ook
10 X 10
Mobilisatie
voor
operatie
BOVENMAATSE TIENERS
GEEN LEIDING NODIG
VOOR
JOU
LEIDSE TOP TIEN
niet alle ouderen zeggen alleer
domme dingen over de jeugc
öe kRAntentuin
Een jacv* in de 5e met PIET HEIN
ZATERDAG 27 MEI 1967
examen - examen - examen
examen - examen - examen - examen -
<D
In de hoogste klassen van de scholen zijn leraren en leer
lingen dezer dagen allen weer bevangen door de "examen-
griep". Griep ja, want pilletjes worden per dozijn geslikt
in de examentijd. Wanhopig spannen de slachtoffers zich
tot het uiterste in zo goed mogelijk voor de dag te komen
tijdens de dagen van de waarheid. Wordt het zegekrans
of guillotine? De twijfelmoedigen beschouwen het exa
men doen als een gok: het is kruis of munt. Zij springen
bijna blindelings in het avontuur. Andere kandidaten zijn
net iets te zelfverzekerd en wekken de indruk te bluffen.
Dan zijn er de stillen, die zich niet uitlaten over hun kan
sen en meestal even onopgemerkt slagen. De leraren vor
men een bijzondere categorie. Zij zijn niet zozeer slacht
offer, maar hebben eerder tot taak een slachting te voor
komen. In de klassen stellen ze alles in het werk om hun
battaljon naar de algemene overwinning te voeren. Repe
titie volgt op repetitie, voor gezellige praatjes over de
gebeurtenissen van de dag is geen tijd en geen animo meer.
Computertje
Thuis zjjn de geplaagde scholie
ren ook al uit hun doen. Geen
aandacht meer voor een goed tv-
programma. of een feestje bfl
vrienden. Ze verschansen zich in
een boekenfort en wensen door
niemand gestoord te worden, ten
zij door moeder voor een kop
sterke koffie. Bladzijde na blad
zijde wordt verslonden in een
steeds sneller tempo, dat wordt
opgevoerd, naarmate men ont
dekt, dat er in het menselijke
computertje onder de schedel nog
gevaarlijke leemten bestaan, die
op de vereiste ogenblikken wel
eens tot storing aanleiding kunnen
geven. En dan maar inpompen.
De stelling van Pythagoras, de
werking van de Leidsche Fles of
de hoogte van de Mount Everest.
In het schollerenbrein staan alle
controlelampjes op rood, het be
gint hoe langer hoe meer een
plete chaos te worden.
Strategie
Heel het gezin wordt gemobili
seerd voor „Operatie 10 x 10".
Doel: de verovering van het fel
begeerde papiertje van lts, ulo,
mms, hbs of gymnasium. Vader
en zoon buigen zich over de stra
tegie-plannen. Meer dan morele
steun kan vader overigens niet
beloven. Waar liggen de zwakte
punten, waar is extra aandacht
nodig en waar ligt de kracht?
Veel meer dan gissen naar de uit
slag is echter niet mogelijk. Tegen
de tijd, dat de beslissende dag
nadert neemt het gezicht van
Piet of Paul, Paulien of Pleta
een gepijnigde uitdrukking aan.
De beklagenswaardige vogel zit
in de strik en wacht op bevrijding
uit dit lijden, dat ofwel een heil
zame ofwel een funeste afloop
zal krijgen.
Doffe blik
gecommiteerden het plein voor de
school opdraaien. Met doffe blik
nemen de deelnemers hun start
plaatsen in. Een mopje, gelan
ceerd om de spanning te breken
vindt geen weerklank meer in
het anders zo luidruchtige gezel
schop. De getekenden wachten
in stille groepjes hun lot. Iemand
zegt wat, iedereen hoort het
maar de betekenis dringt tot nie
mand door. De overige schoolbe
volking slaat nieuwsgierig, met
leedvermaak of oprecht medele
ven het schouwspel gade. Voor
hen is de beslissende schoolslag
nog niet urgent. De bel luidt, de
lessen beginnen. De examinandi
blijven achter op het plein met
hun stilte en hun sigarettepeuk-
jes en hun gespannen zenuwen.
Daar gaat een deur open. Een
Ieraar wenkt. Nummer één grijpt
al zijn moed bjj elkaar, probeert
een glimlach te produceren, maar
het blijft btj een schaapachtige
grijns. Nagestaard door zijn
vrienden verdwijnt hij in het
schoolgebouw. Het spel is begon-
uexa - uauiexa - uauiexa - uauiexa - uauiexa - uauiexa - uauiexa - uaui
(week van 20 tot en met 27 mei)
(5) Take her home
The Ro-d-ys.
-) Peace and privacy
The Shoes.
David Garrick
Op een mooie Pink
sterdag
Leen Jongewaard en
André v. d. Heuvel.
We zouden het een roemloze af
tocht kannen noemen. Niet minder
dan zeven plaatsen zakte name
lijk het songfestivalliedje van
Sandie Shaw, die zoveel weken op
de eerste plaats van de Leidse
Top Tien heeft gestaan, maar nu
plotseling de gunst van het pu
bliek verloren heeft. Dankbaar
werd hiervan onder meer gebruik
gemaakt door de Shoes. Een der
de hit voor hen is ongetwijfeld
„Peace and privacy", waarmee
de Zoeterwoudenaars meteen de
vierde plaats innemen. Niet al
leen Sandie Shaw had een gevoe-
loge klap te incasseren. Ook Pe-
tula Clark en Harry Secombe
kregen een dergelijke slag toege
diend. „This is my song" ver
dween zelfs geheel van het
strijdtoneel".
Leen Jongewaard steeg één
plaats. Niet met zijn opa, maar
het liedje dat gaat over een mooie
Pinksterdag en dat hij samen
zingt met André v. d. Heuvel.
Ook David Garrick heeft weer 'n
nieuwe hit gelanceerd: „A certain
misunderstanding", waarmee hjj
een negende plaats kreeg toebe
deeld. Kanshebbers zijn er volop.
Wanneer we uit de vele pas uit
gekomen platen de sterkste troe
ven nemen dan noemen wij aller
eerst die van de Kinks. „Water
loo sunset" heeft weliswaar vrij
wel dezelfde melodie als „Mr.
Pleasant", maar toch geloven wU
In een goede toekomst van deze
schjjf. The Searchers met „Wester
Union" en de Who met „Pictures
of Lilly" zijn eveneens favoriet
voor deze top-tien.
Denk niet, dat er
door volwassenen
niet over de jeugd
gedacht wordt.
Het is wei zeker,
dat veel grotere
mensen dan wij
er wakker van
nu ook weer niet,
liggen. Dat hoeft
maar we kunnen
het ze moeilijk
verbieden, dat ze
dikke rapporten
en reeksen studie
dagen aan ons wij
den, zonder voor
alsnog tot een op
lossing te komen.
Normaal gespro
ken is het waar,
dat zoveel zinnen
zijn als er hoofden
zjjn, maar in het
geval van de
jeugdproblema
tiek gaat dat niet
op. Want als je de
rapporten ziet,
worden er per
hoofd enorm veel
zinnen in zo'n
boekwerk ge
schreven en als al
die hoofden aan
de beurt willen
komen en boven
dien nog hun zin
willen hebben
ook, dan kan het
nog jaren duren
eruit zijn.
We
ook, dat de oplos
sing voor de hui
dige problemen
gevonden wordt op
het moment, dat
nieuwe problemen
zich zuilen aan-
Betutteld
Nu is er weer het zogenaamde Co-
werrapport over de jeugd in studie
genomen, dat op verzoek van de mi
nister is gemaakt. Kritiek erop is er
ook al, want volgens ene heer Bos
wordt er in dat rapport geen ver
schil gemaakt tussen jeugd en jon
geren. Hij bedoelt daarmee, dat er
niet heel ruim genomen maar één
soort tieners bestaat, maar dat er
onderscheid moet worden gemaakt
tussen tieners onder en tieners boven
de vijftien jaar. De ondermaatse tie
ners, zo zegt de heer Bos, moeten
leiding bij hun spel krijgen; de bo
venmaatse moet je zelf laten be
slissen. Die willen niet betutteld wor
den. Wij zijn het met hem eens, dat
het gezond en leerzaam is om je
eigen hoofd te stoten.
Het is niet bepaald zo, dat alle oude
ren, die denken over de jeugd, al
leen maar domme dingen zeggen.
Soms worden er inderdaad hele rake
opmerkingen geplaatst. Wij willen
er twee noteren van nog steeds de
zelfde heer Bos. Ten eerste vindt hij,
dat personen van boven de veertig
zich niet moeten bezighouden met
het beleid in jongerenorganisaties.
Ten tweede verzet hij zich ertegen,
dat men geneigd is de jeugd te veel
als een probleem te zien. In beide
punten vallen we hem bij. En dat
vooral omdat er tussen beide punten
een duidelijk verband bestaat. Jeugd
is namelijk geen probleem als je tot
de jeugd behoort. Jeugd wordt pas
een probleem naarmate je ouder
wordt. Als de ouderen zich wat min
der druk maakten om het probleem,
zou het probleem misschien wel op
houden te bestaan.
Dit alles neemt niet weg, dat er in de
probleemloze tienerwereld toch een
probleem bestaat. Ongeveer hetzelf
de probleem als de goedwillende pro
vo's zo goed kennen. Zij stellen na
melijk, dat zij hun nieuwe Ideeën op
straat moeten spuien, omdat zij d
burger rechtstreeks willen interesse
ren. Dit straatvertoon heeft tot ge
volg, dat direct allerlei straatschuii
zich in hun gelederen voegt. En hi<
aan heeft provo voor een deel zij
slechte naam te danken.
Querulant
Ditzelfde kwaad schuilt in het bea
gebeuren. De ellende is dat goedw
lende beaters op hun avonden va;
moeten ondervinden, hoe kwaadwill.
gen de uitbundigheid misbruike
voor het uitleven van hun agressiev
neigingen. Onlangs heeft men daar
mee moeilijkheden gehad in Gei
truidenberg, waarheen jongeren
de verre omgeving tot uit Rotterdam
en Utrecht heentrekken. Niet altij
met goede bedoelingen, want zes
de jongens werden gestraft door d
Bredase politierechter, omdat
niet alleen in de danszaal de bo<
hadden vernield, maar bovendiei
zich in een gevecht hadden begev*
met gewaarschuwde politie. Dit soo
jongens vormt inderdaad een pr{
bleem, tenzij de tieners er zelf voo
zorgen, dat zij geen poot aan d
grond krijgen bij het uitleven
hun querulante lusten.
In New-Orleans in de
Amerikaanse staat
Louisiana was in het
begin der 19e eeuw
van alles aan de hand.
Zo leefde er een zekere
Jean Lafitte, die zich
uitgaf voor smid. Maar
in werkelijkheid was
hij hoofd van een
smokkel- en zeerovers
bende, die in de be
langrijke havenstad
grote sommen geld
buit maakte. Maar zijn
ware beroep, dat hij
steeds geheim had we
ten te houden, werd
ontdekt en de gouver
neur van Louisiana
loofde een belangrijke
som uit voor zijn ge
vangenneming. Doch
Lafitte kon onbezorgd
in zijn geboortestad
blijven leven, want
niemand waagde het of
voelde er behoefte aan
om hem ook maar een
haar van z'n hoofd te
krenken. ^w-w>
In 1812 dreigde een Qj
Engelse vloot New-Or- 0 47 w
leans in te nemen. De Britten meenden daarbij te kunnen rekenen op Lafitte
met zijn piraten (zeerovers) en hij liet de Engelsen ook in deze mening. Maar
tegelijkertijd bood hij z'n landgenoten de Amerikanen dus zijn hulp
aan. Er ontwikkelde zich een geweldige slag, waarin de Amerikanen, dank zij
de hulp van Lafittes piraten, een beslissende overwinning behaalden. Hier
door werd Jean Lafitte ineens tot de grote volksheld. Maar dat als held ge
vierd te worden verveelde Lafitte al gauw. Zijn ware aard kon hij niet lang
verloochenen. Hij vond het echter voorzichtiger Galveston in Texas uit te
kiezen voor z'n nieuwe schurkerijen. Hij bouwde er voor zijn zeerovers een
aparte stad. Toen de regering hem evenwel beval zijn aanhoudende wets
overtredingen te staken en het land te verlaten, ontstak hij zo in woede, dat
hij alles, wat hij had doen opbouwen, tot de grond toe liet afbranden. Toen
djt geschied was, zeilde hij 's nachts de haven uit en sindsdien heeft nooit
nog iemand ook maar iets van deze buitengewone piraat en smokkelaar ver
nomen.
In mijn jeugd hadden we op kinder
feesten altijd een aardappelwedstrijd.
Dat was altijd moeilijk en daardoor
/eer spannend. Ieder deelnemer kreeg
daarbij een aardappel op een lepel.
Je moest daarmee met flinke snelheid
naar een bepaald punt lopen en dan
weer naar 't startpunt (punt van ver
trek) terug. Wie daarbij de aardappel
verloor was daardoor buitenspel. En
wie zonder de aardappel te verliezen,
•t eerst aan de startlijn terugkwam,
was winnaar en mocht verder aan de
strijd deelnemen, tot er nog maar één
Winnaar over was.
NIEUWE OPGAVEN
Zoek van elk van de volgende woor
den twee spreekwoorden of uitdrukkin
gen. hoofd-oog-mond-hand-voet.
De briefkaarten sturen aan: Tante Jo
en oom Toon Krantentuln, Leidse Cou
rant, Papengraeht Lelden.
Irene Grootes. Leiden
HET GROTE FEEST
CORRESPONDENTIE
Mjjn leventje
Ik was geboren en terecht,
Werd ik in m'n wieg gelegd.
Paps en mams die waren blij,
Natuurlijk want ze hadden mij.
En zoals het meestal verloopt.
Werd ik de andere dag gedoopt.
Ik huilde, want ik proefde zout,
En buiten was het o zo koud.
Thuisgekomen, en op gemak,
At de familie fijn gebak.
Ik was klein en woog acht pond,
Meette vijftig centimeter vanaf de
er wat van vertellen. Die meneer had
twee doeken, dat waren een opa en
oma. Ze gingen wandelen. Ze hadden
'zo lang gelopen, dat ze in een huisje
We hebben dinsdag beschuit met wat gingen rusten. Toen kwamen de
muisjes gehad omdat er een prinsje kinderen, dat waren ook doeken. Hij
geboren was. Wij hebben ook een had een rode, groene, blauwe, zwarte
kalender gehad. Prinses Beatrix ligt en een oranje doek. Toen haalde hij
T-,, .- --in het ziekenhuis en ook de kleine alle doeken eruit, maar rood was er
Ekjje had twee poppenwieg]es endaar p^g Hij heet Willem-Alexander niet meer. Daarna haalde hij oma en
legden zij en Irene haar poppen in. Qiaus George Ferdinand. Ik ben zater- opa eruit en daar zat de rode tussen.
r het bevrijdingsplein geweest. Toen kwam Jan Klaassen. Dat was
van alles te doen. Je kon ook erg leuk.
Petra en Mary waren vriendinne- SSiTXrSriTJi ■hrtXaT^Óen ïï,00ï ae? he?eb°el W!?nen' u Da8 afmaal weer tot de volgende
o^l.fary a n?n we i„ 8in8en ze wandelen. Moeder had nog bS..lk_™ar_?e ,?°PI>e!,k?s week.
vroeg moeder; „waar zullen we in de ,wee hoeden voor ze en hoe[de
vakantie naar toe gaan. geen hoed op \;a een poosje zette
Nellie Kerkvliet, R.a. veen
OP VAKANTIE
ook haar poppenwagen meegebracht.
Ze stopten de poppen in het bad en ^ag Uaai
daarna kleedden ze de poppen weer Daar'was"
n. Elsje deed haar pop ook nog een er
dp gingen ze wandelen. Moeder had nog geweest Dat was ere leuk! Eerst
1 ae tumn hnoHgan vrnrtr zon Artia KnoMo Seweesl WcU> erg leUK. terSt
kwam goochelen. Luister dan zal ik
tri" hHad g^ht:d"t W.e "el T1 Éwè ITLtTeig'e'n dal
Va kenburg konden gaan. ze. vader. 2e van sinterklia gekregen had thee.
„O! ja! mag Petra dan met ons mee, Moeder caf er nog gen ïgkker koekie
cm Wore Kom Uz- ,n aiioom voi Mnrv moeaer gai ei nog een lexxer xoexje
bij. Daarna gingen ze
Tante Jo en oom Toon
anders ben ik zo alleen," zei Mary.
„Ja. dat mag wel," zei vader bui,en „ZuUen" jullie niet zo laat
had v™ Vin" thuiskomen?" vroeg moeder. „Neen",
p n npn a mp p van m 7C ze^gn zg ajjg Jj-jg tegelijk.
Ooms en tantes kwamen kijken,
Of ik soms op hen zou lijken.
Maar ze hadden pech, want ach ja.
Ik leek alleen op pa en ma.
Lizzy maakte ook nog voor ons:
De Poppenwas
Twee kleuters liepen door het gras.
Met knijpers, touw en poppenwas.
Ze liepen heerlijk naar de beek.
Waar toch niemand naar hen keek.
Dat dachten ze, maar wisten niet,
Dat een moeder alles ziet.
Ze gingen zonder op te passen,
In het water kleertjes wassen.
Tot opeenso, zus gleed uit.
In haar jurkje met de ruit.
De andere zus. wist niets te doen,
En gilde haar stem uit het fatsoen.
Gelukkig kwam moeder even later.
En haalde haar dochter uit het water.
Ze moesten beloven, dat ze voortaan,
Nooit meer naar 't water zouden gaan.
Er was eens een mannetje, dat heette
Jippiejee, maar het was een heel raar
mannetje, want altijd zei hij „nee".
Maar zo nu en dan zei hij: „goed". „Ja"
geholpen had met de vaat, ging
meteen naar Petra. „Petra we gaan
grond de vakantie naar Valkenburg en jij
mag mee", riep Mary blij.
„O, wat fijn! Moeder mag ik mee
naar Valkenburg?" De moeder van
Petra vond het goed.
Toen het vakantie was, gingen ze
om acht uur weg en waren voor
twaalf uur in Valkenburg. De eerste f"- m'""r
nacht sliepen ze gauw. maar ze waren *tin_boot. Hij vroeg of de meiqeaeen
morgens vroeg wakker. De zon
Ze wandelden een paadje af en
kwamen in het park. Ze hadden ook
nog oud brood voor de eendjes mee
genomen. Ze gingen even op een
bank zitten, heerlijk in de schaduw.
Ook gingen ze nog wat bloemen pluk
ken. Daar was een meneer bezig met
wilden varen, maar Elsje
scheen al fel Toen ze aangekleed zei heel beleefd: „Dank u wel meneer"
waren en hadden egete' ze?ToeS Ze dacht aan „at moeder altijd zei;
..meisjes, we gaan naar het zwem- ï1*' "eernde meneren mee
bad". „O, wat fijn!" Bij het zwembad "O ,haar ho£°8e en
fn\0ergn-rasg',i|g"n.MGrrjeml" Petm" naa'Xil" 'Servi'eg^n
ga '™S' zei'iZZ. ".rV800™"- A"i» keek in haar
t?a ie mee van de hoee duikolank?" tasje en zag er nog n€t dne dubbel-
See Tdurt nier. W. dSTL altta!\;;Willa" ^1**? Msie?"
flauw. Ik durf ook niet goed. ik zal P- n "TJÜ™
wel eerst eaan" gaf ze ieder een ys]e' Dat was lekker-
dan gaan we samen". Toen Daarna ginge" ze naar h«is-
ze er boven op stonden zei Petra:
„Hoei! wat hoog!" „Nou jóh, ik ben
aan de beurt. Daar ga ik." Mary keek
naar beneden en zag Petra verder
zwemmen. „Pats!" daar viel ze ook
in het water. „Wat gaat dat eng, hè
Petra!"
Ze deden het telkens weer opnieuw
en zo verliep de dag. Ook de vakantie
verliep gauw. Ze. gingen nog naar de
speeltuin, naar het strand en naar
EEN DRUKDUIVELTJESOPGAVE
Jullie hebben zeker wel
eens gehoord van het
drukfoutenduiveltje. Dit
is de ondeugende bengel
die er zijn pleizier in
vindt om de letters in
boeken of krant soms
lelijk door elkaar te
gooien. In fig. b. is hij
ook bezig geweest. Op
schrift en schrijver van
een boek heeft hij daar
door zo misvormd, dat
alleen ae naam van de
laatste er misschien
nog uit te halen is.
Doen jullie daar je best
maar eens voor, dan
komt er door de nodige
verplaatsingen van let
ters de naam van een
heel beroemde uitvin
der te voorschijn, die
door zijn vindingen ont
zettend veel in de wereld heeft doen veranderen. Zijn naam is
dat zei hij nooit. Tot hij op een goeden de camping. Ze vonden het allemaal
dag een professor tegenkwam, die heel een leuke vakentie.
erg verstrooid was. Als hij „ja" moest
zeggen. zei hij „nee" en sla het „nee" Marieke Witkamp. Leiden
moest zeggen, zei hij ..Ja". Hij kon EEN LElIKE MIDDAG
gewoon niet anders, al was hij nog zo
geleerd. Maar dat rare mannetje raakte Elsje had haar vriendinnetjes ge
er door in de war. Hjj zei soms ook al vraagd of ze een middag bij haar
„ja". Dat werd hem toch te bar. Toen kwamen spelen. Om half twee kwa-
kreeg hij een pracht idee. HIJ wilde weer men Anje en Irene bij haar. Ze
gewoon doen en dat deed Jippiejee, brachten elk een pop mee. Anja had
Poes wil ook in
de slaap gewiegd
worden.
Da volgende morgen wa- Een paar meter verder van liepen de jongena de Bte- slot te krhgen. Met een kln-
len de jongens al bijtijds hier ia de grens. Het kalfs- nen trap af naar beneden, penveor, die op de grond
wakker, ze wilden klaar zijn vlees wordt tn België duur Br. wat waa het koud en lag smeerde oom het alot
André gereed was verkocht". Oom André liep donker. Ze moesten heet van binnen met olie en
mers zou het geheim
de sleutel, hun gevonden kalf. De heren
sleutel, onthuld worden. Ze
stonden al
uit te kijken. Op de anders baal opmaken, t
zo stille binnenplaats lie- gen
pen een paar heren in uni
form. Gerard zei: dat is de dan
i de doua- de kelders in vakken. Oom te Joke i
stonden te schrijven, dat André wees op de nissen in gekomen. Wat een °fantas-
noemen ze een proces ver- de muur, vroegere cellen tisch mooi hek. Dat moesten
toen gin- voor de gevangenen, die nu we laten opknappen, dan
weg. Aan het ont- met cement dicht gemaakt weet ik er een mooie plaats
werd over niets anders, waren. Achter een stapel voor, bij het haardvuur in
smokkelaars ge- houten schotten kwam het onze zitkamer". „Jullie zien
douane, heen en weer druk sproken. De Jongens wil- ijzeren hek te voorschijn. De jongens, dat jullie speurzin
Ir* en den er alles van weten. Ze iongens moesten helpen bij ons weer aan deze mooie
hoorden dat er ook veel si- het opzij schuiven. „Kom aanwinst geholpen heeft
er ook al bij gekomen. De garetten gesmokkeld wer- we nemen het hek mee naar
jongena werden nieuwagie- den, maar dan in omgekeer- boven, daar is het licht en Zonder dat zou waarschijn-
de richting dus van België kunnen we het goed bekij- lijk dat hek nog jaren in het
natr^^e 1 Schee,de ken"- 'l Wa* een smeedijze- uithoekje van de kelder ge-
wel 50 cent per pakje. Geen ren hek. prachtig van vorm staan hebben". Voldaan
wonder dat de grensbewo- en decoratie, maar door de knikten de jongens van la"
ners nog al eens naar de bu- roest, zag het er niet fraai Ze gingen samen nog "wat
in België trokken. „Kom uit. Met een lap gedrenkt in fietsen en tante Joke ging
nlf! Weüd Tde, erg®te voor het ete° zorgen. De va-
T~ moeder van Piet en
i gingen ook naar bui
ten. Daar hoorden ze dat
er die nacht een kalf gesto
len was uit de stal. Smok
kelaars hadden het dier de
grens over gebracht naar
België. „Hebben de douanes jongens, we praten
dazi Met opgelet.vannacht?" meer over. De verzekering roest afgeveegd. Je konhei der"
Hein „eten. „Dat la staalt het verlies van het alot zien en ook de prach- Hein zouden er vóór de mld-
zeer moeilijk. Ze kunnen niet kalf. We gaan nu naar do ttge druiventrossen, die het dag al kunnen zijn eD dan
kelder metde sleutel", hek en ook de aleutel aier- zat de vakantie er voor de
den. De sleutel paste maar jongens weer op.
er was geen beweging in het
overal gelijk zijn
pen talloze binnenpaadjes
door de bossen naar België.
Achter oom André aan
