ook
sandie shaw
VOOR
JOU
nieuwe stijl
öe kRantentuin
blote voetjes
vaamnel
Sammy Davis over Supremes:
schatten van meisjes
pend - vuurtje - lopend - vuurtje - lopend - vuurtje - lopend - vuurtje - lopend - vuurtje - lopend - vuurtje - lopend - vuurtje - lopend - vi
Iets
over
je
gewicht
Een jaap in de 5e met PIET HEIN
m gj
DE SLURF VAN DE 0LIFAN1
ZATERDAG 18 MAART
Dat is voor een populaire
zangeres altijd een zeer
precaire zaak plotseling van
stijl te veranderen. Er moet al
tijd worden afgewacht of het
publiek deze verandering op
prijs stelt en of het 'n positieve
factor betekent in de carrière
van de bewuste artieste. Sandie
Shaw gooide enkele maanden
terug plotsklaps haar „image"
om en van vrolijk, springerig
schoolmeisje met immer blote
voetjes, werd ze de gevierde
vedette met aangepaste kleding
en haardracht.
Sandra Goodrich, zoals haar
ware naam luidt, werd enkele
jaren geleden „gemaakt" met
behulp van o.a. de bekende
Adan Faith, die haar als een
voudig fabrieksmeisje ontdekte,
en Chris Andrews die van meet
af aan alle grote hits voor San
die pende. Sandie behaalde op
die manier enkele malen de top
in Engeland met o.a. „There is
always something there to re
mind me", „Girl don't come",
„Long live love" en „Tomor
row".
Haar zakelijke leidslieden
vonden het op een gegeven
moment noodzakelijk dat San
die, die haar eigen image op
een gegeven moment vervelend
begon te vinden, eens iets an
ders ging proberen. Er werden
grootscheepse pers-conferenties
belegd waarop Sandie ver
scheen als volledig opgetuigde
top-artieste en kort daarna
kwam in Engeland een nieuw
plaatje van haar uit met op de
a-kant een nummer volledig
aangepast aan haar nieuwe stijl
„I don't need anything", een
langzame, gevoelige ballade
welk nummer het in Engeland
tot een goede plaats op de hit
lijst wist te brengen. In ons
land echter moest het platen
kopende publiek blijkbaar nog
even wennen aan Sandies nieu
we image, want men verkoos
hier niet „I don't need any
thing" als hitkant, doch het
Chris Andrews-nummer „Keep
in touch", waarin Sandie duide
lijk te horen is op de oude toer.
Sandie vertegenwoordigt op het
Eurovisiesongfestival in Wenen
haar land.
Sammy Davis zei eens over Diana, Mary en Florence: „Ik heb een dl«
respect gekregen voor het soort artiesten, dat nooit tevreden ls met het
geen ze in hun mars hebben en er nooit genoeg van krijgt zich als uitvoe
rend kunstenaar en als mens verder te ontwikkelen". Sammy, die zelf
weer zo'n dertig jaar ln de showbiz meedraait, noemde de Supremes niet
galleen uitzonderlijk goede artiesten, maar tevens schatten van meisjes.
Al met al hebben Diana (bijna 23), Mary (net 23) en Florence (23) voor d
zoveelste maal een topprestatie geleverd met „Love Is here and now you'rt
gone", dat overal al weer ls doorgedrongen tot de hoogste hitreglonet
Wally Tax, de zanger van de Out
siders, heejt bij Phonogram een
soloplaat opgenomen. Titels: ,J sat
and thought and wondered why"/
„You don't have to tell me". Tony
Vos was de producer van deze
twee romantische Wally-songs. Op
24 maart komt de plaat in de
handel,
Het R.K. Jeugdwerk ln Nieuwkoop bestaat binnenkort
dertig Jaar. Begonnen als de Kruisvaart nam de ver
kennerij in dit watersportoord een grote vlucht. Alle oud
leden worden nu verzocht oude foto's te sturen naar het
bestuur, dat ter gelegenheid van het jubileum hiervan dia's
wil maken.
De Commissie Studie- en Beroepenvoorlichting Leiden en
omstreken houdt van 14 maart tot en met 7 april
een beroepententoonstelling in Katwijk aan Zee. Van 12
april tot en met 11 mei ls de expositie ln Leiden.
Drie middelbare "scholieren („laagste klassers") uit Lel
den en Oegstgee#t zullen worden gerekruteerd, om de
hoofdrollen te spelen ln de film „Serpentina's Pettycoat"
naar het gelijknamige boek van oud-Oegstgeestenaar Jan
Wolkers.
Bijzonder geslaagd was het vorig weekeinde de beat-foto-
wedstrijd tijdens het optreden van The Flying Birds
in Lisse. Liefst zestig twieners flitsten elk twaal maal,
hopend een van de prijzen ln de wacht te slepen. Dit alles
werd mogelijk gemaakt door Kodak en de firma Mieloo.
Van 25 maart tot 2 april wordt in Lelden een internatio
nale Jeugdmuziekweek gehouden. Onder de optreden
den bevinden zich het Jeugdorkest uit Zürich en het Strijk
orkest van het Fllrst Johann Moritz Gymnasium uit het
Duitse Weidenau-Hüttental.
Armand, de Eindhovense protestzanger, schijnt ln onze
streken geweldig „in". Degenen die hem weer eens
aan het werk willen zien en horen, kunnen' op 18 maart
in het Boskoopse „Fetertje" terecht.
Voorwaarde voor deelname aan het Brasem-concours:
men mag geen contract hebben met een grammofoon-
platenmaatschappij. En: men verplicht zich tot na het
concours geen andere maatschappijen dan Negram-Delta
te contracteren.
^/anmlddag om vijf uur brengt de KRO weer het radlo-
programma „Carionca" in de lucht. Zoals gewoonlijk
wordt de medewerkers van een schoolkrant weer gelegen
heid verschaft in het licht der belangstelling te komen. In
ieder geval: de schoolkrant van het Leidse gymnasium
staat vanmiddag in de schijnwerpers.
A/Iargie Ball, nog steeds zangeres, doet binnenkort van
zich spreken in een tv-programma. Niets bijzonders,
zo op het eerste gezicht! Wél, wanneer we even melden
dat zijn hierin toneel gaat spelen.
Britse groep „The Creation" besmljt onder het ïpt
grote doeken met verf en steekt het onder enorm gertf
in de fik.
En twee hele rare ogen,
Die wel vyftig kilo wogen.
Ook had hij twee lange benen
Met tien reuze dikke tenen.
Ja het was een rare guit
Zo zag die reus er uit.
Vandaag zyn nog meer kinderen
aan het rijmen geslagen. Ik zoek er
enige rijmpjes uit.
Als een jongen 40 kg weegt,
dan is het alleen maar zijn ge
wicht op aarde. Op elk ander
hemellichaam verandert zijn
zwaarte. Zou je eens mee mogen
naar de maan, dan zou je tot je
verbazing nog maar plm. 7 kg
wegen. Op Mars daarentegen zou
Js het weer tot tot plm. 15 kg
brengen en op de zon. zou Je
maar er ls geen mogelijk
heid om daar ooit te komen
gegroeid zijn tot een monster van
van 28 maal 40 la 1120 kg.
DE MUG EN DE OLIFANT
Een mugje en een olifant
Die rolden samen in het zand.
't Gevecht ging om een oude vete:
De mug had de olifant gebeten.
„Ik rustte slechts wat op je oren,
„Hoe zou ik ooit je huid doorboren?"
Zo gilde 't mugje: „Toe hou op
„JÜ zet de dingen op z'n kop."
Maar de olifant hield voet bij stuk
En maakte zich geweldig druk.
Hij schreeuwde wild: „ik zal jou leren.
Je wou 't in elk geval proberen!"
De mug kreeg toen wel in de gaten,
Een dikke huid dus: niet meer
praten.
Vinny Habraken
DE PALING EN DE SCHOL
Paling Jan zwemt in de zee
Maar wie zwemt daar met hem mee'
O, dat is Keesje de schol
Dat platte visje heeft toch zo'n lol.
Jan de paling zei:
„Zwem toch niet zo achter mij."
„O kleine Jan, ik bij zo blij,
„Want ik ben vandaag weer vrij.
„Daarom zwem ik aan je zij."
Irene Grootes
DE VOS
Daar is de vos
Die ligt in het mos.
Hij kan vandaag niet slapen
En ligt de hele dag te gapen.
Daar kwam een mannetje aan
Na het prettige oponthoud
in Weert, ging het nu recht
streeks naar het zuiden. De
aardrijkskundige kennis
van de jongens was niet zo
bijster groot; ze dachten nu
ln een ommezientje b(j
Maastricht te zijn, maar dat
was niet zo. Aan de hand
van een kaartje liet oom
André even zien welke weg
ze gingen volgen. Eerst
kwamen ze langs het kas
teel van Hom en toen de
Maasbrug over bij Roer
mond. Ze vonden de Maas
toch wel een machtige ri
vier. Ze reden langs de bui
tenwijken van Roermond
over Echt naar Slttard.
Hier begon het land al gol
vend te worden, 't Was
mooi zonnig, wel winderig
weer en het uitzicht was
mooi. Oom André kon goed
vertellen, maar hij kon ook
goed zingen, want af en
toe zongen ze samen een
liedje. Na Sittard kwamen
de kolenmijnen. Bij Geleen
was „de Maurits" nog vol
op aan het werk. In de ver
te zag Je de grote vlammen-
pijpen tegen de strakke
lucht afsteken. Plet en Hein
keken hier de ogen uit.
„Oom, moeten we langs die
vlampijpen? Wat eng!".
„Niets gevaarlijk hoor. We
zijn er zo. Houden Jullie Je
handen eens tegen de raam
pjes, dan zal je voelen dat
ze warm worden".
Oom André reed hier wat
langzamer, zodat de Jongens
alles goed konden bekijken.
Toen ging het weer vérder,
naar Beek.
„Nooit gehoord van Beek,
jongens?".
Ja, dat wisten ze wel. Hier
was een vliegveld.
„Als Jullie later zelf geld
verdienen, wel dan stappen
jullie in Schiphol op het
vliegtuig en je bent zo in
„Zijn we dan al gauw ln
„Nu, 't duurt niet zo lang
meer. Er rijdt een bus van
Beek naar Epen en Je bent
dan zo op de „Vernelsberg".
„Toch maar fijner ln een
auto", vond Hein.
„Ja, maar niet zo snel. Zien
jullie dat grote gebouw. Dat
is het klooster van de pa
ters Redemptoristen. We
zijn hier in Wittem. Hier is
een kerk toegewijd aan de
H. Gerardus Majella. Jaar
lijks komen hier grote bede
vaarten, dat zijn groepen
mensen, die hier de voor
spraak van die grote heilige
inroepen. Nooit van ge-
Neen, dat hadden ze niet.
„Zijn we er nu gauw, oom
André?"
„Eventjes nog. Let op nu
en kijk naar de bochten
van de weg en de heuvels
Het ging op en af. eerst
langs een paar boerderijen,
toen bij een flinke bocht
van de weg, reden ze ineens
langzaam de poort onder
door naar een grote binnen
plaats. aan één zijde omge
ven door de stallen en aan
de andere kant het grote
woonhuis. Oom André toe
terde even en daar ging de
deur open «n stond tante
Joke enthousiast te zwaaien
naar de reizigers.
„Gaan jullie alvast naar
binnen. Ik zorg wel voor
de koffers".
Het huis lag veel hoger
dande binnenplaats, dus ze
moesten een beetje klimmen
om boven te komen. Nog
voor ze binnen waren riep
Hein:
„O, wat een leuke deur, die
bestaat uit twee deuren. En
wat een knots van een slot
met sleutel".
Tante Joke had schik in
haar logeetjes. Ja, 't was
hier heel anders dan in het
mooie moderne huis van
hun ouders in Delft, maar
ze zouden het hier best leuk
vinden, daar was ze van
overtuigd. Oom André
kwam al naar boven met
de koffers en de jongens
liepen rechtuit naar de grote
woonkeuken, waar het heer
lijk rook naarpanne
koeken.
„Tante Joke. eten we echt
pannekoeken?"
„Ja, expres voor Jullie ge
bakken. Jullie zullen er wel
trek in hebben. Of niet
Na zich een beetje opge
frist te hebben zaten ze met
z'n viertjes al gauw te
smullen van de knappende
pannekoeken met appelmoes
Die zei: „Wil je wel eens slapen
„Goed", zei toen de slaperige vos
En hij verdween in het bos.
In het mos sliep hij alweer
En droomde van een meer.
Wilma v. d. Berg
DE TROMMEL VAN JANTJE
De trommel van Jante
Die kreeg laatste een standje.
Toen zei Jantje: „Verdikkie nog an toe,
Zeg trommel, ben je soms moe?
Dat doet er niets toe."
Maar Jantje had ook nog een
speelgoedkoe
En dat koetje zei: „Boe, boe, boe!"
Dat was het einde van Jantje z'n
trommelen.
De trommel zei nog één keer boe!
Annemiek Montanus komt ook een
versje bij jullie opzeggen, zo maar uit
het hoofd.
HET ELFJE EN HET KABOUTERTJE
„Kaboutertjelief, waarom huil je?
„Wat hebben ze je gedaan?
„Kom fluister 't mij zacht in de oren,
„Ik ben met je lot begaan."
„Och elfje, ik zal het je zeggen
„Nog nooit had ik zo'n verdriet.
„Ik heb mijn puntmutsje verloren
„En hoe ik zoek, ik vind 'm maar niet.
„Toch zou ik hem zo graag willen
vinden
„Want het is op m'n bolletje zo koud.
„En de andere kaboutertjes lachen
„Als ik blootshoofds wandel door het
woud."
„Kaboutertje, ik zal je helpen
„Toe kijk maar eens omhoog.
„Daar ginds in die mooie kastanjeboom
„Hangt je mutsje hoog en droog."
„O vriendelijk elfje, ik dank je.
„Aan zo iets had ik niet gedacht!
„Dat het windje m'n muts zou
verstoppen
„Had ik vast niet verwacht."
„Maar ik wil nu niet langer wachten
„Ik klim in die boom vliegensvlug
„En ik roep vrolijk hoog in de takken
„Hoera! ik heb mijn mutsje terug."
Annie van Leyden, Hoogmade
HET AAPJE
In de dierentuin zijn meestal wel
apen, dat weet je wel. Ze zitten meest
al in een kooi, en in zo'n kooi zit ook
wel eens een brutaal aapje. Nou. dat
is hier ook zo. Er stond eens een jon
getje met een fluit vóór de kooi. Het
aapje zag hem staan en pakte
Jullie begrijpen het zeker al. juist het
was de fluit. Het jongetje huilde grote
tranen en het aapje maar lachen en
blazen, steeds maar blazen. Ook de
mensen, die erbij stonden, moesten
lachen. De moeder van Joost, zo heet
te het jongetje, zat hem maar te troos
ten, maar het hielp allemaal niets.
Anja v. d. Bos, Stompwijk
Je moet maar trouw met ons mee
doen en de raadsels oplossen, dan win
je vast ook wel eens een boek.
Dag Anja!
Els v. d. Meel
EEN TENT MAKEN
„Willen we een tent gaan maken?",
vroeg Ansje aan haar vriendinnetje en
aan haar broertje Han.
„Goed, fijn!" zeiden ze alle twee.
„We hebben nog een oud kleed op
de zolder", zei Hans en meteen liep
hij naar de achterdeur en ging naar
binnen.
„Moeder!" riep hij, zo hard hij kon.
„Jongen, maak 'niet zo'n lawaai."
„Moeder, mogen we het kleed en
vier stokken?"
„Ja hoor, dat is best. Maar je moet
wel oppassen, dat je niet over die
spullen struikelt."
„Ja, moe."
Even later kwam Hans met het
kleed en de stokken naar beneden.
„Zo, ben je daar eindelijk", zei
Ansje.
„Ja hoor", hijgde Hans.
Samen bouwden ze de tent op.
Ansje ging haar serviesje halen en nog
wat ander speelgoed. Ze vroeg ook
aan moeder drie krentebollen. Wat
zag het er in de tent leuk uit! Ze
gingen gezellig theedrinken en vader
en moedertje spelen. Hans was vader,
Antje moeder en het vriendinnetje de
werkster.
Ze gingen wandelen, de werkster
bleef thuis, die ging de matjes klop
pen. Ze was net klaar of daar kwa
men Hans en Ansje al terug. Ze aten
nu lekker hun krentebol op. Het be
gon donker te worden en het begon
te waaien. Een rukwind blies de hele
tent om. Ze kropen alle drie gauw
ANa8een half uurtje was alles opge
ruimd. Ansje en Hans gingen naar
binnen en het vriendinnetje naar haar
huis.
„Jullie zijn net op tijd thuis voor
het eten", zei moeder.
Na het eten mochten ze nog even
opblijven en toen naar bed.
Dag kinders, tot de volgende week.
TANTE JO EN OOM TOON.
iem ui»,
onder het kleed vandaan.
„Kom, laten we vlug opruimen's
De slurf van de olifant
behoort tot de meest in
gewikkelde inrichtingen
van de natuur. Velen me
nen, dat z(j de olifant
dient tot aanvals- en ver
dedigingswapen. In
ogenblikken van nood
gebruikt hij haar daar
weliswaar ook voor.
Maar bovenal is ztj een
ulters gevoelig orgaan,
dat de olifant als van
zelf afrolt als er gevaar
in aantocht is - instinct
matig noemen ze dat.
De taak van de slurf is
veel uitgebreider. Zij is
het Instrument, waarmee
h(j zijn maaltijden tot
zich neemt, zowel op de
grond als daarboven.
Vervolgens - en dit is
zeer belangrijk voor het
dier - gebruikt hij de
slurf als douche. Wan
neer h(j in het water
staat, zuigt h(j zijn
slurf vol water en spuit
dit dan over z'n lichaam.
Dit ia voor hem hoogs belangrijk, want hij leeft in de heetste streken
en Azië, waar hU dus aan afkoeling dikwijls behoefte heeft. Om zich te kunr
verfrissen, als hij niet in de nabijheid van een plas of rivier is, heeft bU in
keel een soort waterzak zitten, waarin hij wel 10 liter water mee kan
z'n slurf kan hij dit ook naar buiten spuiten.
Behalve dat hij met zijn slurf gras en kruiden bladeren kan plukken ls z(j
zijn ademhalingsorgaan. Daarbij ls zij ook nog zijn muziekinstrument, waarn
hij al naar zijn stemming van het ogenblik zeer verschillende geluiden kan voo
brengen, waarvan zijn collega's de betekenis en de bedoeling onmiddellijk blijk
te begrijpen.
De mensen, die dus in die slurf allereerst het wapen zien, begrijpen maar
klein gedeelte van de betekenis van dit prachtige instrument.
en;
Bullers speur
hond zoekt
■4gen weg!
Frank Witte, Leiden
ZEVEN OREN
Er was eens een reus
Met een hele grote neus
En hij had wel zeven oren
Daarmee kon hij heel ver horen.
NIEUW RAADSEL
Moeder is de keukenkast aan het
schoonmaken en daar vindt ze
ja, dat moeten jullie eens uitzoeken:
pko en ltechoss
lplseereie
een 'tzoutav
een tlvoortboe
een p s oe m o k
een rbgslaie
een mdnadoorb
Oplossingen insturen aan: Tante Jo
en oom Toon, Krantentuin, Leidse
Courant, Papengracht, Leiden.
Er ligt een mooi boek klaar.
IIIIIIWII
Het lijkt wel op niets, wat hij
daar op papier heeft gezet.
Maar als je al de vakjes,
waarin een punt staat, met Je
kleurpotlood gaat vullen,
kom je er wel achter, wat de
kleine kunstenaar bedoeld
heeft.
