WAT NU
ook
EI HEIN
VOOR
JOU
DE KRANTENTUIN
LEIDEN
0°
BODEGRAVEN
ALPHEN
BOSKOOP
M E
IS JES
M E 1
IS JES
MEI
IS JES
MEI
IS JES
MEI
IS JES
MEI
ISJES
MEI
IS JES
M E 1
ISJES
M E 1
ISJES
MEI
ISJES
DE LEIDSE COURANT
Gelukkig groeit, eigenlijk nog te lang
zaam; het besef hoe belangrijk het al
lereerst voor het meisje zelf is, maar
ook voor haar naaste omgeving en de
maatschappij, dat zij dankzij een op
leiding bewust kan leven, haar oor
deel gefundeerd en weloverwogen kan
vormen, koAtom haar plaats heeft in
deze dynamische wereld, waarin een
vrouw steeds meer te vertellen krijgt.
Een commissie die daar al lang van
overtuigd is, is de commissie beroepen-
voorlichting van de Vereniging van
Vrouwen met een Academische oplei
ding. Zij organisteerde verleden week
In de Louise de Coligny h.b.s. een
beroepenvoorlichtingsbijeenkomst.
De eindexamens naderen.
Twee uitermate belangrijke
vragen beheersen het leven
van de eindexaminandiHoe
krijg ik het papiertje" en „Wat
zal ik gaan doen?"
Er is een tijd geweest, dat men
het zeker wist. Jongetjes wer
den tambour-maitre of tram
conducteur. Meisjes zuster in
de missie of „juffrouw" in een
snoepjeswinkel. Plotseling was
Bleek
f1 en FORUM met „panel-discussions"
zorgde tijdens deze bijeenkomst
voor een algemene oriëntatie. Voor
zitter drs. P. Roest, directeur van de
sociale academie In Den Haag liet de
forumleden zeggen wat ze by beroeps
keuze het belangrykst vonden. Dat was
volgens mej. n. H. Mak decaan: de
capaciteiten. „Vroeger werd er een
beroep gekozen, volgens de traditie in
een bepaald gezin. Op het ogenblik zijn
er zoveel mogelijkheden, dat je door
de bomen het bos niet meer ziet.
En maak vooral af wat" je be
gonnen bent" adviseerde ze.
Mej. a. kappeyne van de Cop-
pello, medewerkster van de 2de
kamerfractie van de WD vond: „Het
ls belangrijk, dat je Iets zoekt, dat je
zelf interessant vindt, waarvan je
dat over. Het werd piloot en
filmster. Nu is slechts de her
innering aan die kinderlijke
luchtkastelen, die af en toe
nog even oplicht.
Voor meisjes is de keuze van
een beroep dubbel moeilijk. Er
zijn immers altijd nog mensen
die te kennen geven dat het
niet hoeft. Dat je slechts die
tijd hoeft te overbruggen,
waarin de ware Jozef niet van
denkt: daar wil ik als maar aan door
werken."
De rector van de school van taal- en
letterkunde, de heer D. C. J. Timmers
merkte op dat het een groot voorrecht
was om te kunnen kiezen, maar: „de
opleiding voor M.O.-aktes is zwaar.
De fout die door meisjes vaak ge
maakt wordt is, dat ze zeggen: dat
Frans hè, da's zo'n leuke taal. In sep
tember laten ze zich inschrijven, in
oktober worden ze al wat bleek om
de neus en in december laten ze het
afweten
zich doet spreken. Dat studie
kosten nutteloze investeringen
zijn, studies verspilling van tijd
en energie. En daar zitten ze
dan één, twee, drie, vier
jaar achter de typemachine te
wachten op HEM. Soms komt
hij, eindelijk; soms niet, maar
die kans wordt steeds geringer,
want. er is geen vrouwenover
schot meer.
ene hotel, waar ze nou toevallig zijn
Trouwen
„Motieven om de hogere hotelvak
school te kiezen heeft men door
gaans niet" was de ervaring van de
heer H. Luykenaar, gouverneur van
de Haagse hotelschool. „Meestal zeg
gen ze: ik vind de sfeer zo leuk en
dan bedoelen ze de sfeer van dat
OOK MEJ. DRS. G. HOSPERS dacht
de keuze kantoor vaak wat on
gemotiveerd en niet gericht was. „Als
je vraagt, waarom ze naar kantoor
willen, zeggen ze: we wisten eigenlijk
niet zo goed wat we anders moesten
gaan doen. Meisjes gaan diwijls een
paar jaar naar kantoor omdat ze „toch
trouwen". Aan de andere kant, zijn er
die secretaresse worden, omdat ze in
een verhaal gelezen hadden, dat dit
zo spannend kon zijn. Met de baas op
stap en zo." Ook vond ze dat meisjes
zich doorgaans te weinig realiseerden,
dat het werk een belangrijk deel van
je leven is of in ieder geval kan zijn.
Zendelinge
EN JA, dan was er ook nog een fo
rumlid, een eindexaminanda, die
vertelde, dat ze oorspronkelijk zen
delinge had willen worden en ten
slotte dierenarts, maar dat mocht
niet vah haar vader. Ze mocht het
wel worden in „kleinvee" maar dar
leek haar nou net niet jè van hel.
Al die poezen, die ingeënt moeten
worden, die goudvissen in ademnood,
en de parkietjes met te lange nagels.
Haar besluit stond nu vast. Ze werd
maar „gewoon" arts. Een ontboe
zeming, die tot reactie had, dat de
ouders, of in ieder geval de vaders,
die zich zo drastisch met de toekomst
van hun dochter^ kunnen bemoeien,
er voortaan maar by moesten zijn.
!k ga trouwen
edelman bedelman
dokter pastoor
koning keizer
schuttermajoor
soldaat advocaat
koetsier kruidenier
officier palfrenier
willen veranderen kunnen op deze af
deling zich oriënteren. En niet alleen
degenen met middelbare school, maar
ook LTS'ers.
De afd. arbeidsbemiddeling is elke
ochtend bereikbaar. Doorgaans komen
er zo'n 75-100 jongeren. ,Veel mensen
denken aan een beroep, maar kennen
de inhoud er niet van. Daarom is het
plezierig dat er bedrijven zijn, die een
stage mogelijk maken. Toekomstige
kinderverzorgsters en analistes met
name. kunnen in Leiden eensf kijken
waar ze aan beginnen." De ervaring
van mej. H. v.d. Mey is. dat er elk
jaar een enorme belangstelling is voor
één beroep. „Vorige jaren was dat
voor stewardess. Dat is over. Dit jaar
wil iedereen schoonheidsspecialiste
worden."
Scheiden
MEJ. N. H. MAK, onderdirectrice en
decaan van de Louise de Coligny
HBS geeft in haar functie als decaan
beroepen-voorlichting en moet daarom
- beroepshalve - met alle facetten van
bedrijfs- en universitair leven kennis
maken om haar leerlingen daar zo uil-
gebreid mogelijk van op de hoogte te
kunnen stellen.
Ze heeft de ervaring, dat meis
jes tegenwoordig „vreselijk be
wust kiezen". Van de 75 eind-
examencandidaten, die verle
den jaar de Louise de Coligny-
HBS verlieten, zijn er meer dan
70 doorgegaan met de een of
andere studie. Wel gelooft ze.
dat meisjes bij voorkeur geen
lange opleidingen kiezen. „Vier
jaar vinden ze al heel lang".
Inderdaad meisjes zijn reëel
(geworden). Er waren( er die
een weldoordachte beroepskeu
ze niet motiveerden met: „Ik
kan toch ongetrouwd blijven"
maar met: „Ik kan toch schei
den
Stage
BIJ DE Beroepenvoorlichting ko
men veel zaken ter -sprake, die wij
hier persé niet ter sprake zullen bren
gen. Daarvoor verwijzen wij naar fol
ders met de pakkende titels als: „Meis
je wat nu en „Een baan met
karakter". Ze zijn met bosjes overal
te krijgen, maar geven vaak, letterlijk
en figuurlijk, een té gekleurde voorstel
ling van de gang van zaken. Wat re
eier inlichtingen en adviezen kun je
krijgen op de afd. arbeidsbemiddeling
van het arbeidsbureau op de Doeza-
straat in Leiden.
MEJ. H. v. d. MEY zit daar te po
pelen om degenen die onwetend bij
haar aankloppen, wei-wetend de deur
uit te laten gaan. Jongens en meisjes
tot 22 jaar, die voor het eerst aan het
werk willen gaan of die van beroep
■LOPEND-VUURTJE-LOPEND-VUURTJE-LOPEND-
"\OK al leest men dan hier en daar, dat de laatste
>r Ramses Shaffy op de hit parade met
Sammy" zijn geteld. Leiden wil daar nóg niet aan, na
het succesvolle optreden van deze artiest met Liesbeth
List en het Trio Louis van Dijk in de Stadsgehoorzaal.
Nieuwe Leidse hit: „Marije".
VAN 3 TOT EN MET 11 MAART dus hier in Leiden
de middenstandsmanifestatie Leidato. Avond aan
avond kunnen de tieners een dansje wagen op de klan
ken van bekende beatgroepen uit stad en land. Ria
Valk, Joe Andy, Karin Kent. Rita Cortta, Trea Dobbs,
Kees Schilperoort en Johnny Jordaan zijn onder anderen
ook van de partij.
JOOP DE KNEGT presenteert donderdag 2 februari in
de Stadsgehoorzaal in Leiden een groots opgezette
show. Hieraan zullen onder anderen medewerking ver
lenen: Ronnie Tober, The Wimies, De Spelbrekers,
André van Duin en The Mini Dance Girls en de Leidse
beatgroep: The Keystones.
JONGE EN gevorderde knutselaars kunnen hun elec-
tronica-hobby bot vieren in de club „De Detector".
In het jeugdhonk aan het Leidse Charlotte de Bourbon
hof worden de bijeenkomsten gehouden.
•the NAMBY PAMBYS in een nieuwe samenstelling
hebben het afgelopen weekeinde van zicli doen
spreken tydens een beatfestijn in Bodegraven. Manager
Karei Bleekveld, die de laatste tyd -diverse evenemen
ten organiseert in Gouda, heeft met zijn mannen een
geheel nieuw programma samengesteld.
JAN NAGEL mocht dan tydens de beat-in in Alphen
de tieners aansporen het heft in handen te nemen
moezenier J. v. Breugèl zéi met de carnavalsviering,
van de KPJ uit het district Gouda ea Rijnland in. Bos
koop: „De jeugd kón en moet de wereld maken".
„HET FETERTJE" is een jeugdsoos In Boskoop. Er
Wordt heel graag winst gemaakt, want: alles vloeh
voort n»ar een goed doel.
-VUURTJE-LOPEND-VUURTJE-LOPEND-VUURTJE-
Beste kinderen,
Ik ben fyn weer thuis, nog wel niet
helemaal beter, want dat gaat heel
langzaam, maar 't komt allemaal goed.
De volgende week horen jullie dus
wie er met de kerstwedstrijd iets ge
wonnen hebben en dan komen er ook
weer nieuwe raadsels.
IN DE SPEELTUIN
DRIEBERGEN
We stapten uit de bus en wilden al
naar de speeltuin rennen, maar we
moesten eerst in een soort loods wach-
„Waarom moeten we hier zitten?",
rroeg ik aan pater v. d. Werf.
„Dat zal je nog wel zien."
Nou ja. ik ging weer zitten, ik zou
wel zien. Na ongeveer 5 minuten kwam
er een kelner aan met 'n ^root dien
blad, waarop kommpn ijs. Hij begon
ze bij ons uit te delen. Er waren witte,
rose en bruine. Ik nam een rose. Dat
was erg lekker.
„Daarom moesten we hier blijven
wachten", zei ik tegen de pater.
„Ja, hoor!"
En 't was goed geraden. Toen gin
gen we de speeltuin in. Ik ging eerst
op de glijbaan, die was echter zó bot.
als ik weet niet wat. dus zocht ik
gauw wat anders. Ik ging op 'n schom
mel, eerst zittend, toen staande en
dat ging heel leuk. Ik stond zó hoog,
dat ik bijna mijn hoofd stootte aan een
balk, dus ik ging er weer uit. Ik liep
gewoon, opeens boem!, daar stootte ik
tegen een paal die de schommel steun
de. Natuurlijk een grote buil op mijn
voorhoofd. Nog, nu na een week, kun
je hem nog een beetje zien. Ik bad
erge pijn, maar na een poosje werd
het al minder. Ik stond zo'n beetje bij
de kleine autootjes te kijken, maar
daar vond ik niet veel aan en liep ver
der tot ik bij de bots-autootjes kwam.
Dat was wel leuk, maar ik had geen
geld om een penning te kopen. Marian,
mijn vriendin, en ik gingen nu naar
een wip. Die wip was heel hoog en
voor vier personen. We riepen dus nog
twee meisjes er bij. 't Was jammer
dat die meisjes zwaarder waren, zodat
we telkens hoog de lucht in vlogen en
maar niet naar beneden konden. We
riepen dus een mevrouw of ze ons
even wou helpen en dat deed ze. Toen
riepen we een ander meisje, dat niet
zo zwaar was en die bij ons kwam
zitten. Nu ging het beter, maar na een
poosje hadden we er genoeg van. Ik
ging weer schommelen. De buil voel
de ik al niet meer. Het waren kleine,
lage schommeltjes. Toen kwam er een
meisje naar me toe, die vroeg of ik
met haar in de bots-autootjes wou.
Nou, dat wou ik wat graag, maar ik
had geen geld.
„Je hoeft geen geld te hebben. Ik
heb een penning", zei het meisje, dat
Thea heette.
„O heerlijk, zo maar gratis in een
bots-autootje. dat gebeurt niet iedere
dag" riep ik blij. f
We moesten een paar beurten wach
ten, maar dat gaf niet. Eindelijk kwa
men we aan de beurt. We renden naar
een wagentje. Ik duwde de groene
penning er in, trapte op de voetpedaal
en hij reed. Eerst stuurde Thea en na
een poosje mocht ik sturen en moest
ik op de voetpedaal drukken. We bots
ten overal tegen aan en op, nou ja,
daar zijn ze gelukkig voor, want an
ders waren ze allang kapot geweest.
Toen de rit was afgelopen, stapten we
uit, keken wat rond en gingen naar
de draaimolen. Je moest hem zelf
draaien. Ik vond er niet veel aan, ging
weer verder en toch weer naar de
schommels. Intussen was het tijd voor
de bus geworden. Binnen tien minu
ten zaten we er allemaal in. En nu
weer op huis aan, met schorre ke!en
van het zingen.
Suzan Holswilder
in de'Sneeuw
Hans en Elsje stonden op een mor
gen op en keken naar buiten. Daar
zagen ze de sneeuw liggen. Ze holden
naar beneden en riepen: „Moeder!,
moeder!, het heeft gesneeuwd Mo
gen we naar buiten?"
„Eerst eten hoor en dan ga ik de
slee pakken", zei moeder.
Hans en Elsje pakten de slee en gin
gen naar buiten. Dicht bij hun huis
was een bergje, daar kon je zo fijn
afglijden. Lenny vroeg ook of ze mee
mocht doen en dat mocht. Ze gingen
met z'n drietjes wel tien keer naar
boven en naar beneden. Later gingen
ze een glijbaan maken, vlak bij een
winkel. Alle drie vielen ze een paar
keer, zó glad was hij.
Even later kwam de meneer van de
winkel.
„Die glijbaan is gevaarlijk vooroude
mensen. Ze kunnen niet in mijn win
kel komen, want dan glijden ze uit.
Doen jullie er maar gauw zand over
heen en geen glijbanen meer."
Nu gingen ze naar het ijs; ze gin
gen schaatsen. Eerst de schaatsen
thuis halen en Hans nam ook een
oude stoel mee, want hij kon nog niet
goed schaatsen. Elsje reed al dadelijk
weg. Op 't ijs stond een tentje, waar
je koeken kon kopen. Ze hadden ieder
een dubbeltje meegekregen en ze
kochten ieder een koek. Dat was lek
ker. Lenny kon niets van schaatsen.
Ze had er al gauw genoeg van. Nog
hadden ze geen zin om naar huis te
gaan, maar gingen samen 'n sneeuw
man maken Het werd een mooie pop.
met een hoed. een pijp en een sjaal.
Later zijn ze hem gaan bekogelen en
toen was de pret gauw uit.
Dag allemaal. Tot de volgende week
TANTE JO en OOM TOON.
Nog enige baantjes en
toen zei de molenaar: „Nu
eerst bij mij thuis verkle
den en een kop warme
thee of melk drinken;
mijn vrouw zal wel iets
klaargemaakt hebben."
„De twee heren, Delftse
studenten, zouden even 'n
boodschap voor me aan
jullie afgeven."
„Ja, dal. hebben ze ge
daan". riepen Piet en Hein
gelijk.
„In de mol^n werd ik
door de mol'enaarsvrouw
hartelijk ontvangen. Ik
kreeg een pak onder- en
bovenkleren van de mole-
Een jaar in D
de vijfde klas met
't
droog en warm. en al spoe
dig was ik in staat op huis
aan te gaan. En hier zien
jullie me nu, levend en
Dat was het verhaal van
vader. En hoe het verder
met hem afliep? Heel best.
Met een glas warme wijn
ging hij vroeg naar bed en
de volgende dag was hij
weer kiplekker. Hij is er
zelfs niet verkouden van
geweest, maar de laatste
dag van de vakantie had
hij toch geen zin meer om
met de jongens een verre
tocht te maken. Moeder
had wel zin en met z'n
viertjes, Piet met mama,
Hein met Liesbet, hebben
ze nog volop genoten, ter
wijl vader op Annemieke
de brief!
De jongens zaten alweer
enige dagen op school.
Met de ijspret was het nu
gedaan. Het ging volop
dooien en dat was maar
goed ook, want er moest
flink en hard gewerkt
worden. Piet en Hein wis
ten dat drommels goed.
Vader zou niet tevreden
zijn, als ze net met de
hakken over de sloot, naar
de zesde klas zouden gaan.
Dat zou immers weer tob
ben worden. De meester
had het de eerste dag na
de vakantie nog eens goed
aan z'n klas uitgelegd,
want jullie begrijpen wel,
jongens wa-
konden. Ze
maal van goede wil; het
was een prettige klas.
Ze waren nog geen week
op school toen de post een
brief van oom André en
tante Joke bracht, 't Was
nog een late brief met de
we jaar. Ze schreven dat
het in Zuid-Limburg zó
flink gesneeuwd had, dat
ze een paar dagen kónden
skiën op de heuvels. De
sneeuw lag er 10 cm dik.
Tante Joke was een zus
van mama, en veel jonger,
soms was ze net een jon
gen met haar lange broek.
Ze kon mee voetballen als
de beste. Met oom André
woonde ze op een boer
derij in Zuid-Limburg, 't
Was echter niet zo maar
een boerderij, zoals de an
dere, nee 't was er een die
gebouwd was in 1300. dus
heel, heel oud. Eigenlijk
was het vroeger 'n burcht
geweest. In de kelders wa
ren nog de nissen waar
de gevangenen gestraft en
opgesloten werden, maar
oom André had die nissen
dicht laten metselen. Ver
der was de burcht gebouwd
op een rots. In de laatste
wereldoorlog werd de hoe
ve „De Vernelsberg" ge
heten, door een bom ge
troffen. Een groot deel
van de woning en stallen
werd vernield, maar door
„Monumentenzorg" werd
alles zo goed mogelijk her
steld; alleen de kelders
waren niet beschadigd ge
worden.
Dit alles heb ik jullie
geschreven, om enig idee
te krijgen hoe de „Vernels
berg" er uitziet.
„Papa. wat schrijft tante
Joke?", vtoeg Hein. ter
wijl vader en moeder de
brief lazen.
Moeders gezicht klaarde
op: „Zeg jongens, oom An
dré vraagt of jullie hem
in de paasvakantie komen
helpen. Er is zoveel nieuw
jong vee bijgekomen."
„Hoei! hoei!", dansten
Piet en Hein door de ka
mer. „Heerlijk naar de
Vernelsberg."
(Wordt vervolgd)
Bulier vindt in
de sneeuw 'n ho
ge hoed, die door
de wind gedre
ven, voor hem uit
rolt. Hij holt er
achteraan, weet
hem ten laatste te
grijpen en staat
dan ineens voor
de eigenaar van
van het hoofd
deksel*
UITSLAG
KLEURWEDSTRIJD
Eindelijk, eindelijk dan de uitslag van
de kleuren wedstrijd. Het was geweldig
moeilijk voor ons om uit te maken
wie nu echt liet mooist en het leukst
gekleurd had. Eigenlijk waren er een
heleboel Inzendingen die voor een prijs
In aanmerking kwamen. Maar ja, we
liehhen er maar vier!
RUDY HOOGENBOOM 5 jaar oud.
die op de Floraweg in Roelofarendsveen
woont won een prijs In de leettijds-
groep kinderen tot 6 jaar.
ISABELLA CORTEN. 8 jaar oud,
Boshuysenstraat 12, Katwijk aan Zee
heeft zo keurig en leuk gekleurd, dat
zy ook voor een prijs in aanmerking
kwam.
Gewoon een schllderytje is de teke
ning van de 12-jarige JOS ZAND
VLIET, die ln Leimuiden woont. Ook
hij krygt daarom een prys, evenals de
14-jarige GER v. d. LANS te Voorhout.
HOCUS POCUS
Als jou en je vrienden op 'n dag
een glas limonade met ijs wordt
aangeboden, kun je die gelegenheid
aangrijpen om een klein, eenvou
dig toverkunststukje te laten zien.
Je neemt een eindje touw en vraag
dan aan je vrienden of ze met dat
toüwtje een stukje ijs uit 't limo
nadeglas kunnen vissen zonder het
om het stukje ijs te binden. Als je
vrienden lang genoeg vergeefs ge-
probeeid, hebben, met jou als la
chende toekijker, zo'n stukje ijs uit
het glas te tillen, laat je hen zien,
hoe dit toch wel kan.
Eerst maak je het touwtje nat,
strooi vervolgens wat zout op bo
ven- en ondereinde en leg het daar
na met 't ene eind op het blokje
ijs. Wat gebeurt er dan? Na ver
loop van enkele seconden is het
draad aan 't stukje ijs vastgevro
ren en kun je dit spelend eruit
trekken. En hoe is dat te verkla-
Wel hel zout bewerkt namelijk,
dat het ijs nog kouder wordt. Om
het zout te kunnen oplossen, geeft
#*47 Üs warmte af. Dat warmtever
lies doet de temperatuur van het
ijs weer dalen, waardoor 't touwtje
dan aan 't ysblokje vastvriest.
Als je de 4 delen van figuur C juist uitknipt en
daarna juist aan elkaar past, krijg je een cirkel.
Probeer 't eerst maar eens zonder schaar met
je ogen!
