VIETNAM
BOUWT EEN
NATIE
DJAKARTA
OP WEG
NAAR HERSTEL
Meeste
slangen
zijn niet
gevaarlijk
DE LEIDSE COURANT
fc* Uw
SAIGON De „andere oorlog" het hoofd
onderwerp van gesprek tussen de Amerikaanse
en de Vietnamese leiders, die in februari 1966
in Honoloeloe een topconferentie hielden is
in vroeger dagen ook wel pacificatie of platte
landsontwikkeling genoemd. Tegenwoordig heet
hij, letterlijk vertaald althans, revolutionaire
ontwikkeling. Het is een term, die nogal com
munistisch aandoet, maar juist daardoor slaat
hij in de binnenlanden misschien aan.
De wekelijkse uitbetaling.
DJAKARTA (ANP) Djakarta Is met
succes bezig de meest in het oog lo
pende wantoestanden als gevolg van
het beleid van Soekarno weg te werken.
In de jaren van zijn presidentschap
had hü met al zijn grote plannen om
Djakarta tot een metropool te maken
weinig gedaan voor het welzijn van de
kleine man. Het gevolg was dat aan
de voet van heel of half voltooide pe
perdure prestigeprojecten symptomen
van schrijnende armoede te zien waren.
Toen Soekarno in maart van dit jaar
het presidentschap werd ontnomen,
zwierven duizenden haveloze bedelaars
door de stad. 's Nachts sliepen ze op
straat. Sommigen maakten elke nacht
nog een soort noodonderkomen, maar
de meesten lagen eenvoudig op een
krant, vooral op de stoepen van win
kels in marktwijken. Maar nu ziet men
veel minder zwervers op straat. Het
leger heeft in drie grootscheepse nach
telijke operaties duizenden daklozen
opgepakt en met vrachtauto's naar een
verzamelpunt buiten de stad gebracht.
Vandaar zijn zij doorgestuurd naar hun
eigen dessa.
De stedelijke autoriteiten hebben ook
allerlei maatregelen genomen die ten
VERVALLEN
UITERLIJK
VERDWIJNT
doel hebben de stad een wat minder
vervallen uiterlijk te geven. Op een
terrein bij een spoorwegstation op het
Medan Merdeka, dichtbij het ruim 100
meter hoge marmeren nationale mo
nument met zijn vlam met 35 kilo
gram puur goud, dromden tot voor
enige tijd kleine kooplieden met hun
waren bijeen op een modderveld of
stofveld, al naar gelang de weersom
standigheden. Nu is op dat terrein een
markt ingericht met permanente stal
letjes en hekken. En zelfs is er een
gazon tussen straat en markt aange-
Ook de bezoeker die per vliegtuig het
land binnenkomt, krijgt de laatste
weken een wat vriendelijker eerste
indruk van Djakarta. Tot voor kort
kregen reizigers die 's avonds aan
kwamen, vaak het idee dat ze in een
pas gebombardeerde stad waren aan
geland, zodra ze in het stationsgebouw
waren. Jarenlang is het in een soort
halfafgewerkte staat geweest met
slechts hier en daar een lampje en op
veel plaatsen hout en stenen op de
vloer. Sedert enige tijd is het stations
gebouw goed verlicht. Stenen en hout
liggen niet meer overal, zodat de pas
sagiers zelfs 's avonds zich zonder ge
vaar naar buiten kunnen begeven,
waar wegdek en verlichting verbeterd
De meeste vreemdelingen, die in Soe-
karno's tijd en ook nog daarna van het
vliegveld naar de binnenstad reden,
moesten wennen aan het schouwspel
vande was- en baadscenes langs een
kanaal in de stad. De armsten van
Djakarta, die thuis in hun kampong
alle was- en toiletgelegenheden misten,
gebruikten de midden door de stad
lopende gracht, een gekanaliseerde
arm van de Tjiliwoeng, voor die doel
einden. Tijdens het bewind van Soe
karno, wiens paleis slechts op enige
afstand van het kanaal lag en die altijd
de Indonesiërs op hun nationale trots
heeft gewezen, is daar nooit iets aan
gedaan. Maar sedert enige tijd zijn er
afgeschutte wasplaatsen aangebracht.
Alle trappen in de kademuur, die niet
aan het oog zijn onttrokken, zijn nu
verwijderd.
In de afgelopen maanden zijn de stra
ten aanzienlijk verbeterd. Alle hoofd
straten hebben nu een goed wegdek en
het aantal zijstraten met kuilen is veel
minder geworden. Maar wel zien veel
bewoners van Djakarta met een zekere
bezorgdheid de regentijd komen, die
meestal een slechte uitwerking heeft
op de straten.
Veiliger
Aan de verkeersbeveiliging in deze
stad van vier miljoen inwoners is in
de laatste tijd verder gewerkt, al was
ook reeds onder Soekarno het aantal
dodelijke verkeersongevallen naar ver
houding gering. De stad heeft sedert
enige tijd zebra's voor voetgangers.
Het oversteken op de drukke Djalan
Thamrin boulevard was een levens
gevaarlijke operatie. De zebra's, di«-
daar nu zijn aangebracht, hebben nog
een speciale beveiliging in de vorm van
stopbordjes die door de voetganger-
kunnen worden gebruikt tijdens de
oversteek.
Een groot probleem voor het nieuwe
Djakarta is nog altyd het optreden van
groepjes, soms in uniform, die mensen
op straat of winkeliers geld afpersen
De gouverneur van Djakarta, generaal
Ali Sadikin, heeft vorige week dras
tische maatregelen aangekondigd tegen
elke vorm van banditisme.
Met hun nog pas begonnen R(evolutio
nary) D(evelopment)-plannen hebben
Washington en Saigon eigenlfyk erkend
dat de pacificatiepogingen van de af
gelopen jaren als mislukt moeten wor
den beschouwd. Dit hoge woord komt
er natuurlijk nooit officieel uit, maar de
feiten bewijzen het tooh wel. Na het
wegtrekken van de Amerikaanso of
Zuid Vietnamese troepen kon van inwo
ners van dorpen, die op de Vietkong
veroverd waren, geen enkele construc
tieve bijdrage worden verwacht. De
mensen bleven terecht beducht voor
hun veiligheid. Ook al vestigde ztoh dan
een dapper pacificatieteam in de plaats
een Amerikaanse adviseur bijvoor
beeld en enkele vertegenwoordigers van
het districtsapparaat de communis
ten bewezen steeds weer hun greep op
de streek terug te kunnen winnen
Een Amerikaan met heel veel ervaring
op het gebied van de pacificatie sloeg
de spijker precies op de kop, toen hij
zei: „De rijstboeren in het achterland
hebben echt nog nooit van premier Ky
gehoord. Saigon als hoofdstad, als
centrum van het landelijke administra
tieve apparaat, is slechts een vaag be
grip voor hen. De onveiligheid in het
Zuid-Vietnam van vandaag is ten
minste voor een deel te wijten aan al
datgene wat we in het verleden heb
ben nagelaten te doen. We hebben er
geen flauwe notie van gehad hoe be
langrijk de rol van de bevolking wel
is in een vuile oorlog als deze. De
mensen van het platteland hebben we
veelal voor neutraal versleten. Ze
Stonden naar orjze mening tussen de
VietkoffR en de regering van Zuid-
Vietnam ln. Dit ls een totaal verkeerd
beeld gewéést. De waarheid is dat het
volk niet neutraal kan zijn. Als het
niet achter Saigon staat, is het door de
voortdurende infiltraties wel gedwon
gen de Vietkong te steunen".
„We kunnen de ene oorlog niet win
nen zonder de andere", staat onder
meer in de verklaring van Honoloeloe.
..Maar de oorlog voor de harten van
dc bevolking is meer dan alleen maar
militaire tactiek. Het is een moreel
principe. We moeten er, al vechtende,
naar streven een ware sociale revo
lutie tot stand te brengen".
Wapen in de hand
Het burgerapparaat, dat de gevaar
lijke nazorg in de zogenaamde gepaci
ficeerde gebieden bedreef, is thans op
geheven. De „andere oorlog**, de re
volutionaire ontwikkeling, is ook on
der de militaire top geplaatst. Dit
moest ook wel, want de hulp aan de
altijd tussen hoop en vrees heen en
weer geslingerde plattelandsbevolking
wordt ook al met het wapen in de
hand bedreven.
Het centrum van de R(evolutionary)
D(evelopment) is Vung Tau, dat zo'n
90 kilometer ten ruiden van Saigon is
gelegen. Daar staat een kaderschool.
die in totaal 40.000 RD-teamleden zal
moeten afleveren. Enkele duizenden
hebben hun opleiding reeds beëindigd,
en zijn him moeilijke pionierswerk in
de dorpen en de gehuchten begonnen.
Een RD-team bestaat uit 59 gewapen
de leden, die ieder een eigen speciali
teit hebben. De een is administratief
geschoold, de ander kan Instrueren op
het gebied van de huizenbouw, weer
een ander is wapendeskundige enz. De
volgende vijf doeleinden worden in ge
zamenlijk overleg nagestreefd:
1. Het vestigen en waarborgen van de
veiligheid.
2. Het aanhoren van klachten en het
helpen opheffen daarvan.
3. Het uitroeien van de laatste Vlet-
kongelementen. zomede het bevorde
ren van plaatselijk, democratisch zelf
bestuur.
4. Het ontwikkelen van een econo
mische, politieke en sociale structuur
volgens bestaande aspiraties en met
behulp van technisch advlea, geld en
materialen.
5. Het bewapenen en militair africh
ten der mannen om hen in staat te
stellen de gemeenschap, waartoe ze
behoren, te verdedigen.
Het laatste ls een patroon, dat sterk
aan de Israëlische klbboetsj herinnert.
Er zijn trouwens nog meer overeen
komsten. Van elk dorp met de om
ringende gehuchten wil men een zelf-
verzorgende en vaak op coöperatieve
leest geschoeide economische eenheid
maken.
Uitroeiers
De veiligheid in wijder verband wordt
door leden van de volksmilitie ge
waarborgd. Deze behoren tot de zoge
naamde „popular forces", die 150.000
leden telt, en tot de zogenaamde „re
gional forces", waarbij 110.000 man
schappen dienen. Het zijn strijdkrach
ten, die reeds jaren op het platteland
opereren, en die meer Vietkong heb
ben uitgebreid dan alle Amerikaanse
en andere Zuidvietnamese eenheden
tezamen.
Van de van dorp naar dorp trekkende
KD-teams wordt verwacht dat se hun
werkterrein pas verlaten ala er vaste
grondslagen zijn gelegd. Dit betekent
tenminste dat er een school moot
staan een stokpaardje van de
Amerikanen ook al kan het nog
maanden duren voordat er een onder
wijzer of onderwijzeres arriveert.
De diepere achtergrond van het RD-
werk is „nation building". Op het door
terreur geteisterde platteland moet
men zich bewust worden van de macht
van en de te bieden veiligheid door de
staat. Men wil van de dorpelingen in
de eerste plaats Zuidvietnamezen ma
ken. Pas in tweede instantie mogen
ze zichzelf als boeddhisten. Cao Dai-
isten, katholieken of Hoa Hoaisten
klassificeren, als noordelijken of zui
delijken, of als monlagnards, Chinezen,
Annamieten of Tonkinezen.
Het RD-project slokt honderden mil
joenen dollars op, die via hulpkanalen
uit de Verenigde Staten toevloeien.
Speciale RD-teams bemoeien zich nog
met oorlogsweduwen en -wezen, met
oorlogsinvaliden en roet nletsbezitters
*>f ouden van dagen
De ontwikkelingsweg, die thans defi
nitief gekozen is, is een moeilijke en
een lange. Hoewel Washington en
Saigon er enthousiast over zijn, moe
ten de resultaten nog blijken. De mo
deldorpen, die door de bevoegde voor
lichtingsinstanties als daverende suc
cessen worden toegejuicht, zijn zeker
niet representatief voor de ontelbare
plaatsen, die alsnog aan de beurt moe
ten komen.
Een van de hinderpalen is die van de
onverschilligheid. Een andere slaat
zeker op het feit, dat men van de kant
van de paclficeerders niets te vrezen
heeft, maar van die van de Vietkong
zoveel te meer. Een derde hinderpaal
bestaat weer uit de traditfes, die door
broken moeten worden zoals feodalis
me en grootgrondbezit, zomede onder
worpenheid aan mandarfynachtige lo
kale figuren.
Hoe efficiënt en hoe betrouwbaar is
tenslotte de volksmilitie of de Zuid
vietnamese legermacht, die over de
veiligheid in ruimer verband moet
waken? Er zijn overlopers. Er zijn
zuidelijken, die niet op de noordelijken
willen schieten omdat ze voor de
laatsten een diepe bewondering
hebben.
Alle krachtsinspanningen cn offers
van de Amerikanen ten spijt kan het
straks wel eens zo lopen dat de Zuid
vietnamezen, op een aantal „die-hards"
na, er het bijltje bij neerleggen. Men
is de broederstrijd meer dan moe. Niet
Washington, maar Hanoi vaart hier
wel bij.
Ken pacificatiecolonne op weg
PORT ELIZABETH (AP)
Volgens de curator van het slan
genpark van Port Elizabeth,
John Welmann, zijn «langen zeer
alecht van gezicht en doof en rui
ken zU met hun tong. In een
artikel in het orgaan van het ge
nootschap voor bescherming en
behoud van het groot wild in dc
oostelijke Kaapprovincie achrUft
Welmann, dat de meeste slangen
ongevaarlijk z(]n en veel goed
De meest gevreesde Afrikaanse
slang, de zwarte raamba, ls niet
de gevaarlijkste slang ter wereld.
Deze twijfelachtige eer komt toe
aan de Australische tijgerslang.
Welmann zet enige dwalingen
over slangen recht:
Slangegif kan ongestraft wor
den doorgeslikt mits men geen
gesprongen lippen, zieke tanden,
MB ontstoken keel, een maag
zweer of soortgelijke aandoening
heeft, waardoor het gif in de
bloedstroom zou kunnen komen.
Alcohol is geen geneesmiddel
tegen slangebeten en heeft een
ongunstige invloed op de patiënt.
Hetzelfde geldt voor uitbranden
van beten.
Het is niet zeker, dat een slang
ongevaarlijk ls, als de giftanden
zijn uitgetrokken. Vele slangen
hebben reservegiftanden.
De trillende gespleten tong van
een slang doet geen kwaad. Hij
dient om te ruiken, een levens-
gezel(lln) uit te kiezen en een
vijand te herkennen.
Slangen hebben geen oren, maar
zij kunnen trillingen opvangen
vla de grond Zii kunnen hun
ogen niet sluiten ujs ze gaan sla
pen, omdat die overdekt zijn met
een doorzichtig vlies.
Met Uitzondering van de zich In
gravende soorten zijn alle slan
gen goede zwemmers
Slangen zijn niet alleen slecht
van gezicht maar bezitten ook
geen kleurzln. Als men dus stil
blijft staan als men slang ont
moet, smelt men samen met de
achtergrond en zal men waar
schijnlijk niet worden gezien.
De meeste slangen mijden de
mens en bijten alleen als ze in
het nauw gedreven worden, als
men op ze trapt of ze prikkelt
Volgens Welmann hebben de
mensen de neiging, de grootte
van slangen schromelijk te over
drijven. Er gaan verhalen over
anaconda's van twintig meter
lengte, terwijl in feite de groot
ste, die ooit is geboekstaafd, ne
gen meter lang was.
De netpython kan elf meter lang
worden en de Rhodetlschc rots
python 8,3 meter. De grootste
gifslang ter wereld isdekonlngs-
cobra uit India, die zes meter
lang kan worden De zwarte
mamba van Zuid-Afrlka kan 4.6
meter lang worden.
