Amerikaanse apies-hit
beter dan ooit tevoren
(10)
„Everybody knows"
en toch verraste
Dave Clark Five
ook
VOOR
JOU
een
tientje
voor
lang
haar
leidse
top-10
Sprookjesachtig optreden
van de „RIATS"
öe )f kRAntentuin
De Drie op vakantie
ZATERDAG 9 DECEMBER 19«T
Het ziet ernaar uit, dat onze vaderlandse top-tien binnen
enkele weken weer een viertal langharige „apies" zal
moeten herbergen, want de Amerikaanse „Monkees" zijn
,,back on top". Met een gloednieuwe klapper, die het de
bacle van „Alternate title" moet doen vergeten. Overigens
zal dat voor „Daydream believer" titel, die het succes
van I'm a believer" en „Daydream" (van de Lovin' Spoon-
full) weer terugbrengt in onze herinnering niet zó
moeilijk zijn, want hitpotenties zijn in ruime mate aan
wezig. „Daydream believer" staat momenteel weer één
in Amerika en daarmee hebben Davy Jones, Mike Nesmith,
Micky Dolenz en Peter Tork voorgoed afgerekend met
het fabeltje als zouden zij tóch nog eendagsvliegen zijn
geweest.
T-H-E M-O-N-K-E-E-S
Als er één groep is In Engeland, die door
landgenoten nooit op de juiste waarde
geschat werd. dan ls het wel de Dave
Clark Five. Maar dat geldt niet alleen
voor Brittannië. Ook het vaste land van
Europa en met name Nederland
heeft zich schromelijk vergist in de kwa
liteiten van deze vijf knapen, die in Ame
rika gouden platen aan de lopende band
krijgen. Dave Clark, die de drumstokken
hanteert, maakt er zich niet druk over,
zei hij tijdens „Ook voor jou's" bezoek
aan Londen: „Weet je, wij hebben
veel meer aan succes in Amerika. Finan
cieel is zoiets aantrekkelijker. We heb
ben hier in Engeland als Bühne-groep
een uitstekende naam en worden dan
ook overstroomd met optredens. Maar
let manr eens op. Binnen zeer korte tijd
komen we met een enorme kraker op
de markt".
Hij heeft woord gehouden. „Everybody
knows" gekoppeld aan „Concentration
baby" is een regelrecht schot in de
hitroos. Duideiyk gebaseerd op het grote
Bee Gees-succes „Massachusetts" be
speelt Dave de gevoelige harten door
te zingen over een knaap, die alleen ge
laten wordt door zijn geliefde, hetgeen
niet zó erg geweest zou zijn indien het
op een stil plekje gebeurd was. Z|j deed
het echter in een tjokvol restaurant, zo
dat iedereen het nu weet „Everybody
knows" kwam in Nederland de top-veer-
tig binnen met een 29ste plaats en steeg
deze week naar 21. Geen grote sprong,
maar toch zijn de verwachtingen voor de
volgende week hoog gespannen. Een
top-tien notering moet in het verschiet
liggen. In Engeland bezet hij nu de der
de plaats. Mocht het nummer hetgeen
te verwachten is de volgende week
één staan, dan zou dat de eerste number-
one hit zijn na drie jaar.
Uv Amsterdamse pruikenspecialist
Christian Ple|jzier heeft aangekondigd
tien gulden te willen neertellen voor het
haar van langharlgen. „Het moet wel
schouderlengte, zyn", zegt hy. Voor men
sen die interesse hebben: Christian
IMeyzler woont In Amsterdam aan de
Helligcweg.
Deze nieuwe mogelijkheid om je haar
kwjjt te raken, heeft een politiek tintje.
Want. zegt de kapper, China is een be
langrijke leverancier voor pruikenma
kers en vanwege al die politieke onrust
in het land dreigen de pruikenmakers
met de handen In het haar te raken. De
nieuwe maatregel tot het verkrijgen van
vaderlands haar is daar een gevolg van.
Christian IMeyzler heeft die nieuwe
maatregel blijkhaar niet van harte ge
nomen, want in feite houdt hij niet zo
erg van het haar van Nederlandse lang
harig, n. Hij legt er tenminste de nadruk
op dat het binnenlandse haar „nauwgezet
chemisch" moet worden gereinigd, voor
dat het In een pruik wordt verwerkt.
Zou W'ally Tax zijn haar ook aan
Christian IMeyzler verkocht hebben.
■■li
iiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Ria Valk heeft haar show in een nieuw
jasje gestoken en dat heeft tot dusver
groot succes. Maandagavond werd de
tweede aflevering in de sprookjesreeks
uitgezonden en ook daarin liet hoofd
rolspeelster Ria Valk, tezamen met
Jacco van Renesse weer een bijzonder
goede indruk achter. Het geheel wordt
luchtig en in vrij snel tempo gebracht.
De liedjes die in ruime mate de show
vullen, bestaan uit bekende wijsjes,
waarbij een passende sprookjestekst is
gebruikt. De beatgroepen krijgen dan
echter niet de gelegenheid hun favo
riete topnummers ten gehore te bren
gen, maar ondanks dat maakten de
Haagse Riats, hier op de foto, een goe
de beurt en mogelijk kan dit een spring
plank voor verdere successsen zijn. Tot
dusver is het hen nog niet al te zeer
voor de wind gegaan, hoewel hun num
mers echt niet onder doen voor die van
de andere groepen. Zoals ,,Oh, Mary
don't you weep for me", waarmee zij
thans pogen een plaats op de vader
landse hitparade te veroveren.
Antoinette Kallenberg:
Voor Sinterklaas
Hoera, het ia by na 5 december, ja,
dat is op dinsdag en dan is het pak
jesavond. O, wat zullen we pret heb
ben. Ik vind het erg leuk ais het zo
ver is. Nou, nou en dan pepernoten
strooien, gö, wat fijn en als dan Sint
Nicolaas binnen komt is het helemaal
fijn.
Zondag heef m'n vader voor de
grap voor zwarte Plet gespeeld. We
waren bij mijn oma, er was ook
een tante met haar kinderen. Mijn
vader zei dat hij even naar een vo
gelvereniging ging. En weet Je wat
hy toen deed? Hij nam een zak met
pepernoten, zette de voorkamerdeur
op een kiertje en terwijl we aan het
zingen waren, strooide hij handenvol
pepernoten de kamer in. Zo vlug als
ik kon raapte ik er een heleboel op.
In een tijd van „ja en nee" had ik
er 54. Ik heb ze eerlijk gedeeld met
myn zusje. Daarna hebben we ze
lekker opgepeuzeld. Dat was 'n leuk
grapje van vader. M'n oom bracht
ons 's avonds thuis. Ik mocht nog
even naar Pipo kijken en toen naar
bed. Nu is het haast 5 december. Ik
heb een heleboel gevraagd en ben
nieuwsgierig wat ik allemaal krijg.
Hans Kallenberg:
Sint-Nicolaas
Verleden dinsdag siund ik om 12
uur met mijn moeder op mijn broer
tje te wachten. Het duurde wel lang
hoor. We moesten ons haasten om
op tijd op de Papengracht te komen.
De koets stond er nog gelukkig. M|jn
oom Theo zei tegen de koetsier dat
er nog een paar kinderen moesten
komeu. Die kwamen b|jna te laat.
Ik mocht boven op de koets, zitten,
naast de koetsier, dat was een aar
dige meneer. Ik kon alles fijn zien.
Toen we allemaal zaten, met onze
vlaggetjes en toeters, reden we weg
naar het station. Daar was nog een
koets met verklede kinderen. Al
gauw kwam Sint-Nicolaas met drie
zwarte Pieten in een heel mooi rij
tuig. We gingen er achteraan rijden,
de tunnel door en de stad door. We
hadden veel gezongen toen we bij de
Gehoorzaal kwamen. Daar kregen we
boven een mooie plaats. We konden
alles goed zien en horen. Er kwam
eerst muziek en toen Sint-Nicolaas
met zijn knechten. De Sint deelde
prijzen uit aan de kinderen die de
mooiste tekening gemaakt hadden en
ging toen weg naar andere kinderen.
Op het toneel kwam er een goochelaar
met een hele rare kok, die steeds
maar grapjes maakte. Ook kwam er
een buikspreker met zijn pop. Bij
het weggaan kregen we een zak
snoep. Het was een f|jne middag.
Marjolein Beyersbergeu
Sinterklaas
Het is bijna 6 december. Dat is
fijn want dan krijgen we cadeautjes
en pakjes. Weet je wat ik gevraagd
heb? Een hele grote pop met lang
haar om vlechtjes te breien. Mis
schien komt de Sint met Pieterbaas
ook wel op school. Het vorig jaar is
hij ook geweest. De juffrouw was aan
het vertellen, toen er op de deur ge
bonsd werd. De kinderen begonnen
te zingen en Sinterklaas mocht bin
nen. Liesje, Tonnie en Jan moesten
bij hem komen, maar an durfde niet,
omdat hy stout was geweest. Alle
kinderen lachten hem uit, dus moest
hy wel.
Sint-Nicolaas zei: ,.J|j mag niet
meer stout zijn om de meisjes aan
haar haren te trekken. Net of dat
maar niks is. Beloof me dat je het
niet meer doen zal".
„Ja Sinterklaas, ik zal het nooit
meer doen".
„Ga maar weer naar je plaats".
Sint-Nicolaas en de zwarte Pieten
gingen weer weg. 's Avonds mocht ik
thuis myn schoen zetten en de vol
gende morgen ging ik fyn spelen
met mijn speelgoed. We moesten
weer naar school, maar toen om
twaalf uur de bel ging renden we
naar huis om weer met ons nieuwe
speelgoed te spelen.
Rleneke Barendse:
Sinterklaasfeest
Ik keek telkens op de kiok. hè. hè,
eindelijk 12 uur. Daar ging de bel en
ik rende naar huis. Toen ik thuis
kwam stond de taxi al klaar maar
mijn broertje was er nog niet. We
hoefden niet lang te wachten. Mijn
vader en mijn broer gingen mee de
taxi in. Ik mocht bij het raam zitten.
Gelukkig kwamen we nog op tyd op
de Papengracht. We kregen ieder
een muts van papier. Er stond „Leid
se Courant" op, dat was leuk. We
reden weg en toen we aan het station
kwamen was juist Sinterklaas aan
gekomen. Ik zat in de koets en mijn
broertje bovenop, die wou niet bij
de meisjes zitten.
Toen we In de Gehoorzaal kwamen,
hield Sint-Nicolaas een toespraak en
deelde pryzen uit. Vlak daarna kwam
een goochelaar, meneer Haak en er
kwam ook een hele domme hian, Bol
letje. Hij moest een ballon opblazen
en dat ging maar niet. Alle kinderen
moesten er om lachen. Oom Haak kon
ook buikspreken, dat waa erg leuk.
We gingen weg en kregen een zak
snoep. Moeder kwam ons weer halen.
Monique van de Westen:
Nieuwsgierige Paula
Paula mocht haar schoentje by de
kachel zetten. De volgende morgen
vond ze er een pakje chocolade siga
retten In. Ze wou zo graag Sint-Nico
laas zien, ze was nog zo klein, pas 4
jaar, en daarom ging ze 's avonds
achter een stoel bij de schoorsteen
zitten. De kachel was uit en het was
erg koud.
„Ik zou liever in mijn bedje lig
gen, ik heb het zo koud", zei ze zacht.
Daar kwamen vader en moeder
binnen. Wat schrokken ze toen ze
Paula daar zagen zitten. Vlug pak
ten ze haar op en legden haar in bed.
De volgende dag was Sinterklaas
Jarig. Hij kwam op visite, maar Pau
la bleef angstig in een hoekje zitten.
Toen Sinterklaas weg was, ging ze
naar de mand vol cadeautjes en pak
te de cadeautjes uit waar haar naam
op stond.
Sinterklaas kwam ook op school
en weer was Paula bang. Piet kwam
bij haar en gaf haar stilletjes een
snoepje. Toen Sinterklaas op de foto
ging mocht Paula op zijn knie zitten.
Jolanda Phllippo:
Een verhaal
van Sinterklaas
„Zo", zei Sinterklaas. „Dat is dat.
Alle pakjes zijn ingeladen en morgen
is het 21 november. Die Carlito is
zo'n teut. Hy wil nooit opschieten".
En Sinterklaas ging naar de boot.
„Is de stuurman er al?" vroeg hij.
„En'Zijn alle Pieten al aan boord?"
„Ja Sinterklaas, de Pieten zitten
bovenop. Kijkt u maar".
En ja hoor, daar zaten ze allemaal
3 Maar wat zag Sinterklaas in zijn
kajuit? Een meisje met witte haren
en blauwe ogen en een rode jurk
„Is dat Monique?" vroeg Sinter
klaas.
„Ja. dit is ze nou", zei Carlito. Mo
nique schrok. Ze had Sinterklaas nog
nooit gezien. Alleen maar op een
plaatje.
„Je hoeft niet bang voor me te zijn.
Kun je een mooi liedje voor me zin
gen?"
„Ja Sint-Nicolaas".
„Hoe heet het?"
„Zie de maan schijnt door de bo-
En Monique zong het zonder bang
te zijn. Sint Nicolaas begon te klap
pen. Ondertussen was de boot gaan
„Er zit een wit spook In de boot!"
riep een stem door de microfoon.
„Wie heeft dat geroepen?" riep
Sinterklaas boos. Het was de kleine
Piet. die jaloers op Monique was.
„Ik zal hem straf geven. Hy moet
1000 tafels opschrijven".
Toen ze bij de haven kwamen was
de kleine Piet nog niet klaar, maar de
kinderen zongen alweer: „Zie ginds
komt de stoomboot".
DE ROODJASSEN
144-47 Cl
De roodjassen, zo wordt de beroemde garde van de koninklijke Canadese
bereden politie in de volksmond genoemd, hebben niet meer zo'n roman
tisch en opwindend leven, zoals dat vaak in boeken, strips en films wordt
voorgesteld. Het rode uniform werd door een khakikleurig, dat veel ge
makkelijker is, vervangen. Alleen bij parades of met vakantie wordt het
rode uniform nog gedragen. Ook zitten de „roodjassen" niet meer achter
listige indianen, ontsnapte bankrovers en illegale (onwettige) goudgravers
aan. Nee hun taak is wel wat veranderd! Nu doen ze hetzelfde werk als
de gewone politie. Maar bovendien doorkruisen de „roodjassen" de wijdse,
lege gebieden, die er in het 5 miljoen km2 tellende land nog zijn.
Het is niet makkelijk een „Mountie", zoals het troetelnaampje van de
roodjassen luidt, te worden. Hij moet leren paardrijen, hij moet met ge
weer en andere wapens kunnen omgaan en bovendien moet hij nog, in
de 9 maanden durende opleiding, 65 technische onderwerpen leren.
De meeste roodjassen doen tegenwoordig hun dienst in de auto of op
zware motoren. Ook de hondenslee wordt als vervoersmiddel gebruikt.
De paarden worden nu alleen nog maar gebruikt op de parades en in
de training.
EEN LEGPUZZEL
door neef Ton
Wat er gebeurd is
Jean-Luc, Paul en Karei zijn voor
hun eindexamen-IIBS geslaagd en
gaan nu met z'n drieën op vakantie
met het motorjacht van de vader
van Jean-Luc. Ze zijn over de
Noordzee en de Seine naar Parijs
gevaren waar hun boot gestolen is.
Ze hebben de nacht op het politie
bureau doorgebracht en zijn nu bij
de commissaris op het bureau.
De commissaris kon hen niets
vertellen. De boot was nog niet
teruggevonden, en omdat de boot
niet losgeraakt kon zijn, was het
dus wel zeker, dat hij gestolen was.
Nadat Jean-Luc zijn inmiddels ge
droogde kleren weer had aange
trokken konden de jongens het
„bureau de police" weer verlaten.
Ze hadden met de commissaris af
gesproken, dat ze naar de ambassa
de. die al door de politie was in
gelicht, zouden gaan. 's Avonds
konden ze weer op het politiebu
reau terug komen, om daar te sla
pen. Hun eerste gang was dus naar
de ambassade. Hier werden ze door
een van de secretarissen van de
ambassadeur te woord gestaan en
deze beloofde hen al het mogelijke
te doen. Hij zou de politie aanmoe
digen het zoeken niet te staken en
de ouders van de jongens waar
schuwen. Was er na een week nog
niets gevonden, dan zouden ze hun
vakantie af moeten breken en per
trein naar huis terug gaan. Geluk
kig, dat hun paspoorten en geld niet
waren gestolen. Het gebouw van de
ambassade eenmaal verlaten wisten
de jongens niet goed, wat ze moes
ten gaan doen- Door alle drukte
van de afgelopen nacht waren ze
vergeten, dat ze een afspraak had
den met de groep Fransen, die ze
de vorige dag hadden ontmoet. Paul
herinnerde het zich gelukkig en ze
gingen dan ook snel op pad om ze
op de afgesproken plaats te kunnen
ontmoeten. Wat een geluk, dat de
metro er was! Als deze er n.l. niet
geweest zou zijn, waren ze er nooit
zo vlug geweest. Toen ze aankwa
men stonden ze al te wachten. De
jongens moesten, omdat ze zo laat
waren, wel vertellen wat hun zo
had opgehouden. Toen het verhaal
verteld was ging ons drietal, verge
zeld door een groep zeer veront
waardigde Fransen, naar 'n „bistro",
een soort café, om over het ge
beurde na te praten. De jongens en
meisjes die bij hen waren konden
zich niet voorstellen, dat zoiets in
mogelijk te verzachten, werd be
sloten de drie bij één van hen uit
te nodigen. Ze werden dus voor de
rest van hun verblijf in Parijs uit
genodigd bij een zekere George,
wiens ouders onmiddellijk bereid
waren drie bedden voor de Hollan
ders af te staan.
Inmiddels was het al vrij laat ge
worden en dus bracht de vader van
George de drie vrienden even naar
het politiebureau, om te informeren
of er al iets bekend was van de
boot en of de commissaris het goed
vond, dat de jongens bij 't Franse
gezin bleef zqlang als de boot nog
niet teruggevonden was. Hiertegen
maakte de commissaris geen be
zwaar en dus konden de jongens
weer mee terug naar het ouderlijk
huis van George.
(Wordt vervolgd)
