#3X0®
als je trouwt is het afgelopen
m-
6e kRAntentuin
Jongerenvereniging kontakt biedt hen alles
maar....
ook
VOOR
]OU
De Drie op vakantie (7)
WE GAAN SINT^
NICOLA AS AFHALEN
CORRESPONDENTIE
Slechte ervaring met uitsmijter
ZATERDAG 18 NOVEMBER 19e
Tegen half elf werd Jean-Luc wak
ker. Hy sprong uit zijn kooi, trok
zijn zwembroek aan en nam een duik
in het water. Na een kwartiertje ge
zwommen te hebben klom hij weer
aan boord en droogde zich af. Paul
en Karei sliepen nog. Jean-Luc wil
de toch nog tot Parijs komen deze
dag. Daarom nam hij een stuk stok
brood en de jampot mee op het dek.
Hij lichtte het anker, startte de motor
en voer weg. Al varende at hij, het.
stokbrood op en de jampot leeg,. Na
een kwartiertje kwam Karei"eens
kijken, hij was ook wakker gewor
den. Eigenlijk wilde hij gaan zwem
men, maar omdat ze al voeren ging
dat niet. Jean-Luc vroeg hem om
eerst water voor koffie op te zetten,
daarna zou hij hem vertellen, wat
voor idee hij had. Karei was in een'
wip terug. Jean-Luc had een dikke
sleepkabel aan een kikker (d.i. om
touwen aan vast te maken) vastge
maakt en buiten boord gegooid, zo
kon Karei dus zijn ochtendbad ne
men, terwijl ze toch door konden
varen. Na tien minuten wilde Karei
weer aan boord, want door de sterke
stroming was zijn zwembroek afge
zakt tot aan zijn tenen en hij was
bang dat hij deze zou verliezen. Nu
moest Jean-Luc wel vaart minderen,
want als je een tijdje buiten boord
gehangen hebt, heb je geen kracht
meer om zelf naar binnen te komen.
Toen Karei eenmaal uitgeput weer
aan boord stond, was het water net
gaan koken, zodat hij geen tijd had
om zich eerst af te drogen, want de
koffie moest gezet worden. Door de
koffiegeur wakker geworden kwam
Paul nu eindelijk ook eens aan dek
kijken. Wat had hij nog een slaap,
de arme jongen! Hij had zelfs zo n
slaap, dat hij maar nauwelijks merkte
lagen de twee, die niets te doen had
den dus op grote badhanddoeken op
het dek van de kajuist wat te lezen
of te slapen. Eindelijk was het dan
zover. Parijs, de grote wereldstad met
de IJf el toren en het Louvre, kwam
in zicht. Alleen waren ze nog niet
zover als ze wel dachten, want Parijs
heeft vele voorsteden. Ze moesten
dan ook nog anderhalf uur varen
voordat ze eindelijk een jachthaven
vonden; Deze was wel-erg ongunstig
gelegen, .maar dat was niet zo erg.
Het voornaamste was, dat ze 'er
waren. Het was elf uur toen ze een
plaatsje gevonden hadden. Alle drie
waren ze erg moe en dus zouden ze
pas de volgende dag kunnen zien hoe
de wereldstad er uit zag. Maar geen
van drieën verwachtten ze de grote
avonturen die ze zouden gaan be
leven.
WIE ER MEE MOGEN:
Vera en Rina Oomen, Roelofarends-
veen; Ria en Patricia v. d. Star, Hoog-
made; Wilma Olierook, Hazerswou-
de; Hans v. Veen, Zoeterwoude; Paul
en Hans Kraayenvanger, Voorhout;
Silvia Jansen, Karin v. Beek, Anita
Vorst. Margriet Bavelaar, Leonneke
de Hey, Rineke Barendse, Wimmy
Barendse, Hans en Tonny Kallen -
herg, Leontien Zwetsloot, Wanda
Wielogroch. Ansje Schuur, Ellen v.
Beek, en Yvonne Witte, allen Lei
den.
Nieuwe opgave
1. Welke meisjesnaam verandert in
een jongensnaam als je de eerste
letter weglaat?
2. Ik ben 5 letters groot.
Mijn laatste vier zijn rood
Soms ben ik lang, soms ben lk
rond
Voor alle mensen steeds gezond?
Van voren geiezen zo wit als
Oplossingen insturen aan: Tante Jo,
Krantentuin Leidse Courant, Papen-
gracht.' Leiden.
We verloten weer een spannend
boek.
Wie bedenkt nu al een Sint-Nico-
laas-verhaaltje?
Doe het deze of de volgende week,
dan komt het zeker in de krant en
dan.fijn voor in je plakboek.
door neef Ton
dat hy plotseling by zijn armen en
benen genomen werd en met pyjama
en al in het water gegooid werd.
Druipend werd hij weer aan boord
gehaald. Hij was nu wakker, dat wel,
maar het bad was niet bepaald be
vorderlijk geweest voor zijn goede
humeur. Juist toen ze dan aan hun
koffie wilden beginnen kwam er
weer een sluis in zicht. Je kon nu al
duidelijk merken dat ze al wat boven
de zeespiegel kwamen, ofschoon ze
pas drie sluizen gepasseerd waren en
er nog talloze zouden volgen. Dit
keer hadden ze geluk, ze waren met
schutten en al maar een half uur
kwijt, omdat ze gelijk tussen twee
grote aken in geplaatst konden wor
den. Ze merkten nu wel dat ze in
de buurt van Parijs begonnen te ko
men, want ze zagen steeds meer
dorpen en steden langs de rivier.
Ook werd het veel drukker op het
water. Verschillende keren zagen ze
nu speelboten en waterskieërs op 't
water. Maar veel tijd om er naar te
kijken had Jean-Luc niet, want hoe
drukker het op het water werd. hoe
moeilijker en vermoeiender het werd
achter het roer te staan.
Zo was het dan ook nodig, dat
Karei en Paul hem op zijn tijd aflos
ten. Ze deden verder niet veel. De
motor liep zo ook wel en koken
deen ze uit blikjes, dus daar hoef
den ze niet naar om te kijken. Zo
WAT WE MOETEN WETEN:
Op dinsdag 21 november om kwart
over 12 staat er een grote koets klaar
met twee paarden er voor, waar we
allemaal in en op kunnen. De koets
staat op de Papengracht vóór het
bureau van de Liedse Courant. We
rijden dan naar het station, waar we
zeker om half één moeten zijn en
wachten daar op Sint-Nicolaas. In
die tijd eten we een klein boterham
metje. dat we zelf hebben meege
bracht.
We rijden dan door de stad, langs
een omweg, naar de Stadsgehoorzaal,
om daar tot 4 uur feest te vieren.
Jullie moeten zorgen een warm
jasje aan te doen, want het kan wel
koud zijn.
Denk er om: kwart over 12 ver
trekken we.
Oplossing van de
vorige opgave
Het was het briefje van Marlies
Lieve oma.
De volgende week krijg ik vakantie.
Zou ik dan een paar dagen bij U mo
gen logeren? Ik breng zelf wel wat
speelgoed mee. Dag lieve oma, ik
hoop dat u het goed vindt. Een kusje
van Marlies.
Deze keer was het aantal goede
oplossingen heel groot; zó groot, dat
we alle namen niet af kunnen druk
ken. dan zou er geen plaats meer
zijn voor de verhaaltjes We hebben
geloot en heel toevallig hebben twee
jongens ui' Voorschoten een hoek
gewonnen: Jaap Barreveld en Gert
v. d, Lee.
Waar gaat de trein naar toe?
Verschuif de letters en het antwoord
is makkelijk te vinden.
leajjuop^ :Surssojdo
Desiré Wernars
De koning van
Akabara
In Akabara leefde eens een koning
die dacht, dat hij de langste baard
had. Op een dag stuurde hij een sol
daat met een brief naar de steden
van het hele land. De soldaat las
de brief voor: „Dames en heren, ik
kom u vertellen dat de koning de
langste baard heeft van 't hele land".
De mensen luisterden goed en rie
pen toen: „Dat is niet waar!", want
heel ver van ed stad, woonde een
reus en die had een baard van zes
meter. De soldaat ging weg naar het
paleis, maar de mensen renden hem
achterna, ook naar het paleis. De
koning stond juist op het balkon.
„Wat is dat nou, al die mensen!"
riep hij. „Wat is er gebeurd?" Toen
vertelde de soldaat dat de koning
niet de langste baard had.
„Is dat niet waar?" vroeg hij ver
baasd.
„Nee! nee!" riepen de kinderen.
„De reus heeft de langste baard."
De tweelingen.
a. Alle drie hebben we een boze bui,
daar moet wat aan gedaan wor
den,
b Eén cola met drie rietjes alstu
blieft.
Proggiehuis
De activiteiten van de vereniging
beperken zich nu voornamelijk
tot. het Parochiehui», of zoals Gerard
Hekker het altijd noemt: „Proggie-
huia". Samen met Jeanne van der
Hulat heeft Gerard de taak ervoor te
zorgen dat leder lid om de veertien
dagen het kontaktblad „Tellatar",
Voorhoutse jeugd behoeft
zich niet te vervelen:
staan. Zo Is ook Warmondse Clara
Sikklng een vaste gaste, die belang
stellenden inwijdt in de pottenbak
kerskunst. Mocht er op een van de
drie avonden of op de zaterdagmid
dagen niets speciaals op het pro
gramma staan, maar wanneer wij
het kontaktblad doorbladeren lijkt
ons dat weinig voor te komen, dan
kan men altijd een partijtje tafel
tennissen of biljarten, waarvoor een
competitie in het leven is geroepen.
Zo op het eerste gezicht lijkt een Ie
der zich best te vermaken en is men
Waardevolle
tips
voortreffelijke samenwerking met de
concierge, de heer Kraakman, die
altijd wel bereid is om waardevolle
tips te geven, want hoewel Leo Venne
al jaren lid van de vereniging ls ge
weest heeft hij op organisatorisch
terrein nog weinig ervaring.
„Ik ben verloofd en hoop binnen af
zienbare tijd te trouwen. Het wach
ten ls echter op een huls. Om nu die
tyd op te vullen heb lk dit werk op
my genomen. Het was ln het begin
mociiyk. Je bent Immers enkele jaar
tjes ouder en je moet je helemaal
aanpassen. Maar het lukt tot dus
ver aardig geloof Ik en je wordt zelf
ook steeds enthousiaster. Het ls ech
ter zo, dat wanneer je trouwt het af
gelopen ls".
Zover ls het echter nog niet, ook ln
Voorhout bestaat woningnood en
wordt het geduld van jonge mensen
op de proef gesteld. Intussen kan Leo
Venne echter zijn streven, het leden
tal te brengen van 160 op 200, tot een
realiteit maken.
TPoals gezegd berust de leiding bij
Leo Venne: „Ik ben er in febru
ari mee begonnen. Er werd Iemand
gevraagd die lekker kon praten en
niet bang was om ln het openbaar
te spreken. Dat leek me wel wat en
tot dusver is het me ook best beval
len. Daarvoor waren er nogal eens
moeilijkheden met de jongelui. Het
ls zelfs zo erg geweest dat op een
van de dansavonden de uitsmijter, een
geweldig grote vent. die het zaakje
ln de gaten moest houden ln het zie
kenhuis werd geslagen. Enkele heet
hoofdige Hoogmadenaars hadden
hem met kettingen toegetakeld. Van
dansen was toen enige tijd geen
sprake meer. Wij zijn toen naar de
burgemeester gegaan en hebben hem
gevraagd of het mogelijk was nieuwe
dansavondjes te mogen organiseren.
De vorige waren Immers geleld door
het kerkbestuur, zodat wij aan de
moeilijkheden geen enkele schuld
hadden. Hij had er wel begrip voor
en heeft voor ons een goed woordje
gedaan in de raad. Het werd toege
staan, maar een agent zou toezicht
houden. We hebben er alles aan ge
daan om de eerste avond een groot
succes te laten worden. We maak
ten een spandoek van ongeveer 6
meter met daarop de naam van de
„Blntangs", de heat;,ioep die zou op
treden. Het bleek achteraf dat we
veel te enthousiast waren geweest.
I)e zaal was wel goed bezet, maar
we moesten er toch veel op toeleg-
gén, hetgeen voornamelijk door de
ermakeljjkheidsbelasUng kwam.
Naar aanleiding van ons verzoek lot
vermindering heeft de burgemeester
toon een pleidooi gehouden en met 6
tegen slenim. n w. d oesioten on.
die belasting muur li .naai te laten
vervallen. Een uI.mii ,.cr was er niet
.lieer hij. Ue gin er van uit dat
we de jongelui moesten toevcrtrou-
hecthoofdige jongelui zou werken als
een rode lap op een stier".
„O, dat wist ik niet!" zei de koning.
„Laat hij dan maar eens naar de
stad komen."
De mensen gingen naar het bos.
Daar klonken al voetstappen. De reus
kwam, maar toen hij dichterbij ge
komen was, zagen de mensen, dat
hij geen baard meer had. En weet je
hoe dat kwam? De koning had hem
een boodschap gestuurd. Want weet
je waarom? De koning wilde niet op
dat de reus de langste baard had. ia
De mensen gingen weer naar huis. we
Marjolein Beyersbergen
In snoepland
In Snoepland achter het bos, daar
is het lekker. Luister maar. Een
meisje, Katrientje, lag te dromen in
haar bed. Opeens kwam er een ka
boutertje in het raam en riep: „Ka-
trientje, wordt eens wakker!"
Het meisje keek eens goed. Wat
zag die kabouter er leuk uit, met
een baardje, een rood puntmutsje,
een groen jasje aan en een lampje
in de hand. Kaboutertjes slapen over
dag en werken 's nachts-
„Ga Je mee naar Snoepland?" vroeg
hij.
„Ja, heel graag. Kan dat 's nachts
en hoe heet je?"
„Ik heet Joepie, en ik vind Ka-
trientje ook een mooie naam".
„Hoep! Daar gaan we!"
Samen gingen ze de lucht in, over
het grote bos en kwamen toén bij
het kabouterbos. „O, wat een piep
kleine bankjes staan daar," riep Ka-
trientje. „Kom we gaan in 'n autootje
naar Snoepland". Ze kwamen eerst
bij een grote boom.
„Daar mag je niet van eten," zei
Joepie, „anders word je roetzwart."
Ze kwamen nu aan een beekje. Het
was geen water, maar limonade. De
huisjes waren van koek en drop en
lollies en nog veel meer. Ze liepen
verder en snoepten veel, tot ze er
moe van waren. Toen riep Joepie een
bezemsteel en samen vlogen ze naar
huis, maar onderweg viel Katrientje
er bijna af. Ze riep: „Moeder, moe
der." En moeder kwam binnen en
toen kon Katrientje vertellen van
haar droomreis.
Nog even geduld met de andere
verhaaltjes.
TANTE JO en OOM TOON.
Onder dit op het eerste gezicht wat beangstigende
motto draait in Voorhout „Kontakt", de jongerenver
eniging, die jongens en meisjes vanaf 15 jaar ont
spanning bezorgt op de meest uiteenlopende wijzen.
Want niet alleen wordt er op zondagavond gedanst
op hippe muziek, neen, er valt veel meer te beleven.
Toen we deze week bij Leo Venne (27), de kontakt-
baas, langsgingen, keken we onze ogen uit. Want
wat bijvoorbeeld Henk Verhoog in Leiderdorp al lang
voor ogen heeft, het oprichten van een soort club
huis, waarbij niemand zich behoeft te vervelen en
iedereen aan zijn trekken komt, is in Voorhout allang
gerealiseerd. Daarbij genieten de negen bestuurs
leden de volle medewerking van een enthousiaste
burgemeester, die hen in de moeilijke en uitzichtloze
beginperiode te hulp kwam door de vermakelijkheids
belasting, die immer» altijd een grote post is op het
onkostenlijstje, te laten vervallen, waardoor de finan
ciële zorgen op slag verdwenen.
Voor 0,35 per week, waarbij men
dan voor de dansavonden 1,-
reductle krijgt, behoeft de Voorhout-
se Jeugd zich allerminst te vervelen.
Want de genoemde activiteiten zijn
de Jonge Voorhouters ter beschikking
slechts een gedeelte van het grote
aantal ontspanningsmogelijkheden die
waarin hy zelf ook steeds nieuwe
ideeën naar voren brengt en waarin
ieder desgewenst zijn kritiek kan
spuien, in de bus gedeponeerd krijgt.
„Zo heeft ieder zijn eigen taak. We
hebben in het bestuur drie' meisjes
en 6 Jongens. De een zorgt voor de
sport, de ander neemt de filmavon
den voor zyn rekening, enzovoort.
Het is echter niet zo dat wy alles
zelf maar moeten doen. Beslist niet.
De leden worden overal in betrokken
en zyn graag bereid om te helpen.
Naast de gezelligheid willen wy de
jongelui ook iets leren. Daartoe ge
ven we speciaal voor de meisjes kap-
wedstryden en modeshows.
Verschillende palnt-lns worden ge
houden waarby een echte kunst
schilder aanwijzingen geeft. Ook de
gespreksavonden hebben veel succes.
We krygen een avond over sexuali-
teit, niet dokter A. W. Bots als ge
spreksleider, over vr\je tyd met de
heer v. Dalsum en een avond met als
onderwerp „gezag" met wethouder
De Groot. Na een algemene Inleiding
worden dan ln kleine groepjes de on
derwerpen aan tafeltje* besproken".
