Brit mocht veertiende etappe winnen
Aangrijpende tonelen bij start in Carpentras
Tour bewees laatste eer aan Tom Simpson
{Wip
„WE HEBBEN
TOCH MAAR
'N RISKANT
BEROEP!..."
,lk moest van
dat fietsen
niets hebben"
Onweerstaanbaar
reed Leo Duyndam
naar etappezege
„DIE MAN IS
STERK ALS
EEN BEER"
TOUR IN CIJFERS
TOUR DE FRANCE
ZATERDAG 15 JUU 1967
(Van onze sportredactie
SèTE Het was de dag
vaarop de Tour de France een
triomftocht door het feestvie
rende Frankrijk had moeten
maken, quatorze juiliet, de na
tionale feestdag. Het was op
deze dag dat de karavaan in
diepe rouw gedompeld was. Bij
de start in Carpentras kwamen
's ochtends de emoties over de
dood van de Brit Tom Simpson
boven. Daar zagen de renners
elkaar voor het eerst sedert het
nieuws van Simpsons dood op
de Ventoux bekend geworden
was. Daar zaten, midden tussen
de duizenden toeschouwers, die
stilzwijgend toekeken, de vier
overgebleven Engelse renners
huilend op een bank. Het waren
aangrijpende taferelen. Toen
zij bij de start arriveerden, na
dat zij lange tijd in hun hotel
gepraat hadden over de vraag
of ze al dan niet nog verder in
deze Tour zouden rijden, ap-
plaudiseerde de menigte. Op
het podium, waar ze hun hand
tekening op de presentielijst
moesten plaatsen, barstten zij
in tranen uit.
Ze hadden allen een zonnebril op.
maar hun natte wangen verraadden toch
de emotie. Het restant van deze zwaar
getroffen Engelse ploeg probeerde zich
daarna aan het oog van de nieuwsgie
rige menigte te onttrekken. Vic Denson,
Barry Hoban, Colin Lewis en Arthur
Metcalfe zochten een bank op die achter
een van de officiële auto's 6tond en die
hen aan het gezicht van de menigte ont
trok. De fotografen schoten hun plaat
jes, radioreporters hielden de vier voort
durend microfoons voor de mond, Jac
ques Goddet kwam de Engelse coureurs
condoleren, evenals dat later alle renners
deden. Jan Janssen zei toen hij Vic
Denson een hand gaf: „Hij was een
goede vriend van me, Vic". Denson knik
te. Janssen: „Het is vreemd, maar toen
we gisteren met een snelheid van 80 a
90 kilometer de Ventoux afdaalden,
dacht ik bij mezelf: als er nou eens iets
stuk gaat aan die fiets? Wat dan? Ik
heb daar anders nooit over nagedacht,
alleen gisteren. En toen wist ik niet
eens dat dit met Simpson gebeurd was.
Het gebeurde allemaal achter ons. Ik
was een heel goeie vriend van Simpson,
hij reisde vaak met mij mee naar de
wedstrijden, hij kwam ook bij me thuis
H/eu*te4e>ige*v
17JULl-16eeh- 1S4Km
IMFvitTOOCTCT.tii eUWmUSIuli
TOULOUSE
Voor de start herdacht men de zo
tragisch overleden Tommy Simpson.
Op de eerste rij herkent men de
trieste blikken van Oimondi, Godet,
LevitanPingeon en de Britten
Hotan en Denson van tvie eerst
genoemde was voorbestemd om de
etappe te toinnen. Een onsmakelijk
idee overigens van Jean Stablinsky
om op die manier de sympathieke
Brit eer te bewijzen.
en ik ben bij hem op vakantie in Enge
land geweest. In St. Servais, de winter
sportplaats, waar hij met skiën zijn
been brak, had hij een huisje gehuurd
dat vlak naast dat van ons lag. En toen
kwamen zijn vrouw en hij met de kin
deren altijd op visite. Tom had geen
grote klasse, hij was er helemaal niet
voor gebouwd. Smalle schouders en
borst, echt een tengere jongen. Maar
zijn moed en zijn sterke wil hielden hem
toch in de voorste gelederen van de
wielrennerij. Hij kon zich helemaal leeg
Een Franse journalist naderde. „Jan,
Stabllndky stelt voor dat jullie straks
op weg naar Sète een Engelse renner
laten ontsnappen en laten winnen als
eerbewijs aan Tom Simpson?" Janssen:
„Dat is goed, wij doen mee". Maar de
Engelsen, die het hoorden, wilden daar
niet van weten. Aanvankelijk althans
niet. Colin Lewis zei: „Jongens, het
blijft sport «n dit kunnen we niet doen.
We hebben vannacht wel niet geslapen,
maar we zullen proberen jullie bij te
houden". Vic Denson, die de boezem
vriend van Simpson was en zijn kamer
met hem deelde, huilde nog steeds. Wan
neer heb Je het gehoord, Vic? „Ik lag
op de masseertafel, toen er iemand bin
nen kwam en het vertelde. Ik weet niet
meer wie. Ik wist wel dat Tom met een
helikopter was weggebracht, maar ik
dacht: „Hij heeft iets gebroken bij een
valpartij". En toen kwam dat vreselijke
nieuws". Heeft Simpson 's ochtends nog
iets tegen je gezegd over die rit over
de Mont Ventoux ?„Ja, hij was daar
erg bang voor. Hij zei dat hij twee Jaar
geleden tijdens de Dauphiné Liberé ook
al eens de Ventoux beklommen had en
dat hij toen in ademnood was gekomen
omdat op die kale berg weinig zuurstof
is. Ik vond al een paar dagen dat hij
er slecht uitzag. Na de aankomst in
Briangon, toen wij over de Galibler
VADER SIMPSON:
(Van onze sportredactie
SfiTE. De Franse Journalist Jean
Leuillot, een persoonlijk vriend van de
familie Simpson, heeft gisterochtend
mevrouw Simpson van het vliegveld te
Marseille afgehaald en hy is met haar
naar het ziekenhuis gereden. Op het
ogenblik, dat Tom Simpson op de
Ventoux viel, speelden z|jn twee
kinderen aan het strand in Corsica, zijn
vrouw verbleef in het hotel. Z|j hoorde
alles via de radio, maar ze wist toen nog
niet, dat Tom dood was. Ze wist alleen,
dat hy werd weggebracht naar een
ziekenhuis. De vrouw van Jean Leuillot
heeft haar later gebeld en heeft haar
gezegd, dat Tom dood was. Gedurende
de tocht van het vliegveld van Marseille
naar Avignon vertelde mevrouw
Simpson aan Leuillot, dat ze de nacht
daarvoor een droom had gehad, waarbij
ze Tom op de Ventoux had zien vallen.
Ze had nog overwogen hem te bellen,
maar dat heeft ze niet gedaan. Mevrouw
Simpson is gisteren vjjf minuten b|J het
stoffeiyk overschot geweest. Simpson
lag nog opgebaard in zijn rennerskledij.
Er was niets aan hem veranderd en hij
had geen enkele blessure. Mevrouw
Simpson heeft volgens de heer Leuillot
de beproeving met Engels flegma
doorstaan.
De vader van Tom Simpson heeft het
nieuws niet zo goed kunnen verwerken.
Hij is er altyd op tegen geweest, dat
Tom aan wielrennen deed. Gisteravond
om half negen vernam hy het nieuws
via de Britse televisie. Mevrouw
Simpson heeft geweigerd kalmerende
middelen in te nemen. De begrafenis
van Tom Simpson zal plaatsvinden in
het Engelse plaatsje Haswell, waar hy
geboren is en waar hy zyn Jeugd heeft
doorgebracht. Er werd inmiddels een
autopsie op het lichaam verricht, er is
nog geen uitspraak gedaan. Het lijk
werd tenslotte vrijgegeven voor de
begrafenia
reden, lag hij zeer vermoeid op bed in
onze kamer. Hij was zo wit als de
lakens. Hij wilde ook niet eten toen,
alleen maar drinken. Hij had eigenlijk
geen reserves meer voor deze Tour, hij
reed alleen verder op zijn wilskracht en
ik geloof dat hij per se de favorieten
op de Mont Ventoux wilde volgen". Heb
je al reacties uit Engeland gehad
„Nee, maar mijn vrouw was in Sète op
vakantie. Zij hoorde op het strand dat
er ben Engelsman gestorven was op de
Mont Ventoux, Men wist haar niet te
vertellen wie het was en toen is ze met
een politieauto naar Carpentras ge
komen".
Riskant
Wie heeft het nieuws aan mevrouw
Simpson meegedeeld „De Tourleiding
geloof ik, meneer Leuillot. Hij heeft naar
Corsica laten bellen, daar was mevrouw
Simpson met vakantie met haar ouders.
Tom had op dat eiland «en stuk grond
gekocht en ze wilden er een huis bou
wen". Jan Janssen hoorde het verhaal
met gebogen hoofd aan. De Engelse
ploegleider, Al Taylor, kwam naar hem
toe. „Kom Jan, naar de start, het leven
gaat verder". Jan schudde het hoofd.
Hetgeen er op de Mont Ventoux ge
beurd was had hem tot nadenken ge
stemd. „Ze kunnen wel overal Juiehen
als wij voorbij komen", zei hij, „maar
we hebben toch maar een riskant be
roep. Tjonge, ais Je er eens goed over
nadenkt
De dood van Simpson werkte a|e een
boemerang op de renners. Ze stonden
stilletjes bij elkaar, in afwachting van
de minuut stilte die vóór de start ge
houden werd. Tenslotte gingen de 98
overgebleven renners toch op pad. Langs
de route waren de mensen merkwaardig
stil, niet dat uitbundige zwaaien en dat
gejuich van vorige dagen. In de volg-
karavaan zat men ook timide voor zich
uit te kijken. De stemming was er uit,
de klap van de dood van Simpson was
hard aangekomen. En niet alleen
de dood, maar ook zijn gevolgen voor
de wielersport en de Tour de France.
De renners confereerden onderweg met
elkaar op de fiets. De kopstukken van
de ploegen kwamen met elkaar overeen
dat ze één van de vier Britten, die voort
durend aan het hoofd van het peleton
reden, zouden laten winnen, als eerbe
wijs aan Tom Simpson.
En toen gebeurde het dan na 159 km,
de officiële gegevens van de Tourleldlng
vermeldden, hoe ironisch, „demarreerde"
de Brit Barry Hoban uit het peleton,
mocht vertrekken voor het verrichten
van de ceremonie. Hoban, na aankomst:
„Waarom ik hét was? Ik reed toevallig
aan de leiding en ze hadden me verteld
van die afspraak. Ik had een paar
pedaaltrappen extra gedaan en toen lag
ik voorop en daarna ben Ik door ge
gaan". De overige renners vervolgden
kalmpjes aan hun weg en er werd op
deze dag, die voor het eerst in de ge
schiedenis van de Tour in het teken
stond van de liefdadigheid, slechts ge
streden voor de tweede plaats Na aan
komst vertelde Barry Hoban, die slechts
heel even op het erepodium van de win
naar aanwezig was, dat hij de bloemen
en het geld van de overwinning 's avonds
naar mevrouw Simpson zou brengen.
Daarmee was het verhaal van de veer
tiende Touretappe verteld,
Onsmakelijk
Het Tourcircus ging enige minuten
later weer gewoon verder. De reclame
karavaan bood schreeuwend zijn goede
ren aan, uit de luidsprekers schalden
muziek. Het geheel kwam een aantaJ
journalisten wansmakelijk voor. Had
men niet gewoon voor de overwinning
kunnen rijden en daarna het geld en de
bloemen aan mevrouw Simpson, die
„Het was net
weer m'n
oude karretje'
SfiTE. In hotel Palmarlum
van Beziers was ploegleider
SJefke Jansen gisteravond een
dolgelukkig, maar nog altyd zeer
voorzichtig man. Hy vertelde:
„Onze Jongens hebben wat goed
gemaakt van het verlies op de
eerste dag, maar ik ben niet
Iemand, die nu al gaat uitroepen,
dat de basis voor nieuwe successen
is gelegd. Daarvoor zyn in de
eerste plaats de bergen voor ons
een te onzekere factor. Het succes
van gisteren is eigeniyk net zo
gemakkeiyk verklaarbaar als het
verlies van donderdag. Om by het
beste te beginnen: Leo Duyndam
is een gewoon verschrikkeiyk
goede en sterke renner. De eerste
dag is ontzettend moeliyk geweest
door de hitte en doordat de
renners in feite twee dagen geen
gelegenheid hebben gehad om te
fietsen. Fedor den Hertog heeft
geweldig gereden. Hy is aldoor in
de aanval geweest en de rest
van de ploeg heeft mij niet in de
steek gelaten. De tegenaanval
van Wagtmans en Duyndam was
juist en Rini en Fedor hebben,
toen Duyndam alleen weg was,
voorkomen, dat hy weer werd
achterhaald".
Leo Duyndam was niet alleen blij
met zyn overwinning, maar ook
met het feit, dat zijn conditie
weer zo goed is. Hy zei: „Dit
seizoen is tot nu toe voor my niet
slecht geweest, maar ik heb toch
aldoor met myn linkerknie
gesukkeld. Voor de eerste rit ben
ik werkeiyk enigszins stijf op de
fiets gestapt. De nieuwe fiets zat
op de eerste dag ook niet lekker,
maar nu waa het net of ik weer
op myn oude karretje reed en als
Ik dat gevoel eenmaal heb, kan
ik alles. Nadat we kort voor het
-oinde de drie vluchters hadden
gepakt, ben Ik gewoon hard
doorgegaan. Een Italiaan pro
beerde nog bij me te blijven, maar
dat is hem niet gelukt. Als ik zo
in vorm blijf, heb ik goede hoop
ook in de bergen mee te kunnen".
Moest dit plaatsvinden, deze
schertsetappe terwille van een
renner die jammerlijk de dood
vond, maar waarvan men zei:
onder verdachte omstandigheden?
De één vond het een sympathieke
daad en de (meer nuchtere) ande
ren overdreven zuidelijk sentiment.
Hoe dan ookvandaag is er te Sète
de tweede rustdag. Daarna wach
ten de Pyreneeën, waarin deze
Tour tenslotte zijn ontknoping zal
vinden.
(Van een speciale verslaggever)
SèTE Het Nederlandse ïevenlal heeft zich op de tweede du* van de Tour de
l'Avenlr op Indrukwekkende w Use gerevancheerd voor de teleurstellende start In de
eerste etappe rondom Nlmes. Leo Duyndam, 19 jaar oud, werd na een rit waarin
hy letterlijk met zijn krachten heeft gesmeten, winnaar door In de laatste kilometers
In een solovlucht een winst te grUpen van SS seconden op een kopgroep. waarin ook
Rlnl Wagtninns en Fedor den Hertog maten. Het Nederlandse succes Wagtmans
werd derde en Den Hertog elide werd gecompleteerd door de overwinning In het
dagploegcnkhissement mei 23 seconden voorsprong op de Italianen, die sells met
vier man In de kopgroep waren vertegenwoordigd, maar die de geweldige aanval
van Duyndam niet konden weerstaan. De Nederlandse uanvallcn begonnen on
middellijk nadut het startschot - dat vooraf ging door een minuut stilte In verband
met de dood van Simpson was gelost. Fedor den Hertog opende het olfenslef en
is verder de hele dag in de aanval geweest. Desondanks Is het toch de dag geworden
van Leo Duyndam, de Userstcrke coureur uit het Westland. Duyndam heeft het
namelijk niet cadeau gekregen, al heeft hd natuurlijk geprofiteerd van de onmisbare
steun van zijn ploeggenoten. Maar er waren momenten waarop hU liet zelf moest
doen en In die perloden toonde Duyndam dat hd volledig hersteld is van de ernstige
blessure aan cdn linkerknie.
De eerste krachtsexplosie van Leo
Duyndam kwam ongeveer halverwege
de rit van 118 km, toen hy door een
lekke band het contact kwijtraakte met
het voortyiende peloton, dat door de aan
vallen van Den Hertog ln het eerste uur
bijna 44 km had afgelegd en ook daarna
zyn tempo hooghield.
Duyndam ,Die man is zo sterk als
een beer", aldus SJefke Jansen kwam
weer terug in de voorste linies, maar hy
kreeg daar niet lang gelegenheid by
te komen. De tegenaanval op de kop
groep moest worden Ingezet en hd nam
er met alle Inzet van zijn krachten deel
aan. Ook die poging slaagde, maar er
was nog meer werk te verrichten. Want
op het laatste gedeelte van de rit zet
ten Plntjens (België). Buckley (Eng.)
en BUlc (Zuld-Sl.) een nieuwe aanval In.
Wéér moest Leo Duyndam aan een ach
tervolging beginnen en opnieuw had hy
succes. Dat stimuleerde hem om In de
laatste kilometers van de wedstryd al
leen door te gaan.
Het Is een dag van strijd geweest *o-
als eigeniyk alleen maar l»U amateurs
mogeiyk Is. De besten van de 84 renners,
die aan de tweede rit van de Tour de
l'Avenlr begonnen, maakten een tyd van
2 uur BS min en 11 sec. De profs van de
grote Tour, die van Nimes dezelfde route
reden, gebruikten voor deze afstand
ruim een half uur meer.
Hoog tempo
l^a pet officieuze vertreksein in da
historische arena van Nlmes en de offi
ciële start een paar kilometer verder de
marreerde Fedor den Hertog, die vijf
tien kilometer alleen op kop read. De
aanval van de Gelderlunder kon geen
succes hebben, maar hy zorgde er wel
voor dat het tempo enorm werd opge
schroefd. Nadat de groep even had uit
geblazen begon Den Hertog opnieuw. Hy
kreeg onmiddeliyk de Zwitser Reusser en
de Fransman Heintz aan zyn wiel. Het
trio werd even later aangevuld met Li
nares (Spanje) en Blanco (It.), Dat vijf
tal heeft voor iedere seconde winst Re-
vochten, doch de voorsprong groeide
slechts langzaum. Tegenaanvallen ver
sterkten het Fr&ns-Itallaanac contingent
in de kopgroep, want ook Samy en
Guyot Fr.en Glaconne en Marcelli
(It.) bereikten het vijftal van Den Her
tog. De voorsprong van de kopgroep
liep langzaam »p tot een minuut, het
aantal renners groeide tot dertien. Op
dat moment leek de Nederlandse yver,
die gestalte had gekregen ln de ontsnap
pingspoging van Den Hertog, een ave
rechts effect te zullen krygen doordat
de ploeg kwantitatief, zo slecht ln de
eerste linie was vertegenwoordigd.
Op dat moment ging ploegleider SJef
ke Jansen naar voren. Hy vertelde Den
Hertog dat kopwerk voor hem taboe was
en vervolgens liet de ploegleider in de
grote groep weten dat als er niets ge
beurde de nederlaag net zo groot zou zyn
als op de eorete dag. Wagtmans en
I}uynd;tm begeg^eu do ^uarschpwlng.
Het pelotorf liet de twee Nederlanders
natuuriyk niet alleen gaan. Het resltant
was dat de sterke Nederlandse tandem
nog negen man naar voren bracht en
daarby waren opnieuw twee Italianen en
twee Fransen.
Fleuriger
In Lartes op dertig kilometer van de
finish, waar talryke vakantiegangers
ervoor zorgden dat de rit een enigszins
fleuriger tooi Kreeg, smolten de twee
groepen samen tot een peloton van 24
man. Kort daarna profiteerden drie ren
ners. Plr.tos, Buckley en Bll1r van de
aandacht, die de Fransen. Italianen en
Nederlanders aan elkaar besteedden.
Gedrieën bouwden zy aan een ontsnap
ping. die perspectief leek te gaan bieden,
totdat Wagtmans. Duyndam en Den
Hertog zich ermee bemoeiden.
De furieuze Jacht van de Nederlanders
zorgde ervoor dat de grote kopgroep In
twee helften uiteen viel en dat de drie
wegloper?- zeven kilometer voor Sete
weer .thlus" gebracht werden. Na die
hereniging zette Duyndam voor het
laatst alles op alles. Hy schudde Blanco,
die aan zyn wiel probeerde mee te sprin
gen van zich af en ging onstuitbaar door
tot aan de eindstreep van deze tweede en
Nederland veel succesvollere rit.
RONDE VAN DE
TOEKOMST
Veertiende etappe
Di- uitslag van de Me etappe I
5.13.38), 2 Reybroeck (Rode Duivel
liasso (Prlmavt
Algemeen klassement
Glmondl Ut)
Schutz (Zwl-Li
Ploegenklassement
t tploegenklasjement Me etappe.
land (Hoban. Metcalft
Rode Duivels (Belg) 18.53
(Karstens. Janssen. Schep
Algemeen
ploegenklassement
Igemeen ploegenkl»?
Puntenklassement
M pnt., l. Claccone (It) M
It) M pnt.. Duyndam (N>
I (II) 15 pnt., 6. Wagtmans
Hertog I pnt.
