallo lachen naar acwc-
reld en uiteraard eens luistere» naar
een der LP's van Tim. En verder:
Goodbye and hello!
(Bojoura)
I'm all tied up in my confusion
Unable to provide a solution
I should have acknowledged some
people devotions
But I've always been scared to show
my emotions
I don't know where I'm going to
I don't know where I'll be
I wish I knew
I got off the train at 7.30
That black old train that looked so
dirty
I fell down onto the soaking grass
No delusion left and caring less
I don't know where I'm going to
I don't know where I'll be
I wish I knew
I put my bag there under my head
I drop my mind, it feels like lead
Now I might join people going down
stream
Them one among them knows that
life's a dream
I don't know where I'm going to
I don't know where I'll be
I wish I knew
Fig. C. Goh! Hebben jullie met de
feestdagen ook zoveel ge-
José van de Sluis, Zevenhoven. Je
kaart met de spreekwoorden kwam te
laat in ons bezit. Jammer hè, je hebt
nu niet meegloot.
Een kind heeft
Het enige wal er op zal was
rechtsomkeert maken en hel hazen
pad le kiezen. Ze werden nu achter
volgd, maar ze hadden nog een
voorsprong van 500 meter. Vlug
werden geweren en munilie weer
voor de dag gehaald. Over de radio
meldden ze hoe ze ervoor stonden
en dat ze hulp nodig hadden. De
boten die hun achtervolgden kwa
men langzaam maar zeker dichter
bij. En ze begonnen al te schieten.
De jongens schoten nog niet terug,
want het was nog te ver om zuiver
te kunnen schieten. De zaak zag er
nu niet bepaald rooskleurig uit,
maar toen de nood het hoogst was,
was de hulp nabij. De helicoptaire
kwam in zicht. Maar wat nu? De
achtervolgers waren tot op 100
meter genaderd en er weid nu van
beide kanten geschoten. De heli
coptaire bracht echter de oplossing;
zij ging laag tussen de jongens en
de bende vliegen en bewerkte de
bende met twee mitrailleurs. Maar
toen gebeurde er iets vreemds, ten
minste, dat vonden de jongens. De
helicoptaire vloog van de linker
naar de rechter oever terwijl ze 't
water bijna raakte, toen hield het
schieten even op. Brandende fak
kels werden uit de helicoptaire ge
gooid en opeens was het water één
grote vuurzee. Terwijl de helicop
taire van links naar rechts over het
water was gevlogen had de be
manning enige tonnen benzine op
het water gegooid en daarna was
de hele zaak aangestoken.
Corry van Rijn, Woubrugge, vertelt
over „Onze boerderij", want ze woont
op een boerderij. De kinderen, die in de
stad wonen, zullen met plezier dit ver
haaltje lezen. Ik ben ln de kerstvakan
tie ook op een boerderij in Limburg
geweest en daar werd juist in de kerst
nacht een kalfje geboren. Jammer ge
noeg was het kalfje dood en de moe
derkoe was aan de achterpoten ver
lamd. De veearts kwam er nog bij,
maar niets hielp. Die koe, ze heette
Ada, is na een paar dagen doodgescho
ten. Voor de boer was dit allemaal niet
prettig.
Maar nu gaat onze Corry vertellen:
Onze boerderij
We hebben twee en twintig koeien,
die moeten 's morgens en 's avonds ge
molken worden. Ze eten heel veel hooi
en aardappelen en als ze gemolken
zijn krijgen ze water. Ik heb ook een
koe. Die is natuurlijk niet van mij,
maar van mijn vader. Ik moet ook wel tje gestuurd zonder haar
eens de koeien melken en mijn broertje te zetten,
ook wel eens. We hebben nog maar
twee grote varkens, maar die krijgen
binnenkort biggetjes.
We hebben nog vyf konijnen, twee
daarvan zijn van mij, de andere zijn
van mijn broertjes. Met kerstmis heb
ben wij er twee verkocht en als ze gaan
jongen, hebben we er weer een hele
boel.
We hebben vijftien kippen, die leggen
ongeveer zeven of acht eieren per dag.
We hebben geen haan en we worden
gewoon met een wekker wakker ge
maakt. Een paard hebben we niet meer
maar wel een klein kalfje, maar die
verkoopt mijn vader weer. Binnenkort
moeten alle koeien kalven en dan krij
gen we wel twee en twintig kalfjes,
die kunnen dan niet allemaal ln de
schuur.
We hebben nog vier oude poesen, die
liggen de hele dag lui achter de kachel.
Ze gaan er pas achter vandaan, als ze
mijn kleine zusje zien. Dan lopen ze
achter haar aan, tot ze de poesjes
gaat aaien.
Nu weet u zo tiet een en ander over
onze boerderij.
„Dank je wel, lief meisje", zei het
vrouwtje en ze at het appeltje smake
lijk op.
Anneke gaf later de bloemen aan moe
der en vertelde van het arme vrouwtje.
„Nu is het uit", zei oma tegen Petra
en Peter die vol aandacht hadden ge
luisterd. „En nu naar bed, huppekee!"
De tweeling ging vlug naar bed en
weldra sliepen ze als een roos.
Leontien Zwetsloot:
Marieke op
de boerderij
Marieke
Petra en Peter
logeren bij oma
Petra en Peter zijn een tweeling en ze
mogen een maand logeren bij oma.
Ze mogen zelf hun koffers pakken. Va
der en moeder brengen ze weg. Voor
oma heeft moeder een lekkere cake
gebakken.
Op een dag ging oma met de twee
ling op bezoek oij meneer Jaap en
juffrouw Lientje. Meneer Jaap ging
zijn koperen ketel3 en deksels oppoet
sen. Petra en Peter mochten helpen en
daarna kregen ze een bordje bruinebo-
nensoep, daar hielden ze zo van. Later
kwam oma hen halen. Ze moesten nu
vlug naar bed, maar eerst vertelde
oma nog een verhaaltje en dat was zo:
Anneke ging bloemen plukken voor
haar moeder. Na een poosje kwam ze
een oud vrouwtje tegen.
„Ik heb zo'n honger", zei het vrouwtje
legen Anneke.
„Ik heb iets voor u", zei Anneke en ze
gaf het vrouwtje een mooie rode ap
pel, die ze bij zich had.
Het is nog steeds vakantie
logeert bij oma.
„Kom, Marieke", zegt oma, „we gaan
naar de boerderij melk halen".
Als ze bij de boerderij komen is Marie
ke bang voor de hond. Ze kruipt ach
ter oma's rok. Oma doet de deur van
het huis open en roept: „Vollek, is er
iemand thuis?" Marieke giechelt. Ze
vindt het raar dat oma „volk" roept.
Maar er is geen bel. Wat moet ze an-
verhaal- ders doen?
m er bij De volgende dag moet Marieke alleen
melk halen. Ze durft niet. Ze is bang
voor de hand. Ze gaat naar de boerde
rij. De hond begint te blaffen. Marieke
houdt haar handen voor de ogen. Ze is
zo bang voor de hond. Daar hoort ze
zachte stem: „Stil, Dada, in je
EEN VREEMD VERHAAL
Dit verhaal heeft kop noch staart.
De tekenaar heeft de tekeningen
verwisseld. Kunnen jullie ze weer
in de goede volgorde zetten?
O 9 "a
O ;fi 'H -t \i 'V Z '3 :i :»uissoido
hok!'
Dan kijkt Marieke pas op en ziet de
ketting. Ze loopt achter de boerin aan.
mag ook proberen te melken, maar 'n
stiertje liep tegen haar aan en van
de schrik viel Marieke
„Ja oma, het gaat heel goed. Moet u
eens horen: voor rekenen had ik een
acht, voor geschiedenis een zeven".
„Nou, nou, je doet je best hoor!"
„Zeg Elma, was jy niet bang in de
lift?"
„Waarom zou ik bang zijn? Je drukt
gewoon het knopje op nummer 8 en
dan blijft hij op die etage staan. Je
doet dan de deur van de lift open en
je stapt er uit".
„Ja, maar ben je niet bang, dat de lift
blijft steken?"
„Welnee. Vind u het dan wel eng?"
„Ja kindje, brrr, ik moet er niet aan
denken".
„Nou ja hoor, ik vind het niet eng en
als ik het eng vond, nou dan ging ik
aan zag komen, deed ze de deuren
dicht. Zonder te kijken drukte ze op
een knopje. De lift ging omhoog,
maar niet vtr. „O", riep opa, „de lift
blijft steken. Hoor maar, de bel rin
kelt".
Iedereen kwam kijken. „Zit er een
oude heer of dame in?" vroeg iemand.
„Nee", zei opa, „mijn kleindochter zit
in de lift.
„Elma, hoor je me?" riep opa.
„Ja opa" klonk het benauwd.
„Nou", zei opa, „druk dan op het
rode knopje".
Elma drukte op dat knopje en de lift
ging weer omlaag. Opa stond haar op
te wachten en samen gingen ze naar
melk. Ze is helemaal vies. Huilend gaat de trappen klimmen".
terug naar oma en vertelt het hele
verhaal. Oma maakt haar weer schoon
en dan gaat Marieke weer spelen.
Johan Sanders. Ik heb hier voor me
een lang gedicht, 't Is heel aardig,
maar eerst wil ik wel eens weten of
Johan het zelf gemaakt heeft. Is dat
wel het geval, nou, dan komt het zeker
in de krant. Ik bewaar het dus tot zo
lang.
Margriet Bavelaar:
De lift
Elma is by oma op visite. Ze zit in
oma haar nieuwe schommelstoel.
„Gaat het goed Elma?" vraagt oma.
„Ja, dat is zo. Maar jij bent jong en
kan goed trappen klimmen, maar ik
ben oud en kan die trappen niet klim-
Daar kwam opa. Aan de deur had hij
een heleboel afgtluisterd.
„Ha opa, ben je daar eindelijk", zei
„Ja. daar ben ik" en meteen liep h(j
op Elma af en riep met een bromstem:
„ik ben de reus". Elma liep vlug om
de tafel en opa. de reus, haar achter
na. Ze liep de kamer uit, de gang in
en de trappen af. Opa haar achterna
maar Elma was vlugger. Daar zag ze
opeens de lift voor zich staan. Ze deed
de deur open, stapte er in toen ze opa
Nr. 3) De Tweelingen.
c) Nou ja, misschien heeft hij al
leen maar zijn haar gewassen.
