MONTEVERDI'S
©eCddóeSoti/ïo/nt
FILMWEEK ARNHEM HAD
UITBUNDIG SLOTFEEST
Renato
Capecchi
Alan Arkin ster
in eerste filmrol
Festivalevenement van Bruno Maderna
gaf geen totale bevrediging
Massale
demonstratie
goed in de hand
gehouden
De film van vanavond
Marlène Dietrich in
„Der blaue Engel
TELEVISIE VANAVOND
RADIO VANAVOND
James Mason
onderscheiden
PAGINA 2
DE LEIDSE COURANT
MAANDAG 19 JUNI 1967
Feest en Festival
fJESTTVAL: feestelijke aerie van manl-
festatlea op het gebied van kunst,
door een feest, een echt feest Ingeleid.
Definitie, die we eens heel bewust willen
lanceren naar aanleiding van festivals
ln het algemeen en het Holland Festi
val 1967 ln het bijzonder.
Met het begrip „feest" schijnen we
hier ln ons doodernstig landje nogal
enige moeite te hebben. Een tijdlang
bestond ten onzent de gewoonte ons
festival te openen met een requiem,
waarna we alle gedachten aan het me
mento mori gingen wegspoelen met
geestrijke dranken, ons aangeboden
door de gemeentelijke overheid, die bij
deze gelegenheid als gastheer optrad:
originele opzet, is men geneigd op te
merken, een soort omgekeerd carnaval.
Het kon ook anders, zoals enige Jaren
geleden te Haarlem, waar men een con
cert op het gerestaureerde orgel in de
Bavo combineerde met de opening van
de Frans Halsexpositie, voor ons de ge
lukkigste inleiding tot een reeks van
artistieke demonstraties, die we ooit
meemaakten.
Vorige week deed men het anders:
men gr&ep, terecht, de gelegenheid aan
het nieuwe Circustheater aan kunstzin
nig Nederland te presenteren.
Doch hoe...? Nóch Monteverdi's Com-
battlmento, nóch Henzes Cantata della
Fiafoa Estrema waren psychologisch ge
zien (en gehoord) bij voorkeur geschikt
om mensen In een feeststemming te
brengen: droefheid en verveling streden
hier om de voorrang.
Daar kwam nog één ding bij: het
publiek. Een publiek van genodigden.
niet direct geschikt om een gewenst
klimaat te kweken... Zou het niet moge
lijk zijn op een andere manier, bij voor
keur niet .op de eerste dag, aan deze
lieden de nodige en vereiste aandacht
te schenken In Den Haag doet men
dat, telken jare opnieuw, op zo geluk
kige wijze met het zogenaamde Gemeen
teconcert, door het Residentie-Orkest
verzorgd.
Na afloop van het „Montevterdl-Henze-
festijn" werden de genodigden bijeen
gebracht ln de Kurzaal, waar het ge
meentebestuur recipieerde. Hoewel ons
bewust, dat het lichtelijk onbeleefd is op
de wijze van ontvangst kritiek uit te
oefenen wij waren namelijk gast
wagen wij het er toch maar op.
We achtten het Juist, dat deze ont
vangst sober was:, hiermee werd sym
bolisch aangetoond, dat we weer eens in
een faze van regressie leven. Doch het
was niet juist, dat het bijeenzijn in die
grote zaai iets rommeligs had, dat, om
een voorbeeld te noemen, men moest
vechten om In het bezit van een stoel
te geraken...!
Zodat de sfeer op de eerste dag (en
nacht) van het Holland Festival 1967
bepaald niet prettig aandeed.
Eén conclusie: ook hier werd weer
eens bewezen, dat het gemakkelijker is
met elkaar te werken dan te fuiven,
althans ln ons goede Nederland. Men
behoeft geen zuiderling te zijn om dit
te kunnen constateren...!
Causeur in eigen recital
Onder de titel „Monteverdi en de an
deren" gaf of hield de bariton Renato
Capecchi gisteren In de Kurzaal een
causerie-recital. Het was geen causerie,
want daan-oor werd er te veel gezongen:
muziek uit de zestiende en zeventiende
eeuw, aria's uit de vroegste opera's. Het
was ook geen recital, want daarvoor
werd er te veel gepraat. Een tussen
vorm dus, die wel curieus wa« maar
toch niet bevredigde.
Renato Capecchi is zonder twijfel een
uitstekend bariton en een bekwaam
operazanger; hij is daarenboven nog
een vlot causeur, die zijn verhaal met
de nodige geestigheden weet te krulden.
Maar ondanks zijn leuke en spitse op
merkingen begint deze „conférence" ln
de concertzaal spoedig te vervelen.
Zeker als elk nummer wordt ingeleid
met een toelichting die net zo goed in
het programma vermeld kon zijn. Naar
onze mening had Capecchi zijn causerie
moeten beperken tot enige beschouwin
gen aan het begin van het concert en
desnoods ter inleiding van het tweede
Het voornaamst); bezwaar is, dat de
concentratie van de toehoorder en wij
dachten ook van de kunstenaar, telkens
wordt verbroken.
Ook van Capecchi, die een warme
soepele stem heeft en wie het acteren
ln het bloed zit, mag men verwachten
dat hij niet alleen zijn aria's uit het
hoofd zingt maar ze ook ln volle con
centratie muzikaal volledig uitpuurt. En
dat gebeurde niet, zodat een onbevre
digd gevoel achterbleef.
Dat niettemin in de zang van Ca
pecchi veel te bewonderen viel, was te
danken aan zijn zo natuurlijk-aandoende
artisticiteit.
De zanger werd aan het klavecimbel
op knappe, rustige wijze door de jeug
dige Maria Isabella de Carli begeleid.
L.
AFSCHEID JOB SANDERS
Dansverrassing
in Festival moet
nog komen
Eén ding staat wel vast: de dans
verrassing moet in het Holland Festival
nog komen. Het afscheidsballet van Job
Sanders, zijn Choreoconstruction, was
een verlengstuk van Screenplay. Stoeide
de choreograaf toen met schermen, nu
speelde hij met manshoge blokken,
waaraan zich acht jonge danskunste
naars in gele en blauwe maillots letter
lijk en figuurlijk vertilden, waarop zij
zich als apen op een kleuterberg voort
bewogen en die in de ware sin des
woords blokken aan het (dans)been
vormden.
Want gedanst werd er eigenlijk niet
in deze langzaam-aan-actie, die af en
toe wel inventieve details, liet zien en
tendeerde in de richting van effectief
theater, maar die ln feite toch een te
summier uitgewerkte synthese tussen
de dode stof en het levende materiaal
vormde, om de destructieve impuls
aan het slot gaat het gehele bouwsel
weer tegen de grond van de mens
artistiek geloofwaardig te maken. Otto
Kettlngs sfeerscheppende muziek, de
Collage No. 7, werd door het Ned. Ballet
Orkest onder Leo Driehuys uitstekend
ARNHEM, zaterdagnacht Hossend en wild
dansend is de zevende Internationale Film week
besloten. Het was een geweldig feest, waarop
officials even hun waardigheid vergaten en alle
eventuele meningsverschillen plotseling van de
baan waren. Toen tenslotte de laatste gasten
tegen het ochtendgloren hun respectieve hotel
kamers opzochten, was er officieel een einde ge
komen aan de filmweek, die wat de kwaliteit
van de films betrof misschien iets tegenviel,
maar dit ruimschoots compenseerde met vele
nevenactiviteiten.
De avond was goed ingezet met de Amerikaanse
filmkomedie „The Russians are coming, the
Russians are coming" van Norman Jewlson, een
film die er, evenals Wlm van der Lindens sad
movie ..Hawaiian Lullaby", meteen de stemming
goed inbracht.
Geen groots werk, maar een genoeglijk filmver
haal vlot ln beeld gebracht over een voor
de Amerikaanse kust gestrande Russische onder
zeeër, die paniek zaait onder de Yankeebevolking
en bijna een derde wereldoorlog ontketent. Het
blijkt tenslotte, dat de Russen even benauwd zijn
voor de Amerikanen, als deze laatsten voor hen.
Hoofdrolspeler Alan Arkin, die voor deze zijn
eerste filmrol op de nominatie voor een Oscar
kwam en de Nederlandse première ln Arnhem
bijwoonde, toonde zich verheugd, dat de film
waarin de Russen ook als doodgewone mensen
worden geschilderd, zo goed had aangeslagen bij
het Amerikaanse publick. Het woord Rus wa
jarenlang een vies woord geweest ln de Ameri
kaanse taal. dat eigenlijk niemand durfde uit te
spreken. Het had Jaren geduurd eer iemand hel
boek van de zoon van Robert Benchley had durven
verfilmen
Arkin, die nu ln Engeland aan zijn vierde film
bezig is. wilde al van zijn vijfde jaar af „bij de
film". Het heeft Jaren geduurd, jaren waarin hij
als componist en zanger van kinderliedjes en
tenslotten op Broadway successen oogstte eer hij
een aanbieding voor een filmrol kreeg. Zelfs toen
nog sloeg hij er vijf af eer hij de rol gevonden
had voor zijn debuut, die van de goedmoedige
Russische marineofficier in Jewisons komedie
Arkin, die een groot bewanderaar is van Fellini en
Jeon Renoir en de vroegere John Ford en John
Huston tot omstreeks Freud zou graag zelf
regisseren, maar zo vev is hij voorlopig ftaar zijn
mening nog niet.
Jeugd actief
Dat onze Jongere cineasten een verheugende ac
tlvitelt ontplooien bleek duidelijk op de laatste
dagen van de filmweek, waarop o.a, Jan Boons
met de Van der RJjnprijs bekroonde film „In
cident" een sfeervol, veelbelovend debuut. Van
Zuylens „Your portrait", een surrealistisch werkje
rond de Japanner Kudo en Lennaerts Nyghs
lange speelfilm met ontstellend slecht geluid
op dubbelband „Een vreamde vogel" werden
vertoond. Laatstgenoemde film, een soort moderne
Hamlet over een burgemeesterszoon, die zich wil
wieken voor het feit dat zijn vader als land
verrader uit zuil ambt werd gezet. Is een vrij
pretentieuze mislukking. Een verhaal dat uit de
tijd is, op meer dan conventionele, ja, zelfs ouder
wetse wijze werd verfilmd
Prinssessan
De vrijdagavond. gevuld met Ake Falcks
..Prinsessan", een melodrama over een ten dode
opgeschreven meisje, dat na een huwelijk en een
bevalling plotseling genezen blijkt te zijn. is een
typische „vrouwenfilm". Veel mannen liepen er
geïrriteerd uit, het zwakke geslacht bleef verge
noegd zitten. Minder gewild-realistisch dan
Falcks „Huwelijk. Zweedse stijl" en met een zuiver
gespeelde vrouwelijke hoofdrol van de Noorse
Grynet Molvig. toch verre de mindere van de
Joego-Slavische film „Une affaire de eoeur" van
Dusan Makavejev, die in harde en vaak amusante
reportagestijl de achtergronden van een vermeend
zedenmisdrijf (maar wel doodslag!) belicht Dit
prachtig geconstrueerde werk, waarin de regisseur
telkens weer afstand neemt van het gebeuren op
het witte doek, had wat ons betreft best een
plaatsje in de normale avondvoorstelling mogen
hebben, in plaats van „in de nacht" na een toch
al overladen filmprogramma.
Zilveren roos
Rest ons nog te vermelden, dat op de laatste
avond de Zilveren Roos van de Nederlandse Bios
coopbond werd uitgereikt, toegekend aan camera
man Gerard Vandenberg. die in het buitenland
vertoefde, waardoor de vreemde figuur ontstond,
dat directeur Bosman de onderscheiding na
voorlezing van het juryrapport uitreikte aan
Hoofdrolspeler Alan Arkin uif „The Russians
are coming" tijdens een persconferentie.
de voorzitter van de Jury, mr. J. L. M. Peters.
Arnhem kan zich nu concentreren op de komende
NAVO-taptoe, de filmweek is weer achter de rug
Een week. die enkele betreurenswaardige in
cidenten daargelaten weer als uiterst geslaagd
mag worden beschouwd.
MïïiO
gespeeld en had scenisch ongetwijfeld
beter lot verdiend.
Gelukkig kwam er zaterdkg in het
matig bezette Circustheater ook nog een
andere Job Sanders aan bod. Niet zozeer
de vakkundige grappenmaker van
„Impressies", waarin Paul Klees schil
derkunst een beentje wordt gelicht, dan
wel de speelse choreograaf van de zwie
rige en onbekommerde „Danses Concer-
tantes", stevig muzikaal geruggesteund
door Stravinski. Het programma bevat
te nog Harkarvy's „sick-story" Visage
met de opmerkelijke rol van Kathy
Gosschalk en - lest best - Van Maanens
bij herhaald zien telkens aan schoon
heid en lyriek winnende duet „Vyf
Schetsen", waarin het echtpaar Ebbelaar-
Radlus excelleert.
D-y
Sikkensprijs
naar Engelsen
SASSENHEEU (ANP) De Neder
landse 8lkkensprys voor het jaar 1967 ls
toegekend aan de Londen se kunstenaars
Peter Jones en Maurice Agis.
De oommissie voor de toekenning van
de prijs bestond uit de heren prof. ir. J.
H. van den Broek, architect en oud
hoogleraar aan de technische hogeschool
te Delft, drs. A. M. Mees, president-com
missaris van de Sikkensgroep N.V. te
Sassenhelm, dr. W. J. Sand berg, lid van
de Advisory Board van het Israël Mu
seum te Jeruzalem en oud-directeur van
de Stedelijke Musea te Amsterdam en
drs. H. L. Swart, directeur van de Ne
derlandse Kunststichting te Zeist.
De Nederlandse Sikkensprijs werd voor
het eerst toegekend ln het Jaar 1959. De
uitreiking van de prijs zal op 22 septem
ber plaats vinden in het Stedelijk Mu
seum te Amsterdam, waar in dè bene
denzaal van de nieuwe vleugel dan ook
een tentoonstelling door de prijswinnaars
zal zfjn ingericht.
Hun, die evenals ondergetekende de grammofoonplaat kennen, enige tijd
geleden door de DDG gemaakt, waarin de integrale, in het Italiaans ge
geven versie werd vastgelegd van Claudio Monteverdi's „Orfeo", moet het
wel vreemd te moede zijn geweest, toen zij de opvoering van hetzelfde
werk meemaakten in Carré te Amsterdam; opvoering door de Nederlandse
Operastichting georganiseerd en aan de artistieke zorgen van de dirigent
Bruno Maderna, regisseur Raymond Rouleau, metteurs-en-scène Jean-Marie
Simon en Rotislav Doboujinski, choreografe Ani Radosevic toevertrouwd.
Op de plaat, om het allervoornaamste
te noemen, een orkest, slechts uit oude
instrumenten bestaande, dat, onder de
soepele en exacte leiding van August
Wenzlnger, de basis legde voor een ver
tolking. die in stilistisch opzicht aan de
allerhoogste eisen voldoet.... hoe gans
anders Maderna met zijn (bij Suvlni Zer-
boni te Milaan verschenen) bewerking.
De intentie van deze dirigent-componist
was allerminst een historische reconstruc
tie te bieden: met het hem ten dienste
staande huidige orkestinstrumentarium
of wat daan-oor doorgaat wenste hij
een klanksfeer en klankkleur te bereiken,
die zo dicht mogelijk bij dat gene kwam.
wat Monteverdi in de oren klonk.
Massaal
Monteverdi voornoemd gebruikte daar
voor 36 instrumenten van de meest ver
schillende makelij, Maderna wenste en
kreeg een wat wij noemen normale strij
kersbezetting, één groot vlolenkoor. meer
alten en bassen don gewoonlijk, een sterke
hout- en koperbezetting, waarin de klari
netten als plaatsvervangers van de oude
clarino opvielen, waaraan toegevoegd
celesta, orgel, klavecimbel, klokkenspel
pauken, gitaren en mandoline, vormend
een ensemble van. zo we goed zijn ge
ïnformeerd. 76 musici ln totaal. 76 Instru
mentalisten. waar een koor van 50 voca
listen tegenover stond. Vertellen we daar
bij, dat het corps de ballet uit 32 leden
bestond, dan kan men concluderen, dat
do talrijke belangstellenden hebben kun
nen genieten van wat we eert massale
demonstratie zouden willen noemen.
Massale demonstratie: niet slechts voor
het oog, ook voor het oor. Want niet alleen
de oorspronkelijke circuspiste, waarachter
een barok front, werd door dansers en
zangers gebruikt, ook enkele punten op
de tribunes, van waaruit van tijd tot tijd
vocale geluiden ln de ruimte nederdaal
den.... Men ziet dat de activiteiten van
Madema met voortreffelijk koor en voor
treffelijk orkest in linkerzijloges opge
steld koor ln de rug. orkest frontaal
zich over verschillende tientallen meters
uitstrekken. Doch Maderna. ook in
ambachtelijk opzicht uiterst bekwaam
dirigent, wist de verschillende speelfronten
te beheersen: het aantal ongelukjes, dat
zich voordeed was gering en waarschijn
lijk toe te schrijven aan première-nervosi-
teit: dat herstelt zich ongetwijfeld bij
volgende opvoeringen.
Ziehier het „waf", na het „hoe". Het
hoe, waarbij we onze fraaie grammo
foonplaat maar steeds niet konden ver
geten. Het hoe, dat ons niet overtuigde
van de onontkoombare noodzakelijkheid
ran deze bewerking. Het hoe, waarin
het massale element de expressieve
kracht van de muziek veelal niet ver
grootte, doch eerder in de weg stond.
Het hoe, dat de klaarheid, het transpa
rante, het lucide, het spirituele van de
geniale muziek meer dan eens be
dreigde.
Er waren meer hindernissen, opgewor
pen door het ballet. Het ballet, dat en
zulks was natuurlijk te wijten aan de
choreografe ten aanzien van de zo
sprekende muziek niet verduidelijkend op
trad. Het ballet, dat stilistisch nóch Mon
teverdi's tijd suggereerde, nóch de era, die
wij thans beleven. Het ballet, dat. on
schoon gekleed, een dikwijls groezelige en
rommelige Indruk maakte
Jammer, doch het moet gezegd, de fan
tasie. door ons mede naar Amsterdam ge
bracht. ze werd door een opvoering als
hier geboden, niet gevoed: oog en oor
bleven verlangen..
Tekst: Alessandro Striggio
Bewerking: Bruno Maderna
Muzikale leiding: Bruno Maderna
Regie: Raymond Rouleau
Decors en kostuums: Jean-Marie Simon
en Rostlslav Dboujlnsky
Choreografie: Ani Radosevic
Het Utrechts Symonle Orkest, Het
Ned. Operakoor, koordlr. Cor Olthuls
en Het Nationale Ballet
De muziek, Eurydlce.
de hoop, de echo Hallna Lukomska
Een nimf, een geest WUma Drlessen
De bode Oralla Domlnguez
Een nJ'nL Proserpina Sophia v. Santé
Orfeo .P.Barry MacDanlei
Een herder, Pluto Bert Bljnen
Een herder
Charon, een geest Pleter v.d. Berg
De VPRO zendt vanavond een werke
lijk klassieke film uit, namelijk „Der
Blaue Engel" van regisseur Joseph
von Sternberg, de film die Marlène
Dietrich die samen met Emil Jan-
nings de hoofdrollen speelt be
roemd maakte.
De film stamt uit 1930, het jaar waar
in de geluidsfilm nog in de kinder
schoenen stond. „Der Blaue Engel"
is een bewerking van de roman „Pro
fessor Unrat" van Heinrich Mann. Een
gymnastiekleraar, zeer verzadigd,
star en verkleefd aan zijn beroep,
komt onder bekoring van een derde
rangs-cabaretière en offert voor hdar
zijn ziel, zaligheid, betrekking (en
dus) reputatie op. Op ingrijpend dra
matische wijze weet Von Sternberg 't
verval v^n de man te tékenen.
Emil Jannings fungeert als de leraar
en tyarlène Dietrich als de verleide
lijke cabaretjuffrouw. In feite ls „Der
Blaue Engel" de film van Emil Jan
nings; deze weet namelijk op voor
treffelijke wijze zich in te leven in de
rol va neen eerst door hartstocht, la
ter door jaloezie en radeloosheid ver
teerde burgerman. Wanneer we nu de
rol van Marlène bezien, ls die niet zo
opvallend, zo verleidelijk als in 1952
de KFC nog aannam. Toen werd
de film ontraden, „wegens de uitvoe
rige schildering van immoraliteiten,
de ordinaire erotische sfeer en het
omlaaghalen van de menselijke waar
digheid". Nu, vijftien jaar later heb
ben KFC, zowel als de Centrale
Filmkeuring, de film toelaatbaar ver
klaard voor veertienjarigen en oude
ren. Men kan zich voorstellen wat een
NEDERLAND 1
STER
Reclameuitzendingen
om 18.55. 19.56 en 20.16
NTS
18.45 uur:
De Minimolen
18.50 uur:
Nieuws in het kort
19.00 uur;
Gezamenlijke taak
(Humanistisch Ver
bond)
KRO
19.30 uur:
De Flintstones.
tekenfilm
NTS
20.00 uur:
Journaal
KRO
20.20 uur:
Lekkere diertjes,
t.v.-serie
21.05 uur.
James Baldwin ln
Amsterdam, gesprek
21.50 uur:
Frans Halsema
cabaretprogramma
22.25 uur:
Epiloog door
W. de Graaff, pr.
NTS
22.30 uur:
Tweede Journaal
22.35 uur:
Sluiting
NEDERLAND II
STER
Reclameultzend Ingen
om 20.01 en 22.10 uur)
NTS
20.05 uur:
Uitreiking van Louis
d'Or en Theo d'Or
20.30 uur:
Der blaue Engel, film
NTS
22.15 uur:
Tweede journaal
TELEAC
22.30 uur:
Automatisering (15)
Maar laten we na deze principiële be
denkingen het positieve element op de
voorgrond schuiven.
Dat was een fraaie uiterst gevoelig
zingende Orfeo. bij deze première door
Barry Mac Daniel verbeeld (ln de tweede
opvoering trad onze landgenoot Marco
Bakker op). Dat was een Ilalina Lukom
ska, als „de muziek", Eurldice. „de hoop",
„de echo", prachtig van geluid, doch niet
immer tot ln de ziel ontroerend. Dat was
een Oralea Domlnguez als bode, die met
haar onheilsbericht de hoorders tot ln
hun diepste schokte. Dat was onze Neder
landse Sophia van Santé, die eerst als
nimf. later als Proserpina een van de
hoogste punten in deze opera door haar
artistieke Intuïtie, doch niet minder haar
technische vermogens bijna spelend be
reikte. Daar waren tenslotte een Bert Bij-
nen en vooral ook Pleter van den Berg.
die resp. als Pluto en Charon bewezen,
dat de Nederlandse Operastichting immer
over zéér getalenteerde Nederlandse
krachten kan beschikken.
Krachten, die een zanger als Aronne
Ceroni met gemak evenaren, zo niet over
treffen. wat we opmerken naar aanlei
ding van diens creatie van Apollo; de
opwekking tot Orfeo met hem op te stij
gen na het onvergankelijke leven, waar
de muziek het alpha en omega van alles
ls, klonk ln haar nuchterheid niet direct
vertrouwenwekkend....
U ziet het: onze gevoelen* zijn ge
mengd. Maar toch: de geestdriftig reage
rende menigte na afloop had gelijk. Want
wat men ook mocht denken over deze
presentatie, de muziek straalde door alles
heen. De muziek van een verrukkelijke
meimorgen onder een Italiaanse hemel,
waar men het geluk van het moment
ervaart met de intensiteit van de eeuwig
heid. Wat wil men eigenlijk meer....?
BR.
Zwartkijker
bestraft
ALMELO (ANP) De groep ambtena
ren van de dienst luister- en kijkgelden
heeft in drie wijken ln Almelo 404 niet
aangegeven radiotoestellen en 243 niet
aangegeven televisietoestellen opgespoord.
Tegen de bezitters ervan is proces
verbaal opgemaakt. Zij krijgen een
boete, waarvan de grootte door de kan
tonrechter zal worden vastgesteld, plus
een navordering over de tijd. dat zij geen
luister- of kijkgeld hebben betaald.
De dienst luister, en kijkgelden contro
leert ln tegenstelling tot vroeger alleen die
adressen, waarvan de bewoners geen
luister- en/of kijkgeld betalen.
LONDEN (Reuter) De 58-jarige
Britse filmster James Mason is zondag
door het Britse filminstituut onderschel
den met de zilveren Kordaster, ge
noemd naar de uit Hongarije geboorti
ge regisseur Sir Alexander Korda, die
in 1956 overleed. Het is geen jaarlijkse
onderscheiding. Het instituut verleent
haar slechts wanneer het op een zeker
moment meent dat zij iemand toe
komt. De eerste Kordaster werd in 1965
uitgereikt aan Sophia Loren. Mason ont
ving de onderscheiding gisteren in het
Britse Nationale Filmtheater uit handen
van de Franse actrice Leslel Caron.
Reginal Denny
(76) overleden
Marlène Dietrich in ,J)er blaue Engel'.
opzien de film in de jaren dertig ge
baard heeft
Marlène is in „Der Blaue Engel" een
vrij mollige verschijning, helemaal
geen vamp. Zij poogt te fascineren
door het paraderen in haar jarretels,
iets dat op de kijkers van nu zeker
geen schokkende uitwerking zal heb
ben. Het verhaal gaat dat regisseur
Sternberg zijn faam te danken zou
hebben aan „de bened van Marlène".
Dat kan zijn, maar het feit blijft dat
hij er op uitstekende wijze in ge
slaagd is de conflicten en de figuren
tegen een sfeervolle achtergrond te
plaatsen. Wel is in zijn werkstuk dui
delijk merkbaar dat Sternberg met
een been in de stómme en met het an
dere been in de periode van de ge
luidsfilm staat.
Al met al is „Der Blaue Engel" een
film, waarvan de liefhebber met ge
noegen kennis zal nemen, omdat het
werk een brug slaat tussen de oude en
de nieuwe cinematografie.
Ned. II, 20.30 uur.
HILVERSUM I
NCRV
20.15—20.55 uur
Beumer Co.
hoorspel
20.55—22.15 uur;
Promenade van promi
nenten, muziek
programma
23 00—23.55 uur:
In een handomdraai,
amusementsprogramma
HILVERSUM II
NRU
20.05—20.35 uur:
Concert door het Radio
Fhilharmoniech Orkest
RADIONIEUWSDIENS T
HILVERSUM I: 7.00, 7.30.
8.00, 8.30, 12.30, 19.00,
22.30. 23.55
HILVERSUM II: 7.00.
8.00, 11.00, 13.00, 16.00,
18.00, 20.00, 22.30, 23.55
Radioprogramma
.8.20 Uitzending CPN, 18.30
Jerüclng, 22.30 Nws,
i Boekbespr., 22.50 Orkestmuziek, stereo,
ïentsprogramma uit Denemarken,
II (298 m) VARA: 18.00 Nws,
actual., 18.25 Licht instrumentaal trio, 18.50
-eo-ilefhebbers. 19.40 Human.
verbond. NRU: 10.50 Openbaar kunstbezit,
rre volken, 30.50
Nederl .volksliedjes. 21.30 Joodse muziek,
22.00 Amateurkoren. 22.30 Nieuws. 22.40 Repor
tages en gram. muziek, 23.55 Nieuws.
VERONICA (192) 18.00 Jukebox (verzoek
platen);^. 00 Rolllng-Stonesshow; 19.15 Joost
BRUSSEL Nederl. (324 m) 18.00 Nieuws.
18.03 voor de soldaten, 18.30 Mandollnemuz..
18.45 Sport. 19.30 Opera-
i Nieuws, 8.10 Gram., 8.30
j.00 Voor de zieken, 12.00
tereo, 12.20 Land- en tuln-
2.30 Nws. actual., 12.50 Licht enaemble.
Muzikaal mld-
de kleuters, 10.11
13.00 Nieuws, actual.,
ïlach Orkest, stereo,
Mod. muziek, stereo. 16.15 Voor dé
.15 New-York calling, 17.20 Gram.
progS VARA: 10.00 Nieuws. 10.02 Pop- en
cabaretmuzlek, 12.00 Nieuws. 12.02 Platen bij
- .02 Verzoekplaten-
(192) 7.00 Ook goelemorgen,
9.00 Muziek terwijl u werkt; 10.00 Koffietijd,
11.00 Kookpunt; 12.00 Muziek bij de lunch;
14.00 Van concertzaal tot jukebox; 15.00 Ver
leden tijd (gram muz.); 16.00 Dinsdagmiddag-
speciaal, met o.a 17.15 Hits a gogo.
BRUSSEL Nederl. (324 m) 12.00 Nieuws
"".03 Lichte muziek 13.20 Tafelrnuzlek, 16.n<
:k, 16.30 Voor oudere luisteraars
r. gram., 17.45 Huismuziek;
ls uitgekomen en die in „My fair lady''
op Broadway Kol. Pickering heeft ge
speeld, is zaterdag op 76-jarige leeftijd
ln Engeland gestorven.
Denny begon zijn carrière in 1899 op
hei toneel in Londen. In 1911 ging hij
naar de V.S. voor een rol in ..Quaker
girl" op Broadway.
Tot zijn bekendste film* behoren
„Rond de wereld in 80 dagen" en „Mr
Blandlng builds hi* dream house".
In het Gooi* Museum te Hilversum wordt
van 6 juli tot 28 augustus een tentoon
stelling gehouden van Roemeana*
volkskunst.
Deze week begint de zomer. Het is dus
de (i(jd dat onze t.v. voor een belangrijk
deel gaat „freewheelen" op buitenlandse
produkties. Met het stagen van de tem-
l>eratuur loopt het gewicht van de pro
gramma's terug. Dat ls op zich niet on
redelijk, wan» in doorsnee is er op tot
thuiszitten nodigende winteravonden
grotere behoefte aan kwaliteits-t.v. dan
's zomers. En het ls dus verantwoord dat
de grootste happen uit het budget voor
het koude seizoen gereserveerd blijven.
Nu is het alleen maar jammer dat we
liet mildste seizoen sinds heugenis ach
ter de rug hebben. Oók ln t.v.-termen,
want kwaliteits-t.v. was er maar weinig
te zien. We hebben begrip genoeg voor
de oorzaken, die vooral in het finan
ciële vlak liggen. Achteraf gezien blijkt
dat de kijkers het té vroeg ingevoerde
tweede net duur hebben moeten beta
len. Er was domweg géén geld voor twee
kwaliteitsprogramma's en men koos tóch
voor kwanti- boven kwaliteit. Iets derge
lijks staat, vrezen wij. ons te gebeuren
als straks de peperdure kleuren-t.v.
wordt ingevoerd
Geldverslindend ls ook natuurlijk de
idiote versnippering die bet alsmaar
opener wordende bestel met zich brengt.
We hadden vier grote omroepen en één
kleintje. Nu ls er de TROS bij, de zelf-
producerendc NTS, Socutera, Teleac.
school-t.v., CVK-IKOR, en er komen er
straks nog meer, humanistisch mèt of
zonder naam by. Allemaal met eigen
produktleapparaat en allemaal betaald
uit het kijkgeld. Het kan nog lang duren
voor kwalltelts-t.v. regel wordt bij ons.
Zaterdag was de AVRO .zomers". Dus
nagenoeg geheel buitenlands. Met The
Thunderblrds, vooral geliefd door zes
jarigen en Jonger; Kolonel Hogans hel
den: de Karmongroep uit Israël, met een
vooral lief programmaatje dat ons nóg
beter bevallen zou als de aankondiging
niet het super-artistieke evenement be
loofd had dat het niet waa; met The
Saint, waarin Roger Moore onverdroten
voort-Ivanhoet, zy het dan in keurig
witte smoking.
„Kolonel Hogans heiden", een Ameri
kaanse strip waarvan al eerder afleve
ringen zyn uitgezonden, zagen wy voor
het eerst. Het was een grappige afleve
ring van een kolderverhaal dat vol zat
met gegarandeerde lachertjes. Maar we
waren er toch niet gelukkig mee. Omdat
al die leuke dingen gebeuren ln een
nazikrijgsgevangenenkamp waarin de
nazi's in feite de „underdogs" zUn. Als
Stalag 13 zich ln Bonrovla zou bevinden
en bevolkt zou zijn met Hdgollaanse
krijgsgevangenen zouden we ons oprecht
geamuseerd hebben.
Héél kort over gisteren. We hebben .ge
spijbeld" en in plaats van naar „Het be
volkingsvraagstuk - onze wereld" op „II"
een eigen NTS-produktie gekeken
naar „De laatste vijf minuten" een
Franse produktie op ,J". We hebben
er géén spyt van óók. want het was een
der beste afleveringen die we van deze
serie zagen, met Raymond Souplex in
zijn beste vorm als inspecteur Bourrel.
Vg.
Nieuwe opname
van „De Aap"
AMSTERDAM (ANP) De KRO-
televisle zal op 29 Juni een nieuwe op
name maken van John I Anting» voor
stelling van „De aap" van Franz Kaffa.
Deze nieuwe opname ls nodig geworden
doordat de bestaande, die ruim een
Jaar geleden werd gemaakt en uitge
zonden en waarvan afgelopen donder
dag een heruitzending was aangekon
digd, abusievelijk was „uitgewist". On
der regie van Luc van Gent aal John
Lanting deze rol opnieuw voor de tv.-
camera's spelen.
VANAVOND VIA NED. I
James Baldwin
voor KRO-tv
Twee weken geleden was de Ameri
kaanse negerschrijver James Baldwin
enkele dagen in Amsterdam, om mee
te werken aan een KRO-televlsiepro-
gramma dat aan zijn persoon en aan
zijn werk is gewijd. Vragen over de
rassenkwestie en niet alleen de Ame
rikaanse, de onbaatzuchtigheid van de
hulp aan de ontwikkelinglanden (Bald
win: „Ontwikkelingsland is een eufe
misme voor nikker") en de mate
waarin die hulp wordt gegeven, over
de oorlog in Vietnam en de twijfelach
tige rechtvaardiging van die oorlog
worden pok in het rijke Westen steeds
dringender gesteld. Deze vragen vor
men voor een belangrijk deel de onder
werpen van het lange interview, dat
Aad Nuis en Hans Keller met James
Baldwin hadden. Baldwin is nu na
jeugd in de sombere New-Yorkse
gerwijk Harlem, op zijn 41ste jaar e
wereldberoemd schrijver.
Van hem verschenen achtereenvolgens:
„Go tell it on the mountain (verkondig
het op de bergen), Notes of a native
son (een geboren Amerikaan), Giovan
ni's Room (Giovanni's kamer), Nobo- I
dy knows my name (niemand kent
mijn naam), Another country (een
der land), The fire next time (niet door
water maar door vuur), Blues for r
ter Charlie (blues voor de blank?
man) en Going to meet the man.
merendeel van deze boeken is in Ne- I
derlandse vertaling in Nederland uit-
gebracht. Minstens drie van zijn boe- I
ken zijn bestsellers geworden. I
Ned. I 21.05 uur.
