Lijst opgesteld van
oorlogsmisdadigers
„WAR REQUIEM"
STERK GEBRACHT
„Aan meisjes
geen gebrek
KATHAKALI
Indrukwekkende
danskunst uit India
Sylvain Poons
viert gouden
toneeljub ileum
ZATERDAG 15 JULI 1967
DE LEIDSE COURANT
Cultureel verdrag OPENLUCHTSLAPERS
OP AVONTUUR IN EN
ROND VALKENBURG
met Sovjet-Unie
DEN HAAO (ANP) Op het ministe
rie van Buitenlandse Zaken is gisteren
een overeenkomst inzake de culturele sa
menwerking tussen Nederland en de Sov
jet-Unie ondertekend door minister Luns
en de ambassadeur van de USSR, de heer
V. S. Lovrow.
De overeenkomst is gericht op een
duidelijk omlijnde samenwerking op het
cultureel gebied in de ruimste zin van
het woord. Zo zal de uitwisseling worden
bevorderd van docenten en andere weten
schappelijke medewerkers aan universi
teiten en hogescholen en van deskundi
gen op het terrein van middelbaar en
technisch onderwijs. Verder zullen er
beurzen worden verstrekt aan studenten
en andere jonge wetenschappelijke wer
kers om korter of langer tijd in elkan
ders land te studeren.
Uiteraard neemt de samenwerking op
het gebied van de kunst eveneens een
belangrijke plaats in de overeenkomst in.
Onder meer zullen worden bevorderd: het
organiseren van reizen van scheppende
en uitvoerende kunstenaars, het geven
van concerten toneel- en balletvoorstel
lingen, het hoiiden van tentoonstellingen,
het vertalen van literair werk. het uit
wisselen van boeken, tijdschriften, films
en grammofoonplaten.
Tevens zal de uitwisseling op sport
gebied worden ontwikkeld
(Van onze correspondent)
VALKENBURG ..Iedere dag hebben
we een ander grietje. Dat is het plezie
rigste en ze zijn hier In Valkenburg ge
makkelijk mee te krijgen". Meesmuilend
slentert Jan. een 19-jarlge metselaar,
der door de stille straten van het sla
pende Valkenburg. De klok wijst half
vijf. „De smerissen hebben me net uit
mijn wagen gehaald, daarboven bij die
cartlngbaan". zegt hij en met een
moeid gebaar wijst hij naar de Couberg.
Samen met zijn drie vrienden „logeert'
hij al twee weken in de auto.
Ze zijn eerst in Vaals geweest, doch
daar werden ze al snel door de politie
weggestuurd en daarom zijn ze nu
tier komen zoeken in Valkenburg.
Zijn gezicht i« opgezet door een tekort
De directeur van een Keulse dierentuin heeft ten behoeve van de bezoekers
zogenaamde paraplubomen ingericht, stellages, waaruit men een paraplu kan
vatten bij plotselinge regen of al te grote zonnehitte. Bij de uitgang moet de
paraplu weer ingeleverd worden. Hij heeft er veel succes mee bij zijn
bezoekers, die hun komst naar de dieretituin nu in wat mindere mate laten
afhangen van het weer.
Op verzoek Westduitse regering
Nederland gaf
650 namen
(Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG Naar aanleiding van
een eind 1964 door de Westduitse rege
ring gedaan verzoek heeft Nederland
dezer dagen aan de autoriteiten in Bonn
een nota gezonden met de namen van
ruim 300 sinds de oorlog gezochte perso
nen (meest Duitsers), die zich aan moord
of medeplichtigheid aan moord hebben
schuldig gemaakt. Zij worden schuldig
geacht aan de dood van enkele duizen
den Nederlanders in de laatste 9 maan
den van de oorlog. Tezelfdertijd is een
lijst Ingediend met de namen van 350
Duitsers die in een rechterlijke functie
of als aanklager een groot aantal dood
vonnissen hebben bewerkstelligd in de
eerste vier oorlogsjaren.
Hoewel Nederland hiermee de West
duitse justitie een schat aan gegevens en
materiaal in handen heeft gespeeld, moe
ten de praktische gevolgen hiervan voor
eerst nog worden afgewacht. Onbekend
te hoeveel van de genoemde personen nog
leven Een andere vraag is. in hoeven»?
de nog levende daders bijna 25 jaar later
nog voor hun daden ter verantwoording
kunnen worden geroepen. In leder geval
zal de Nederlandse regering regelmatig
Informeren naar de resultaten van het
opsporingswerk, dat aan de hand van de
verstrekte gegevens in gang kan worden
gezet. Afgesproken is, dat deze contac
ten zullen worden onderhouden tussen
het Westduitse instituut voor opsporing
van nazi-misdadigers in Ludwlgsburg en
het Nederlands rijksinstituut voor oor
logsdocumentatie. De verjaringstermijn
voor oorlogsmisdaden loopt in West-
Dultsland in 1970 af.
Het rijksinstituut voor oorlogsdocumen
tatie in Amsterdam heeft uitgebreide na
speuringen en veel bronnenonderzoek
moeten verrichten om de lijst met. 650
namen te kunnen samenstellen. Het ia
der belangrijkste werkstukken gewor
den in het 20-jarig bestaan van dit in
justice doet geen
stltuut.
Het ministerie
mededelingen ov
gebrachte personen. De beruchte kopstuk
ken zullen echter zeker vermeld zijn. Te
denken valt aan het hoofd van de géstapo
in Nederland. Erich Deppner, de plaats
vervangend bevelhebber van de Sicher-
heitspolizei H. Knolle en het hoofd van
de Haagse Sicherheitspolizei Munt. Ook
de namen van de destijds uit Breda ge
vluchte zes Duitse oorlogsmisdadigers zijn
opgegeven
aan nachtrust, zijn haardos lijkt wel een
ragebol, zijn ogen zijn bloeddoorlopen en
water en zeep heeft hij waarschijnlijk
lange tijd niet gezien s Avonds hangt
hij met zijn vrienden wat rond langs de
straten. Ze nemen „een grietje" mee en
trappen hier en daar wat gein. Dat is
„vakantie" voor Jan en zijn vrienden.
In en rond Valkenburg brengen hon
derden gasten de nacht door slapend in
een provisorisch opgezet tentje of zo
maar op een grasveld, op banken langs
de straten en in portiekjes, op pleinen of
hangend ln hun auto's. Het zijn meest
jonge snuiters zonder wel geld op zak
en tuk op een avontuurtje dat ln Val
kenburg voor het grijpen ligt.
Een vroege wandelaar, kennelijk om
een praatje verlegen, loopt een eindje
met ons op. Hij is afkomstig uit Fries
land en hij vertelt dat hij een pracht
vakantie gehad heeft Elke ochtend om
4 uur kwam hij zijn bed uit om een
heerlijke ochtendwandeling te maken door
het slapende toeristenstad je
Geen zorgen
Tegen een hekje ln het park bij het
raadhuis ligt de 47-jarige Amsterdamse
Arie te pitten onder enkele vuile dekens
en een zware leren jas. Zijn gesnurk ver
stoord de ochtendrust. Kameraad Kees,
43 jaar. is reeds ontwaakt. Suf hangt hij
over een bank en wanneer hij voetstap-
oen hoort naderen, kiikt hii met slaperige j
ogen op. Hij vertelt dat hij elk jaar met
vriend Arie een trektocht maakt door
een of ander land. Getrouwd zijn ze niet
en ze hoeven dus nergens voor te zorgen.
Met een waeen zijn ze via Rotterdam.
Zeeland en Brabant naar Zuid-Limburg
komen afzakken. Elke avond drinken ze
een forse pint en dan duiken ze ergens
langs een heg om een ulltle te knapoen.
Bij slecht weer overnachten Arie en Kees
in hun waeen. Maastricht is de laatste
pleisterplaats en don trekken ze weer
naar Amsterdam om hun werk als ijzer-
vlechter op zich te nemen.
In een automatiek in de Berkelstraat
liggen 18-jarige John flink gebruind, en
de 19-jarige Ben. een klein frêle ventje,
op een bank Ze zijn afkomstig uit Gilze
Rijen doch hun eigenlijke woonplaats is
Breda. De nacht brachten ze door ln een
korenveld, doch door de oehtendkllte wer
den ze reeds vroeg van hun legerstede
verdreven Met alleen een klein hand
koffertje als bagage trekken ze liftend
door Limburg en als we Ben mogen ge
loven doen ze al sinds mei niets anders.
Werken is iets voor de dommen en dat
doen ze dan ook alleen als alle geld op
is. Van de politie hebben ze nog nooit
laat gehad. „We doen die jongens toch
niks. dan hoeven ze ons toch ook niet
lastig te vallen", zegt Ben en hij duikt
weer weg in zijn kraag en sluit zijn
ogen.
Met baby
Langzaam aan komt er leven In de
brouwerij. Gemeentearh'urfprs hecirmen
de straten te „vegen. Krat}t.enhP7oraer«
maken hun ronde en hier en d 'ir 'onen
jonge kerels rond met verword® Wen
en ongewassen en onverzorgd .ilteriiik
Ze zijn reeds uit hun schuilhoeken ven-
dreven en nu lopen ze doelloos rond
door Valkenburg, wachtend op de nieuwe
dag en op zoek naar avontuur.
Snerpend stopt een auto voor de auto
matiek De jongeman staot uit en h?alt
uit de automaat iets te pten en te drinken
zichzelf, voor zijn vrouw en voor
baby van ruim een iaa® Ook ri'
brachten samen met hun hond de m®v>*
door slapend in hun wapent»p aan d®
tan'." van de weg
STRIJD IN NTT^RTA
Nsoekka (Biafra)
ontruimd
LAGOS (Reuter) De troepen van
Biafra hebben zich onder hevig fede
raal artillerievuur uit de strategische
ostelijke stad Nsoekka teruggetrok-
;en. maar hergroeperen zich 45 km
erder naar het zuiden, zo Is in de Ni-
geriaanse hoofdstad Lagos bekendge-
Rond Nsoekka, dat 65 km van de
Oostnigeriaanse ,,rebellen"-hoofdstad
Enoegoe ligt, zou overigens nog steeds
worden gevochten.
Radio-Biafra meldde daarentegen dat
de oostelijke luchtmacht federale stel
lingen in het noordelijke grensgebied
bombardeerde en een federaal eskader
op weg naar het front had vernietigd.
In de algemene militaire situatie was
volgens de radio geen wijziging geko-
Elke Biafraan wordt opgewekt
zichzelf te beschouwen als „een vitale
schakel in het nationale verzet".
Het Kathakali Danstheater uit Kerala
heeft gisteravond een uitstekend bezette
Koninklijke Schouwburg drie volle uren
weten te boeien met een schouwspel van
dans en mime, van kostuums, zo
kostbaar en ingewikkeld als nog nooit
op een Nederlands podium werden
getoond en van muziek van een
dwingende kosmische kracht, veelal
zinverruklcend in de improxnsaties,
waarbij de versigringen in deze
ongelooflijk gevarieerde toonpatronen
als het ware de glimlach van de melodie
vormen, die een immateriële en toch
sterke brug naar de oneindigheid slaat.
Het is de westerling niet mogelijk dit
rgqiojvl van ge^ajen tr\ kleuren, van
fascinerende ritmen en balladenzang in
het Sanskriet in onderdelen te begrijpen,
maar het verhaal, ontleend aan het
oud-Indisch heldendicht Mahabharata,
dat in uiterst strakke stilering de
lotgevallen schetst van de elkaar
bestrijdende vorstenfamilies Pandava's
en de Kaurava's. is toch goed te volgen.
Het tevens zedekundig bedoelde theater
biedt een wonderlijke mengeling van
verfijnde lyriek en barbaars geweld met
letterlijk van bloed druipende scenes en
een zeer plastische wurgmoord.
Zoals in alle culturen zijn ook hier de
kwaadwillige personages met een
witte bol op de neustop en grote, rode
snor interessanter dan de goede en
nobele. Allen echter dragen zij gouden
pagode- of koepelvormige hoofdtooien
en een weelde van kostuums in rood.
goud, groen en geel, stijf staand van het
borduursel. Ogenschijnlijk is deze
oeroude kunst statisch en lijkt deze
unieke enscenering een lange zit, maar
wie visueel wegdroomt op de klank van
trommen en cimbalen, zal de schok van
de waarachtige artistieke ervaring
ondergaan. Daartoe werken de uit
zonderlijke schmlnkmaskers en zelfs het
kunstmatig rood ontstoken oogwit van
deze sterk getrainde Kathakalimannen
in niet geringe mate mee.
D-y
Het Amsterdamse Historische Museum
„De Uaag" zal van 17 juli tot 28 Juli
voor net publiek gesloten zijn, ln
band met het afbreken van de tentoon
stelling „De wereld op papier". Deze ex
positie. ciie op 17 april Jl. werd geopend,
heeft in totaal 12.246 bezoekers getrok-
Aase jubileert
bij Snip en Snap
In Grand Theater Gooiland te
Hilversum ging de première van
René Bleasxvijks revue .proficiat
toy toy toy". Deze titel houdt
verband met 't feit, dat de Snip- en
Snaprevue dertig jaar bestaat. Aan
het einde van de voorstelling werd
Aase Rasmussen (op de foto met
Willy Walden en Piet Muyselaar)
gehuldigd wegens haar 25-jarige
medewerking aan de show. Tot rn
met 26 juli blijft René Sleeswyks
revue in Gooiland. Daarna vindt de
première voor Amsterdam plaats.
Beiaardconcours
te Hilversum
HILVERSUM (ANP) In het kader
van het Holland Festival is deze week
ln Hilversum een belaardconcours ge-
hpuden. In het Hllversumse raadhuis
ontving gisteravond de Belgische beiaar
dier Jo Haazen voor de tweede keer de
wisselprijs uit handen van burgemeester
Boot. Bovendien werd aan hem de lm-
proviaaUeprljs uitgereikt door de oud-
minister van Cultuur, mr. M. Vrolijk.
Aan het concours ln Hilversum hebben
vflf beiaardkunstenaars deelgenomen.
De Gaulle naar
Canada
PARIJS (Reuter) President De
Gaulle is vandaag aan boord van de
Franse kruiser Colbert uit Brest ver
trokken voor een vijfdaagse oversteek
van de Atlantische Oceaan en een offi
cieel bezoek van acht dagen aan Cana
da en de Franse eilanden St.-Pierre en
Miquelon.
Het wordt het eerste bezoek van een
Frans staatshoofd aan Canada sinds dat
van president Auriol in 1951. Op 25 Juli
bezoeken De Gaulle en zijn vrouw de
wereldtentoonstelling in Montreal. Mi
nister van Buitenlandse Zaken Couve
de Murville reist later naar Canada om
aan De Gaulles zijde besprekingen te
voeren met premier Lester Pearson.
In voetspoor
van Verdi's lyriek
Toonkunstkool
ngvereniglng Apollo
Het snelste meisje van Hamburg heet Christel, berijdster ran een Harleg Davidson, waarmee zij 150 km per uur
haalt. Zij rijdt er dagelijks mee door de stad, op weg naar haar werk, vriendinnen of de kruidenier. Zij ia altijd als
een van de eersten weg, nadat het stoplicht op groen is gesprongen. Deze motor weegt 330 kilo en heeft als bouwjaar
1933. Maar zij koud* doze machine goed bij en hoeft er veel pleeier van.
Concertgebouworkest
Bernard Haltink: dirigent
Holland Festival 1967 is vreemd
genoeg ergens ook een festival
van de requiems. Het begon met
Penderecki's indrukwekkende schep
ping, daarna volgde Ligetti's nog
meer „progressieve" versie en aan
de vooravond van de festivalfinale
bracht Bernard Haitink in het Con
certgebouw Benjamin Brittens „War
Requiem" tot verklanking.
Benjamin Brittens werk ls bij Pende-
recki en Ligettl vergeleken qua klank
beeld vertrouwde materie; bijzonder was
gisteravond ln Amsterdam, dat voor de
eerste maal het „War Requiem" ln Ne
derland ln „grootse montage" werd uit
gevoerd.
War Requiem, door Britten gecompo
neerd bij gelegenheid van de inwijding
van Coventry's nieuwe kathedraal, maak
te bij de eerste kennismaking vijf Jaar
geleden een zeer gunstige indruk. Nog
overtuigender was de disco-opname waar
mee Decca een Jaar later kwam: met
Galina Vishnevskaja. Peter Pears en
Fischer-Dleskau als solisten, drie voor
treffelijke Londense koren, het London
Symphony Orchestra en Benjamin Brit
ten zelf ais leider kreeg het ..War Re-
quiem" toen welhaast de Ideale bezetting
Persoonlijk herinneren we ons ge
loofden we toen Brittens beste werk te
hebben leren kennen en tevens een van
de gaafste grote composities van na 1945
En dar terwyi Britten in het „War
Requiem" nergens revolutionair schrijft,
hoewel de samenvoeging van de tekst der
gregoriaanse dodenmis met de half-
bijbelse, half persoonlijke gedachten van
Wilfred Owen een hachelijke onderne
ming was. Ondanks en dat komt uit
voering na uitvoering steeds duidelijker
vast te staan de grote Invloed die
Benjamin Britten heeft ondergaan van
vroegere muzikale verwerkingen van de
christelijke dodentlturgle: van bijvoor
beeld dc ragfijne weemoed van Faurès
„Requiem" tot de majesteitelijke lyriek
van Verdl. van wie Britten zie bij
voorbeeld het „Dies Irae" soms hele
brokken van het schema waarop de mu-
I ziek geschreven werd. overgenomen
schijnt te hebben
Maar daar staan dan ander» passage*
tegenover, «Be qua opeet en uitwerking
yperend zijn voor de Brlttenstijl: het
indloze „Sanctus" bijvoorbeeld, wan
eer na de sopraansolo het koor op
dembenemendc wijze tot een climax
omt. Ook de verschillende grote soli op
e teksten van Wilfred Owen, soms uit
luntend wat betreft samengaan van
rrnziek en tekst, zijn representatief voor
irittens eigen stijl. Misschien zou men
nogen stellen, dat Britten het eerste deel
van zijn ..War Requiem" geschreven
heeft onder sterker invloed van de tra
ditie dan passages als het „Sanctus" en
„Agnus Del". Zeer sterk vonden we met
name het „Sanctus" met zijn turbulente
„plenl simt coeli"-episode en het gehele
Libera, in het bijzonder de twee grote
soli voor tenor en bariton op teksten
(Van onze parlementaire redactie
r\E vlinder bleef hangen tegen het
gordijn vlak achter minister Luns,
minister Udink en staatssecretaris De
Koster. Niemand had oog voor het
fraaigetekende schaduwprofteltjc De
senaat babbelde rustig door. Hier en
daar dommelde een senator voorzich
tig weg en droomde waarschijnlijk van
het Knokkefestlval, van een zonnige
dug op Madeira, of gewoon van een ge
zellig terrasje in Purijs, in Den Haag,
of waar ook. De sombere profetenstem
van mr. W. de Niet. burgemeester van
Wageningen, Eerste-Kumerlid en bui-
tenlanddeskundige van de PvdA brom
de maar door.
Het was deze week in de senaat wat
je noemt een lange hete zomerdag vol
buitenlandse problemen. Niemand kon
de moed opbrengen zich tot ernstig
luisteren te forceren.
De ramen van de Eerste Kumer
gaan namelijk maar een of twee da
gen per jaar op een kiertje. Dat is,
wanneer de mussen bij wijze van
spreken dood van de Binnenhofdaken
vallen. Die dagen beleefde politiek
0 Den Haag deze dinsdag en woensdag
Vandaar dat dut vlindertje dc kans
kreeg door te dringen tot in de heilige
hallen van de Nederlandse senaat.
Het was overigens allemaal ernstig
genoeg, maar het ging eenvoudig niet
iemand, wie dan ook. had zelfs de
euvele moed minister Udink vsn Ont
wikkelingshulp een briefje toe te spe
len met de vermaning: „Hou maar op.
niemand luistert meer naar Je". Maar
toen was de heer Udink toevallig juist
gereed met zijn uiteenzettingen.
DE Eerste Kamer la een prachtig
instituut, zegt men, voor oud-mt-
nisters en Tweede-Kamerleden, die in
S de politiek nog wat willen free-whee-
jlen. Ook voor aanstaande ministers
aanstaande Tweede-Kamerleden.
Men komt er ook nogal wat burge-
I meesters tegen: van Roermond, Arn-
[hem. Waalwijk. Zutphen en van Rot-
(terdam. Zelfs oud-burgemeester mr
Hall kwam de ministers (van wie
|hlj kort ervoor zijn ontslagbrief ge-
kregen had) en Kamerpresident prol
dr. ir. Mazure de hand drukken.
(Een politicus (natuurlijk geen Eerste-
i Kamerlid) heeft lang geleden de se-
genoemd: sociëteit voor rus-
tende politici. Dat moeten wij ontken-
Maar soms twijfelt men toch wel
de noodzaak ervan, om bijvoor-
l beeld de Tweede Kamer tc controle-
In de 150 jaar, dat de Eerste Kn-
bestaat, hebben de senatoren in
(totaal zo'n 90 keer de Tweede-Kamer-
leden op hun vingers kunnen tikken
(Een minister, die van Buitenlandse
j Zaken, (nee, niet mr. Luns, want het
in 1927 en zo lang zit deze mlnis-
er echt nog niet) werd door het op
treden van de senaat over het Schel-
de-Rijnverdrag naar huis gestuurd
Soms ook kan de Eerste Kamer heet -
(lijk tegen „de overkant van het Bln-
{nanhofi'Uttvarren, zoals vorige wwk
l Eibert Meester van de PvdA, die ste-
vlg uitpakte tegen de reis van een aan*
tal Tweede-Kamerleden naar Amerika
I Soms ook stellen de fracties zich re-
calcitrant op tegen hun Tweede-Ka -
I mergeestverwanten. Zoals de Amstei
[damse advocaat mr. Slegmann, die
dinsdag mr. Luns bedreigde met een
nneer deze over Grieken-
land geen stevig antwoord zou geven.
RECHTVAARDIGT dit het voortbc
staan van de Eerste Kamer? Tel-
weer probeert men het Instituut
heffen, maar de Eerste-Kamer-
leden zelf moeten hierover ook beslis
En wie durft zijn eigen politieke
I doodvonnis te ondertekenen? Deze
I moed der wanhoop kunnen alleen be-
[windslieden opbrengen, wanneer zij
vaardbaar uitspreken. Mam
dan komen ze toch meestal weer in de
[Eerste Kamer terecht. En daarmee
elkens weer de cirkel rond. Daar
naar telkens weer de long
(hot summerday van de senaat blijven
j uitluisteren. En je laten bekijken door
(drommen toeristen, die d® Nedei
(lands® senaat op hun excursieblljet
strepen als een van de vele Nedei
jlandse curiositeiten, zoals Volendam
de molentjes, de bollen, het blauw
I Delfts.
sterk
De uitvoering ln het Concertgebouw
maakte een goede, soms zelfs zeer sterke
indruk. Het Concertgebouworkest was
voortreffelijk met grandioos spel van de
ln dit Requiem zo belangrijke koper
blazers- en slagwerkgroep. Voor het
kleine ensemble dat de zang op teksten
van Owen begeleiden moest, had Haltink
met prominenten uit zijn orkest onder
meer Krebbers. De Machula en Labordus
een niet te verbeteren combinatie
bijeengebracht. De dirigent zelf leidde
slagvaardig, maar ook zeer muzikaal;
we kregen niet alleen de Indruk dat
Haltink achter dit „Requiem" staat,
maar ook dat hij het muzikaal verwerkt
heeft zoals Britten bedoelt
Vocaal varieerden de prestaties van
goed tot kostbaar. Het door Frans Moo-
nen ingestudeerde en met de mannen
van „Apollo" versterkte Toonkunstkoor
kende de partituur technisch prima.
Maar de klank bevredigde minder: in
de extatische passages klonk het koor be
vredigend. maar zodra het volume ge
minderd moest worden, verdween ook
een goed d®el van het timbre. Wat dit
betreft- had men aan de betrekkelijk
kleine Jongensgroep uit Wandsworth een
voorbeeld kunnen nemen
Van de drie solisten blijft Peter Pears
de ideale vertolker van Brittens muziek,
qua stijl onovertroffen, puur vocaal nog
altijd goed. Stefania WoytowlcB vonden
we mooier dan haar gevierde collega
Vishnevskaja op de Deccaplaat. En als
Thomas Hemsley ln het begin e®n beetje
tegenviel, compenseerde lnj dit ruim
schoots door zijn ontroerende alotaria.
Na Pendercrki was enkele weken ge
leden de Rotterdamse Doelenzan! ge
vangene van beklemming, bij Britten
ontbrak die beklemming ook niet, maar
ging ze samen met ontroering. Maar wat
verwacht ge? Ergens blijft Benjamin
Britten een lyricus, die het hart van
velen op dezelfde wijze raakt als de
romantici of d« impressionisten bij Toe-
gere generaties.
J
AMSTERDAM (ANP) Met do ver
tolking van de hoofdn\l In het geestige
stuk van de Israëlische auteur Ephralm
Kishon „Getrouwd... of niet?" dat gis
teravond In première ging in de Kleine
Comedta In Amsterdam, heeft de Neder
landse acteur Sylvain Poons zUn 50-
jurige toneeljubileum gevierd. Na afloop
van de voorstelling werd h|J gehonoreerd
met een daverend applaus.
De thans 71-Jarige Jubilaris werd op
het podium samen met zijn e«ïhtgenot®
zowel letterlijk als figuurlijk ln de bloe
men gezet. Hij werd toegesproken door
wethouder A. A. Verhey, die hem de zil
veren penning van de stad Amsterdam
overhandigde voor zijn verdiensten nis
acteur. Van het departement van C.R.M
ontving hij een bedrag van 1.000 gulden
Ook het ere-comlté overhandigde de ac
teur een enveloppe met geld.
Het jcodse blijspel, dat reeds in vele
landen met aucc®s is gespeeld, beleefd®
zijn wereldpremière ln 1961 In Tel Avtv.
waar het vele Jaren achtereen werd op
gevoerd. Het verhaal draait om een zoek
geraakte trouwakte, die nodig ls voor de
voorbereiding van het huwelijk van d®
dochter van het betrokken echtpaar. Er
rtjst de vraag of er ln de pionierstijd
v&n de „Klboets Elnot" ooit wel een offi
cieel huwelijk la gastoten. De dochter
vindt «lat haar ouders dan maar opnieuw
getrouwti moeten worden met alle nare
gevolgen en verwikkelingen vandien. De
echtgenoot vindt het namelijk zijn eer te
na om zjjn eigen vrouw opnieuw het hof
te maken en ten huwelijk te vragen. ZIJn
vrouw weet eigenlijk niet goed of e®n
huwelijk met een man, waarvan zij alle
nukken en grillen kent. wel wenselijk is.
Het loopt allemaal goed af, tfoordat men
de akte uiteindelijk achter een trouwfoto
antrefL
