kaars is nog steeds „in" bij liese lotte Van sen onzer verslaggevers) OOSTERBEEK —Na dertig kilometer plezierrijden door een bosrijk gedeelte van Gelderland had de man zijn misnoegen geuit. „Verlakke rij!De autobestuurder had verrast gevraagd wie er dan wel werd verlakt. „Wij natuurlijk". „Waarmee dan?" „Met die herten. Ik wil graag eens zo'n beest zien en ik dacht hier een kans te hebben, want ik zie steeds borden langs de weg die er reclame voor maken. Maar er is geen hert te zien. Ik wil wedden dat ze er niet eens zijn". De meeste auto mobilisten schijnen er net zo over te denken: zij reageren niet of nauwelijks op ver keersbord nummer 103, dat waarschuwt voor overste kend wild. Zij verzuimen gas terug te nemen, rijden met onverminderde snelheid over de reegevaarlijke we gen. Totdat het een keer te Er flitst dan iets op hun auto af. In reflex~wordt het stuur omgegooid en in paniek de remmen ingetrapt. Geen snelrijdende auto die daar vreedzham op reageert. Hij maakt een vreemde schuiver over de weg of In de berm, met alle mogelijke gevolgen van dien: een botsing tegen een andere auto of tegen een boom. een voorin zittende passagier die met zijn hoofd tegen (of door) de voorruit slaat en een chauffeur die met zijn borstkas tegen het stuur klapt. In 1964 zijn in ons land tenminste 591 van deze ongelukken voorgekomen. In 1965 waren het er 681. In 1966 zelfs 701. „Deze cijfers moeten bijna worden verdubbeld, wilt u het juiste aantal botsingen met grofwild, berekenen", zegt ZATERDAG 13 MEI 1P«T de heer I. Uithoven van Faunabeheer in Den Haag. „Want slechts een gedeelte van deze aanrijdingen wordt bij ons gemeld. Voor 1966 kunt u het rustig op een dertienhonderd botsingen houden". De snelle toeneming van het aantal auto's en van het aantal reeën (de laatste vormt een van de grootste naoorlogse verrassingen in de vaderlandse faunaheb ben het reeënvraagstuk tot een niet te verwaarlozen factor in de strijd om verkeersveiligheid doen uit groeien. Het aantal ongelukken stijgt jaarlijks Dc meeste komen voor in Drente en Gelderland. Cijfers uit de eerstgenoemde provincie van de laatste jaren: 54 aanrijdingen in 1960, ,137 in .196$ en 191 in 1966. Wat moet u doen als u onverhoopt een ree hebt aangereden? U mag het dier niet mee naar huis nemen. Het beste doet u er aan het in uw bagageruimte te tillen en er mee naar het dichtstbijzijnde politiebureau te rijden. Daar zal men de officier van justitie raadplegen. De kans is groot dat deze zegt: verkoopt u het dier en geeft u de opbrengst maar aan de ongelukkige automobilist. Dat be tekent een schrale tegemoetkoming in de geleden schade. Want een aangereden ree brengt zelden meer dan drie tientjes op, terwijl de schade van de auto zelden minder dan driehonderd gulden bedraagt. Verzuimt u evenwel de aanrijding op het politiebureau te melden en rijdt u rechtstreeks met hel aangereden wild naar huis, dan riskeert u een extra schadepost. Het vervoeren van wild zonder vergunning kan namelijk met een fikse boete (tot duizend gulden) worden ge straft. Van het Nederlandse wegennet wordt acht- tot negen honderd kilometer als ree-gevaarlfjk beschouwd. Een derde deel daarvan is beveiligd met zogenaamde wild- reflectors: roestvrij stalen spiegels (op paaltjes van vijftig centimeter hoogte, op twintig meter van elkaar in de wegberm geplaatst) die het licht van de kop lampen het bos inkaatsen. Reeën die de weg willen kruisen, krijgen nu een seintje. De rij flitslichten die de auto vergezelt, veroorzaakt bij de reeën een weifel- moment en dat is voldoende om de auto vrijelijk te laten passeren. De wlldspiegel (een vinding van de Oosterbeekse hout handelaar Ab van der Ree' heeft zijn nut bewezen. Waar ztj s' an. gebeuren geen ongelukken meer. Er zijn er nu een dertigduizend geplaatst. De meeste staan in de provincie Utrecht, Friesland, Drente en Over ijssel zijn er ook rijkelijk van voorzien. In Gelderland daarentegen, nota bene de provincie met de hoogste reeënstand, zijn bijna geen wlldspiegels geplaatst. De provinciale wegbeheerders weigeren het nut ervan te erkennen. Alleen de rijkswegen zijn daar „bespiegeld". De Gelderse wegbeheerders hebben dicht bij huis een gunstig voorbeeld van hun misopvattlng: op de weg ApeldoornHoenderloo werden Jaarlijks on geveer vijftien botsingen met reeën geregistreerd. Na plaatsing van wlldspiegels is er nooit meer een gebeurd. Maar zolang zij op hun standpuntt blijven staan, blijft (om één voorbeeld te noemen) de route Otterloo—Stroe - Uddel—Elspeet—Nunspeet levensgevaarlijk. Voor twaalf honderd gulden per kilometer kan op die weg het reeëngevaar tot nul worden teruggebracht. In het buitenland (Duitsland registreerde in 1966 44.000 botsingen met grofwild, in Oostenrijk werden 2 mensen gedood, 5 zwaar gewond en 168 licht gewond wordt het effect van de wlldspiegels wel ingezien. Zweden wil in vijf jaar tijd met 450.000 van deze reflec tors het gehele wegennet wildvellig maken. In Duits land worden er op bepaalde trajecten proeven mee genomen. In Canada en Amerika worden zij ook gebruikt. Op de wegen die slechts met een waarschuwingsbord zijn „beveiligd", bezitten alleen de automobilisten de mogelijkheid een autovernielende ontmoeting met een ree tc voorkomen. Op een voorzichtige houding bij de dieren bij de nadering van een auto behoeft niet te worden gerekend. Zij hebben hun vaste wissels van slaap- naar eetplaats en laten zich niet door verkeers wegen tegenhouden. Zelfs snel aanstormende auto's kunnen hen niet afschrikken. Een wildkenner: „Als u ooit eens van veraf een ree in de berm ziet staan, stop dan zo snel mogelijk en wacht tot het dier is overgestoken. U moet niet denken dat het op u zal wachten. Als n het tot op een paar meter genaderd bent. waagt het toch nog onverwachts de spong naar de overkant. Het lijkt wel of een auto op hen een magnetische aantrekkingskracht heeft" De enige mogelijkheid om op „onbesplcgelde" wegen een botsing te voorkomen, is de waarschuwing van verkeersbord 103 op te volgen door snelheid te ver minderen. Dit geldt het sterkst tijdens het krieken van de ochtend en het vallen van de avond. Het reeën- verkeer beleeft zjjn piekuren in de schemering. Hoe lager de snelheid op reegevaarlijke wegen, hoe reëler de kans de klap op te vangen. Het gevaar van ernstige verwondingen kan daarmee belangrijk worden geredu ceerd. Materiële schade zal moeilijker te voorkomen zijn. Acht- tot negenhonderd kilometer van het Nederlandse wegennet wordt als reegevaarlijk beschouwd. Een derde deel Is afdoende beveiligd door wlldspiegels een vondst van de Oosterbeekse houthandelaar Ab van de Ree. Zweden gaat met deze reflectors het gehele wegennet wlld-velllg maken. Een botsing met een ree veroorzaakt al gauw een schade van een paar honderd gulden. Voor niet all risk verzekerde automobilisten is dat een verliespost van honderd procent. Z(J hebben nergens verhaal. Want cr is geen ree in Nederland die een naambordje in zijn gewei heeft hangen. (Van i verslaggevers) TILBURG De kaars, destijds een van onze be langrijkste lichtbronnen en dat vele jaren lang is, na zich in de schijnbaar kansloze strijd tegen de elektrische lamp te hebben bepaald tot een func tie in kerk en bij Kerstmis, brutaalweg begonnen aan de herovering van ,n bijna verloren positie. Het „kaarsenbloed" is gekropen waar het niet gaan kon. Langs andere wegen. Naarmate de romantiek in het leven van alle dag verminderde en de nuchtere ti-verlichting terrein won, groeide de waardering voor het levende licht van de kaarsvlam, dat kin deren bekoort en vrouwen vertedert. De industrie heeft daar gebruik van gemaakt en ging dc decora tieve mogelijkheden, die het willige materiaal bood. graag benutten. Zodat men nu in de winkel een keus kan maken uit een sortiment, dat in prijs va rieert van twee cent tot driehonderd vijfentwintig gulden en dat bijeengebracht is door fabrikanten uit vele landen. Om een keus te maken uit zo'n grote sortering moet men wel even naav Tilburg. naar de Bredascheweg, waar Liese Lotte Moerenburg met veel idealisme en veel kennis van zaken een winkel drijft, waar uitsluitend kaarsen en wat met kaarsen verband houdt, zoals standaards, lantaarns, zelfs snuiters worden verhandeld. Zij is de enige in ons land. die een spe ciaalzaak in deze artikelen drijft en in heel West-Europa is er nog maar één andere soortgelijke winkel, name lijk in het charmante Salzburg. Liese Lotte was voorbestemd om in deze branche terecht te komen, al zal ze dat nog niet hebben voorzien, toen zij in haar vakanties en op andere vrije dagen bij kenissen, die een kaar senfabriek hadden, ging helpen. Daar deed ze haar vakkennis en haar be langstelling voor het produkt op. Dat bedrijf werd ruim een jaar geleden, toen de bejaarde eigenaar meende In Een In diep reliëf uitgevoerde kaars, enige kilo's zwaar cn meer dan 200 gul den in prijs. z'n leven wel genoeg kaarsen te heb ben gemaakt, opgeheven. Liese Lotte kreeg als herinnering aan het bedrijf, waar ze vele uren had gewerkt, een tonkrek, een apparaat in de vorm van een grote hoepel, die, behangen met katoenpitten zo'n twintig maal door de kuip met was ging, zodat de kaars laagje voor laagje groeide. Dat tonkrek hangt nu in dc winkel, maar eer het daar aan het plafond kwam, ging mejuffrouw Moerenburg naar Wenen, om er bij school Helzen- dorf in het modevak te studeren. Zij was helemaal niet van zin een kaar senwinkel te beginnen. Haar zus stu deerde daar ook. Die werkt nu bij Dior. Maar Liese Lotte kwam toch bij de kaarsen terecht. Het kon niet anders. In haar vaders drogisterij werd, vooral tegen de kerstdagen het assortiment kaarsen steeds gevarieer der en interessanter. De verleiding openbaarde zich zo charmant en ge raffineerd. dat zij bezweek. Toch lie ver in de kaarsen. En zo werd het in de plaats van een boutique voor meis jes- en dameskleding een boutique des Met kaarsen uit vele landen. Noor wegen. Zweden. Finland, Duitsland. Oostenrijk. Zwitserland, Italië, Enge land, Ierland, Amerika. Mexico, China en Japan. De kitsch komt vooral uit de laatstgenoemde vier landen, maar papieren goudvissen in een glas bo ven hun hoofd een dikke laag stearine, een produkt. made in West-Germany, komt ook bepaald niet in aanmerking voor de schoonheidsprijs. Er is meer kitsch in de kaarsenfabricage, maar veel daarvan is gericht op de jeugd, die andere eisen stelt. Barok Sierlijke, straklijnige kaarsen, echle produkten van deze tijd, komen voor al uit de Scandinavische landen. In de Duitse en Oostenrijkse produkten handhaaft zich de barok, rijk georna menteerd met in diep reliëf gewerkte figuren, dikwijls in bijbelse of myto- logische voorstellingen. Ook de Ita liaanse fabrikanten maken nog graag van deze motieven gebruik. maar daarnaast komt ook de moderne ont werper in deze drie landen ruim schoots aan z'n trekken. Mexicaanse kaarsenmakers laten zich veel inspi reren door de folklore. Hun produkten, vaak uitgevoerd In zwart met goud, zijn meer kunstzinnig. China en Japan zijn in Tilburg onder meer vertegen woordigd door parfum- en wierook- maakt. Naar z'n eigen ontwerp, maar ook naar ideeën, die zij hem kenbaar maakt. In Duitsland betrekt ze van iemand, die kaarsen van een bloemenkrans voorziet. Niets anders dan bloemfiguurtjes in een soort Bie dermeierstijl maakt die man, bloeme tjes van soms nog geen halve centi meter middellijn. Zij bezoekt alle grote jaarbeurzen ln West-Europa om op de hoogte te blij ven van het nieuwe dat aan de markt „Komen al die kosten van mallen en jaarbeursbezoeken er nu weer uit?" ..Natuurlijk. Kaarsen is een groot artikel geworden, waarin ik een goede omzet haal. Ik heb klanten zowel uit Antwerpen als uit Amsterdam", ver telt Liese Lotte. We verkopen het he le jaar door. Bij doop. verloving, hu welijk en dood heeft de kaars een rol, dc huisvrouw maakt de sfeer bij het feestmaal graag extra-charmant door kaarslicht. Bovendien worden de fi guurkaarsen meer en meer als ge schenk gekocht. De gever komt met een origineel en gewaardeerd cadeau, met deze prettige bijkomstigheid, dat de prijs zich makkelijk rich* naar de inhoud van zijn beurs. arsjes. Juffrouw Moerenburg heeft melen iemand, die alleen voor haar kaarsen maakt. Alles handwerk. In Oostenrijk heeft ze een mannetje dat voor haar de kostbare, houten ballen LEVEND LICHT BEKOORT EN VERTEDERT ondank* «tudle ten origineel en gewaardeerd cadeau.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1967 | | pagina 9