ZATERDAG 25 MAART 1WT
Amsterdam Pablo
de geweldenaar,
de Batman
kunstminnenden
heeft nu ook
de benauwde veste
van Vader
Gijsbreght
moeiteloos in zijn
houdgreep.
De statistieken op
het zorgvuldig
ontruimde bureau
museumdirecteur
mr. E. de Wilde
bewijzen het:
51.000
cultuurbezoekers
zijn sinds de opening
tentoonstelling
„Picasso"
gepelgrimeerd naai
de koele, witte hallen
van het Stedelijk
Museum
in Amsterdam,
waar de
scheppingsdrift van
de Meester 180 maal
heeft gezorgd
een onbetaalbaar
teken aan de wand.
Dat komt er dus
op neer.
dat Picasso
in de lage landen
voorlopig 1 op 3.50C
loopt.
Drieëneenhalfduizend
bezoekers offeren
elke dag opnieuw
hip drie gulden
entreegeld
vo9r zijn tijdelijk
Walhalla
een absoluut,
verbijsterend record,
dat een
eindresultaat van
200.000
betalende gasten
straks binnen
handbereik brengt.
PICASSO TROK REEDS 51.000
FANS NAAR AMSTERDAM
Tonend voor een veel
kleurig werkje van fa
voriet Karei Appel houdt
mr. De Wilde (Eddy voor
zijn vrienden) sinds veer
tien dagen zijn persoon
lijke triomf nauwlettend
op het kookpunt. Hij was
indertijd de eerste mu
seumdirecteur buiten
Frankrijk, die via zijn
verklikkers hoorde, dat
Parijs de 85-jarige Picas
so ging eren met een
monsterexpositie van zijn
belangrijkste schil
derijen. In vliegende
haast reisde hij naar
Frankrijk, vanwaar hij
terugkeerde met de
schriftelijke verzekering,
dat Amsterdam het wie
rookvat van Parijs zou
mogen overnemen.
Is hij tevreden over de
resultaten tot nog toe?
Jurist De Wilde (,,lk ben
beslist geen kunsthis
toricus. meer een lief
hebber. In het Rijks
museum zou ik bijvoor
beeld volkomen mis
plaatst zijn") zegt: ..Een
museumdirecteur, die
met Picasso in zee gaat,
kan eenvoudigweg niet
verdrinken. De image
van die man is van gewa
pend beton en ik hoef al
leen maar te zorgen, dat
zijn schilderijen er keurig
bij hangen. Daarom be
schouw ik deze expositie
ook niet als een absoluut
hoogtepunt in mijn c
Het li
i pu
bliek succes, dat waar
schijnlijk de eerste 50
Jaar niet meer ge
ëvenaard wordt. In die
zin Is het een hoogtepunt.
Euvele moed
Het is overigens opmer
kelijk. hoe snel de op-
der kunnen verandere
Veertien jaar geleden
hil-
itie-
ve optocht. Ik gooide
het geld over de balk,
riepen ze, ik had geen
verstand van kunst, /.e
beriepen zich daarbij op
een uitspraak van Pi
casso zelf. die ooit ge
zegd heeft, dat hij de
wereld voortdurend bij
de neus neemt. Achteraf
kreet serieus durft te ne-
weg, hij is een revolutio
nair par excellence. Je
kunt het rustig eens of
oneens met hem zijn
mij persoonlijk spreken
zijn blauwe en groene
periode ook niet zo aan
jn mees
t je wel erken-
ontzag door zijn
schuifelen, metselen col
lectief een hecht funda
ment onder zijn groot
gelijk. Met tientallen
stofferen ze de marme
ren trappen, verdringen
ze zich bij de loketten als
gold het een pikante
Zweedse film.
„Een compleet gekken
huis, meneer", rappor
teert de hevig transpire
rende halportier, die tel
kens zijn stapel catalogi
telt, „want die dingen
kosten drie knaken en ze
jatten hier als de raven".
Gelukkig, hij heeft ze
nog steeds allemaal op
een rij. Glimlachend vent
hij er weer één uit. „Dat
is voor u zevenvijftig
mevrouw" en terzijde:
„Ik voel me net een war
me bakker. Die dingen
vliegen weg als brood".
Of hij de tentoonstelling
al gezien heeft? Hij kijkt
getroffen, alsof hem zo
juist een oneerbaar voor
stel heeft bereikt. Mag
hij misschien gezond blij
ven en een gezegende ou
derdom bereiken? Dank
u. Begrijp hem goed. Hij
heeft niks tegen kunst.
Kunst an sich dan, maar
wel graag alles op zijn
plaats. Niet te hooi en te
gras een oog hier en een
scheve mond daar. Waar
is dat voor nodig? Hij
weet best. dat er een
hoop lelijke vrouwen op
de wereld rondlopen. Zijn
eigen omgeving is er al
mee vergeven, maar zul
ke wangedrochten als er
nou boven hangen, is hij
toch nog nooit tegenge
komen. Dat kan geen
toeval zijn".
Voor suppoost Krook
hoeft ook niet alles. Hij
is een regelrechte lief
hebber, die thuisln de
goeie kamer enige fraaie
reprodukties van Van
Gogh heeft hangen. Stil
leven met bloemen en
brug bij Arles, /Vis me
neer een kunstkenner is,
dan weet hij, welke werk
jes hij op het oog heeft.
En dan zal hij het ook
met hem eens zijn, dat
het hele andere koek is.
Zeker, Picasso heeft eni
ge leuke dingen gemaakt,
maar wat hij later ge
bakken heeft. Is me
neer al in de laatste zaal
geweest? De zaal met
het recente werk zal hij
Hij haalt de geünifor
meerde schouders op en
vervolgt: „Dan zal me
neer ook het liggend
maakt niet zijn ontgaan-.
Nou, voor Krook hoeft
het niet. Althans niet zo.
..Mevrouw, mag ik uw
toegangsbewijs effe
Terwijl hij spreekt gaat
zijn geoefend wakersoog
voortdurend langs de dei
nende processie. Hij
licht het toe: „Je hebt
met zulke dure ten
toonstellingen altijd figu
ren, die voor niks naar
binnen willen. Wel voor
vijf piek bij de Chinees
heeft lage landen in houdgreep
eten, maar drie gulden
voor een brok kunst, ho
maar. Ik pik ze er zo uit.
Als ze van die zuinige
smoeltjes hebben, tien
tegen één, dat ze geen
geldig toegangsbewijs
hebben. Van kinderen
kan Ik dat hebben, voor
die is het een stuk op
voeding nietwaar. Of
schoon, als je de laatste
zaal ziet
Lager onderwijs
Peinzend kijkt hij naar
een klasje, dat net aan
de kubistische periode
van Picasso toe is. Een
jongen met provokrullen
roept enthousiast:
Meester, zo'n ding heb
ik vorige week ook ge
maakt, maar dan in het
blauw". Hij spreekt het
„blauw" uit op een ma
nier, alsof het hem hevi
ge pijn doet. De meester
knikt. Het is hem ook
niet ontgaan, dat zijn
leerlingen de meeste
werkjes van Picasso
reeds in klasseverband
vervaardigd hebben en
naar zijn smaak nog
aardiger ook. ..In het ab
stracte werk", zegt hij
troostend, „kan Picasso
nog wat van het lager on
derwijs in Nederland op
steken. Mijn jongens heb
ben de grootste moeite
om een vent te tekenen
met twee benen en twee
handen, maar als het niet
meer hoeft te kloppen,
maken ze de geweldigste
Zijn leerlingen vallen
hem bij. Ze vinden Picas
so een jofele schilder,
maar bij elk werk, waar
mee ze geconfronteerd
worden, roept er wel één:
..lk vond die van jou veel
leuker Guus".
De meester worstelt on
dertussen met het lood
zwaar probleem, hoe hij
zijn schare straks zonder
panie k langs héOiigfiend
naakt kan loodsen. Hij
heeft de tentoonstelling
reeds bezocht en gecon
stateerd, dat er slechts
één uitgang is, die men
alleen via het gewraakte
werk kan bereiken. Vink
vóór de laatste zaal,
roept hij opeens enthou-
.Jongens, kijk
daar
als e
lndianenopperhoofd
stormt hij dwars door de
zaal naar de uitgang.
Achter hem volgt de klaa
in ganzepas totdat er één
„bloot" roept. „Ik heb
het u gezegd", mompelt
de suppoost Krook, „de
laatste zaal".
Aan de andere kant van
het museum marcheren
de verse troepen de expo
sitie binnen. Voor elk
schilderij vormt zich een
spontane volksoploop
van grijsaards, hulsvrou-
stemde kunstenaars. Er
wordt niet gelachen,
nauwelijks gesproken.
Alleen de officiële
museumgidsen wagen
het de mond te openen,
maar zelfs zij voeren het
woord op de monkelende
toon van radioreporters,
die een biljartwedstrijd
Directeur De Wilde
heeft niet overdreven!
uit Friesland, Limburg,
uit verre Duit6e provin-
gewesten zijn de vrou
wenverenigingen, platte
landsjongeren en natuur-
bonden gerecruteerd om
op deze willekeurige,
doordeweekse middag te
figuren in het massaspel
der toegewijde zieners.
De waardering schom-
ontwaart men een ge
baarde Duitser, die met
gevouwen handen in aan
bidding ligt voor „Stille
ven met gitaar" en een
oude dame, die stam
pend met haar stok,
mompelt. „Waarom
heeft hij al die vrouwen
zulke wanstaltige voeten
gegeven. Moet dat nou?"
Tussen die menigte duwt
suppoost Van Es veld te
vreden zijn wagen met
catalogussen voort. „Je
t blijvi
rijdei
zegt hij in het voorbij
gaan. „als je stil staat,
verkoop Je niks. De di
recteur heeft er net weer
20.000 bijbesteld. Een
pracht tentoonstelling".
En Picasso, hij
schilderde voort.
Mr.E.de Wilde: I
Een
museumdirecteur, I
die met
Picasso in iee
gaat
kan niet
verdrinken"
Picasso kun je alleen op de juiste waarde schatten, ais Je Toldoende armslag hebt
i Jou reel leaker, Guus'
