j
TRAINER EBING KAN ZELF NIET SKIËN
Op heuveltjes van Sportcentrum wordt geschaafd aan skitechniek
PHILIP VAN DE ZEEUW BAKT SPORTMEDAILLES
ZATERDAG 9 DECEMBER 1997
(Van ones sportredactie)
ZEIST De skisport is de laatste jaren in Nederland duidelijk in
beweging. Voorheen werd weinig aandacht besteed aan het wedstrijd-
skiën, maar sinds de vereniging „Ultimi" de Nederlandse Ski
vereniging een vingerwijzing heeft gegeven, is er wel het een en
ander gebeurd. Bij de skivereniging, die momenteel zo'n 4700 leden
telt, was vroeger niet zoveel belangstelling voor de wedstrijdsport.
De aandacht concentreerde zich voor het grootste deel op de dames
en heren, jongens en meisjes die zuiver voor ontspanning ieder jaar
enige weken in de gebieden met sneeuw doorbrachten. En dat was
niet naar de zin van hen die in het buitenland wilden laten zien, dat
de skisport in een land waar maar weinig sneeuw valt, voldoende
jongens en meisjes trekt die zich wekelijks veel moeite willen ge
troosten om zich op deze sensationele, aantrekkelijke en niet geheel
gevaarloze sport voor te bereiden. De gevolgen van dat alles zijn
wekelijks op het Sportcentrum in Zeist, op de borstelbaan in
Leidschendam en in een gymnastieklokaal in Amsterdam te zien.
Tientallen jonge Nederlandse sportbeoefenaars(sters) bereiden zich
daar onder leiding van bondstrainer W. Ebing voor op het skiseizoen.
Een jaar of drie geleden werd de eerste stoot tot
de „nieuwe vorm" in de Nederlandse skiwereld
gegeven. De Nederlandse Skivereniging zag zich
tegenover een soort pressiegroep geplaatst, die on
der de naam „Ultimi" aan de weg ging timmeren
en de aandacht vestigde op de trainingsmogelijk
heden voor skiërs, die in wedstrijden wilden uit
komen. „Ultimi" (Uiterste) werd de zogenaamde
„rennersgroep" in de Nederlandse Skivereniging.
Zij vonden elkaar snel en reeds in 1964 werd het
bestuur van de Nederlandse Skivereniging aan
gevuld met de heer B. Davidzon, die als wedstrijd
secretaris en bestuurslid van „Ultimi" een plaats
in het bestuur kreeg toegewezen. „Vanaf dat mo
ment is er gestaag gewerkt om de wedstrijdsport
dichter bij de Nederlanders te brengen. Het accent
in de Skivereniging is daarna ook vrij snel ver
anderd en binnen anderhalf jaar kwamen de eerste
trainingsbijeenkomsten die door de Skivereniging
en „Ultimi" in nauwe samenwerking werden ge
organiseerd. En nu is het zover dat „Ultimi" als
belangrijkste programmapunt heeft het wedstrijd
skiën te bevorderen, terwijl", aldus de heer Da
vidzon, „bij de Skivereniging het wedstrijdskiën
als een der vele, maar toch wel vast punt in het
pi-ogramma is te vinden. Dat is natuurlijk, in ver
gelijking met enige jaren geleden, een belangrijk
winstpunt".
OP GEMAK
Het werk van bondstrainer W. Ebing krijgt hier
door ook meer gestalte, want hoewel hij al tien
jaar de skitraining in ons land verzorgt, is alles
pas de laatste jaren tot in de perfectie uitgewerkt
en wordt er hard aan gewerkt dat iedere wed
strijdskiër na het volgen van de bondstrainingen
in Zeist', Leidschendam of Amsterdam zich binnen
enige uren op de sneeuw in Oostenrijk, Frankrijk
of Zwitserland thuis voelt. „Vroeger was het zo
dat men dikwijls twee tot drie. dagen nodig had
om te acclimatiseren. Thans durf ik te stellen",
aldus de heer Davidzon, „dat mensen die de trai
ning van de heer Ebing intensief hebben gevolgd,
zich binnen enkele uren ook in de sneeuw hele
maal op hun gemak voelen".
Wat wordt er zoal in Nederland aan de conditie
en de techniek gedaan? Trainer Ebing vertelt:
„Van begin september tot half december heb ik
wekelijks zo'n man of twintig op de trainingsbij
eenkomsten. Iedere zaterdag komt de groep naar
Zeist, waar de conditie wordt opgevoerd en de
bewegingsleer voor de skitechniek wordt voor
bereid. Dit gebeurt allemaal op de heuveltjes en
in de dalen van het Sportcentrum. Regen en wind
deert de jongens en meisjes niet, want zij beseffen
dat er ook zonder de lange latten onder de schoe
nen veel geleerd kan worden. Alleen is het jam
mer dat we pas in september met de centrale
training beginnen. Die moet feitelijk het gehele
jaar duren".
IMITEREN
Iedereen, die zich voelt aangetrokken tot het wed
strijdskiën, kan zich in eerste instantie opgeven
voor de centrale training. Tijdens deze bijeenkom
sten zal beslist worden of de technische kwaliteiten
en de conditie zo goed zijn dat men het stevige
tempo tijdens deze training kan blijven volgen
zonder de groep in haar totaliteit tot last te wor
den. Behalve de trainingsmogelijkheden in Zeist
is er ook de borstelbaan in Leidschendam, een van
de kunstskibanen in Nederland. Daar worden na
tuurlijk de ski's ondergebonden. Voorts is er de
trampolinetraining in Amsterdam. Men gaat er
met de ski's de trampoline op. Men kan vooral
de reacties die men tijdens een lange afdaling in
de sneeuw moet verwerken, goed nabootsen. Ver
der beschikt men ook nog over een wedelapparaat
dat tijdens de krachttraining in Amsterdam wordt
gebruikt. Op het wedelapparaat kunnen zeer
nauwkeurig de skibewegingen worden geïmiteerd.
THEORIE
Al deze trainingen dienen als voorbereiding op de
wedstrijden die ieder jaar op het programma
staan, zoals de jeugdkampioenschappen in Gerlos,
de nationale kampioenschappen in Val d'Isère, de
nationale studentenkampioenschappen in Ischl cn
het kampioenschap der Lage Landen, een team
wedstrijd tussen België, Denemarken, Frankrijk
en Nederland. Tijdens deze wedstrijden zal bonds
trainer Ebing niet present zijn, want hoe vreemd
het ook mag klinken, trainer Ebing kan niet skiën.
De heer Ebing zegt daarover: „Ik zie het niet als
zo'n groot bezwaar dat ik niet kan skiën. De theo
rie heb ik uit Duitse, Amerikaanse en Russische
boeken overgenomen en natuurlijk aangepast aan
de Nederlandse mogelijkheden. Naast krachtoefe
ningen voor de benen en armen, souplesse-oefe-
ningen voor de heup, bewegingen om het trekken
Val d' lsère, het skidomein waar de Nederlandse ploeg gaat deelnemen aan de kampioenschappen der lage landen.
en duwen te verbeteren en evenwichtscoördinatie-
oefeningen".
Tijdens de trainingen in de sneeuw zijn altijd
oefenmeésters uit dichtbij gelegen plaatsen pre
sent om de Nederlanders verder de sklpraktljk
bij te brengen. In Val d'Isère is dat zelfs Philippe
Mattis, de oud-olympisch skiër van Cortina
d'Ampezzo en trainer van het jeugdteam van Val
d'Isère, dat diverse nationale kampioenen in de
gelederen heeft. „De Fransen hebben veel waar
dering voor ons werk en zij zijn ervan overtuigd
•dat onze topskiërs tot betere internationale presta
ties kunnen komen als zij bijvoorbeeld de vol
ledige training van de Franse b-ploeg zouden
kunnen volgen.
„Eveliné de Weger uit Rotterdam, Willem Calkoen
uit Utrecht en Hans de Jong uit Bloemendaal",
aldus de heer Davidzon, die tijdens de Lage-Lan-
denwedstrijd in Val d'Isère als chef d'equipe zal
fungeren, „hebben voor de skisport een goede
aanleg, maar door de beperkte mogelijkheden kan
het talent niet voldoende worden ontwikkeld.
Daarom zullen er ook geen skiërs voor de Olym
pische Winterspelen van Grenoble worden inge
schreven. Willem Calkoen en Hans de Jong zijn
vorig jaar naar de voor-olympische wedstrijden
geweest, maar hun verrichtingen waren nog niet
voldoende voor uitzending. Zij eindigden niet bij
de eerste twintig, terwijl het N.O.C. als grens
heeft gesteld: bij de tien beste, dan naar Grenoble".
Van Eveline de Weger mag men overigens in de
toekomst nog wel iets verwachten. Zeker als deze
zeventienjarige studente definitief zal kiezen voor
de skisport, want momenteel is zij niet alleen
onze sterkste skister, ook als hockeyspeelster in
het eerste team van Victoria en als lid van de
centrale trainingsploeg van de tennisbond, staat
zij in de belangstelling.
Voor haar geldt dus met recht: „Wie van
de drie".
Kil en berekend
UTRECHT Pottenbakker Philip van de Zeeuw heeft zich met al
zijn ambachtelijke vaardigheid in de'sportwereld gestort. Hij heeft zijn
potten naar een lager plan geschoven om een concurrentiestrijd aan te
gaan met de bedrijven, die aan de lopende band de bekende bronzen,
zilveren en gouden plakken slaan. Philip v. d. Zeeuw bakt ze uit aarde
werk. In zijn werkplaats de schuur achter de ouderlijke woning in
Utrecht laat hij een hele serie ontwerpjes zien: zwemmers in start
houding, discuswerpers, polsstokspringers, hardlopers, worstelaars.
„Ik beu, voor ik ermee begon, naar
het politiebureau geweest om te vra
gen of ik geen plagiaat pleegde. Ga
je gang maar met aardewerk, zeiden
ze, dat mag best, als je de ontwerp
jes maar niet precies namaakt. Ja,
namaken, moet jc horen, een Zwem
ster in starthouding is een zwemster
in starthouding, daar kan je geen
zweefduik van maken.
Hij heeft met zijn gebakken sporlme-
dailles vergaande plannen en heeft
octrooi op zijn vinding aangevraagd.
„Ach ja, waarom niet, ze hebben het
zestien-, zeventienhonderd jaar lang
niet meer gedaan. Ik ben nu weer de
Zijn eerste ontwerpen, hard gebak
ken worstelaars, stoeiend in een veld
van wit geglazuurde klei, sloegen di
rect in. Worstelaars van de Utrecht
se vereniging De Halter namen er en
kele tientallen mee om zo links en
rechts aan Deense sportvrienden uit
te delen toen zij daar een wedstrijd
maakten.
Goedkoper
Of het bakken van medailles veel
eenvoudiger zal zijn dan het slaan
van het eremetaal is nog de vraag.
Het materiaal is in ieder geval wel
veel goedkoper Pottenbakker Van de
Zeeuw stopt eerst klei in vormen,
daarna gaan de klompjes voor de
„eerste bak" de oven in en vervol
gens \yorden ze wit geglazuurd. Het
glazuur wordt van dc motieven ge
veegd, waardoor ze de roodachtige
kleikleur terugkrijgen. Naar keuze
kunnen de figuren met goud of zilver
worden opgelegd of de naturel kleur
behouden, voor goud, zilver en brons
De medailles kunnen ook op een vaas
worden geplakt, waardoor een erebe-
ker ontstaat. Tenslotte wordt alles
voor de tweede keer extra-hard ge
bakken om minder breekbaar te zijn.
„Kijk", zegt Philip van de Zeeuw en
laat demonstrerend een exemplaar
van geringe hoogte op een kleedje
vallen.
Liever niet
„Het is eigenlijk heel eenvoudig:
sleutelring doorknippen, rood-wit-
blauw lintje erdoor en klaar is Kees.
Eigenlijk doe ik dit werk liever niet.
Ik' heb iets heel anders gemaakt,
waar ik veel trotser op ben".
Hij laat een Kleimedaillon zien met
Vrede, Vrijheid, Vietnam gegraveerd
rond drie V's. „Ik hoop dat het een
rage gaat worden", zegt hij, „hier
leef ik in. Dit is mijn vaste overtui
ging. Neen, ik ga geen kleibultons
maken met hippe teksten. Driemaal
V, dat is het wel. Daarmee doe ik
tenminste iets voor de goede zaak".
GEOFF HURST, de man die het En
gelse nationale elftal met drie doel
punten tegen West-Dultsland naar het
wereldkampioenschap schoot, heeft in
zijn boek „The world game" de Argen
tijnen ervan beschuldigd, dat zij vo
rig jaar in Engeland met kille en be
rekende vijandigheid hebben gespeeld.
Het boek geeft commentaar op de
kwartfinale van Engeland tegen Ar
gentinië, waarin de Argentijnse aan
voerder Rattin door de Duitse scheids
rechter Kreltlein van het veld werd ge
stuurd. „Ik had nog nooit zoiets gezien
als de Argentijnse ploeg", zegt Hurst
„De sfeer had ik ook nog nooit beleefd
en die wil ik ook niet meer beleven.
Je wist nooit wanneer je een trap zou
krijgen. Ik werd een keer geschopt
toen de bal voor een ingooi buiten het
speelveld Was. Het boek is geschreven
vóór de wilde wedstrijd om de wereld-
clubbeker tussen Racing (Argentinië)
en Celtic. Twee spelers van Racing en
vier van Celtic werden van het veld
gestuurd. Hurst zei hierover: „Ik kan
de dingen die Celtic heeft gedaan na
tuurlijk niet goedkeuren, maar ik heb
in zekere mate sympathie vo'or Celtic
en ik ben er zeker van dat alle Engel
sen, die tegen Argentinië gespeeld heb
ben, hetzelfde gevoel hebben.
Strafmarken
HANS RAMPF, de succesvolle trainer
van de Westduitse ijshockeykam-
pioen DÜsseldorfer EG, heeft een mid
del gevonden om de straffen van zijn
spelers te verminderen. Voor iedere
strafminuul moeten dc spelers van de
DÜsseldorfer EG tien Mark In de kas
van de vereniging storten.
Gastarbeiders
FLORIAN ALBERT
de beste van Hongarije.
Beste voetballer
T\E 26 jaar oude middenvoor van Fe-
L* rencvaros, Florian Albert, ia uitge
roepen tot de beste Hongaarse voetbal
ler van het jaar.
Het beste Hongaarse elftal ziel er
als volgt uit: Tamas; Kaposzta, Mes-
zöly, Szuecs, Parcsics; Garöcs, Rako-
si, Bene, Varga, Albert, Farkas.
Voor-Olympische Spelen
T\E algemeen secretaris van het orga-
u nlsatlecomité voor de Olympische
Spelen van MUnchen '72, de heer Kun-
ze heeft verklaard dat men mag aan
nemen dat er tussen Muxlco cn Mt'n-
clicn geen voor-Olympische Spelen in
de Beierse hoofdstad zullen worden ge
houden. Sluds 1963 (Tokio) zijn tot en
met 1967 elk jaar voor-Olympische
Spelen gehouden, hetzij om organisa
torische redenen (generale repetitie)
hetzij om gelegenheid te geven onder
zoekingen te houden In bijzondere om
standigheden (middelgrote hoogte).
T\OOR de uittocht van „gastarbeiders"
(onder wie con groot aantal voet
ballers) uit Turkije, is het land slecht
in zijn spelersmateriaal komen tc zit
ten. Men zit alleen mot de moeilijkheid,
dat er heel weinig buitenlandse voet
ballers zijn die naar Turkije willen,
want in Turkije kent men nog geen be-
Winterbaan
aid v
etbal.
Ook semi-profs
UET bestuur van de Surinaamse
•voetbalbond heeft "n commissie in
gesteld, die de mogelijkheid cn dc wen
selijkheid moet bestuderen om naast
het amateurisme het scmi-bcrocpsvoct-
bal te introduceren. Deze commissie
moet tevens onderzoeken of er een
competitie In inter-Guyances verband
gehouden kan worden tussen een (ge
ring) aantal semi-berocpsclubs.
T|E Duitse bouwer van wlnterbanen
u Herbert Schumann heeft de op
dracht gekregen een wintel-wielerbaan
voor Grenoble te ontwerpen. De piste
zal onmiddellijk na de sluiting van
de Olympische Winterspelen In de nieu
we hal van hel ijsstadion worden ge
bouwd. Frankrijk heeft dan eindelijk
weer een winterbaan. De laatste over
dekte baan in Frankrijk was met het
afbreken van het palais des sports in
Parijs verdwenen.
