Leidse top -10- J
P „KONTAKT"
M
Golden Earrings
I
ook
VOOR
JOU
6e kR an ten tuin
PIONIERS NEDERBEAT
Volgende week:
ariska
Een collage maken
CORRESPONDENTIE
De Drie op vakantie (6) door Neef Ton
ZATERDAG 11 NOVEMBER 1967
Tot voor enkele maanden zag het ernaar uit,
dat de Haagse „Golden Earrings" de pio
niers van de „nederbeat" het voor altijd
verbruid hadden bij de tieners. Platen als
„Daddy buy me a girl" en „In my house"
haalden geen indrukwekkende verkoopcij
fers meer, terwijl het publiek na vrijwel
ieder zaaloptreden ontstemd huiswaarts ging,
omdat de boys ontstellend slecht waren ge
weest. Het goud van de Earrings bleek al
spoedig vervangen te moeten worden door
een goedkoop soort brons.
Ten einde raad besloot men het mes in de
„Earrings" te zetten: zanger Frans Krassen-
burg werd aan de kant gezet. Barry van de
ex-„Haigs" als plaatsvervanger in dienst ge
nomen en het repertoire aangepast aan de
eisen van de hedendaagse tienerwereld. Met
„Sound of a screaming day" ging het weer
bergopwaarts. Het nummer stond weken
langs in de top-tien en dreigde zelfs 'n eerste
plaats te bemachtigen. Helaas stonden top
pers als „Death of a clown" en „All you
need is love" een dergelijk buitenkansje in
de weg. Twee weken terug werd de nieuw
ste plaat op de markt gebracht: „Together
we live, together we love" een compo
sitie van het dynamische duo Gerritsen-
Kooymans dat thans reeds op acht ge
noteerd staat. Een geweldige prestatie, te
meer daar het voor een beatgroep erg moei
lijk is een „comeback" te maken. Als attrac
tie versierde de platenmaatschappij de kleu
rige hoes met een hippe button, waar de
titel van de plaat op staat.
Massachusetts
Beegees.
Homburg.
Procol Harum.
Melodla
John Woodhouse.
From the underworld
Herd.
Ik wil alb-en maar van Je houden
Heikrekels
Together we live, together we love
Golden Earrings.
Bostella
Johnny Rijk
To-morrow Is another day
BuVoonaaa m*
The letter
Boxtops
Heintje.
Ken je de Bostella nog niet? Dat is dan niet
best. We zouden je dan ook sterk willen aanra
den om je zo gauw mogelijk te wenden tot een
erkend dansinstituut zoals dat van de heren De
Gooyer en Kraaykamp: een danspaar apart. Mits
je de zaken energiek aanpakt voorspellen we
dat je binnen veertien dagen als de beste kunt
bostelleren. Wacht niet tot morgen, maar begin
direct. Veel succes toegewenst. Terwijl zowel de
Heikrekels als de Golden Earrings nog altijd
in de llefdesnetten verstrikt zijn heeft Tom Jones
zich voorgenomen om nooit meer verliefd te
worden. Ruzie misschien, maar waarom heb je
ze dan ook laten staan? „Ja, dat kwam omdat
ik Marie ontmoette, en toen ik in haar Spaanse
ogen keek kreeg ik van die wonderlijke gedach
ten. Ik danste met haar de laatste wals en sinds
dien was zij voor rnjj alleen". Goed Tom, laten
we dan alles maar vergeten, maar stuur voor de
zekerheid even een briefje aan Amy en leg het
haaf. ev^n uit.De Boxtops wlUen die dan wel be
zorgen.
Laten we na al die treurige berichten maar
weer een bloemetje in het haar steken dan gaat
het waarschijnlijk weer een stuk beter. Morgen
schijnt dan misschien weer de zon en krijgen we
eindelijk eens een antwoord op die beklemmende
vraag: „What's the world coming to?"
JEUGDBEWEGING IN VOORHOUT
„Dag en nacht heb ik aan jou gedacht, dag en nacht heb ik op
jou gewacht", zingt Mariska Veres in het refrein van haar nieuw
ste plaatje „Dag en nacht", een Nederlandse versie van het
Sandie Shawsucces „You've not changed' Een makkelijk in
het gehoor liggend melodietje, dat vooral na haar succesvolle
optreden in „Fenklub" zeker niet onderschat moet worden als
kanshebber voor onze vaderlandse top-40.
Met het uitbrengen van deze zwarte
schijf is een jaar van stilzwijgen over
brugd. een Jaar waarin Mariska na
minder prettige ervaringen met mana
gers en begeleidingsgroepen besloot
de showbusiness vaarwel te zeggen en
een leven te gaan leiden, dat normaal
geacht moet worden voor een jong meis
je. „Maar", zo vertelt het zwartharige
zangeresje, dat op aanraden van haar
platenmaatschappij een „hlppies"-kapsel
liet aanmeten. ..het bloed kruipt nu een
maal waar het niet gaan kan. Het be
gon weer met een maand in Duitsland,
maar van het buitenland heb ik nu meer
dan genoeg. Natuurlijk is een tournee
wel fijn. maar een vast engagement
neem ik niet meer aan". Sinds kort staat
zij dus weer op onze Nederlandse podia
met een muzikaal gezien niet byster
sterke begeleidingsgroep. Twee tot
drie keer per avond zingt zij dan met
eigen orgelbegeleiding een aantal num
mers, die zich meer en meer gaan bewe
gen op het terrein van de rhythm
blues. „Niet mijn beste genre, maar het
publiek wil het nu eenmaal. En daar
sing j« tenslotte voor".
Het is erg leuk met gekleurd pa
pier te „schilderen" en je kunt voor
niet saan het materiaal komen, als je
de gekleurde bladzijden uit oude tijd
schriften of modebladen gebruikt.
Ook kun je dingen gebruiken die je
zomaar vindt b.v. spoorkaartjes, sui
kerzakjes of oude lucifersdoosjes. De
ondergrond, waar je op plakken gaat,
moet dik papier of karton zijn. Je
kunt b.v. beginnen met driehoeken en
vierkantjes papier van verschillende
kleuren te verzamelen. Maar je moet
wel volgens een paar grondregels
werken: Je kunt b.v. een „Keuken
collage" maken door bepaalde ge
fotografeerde recepten uit tijdschrif
ten op te plakken, of je kiëst bloe
men als hoofdmotief, of dieren, film
sterren, beatbands, of sportmensen.
Je kunt natuurlijk ook alleen ge
kleurd papier op plakken en een
kleurencombinatie maken.
Je begint er mee, de losse stukken
papier op een krant te leggen, dan
ga je ze verschuiven, tot het resul
taat ej bevalt. Daarna ga je ze op
het papier of karton olakken. Ge
bruik zo weinig mogelijk lijm. Ben
ie klaar en bevalt het je toch niet,
ie ziet bij voorbeeld nog liim, dan
plak je er gewoon een ander stuk
papier overheen. Zo'n collage kan ie
voor verschillende dingen gebruiken.
Dé beste kun je aan de muur hangen,
andere kan je gebruiken als kaft
voor je schoolboeken of foto-album.
Als je het heel goek kunt, kan je
het ook op een briefkaart plakken en
heb je een leuke verjaardagskaart.
We laten je voorbeelden zien, in kleur
is het natuurlijk veel mooier, maar
dat merk je wel als je eenmaal be
gonnen bent.
Er zjjn zoveel goede oplossingen,
van het briefje van Marlies aan haar
oma, binnengekomen, dat ik deze
keer twee boeken verloot. De vol
gende week horen jullie de uitslag,
want ik verwacht nog enige kaarten.
We gaan verder met de verhaaltjes.
Anita Vorst
Ons poesje
Toen de grote vakantie voorbij
was, moesten we naar school en een
weekje later kregen we een poesje.
Ik wist er niets van. Mijn vader
kende een man, die poesjes had en
toen kregen wij er eentje voor niks.
Het is een leuk poesje en we noe
men hem Moortje. Elke morgen, als
ik vroeg wakker ben, ga ik heel
zachtjes naar beneden en doe de
schuur open. Moortje is dan al wak
ker. Ik doe eerst de deur op een kier
open, dan steekt hij eerst zijn kopje
naar buiten en dan komt hij hele
maal. Als ik naar boven ga, loopt hij
me achterna en ben ik midden op
de trap, dan komt hij voor je lopen,
Oi, 841-67
want hjj loopt al alleen naar boven
Dan rent hij de kamer binnen,
springt op het bed en gaat dan in
het kuiltje liggen. Hij begint nu heel
hard te spinnen. Later gaat hij zich
likken en als ik dan mijn hand onder
zijn kinnetje houd, likt hij ook mijn
hand. Als we naar school zijn, gaat
hy bij de kachel liggen. Als we van
school thuis komen, hollen we hard
naar huis, om maar vlug bij Moortje
zoeken. Ze is buiten."
Joost had me gauw gevonden. „Ani-
te zijn en dan geeft hij ons een pootje.
Op een keer zei moeder tegen mijn
broer Joost: „Joost, ga jij Anita
ta je moet bij moeder komen." Ik
ging vlug met hem mee.
„Gaan jullie met z'n tweetjes een
mandje halen voor Moortje," zei moe
der. Ja, dat vonden we fijn. „Dan ga
ik meteen een prisma kopen, die heb
ik nodig voor school," zei Joost.
We gingen eerst een prisma kopen
en toen riaar de winkel voor een
mandje. Op de terugweg kwamen, we
mijn jufrouw tegen. „Hebben jullie
een hondje?" vroeg ze.
„Nee, we hebben een poesje," zei
den ze. Toen we thuis kwamen vroeg
moeder hoe duur het mandje was.
,J 5.95 mama," zei ik.
„Nou ik vind 't een mooi mandje,*'
zei mam. „Boven in de kast ligt nog
een poppedekentje en een kussentje,"
wist moeder. Ik holde naar boven
en kwam gauw met de spullen be
neden. Ik deed het kussentje en het
dekentje in het mandje en haalde
toen Moortje. Hij ging meteen op
zijn zij liggen. Wat lag hij heerlijk.
Nu heeft hij twee mandjes, één in
de schuur en één bij de kachel.
Marlies Bosman
Gijs plakt 'n vlieger
Het was die dag naar weer. Het
regende heel hard. Toos en Gijs kwa
men uit school. Het was woensdag,
en 's middags haden ze dus vrij. Dat
was fijn, want ze zouden een vlieger
gaan plakken, een rode vlieger, die
zie je goed in de lucht. „Ik doe mijn
cape als een dak boven mijn hoofd,"
zei Gijs. „Die cape heeft moeder ge
maakt van vaders oude regenjas'.
„Kom laten we wat harder lopen,
dan zijn we gauw thuis, dan vlug
eten en dan plakken."
„Mag ik, mee helpen plakken?"
vroeg Toos.
„Als vader het goed vindt, dan
mag het wel." „Kom dan maar om
twee uur."
Toen Gijs thuis kwam, zei moeder:
„Gijs je moet me helpen, ik moet
naar de stad."
Gijs ging vlug aan het werk en na
een kwartier waren ze klaar. Daar
kwam Toos al aan, Gijs hielp, moeder
in haar jas en ze ging vlug weg.
..Wij gaén vlug de afwas doen,"
zei vader. „Dan droog ik af!" riep
Toos. Na een tijdje was alles kant en
klaar en gingen ze plakken. Gijs
moest de houtjes pakken. Toen alles
geplakt was, moest het gezicht er
nog op. Gijs en Toos knippen ieder
een oog.
„Ja dat is goed," zei vader.
Gijs knipte ook nog de neus en
vader deed de mond. Daar kwam
moeder thuis. Ze was helemaal nat.
„Jullie zijn klaar zie ik. Kom dan
gaan we thee drinken."
„Heeft u koeken meegebracht?"
vroeg Gijs.
„Ja, ik wou ze net pakken."
Moeder vond de vlieger prachtig.
De volgende dag was het droog weer
en konden ze de vlieger oplaten.
Beste kinderen,
Er in bericht binnengekomen dat Slnt-Nlcola&s dinsdag 21 november
te Lelden arriveert aan het station, zo ongeveer tussen 12 en S nur.
Nu hebben we een verrassing voor de kinderen die geregeld met de
Krantentuin meedoen. Er mogen 40 50 kinderen met ons mee Slnt-
Nicolaaa afhalen. We bedoelen hier kinderen die In de 2de of Sde klis
zitten.
Die kinderen schryven heel vlug een kaartje met naam en adres aan:
mevr. J. Winkelmolen, Stad houderslaan 80, Lelden.
Zorg dat Je by de eerste 50 kinderen bent, dan heb je alle kans mee
te mogen.
Verder nieuws horen jullie de volgende week wel, alleen verklap Ik
nog even, dat die kinderen mee mogen naar de Stadsgehoorzaal.
Jean-Luc was dus wakker gewor
den van een golf die de boot bijna
deed omslaan. Hij sprong uit zijn
kooi en rende het trapje op, het dek
op. Op nog geen twee meter van zijn
bootje zag hij de boeg van een grote
Rijnaak, die hen bijna doormidden
gevaren had. De schipper van de
schuit, die zo gevaarlijk dichtbij was,
kwam naar het voordek gerend en
begon in het Frans een verhaal af te
steken tegen Jean-Luc. waar hij
geen snars van snapte. Na veel ge
baren werd het hem duidelijk. Hij
had de boordlichten, die iedere boot
bij nacht moet voeren, verkeerd
gehangen. De schipper dacht, dat het
een boei was en had aan de binnen
kant willen passeren. Pas op het
laatste nippertje had hij gemerkt,
dat het een boot was. Paul en Karei
waren nu ook wakker geworden en
kwamen het dek op. De schipper
was al weer weggevaren met zijn aak
en zo zagen ze alleen een lijkwitte
Jean-Luc die geen woord kon uit
brengen van schrik. Toen de ergste
schrik voorbij was, legde hij Karei
en Paul uit, wat er gebeurd was.
Daarna gingen deze direct de goede
II
boordlamp ophangen, opdat ze niet
weer gestoord zouden worden. Jean-
Luc was, inmiddels van de schrik
bekomen, weer de kajuit ingegaan
en zat nog een tikkeltje bleek, op de
rand van zijn kooi. Nadat hij alles
nog een keer verteld had gingen ze
maar weer naar bed.
De volgende morgen werden ze
pas laat wakker, maar omdat ze niet
aan tijd gebonden waren, konden ze
doen wat ze wilden. Zo besloten ze
om nog maar wat te blijven. Het
was die dag mooi weer. Het water
was helder. En wat doe je dan op
zo'n mooie dag? Juist ja, zwemmen
natuurlijk! Het eerste wat ze na het
opstaan deden was dan ook een duik
nemen in het frisse heldere water
van de Seine. Toen ze uitgezwom-
men waren gingen ze ontbijten. En
toen, wat zouden ze nu gaan doen.
Opeens kreeg Karei een helder ogen
blik, waarom gingen ze niet plenken.
Plenken is net zoiets als waterskieën.
maar dan met een grote brede plank,
waar het water doorheen kan stro
men. Wel ze konden de vlonders
die langs het boord lagen hier goed
voor gebruiken, zodat ze tien minu
ten later aan het plenken waren.
Ze hadden ontzettend veel plezier
en letten niet op de tijd.
Maar na een tijdje begonnen ze toch
wel honger te krijgen. En toen ze op
horloge keken bleek het al twee uur
te zijn. Omdat ze toch nog wel de
volgende twee stuwen wilden pas
seren voor het donker, gingen ze nu
op weg. Om drie uur stopten ze ech
ter weer, omdat ze toch wel samen
wilden eten. Na een kwartier was
Jean-Luc al weer klaar, want hij
wilde toch wel opschieten. Om zes
uur bereikten ze de eerste sluis, van
de twee of drie die ze wilden pas
seren. Dit keer hadden ze echter
niet zo'n geluk als de vorige dag.
Ze moesten tot 9 uur wachten. Dus
gingen ze maar op het dek zitten
kaarten. Eenmaal door de sluis heen
was het al half tien geworden. Het
was al bijna donker, maar omdat
Jean-Luc per sé verder wilde, voeren
ze nog verder, de daaropvolgende
sluis was dichterbij. Om kwart voor
twaalf kwamen ze daar dan eindelijk
aan, maar die nacht zou daar niet
meer geschut worden, zodat ze moes
ten wachten tot de volgende ochtend.
Een beetje kwaad waren ze wel, dat
ze het net niet gehaald hadden, als
ze n.l. een half uur eerder geweest
waren, hadden ze nog wel geschut
kunnen worden. Er zat dus niets
anders op, de volgende dag af te
wachten. Om 6 uur werden ze op
geroepen om geschut te worden. Maar
omdat het de vorige avond zo laat
was geworden, konden de jongens
maar met moeite wak! r worden.
Met een slaperig gezicht kwam Jean-
Luc het dek op. Startte de motor en
voer de sluis in. Dit alles gebeurde
onder luid gelach van de schippers
van de boten en de mensen van de
sluis. Wat was namelijk het geval;
Jean-Luc wilde na het schutten weer
naar bed, zodat hij in pyjama aan
dek verscheen om de boot de sluis in
te varen. „De Fransen hebben zeker
nog nooit Nederlanders in pyjama
gezien." merkte Paul schamper op.
En inderdaad, dat hadden ze ook nog
nooit. Na het schutten voer Jean-
Luc weer direct naar de kant en na
het anker uitgegooid te hebben, do
ken hy en de twee anderen weer
in hun bed en sliepen een gat in
de dag. (Wordt vervolgd)
