ODESSA HIELP NAZI'S OVER DE DUITSE GRENZEN
spaar veilig:
Postspaarbank
Werk van
Wiesenthal
op schrift
gesteld
Karei Doorman
niet voortijdig
uit dienst
Nieuw gesprek
bouw-C.A.O.
Verzilting
bedreigt
het water
Gevaarlijke produkten vallen via
brievenbus ongevraagd in huis
Vergiften
slingeren rond
DONDERDAG 2 MAART 1967
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 5
SIMAN WIESENTHAL 1» vooral bekend geworden door
het proces-Eichmnnn. Vijftien jaar na de bevrijding
wsa de grootste jodenjager uit de geschiedenis eindelijk
gekldnawt en berecht. Het was Wlesenthal die de
arrestatie mogelijk had gemaakt.
Wlesenthal had In 1947 met behulp van enkele vrijwilligers
in Linz een documentatiecentrum kunnen openen, waar
joden de namen van verwanten en vrienden konden op
zoeken. Met dat bureau begon hij ook aan de opsporing van
de voortvluchtige misdadige nazi's. Hij kon met succes
werken tot 1954, toen de opsporing zowel ln Duitsland als
in Oostenrijk op dood spoor raakte. Wlesenthal ging zich
wijden aan de hulp aan emigranten. Het proces-Eichmann
sloeg de stemming weer om, het bureau werd heropend
en sindsdien werkt Wlesenthal met hernieuwde ijver aan
de opsporing van de enkele met name bekende misdadigers:
kamparts dr. Mcngele, Eichmanns chef Miiller. Hitlers
naaste medewerker Bormann. Dan blijven er nog de duizen
den naamlozen, die als bewakers in de kampen hebben
dienst gedaan, de kleine beulen die af en toe enkele mensen
neerschoten, die de gaskraan opendraaiden, een dodelijke
injectie gaven, mensen doodsloegen om niets. Zesduizend van
hen hebben in Auschwitz alleen al dienst gedaan, negen
honderd van hen zijn bij name bekend. Zij slapen thans
waarschijnlijk beter en leven waarschijnlijk gezonder dan
hun slachtoffers die toevallig het leven behielden.
Wicsenthal is een van hen. Tweemaal heeft hij voor het
vuurpeloton gestaan. De eerste maal, ln 1941, werd Wlesen
thal in zijn woonplaats Lvov gevangen genomen en met
vele anderen direct tegen de muur gezet. Toen de schietende
Oekraïner hem genaderd was, begonnen de kerkklokken te
luiden. Het was zondag. De Oekraïner riep: „Genoeg! De
avondmis!" De schoten hielden op. de overlevenden werden
naar cellen gebracht. De tweede maal, in 1943, in het kamp
van Lvov, was het schieten ook al begonnen toen Wicsenthal
werd weggeroepen. Zijn chef op het bureau waar Wiescnthal
werkte, had het geriskeerd hem terug te roepen voor een
karwei dat klaar moest. Een jaar later werd Wiescnthal
opnieuw gegrepen, waarna hij tenslotte in Mauhausen
terechtkwam. Volkomen uitgeput bereikte hij de bevrijding.
Tegen bet eind van het bevrijdingsjaar zag hij zijn vrouw
terug die eveneens de ooi'log had overleefd.
Als opspoorder van nazimisdadigers gelooft Wiescnthal niet
in de collectieve schuld van liet Duitse volk. „Hebben wij
joden niet duizenden jaren lang geleden, omdat men zei
dat wij collectief dus als volk in zijn geheel, de on
geboren kinderen inbegrepen schuldig waren aan de
kruisiging, aan de zware epidemieën uit de middeleeuwen,
het communisme, het kapitalisme, ongelukkig afgelopen
oorlogen en vernederende vredesverdragen? Alle kwaad dut
over de mensen gekomen i«, van de pest tot de atoombom.
Is altijd door de joden veroorzaakt; wil zfln de eeuwige
zondebok geweest." Hij kan dus ook niet een ander volk
beschuldigingen van een collectieve misdaad.
Wel gaat hij door met zijn onderzoekingen. Oud-kanseller
Gorbach van Oostenrijk had hem eens verweten „oude
wonden open te rijten". Wiesen thai moest toegeven dal
hij er niet zeker van was dat zijn werk goed is. Dat zal de
geschiedenis leren. Maar wei weet hij dat het noodzakelijk
is. „Of wilt u", zei hij tegen Gorbach. „dal uw kinderen
en kleinkinderen opgroeien om weer vergiftigd te worden
met theorieën over minderwaardige rassen die als ongedierte
moeten worden uitgeroeid? Ik geloof dal de jeugd van
Duitsland en Oostenrijk een kans moet krijgen zonder
schuldgevoel te leven. Ook zij hebben het recht de waar
heid te weten."
Van die waarheid legt een nieuw boek. „Moordenaars onder
ons" getuigenis af. Het is uit aantekeningen van Wicsenthal
samengesteld door Joseph Wechsberg, en thans ln het Neder
lands bij Elsevier verschenen. Onder de vele opsporingen
die erin beschreven worden, valt die van EIchmann het
meest op. Hiernaast geven we, vóór een korte weergave van
die jacht, een samenvatting van de organisatie die de nazi's
hielp bij hun vlucht.
Aan het einde van de oorlog hielden de vooraanstaande nazi's zich schuil
of zij doken weer op onder valse naam. Toen begonnen zich comités te
vormen om als schakel te dienen tussen de geïnterneerde nazi's en hun
verwanten. Die comités werden als zuiver liefdadige instellingen beschouwd
en hadden dan ook de volledige instemming van kerkelijke autoriteiten
en geallieerden. Mensen die nooit iets met de nazi's te maken hadden
gehad, verleenden nu vrijwillig hulp aan die comités, die onder meer
brieven van de gevangenen aan hun familie bezorgden. Er bestond offi
cieel wel censuur, maar niemand nam de moeite de brieven te lezen.
Daarin bereidden de nazi's met lang tevoren samengestelde codes hun
ontsnapping voor. Eenmaal uit de gevangenis werden zij direct opge
vangen door nieuwe ondergrondse organisaties, die zorgden dat ze weg
konden komen. Zo ontstond ODESSA.
Kort na de oorlog ontstonden drie
hoofdroutes langs welke de nazi's kon
den ontsnappen. De eerste liep van Duits
land door Oostenrijk naar Italië en van
daar naar Spanje. Een tweede ging naar
het Midden-Oosten, waar de deskundige
nazi's in de Arabische landen nog steeds
ln hoog aanzien staan. De laatste ging
naar Argentinië, na de val van Peron
naar Argentinië, na de val van Péron
vooral naar Paraguay. In Duitsland zelf
begon de B-B-as, een codenaam voor de
route BremenBan, waar een buiten
gewoon doeltreffende organisatie met
veel geld werkte aan de ontsnappingen.
ODESSA, codenaam voor „Organisa
tion der SS-Angehörigen" was in 1947
opgezet. In plaats vah de B-B-as maakte
ODESSA gebruik van de routes Bremen
Rome en BremenGenua. Bijzonder
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Het vliegkanipschip
Karei Doorman gaat niet vóór de jaren
19721973 uit dienst. Het vervangende
scheepsmateriaal moet dan ook eerder
aangeschaft worden en dan vliegen de
financiële lasten omhoog. Het vliegkamp
schip is namelijk geheel ingebouwd in
de maritieme NAVO-structuur en kan
alleen verdwijnen, wanneer Nederland
voor andere schepen zorgt. Het schip
Is trouwens 75 procent van de tijd in
dienst geweest. Dit percentage ligt ho
ger dan elders.
Staatssecretaris Van Es, die dit gis
teren in de Eerste Kamer meedeelde
op vragen van verschillende senatoren,
wees er ook op dat rond 1976 het nieu
we vlootplan voorziet in deze vervan
ging. Technisch is de vlootvernieuwing
al rond en de staatssecretaris liet voor
zichtig doorschemeren, dat het nu een
financiële en politieke kwestie wordt.
Daarover moet de nieuwe regering met
lange termijnplannen beslissen.
De heer Van Es betreurde het in dit
verband, dat de besprekingen met Ame
rika over de nucleaire onderzeeër zo
bijzonder traag verlopen. „Zelfs voor
het commercieel gebruik is daar de
kraan dichter dan ooit", aldus de staats
secretaris.
Van Mierlo in
Kamercommissie
voor de B.V.D.
DEN HAAG. (A.N.P.) De Tweede
Kamer heeft gisteren besloten niet alleen
de naam van de vaste commissie voor de
Binnenlandse Veiligheidsdienst te wijzi
gen, doch ook het aantal leden van de
commissie uit te breiden. Thans heet deze
commissie de „vaste commissie voor de
Inlichtingen- en veiligheidsdiensten" en
het aantal leden zal voortaan zes perso
nen omvatten en niet. zoals tot nu toe. vüf.
De fractieleiders van de grote partijen,
de heren Schmelzer (K.VP Den Uyl
(Pvd.A.), Biesheuvel (A.R.P.), Toxopeus
(V.VD.) en Beernink (C.HU.) werden als
lid van deze commissie aangewezen en
alszodanig werd gekozen mr. H. A. F. M. O
van Mierlo. fractieleider van D'66.
De heer Van Mierlo zei deze functie te
aanvaarden, omdat ..de zin van het be
staan van de BVD. moet worden onder
zocht" en mede ook omdat hij „een scher
pe controle" van dit apparaat wenselijk
acht. „Het ls om deze redènen. dat ik
mijn benoeming graag aanvaard", aldus
de fractieleider van D '66.
De afgevaardigde A. G. van der Spek
1P.S.P.) ontwikkelde bezwaren tegen de
B V D., die hij „een van de grootste be
dreigingen van de democratie in ons land"
noemde Hij bepleitte in deze vaste com
missie de opneming van een vertegenwoor
diger van elke fractie uit de Kamer, welk
voorstel hij opnieuw ter sprake zal bren
gen bij de aanvang van de gewone Kamer
zitting 1967-"68,
snel werd een uitgebreid korps koeriers
samengesteld. Daarbij werd gebruik ge
maakt van Duitse chauffeurs op Ameri
kaanse legerwagens die de Amerikaanse
legerkrant Stars and Stripes vervoerden.
Achter de pakken kranten zaten altijd
wel enkele nazi's verborgen met de no
dige verboden nazi-lectuur. Langs de hele
Duits-Oostenrijkse grens had ODESSA
aanloopposten ingericht van minstens
drie en hoogstens vijf mensen, die alleen
de dichtstbijzijnde posten kenden. In
Duitsland en Zwitserland had ODESSA
een in- en exportmaatschappij gevestigd
met vertegenwoordigers in Cairo en Da-
De Amerikanen en Britten in hun be
zettingszones staken geen hand naar de
vluchtelingen uit. Deze beschikten dan
ook over geldige paspoorten, zij werden
vergezeld door vrouwen en kinderen uit
do grensbevolking en hun tocht naar
Zwitserland had plaats onder het mom
van familiebezoek. De vrouwen kregen
geld, gingen in Zwitserland winkelen en
keerden enkele dagen later met hun kin
deren terug. De vluchtelingen hadden het
vliegtuig genomen naar het Nabije Oos
ten of Zuid-Amerika.
Later werd de z.g. „kloosterroute" be
kend, die ODESSA onderhield tussen
Oostenrijk en Italië. Geestelijken, voor
namelijk franciscanen, hielpen de vluch
telingen voort langs een hele reeks kloos
ters, zoals zij onder het nazi-regime ook
voor de joden gedaan zouden hebben. Zij
werden slechts gedreven door medelijden.
Als aanloopposten langs de grens wer
den een onopvallend hotelletje, een jacht
hut of een boerderij gebruikt. De vluchte
lingen bleven tot de volgende etappe vei
lig was. Dat kon soms enkele dagen du
ren, want de route werd ook gebruikt
door „Bricha" (Hebreeuws voor ontsnap
ping), de organisatie die joodse vluchte
lingen naar Palestina smokkelde. Het
kwam voor dat beide organisaties op het
zelfde moment van dezelfde aanlooppost
gebruik maakten, dat nazi's en joden
tegelijk de nacht doorbrachten in het
zelfde hotelletje zonder van eikaars aan
wezigheid op de hoogte te zijn. Een koe-
DEN HAAG, (A.N.P.)De C.A.O.-
onderhandelingen in de bouw zullen mor
gen in Den Haag worden hervat. De be
sprekingen werden vrijdag 24 februari af
gebroken toen het contact vast liep voor
namelijk op het punt van de wachtdag bij
ziekte. De raad van bestuur bouwbedrijf
heeft gisteren in Den Haag vergaderd en
daar bleek, zo wordt van de zijde van de
raad meegedeeld, dat er toch kansen wer
den gezien tot heropening van het over
leg met de werknemers. De werkgevers
organisaties hebben hun leden geadviseerd
zo lang geen definitief resultaat is be
reikt de bepalingen van de oude C.A.O. te
blijven toepassen en met name geen wij
ziging te brengen in de thans betaalde
ADVERTENTIE
Voor
Baby lihli
POEDER - C RE ME - I
Eichmann op de boot naar Argentinië
in 1950. Hij had een snor laten
staan. Naast hem txoee mensen van
ODESSA.
rier van Bricha heeft eens verklaard:
„Onze contactmensen zullen er wel ple
zier om gehad hebben; dat waren plaat
selijke beroepssmokkelaars die op goede
voet stonden met de politie en de grens
wacht. Het kon Jiijn niets schelm wie zij
over de grens brachten als zij maar
betaald werden."
Nazischat
De geschiedenis van de financiën van
ODESSA begint veel eerder dan die van
ODESSA zelf. Twintig dagen na dc mis
lukte aanslag op Hitler door Graaf Von
Stauffenbcrg kwamen in Hotel Maison
Rouge te Straatsburg een aantal vooraan
staande Duitse industriëlen bUeen. waar
onder de mensen die Hitler in 1933 in
het zadel hadden geholpen: kolenmagnaat
Kirdorf. bankier Von Schroder, staalmag-
naat Thyssen en Krupp von Bohlen.
Er moesten maatregelen getroffen wor
den om de fouten van de-nazi's te be
schermen tegen inbeslagname door de
geallieerden, en om het Duitse oorlogs
apparaat zoveel mogelijk in stand te hou
den voor de toekomst, want een derde
oorlog zou best wel eens gewonnen kun
nen worden. Vooraanstaande nazi's begon
nen al vroeg in 1944 grote kapitalen en
geroofde schatten naar het buitenland
over te brengen en de grote Industriëlen
gingen over tot stichting van ondernemin
gen in het buitenland. Bovendien werd
op de geheime bespreking in Straatsburg
een plan opgesteld de nazi-partij geldelijk
te steunen. Geweldige sommen werden als
gevolg van de conferentie naar het bui
tenland overgemaakt, waarmee later
ODESSA werd bekostigd.
Daarnaast bestaan nog steeds verhalen
en geruchten over de schat van de nazi's
die verborgen zou zijn, en misschien nog
is, in het bekoorlijke Oostenrijkse Aussee.
Er zijn op gearresteerde nazi's grote som
men gevonden. Onderzoekingen in de
Toplitzsee hebben bovendien vijftien kis
ten met, valse Engelse bankbiljetten opge
leverd. Nog veel meer is op de bodem
van het meer blijven liggen.
In het district Aussee, de ..Alpenvesting"
van de nazi's, kwamen tegen het einde van
de oorlog tienduizenden partijleden en hun
gezinnen bijeen. Er kwamen collaborateurs
uit dc Slavische staten. Gestapohoofd Kal-
tenbrunner betrok een huis in het dorp
Altaussee. de SD. het Relchssicherheits-
hauptamt van de SS en de Abwehr. de
contra-splonage van het leger brachten er
hun geheimen en hun buit. goud. geld en
verdovende middelen, onder Eichmann
arriveerde er met 22 kisten vol goud en
documenten. Kaltenbrunner had vijftig
kilo baar goud. vijttig kisten gouden voor
werpen en vijf kisten edelstenen bij zich.
Een deel van het goud weid tot bakstenen
omgesmolten en verwerkt in daken van
huizen. Het goud werd ontdekt toen een
overbelast dak instortte. Een enorm aan
tal kunstschatten, geroofd uit musea in
Nederland, België. Frankrijk. Italië en
Denemarken, was opgeslagen in een verla
ten zoudmijn. en daarbij „beveiligd" met
zeven niet-ontplofte Amerikaanse bom
men- Mochten de Amerikanen de' schil
derijen vinden, dan zouden de bommen
tot ontploffing worden gebracht, en. zouden
de Amerikanen de schuld krijgen van het
vernietigen van de kunstschatten. De Oos
tenrijkse ondergrondse heeft de schat
evenwel weten te redden. De gezamenlijke
waarde ervan werd geschat op tweeëneen
half miljard Amerikaanse dollar.
Voor een groot deel van de wereld,
ook voor Simon Wiesenthal, was Eich
mann een onbekende tot de eerste dag
van het proces in Jeruzalem. Het schrale
mannetje in de glazen kooi met zijn
grauwe gezicht en kalende schedel had
niets van het duivelse dat de opperste
beschikker over leven en dood had ge
kenmerkt. Het was meer een boekhouder
die niet om opslag durfde vragen, dan
een man tegen wie de bijna ongeloof
waardige beschuldiging was uitgebracht
van moord op zes miljoen mannen, vrou
wen en kinderen. Het was een misdaad
waarvoor de menselijke straffen ontoe
reikend zijn. Eichmann had dit zelf be
grepen; in 1944 had hij eens in Boeda
pest gezegd: „Honderd doden is een
ramp. Vijf miljoen doden maken een
statistiek".
Eichmann had, anders dan Hitier,
nooit onaangename ervaringen met
joden gehad; hij was niet afgewezen
door een joods meisje, was nooit door
joden bedrogen. Ook tijdens de oorlog
had hij alleen zijn werk gedaan. Hij
had het jodenvraagstuk zonder enig ge
voel behandeld Hij heeft een6 gezegd
dat hij geen anti-semiet was. Hij was
nog minder: een anti-mens, Hij zou,
naar zijn eigen woorden, zelfs zijn
vader naar de gaskamer hebben gezon
den ala hem dit gevraagd was. Wiesen
thal had aanvankelijk weinig belang
stelling voor Eichmann getoond. Weini
gen van de overlevenden uit de kampen
kenden Eichmann uit zijn daden. Pas in
1947 werd het Wieaenthal duidelijk dat
Eichmann de voornaamste uitvoerder
was van het vernietigingsprogramma.
Eichmann had trouwens zijn voorzor
gen genomen. Kort na de capitulatie, in
juni 1945, had hij zich bij een Ameri
kaans kamp gemeld, waar zijn bewakers
nog onkundig waren van het feit „de
grote vis" reeds in hun netten te hebben.
Eichmann kon dezelfde maand ontsnap
pen en onderduiken. Toen uit documen
ten bleek welke schuld hij droeg aan de
vernietigingen door de nazi's beschikte
niemand over een foto van hem. Het
heeft Wiesenthal veel moeite gekost,
door middel van bewerking van allerlei
vriendinnen van Eichmann, een voor
oorlogse foto te bemachtigen die bij de
speurtocht trouwens onbruikbaar bleek.
Élchmann deed trouweris nog meer
pogingen zich aan verdere vei-volging
te onttrekken, In 1947 deed de vrouw
van Eichmann een poging bij de recht
bank een overlijdensakte van ha,ar man
te krijgen, die in april 1945, vlak voor
de capitulatie zou zijn doodgeschoten.
Dergelijke akten werden indertijd grif
afgegeven, vaak zonder voldoende onder
zoek. Een vrouw kon daarna w^er trou
wen en kon haar pensioen incasseren.
Bij anderen was het om zich aan ver
dere rechtsvervolging te onttrekken. Dr.
Werner Heyde, Hitiers deskundige op
het gebied van de euthanasie, had zich
dood laten verklaren en was daarna met
zijn echtgenote hertrouwd. Wlesenthal
had in het geval-Elchmann het gevaar
voor zijn naspeuringen door en hij wist
te bewijzen dat Eichmann na zijn „dood"
nog gevangen had gezeten.
Foto
Eichmann, „de meest gehate man van
de SS, omdat hij de SS zo'n slechte
naam had bezorgd", hield zich tot 1949
schuil. De oudejaarsavond van dat jaar
zou hij bij zijn familie doorbrengen ln
Altaussee. Wlesenthal kreeg er lucht
van, maar terwijl Eichmann werd opge
wacht moet iets fout zijn gegaan: hij
kwam niet opdagen. Een week later had
Eichmann het land verlaten. Hij was
naar Rome gegaan, geholpen door twev?
paters, en had in een kapucijnenklooster
een schuilplaats gevonden, en was van
daar naar Buenos Aires gevlucht, waar
hij zich tussen vele kameraden onder
het regime van Perón volkomen veilig
voelde. Zijn gezin volgde en Eichmann
leefde er verder met zijn vrouw onder
de naam Ricardo Klement.
Jarenlang bleef de zaak slepend. Wle
senthal had het dossier opgeborgen,
Eichmann leek onvindbaar. In 1960
stierf Eichmanns vader. De avond van
de begrafenis had Wlesenthal de be
schikking over de foto's van vier broers
van de jodenjager, dank zij de hulp van
de enorme telelenzen van enige bevrien
de fotografen. De gelijkenis tussen de
broers was altijd sterk geweest en was
wat de vier aanwezigen betreft niet
minder geworden. De foto's zouden dus
beter bruikbaar zijn dan de bijna vijfen
twintig jaar oude foto's waarmee dc
Israëlische agenten jarenlnng ln de
Argentijnse hoofdstad hadden moeten
werken.
Diezelfde avond kwamen twee Israël I's
de foto's bij Wiesenthal halen. Enige
maanden later, op 23 mei, maakte pre
mier Ben Gocrion ln het Israëlische par
lement bekend dat Eichmann ln hechte
nis was genomen en In Israël ln de
gevangenis verbleef.
Landbouwschap
en zeeharennota s
(Van een onzer verslaggever»)
DEN HAAG. Spreiding van
zeehavens en de daarb|] behorende in
dustrieterreinen is noodzakelijk. Daar
mee kan het Landbouwschap van hart#
instemmen. Maar annleg, verbetering en
uitbreiding van zeehavens brengen het
gevaar van verzilting met zich mee. Dit
gevaar bedreigt tie watervoorziening
van Nederland: drinkwater, water voor
industriële doeleinden en voor de land
en tuinbouw.
Gepaard gaande aan het rechtstreekss
zeehavenbeleld moeten daarom aanpas
singsmaatregelen getroffen worden, hier
en daar zelfs van ingrijpende aard. Het
gaat hlerbjj volgens het Landbouwschap
waarschijnlijk om miljarden gulden»,
maar de gezondheid en het voortbe
staan van industrie en land- en tuin
bouw z(jn ermee gemoeid.
Aldus het Landbouwschap in een nota
„Landbouw en Ruimtelijke Ordening",
waarbij nan de zeehavennota belangrijke
opmerkingen verbonden zyn.
Van het grootste belang ia. dat het
water ln het Hollands Diep. het Zeeuwse
Meer, het Haringvliet, de Brielse Mas»
zo goed mogelijk blijft. De werken, die
hiervoor nodig zijn, moeten zo snel mo
gelijk beginnen. Van belang is het vol
gens het Landbouwschap verder, dat het
Reimei'swaalplan al vóór 1978 ln ui(-
voerlng komt; dat de te graven geul
voor de Nieuwe Waterweg met de
grootst mogelijke annpasstngswerken
omgeven wordt ter bescherming van het
kostbare Westland; dat ook de uitbrei
ding van het Noordzeekanaal met de
grootst mogelijke zorgen omgeven wordt
en tenslotte dat ook bij de aanleg van
het Schelde-RIjnkanaal aanpaasingswer-
ken komen omwille van industrie en
land- en tuinbouw. Zij zijn naast vele
bestaande sluizen langs de Nieuwe
Waterweg en de Hollandse IJssel, by
IJmuiden, Den Helder, Harlingen, Delf
zijl en het Kornwerderzand ernstige
verzlltlngsbronnen.
Revisie gevraagd
vonnissen Zöpf,
Harster, Slottke
MÜNCHEN (D.P.A.). Het openbaar
ministerie in München heeft revisie van
de vonnissen in het proces-Harster aan
gevraagd. Vorige week vrijdag werden
zoals bekend Harster, Zöpf en Slottke
wegens medeplichtigheid aan moord op
vele duizenden Nederlanders veroor
deeld tot respectievelijk 15, 9 en 5 Jaa*.
Rel gaat het openbaar ministerie bij d»
vonnissen tegen Harster en Zöpf niet
om de strafmaat of de vaststelling van
de schuld, maar om het feit, dat hun
burgerrechten niet vervallen zijn ver-
klaard.
Ook de verdediger van Gertrud Slottke
heeft revisie aangevraagd. De mede-
aanklager in het proces, Robert W.
Kempner, heeft van een dergelijke etap
afgezien. HU vertegenwoordigde onder
andere de vader van Anne Frank.
ADVERTENTIE
UTRECHT (ANP) „Kijk eens rond
wat er allemaal in huls aan vergiften
rondslingert", suggereert de arts A. N.
P. van Heyst de ouders van vooral kleine
kinderen, die in toenemend aantal wor
den vergiftigd na het drinken of eten
van huishoudelijke reinigingsmiddelen of
geneesmiddelen. Het is een verschijnsel
w aar ook de directeur-generaal voor de
volksgezondheid, speciaal belast met de
gezondheidsbescherming, dr. J. Spaan
der, zich ongerust over maakt.
Uit het oogpunt van gezondheidsbe
scherming vindt hij het bijvoorbeeld on
juist dat fabrikanten van huishoudelijke
reinigingsmiddelen ter kennismaking
hun produkten in proefflacons huis aan
huis via de brievenbus verspreiden. Dok
ter Van Heyst, die chef van de reanima-
tieafdellng van het academisch zieken
huis in Utrecht en tevens hoofd van het
nationaal vergiftigingeninformatiecen
trum van het rijksinstituut voor de volks
gezondheid, zijn na een recente reclame
actie inmiddels vier gevallen bekend ge
worden van kinderen die na het drinken
van een vloeibaar wasmiddel met ernsti
ge verbrandingsverschijnselen aan slok
darm en maagwand in ziekenhuizen zijn
opgenomen In alle gevallen betrof het
kinderen die de proefflacon uit de brie
venbus hadden gehaald.
Ongevraagd
Zowel dr. Spaander als de heer Van
Heyst vinden het onjuist dat de fabri
kanten deze gevaarlijke produkten on
gevraagd bij iedereen Ln de brievenbus
stoppen. Zij beseffen dat er weinig tegen
te doen is, maar wel geloven zij dat er
alle aanleiding bestaat om de ouders na
drukkelijk te waarschuwen voor de geva
ren in huis. De vergiftigingen tengevol
ge van huishoudelijke produkten staan
met 57 procent bovenaan de lijst, ge
volgd door de geneesmiddelen met 34
procent.
Sinds 1958 bestaat het nationaal ver
giftigingeninformatiecentrum, dat zeer
nauw samenwerkt met het rijksinstituut
voor de volksgezondheid en het acade
misch ziekenhuis in Utrecht enerzUds en
de artsen en apothekers onderatjds. Op
50.000 systeemkaarten zijn thans aller
lei gegevens verzameld over giftige stof
fen: de samenstelling, dodelijke dosis,
klinische verschijnselen, therapie e.d.
Elke huisarts, tandarts of apotheker, die
met een vergiftigi ngsgeva 1 wordt gecon
fronteerd, kan dag en nacht het alarm
nummer van het informatiecentrum voor
inlichtingen bellen.
I Spaar bij de Postspaarbank-
_J de veilige manier van sparen.
Uw spaarbankboekje staat op naam: zonder uw handteke
ning kan niemand aan uw geld komen. Uw spaargeld is
veilig, zelfs bij diefstal of verlies van het boekje. Meer dan
2200 vestigingen in Nederland staan voor u klaar: het post
kantoor is altijd in de buurt. Bij de Postspaarbank kunt u de
voor u meest geschikte spaarvorm kiezen met een rente
variërend van 3,48% tot 5%. En heeft u een girorekening?
Dan kunt rgaau zelfs thuis sparen. Kies de veilige ma
nier van J sparen!
