De sneldichter
KERST-SNEEUWVAKANTIE YOOR
RUIM 50.000 NEDERLANDERS
Ook warme &ÊSiÊÊÊUni$£ÊÊÈÊÊËM
landen steeds
meer in trek
Die
doods
schreeuw
hield me
nachten
wakker"
BELGES - ALLIES
Bethlehem
alleen voor
christenen
DINSDAG 5 DECEMBER 1967
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
IN de bossen rond het Zuid-Lim
burgse Epen, vlak over de grens,
staat 'n voor Europa uniek monu
ment. Een gedenkteken opgericht
ter nagedachtenis van de slachtof
fers, gedood door de elektrische prik
keldraadversperring, die de Duitsers
In de eerste wereldoorlog van Ant
werpen tot Aken hadden aangelegd.
Bijna tweehonderd kilometer ver slin
gerde deze tweeduizend voltbarrlcade
zich door heide, bossen kaalgehakte
percelen en langs waterlopen. De
Duitse bezetters hadden dit elektri
sche gordijn nodig geacht om een ein
de te maken aan de toenemende
vlucht van duizenden Belgische bur
gers en militairen, officieren en
krijgsgevangenen. In 1916 sloegen
Russische krijgsgevangenen bij het
Belgische Teuven, zwaar bewaakt
door Feldgendarmerle met honden de
palen voor deze versperring in de
grond. Russische krijgsgevangenen
waren ook de eersten, die in een mo
ment van dolle woede een run naar
de vrijheid waagden en er geëlektro-
kuteerd werden.
Ook Nederlanders behoorden tot de
slachtoffers. De Nederlandse grensbe
wakers maakten door het draad wel
eens een praatje met de mannen aan
de overkant. Zij wisselden sigaretten
uit en af en toen vloog een pakje kof
fie over de drie meter hoge versper
ring. Op de grensstreekbewoners had
het draad een magische aantrekkings
kracht. Boeren, die in de omtrek aan
het werk waren, lieten de waarschu
wingsborden met de doodskoppen
links liggen en gingen waaghalzig een
kijkje nemen. Een zondagse wande
ling naar de grens behoorde voor
nieuwsgierige grensstrekers tot de ge
bruikelijke attracties.
Ondanks alle maatregelen, gemotori
seerde patrouilles en de bewakings
honden riskeerden vele Belgen hun le
ven door een sprong over de dodelij
ke draadomheining te wagen. De jon
ge graven De Sècillon, die in St. Pie-
tersvoeren woonden, hielpen honder
den krijgsgevangenen en ondergedo
ken Franse en Belgische officieren in
de bossen van' Teuven en Epen over
de grens. Zij kenden de zwakke pun
ten van de dodelijke versperring en
ontdekten enkele lugubere mogelijk
heden om door de hoogspanningsdra
den heen te kruipen. Bij een van de
ze pogingen om gevluchte Franse of
ficieren naar de overkant te brengen,
werden de adelijke jongelui door in
een hinderlaag liggende GrenzschUt-
zen overvallen en gearresteerd. De
rest van de oorlog sleten zij in het
krijgsgevangenenkamp Sennelager bij
Paderborn.
De 75-jarlge graaf Lionel de Sècillon
woont thans in Kasteel Sinnich te
Teuven, op enkele honderden meters
van de plek waar hij vijftig jaren ge
leden gevangen genomen werd.
Hierbij zijn verhaal, zoals hij het
aan onze verslaggever vertelde.
„Het was wat men noemt Allerheili-
genweer. Druilerig, miezerig, nat. Wij
slopen zwijgend door het struikgewas.
Achter mij volgden drie Franse offi
cieren: die waren in een of ander
Duits krijgsgevangenkamp op de loop
gegaan. Mijn broer sloot de rij. Wij
hadden die nachtelijke tochten al va
ker ondernomen. Misschien waren wij
zorgeloos geworden. Wij waren net
achttien jaar. Ge kent dat wel. Dan
durft men alles. Later heb ik dikwijls
gedacht: wat zijn we stom geweest!
Hoe dikwijls hadden zij ons wel niet
kunnen neerknallen.
Op een meter of tien van de versper
ring bleven wij een uurtje onder de
bomen staan. Van alle kanten hoorde
Je nachtelijke geluiden. Dat was ons
vertrouwd, een opvliegende uil, het
ritselend kraken van vluchtend wild.
Daar tussendoor zochten wij gespan
nen naar de signalen der patrouilles,
stappende laarzen, de metalen klank
van koppelriem, bengelende eetnap of
het spannen van een geweer. De nacht
gaf niets verraderlijks prijs.
Het is helemaal mis gegaan. Op het
moment dat die eerste Fransman met
zijn polsstok een aanloop nam, flitsen
van drie, vier kanten schijnwerpers
aan, bulderden Duitse commando's en
gierden de kogels door het kreupel
hout. Die derde Fransman heeft het
toch nog geprobeerd. Hij wilde dwars
door het prikkeldraad heen en was op
datzelfde moment dood. Van zijn
doodsschreeuw heb ik nachtenlang
niet geslapen. In het gevangenkamp
werd ik daar nog angstzwetend wak
ker van. Ik zag in mijn dromen als-
Reuzen
Het heeft nog een tijdje geduurd voor
dat de «dode kon worden weggehaald.
Eerst moest ergens in de verte de
stroom worden uitgeschakeld".
Lionel, graaf De Sècillon was zestien
jaar toen de oorlog uitbrak en dus te
jong voor het leger. „Van origine zijn
wij Fransen, maar ik ben geboren in
het Nederlandse Hoogcrutz. Tijdens
de eerste wereldoorlog woonden wij
in het Pavilion te St. Pletersvoeren.
De boeren zaten midden in de oogst,
toen de Uhlanen door de velden re
den. Reuzen te paard, met van die ho
ge mutsen. Uhlanen daar hadden wij
als kind de schrikbarendste verhalen
over gehoord.
Zij namen onmiddellijk onze paarden
in beslag, maar voor de rest gedroe
gen zij zich correct. Er viel mee te
praten.
Vierentwintig uur later brandde Visè,
nachtenlang, de bombardementen op
de forten van Luik dreunden tot in de
Vierentwintig uur later brandde Visè,
over de brandschatting van Leuven.
Wij werden in een oogwenk fiere be
wuste Belgen, die alles wat Duits
was, verbeten gingen haten".
De graaf haalt zijn herinneringen op
in de énige verwarmde kamer van
zijn kasteel. „Kasteel Sinnich" was
eeuwen geleden een klooster. Alle
maal grote zalen.
Die kun je niet verwarmen. Tijdens
AUX VICTIMES
qui pcrirail ici nar Ie lil élcctrique
1914 1918
trigé par Mr Ie comie J.t! 0UIMM0N1 en 1020
muiilè par les nazis en 40-45
rcslauré' en 1002
Lionel, graaf da Sècillon, vertelt cUn
angstwekkende ervaringen in de
grensbosscn van Epen en Teuven
tijdens de eerste en de tweede
wereldoorlog.
het wandelen door de straatbrede
kloostergang wijst hij op de talrijke
wapenrekken langs de muur. Harnas
sen, bajonetten uit de Franse revolu
tie, Pruisische cavaleriesabels, pisto
len en musketten „Die elektrische ver
sperring, kwam pas in 1916. Die Duit
sers moesten wel iets doen. Vooral aan
deze kanten, met al die bossen. Jon-
derden burgers zijn in onze bossen
over de grens gevlucht, Belgische en
Franse militairen, die achter het front
waren geraakt of in krijgsgevangen
schap konden ontvluchten. Ook Duitse
deserteurs. Er werd bovendien gewel
dig gesmokkeld, dat lieten de Duitsers
aanvankelijk oogluikend toe".
Van lieverlee werd ons Pavilion een
soort onderduik-adres. Zo wat fluis
tert de een naar de andere door. Mijn
broer Harmei en ik hadden onder
aardse schuilgaten gegraven. Daarin
verstopten zich die militairen, die zich
via Nederland, Vlissingen en Enge
land weer bij het leger wilden voe
gen. Na de oproep van koning Albert
tot alle jonge mannen in het bezette
gebied om te vluchten, om zich bij
het Belgische leger aan te sluiten,
werd het hier een compleet door
gangshuis.
Polsstok
De mannen, die wij overbrachten,
moesten bij ons van te voren enkele
dagen oefenen in 't polsstok-springen.
Die afsperring was drie meter hoog.
Die hadden wij bij ons nagebouwd.
Franse militairen namen meestal die
moeite niet. Die slopen soms kilome
ters ver door Duitsland en bezet Bel
gië en arriveerden met dertig, en
veertig man tegelijk. Zij stonden on
der commando, 's Nachts werd zon
der aarzelen een meter of vier uit die
omheining geknipt, met grote geïso
leerde tangen. Ik heb een Franse of
ficier meegemaakt, die stond met ge
laden pistool in de hand achter zijn
mannen te jagen. Want niet iedereen
was zo gretig om zich na allerlei
nachtmerries aan het front weer hals
over kop bij zijn leger te storten.
In Warsage lag een Russisch krijgs
gevangenkamp. De Russen hebben de
grote weg Aken-Brussel aangelegd
voor de militaire transporten. Ook een
spoorbrug bij Moesnet. Op een man
netje meer of minder keken de
Duitse pioniers niet. Volgens de ver
halen is daar een enkele maal een
Rus naar beneden gevallen in de fun
damenten die men bezig was te
storten Die Duitsers joegen maar
storten. Die Duitsers joegen maar:
„8chnell, schnell". Een verongelukte
man moest blijven liggen. Het beton
werd er gewoon boven op gestort. De
mensen in de Voerstreek geloven nog
altijd dat er Russen in de fundamen-
Die krijgsgevangenen waren wel on
gelooflijk taai. Zij moesten voortdu
rend langs die elektrische lijn herstel
lingswerkzaamheden verrichten. Som
migen zijn naar Nederland gevlucht,
gewoon door via een ton te kruipen.
Die schoven zij tussen de elektrische
draden door.
Onder water
Anderen hadden ontdekt dat de Duit
sers de stroom uitschakelden bij on
weer of tijdens stortbuien. Het draad
liep op èèn plaats vlak boven het ri
viertje de Gulp. Als het langdurig
bleef regenen, moest de stroom uit,
omdat de kabel onder water kwam te
staan. Mijn broer Harmei is bij die
gelegenheid meerdere malen onder
het draad door naar Nederland ge
zwommen om eten te halen, of om
jonge Belgen weg te brengen". „Na
de oorlog heeft de baron d'Oultremont
van kasteel Beusdal op de plaats van
die verschrikkelijke afrastering een
monument opgericht. De Duitsers
bliezen 't in de tweede wereldoorlog
op. Op de oude gedenkplaats stond na
melijk iets te lezen over Teutoonse
barbarie. Daar is toen een speciale
SS-ploeg bij te pas gekomen. In 1962
is het weer hersteld.
Voor zijn hachelijke vlucht-hulp,
kreeg graaf Lionel van Belgische zij
de nooit een dankwoord. „Ah, nee
hé. Ik was gevangen genomen en heb
twee Jaar vastgezeten. Dat is toch
geen prestatie om merci voor te zeg
gen. Wel van De Gaulle heb ik na de
tweede wereldoorlog een dankoorkon-
de gehad. Ons kasteel was een onder
duikadres voor gevluchte piloten
Wij hebben ongeveer vijftig Franse
piloten verborgen. Ja, hoe kwam dat?
Die mensen werden tot Epen ge
bracht, daar werd hun verteld, ga
maar naar burgemeester De Sècillon.
(Ik ben hier 42 Jaar burgemeester ge
weest). Dat is een goeie, ook een
Fransman. Wij wisten van niks.
Goed die mensen werden hier later
door de Witte Brigade opgehaald. Ge
kent dat wel, mensen praten en pra
ten. Dat hoorden de Duitsers ook. Wij
kregen verschillende keren huiszoe
kingen. Er waren toen gelukkig geen
onderduikers.
Die oorkonde van De Gaulle ligt er
gens in een kast. Ik hoef ze niet te
zoeken, hè. Ik zou ze zo gemakkelijk
niet terugvinden. Want aller, ge wordt
voor zo iets niet beloond. Juist alsof
wij van te voren gedacht hadden, nou
gaan wij mensen helpen vluchten.
Die mannen stonden op zekere dag
voor ons, en wilden over die draad
heen, of onderduiken.
Voordat wij het goed beseften «aten
wij er midden in. Dat is toch niks bij-
FRITS VAN DER VELDE:
„Mijn dochter heeft 't ook een beetje"
daar Nou, ènof As
jo me nouofDie
Met ruw geweld hebben de
sneldichters hun aderen
weer opengesneden. Enkele
weken per jaar laten zq hun
gedirhtenstroom breed vloei
en. Maar zelden stolt het
bloed, dat door de aderen
vloeit. Op Neerland» dier
bare grond rijmen zij voor
Sinterklaas. Eigenlijk zijn
de sneldichters SlnVerklaas
zelf, maar ierwille van het
hechte geloof in de heilige
man, noemen z\j zich diens
knechten. De sneldichter
kan rijmen en dichten zon
der zijn hemdje op te lichten.
Zijn hemdje oplichten doet
ook sneldichter Frits van
der Velde niet. Niet alleen
omdat hij al gepensioneerd
is en de waardigheid der
jaren heeft mee te dragen.
Hij is vader van een grote
dochter („zij heeft het ook
een beetje"), dicht de rest
van het jaar thuis, maar
verlegt zijn werkterrein
tijdens de weken voor
Sinterklaas naar 'n muziek
handel in een andere stad.
Daar zit hij in een aan drie
kanten met blauwe gor
dijnen omfloerst zweet-
Het was niet zonder enige
schroom, dat hij vijf jaar
geleden ermee begon. Hij
voelde zich zo onzeker, dat
hij in de winkel achter een
gordijntje wilde weg
kruipen.
„Kom nou", zei de baas
(een goede vriend van de
sneldichter), „dat kun je
niet doen". Hij biedt Frits
immers in zijn advertenties
aan als een attractie en
een attractie verbergt zich
niet achter een gordijn.
Daarom dan ook kwam
frits uit de vergetelheid
om zich bloot te stellen aan
a) mensen, die niet kunnen
dichte.i, b) mensen, die te
lui zijn om te dichten,
c) mensen, die geen tijd
hebben om te dichten en
d) mensen, die wel eens
willen zien of hij het ook
werkelijk kan.
Een mevrouw, die bij een
plaatje een praatje op rijm
wil „Of ik hem op de proef
wil stellen Dat ïykt me
niet nodig. Ik zie zo wel, dat
hij het heeft".
En inderdaad wurmt snel
dichter Frits er in nauwe
lijks vier minuten een ge
dicht uit. Het telt maar
liefst vier coupletten en op
de koop toe geeft hjj nog
een sneer. Steeds in om
armend rijm, ontroerend
door zijn eenvoud, treffend
door een rijke woorden
schat. Bij hem rijmt Sint
niet op kind of Piet niet op
niet.
Zo werkt Frits
Gegeven Gabrielle krijgt
van Sinterklaas een plaat.
Gabrielle rijdt paard en de
kleine schenker weet de
aardige anekdote te ver
tellen, dat zty daarvan altijd
stijve benen krijgt. Nu ont
laadt het dichterbrein van
Frits zich en aan zijn type
machine ontrukt hij deze
machtige slotstrofe
Dat kon Sint zelfs in Spanje
wel horen.
Je stijve benen gaan nooit
verloren.
Wat een stijl Wat een
„Ik weet het wel", zegt
Frits, die niet eens de
moeite neemt om ln de volle
zaak zijn stem te temperen,
„Ik weet het wel, lk maak
op een dag ook wel eens
twee dezelfde gedichten".
Wie zal het hem kwalijk
nemen Hij heeft een druk
baantje. Nog is de laatste
regel voor Josje niet ver
vlogen of Jeans moeder
staat al te trappelen om een
epos bij de blokfluit voor
haar zoontje.
En dan begint Frits op
nieuw. Weloverwogen. Niet
zo maar ineens van het
twinkelende, winkelende
waterding. Hy taxeert zyn
opdrachtgever eerst. Dan
draalt hy het roze velletje
in zyn schrijfmachine. Ver
volgens lanceert hy een van
zyn pakkende leuzen. Zo zyn
Sint
„Kyk", zegt hy, „by een
chique dame zet lk er na-
tuuriyk niet boven „As je
me nou". Dat doet hy wel
by een vlot type. En voor
hot filosoferende type heeft
hy de slogan Nou, èn
in petto. Ja, wat „Nou, èn
Het is wel een denkertje.
En dan kraalt Frits zyn
populair „Ha, die Sint" op
papier. Vervolgens is hy
totaal geconcentreerd bezig
met de schepping van zyn
Hy krijgt het er warm van.
Een diepe denkfrons leidt
de zweetdruppeltjes in
gootjes, waarna de zon van
zyn brede lach de zaak
weer opdroogt. Die zon
schynt pas als de twee
laatste regels zyn gewrocht.
Daarin wordt immers de
ontvanger gezet. Dat ls het
uur van de waarheid.
„Als Je dat zo een hele dag
hebt gedaan, moet Je er
's avonds wel even uit",
zegt sneldichter Frits. „Ik
dacht dit jaar je doet het
niet meer. Ik doe het tóch
weer. Als ik straks naar
huia ga (hy heeft er dan
tweeëneenhalve week rymen
opzitten) verbaas ik me
erover, dat lk weer in een
heel andere wereld ben".
Verschiet Frits van der Vel
de ln die tweeëneenhalve
week al zijn dich'iorsbloed
Daarvoor is zyn voorraad te
groot. Hij heeft nog bloed
over voor andere, serieuzere
zaken. Uit «Un reserves
hy het bloed, waarnie.
alle andere dan .Sinterklaas-
zaken beschryft, want het
bloed kruipt nu eenmaal
waar het niet gaan kan.
Sneldichter Frits van der
Velde, tweeëneenhalve week
»n een zweethokje.
BETHLEHEM (AFP) Joden en Ia-
lamleten sullen voor het eerst sinds 2000
Jaar tijdens het kerstfeest geen toegang
hebben tot Bethlehem. „WIJ zullen Beth
lehem voor de christenen reserveren"
aldus heeft de Israëlische commandant
van het gebied van Jeruzalem, kolonel
Eliezer Amltl, op een persconferentie
De Arabische christenen in de door
Israël bezette gebieden kunnen in Beth
lehem komen als zij speciale vergun
ningen hebben. Ook Israëlische christe
nen worden toegelaten.
De burgemeester van Jeruzalem ver
wacht In dc kersttijd zestien a twintig
duizend toeriste<n, tegen twaalfduizend
vorig Jaar.
Voor het eerst zal ook de nachtmis op
kerstmis per televisie worden uitgezon
den, zij het niet rechtstreeks, maar per
film. Verder zal een speciale postzegel
worden uitgegeven.
Amsterdam eert
Mari Andriessen
AMSTERDAM (ANP) Gistermid
dag heeft de burgemeester van Amster
dam, dr. I. Samkalden, de beeldhouwer
Mari Andriessen ln diens woning aan de
Wagenweg In Haarlem de silveren ere
medaille van de stad Amsterdam uitge
reikt.
Burgemeester en wethouders hebben
de beeldhouwer deze onderscheiding toe
gekend ter gelegenheid van zijn zeven
tigste verjaardag. De medaille draagt
de inscriptie: aan M. Andriessen schep
per van een Amsterdams symbool bij
uitstek „de dokwerker" 4-12-67. Zater
dag J.l. werd in de vleeshal in Haarlem
een ere-tentoonstelling van werken van
de heer Andriessen geopend.
Record-Monnet
naar New York
NEW YORK (AFP) Het schilderij
„Het terras te Salnte-Adresse" van Clau
de Monnet, dat vorige week vrijdag In
Londen voor het (voor impressionisten)
recordbedrag van 5,08 miljoen gulden
werd geveild, is gisteren door het Metro
politan Museum van New York aange
kocht.
Een woordvoerder voor het museum
weigerde de prijs te onthullen, maar zei
dat een aantal weldoeners het geld had
den bijeengebracht dat gevraagd werd
door de Londense kunsthandel Thomas
Agnew, die het doek vrijdag had ge
kocht.
Première opera
„Verboden inrij"
Kunst en Kunstenaars
Het Anjerfonds 's-Gravenhage heeft een
subsidie verstrekt t.b.v. het vervaar
digen van de decors van de kluchtige
opera Verboden Inrij geschreven door
Wim Thijsse (muziek) en Alain Teis-
ster (libretto). De première vindt
plaats op 15 januari a.s. in het Circus
theater.
De werkgroep Wand en Ruimte van Ar
ti et Industriae exposeert van 8 tot 30
december in museum Swaensteijn te
Voorburg. Er zijn wandkleden, kera
miek, kleinplastiek, mozaiëk, bouwke-
ramiek, leerappliqué, glasbeeldhouw
kunst, maquettes en ontwerptekenin
gen te zien van Jeanne-Marie Bode-
wes, Nella Wagemans, Mieke van der
Burgt, Gerard van Remmen, Kees de
Kruijff, Jan Olivier, Henk Tieman,
Wim Wagemans en Pieter Bieslot.
De culturele prijs van de gemeente Arn
hem is voor dit Jaar toegekend aan
de kunstenares Gunhild Krlstensen,
die o.m. het 110 vierkante meter grote
tapijt ontwierp dat het comité Ge
schenk Stadhuis Arnhem zal aanbie
den voor de raadzaal van het nieuwe
gemeentehuis. 300 vrouwen werken er
al een jaar lang aan.
De fa. Van Marle en Blgnell, Lange
Voorhout 58 Don Haag, houdt op
woensdag 13 december een veiling
oude en moderne schilderijen, Iconen,
aquarellen en tekeningen. De catalo
gus vermeldt de namen van o.m. Apol,
Bakker Korff, Bauer, Brlët, Gabriel,
I. en J. Israels, Jongkind, Koekkoek,
Schelfhout en Wetseenbruch.
In het Koninklijk Penningkabinet, Zee
straat 71b Den Haag, wordt onder de
titel „Hanibal" van 8 december tot
mei 1968 een tentoonstelling gehouden,
die laat zien hoe de periode van de
tweede punische oorlog (218-202 v.
Chr.) op verrassende wijze door mun
ten geïllustreerd kan worden.
DF.N HAAG (ANP) Op maandag IS
januari 1988 sal In het circustheater t*
Schevenlngen dc première plaatsvin
den van de kluchtige opera „Verboden
Inrij" van Wim Thysse, met tekst van
Alain Teister.
De muzLklale leiding is in handen van
Jan van der Waart, de regie Is van Mie
ke Leflyveld. Medewerking wordt ver
leend door het Zuid-Hollands Orkest en
door solisten Rosemary Round, sopraan
Jeanette van Dijk, sopraan, Rijkje Wol-
le9winkel, alt., Jos Borelli, bariton,, Ta-
be Bas. tenor., Bernard Kruysen, bari
ton., George Groenewold, tenor en Jan
Korevaar (gesproken rol).
Filmacteur Bert
Lahr overleden
NEW-YORK De Amerikaanse filnv-
en toneelacteur Bert Lahr is maandag
na een korte ziekte ln een ziekenhuis te
New-York overleden. Hij was 72 Jam
Zijn bekendste films waren „Wiznixl of
Oz", uit 1939 met Judy Garland „Love
and kisses", „Mr. Broadway", „Josette"
„Ship Ahoy', „Mr Universe en „Rose
Marie". Op Broadway speelde hU o.n
ln de stukken „Een midzomernachts-
droom" en „Wachten op Godot".
UTRECHT, (A.N.P.) Ruim 50.000 Nederlanders
gaan de laatste dagen van het jaar temidden van
sneeuw en ijs doorbrengen. Zwitserland en
Oostenrijk staan weer bijzonder hoog aange
schreven bij al deze wintersportliefhebbers. Maar
ook in eigen land blijft men deze dagen niet
thuis zitten De Nederlandse Spoorwegen ver
wachten aan de vooravond van Kerstmis ruim
800.00 reizigers te vervoeren, die elders in het
land op familiebezoek gaan.
Er zijn twee aanwijsbare oorzaken, waardoor eind
dit jaar meer mensen op vakantie gaan dan andere
jaren. De toename wordt op 50 procent geschat. In
de eerste plaats vallen de kerstdagen bijzonder
gunstig het opnemen van drie vakantiedagen
resulteert met inbegrip van oud en nieuw in tien
vrije dagen maar bovendien schijnen velen de
vakantie niet meer in een keer op te willen souperen
In de zomermaanden.
Daarnaast krijgen de warme landen (Spanje, de
Balearen en de Kanarische eilanden) 's winters steeds
meer toeristen. Vele „boven-de-veertigers" gaan
tegenwoordig naar het zuiden om enkele weken het
winterse klimaat in Nederland te ontvluchten.
De NR.V, en Hotelplan zullen ln de week voor
Kerstmis zeven extra-treinen laten rijden met opti
male bezetting (15 rijtuigen) naar Chur, Salzburg,
Innsbruck en Zuid-Beieren. Deze treinen zullen
ongeveer 6.000 reizigers vervoeren. Ook de maanden
januari, februari en maart stjn al voov een groot
jeel volgeboekt.
Wat het buitenlandse treinverkeer aangaat zijn van
20 tot en met 23 december alle uitgaande D- en TEE-
treinen (Holland-Italië-expres. Austria-expres en
Skandinavië-expres) versterkt, In totaal zullen 70
extra-rijtuigen worden ingezet. Voor Parijs schijnt
eveneens belangstelling te zijn: op deze route zullen
ln totaal 25 extra-rijtuigen worden ingezet.
Voor de gastarbeiders zullen op 15, 16 en 21 decem
ber extra-treinen rijden naar de Frans-Spaanse
Steeds meer Nederlanders geven de voorkeur
ren kerstvakantie in een zonnig land met wat
grens. De Italiaanse, Griekse en Joego-Slavlsche
arbeiders zullen voor de kerstdagen met de normale
treinverbindingen naar het Ruhrgcbled moeten
reizen. Vandaar lopen extra-treinen naar deze
Balkanlanden.
