OWANS
edding van de Verkennerij
IWWam
B'o,u'tJ'q,u'e,s
doen
ook
VOOR
JOU
öe )f kRAntentuin
INITIATIEF EN CREATIVITEIT
VINDEN NU MEER ONTPLOOIING
Militairisme?
„MESSAGE
FOR GARCIA"
DE DRIE
OP
VAKANTIE
leidse
top-10
Tot voor kort deed zich bij de verkennerij een vreemde situatie voor.
Men brak er zich het hoofd over, hoe het toch zou komen, dat er maar
heel weinig jongens van 16 jaar en ouder nog interesse hadden voor
het spel van verkennen. Ongeveer 80% zei de groep rond hun 17e jaar
vaarwel. Waren de voetbalverenigingen hier een grote concurrent? Men
ging eens bij de K.N.V.B. informeren. Daar bleek, dat ook bij voetbal
clubs het verloop bij de oudere junioren heel groot weis. Het zat hem dus
in de hele aanpak van het jeugdwerk.
Gedurende enkele jaren heeft het
Nationaal Hoofdkwartier nu geëxpe
rimenteerd met knapen van 14 jaar
en ouder. Er werd meer aandacht
besteed aan het Individu, de jonge
man. De experimentele groepjes in
Groenlo en Overasselt (bij Nijmegen)
werkten geheel zelfstandig. Alleen of
met een paar man trokken ze erop
uit. De leiders leidden hen niet zo
zeer, maar begeleidden de verkenners,
zodat hun persoonlijk initiatief en
creativiteit in volle vrijheid konden
worden ontplooid. De resultaten van
dit onderzoek waren verbluffend. Het
aantal jongens dat overbleef was geen
20% maar 80%. Het was nu wel dui
delijk, dat de verschillende leeftijds
groepen drastisch veranderd moesten
worden. De leeftijd van de verken
ners werd verlaagd, die der voor
trekkers verhoogd. Daartussenin
kwam nu de nieuwe groep: de Ro-
In vergelijking met enkele jaren te
rug is er binnen de grote organisa
tie die Verkennerij heet, zo het een en
ander veranderd. De manier, waarop
men zich in het verleden op de jeugd
zorg stortte was meer gericht op het
stuwen van de jeugd in een bepaalde
richting. Het leek soms meer op ziel
zorg, dan op wat de jeugd nu eenmaal
nodig heeft: vrijheid.
Jongens van boven de 15 jaar wil
len alles anders. Een uniform dragen,
vinden ze ouderwets en een korte
broek is helemaal uit de boze. Ze
houden van avontuur, maar ook van
techniek Beat is hun zeker niet on
bekend en meisjes spelen een grote
rol in hun gedachtenleven.
Andere ideeën
Dit alles onthield de verkennerij
hun. Maar in de rowan-afdeling lig
gen vele mogelijkheden open. Ze trek
ken de buitenlucht in, gebruiken het
kamperen niet als doel maar als een
middel om de natuur van nabij te
kunnen observeren en eens een flinke
tocht te ondernemen. De kennis, bij
de verkennerstroep opgedaan, komt
daarbij goed van pas. Ook de tech
niek geniet een ruime belangstelling,
vaak hebben de rowans een werkbank
tot hun beschikking. Vroeger behoor
de een goed verkenner te weten hoe
een paard dat op hol geslagen was,
tot stilstand gebracht moest worden;
nu is het heel normaal dat hij weet
Er bestaan nog steeds men
sen die de verkennerij maar een
negatieve instelling vinden.
Kreten als: „Facisme" en „mi
litarisme" vangt men hier en
daar nog wel eens op. Maar
ondervinden de jongens dat
zelf? Zij denken er zelfs niet
aan. Jongens van 12 tot 15
jaar hebben vaak een drang
tot bende-vorming. Die drang
hoe hij de bougie van zijn brommer
moet schoonmaken en de knalpljp
moet ontkolen. De dienst aan de me
demens, waar zelfs bij de welpen op
gewezen wordt, wordt door de ro
wans als het voornaamste onderdeel
van hun programma beschouwd. En
dan niet praten, maar beginnen en
volhouden. Dat is hun uitleg van het
devies: „O.K., Sir".
In de omgeving van Leiden zgn drie
rowan-afdelingen: in Voorschoten (de
oudste), Oegstgeest en in Wassenaar.
Jammer genoeg in Lelden zelf niet.
Plannen voor de toekomst zijn er in
de Sleutelstad genoeg. Maar er is een
groot leiderstekort. De Katholieke
Verkenners en de Padvinders hebben
nu samen een plan uitgedacht, om tot
meer samenwerking te komen. In
Leiden Zuid-West, zal deze samen
werking eerst aan de pralctyk wor
den getoetst in de vorm van een nieu
we wrkenners-padvindersgroep. Ook
Leiderdorp iB op het gebied van de
verkennery nog een onbeschreven
blad, maar dat zal mettertijd even
eens veranderen.
kunnen ze volledig botvieren
binnen het moderne patrouille
systeem. Goed, een buitenstaan
der zal misschien in het uni
form of in andere dingen, zoals
het dragen van een mes
(meestal een zakmes) en de
collectieve spelen, iets zien, dat
aan soldaatjes doet denken. De
hoofdzaak is: de jongens zien
het zelf niet zo. Iedereen die
verkenner of welp is geweest,
of dit nog is, zal dit kunnen
bevestigen. Verkenners zijn ge
woon een stel gezonde knapen
die hun mens-zijn en hun eigen
initiatief aan het ontwikkelen
Het boetiekleven doei het dank zij de hippies nog steeds. Kleurrijk zijn
ze aanwezig in alle winkelcentra, of worden er snel neergepoot. Ook
in Leiden en omgeving zijn ze. Vele kennen slechts een kortstondige
bloei. Dat komt omdat de eigenaars/oprichters soms zonder grote kennis
van zaken een boetiek openen.
De eigenlijke boetiek vindt zijn oorsprong in een tweetal speciaalzaken.
Hij is een menging van een kunstwinkel en dumpshop. De kleding die er
wordt verkocht is dan ook gedeeltelijk legerkleding (al dan niet afge
dankt) en gedeeltelijk flower-power-styled. De grote vlucht die de tin
neroy. cordurov, gentleroy en dinges-roy (etcetera) heeft genomen is
opmerkelijk. Vooral omdat het afkomstig is van het Manchester, dat
hoofdzakelijk als werkkleding wordt beschouwd.
Uit de kunstwinkel stammen de hippe versierselen als oorbellen, hangers,
aparte horlogebandjes, en wat dies meer zij.
Boetieks zijn er ook in soorten. Behalve de zaken waar je kleding en
versierselen kan kopen, zijn er tevens zaken die moderne uitzetmatenalen
verhandelen en vaak ook meubilair. Over het'algemeen munten de pro-
dukten die er worden verkocht uit door een aparte en zeer fraaie vorm
geving Over deze zaken zullen we het eens nader gaan hebben. Een
voordeel is, dat je er lekker kunt rondrommelèn en uiteraard geheel
vrijblijvend.
SCANDINAVISCH
De beste binnenhuisarchitekten zitten vooral in de Scandinavische landen
en Denemarken. Dan is er in Nederland het Leerdam-glas met een fraaie
vormgeving en in België glas van Boussou. Zwitserland is zeer vermaard
door hel merk Wiesenthal. De Scandinavische merken waar je eens op
jpoet hiji-oorbeeld: Laurens/Limborg (Denemarken), Notsjoe
(Fins), Ichendorf (Oostenrijk) en dan aardewerk uit Finland (Itala,
Finel en Arabia). De vormgeving is strak en zakelijk, maar wel in fraaie
pastelkleuren, zoals tegenwoordig oranje, paars, rose, vuurrood, blauw
en gifgroen. Het glaswerk is voornamelijk kristalhelder of melkwit. Aar
dewerk wordt meestal wit, bruin en blauw uitgevoerd. Nieuwe materialen
zijn aan de orde. Er is een keur van plastic- en bakelietartikelen, evenals
van andere kunststoffen zoals nylon, perspex, latex en nog 'n paar ex-en.
Hout komt er ook meer en meer in, vooral bij lepels.
Hip zijn de plastic voorraadbusjes met bloemetjes erop en de felgekleurde
ovenwanten. Dan is er een rage in aparte pannelappen, thee- en hand
doeken, dekens, lakens, tafelkleden, noem maar op. Kantoorartikelen
worden ook meer en meer onder invloed gebracht van de hedendaagse
modieuze voorschriften. Zo zijn er veelkleurige telefoons, boekensteunen,
agendablokjes, asbakken, tot pennen en potloden toe.
En wat denk je van de moderne stoelen? Er wordt meedogenloos afge
rekend met de klassieke vormen. De aparte regisseurstoel doet het erg
goed en ook de blanke (Finse) keukenstoel. Dan zijn er stoelen die
kogelvormig zijn en uit gespoten plastic bestaan Het nadeel is vaak dat
de prijzen enorm hoog zijn. Tafels zijn er veel in erg lage modellen, zo'n
twintig centimeter van de grond. Ook lampen zijn in alle maten ver
krijgbaar.
De namen van de winkels zijn eenieder genoegzaam bekend, evenals
die van de diverse kledingsboetieks. Strakke vormgeving is echter ook
wel in de andere zaken te verkrijgen, maar daar zijn ze onderdeel van
het assortiment. Eigenlijk zijn er in de meeste ruim-gesorteerde winkels
wel dergelijke voorwerpen te verkrijgen. Je moet er alleen een fijne
neus voor hebben. En het moet uiteraard je smaak zijn!
Rowan was een officier van
de Amerikaanse Inlichtingen
dienst (later CIA), die veul de
president der Ver. Staten de
opdracht kreeg ergens op Cuba
een generaal Garcia te zoeken.
Normaal zou ledereen zeggen:
wie is dat? waar moet ik die
vinden? hoe ziet die eruit?,
maar Rowan zei alleen: „O.K.,
Sir" en vertrok om twee jaar
later terug te komen met de
boodschap „opdracht vol
bracht". Allerlei ontberingen
had hij doorstaan en mishande
lingen ondergaan in een vijan
dig gezind land. Maar zijn op
dracht had hy volbracht. Dit
verhEtal werd door de uitge
ver van een der grootste Ame
rikaanse tijdschriften een keer
als artikel geschreven. En toen
gebeurde het ongelooflijke. En
kele dagen later kreeg hij een
bestelling van de Britse Spoor
wegen voor twee-miljoen af
drukken vsji het verhaal. En
de bestellingen werden groter
en groter. In nagenoeg alle ta
len van de wereld is de „Messa
ge" vertaald en alle overheids
diensten hebben het weieens
gebruikt om hun personeel dui-
délljk te meiken dat ze niet al
tijd domme vragen moeten stel
len, maar gewoon doen wat
hun Is opgedragen. De oplage
van het geschrift is de grootste
die ooit een boek of pamflet
heeft gehaald. Rowan, de
hoofdpersoon uit het verhaal,
is het symbool geworden voor
de oudere verkenners die hoge
eisen stellen aan eigen training
en daardoor een speciale groep
vormen. Zijn antwoord aan. de
president, „O.K., Sir", Is nu het
devies van de rowans. Aanpak
ken, niet praten.
Nu ze de Duitse en Luxemburgse
grens naderden werd het erg span
nend. Er waren namelijk twee moge
lijkheden: of de bende dacht, dat alle
smokkelwaar nog aan boord was en
zou ondanks dat de politie op de hoog
te was de boot aanvallen, of de bende
vermoedde dat de boot leeg was en
zou niets meer ondernemen. Over de
radio was de jongens bericht, dat de
bemanning van de andere boot gear
resteerd was. Ze hadden de politie
niets willen vertellen, maar als er
THE RUNAWAYS
Door het Amicitia-publiek
is de beatgroep Runaway
uitgeroepen tot de beste
van het jaar. De beker
zal zondag 28 januari a.s.
in Amicitia (Den Haag)
worden uitgereikt. Hij is
ter beschikking gesteld
door het publiek dat in
Amicitia geregeld danst.
De feestavond Is van
acht tot elf uur en
uiteraard treedt Runaway
daarbij op.
iets zou gebeuren zou het bfl dezi
grens gebeuren, omdat twee van di
bemanningsleden Duitsera waren ei
de andere Fransen. De politie ha<
daarom een helicopter met de wapen:
van de mannen aan boord vanui
Luxemburg laten opstijgen om als da!
nodig was bij een aanval te kunnei
helpen. Maar al de tfld dat ze doo
het grensgebied voeren gebeurde
niets. Er was- in geen velden of we
gen een bende te zien. De wapen
werden weer opgeborgen en omda
het etenstijd was hielden ze stil
wat te eten. De helicoptaire zou te
rug gaan naar haar basis en zt
een half uur weer komen vergezellen
er werd een enkel risico genomen
Dat hadden ze gedacht. Na het etei
gingen ze weer verder, ze zouden to;
Trier gaan, en keken al uit naar di
helicoptaire. Deze kwam echter niet
Tot overmaat van ramp kwamen tier
snelle boten hen tegemoet.d
OPLOSSING
VAN DE VORIGE
PRIJSVRAAG
De opgave was: drie spreekwoor
den of zegswijzen met hand, drie met
oog, drie met voet.
Er zijn veel spreekwoorden binnen
gekomen. Hier volgen er van elke
soort drie, maar dat wil helemaal
niet zeggen dat de andere fout waren.
1. Uit het oog, uit het hart
2. Geen oog voor iets hebben
3. Je hand over je hart striken
3. Van de hand in de tand leven
1. Voet bij stuk houden
2. Voet aan wal zetten
2. Iets om handen hebben
3. Op grote voet leven
Verder kwamen nog goede oplos
singen binnen van: Margriet Bave-
laar, Huuk Bakker, Voorhout; Annle
van Legden, Hoograade; José van der
Lans, Voorhout; Cora Smits, Hazers-
vvoude; Bennie en Gerrie Baak, Sas-
senheim; Antoinette Kallenberg, Dé-
siré Wernars, Rieneke Barendse
Mary Eyck, Marianne Amsterdam,
Karin van Beek, Marjolein Beijers-
bergen, Hans Monique v. d. Wes
ten, Jolanda Leonneke de Hey,
Hanny van Schagen, Ellen van Beek,
Mirjam Blekkingh, Hans Kallenberg,
Leontien Zwetsloot, Henriëtte Bak
ker en Jaap Rigter.
NIEUWE OPGAVE
Maak van de letters van het woord
„televisie" minstens 15 woordjes.
Oplossingen insturen aan Tante Jo,
Krantentuin, Leidse Courant, Papen
gracht, Leiden.
Weer ligt er een mooi boek klaar
voor de gelukkige.
cavie&pandetitie
De kabouters
Er was eens een groot bos,
veel kabouters woonden. Ze w
bezig eten voor de winter te -l
len. Daar hoorden ze plotseling iets.
Ze vluchtten naar alle kanten. Net op
het nippertje ontkwam kabouter
Vossedop aan de dood, want bijna
had hij onder de schoen van de reus
gezeten. Ja, het was de reus, die in
het bos op zoek was naar eten, hij
had vreselijke honger. Maar de ka
bouters waren hem te vlug af. De
reus zag nog hoe de bladeren ritsel
den, hij zocht maar maar vond niets.
„Natuurlijk zijn de kabouters hun
huisjes ingevlucht", dacht de reus en
hij lachte ha! ha! ha! Maar nee hoor,
ze waren naar het huis van de reus
gegaan.
„De schoorsteen rookt niet", riep
kabouter Knebbel. „Ik klim door de
schoorsteen naar binnen".
„Ja, dat doen we dan allemaal", riep
het opperhoofd van de kabouters en
in een wip waren ze allemEtal binnen.
„We draaien eerst de deur op slot",
zei kabouter Wijsneus. „Dan kan de
reus er lekker niet in".
In de kamer van de reus stond on
der het raam een grote kist.
„Kom allemaal helpen, die kist
open maken", riep Vossedop.
Met heel veel moeite, want de ka
bouters z(jn niet zo sterk, kregen ze
de kist open. En wat zagen ze daar?
De kist lag vol munten, guldens,
kwartjes en dubbeltjes.
„We brengen eerst, ieder zoveel
hij dragen kan, het geld naar het
platte stuk op het dak, later brengen
we het naar onze huisjes".
Ze sjouwden en renden de trap op
en af naar het dak, met handen en
zakken vol geld en toen ze eindelijk
moe waren, was de kist half leeg. De
kabouters brachten alles voorzichtig
naar hun dorp.
Toen de reus thuiskwam vond hij de
deur op slot. Hij probeerde en ram
melde en duwde aan de deur en aan
de ramen maar niets hielp en toen
hij eindelijk genoeg had van het wach
ten, trapte hij met zijn grote schoe
nen de deur kapot. Het eerst zag
hij de kist open sfaan, die halfleeg
Johnny Hogervorst. Zeg Johnny,
gaat goed vooruit met schrijven, ji
werk zag er netjes uit.
Hoe de madeliefjes
aan hun
rode vlekjes kome
„Wie dat gedaan heeft, zal ik ver
moorden!" riep hij boos. Hij door
zocht het hele huis, maar niets te
vinden. Hij maakte zich tenslotte zo
vreselijk boos, dat hij hijgend dood
neerviel.
Nu waren de kabouters van de boze
reus verlost. Ze vierden feest, kochten
mooie dingen om hun huisjes te ver
sieren en leefden nog lang en geluk
kig.
Jan Beugelsdjjk:
De reus
Er was eens een reus
Met een grote lange neus
Ook had hij grote, lange benen.
Met grote puntige tenen
Ook had hij grote ogen
Die wel honderd kilo wogen.
De sneeuwklokjes
Vlokjes vallen, duizend tallen.
Het wit gewemel uit de hemel
Dekt de aarde met een blanke sprei.
Kinderen glijden, stoeien, spartelen.
Op het nieuwe sneeuwtapijt.
Ze maken een sneeuwman en
gooien met sneeuwballen.
3. Nights in white satin
Moody Blues
4. She's a Rainbow
Rolling Stones
5. Baby come back
Equals
6. Tea is famous
Tee Set
7. Tin Soldier
Small Faces
8. Judy in disguise
John Fred ans his Play Boy
Band
9. Little Bird
Tielman Brothers
10. Ik hoop dat jij eens op
op mij wacht
Heikrekels
Het kerkklokje had juist om
uur de Angelus geklept. Moeder Ma
griet had een kruisje over de wj)6
wereld gegeven. Toen wisten de mad
liefjes goed, dat ze hun blaadjes did
moesten vouwen en dat de grol
bloem Margriet een verhaaltje gii
vertellen.
Jezus en zijn neefje Sint-Jannet
waren heel goede vriendjes. Op
middag zei Maria tot de kii
deren: „Kom, gaan jullie fijn in
wei spelen. Trek je sandaaltjes mas
uit, dan kan je beter ravotten".
En daar gingen ze spelen. De kleit
Johannes trapte ln een doorntje
riep: „Au!- Au!" Maar hij huild
niet. Toch had Hg een klein wondj
waaruit een dikke druppel bloed lie;
Er stond een madeliefje dat juist di
druppel bloed opving, waardoor
zijn blaadjes een rood plekje oi
Aan de bloempjes die bij hem in
buurt stonden vroeg het madeliefje
„zien jullie niets bijzonders aan m
De boterbloem keek en zei met
zacht stemmetje „nee". De paarde
bloem keek en zei met een bromstei
„nee". Alleen de pinksterbloem di
heel dicht bij stond zag het rode vlek
je en zei „ja".
Oliebol en Witoor
Oliebol was een jongetje dat hef
graag naar de hei ging, maa
mocht hij alleen. Altijd moest hij t<
vier uur wachten op zijn broertjes
zusjes en dat vond hij helemaal nli
leuk. Moeder zei altijd: als je gr»
genoeg bent, mag je alleen r
hei. Eindelijk kwam de dag dat OU
bol groot genoeg was. Vlug deed
zijn jasje aan en met een vrolijk gf
zicht stapte hij over de zandweg,
mocht hij niet te ver gaan, toch v
Oliebol vro!(jk. Toen hij op de hei v
gekomen zag hy al gauw een by.
,;Zo brommertje, ga maar zoet h<
ning zoeken", zei Oliebol en
weg was Brommetje Oliebol stap'
verder. Na een kwartiertje lopt
kwam hij vlindertjes tegen. „Zo vli
dertjes!" riep Oliebol, „zullen x
gertje gaan spelen?" „Goed", zeid<
de vlindertjes. „Ik vang!" zei Olleb
en begon te vangen. Ineens waren
vlindertjes weg. Hoog in de lucht
je ze zweven. Oliebol ging verder,
een poos zag hy een konijn. „V
oor! Witoor!'" riep Oliebol, maar V
oor ging gauw in zyn hol. Olleb
bleef voor het hol zitten en na e
poosje kwam Witoor weer te vcx
schijn. Samen gingen ze wat spelen
babbelen. Witoor ging weer in zï
hol en Oliebol viel even in slaap. H
was zo moe. Toen hg wakker w
ging hy gauw naar huls. Hy was i
te laat, maar moeder was gelukte
Dag kinders, Tot volgende week,
TANTE JO
