el-pee voor cabaret van annemarie,
ad, appie en chris „op zolder"
BRASEM
CONCOURS
LEIDSE TOP TIEN
ook
VOOR
JOU
tussen de hyacinten in boskoop
ijf jf
Ir Bjgɧ ÉÊkJ
j
W W**
jf
„JJle Jleifótaneó"
öe kRAntentuin
Een jaai* in de 5e met PIET HEIN
ZATERDAG 15 APRIL 1967
In december 1965 werd op een piepkleine opper-
vlakte in Leiden een cabaretje gestart, eens per
week optredend voor een zoldertje-vol vrienden.
Initiatiefnemers waren de studenten Appie Ver-
waijen en Ad Vaessen, die twee andere Leidse
studenten „overnamen" uit andere cabaretgroep
jes in de Sleutelstad. Anne Marie Beulink en
Chris van der Klugt. Het zoldertje begon al gauw
te kraken onder het gewicht der opeengepakte
belangstellenden, zodat men het lagerop ging
zoeken en tenslotte met acht benen op begane
grond kwam te staan in de "Auberge Frangaise",
Kloksteeg 19 te Leiden. Elke vrijdagavond werd
hier vanaf april 1965 een programma van ander
half uur geboden, waarbij ook geïnspireerde gas
ten hun zegje konden zingen. Het Zolder Cabaret
want die naam was er nooit af te wassen
kreeg een goede klank buiten de Leidse poorten
en op een schone zomeravond in 1966 mocht de
al even schone Anne Marie Beulink (studente in
Culturele Anthropologie) de eerste prijs in ont
vangst nemen van het Loosdrechtse Cabaret der
Onbekenden.
(week 7-14 april)
1. Release me
Engelbert Humperdinck. i
2. Something stupid
Prank en Nancy Sinatra. j
S. Spick and Specks
Beegees.
4. Puppet on a string
Sandy Shaw.
5. This is my song
Petula Clark.
6. Ben ik te min
Ar mand.
7. I was Kaisers Bill's Batman j
Whistling Jack Smit.
8. Ta ta ta
Michel Polnareff.
9. Penny Lane
Beatles.
10. In my house
Golden Earrings.
Na lange tfld dus weer een over- j
zicht van de meest verkochte pla- i
ten In onze stad. We hopen dat
het jullie zal bevallen.
Engelbert Humperdinck voert i
enigszins verrassend de l(]st aan. j
Verder treffen we het winnende j
Songfe8tlvallledje van Sandie j
Shaw zeer hoog genoteerd en het j
zou ons niet verwonderen als vol-
gende week „Puppet on a string" j
op de eerste plaats prjjkt. i
Voor Nederlandse bijdragen zorg- j
den Armand (6) en de Golden Ear-
rings (10). Als kanshebbers tip- i
pen we „Happy Together" van de i
Turtles en Cliffs „It's all over".
Nederlandse kanshebbers: „I want i
you", „I need you" (Motions) en
„Vive L'Amour" van de Cats.
Officials van radio en TV snelden toe, de be
kwame Joop Koopman van de Vara gaf zijn
ervaringen aan het ensemble door om er de fout
jes uit te slijpen en in maart 1967 lag er een
Philips-EP in de platenwinkels waarop natuur
lijk het geestige "Televisie" (gebaseerd op Carl
Orffs boertige Carmina Burana) stond, en verder
"Jan van Gijzen", "Namen" en "Brave Broe
ders", alles uit de spitse pennen van Appie en
Ad, een hechte artistieke broederschap, want
zeggen zij: „je hebt dan twee keer zoveel associa
ties en je houdt elkaar in toom". Appie Verwaijen
schrijft alle muziek voor de groep en is de en
semble-pianist; Anne Marie onderscheidt zich
door een opmerkelijke muzikaliteit en een soepele
stem, waarmee zij gekke dingen kan doen. De
teamgeest is voorbeeldig, hun warme vriend
schap onderling is een verkwikking om mee te
maken. Daarbij mensen die weer een andere aan
pak vertonen op het thema muzikale humor.
Een aanradertje!
leiden zal folk beat 14
missen.
Jazzsociëty Folk Beat 14 gaat li
quideren. Gebrek aan t(jd en aan mede
werkers hebben hierbij de doorslag ge
geven. Over gebrek aan belangstelling
was echter nooit te klagen en daarom
hopen leden dat z(J spoedig waardige
opvolgers zullen kunnen begroeten.
De band, die 2 seizoenen opgetreden
is, zal haar slotavond hebben op 24
Juni a.s. Op die avond zal op veelvuldig
verzoek heroptreden het Workshop
Trio o.l.v. Theo Loevendie.
Het slotbal van Martin Visser's
dansschool vorige week zaterdag in
Boskoop werd een bloemenbal door
de tienduizenden hyacinten, tulpen en
narcissen, die de grote beurshal van
Florida tot een geurende bloementuin
hadden omgetoverd. 600 tieners
uit de hele Rijnstreek waren soms
met extra bussen naar het boom
kwekersdorp gekomen om het bloe
menbal mee te maken. Non-stop
speelden de Avlola'a uit Aalsmeer
de traditionele dansen als foxtrot en
cha-cha-cha en Latijns-Amerikaan
se dansen, afgewisseld door kink-
hippe beat van de Voorschotense
beatband „Les Granats". Hoogte
punten waren de demonstratie stijl
dansen door beröepsdansers en de
vrolijke slotpolonaise. Onder de bij
zondere verlichting, met de geur van
verse bloemen dansten de jonge Rijn
landers in een sprookjesachtige tuin.
Het slotbal werd een succesvolle ope
ning van het lente- en zomerdanssei-
Vanavond vindt in de Pancratiuszaal in Roelol
arendsveen de 3e voorronde plaats van h*
Brasemconcours, een talentenjacht die dit ja;
voor de 4e maal wordt gehouden. De aanvatf
is vastgesteld op half acht
Deelnemers:
Groepen
The Moenpiepers en All or Nothing (beid
uit Leiden); The Destructors (Bilthoven); Th
All Brings (Limmen); The Ribbons (Do:
dracht); en R&B Tik Sound '66 (Almeloi.
Roelofarendsveen zelf wordt vertegenwoordig
door de beatgroep The Fools.
Solisten
Dienie Seysener (Hillegom), Hubertha Hen
raat (Made) en Marieke v. Liempt (Wormer
Tussen de optredens
door is er gelegenheid
voor de supporters en
andere belangstellenden
tot dansen op de mu
ziek van de Leidse beat
groep „The Keystones",
van wie wij hierbij een
foto afdrukken. De or
ganisatie is, zoals ge
zegd, in handen van de
tafeltennisvereniging
De Treffers, die wordt
bijgestaan door Negram-
Delta, grammofoonpla
tenmaatschappij, Teen-
Beat, muziekblad, Avro-
televisie, muziekkrant
„Kink", Club 500 en
Organisatiebureau Hol-
In de jury hebben o.m.
zitting de heren H. v.
Berkel, componist-mu
sicus, en J. Nederlof,
manager en direkteur
muziekschool Zwaag.
Dat er fel om de pun
ten gestreden zal wor
den kan zonder meer
aangenomen worden.
Voor de winnende so
listen en beatgroepen
bestaat de mogelijkheid
dat zij voor Avro-t.v.
en radio (Minjon) op
namen mogen maken.
LOPEND - VUURTJE
Het is nog nooit zo druk geweest in
Liverpools „Penny Lane", nu de Bea-
tels het laantje hebben bezongen. Niet
alleen wensen de tieners er minstens
een keer per dag door te lopen, maar
het straatnaambordje zelf is een zeer
begeerd object. Om het duidelijker te
je zak te steken en mee naar huls te
stellen: het is het „einde" om het in
nemen. Een maand lang werden de
gestolen borden vervangen door
nieuwe, maar nu heeft de burgemeester
er schoon genoeg van. „Wanneer de
belangstelling een beetje luwt, dan
krijgt het laantje weer een naambord"
is z(jn (wanhoops) -besluit.
De beatband „D5", afkomstig uit
Utrecht en wel bekend van hun hippe-
rig Jongste platenkind „A long time",
heeft een mode-ontwerp-wedstrljd ge
organiseerd. Iedereen kan een schetsje
van een jurk, jas, pantalon, kostuum
of rokje, eventueel met toelichtende
tekst, opsturen naar Jutfaseweg 218
te Utrecht. De ontwerpsters, die voor
een prjjs in aanmerking komen, mogen
met D5 voor de televisie.
Motion kopstuk Rob van Leeuwen
heeft niet alleen z(jn groep, maar
ook met manager Cees van Leeuwen
verlaten. Rob gaat ln het vervolg met
Jaap Senf van de Golden Earrings.
Hans van E(Jck van Tee Set zal over
enige maanden zijn groep vaarwel zeg
gen en zich helemaal op het compone
ren storten.
Paul Acket heeft genoeg van het
naar Nederland halen van vermaarde
beatgroepen. Hij zegt: „De tieners zijn
zó verwend dat ze toch „nee" zeggen
tegen buitenlandse artiesten".
De mogelijkheid is niet uitgesloten
dat Circus Boltlnl dit seizoen alsnog
beat ln het overwegend Hongaarse
programma gaat opnemen. De bedoe
ling is dat regionale topgroepen voor
gastoptredens worden uitgenodigd.
LOPEND - VUURTJE
beat-kwiz voor
het district 01710
Voor het telefoondistrikt 01710, di
voor Lelden en naaste omgeving, oi
niseert het beat-verzendhuls „Van I
te" een „beat-kwiz", in samenwerkte
met de firma's Van Zijp en Servaa
In een wat rommelig foldertje
taalfouten wordt er melding gemat
van wat de deelnemers moeten dot
n.l. foto's „thuisbrengen" die ln de e
lages liggen en wat gegevens
men en platen van „The Outsiders"!
„The Monkees" Invullen. Alle inliJ
tingen kunnen worden verstrekt d<fl
het beat-verzendhuis, dat zfln contal
adres heeft op Kastanjelaan 7 te 1
derdorp. We hopen (van harte) dat!
kwiz een succes zal worden.
Hier volgt het tweede deel van het
ingezonden verhaal, geschreven door
Lizzy Paula:
ONTVOERD
II.
Hij liet haar zijn tas zien en voor zo
ver Rieky zien kon zaten er wat hand
doeken, ondergoed en blousjes in. De
jongen sloeg de kaart van Europa op
en wees op Joego-Slavië, daarna ging
hij met z'n vinger over Oostenrijk-
Duitsland en tenslotte op Nederland.
Toen wees hy met z'n vinger op Rieky
en zichzelf.
Gelukkig snapte Rieky het en ze lach
te blij. De jongen ging weer weg en
ze vond dat het tijd werd om naar
Anna te gaan. Ze had vandaag 'n goe
de dag gehad en nu vond ze ook, dat
ze wel de helft van het geld kon ach
terhouden, wie weet hoe hard zij het
geld nog nodig kon hebben. Omdat ze
geen zakken in haar kleding had, stop
te ze het in haar sok, het zou wel las
tig zijn onder het lopen, maar ja!
Die avond ging ze vroeg naar bed. Ze
had tegen Anna gezegd, dat ze zich
niet goed voelde.
Anna bromde: „Stel je voor, dat ze
nog ziek wordt ook. dat zou me de
helft van het geld schelen."
„Ach welnee", zei Willem, „kinderen
zijn nooit zo gauw ziek, ze kan mor
gen best weg."
Toen Rieky boven kwam, deed ze haar
jurk op een rolletje en bond er een
touwtje omheen. Ze gooide het rol
letje uit bet „raam" en hoopte nu
maar, dat 't er morgen nog zou liggen.
Verder deed ze een dubbel stel on
dergoed aan. Ze keek nog eens extra
goed rond.
„Nee", zei ze, „meer spullen heb ik
Ze herinnerde zich nog een armbandje,
dat ze eens van een oude dame had
gekregen, toen ze haar eens had hel
pen oversteken. Het armbandje had
ze in een klein hoekje weggelwgen.
Nu nam ze het mee. Als het armbandje
had kunnen praten zou het zeggen
„Hè, hè, ik was zowat verroest."
Intussen verblijdde Rieky zich nog
steeds over 't feit dat ze hier eindelijk
vandaan zou gaan. Ze kon er haast
niet van slapen, maar ook dat lukte
tenslotte.
De volgende dag, toen ze gegeten had,
rende ze in één stuk door naar de plek
waar ze elkaar altijd zagen, want af
gesproken was er niets. De jongen was
er nog niet en met schrik realiseerde
Rieky zich, dat ze haar jurk vergeten
had. „Terug", gebood ze zich zelf en
weer rende ze naar „huis". Vlug dook
ze bosjes in en viste de jurk op. Toen
ze uit de bosjes kwam. dacht ze met
schrik, dat Anna of Willem haar wel
gezien konden hebben. Schichtig keek
ze naar binnen, maar zag niets en
weer rende ze naar die plaats en nu
stond de jongen er wel. Verbaasd keek
hij naar het bundeltje jurk. Rieky zag
hem kijken en schoot in een lach. De
jongen lachte ook en wenkte dat ze
mee moest gaan. Dat deed Rieky graag
en ze volgde hem.
(Wordt vervolgd)
Annie van Leyden, Hoogmade
VERVELENDE PETERTJE
Er was eens een jongetje dat Petertje
heette en hij was vier jaar. Het was
een vervelend jongetje. Hij stak tegen
meisjes zijn tong uit. Hij schopte de
emmers om van de werkmeisjes. Hij
joeg het paard van de buurman op hol
en nog meer van die nare dingen.
Ik was eens in de winkel van meneer
Beers; het was een zelfbedieningszaak.
Daar zag ik Petertje staan; hij stond
kauwgom te snoepen en drop te gap
pen. Toen zei ik tegen meneer Beers:
„Peter zit kauwgom te snoepen."
„Je blijft van die snoep af hè en da
delijk de winkel uit!", riep meneer
Beers boos.
Petertje wou de winkel niet uit en
toen zette meneer Beers hem er uit.
Petertje moest beloven het nooit meer
te doen en na die tijd is hy een lieve
jongen geworden.
Suzan (lolswilder
LOESJE
Er was eens een poesje
Dat heette Loesje
Het zat op een randje
Van haar mandje.
Moeder poes vroeg:
Ga je mee?"
Poesje Loesje zei: „Nee".
Moeder ging weg.
Daar kwam Loesje
Ze moest naar moesje
Het was een rare guit
Nu is het versje uit.
Guus van 'Kalkeren
EEN VAKANTIEDAG
Ik stond vroeg op en maakte mijn
broer wakker.
Hij vroeg slaperig: „Hoe laat is het?"
Ik keek op zijn horloge, die vlak voor
hem lag en zei: „Het is zeven uur."
„Dan ga ik nog wat slapen, het is toch
vakantie", zei hij.
„Ja. ik ook, maar ga mee eerst wat
stoeien." Maar hij zei niets en deed of
hij sliep. Ik wou weer in mijn bed stap
pen toen hij aan mijn been trok. Ik
viel met een bons op de grond. Ik
stond op en mijn broer pakte me op
en gooide me op bed. Ik deed net of
mijn been zeer deed en hij bukte zich
over me heen. fcoen gaf ik hem een
gooi, precies tegen mijn moeder aan,
die kwam kyken wat er gebeurd was.
„Zyn jullie weer aan het duvelen?"
zei ze boos.
„Ja", zei ik, „maar hij begon."
„Wie viel daar? Ik hoorde een harde
klap. Kom, kleden jullie je maar gauw
aan."
„Na het ontbyt gingen we naar bul
ten. We gingen naar de sloten, waar
een dun laagje ys op lag. Ik stapte er
voorzichtig op, maar het kraakte zo,
dat ik er gauw af ging. We kregen het
koud en gingen onze jassen halen.
Andere jongens kwamen ook en we
liepen wat te praten. Om twee uur, na
het eten, gingen we hockeyen. Later
gingen we naar de televisie kijken.
Er kwam: „Ja zuster, nee zuster" en
daarna: „Kijk op de wereld". Na het
avondeten heb ik nog naar Pipo ge
keken en toen naar bed.
DE LENTE
De lente is gekomen
Er komen knoppen aan de bomen
De bloempjes bloeien in de wei
Lammetjes huppelen over de hei.
Er zijn nog veel meer kinders
En ook veel mooie vlinders.
De kinderen vliegen hand in hand
Ze lopen door heel Nederland
De vogels vliegen ook zo blij
Over de weide en de hei.
Een boerejongen speelt op zijn
fluit
Nu is ook het versje uit.
Ansje, Hans en Elsje gingen buiten
spelen. Hans zocht een mooi plekje op
het gras; daar bij die boom was het
mooi, er stonden nog bloempjes ook.
„We gaan een tent maken!" riep Hans.
„Ja, goed!" zeiden Ansje en Elsje.
Ze stapten naar de schuur en pakten
een kleed en ook twee stokken. Toen
gingen ze de tent opzetten.
„Wacht, ik heb nog een vla thuis, die
maken we aan de stok", riep Els. Ze
ging hem halen en kreeg van moeder
drie appels mee. Ansje had haar ser
viesje gehaald en Hans legde 'n kleed
op de grond om op te zitten. De appels
smaakten lekker. Daarna gingen ze
verstoppertje spelen. Ansje ging zich
in de tent verstoppen, maar toen kwam
er opeens een harde windvlaag en de
tent viel in elkaar.
„Zullen we de boel maar opruimen?"
zei Elsje.
„Ja, het is toch bijna 6 uur, tijd om te
Het was een fijne middag geweest.
Leo van Schagen
HET EIGENWIJZE VOGELTJE
mei en dan weten we dat alle
vogels een ei leggen.
wijze vogeltje niet. Dat deed hij
omdat hij er geen zin in had. Hij dee I
het in december, dat was veel leuke
dan kon hij lekker slapen.
Het werd juni en juli en het w
augustus en septetnber en ook
november en december, maar er kwan I
geen ei. En wat was het koud! H-
had z'n nest al klaar en dat had hij m
niet nodig, wel in mei. Wat had hl n
nu een spijt, dat hij in mei geen e
gelegd had. Van boosheid maakte hi
zijn nest kapot en hij zou voortaan i
mei z'n ei leggen.
IN DIENST BIJ SCOTLAND YARD
\i i/y
t»co-
Natuurlijk hebben
jullie wel eens ge
hoord of gelezen van
Scotland Yard, het
beroemde Londense
politiekorps. Het is
vooral bekend en be
roemd om zijn on
gewone methode
manier van aanpak
ken) in zyn strijd
tegen de onderwe
reld (dat is de bende
dieven en misdadi
gers, die elkaar hel
pen en beschermen
bij hun slechte da-
Kort na de laatste
wereldoorlog hebben
we daarvan een ty
pisch voorbeeld ge-
In Londen werden
herhaaldelijk vrou
wen vergiftigd. Ze
hadden alle een ver
giftigd poeder inge
nomen en de agen
ten van Scotland
Yard verdachten een bepaalde arts ervan hierbij de schuldige te zyn.
maar men kon hem niets bewijzen. Wat deed nu de politie? Ze lieten de
arts voortdurend volgen, schaduwen noemt men dat, door eigenaardige
typen (personen). Op een dag was dat een echte bokser, die er heel
verdacht uitzag; op een andere keer een heel onooglijk klein Chineesje
met lange staart. Steeds werd er nu evenwel voor gezorgd, dat de arts
t „schaduwen" heel goed in de gaten had. Dat maakte hem natuurlijk
zenuwachtig.
Op een dag ging hij geheel over stuur een café binnen, nadat een onguur
uitziende havenarbeider hem al een hele tijd geschaduwd had. Nauwe
lijks had hij plaatsgenomen, of een robuste, sterke kerel kwam naast
hem zitten. Ze kwamen aan het praten en daarbij vertelde de arts, dat
hij al de hele dag gevolgd werd door een vent, die een eindje van hen
af zat. Dat was vervelend en angstig voor hem en daarom vroeg hij de
geweldige tafelgenoot, die zo maar naast hem was komen zitten, om
hem van die vervelende kerel te verlossen, natuurlijk voor een behoor
lijke beloning. Zo'n tafelgenoot liet zich dat geen tweemaal vragen. Hij
stortte zich onverhoeds op de havenarbeider en smeet hem buiten de
Het schaduwen was voortaan afgelopen, maar de kennismaking tussen
arts en de vreemde krachtpatser niet. Hij verzocht de man zelfs om bij
hem thuis te komen middagmalen en daarvan maakte deze meermalen
gebruik. Zo kreeg de man van Scotland Yard, dat was deze vreemdeling,
gelegenheid om in het huis van de arts 'ns rond te neuzen. Daarbij ont
dekte hij een doos met giftpoeder en toen was de schuld van de arts
giftigingszaak opgelost
Ondanks de sombere weers
voorspellingen bleef 't die
middag goed weer en kon
er van het „prettige werk
je" voor tante Joke niets
komen.
Onder heteten werd af
gesproken dat de jongens
op de fiets de omtrek zou
den verkennen. Gerard
wist heel goed de weg en
voor Piet en Hein was al
les nieuw. Het ging nu
berg op, berg af, soms was
't wel angstig zó steil,
maar wat wist een jongen
van angst, als de remmen
van de fiets maar goed
werkten, dat was 't voor
naamste, maar daar wordt
in 't zuiden steeds goed op
gelet. De jongens genoten,
niet alleen van het tegen
de hoogte optornen en wild
omlaag glijden, maar ook
van de prachtige verge
zichten en nu, in deze tyd,
van het prachtige ontlui
kende groen en de zwel
lende bloesemknoppen.
Gerard had daar een goed
oog voor. Hij wees de jon
gens er voortdurend op.
Ook als ze, op een hoog
punt gekomen, even ston
den uit te blazen, dan wees
hij hun de kerktorens en
dorpjes, die in de verte
lagen. Maar Piet en Hein
hadden weinig geduld, ze
stonden alweer te trappe
len om naar omlaag te
vliegen. Jammer was het
wel dat de zon niet scheen,
maar 't was en bleef droog.
Nadat ze op een bank „met
een mooi vergezicht" wat
zaten uit te blazen, kwam
het hoge woord van Piet
er uit: „een verkennings
tocht rondom de Vernels-
berg".
Gerard was er wel voor te
vinden, ook hij had van
zijn vader de wonderlijk
ste verhalen gehoord over
die onderaardse gangen.
„Nou jongens, dan gaan
we bergaf naar het dal
van de Geul."
Gerard wist allerlei paad
jes, zonder een omweg te
maken, tot ze beneden
aan de Geul stonden. Hier
was het land dichtbegroeid
met laag kreupelhout.
„Nu moeten we over de
Geul springen en zonder
een stevige stok gaat het
niet. Kijk, we moeten op
die keien springen."
Ze zetten hun fietsen te
gen de bomen en vonden
al gauw een dikke stevige
rechte tak. Ze probeerden
hem eerst op de begane
grond en toen floep, de een
na de ander sprong over
het riviertje, dat wel snel
stromend, maar niet diep
Zie-zo, dat was de eerste
hindernis genomen. De
Vernelsberg met de bijge
bouwen lag nu vlak voor
hen, maar het kreupelhout
was hier wel dicht. Ze
hadden nu ieder een stok,
om de takken op zij te du
wen. Gerard, als de oud
ste, ging voorop.
„Jongens opgelet, 'n diepe
greppel" klonk het af en
toe, en dan maar uitkij
ken. Ze schoten echter niet
veel op.
„Zullen we eens deze grep
pel volgen?" stelde Piet
Ze vonden het alle drie
goed. Achter elkaar, door
de modder, ging het nu
langzaam voorwaarts. De
„Vernelsberg" lag dichter
bij, maar leek steeds ho
ger te worden.
„Ho, we zyn hier aan het
eind van de greppel" en
meteen sloeg Gerard u
takken weg om Piet
Hein ook wat te laten ziei
Want wat zagen ze daai
Een groot ijzeren rooste
Waarvoor dat diende?
„Is het geen deur?" w
Hein weten.
Gerard hakte met zijn zai |no«
mes wat takken weg. o: j,u
beter te kunnen onderzo*
ken. Ze vonden echti
niets, geen deurknop,
scharnieren, geen sleute
gat.
„Zou dit geen sleutelgi
kunnen zyn?" en Piet w«
op een verdikking in
tralies.
„Nee, ik denk eerder
luikje in de tralies, J ^eil
vroeger verschoven 1
worden. Nu zit alles
onder de roest."
De jongens schoven n« c
hun vingers over de tr» >g<
lies en het gleufje.
„Weet je wat ik geloof
riep Piet. „Dat dit 'n lui'
je was. waar juist 'n m«
door kon kruipen om
vluchten."
„Maar dan moet aan dAje,
andere kant van die traü*
een gang zijn."
Ze keken alle drie de dor
kerte in, maar zagen i
